ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1 –

Zawiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaniechania produkcji typu halogenowego reflektora typu „ sealed beam” (zespół HSB) zgodnie z regulaminem nr 31

Załącznik 2 –

Przykłady rozmieszczenia znaków homologacji

Załącznik 3 –

Połączenia elektryczne elementów HSB

Załącznik 4 –

Ekran pomiarowy

Załącznik 5 –

Minimalne wymogi dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

Załącznik 6 –

Badania stabilności właściwości fotometrycznych reflektorów podczas pracy

Załącznik 7 –

Wymogi dla świateł posiadających szyby z tworzywa sztucznego – badanie szyb lub próbek materiału oraz kompletnych świateł.

Załącznik 8 –

Minimalne wymogi dotyczące pobierania próbek przez kontrolera

1.

ZAKRES (¹)

Niniejszy regulamin dotyczy reflektorów dla pojazdów kategorii M, N i T (²).

2.

DEFINICJE

Do celów niniejszego regulaminu:

2.1.

„Halogenowy reflektor typu «sealed beam»” (dalej określany jako „ zespół HSB”) oznacza reflektor, którego elementy układu optycznego, łącznie z odbłyśnikiem ze szkła, metalu lub innego materiału i jedno- lub więcej halogenowe źródło światła stanowią integralną całość szczelnie zmontowaną w procesie produkcji i które nie mogą być zdemontowane bez demontażu powodującego całkowitą bezużyteczność elementu. Reflektory te dzielą się na:

2.1.1.

„kategorię 1”, wysyłającą tylko wiązkę światła drogowego;

2.1.2.

„kategorię 21”, wysyłającą tylko wiązkę światła mijania;

2.1.3.

„kategorię 22”, wysyłającą, w zależności od wyboru użytkownika, wiązkę światła drogowego albo wiązkę światła mijania.

2.2.

„Szyba” oznacza zewnętrzną część reflektora (zespołu), która przepuszcza światło poprzez powierzchnię świetlną.

2.3.

„Powłoka” oznacza jakikolwiek produkt lub produkty zastosowane w postaci jednej lub więcej warstw na zewnętrznej części szyby.

2.4.

„Zespoły HSB różnych typów” oznaczają zespoły, które różnią się pod takimi istotnymi względami, jak:

2.4.1.

nazwa handlowa lub marka;

2.4.2.

charakterystyka układu optycznego;

2.4.3.

wprowadzenie lub usunięcie elementów mogących mieć wpływ na własności świetlne przez odbicie, załamanie, pochłanianie lub deformację w czasie pracy; zamontowanie lub usunięcie filtrów przeznaczonych jedynie do zmiany barwy wiązki światła, ale nie zmieniających jej rozsyłu, nie jest traktowane jako zmiana typu;

2.4.4.

napięcie znamionowe;

2.4.5.

kształt włókien żarowych;

2.4.6.

rodzaj emitowanej wiązki światła (światło mijania, światło drogowe lub obydwa);

2.4.7.

materiały stanowiące szybę i powłokę, jeżeli występują.

2.5.

„Barwa światła emitowanego przez urządzenie” . Definicje barwy emitowanego światła podane w regulaminie nr 48 oraz seria poprawek do tego regulaminu obowiązujących w momencie składania wniosków o udzielenie homologacji typu mają zastosowanie w odniesieniu do niniejszego regulaminu.

3.

WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

3.1.

Wystąpienia o homologację dokonuje właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego albo jego należycie upoważniony przedstawiciel. We wniosku określa się:

3.1.1.

czy zespół HSB jest przeznaczony do dostarczania zarówno wiązki światła mijania, jak i wiązki światła drogowego, czy tylko jednej z tych wiązek;

3.1.2.

czy, jeżeli zespół HSB ma pełnić funkcję światła mijania, jest on przystosowany zarówno do ruchu lewostronnego, jak i prawostronnego, czy tylko do ruchu lewostronnego lub prawostronnego.

3.2.

Do każdego wniosku o homologację należy dołączyć:

3.2.1.

rysunki w trzech egzemplarzach, dostatecznie szczegółowe, by umożliwiały rozpoznanie typu i zawierające widok z przodu zespołu HSB (wraz z pokazaniem, jeżeli występuje, szczegółów ryflowania szyby) oraz przekrój; ponadto włókna żarowe i przesłony muszą być pokazane na rysunku w skali 2:1, zarówno w widoku z przodu, jak i z boku; rysunek musi określać miejsce przeznaczone na umieszczenie numeru homologacji i symboli uzupełniających, w odniesieniu do okręgu znaku homologacji;

3.2.2.

krótki opis techniczny;

3.2.3.

następujące próbki:

3.2.3.1.

w celu homologacji zespołu HSB emitującego bezbarwne światło: pięć próbek;

3.2.3.2.

w celu homologacji zespołu HSB emitującego światło barwne: dwie sztuki barwne i pięć sztuk wysyłających bezbarwne światło tego samego typu, różniących się od zgłoszonego typu tylko tym, że szyba lub filtr nie są zabarwione;

3.2.3.3.

w przypadku zespołów HSB emitujących światło barwne, które różnią się od zespołów wysyłających światło bezbarwne wyłącznie barwą wysyłanego światła i które uprzednio spełniły wymagania zawarte w pkt 6, 7 i 8 poniżej, wystarczy przedstawić jedną próbkę zespołu wysyłającego światło barwne, w celu poddania go badaniom zgodnie z pkt 9 poniżej.

3.2.4.

Do badań tworzyw sztucznych, z których wykonano szyby:

3.2.4.1.

trzynaście szyb;

3.2.4.1.1.

sześć z tych szyb może być zastąpionych przez sześć próbek materiału o wymiarach co najmniej 60 mm × 80 mm o kształcie posiadającym płaską lub wypukłą powierzchnię zewnętrzną oraz wystarczająco płaską powierzchnię (promień krzywizny nie mniejszy niż 300 mm) w środku, wynoszącą co najmniej 15 × 15 mm;

3.2.4.1.2.

każda szyba lub próbka materiału musi być wyprodukowana przy zastosowaniu tej samej metody, która będzie wykorzystywana w produkcji seryjnej;

3.2.4.2.

odbłyśnik, do którego szyby mogą być zamontowane zgodnie z instrukcją producenta.

3.3.

Materiały, z których wykonano szyby lub powłoki, jeżeli występują, powinny posiadać wyniki z badań charakterystyk tych materiałów i powłok, jeżeli były one przebadane.

3.4.

Właściwy organ sprawdza przed udzieleniem homologacji typu, czy istnieją zadowalające środki pozwalające zapewnić skuteczną kontrolę zgodności produkcji.

4.

OZNAKOWANIA (³)

4.1.

Zespoły HSB przedstawione do homologacji noszą nazwę handlową lub znak towarowy wnioskującego.

4.2.

Należy przewidzieć na szybie powierzchnię wystarczającą do zamieszczenia oznakowania homologacyjnego oraz dodatkowych symboli, określonych w pkt 5 poniżej; powierzchnia ta musi być wskazana na rysunkach, o których mowa w pkt 3.2.1 powyżej.

4.3.

Muszą one posiadać, na szybie albo na korpusie, wartość napięcia znamionowego i mocy znamionowej włókna żarowego światła drogowego oraz mocy znamionowej włókna żarowego światła mijania, jeżeli ma to zastosowanie.

5.

HOMOLOGACJA

5.1.

Przepisy ogólne

5.1.1.

Jeżeli wszystkie próbki typu zespołu HSB przedstawione do homologacji zgodnie z pkt 3 powyżej spełniają wymagania niniejszego regulaminu, udziela się homologacji.

5.1.2.

Jeśli światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone, spełniają wymagania więcej niż jednego regulaminu, wystarczy zamieszczenie pojedynczego międzynarodowego znaku homologacji, pod warunkiem że każde z zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł spełnia wymogi przepisów, które się do niego stosują.

5.1.3.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Jego pierwsze dwie cyfry (obecnie 02) oznaczają serię zmian obejmującą najnowsze główne zmiany techniczne wprowadzone do regulaminu w momencie wydawania homologacji. Ta sama Strona Porozumienia nie może nadać tego samego numeru innemu typowi zespołu HSB spełniającemu wymagania niniejszego regulaminu, z wyjątkiem przypadku rozszerzenia homologacji na urządzenie różniące się jedynie barwą wysyłanego światła.

5.1.4.

Zawiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie udzielenia lub cofnięciu homologacji lub o ostatecznym zaniechaniu produkcji danego typu reflektora, zgodnie z niniejszym regulaminem, należy przesłać Stronom Porozumienia z 1958 r., stosującym niniejszy regulamin, za pomocą formularza zgodnego ze wzorem podanym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

5.1.5.

Na każdym reflektorze z zespołem HSB odpowiadającym typowi homologowanemu na podstawie niniejszego regulaminu dodatkowo, oprócz oznaczenia opisanego w pkt 4.1, w miejscu opisanym w pkt 4.2 należy umieścić znak homologacji opisany w pkt 5.2 i 5.3.

5.2.

Składowe znaku homologacji

Znak homologacji składa się z:

5.2.1.

międzynarodowego znaku homologacji, zawierającego

5.2.1.1.

okręg otaczający literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (⁴);

5.2.1.2.

numeru homologacji określonego w pkt 5.1.3 powyżej;

5.2.2.

następującego dodatkowego symbolu (lub symboli):

5.2.2.1.

na zespołach optycznych HSB odpowiadających. tylko wymogom ruchu lewostronnego – poziomej strzałki skierowanej w prawo względem patrzącego na zespół optyczny HSB z przodu, tj. w tę stronę drogi, po której odbywa się ruch;

5.2.2.2.

na zespołach optycznych HSB spełniających wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do wiązki światła mijania – liter „HSC”;

5.2.2.3.

na zespołach optycznych HSB spełniających wymogi niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do wiązki światła drogowego – liter „HSR”;

5.2.2.4.

na zespołach optycznych HSB spełniających wymogi niniejszego regulaminu zarówno w odniesieniu do wiązki światła mijania, jak i drogowego – liter „HSCR”;

5.2.2.5.

na zespołach optycznych HSB spełniających wymogi niniejszego regulaminu w odniesieniu do wiązki światła drogowego, maksymalnego natężenia oświetlenia wskazanego przez liczbę cechującą, określoną w pkt 8.3.2.1.2 poniżej, umieszczoną w pobliżu okręgu otaczającego literę „E”;

5.2.2.6.

na zespołach HSB zawierających szybę z tworzywa sztucznego, liter – „PL” umieszczonych w pobliżu symboli opisanych w punktach 5.2.2.3 do 5.2.2.5 powyżej;

5.2.2.7.

dwóch cyfr numeru homologacji (aktualnie 02), oznaczających serię poprawek uwzględniających najbardziej aktualne ważniejsze zmiany techniczne w regulaminie w czasie udzielania homologacji oraz, jeśli to konieczne, wymaganej strzałki, która może być umieszczona w pobliżu wspomnianych powyżej symboli uzupełniających;

5.2.2.8.

w każdym przypadku w formularzach homologacji i w zawiadomieniu, przesyłanych do krajów będących Stronami Porozumienia stosującymi niniejszy regulamin, należy zawsze podawać sposób pracy stosowany podczas badań wg punktu 1.1.1.1 załącznika 6 i dopuszczalne napięcia zgodnie z pkt 1.1.1.2 załącznika 6.

W takich przypadkach urządzenie należy oznakować następująco:

na zespołach, które spełniają wymogi niniejszego regulaminu i które są tak zaprojektowane, że włókno żarowe światła mijania nie jest zapalane jednocześnie z włóknem żarowym jakiejkolwiek innej funkcji oświetlającej, z którą światło to może być wzajemnie sprzężone:

w znaku homologacji za symbolem światła mijania należy umieścić ukośnik (/).

5.2.2.9.

Znaki i oznakowania podane w punktach od 5.2.1 do 5.2.2 powyżej muszą być czytelne i nieścieralne, również po zamocowaniu zespołu optycznego na pojeździe.

5.3.

Rozmieszczenie znaku homologacji

5.3.1.

Światła niezależne

W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunki od 1 do 7, podano przykłady rozmieszczeń znaku homologacji z wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.

5.3.2.

Światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone

5.3.2.1.

W przypadku stwierdzenia, że światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone spełniają wymagania kilku regulaminów, wystarczy umieścić jeden międzynarodowy znak homologacji składający się z okręgu otaczającego literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji, oraz numer homologacji. Taki znak homologacji może być umieszczony w dowolnym miejscu na światłach zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, pod warunkiem że:

5.3.2.1.1.

jest widoczny po ich zamontowaniu;

5.3.2.1.2.

żaden element świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, który przepuszcza światło, nie może zostać usunięty bez jednoczesnego usunięcia znaku homologacji.

5.3.2.2.

Symbol identyfikacyjny dla każdego światła odpowiadający regulaminowi, zgodnie z którym udzielono homologacji, wraz z odpowiednią serią poprawek uwzględniających najbardziej aktualne ważniejsze zmiany techniczne w regulaminie w czasie udzielania homologacji oraz, jeśli to konieczne, wymaganą strzałką, należy umieścić:

5.3.2.2.1.

bądź na odpowiedniej powierzchni świetlnej;

5.3.2.2.2.

bądź w grupie, w taki sposób, aby każde światło zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone mogło być łatwo zidentyfikowane (zob. cztery możliwe przykłady w załączniku 2).

5.3.2.3.

Rozmiar składników takiego pojedynczego znaku homologacji nie może być mniejszy niż minimalny rozmiar najmniejszego z indywidualnych znaków wymagany przez regulamin, na którego podstawie udzielono homologacji.

5.3.2.4.

Numer homologacji zostaje przydzielony każdemu homologowanemu typowi. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi świateł zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych, których dotyczy niniejszy regulamin.

5.3.2.5.

W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunek 8, podano przykłady rozmieszczeń znaków homologacji dla zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł ze wszystkimi wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.

5.3.3.

Światła, których szyby służą również do innych typów reflektorów i które mogą być wzajemnie sprzęgane lub zespalane z innymi światłami

Zastosowanie mają przepisy określone w pkt. 5.3.2 powyżej.

5.3.3.1.

Dodatkowo, jeżeli stosuje się tę samą szybę, to może ona być oznakowana innym znakiem homologacji, zgodnym z innym typem reflektora lub zespołów świateł, pod warunkiem, że obudowa zespołu HSB – nawet jeżeli jest nierozdzielna z szybą – posiada miejsce opisane w pkt 4.2 powyżej i posiada znak homologacji dla rzeczywiście spełnianych funkcji.

Jeżeli zespoły HSB różnych typów mają tę samą obudowę, to może ona być oznakowana różnymi znakami homologacji.

5.3.3.2.

W załączniku 2 do niniejszego regulaminu, rysunek 9, podano przykłady rozmieszczeń znaków homologacji odnoszących się do powyższego przypadku.

6.

WYMAGANIA OGÓLNE

6.1.

Każda próbka spełnia wymogi określone w niniejszym punkcie i w punktach 7 i 8 poniżej oraz, jeżeli jest to konieczne, wymogi określone w pkt 9.

6.2.

Zespoły HSB muszą być zaprojektowane i wykonane w taki sposób, aby w trakcie normalnego użytkowania, pomimo ewentualnych drgań, działały stale w zadowalający sposób i zachowywały właściwości wymagane na podstawie niniejszego regulaminu.

6.2.1.

Zespoły optyczne HSB są wyposażane w urządzenie umożliwiające taką ich regulację na pojeździe, aby mogły być spełnione stosowane wobec nich wymogi. W takie urządzenie nie muszą być wyposażane zespoły optyczne HSB, pod warunkiem że zastosowanie takich elementów jest ograniczone do pojazdów, w których ustawienie reflektorów może być regulowane w inny sposób.

Jeżeli zespół optyczny HSB wytwarzający wiązkę światła drogowego i zespół optyczny HSB wytwarzający wiązkę światła mijania są zamontowane jako wymienne podzespoły połączone w jedną całość, to urządzenie regulacyjne umożliwia niezależną regulację każdego zespołu HSB.

6.2.2.

Jednakże nie ma to zastosowania do reflektorów z niepodzielnymi odbłyśnikami. Dla tego typu reflektorów stosuje się wymogi pkt 8.3 niniejszego regulaminu. W przypadku, w którym więcej niż jedno źródło światła jest użyte do otrzymania światła drogowego, do określenia maksymalnej wartości oświetlenia (E_M) należy użyć połączonych funkcji światła drogowego.

6.3.

Końcówki muszą być połączone elektrycznie tylko z odpowiednimi włóknami żarowymi i muszą być odpowiednio wytrzymałe i pewnie zamocowane do zespołu HSB.

6.4.

Zespoły HSB muszą posiadać połączenia elektryczne zgodne ze wzorami przedstawionymi w załączniku 3 do niniejszego regulaminu i muszą być wykonane zgodnie z wymiarami podanymi w tym załączniku.

6.5.

Badania uzupełniające należy przeprowadzić zgodnie z wymogami załącznika 6 w celu upewnienia się, że podczas eksploatacji nie będą zachodziły nadmierne zmiany własności świetlnych.

6.6.

W przypadku szyby zespołu HSB wykonanej z tworzywa sztucznego badania należy wykonać zgodnie z wymogami załącznika 7.

7.

WARTOŚCI ZNAMIONOWE I BADAWCZE

7.1.

Napięcie znamionowe wynosi 12 V (⁵).

7.2.

Moc mierzona przy napięciu badawczym wynoszącym 13,2 V nie może przekraczać 75 W dla włókna żarowego światła drogowego i 68 W dla włókna żarowego światła mijania.

8.

NATĘŻENIE OŚWIETLENIA (⁶)

8.1.

Wymagania ogólne

8.1.1.

Zespoły HSB muszą być tak skonstruowane, aby zapewniały wystarczające i bez olśnienia oświetlenie drogi światłem mijania oraz dobre oświetlenie drogi światłem drogowym.

8.1.2.

Natężenie oświetlenia uzyskiwane z zespołu HSB określa się na pionowym ekranie ustawionym w odległości 25 m przed zespołem, jak pokazano w załączniku 4 do niniejszego regulaminu (⁷).

8.1.3.

Pomiaru wartości natężenia oświetlenia ekranu, omówionych w punktach 8.2.5, 8.2.6 i 8.3, dokonuje się przy użyciu ogniwa fotoelektrycznego o powierzchni czynnej wpisanej w kwadrat o boku 65 mm.

8.2.

Wymogi dotyczące wiązki świateł mijania

8.2.1.

Światło mijania musi zapewniać granicę światła i cienia na tyle ostrą, by można było skutecznie wykorzystywać ją do regulacji. Granica światła i cienia musi być prostą linią poziomą po stronie przeciwległej kierunkowi ruchu, dla którego zespół jest przewidziany. Po drugiej stronie nie może ona przekraczać albo linii łamanej HV H₁ H₄ składającej się z prostej HV H₁, tworzącej kąt 45° z linią poziomą i prostej H₁ H₄, znajdującej się 25 cm powyżej linii prostej hh, lub prostej HV H₃, wznoszącej się pod kątem 15° powyżej linii poziomej (zob. załącznik 4 do niniejszego regulaminu). W żadnych okolicznościach nie jest dopuszczalna granica światła i cienia rozciągająca się zarówno poza linię HV H₂, jak i linię HV H_4, jak i będąca rezultatem kombinacji dwóch wyżej wymienionych możliwości.

8.2.2.

Zespół HSB musi być tak ustawiony, aby światło mijania:

8.2.2.1.

w przypadku zespołów HSB odpowiadających wymogom dla ruchu prawostronnego miało poziomą granicę światła i cienia na lewej połowie ekranu (⁸), a w przypadku zespołów HSB odpowiadających wymogom dla ruchu lewostronnego - na prawej połowie ekranu;

8.2.2.2.

miało na ekranie poziomą część granicy światła i cienia 25 cm poniżej poziomu hh (zob. załącznik 4 do niniejszego regulaminu);

8.2.2.3.

miało załamanie granicy światła i cienia na linii vv (⁹).

8.2.3.

Tak ustawiony zespół HSB musi spełniać tylko wymogi zawarte w pkt 8.2.5 i 8.2.6 poniżej, jeśli jego homologacja ma obejmować wyłącznie wytwarzanie wiązki światła mijania (¹⁰); jeżeli jest przeznaczony zarówno dla światła mijania, jak i światła drogowego, to musi spełniać wymogi określone w pkt 8.2.5, 8.2.6 i 8.3.

8.2.4.

Jeżeli tak ustawiony zespół HSB nie spełnia wymogów zawartych w punktach 8.2.5, 8.2.6 i 8.3, jego ustawienie może być zmienione pod warunkiem, że oś wiązki światła nie będzie przesunięta w lewo lub prawo o więcej niż 1° (= 44 cm) (¹¹). W celu ułatwienia ustawienia z wykorzystaniem granicy światła i cienia można częściowo osłonić zespół tak, aby granica światła i cienia była bardziej wyraźna.

8.2.5.

Natężenie oświetlenia światłem mijania na ekranie musi spełniać następujące wymogi:

8.2.6.

W żadnym z obszarów I, II, III i IV nie mogą występować poprzeczne zmiany zakłócające dobrą widoczność.

8.3.

Wymogi dotyczące wiązki świateł drogowych

8.3.1.

W przypadku zespołu HSB zaprojektowanego do wytwarzania wiązki światła drogowego i wiązki światła mijania, pomiary natężenia oświetlenia ekranu przez światło drogowe muszą być wykonane przy takim samym ustawieniu zespołu HSB, jak dla pomiarów zgodnie z pkt 8.2.5 i 8.2.6; w przypadku zespołu HSB zaprojektowanego wyłącznie do wytwarzania wiązki światła drogowego musi być on tak ustawiony, aby środek obszaru maksymalnego natężenia oświetlenia znajdował się w punkcie HV przecięcia linii hh i vv; taki element HSB może spełniać tylko wymogi zawarte w pkt 8.3.

8.3.2.

Natężenie oświetlenia ekranu przez światło drogowe musi spełniać następujące wymogi:

8.3.2.1.

Punkt HV przecięcia się linii hh i vv musi znajdować się wewnątrz obszaru ograniczonego izoluksą 80 % maksymalnego natężenia oświetlenia. Ta maksymalna wartość (E_M) nie może być mniejsza niż 48 luksów. Maksymalna wartość (E_M) nie może przekraczać 240 luksów. Ponadto, w przypadku połączonego zespołu HSB światła mijania i światła drogowego, w żadnym wypadku nie może przekraczać 16-krotności wartości natężenia oświetlenia zmierzonego dla światła mijania w punkcie 75 R (lub 75 L).

8.3.2.1.1.

Maksymalną światłość (I_M) wiązki światła drogowego wyrażoną w tysiącach kandeli wyznacza się ze wzoru:

I_M = 0,625 × E_M

8.3.2.1.2.

Znak referencyjny (I'_M) tej maksymalnej światłości, wymieniony w pkt 5.2.2.5, uzyskuje się ze stosunku: I'_M = I_M/3 = 0,208 × E_M

Wartość tę należy zaokrąglić do najbliższej z wartości 7,5 – 10 – 12,5 – 17,5 – 20 – 25 – 27,5 – 30 – 37,5 – 40 – 45 – 50.

8.3.2.2.

Od punktu HV, poziomo w prawo i lewo, do odległości 1,125 m natężenie oświetlenia nie może być mniejsze niż 24 luksy, a do odległości 2,25 m nie może być mniejsze niż 6 luksów.

9.

BARWA

9.1.

Zespoły HSB muszą wysyłać światło białe.

10.

SPRAWDZANIE STOPNIA OLŚNIENIA

Olśnienie spowodowane przez światło mijania zespołu HSB podlega sprawdzeniu (¹²).

11.

ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

11.1.

Reflektory homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być wytwarzane w taki sposób, aby spełniając wymagania określone w pkt 8 i 9, odpowiadały homologowanemu typowi.

11.2.

W celu sprawdzenia, czy spełnione są wymogi określone w pkt 11.1, należy przeprowadzić odpowiednie inspekcje produkcji.

11.3.

Posiadacz homologacji jest zobowiązany w szczególności:

11.3.1.

zapewnić istnienie procedur skutecznej kontroli jakości produktów;

11.3.2.

mieć dostęp do sprzętu kontrolnego potrzebnego do sprawdzania zgodności każdego homologowanego typu;

11.3.3.

zapewnić zapisywanie danych z wyników badań oraz dostępność powiązanych dokumentów przez okres ustalony w porozumieniu z organem administracji;

11.3.4.

prowadzić analizę wyników każdego rodzaju badań w celu sprawdzenia i zapewnienia stabilności właściwości produktu, uwzględniając przy tym dopuszczalne wahania występujące w produkcji przemysłowej;

11.3.5.

zapewnić przeprowadzenie w odniesieniu do każdego typu produktu co najmniej badań określonych w załączniku 5 do niniejszego regulaminu;

11.3.6.

sprawić, by każde pobranie próbek świadczących o niezgodności z typem poddanym temu badaniu stanowiło podstawę do pobrania innej próbki oraz przeprowadzenia innego badania. Należy podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu przywrócenia zgodności przedmiotowej produkcji.

11.4.

Właściwy organ, który udzielił homologacji typu, może w każdej chwili zweryfikować metodę kontroli zgodności stosowaną do każdej jednostki produkcyjnej.

11.4.1.

Osoba przeprowadzająca kontrolę otrzymuje do wglądu podczas każdej kontroli rejestry badań oraz rejestry przeglądów produkcji.

11.4.2.

Kontroler może pobrać losowe próbki do przebadania w laboratorium producenta. Minimalna liczba próbek może zostać ustalona w świetle wyników kontroli przeprowadzanych przez samego producenta.

11.4.3.

Gdy poziom jakości okazuje się być niesatysfakcjonujący lub wydaje się, że konieczne jest sprawdzenie ważności badań przeprowadzonych zgodnie z pkt 11.4.2 powyżej, kontroler musi wybrać próbki, które zostaną przesłane upoważnionej placówce technicznej, która przeprowadziła badania homologacji typu, stosując kryteria załącznika 8.

11.4.4.

Właściwy organ może przeprowadzić dowolne badania przewidziane w niniejszym regulaminie. Badania te prowadzi się na losowo wybranych próbkach, bez powodowania utrudnień w realizacji zamówień producentów i zgodnie z kryteriami załącznika 8.

11.4.5.

Właściwy organ musi dążyć do prowadzenia kontroli z częstotliwością raz na dwa lata. Jednakże kwestię tę pozostawia się do uznania właściwego organu zgodnie z jego wiedzą w zakresie organizacji skutecznej kontroli zgodności produkcji. W przypadku stwierdzenia negatywnych wyników właściwy organ jest zobowiązany zapewnić podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji.

11.5.

Nie bierze się pod uwagę reflektorów z widocznymi wadami.

11.6.

Nie bierze się pod uwagę wartości odniesienia.

12.

SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

12.1.

Homologacja udzielona zespołowi HSB zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta, jeżeli nie są spełnione powyższe warunki, lub jeżeli zespół HSB posiadający homologację nie odpowiada homologowanemu typowi.

12.2.

Jeżeli Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie udzieloną uprzednio homologację, zawiadamia o tym fakcie pozostałe Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin, na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

13.

MODYFIKACJA TYPU HALOGENOWEGO REFLEKTORA TYPU „SEALED BEAM” (ZESPOŁU HSB) ORAZ ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

13.1.

Każda modyfikacja typu zespołu HSB musi zostać zgłoszona organowi administracji, który udzielił homologacji typu zespołu HSB. Organ ten może:

13.1.1.

uznać, że wprowadzone modyfikacje prawdopodobnie nie będą miały istotnego negatywnego skutku i że w każdym razie zespół HSB nadal spełnia wymogi; lub

13.1.2.

zażądać dodatkowego sprawozdania z badań od placówki technicznej upoważnionej do przeprowadzania badań.

13.2.

Zawiadomienie o potwierdzeniu lub odmowie homologacji określające wprowadzone zmiany należy – zgodnie z procedurą przewidzianą w pkt 5.1.4 – przesłać Stronom Porozumienia stosującym niniejszy regulamin.

13.3.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim, za pomocą formularza zawiadomienia zgodnego ze wzorem w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin.

14.

OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeżeli właściciel homologacji zaprzestaje produkcji typu zespołu HSB homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, zawiadamia o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu odpowiedniego zawiadomienia organ ten zawiadamia pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin, na formularzu zawiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

15.

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

15.1.

Od daty wejścia w życie serii zmian 02 do niniejszego regulaminu żadna ze Stron Porozumienia stosująca niniejszy regulamin nie może odmówić udzielenia homologacji zgodnie z niniejszym regulaminem uzupełnionym serią zmian 02.

15.2.

Po 24 miesiącach od daty wejścia w życie wspomnianej w punkcie 15.1 powyżej Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin udzielają homologacji tylko wtedy, gdy zespół HSB spełnia wymogi niniejszego regulaminu zawierającego serię zmian 02.

15.3.

Homologacje udzielone zgodnie z niniejszym regulaminem przed datą wspomnianą w punkcie 15.2 powyżej pozostają ważne. Jednakże Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin mogą zabronić montażu zespołów HSB niespełniających wymogów niniejszego regulaminu zawierającego serię zmian 02:

15.3.1.

w pojazdach, którym udzielono homologacji typu lub homologacji indywidualnej później niż 24 miesiące po dacie wejścia w życie wspomnianej w punkcie 15.1 powyżej;

15.3.2.

w pojazdach rejestrowanych po raz pierwszy później niż pięć lat po dacie wejścia w życie wspomnianej w punkcie 15.1 powyżej.

16.

NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW ADMINISTRACJI

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz organów administracji udzielających homologacji, którym należy przesyłać wydane w innych krajach zawiadomienia poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaniechanie produkcji.

1.

PRZEPISY OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione pod względem mechanicznym i geometrycznym, jeżeli różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyłek produkcyjnych w granicach wymagań niniejszego regulaminu.

1.2.

W odniesieniu do właściwości fotometrycznych zgodność reflektorów pochodzących z produkcji seryjnej nie jest kwestionowana, jeżeli w czasie badań takich właściwości fotometrycznych w pobranej losowo próbce:

1.2.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega niekorzystnie o więcej niż 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie. Dla wartości B 50 L (lub R) i strefy III maksymalne niekorzystne odchylenie może wynosić, odpowiednio:

1.2.2.

albo jeżeli:

1.2.2.1.

dla światła mijania, wartości określone w niniejszym regulaminie są spełnione w HV (z tolerancją + 0,2 lx) oraz w odniesionym do tego ustawienia co najmniej jednym punkcie każdego pola ograniczonego na ekranie pomiarowym (w odległości 25 m) okręgiem o promieniu 15 cm wokół punktów B 50 L (lub R) (¹) (z tolerancją + 0,1 lx), 75 R (lub L), 50 V, 25 R, 25 L, oraz w całym polu strefy IV, która znajduje się nie więcej niż 22,5 cm powyżej linii 25 R i 25 L;

1.2.2.2.

oraz jeżeli, dla światła drogowego, HV znajduje się w obrębie izoluksy 0,75 E_maks, przy czym tolerancja + 20 % dla maksymalnych wartości i – 20 % dla minimalnych wartości jest zachowana dla wartości fotometrycznych w dowolnym punkcie pomiarowym określonym w pkt 8.3 niniejszego regulaminu.

1.2.3.

Jeżeli wyniki opisanego wyżej badania nie spełniają wymogów, to ustawienie osiowe reflektora można zmienić, pod warunkiem że oś wiązki światła nie zostanie przemieszczona w bok o więcej niż 1° w prawo lub w lewo (²).

1.3.

W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

jeden z reflektorów wybranych jako próbki bada się zgodnie z procedurą opisaną w pkt 2.1 załącznika 6, po poddaniu go trzykrotnie cyklowi opisanemu w pkt 2.2.2 załącznika 6.

Reflektor należy uznać za akceptowalny, jeśli ∆ r nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta jest wyższa niż 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad, badany jest drugi reflektor, a otrzymana średnia wartości bezwzględnych odnotowanych dla obu próbek nie może przekroczyć 1,5 mrad.

1.4.

Współrzędne chromatyczności muszą być zachowane.

2.

MINIMALNE WYMOGI DLA SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI PRZEZ PRODUCENTA

Dla każdego typu reflektora posiadacz znaku homologacji przeprowadza w odpowiednich odstępach czasu co najmniej badania wymienione poniżej. Badania przeprowadza się zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

Jeżeli jakiekolwiek próbkowanie wykazuje niezgodność odnośnie do typu danego badania, to pobiera się i bada kolejne próbki. Producent podejmuje stosowne kroki w celu zapewnienia zgodności danej produkcji.

2.1.

Charakter badań

Badania zgodności, o których mowa w niniejszym regulaminie, dotyczą właściwości fotometrycznych i weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia pod wpływem ciepła.

2.2.

Metody stosowane w badaniach

2.2.1.

Zasadniczo badania przeprowadza się zgodnie z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.2.

Za zgodą właściwego organu odpowiedzialnego za badania homologacyjne w dowolnym badaniu zgodności przeprowadzanym przez producenta można zastosować metody równoważne. Obowiązkiem producenta jest wykazanie, że zastosowane metody są równoważne metodom określonym w niniejszym regulaminie.

2.2.3.

Zastosowanie pkt 2.2.1 i 2.2.2 wymaga regularnej kalibracji urządzenia badawczego i jego korelacji z pomiarami przeprowadzonymi przez właściwy organ.

2.2.4.

We wszystkich przypadkach metodę odniesienia stanowią metody określone w niniejszym regulaminie, w szczególności do celów kontroli administracyjnej i pobierania próbek.

2.3.

Sposób pobierania próbek

Próbki reflektorów wybiera się losowo z jednorodnej partii produkcji. Jednorodna partia oznacza zestaw reflektorów tego samego typu, określony zgodnie ze stosowanymi przez producenta metodami produkcji.

Ocena obejmuje zasadniczo produkcję seryjną z poszczególnych zakładów. Producent może jednak zebrać dane dotyczące tego samego typu z kilku zakładów, z zastrzeżeniem, że zakłady te działają według tego samego systemu jakości i zarządzania jakością.

2.4.

Zmierzone i zarejestrowane właściwości fotometryczne

Pobrane próbki reflektorów poddaje się pomiarom fotometrycznym w punktach przewidzianych w regulaminie, przy czym odczyt jest ograniczony do punktów E_maks, HV (³), HL, HR (⁴) w przypadku wiązki światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R), HV, 50 V, 75 R (lub L) i 25 L (lub R) w przypadku wiązki światła mijania (zob. rysunek w załączniku 4).

2.5.

Kryteria akceptowalności

Producent jest odpowiedzialny za prowadzenie statystycznej analizy wyników badań i za określenie, w porozumieniu z właściwym organem, kryteriów zatwierdzania wytwarzanych przez niego produktów w celu spełnienia wymagań w zakresie sprawdzania zgodności produkcji określonych w pkt 11.1 niniejszego regulaminu.

Stosuje się takie kryteria akceptowalności, by przy poziomie ufności 95 % minimalne prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku kontroli wyrywkowej zgodnie z załącznikiem 8 (pierwsze pobranie próbek) wynosiło 0,95.

BADANIA KOMPLETNYCH REFLEKTORÓW

Po zmierzeniu wartości fotometrycznych zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu w punkcie E_maks dla wiązki światła drogowego i w punktach HV, 50 R oraz B 50 L dla wiązki światła mijania (lub HV, 50 L oraz B 50 R dla reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego), próbkę kompletnego reflektora bada się pod względem stabilności właściwości fotometrycznych podczas pracy. Jako kompletny reflektor należy rozumieć samo kompletne urządzenie świetlne oraz wszelkie części obudowy i światła mogące mieć wpływ na odprowadzanie ciepła.

1.

BADANIE STABILNOŚCI WŁAŚCIWOŚCI FOTOMETRYCZNYCH

Próbę należy przeprowadzać w suchym i bezwietrznym otoczeniu w temperaturze 23 °C ą 5 °C . Kompletny reflektor powinien być zamocowany w sposób zgodny z mocowaniem na pojeździe.

1.1.

Reflektor czysty

Reflektor włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w pkt 1.1.1, i sprawdza się, jak opisano w pkt 1.1.2.

1.1.1.

Przebieg badania

Reflektor włącza się na określony czas w następujący sposób:

1.1.1.1.

a) w przypadku gdy ma zostać homologowana tylko jedna funkcja oświetlenia (światło drogowe albo światło mijania), odpowiednie włókna żarowe zapala się na określony czas (¹)

b) w przypadku światła mijania wzajemnie sprzężonego ze światłem drogowym (reflektor HSB z dwoma włóknami żarowymi):

jeżeli wnioskodawca oświadcza, że reflektor ma być używany tylko z włączonym jednym włóknem żarowym (²), to badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając (¹) kolejno każdą z określonych funkcji na połowę czasu określonego w pkt 1.1.

We wszystkich pozostałych (¹) (²) przypadkach reflektor poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

15 minut – włączone światło mijania

5 minut – włączone wszystkie światła;

c) w przypadku zgrupowanych funkcji oświetlenia wszystkie funkcje muszą być włączone jednocześnie w czasie podanym dla poszczególnych funkcji oświetlenia, a) biorąc również pod uwagę zastosowanie funkcji oświetlenia wzajemnie sprzężonych; b) zgodnie z zaleceniami producenta.

1.1.1.2.

Napięcie podczas badania

Napięcie reguluje się tak, aby dostarczało 90 % maksymalnej mocy w watach określonej w niniejszym regulaminie dla typów reflektorów HSB.

1.1.2.

Wyniki badania

1.1.2.1.

Kontrola wzrokowa

Po zrównaniu temperatury reflektora z temperaturą otoczenia szybę reflektora oraz szybę zewnętrzną, jeśli występuje, należy wytrzeć czystą i wilgotną ściereczką bawełnianą. Następnie dokonuje się kontroli wzrokowej reflektora; nie może ona wykazać zniekształcenia, deformacji, pęknięcia ani przebarwienia szyby reflektora ani szyby zewnętrznej, o ile występuje.

1.1.2.2.

Badanie fotometryczne

Aby spełnić wymogi niniejszego regulaminu, właściwości fotometryczne są kontrolowane w następujących punktach:

Światło mijania:

50 R - B 50 L - HV dla reflektorów przeznaczonych do ruchu prawostronnego

50 L - B 50 R - HV dla reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego

Światło drogowe:

Punkt E_maks

Biorąc pod uwagę ewentualną deformację podstawy reflektora pod wpływem ciepła, konieczna może okazać się ponowna regulacja ustawienia (zmiana położenia granicy światła i cienia opisana jest w pkt 2 niniejszego załącznika). Dopuszczalne jest odchylenie wielkości 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego.

1.2.

Reflektor zabrudzony

Po przeprowadzeniu badania, zgodnie z pkt 1.1 powyżej reflektor pozostaje włączony przez jedną godzinę, zgodnie z pkt 1.1.1, po jego uprzednim przygotowaniu, w sposób określony w pkt 1.2.1 i sprawdzeniu w sposób określony w pkt 1.1.2.

1.2.1.

Przygotowanie reflektora

1.2.1.1.

Mieszanina stosowana w badaniu

1.2.1.1.1.

Dla reflektora z szybą zewnętrzną ze szkła:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na reflektor składa się z:

9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0-100 μm,

1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 μm,

0,2 części wagowych NaCMC (³), oraz

wystarczającej ilości wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m.

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

1.2.1.1.2.

Dla reflektora z szybą zewnętrzną z tworzywa sztucznego:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na reflektor składa się z:

9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0-100 μm,

1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0-100 μm,

0,2 części wagowych NaCMC (³),

13 części wagowych wody destylowanej o przewodności właściwej 1 ≤ mS/m, oraz

2 ą 1 części wagowej środka powierzchniowo czynnego (⁴).

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

1.2.1.2.

Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu na reflektor

Mieszaninę stosowaną w badaniu należy równomiernie nanieść na całą powierzchnię emitującą światło reflektora i pozostawić do wyschnięcia. Czynność tę należy powtarzać aż do momentu, gdy wartość natężenia oświetlenia spadnie o 15 do 20 % w stosunku do wartości mierzonych dla każdego z poniższych punktów, w warunkach opisanych w punkcie 1 powyżej:

punkt E_maks dla światła drogowego, rozsył fotometryczny wiązki światła drogowego/mijania,

punkt E_maks dla światła drogowego, rozsył fotometryczny wiązki światła drogowego,

50 R i 50 V (⁵) tylko dla światła mijania przeznaczonego do ruchu prawostronnego,

50 L i 50 V (⁵) tylko dla światła mijania przeznaczonego do ruchu lewostronnego.

1.2.1.3.

Urządzenia pomiarowe

Urządzenia pomiarowe są analogiczne do używanych podczas badań homologacyjnych reflektora.

2.

BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA

Badanie to polega na zweryfikowaniu, czy przesunięcie pionowe granicy światła i cienia pod wpływem ciepła w przypadku światła mijania podczas eksploatacji nie przekracza określonej wartości.

Testowany zgodnie z pkt 1 reflektor poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.1, bez jego wymontowywania lub ponownej regulacji w danej pozycji.

2.1.

Badanie

Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ą 5 ° C.

Używając zespołu HSB pochodzącego z produkcji seryjnej, który był poddawany sezonowaniu przez co najmniej 1 godzinę, włącza się funkcję światła mijania reflektora bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Do celów niniejszego badania napięcie ustawia się w sposób określony w pkt 1.1.1.2). Położenie poziomej części linii granicy światła i cienia (między vv i linią pionową przechodzącą przez punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego lub B 50 R dla ruchu lewostronnego) musi być sprawdzone odpowiednio 3 minuty (r3) i 60 minut (r60) po włączeniu.

Pomiar zmian położenia granicy światła i cienia, opisany powyżej, przeprowadza się przy zastosowaniu dowolnej metody o zadawalającej dokładności i dającej powtarzalne wyniki.

2.2.

Wyniki badania

2.2.1.

Wynik w miliradianach (mrad) uważa się za zadowalający wtedy, gdy wartość bezwzględna ∆ rI = | r3 - r60 | zmierzona dla danego reflektora nie przekracza 1,0 mrad (∆ rI ≤ ≤ 1,0 mrad).

2.2.2.

Jeżeli jednak wartość ta jest wyższa niż 1,0 mrad, ale nie przekracza 1,5 mrad (1,0 mrad ∆rI ≤ 1,5 mrad), testowany jest drugi reflektor, zgodnie z pkt 2.1, po trzykrotnym poddaniu go opisanemu poniżej cyklowi, w celu ustabilizowania pozycji części mechanicznych reflektora na podstawie symulującej właściwy montaż w pojeździe:

światło mijania włączone przez jedną godzinę (napięcie należy ustawić zgodnie z pkt 1.1.1.2).

Światło wyłączone przez jedną godzinę.

Typ reflektora uznaje się za akceptowalny, jeśli średnia wartość wartości bezwzględnych ∆ rI zmierzona na pierwszej próbce ∆ rII zmierzona na drugiej próbce nie przekracza 1,0 mrad.

1.

SPECYFIKACJE OGÓLNE

1.1.

Próbki dostarczone zgodnie z pkt 3.2.4 niniejszego regulaminu muszą spełniać wymogi wskazane w pkt 2.1 do 2.5 poniżej.

1.2.

Dwie z pięciu próbek kompletnych świateł dostarczone zgodnie z pkt. 3.2.3 niniejszego regulaminu i posiadające szyby z tworzywa sztucznego muszą spełniać, pod względem materiału szyby, specyfikacje wskazane w pkt 2.6 poniżej.

1.3.

Próbki szyb z tworzywa sztucznego lub próbki materiału, łącznie (w stosownych przypadkach) z odbłyśnikiem, do którego mają być zamontowane, poddaje się badaniom homologacyjnym w kolejności chronologicznej podanej w tabeli A przedstawionej w dodatku 1 do niniejszego załącznika.

1.4.

Jednakże jeżeli producent świateł może udowodnić, że produkt przeszedł już badania określone w pkt od 2.1 do 2.5 poniżej lub równoważne badania zgodnie z innym regulaminem, to badania te nie muszą być powtarzane. Wykonane muszą być obowiązkowo jedynie badania określone w tabeli B zamieszczonej w dodatku 1.

2.

BADANIA

2.1.

Odporność na zmiany temperatury

2.1.1.

Badania

Trzy nowe próbki (szyby) są poddawane pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna), w następującej kolejności:

3 godziny w 40 °C ą 2 °C i 85-95 % RH;

1 godzina w 23 °C ą 5 °C i 60-75 % RH;

15 godzin w -30 °C ą 2 °C;

1 godzina w 23 °C ą 5 °C i 60-75 % RH; 3 godziny w 80 °C ą 2 ° C;

1 godzina w 23 °C ą 5 °C i 60-75 % RH.

Przed przeprowadzeniem badania próbki są kondycjonowane przez co najmniej 4 godziny w temperaturze 23 ą 5 °C i wilgotności 60–75 % RH.

Uwaga: Okresy jednogodzinne w temperaturze 23 °C ą 5 ° C zawierają okresy przejścia między temperaturami, niezbędne dla uniknięcia efektu szoku termicznego.

2.1.2.

Pomiary fotometryczne

2.1.2.1.

Metoda

Próbki są poddawane pomiarom fotometrycznym przed i po badaniu.

Pomiary fotometryczne są przeprowadzane za pomocą światła wzorcowego w następujących punktach:

B 50 L i 50 R dla wiązki światła mijania reflektora światła mijania lub reflektora światła mijania/drogowego (B 50 R i 50 L w przypadku reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego);

E_maks dla wiązki światła drogowego reflektora światła drogowego lub reflektora światła mijania/drogowego.

2.1.2.2.

Wyniki

Odchylenia między wartościami fotometrycznymi mierzonymi przed i po badaniu każdej z próbek nie mogą być większe niż 10 %, z uwzględnieniem odchyleń związanych z procedurą pomiaru fotometrycznego.

2.2.

Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne

2.2.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Trzy nowe próbki (szyby lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze od 5 500 K do 6 000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu ograniczenia w miarę możliwości promieniowania o długościach fali mniejszych od 295 nm i większych od 2 500 nm. Natężenie napromieniowania próbek musi wynosić 1 200 W/m² ą 200 W/m² przez taki okres, by otrzymana przez nie energia świetlna była równa 4 500 MJ/m² ą 200 MJ/m². Temperatura komory mierzona na czarnej płycie umieszczonej na poziomie próbek musi wynosić 50 ą 5 °C. W celu zapewnienia regularnej ekspozycji, próbki muszą obracać się wokół źródła promieniowania z prędkością od 1 do 5 obrotów na minutę.

Próbki natryskuje się wodą destylowaną o przewodności właściwej mniejszej od 1 mS/m w temperaturze 23 ą 5 °C według następującego cyklu:

natryskiwanie: 5 minut;

suszenie: 25 minut.

2.2.2.

Odporność na działanie czynników chemicznych

Po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 2.2.1 powyżej i po dokonaniu pomiaru opisanego w pkt 2.2.3.1 poniżej, zewnętrzna strona tych trzech próbek zostaje poddana czynnościom opisanym w pkt 2.2.2.2 z użyciem mieszaniny określonej w pkt 2.2.2.1 poniżej.

2.2.2.1.

Mieszanina stosowana w badaniu

Mieszanina stosowana w badaniu składa się z 61,5 % n-heptanu, 12,5 % toluenu, 7,5 % czterochlorku etylu, 12,5 % trójchloroetylenu i 6 % ksylenu (procent objętościowy).

2.2.2.2.

Nakładanie mieszaniny stosowanej w badaniu

Namoczyć kawałek tkaniny bawełnianej (zgodnie z ISO 105) aż do nasycenia mieszaniną określoną w pkt 2.2.2.1 powyżej i w ciągu 10 sekund nałożyć go na 10 minut na zewnętrzną stronę próbki pod naciskiem 50 N/cm² odpowiadającym sile 100 N przyłożonej na powierzchnię badaną o wymiarach 14 × 14 mm.

W trakcie tych 10 minut ściereczkę ponownie nasącza się mieszaniną, aby skład nakładanej mieszaniny pozostawał przez cały czas identyczny z zalecanym.

W trakcie powyższej czynności dopuszcza się kompensowanie nacisku wywieranego na próbkę, w celu uniknięcia pęknięć.

2.2.2.3.

Czyszczenie

Na koniec nakładania mieszaniny stosowanej w badaniu próbki suszy się na otwartym powietrzu, a następnie przepłukuje się roztworem opisanym w pkt 2.3 (Odporność na detergenty) w temperaturze 23 °C ą 5 °C . Następnie próbki dokładnie spłukuje się wodą destylowaną, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń w temperaturze 23 °C ą 5 °C, po czym wyciera się miękką szmatką.

2.2.3.

Wyniki

2.2.3.1.

Po zbadaniu odporności na czynniki atmosferyczne, zewnętrzna strona próbek nie może wykazywać żadnych pęknięć, zarysowań, części odłamanych i zniekształceń, a średnia wartość zmiany stopnia transmisji światła

∆ t = (T2 - T3)/T₂, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekroczyć 0,020

(∆ t_m ≤ 0,020).

2.2.3.2.

Po przeprowadzeniu badania odporności na czynniki chemiczne, próbki nie mogą wykazywać śladów przebarwienia chemicznego, które może powodować zmianę rozpraszania strumienia świetlnego, którego średnia wartość zmiany

∆ d = (T5 - T4)/T₂, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekroczyć 0,020

(∆ d_m ≤ 0,020).

2.3.

Odporność na detergenty i węglowodory

2.3.1.

Odporność na detergenty

Zewnętrzną stronę trzech próbek (szyb lub próbek materiału) podgrzewa się do 50 °C ą 5 °C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w temperaturze 23 °C ą 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.

Po przeprowadzeniu badania próbki są suszone w temperaturze 50 °C ą 5 °C. Powierzchnię próbek należy wyczyścić przy pomocy wilgotnej szmatki.

2.3.2.

Odporność na węglowodory

Zewnętrzną stronę tych trzech próbek następnie lekko pociera się przez 1 minutę przy pomocy ściereczki bawełnianej, nasączonej mieszaniną składającą się z 70 % n-heptanu i 30 % toluenu (procenty objętościowe), a następnie osusza na wolnym powietrzu.

2.3.3.

Wyniki

Po pomyślnym przeprowadzeniu powyższych dwóch badań, średnia wartość zmian przepuszczalności światła

∆ t = (T2 - T3)/T₂, zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekroczyć 0,010 (∆ t_m ≤ 0,010).

2.4.

Odporność na niszczenie mechaniczne

2.4.1.

Metoda niszczenia mechanicznego

Zewnętrzną stronę trzech nowych próbek (szyb) należy poddać jednakowemu badaniu uszkodzeń mechanicznych przy użyciu metody opisanej w dodatku 3 do niniejszego załącznika.

2.4.2.

Wyniki

Po przeprowadzeniu tego badania, zmiany:

przepuszczalności: ∆ t = (T2 - T3)/T₂,

i rozpraszania: ∆ t = (T5 - T4)/T₂,

mierzy się zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 w miejscu określonym w pkt 3.2.4.1.1 niniejszego regulaminu. Średnia wartość dla trzech próbek musi być taka, aby: ∆ t_m ≤ 0,100; ∆ d_m ≤ 0,050.

2.5.

Badanie przyczepności powłok, jeśli występują

2.5.1.

Przygotowanie próbki

Na powłoce szyby na powierzchni 20 mm x 20 mm za pomocą żyletki lub igły nacina się siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm × 2 mm. Nacisk wywierany na żyletkę lub igłę musi być wystarczający do przecięcia co najmniej powłoki.

2.5.2.

Opis badania

Należy użyć taśmy samoprzylepnej o przyczepności 2 N/(cm szerokości) ą 20 % mierzonej w znormalizowanych warunkach opisanych w dodatku 4 do niniejszego załącznika. Taśmę tę, o minimalnej szerokości 25 mm, należy dociskać do powierzchni przygotowanej zgodnie z zaleceniami w pkt 2.5.1 przez co najmniej 5 minut.

Obciążyć następnie koniec taśmy, aż do zrównoważenia siły przyczepności do powierzchni, na którą działa siła prostopadła do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ą 0,2 m/s.

2.5.3.

Wyniki

Powierzchnia, na której nacięto siatkę, nie może zostać znacznie zniekształcona. Zniekształcenia miejsc przecięcia siatki lub krawędzi nacięć są dopuszczalne, pod warunkiem że powierzchnia objęta zniekształceniem nie będzie większa niż 15 % powierzchni siatki.

2.6.

Badania kompletnego reflektora wyposażonego w szybę z tworzywa sztucznego

2.6.1.

Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni szyby

2.6.1.1.

Badania

Szybę próbki świateł nr 1 należy poddać badaniu opisanemu w pkt 2.4.1 powyżej.

2.6.1.2.

Wyniki

Po zakończeniu badania wyniki pomiarów fotometrycznych reflektora, przeprowadzonych zgodnie z niniejszym regulaminem, nie mogą przekroczyć o więcej niż 30 % maksymalnych wartości określonych dla punktów B 50 L i HV i nie mogą być niższe o więcej niż 10 % od minimalnych wartości określonych dla punktu 75 R (w przypadku reflektorów przeznaczonych do ruchu lewostronnego bierze się pod uwagę punkty B 50 R, HV i 75 L).

2.6.2.

Badanie przyczepności powłok, jeśli występują

Szybę próbki świateł nr 2 poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.5 powyżej.

3.

WERYFIKACJA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

3.1.

Pod względem materiałów użytych do produkcji szyb światła serii uznaje się za zgodne z niniejszym regulaminem, jeżeli:

3.1.1.

Po zakończeniu badania odporności na działanie czynników chemicznych oraz badania odporności na działanie detergentów i węglowodorów zewnętrzna strona próbek nie wykazuje dostrzegalnych gołym okiem pęknięć, zarysowań, odprysków ani zniekształceń (zob. pkt 2.2.2, 2.3.1 i 2.3.2).

3.1.2.

Po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 2.6.1.1 wartości fotometryczne w punktach pomiaru wziętych pod uwagę w pkt 2.6.1.2 mieszczą się w granicach określonych w niniejszym regulaminie dla zgodności produkcji.

3.2.

Jeżeli wyniki badań nie spełniają wymogów, to badania powtarza się na innej wybranej losowo próbce reflektorów.

1.

URZĄDZENIA BADAWCZE

1.1.

Pistolet natryskowy

Zastosowany pistolet natryskowy musi być wyposażony w dyszę o średnicy 1,3 mm pozwalającą na przepływ cieczy z prędkością 0,24 ą 0,02 l/minutę przy ciśnieniu roboczym wynoszącym 6,0 barów – 0, + 0,5 bara.

W tych warunkach należy uzyskać strumień o średnicy 170 mm ą 50 mm skierowany na powierzchnię narażoną na niszczenie znajdującą się w odległości 380 mm ą 10 mm od dyszy.

1.2.

Mieszanina stosowana w badaniu

Mieszanina stosowana w badaniu składa się z:

piasku kwarcowego o stopniu twardości 7 w skali twardości Mohsa, o wielkości ziaren od 0 do 0,2 mm i niemal normalnym ich rozkładzie, przy czynniku kątowym wynoszącym od 1,8 do 2;

wody o twardości nie wyższej niż 205 g/m³ , w proporcji 25 g piasku na 1 litr wody.

2.

BADANIE

Zewnętrzną powierzchnię szyb reflektora należy poddać raz lub wielokrotnie działaniu strumienia piasku wytworzonego w sposób opisany powyżej. Strumień natryskuje się niemal prostopadle do badanej powierzchni.

Uszkodzenie jest kontrolowane za pomocą jednej lub kilku próbek szklanych umieszczonych jako materiał referencyjny obok badanych szyb. Natryskiwanie mieszaniną jest kontynuowane do momentu osiągnięcia zmiany rozproszenia światła na próbce lub próbkach, mierzonego zgodnie z metodą opisaną w dodatku 2, o wartości:

∆d = (T5-T4)/T₂ = 0,0250 ą 0,0025

W celu sprawdzenia jednorodności uszkodzenia na całości badanej powierzchni można użyć kilku próbek referencyjnych.

1.

CEL

Niniejsza metoda pozwala określić, w normalnych warunkach, liniową siłę przyczepności taśmy przylepnej do płytki szklanej.

2.

ZASADA

Pomiar siły potrzebnej do odklejenia taśmy klejącej z płytki szklanej pod kątem 90°.

3.

OKREŚLONE WARUNKI ATMOSFERYCZNE

Temperatura otoczenia musi wynosić 23 ° ą 5 °C, a wilgotność względna 65 % ą 15 %.

4.

ODCINKI PRZEZNACZONE DO BADANIA

Przed przeprowadzeniem badania należy poddać badaną taśmę przez 24 godziny zalecanym warunkom otoczenia (zob. pkt 3 powyżej).

Dla każdej rolki należy przeprowadzić badania na 5 próbkach długości 400 mm. Próbki należy pobrać z rolek po zdjęciu trzech pierwszych obwodów rolek.

5.

PROCEDURA

Badanie przeprowadza się w warunkach otoczenia określonych w pkt 3.

Pobrać pięć odcinków, rozwijając taśmę promieniowo z prędkością około 300 mm/s, a następnie w ciągu 15 sekund nałożyć je w następujący sposób:

Nanieść stopniowo taśmę na płytkę szklaną, pocierając ją lekko wzdłużnie palcem, tak by nie powstały pęcherzyki powietrza między taśmą a płytką szklaną, nie wywierając jednak nadmiernego nacisku.

Pozostawić całość przez 10 minut w zalecanych warunkach otoczenia.

Odkleić od płytki około 25 mm badanego odcinka w płaszczyźnie prostopadłej do osi odcinka. Unieruchomić płytkę i odwinąć wolny koniec taśmy pod kątem 90°. Wywierana siła musi być prostopadła do linii oddzielenia płytka/taśma oraz prostopadła do płytki.

Pociągnąć w celu odklejenia taśmy, z prędkością 300 mm/s ą 30 mm/s i zapisać wartość siły, której należało użyć.

6.

WYNIKI

Należy uszeregować pięć uzyskanych wartości, a wartość średnią przyjąć jako wynik pomiaru. Wartość tę należy wyrazić w niutonach na centymetr szerokości taśmy.

1.

PRZEPISY OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione pod względem mechanicznym i geometrycznym zgodnie z wymogami niniejszego regulaminu, jeżeli ewentualne różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyleń produkcyjnych.

1.2.

W odniesieniu do charakterystyki fotometrycznej zgodność reflektorów pochodzących z produkcji seryjnej nie jest kwestionowana, jeżeli w czasie badań takiej charakterystyki fotometrycznej w pobranej losowo próbce:

1.2.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega niekorzystnie o więcej niż 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie. Dla wartości B 50 L (lub R) i strefy III, maksymalne odchylenie może wynosić, odpowiednio:

1.2.2.

albo jeżeli:

1.2.2.1.

dla światła mijania, wartości określone w niniejszym regulaminie są spełnione w HV (z tolerancją + 0,2 lx) oraz w odniesionym do tego ustawienia co najmniej jednym punkcie każdego pola ograniczonego na ekranie pomiarowym (w odległości 25 m) okręgiem o promieniu 15 cm wokół punktów B 50 L (lub R) (¹) (z tolerancją + 0,1 lx), 75 R (lub L), 50 V, 25 R, 25 L, oraz w całym polu strefy IV, która znajduje się nie więcej niż 22,5 cm powyżej linii 25 R i 25 L;

1.2.2.2.

oraz jeżeli, dla światła drogowego, HV znajduje się w obrębie izoluksy 0,75 E_max, przy czym tolerancja + 20 % dla maksymalnych wartości i – 20 % dla minimalnych wartości jest zachowana dla wartości fotometrycznych w dowolnym punkcie pomiarowym określonym w pkt 8.3 niniejszego regulaminu. Nie bierze się pod uwagę wartości odniesienia.

1.2.3.

Jeżeli wyniki opisanego wyżej badania nie spełniają wymogów, to ustawienie osiowe reflektora można zmienić, pod warunkiem że oś wiązki światła nie zostanie przemieszczona w bok o więcej niż 1° w prawo lub w lewo (²).

1.2.4.

Nie bierze się pod uwagę reflektorów z widocznymi wadami.

1.2.5.

Nie bierze się pod uwagę wartości odniesienia.

1.3.

Współrzędne chromatyczności muszą być zachowane.

2.

PIERWSZE POBRANIE PRÓBEK

W pierwszym pobraniu próbek wybiera się losowo cztery reflektory. Pierwszą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą A, a drugą próbkę złożoną z dwóch sztuk oznacza się literą B.

2.1.

Zgodność nie jest kwestionowana

2.1.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku nie kwestionuje się zgodności reflektorów produkowanych seryjnie, jeżeli odchylenia zmierzonych wartości ich parametrów w niekorzystnym kierunku wynoszą:

2.1.1.1.

próbka A

2.1.1.2.

próbka B

2.1.2.

lub jeżeli dla próbki A spełnione są warunki określone w pkt 1.2.2.

2.2.

Zgodność jest kwestionowana

2.2.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku kwestionuje się zgodność reflektorów produkowanych seryjnie i żąda od producenta dostosowania produkcji w taki sposób, by spełniała wymagania, jeżeli odchylenia wartości zmierzonych parametrów reflektorów wynoszą:

2.2.1.1.

próbka A

2.2.1.2.

próbka B

2.2.2.

lub, jeżeli dla próbki A nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2.

2.3.

Cofnięcie homologacji

Zgodność kwestionuje się i stosuje pkt 12, jeżeli po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku odchylenia zmierzonych wartości parametrów reflektorów wynoszą:

2.3.1.

próbka A

2.3.2.

próbka B

2.3.3.

lub jeżeli dla próbek A i B nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2.

3.

POWTÓRNE POBRANIE PRÓBEK

W przypadkach określonych w A3, B2 i B3 w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia wymagane jest powtórne pobranie próbek, w którego ramach spośród egzemplarzy wyprodukowanych po dostosowaniu wybiera się trzecią próbkę C złożoną z dwóch reflektorów oraz czwartą próbkę D złożoną z dwóch reflektorów.

3.1.

Zgodność nie jest kwestionowana

3.1.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku nie kwestionuje się zgodności reflektorów produkowanych seryjnie, jeżeli odchylenia zmierzonych wartości parametrów reflektorów wynoszą:

3.1.1.1.

próbka C

3.1.1.2.

próbka D

3.1.2.

lub, jeżeli warunki określone w pkt 1.2.2 dla próbki C są spełnione.

3.2.

Zgodność jest kwestionowana

3.2.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku kwestionuje się zgodność reflektorów produkowanych seryjnie i żąda od producenta dostosowania produkcji w taki sposób, by spełniała wymagania, jeżeli odchylenia wartości zmierzonych parametrów reflektorów wynoszą:

3.2.1.1.

próbka D

3.2.1.2.

lub jeżeli dla próbki C nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2:

3.3.

Cofnięcie homologacji

Zgodność kwestionuje się i stosuje pkt 12, jeżeli po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku odchylenia zmierzonych wartości parametrów reflektorów wynoszą:

3.3.1.

próbka C

3.3.2.

próbka D

3.3.3.

lub jeżeli dla próbek C i D nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2.

4.

ZMIANA POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA

W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

Po pobraniu próbki, zgodnie z rysunkiem 1 poniżej, jeden z reflektorów próbki A zostaje poddany badaniom zgodnie z procedurą, określoną w pkt 2.1 załącznika 6, po trzykrotnym poddaniu cyklowi określonemu w pkt 2.2.2 załącznika 6.

Reflektor należy uznać za akceptowalny, jeśli Δ r nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta jest wyższa od 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad, badaniu zostaje poddany drugi reflektor próbki A. Średnia odnotowanych wartości bezwzględnych dla obydwu próbek nie może być wyższa niż 1,5 mrad. Jednakże jeżeli powyższa wartość 1,5 mrad nie zostaje zachowana dla próbki A, obydwa reflektory próbki B są poddane tej samej procedurze, a wartość Δ r dla każdego z nich nie może być wyższa niż 1,5 mrad.

Rysunek 1