ZAŁĄCZNIKI

Załącznik 1 –

Powiadomienie dotyczące udzielenia, rozszerzenia, odmowy udzielenia lub cofnięcia homologacji lub ostatecznego zaniechania produkcji typu światła głównego na mocy regulaminu nr 1

Załącznik 2 –

Światła główne specjalne przeznaczone dla ciągników rolniczych lub leśnych i do innych pojazdów o ograniczonej prędkości

Załącznik 3 –

Minimalne wymagania dotyczące procedur kontroli zgodności produkcji

Załącznik 4 –

Badania stabilności parametrów fotometrycznych świateł głównych podczas pracy

Załącznik 5 –

Przykłady układów znaków homologacji

Załącznik 6 –

Ekrany pomiarowe

Załącznik 7 –

Wymagania dotyczące świateł z szybą z tworzywa sztucznego – badanie szyby lub próbek materiału oraz kompletnych świateł

Załącznik 8 –

Minimalne wymagania dotyczące pobierania próbek przez kontrolera

ZAKRES (¹)

Niniejszy regulamin dotyczy świateł głównych samochodowych, które mogą zawierać szyby ze szkła lub tworzywa sztucznego.

1.

DEFINICJE

Na potrzeby niniejszego regulaminu

1.1.

„szyba” oznacza zewnętrzny element światła głównego (zespołu), który przepuszcza światło przez powierzchnię świetlną;

1.2.

„ powłoka” oznacza dowolny produkt lub produkty nałożone w jednej lub wielu warstwach na zewnętrzną powierzchnię szyby;

1.3.

światła główne różnych „typów” oznaczają światła główne, które różnią się między sobą pod względem następujących istotnych elementów:

1.3.1.

nazwy handlowej lub znaku towarowego;

1.3.2.

właściwości układu optycznego

1.3.3.

obecności dodatkowych elementów mogących zmienić właściwości optyczne przez odbicie, załamanie, pochłanianie lub odkształcenie podczas pracy;

1.3.4.

dostosowania do ruchu prawostronnego, do ruchu lewostronnego lub do ruchu po obu stronach,

1.3.5.

możliwości wysyłania światła mijania, światła drogowego lub obu;

1.3.6.

materiałów, z których wykonane są szyby i powłoka (jeżeli taka występuje);

1.3.7.

oprawy przeznaczonej do montażu żarówki (lub żarówek) jednej z odpowiednich kategorii: R2 lub HS1 (²).

2.

WYSTĄPIENIE O HOMOLOGACJĘ

2.1.

Wniosek o homologację składa właściciel nazwy handlowej lub znaku towarowego albo jego należycie upoważniony przedstawiciel. We wniosku określa się: czy światło główne jest przeznaczone do wytwarzania zarówno światła mijania, jak i światła drogowego, czy tylko jednego z tych świateł;

jeżeli światło główne jest przeznaczone do wytwarzania światła mijania, czy jest ono zaprojektowane do ruchu lewo- i prawostronnego, czy tylko do ruchu lewostronnego albo tylko do ruchu prawostronnego;

jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany odbłyśnik, położenie(-a) zamontowania światła głównego względem podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu;

2.2.

Do wniosku należy dołączyć dla każdego typu światła głównego:

2.2.1.

rysunki w trzech egzemplarzach o dostatecznej szczegółowości, umożliwiające identyfikację typu i przedstawiające przedni widok światła głównego, ze szczegółami ewentualnego użebrowania szyby, oraz przekrój poprzeczny; rysunki wskazują miejsce zarezerwowane dla znaku homologacji.

Jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany odbłyśnik, wskazanie położenia (położeń) zamontowania światła głównego względem podłoża i wzdłużnej środkowej płaszczyzny pojazdu, jeśli światło główne jest przeznaczone do stosowania wyłącznie w tym położeniu (położeniach);

2.2.2.

krótką specyfikację techniczną

2.2.3.

dwie próbki typu światła głównego;

2.2.4.

do badań tworzywa sztucznego, z którego wykonane są szyby:

2.2.4.1.

trzynaście próbek szyb;

2.2.4.1.1.

sześć z tych próbek można zastąpić sześcioma próbkami materiału o rozmiarze co najmniej 60 × 80 mm, o płaskiej lub wypukłej powierzchni zewnętrznej oraz zasadniczo płaskiej powierzchni w środku (promień krzywizny nie mniejszy niż 300 mm), o wymiarach co najmniej 15 × 15 mm;

2.2.4.1.2.

każda taka szyba lub próbka materiału musi być wykonana metodą, która ma być stosowana w produkcji seryjnej;

2.2.4.2.

odbłyśnik, do którego szyby mogą być przymocowane zgodnie z instrukcjami producenta.

2.3.

Materiałom, z których wykonane są szyby i ewentualnie zastosowane powłoki, towarzyszy sprawozdanie z badań właściwości tych materiałów i powłok, jeśli zostały już zbadane.

2.4.

Przed udzieleniem homologacji typu właściwy organ weryfikuje istnienie zadowalających metod zapewniających skuteczną kontrolę zgodności produkcji.

3.

OZNAKOWANIE (³)

3.1.

Światła główne przedstawione do homologacji noszą nazwę handlową lub znak towarowy wnioskującego.

3.2.

Na szybie i na głównym korpusie (⁴) muszą znajdować się wystarczająco duże powierzchnie dla znaku homologacji i dodatkowych symboli określonych w pkt 4; miejsca te muszą być wskazane na rysunkach wspomnianych w powyższym pkt 2.2.1.

3.3.

W przypadku świateł głównych mających spełniać wymagania zarówno państw, w których obowiązuje ruch prawostronny, jak i tych, w których obowiązuje ruch lewostronny, oba ustawienia zespołu optycznego w pojeździe lub żarówki na odbłyśniku są oznakowane dużymi literami R i D dla ruchu prawostronnego oraz L i G dla ruchu lewostronnego.

4.

HOMOLOGACJA

4.1.

Informacje ogólne

4.1.1.

Homologacji udziela się, jeżeli wszystkie próbki typu światła głównego przedstawione zgodnie z powyższym pkt 2 spełniają przepisy niniejszego regulaminu.

4.1.2.

Jeżeli światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone spełniają wymagania więcej niż jednego regulaminu, może być umieszczony jeden wspólny znak homologacji międzynarodowej pod warunkiem, że każde z zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł spełnia odnoszące się do niego wymagania. Wymóg ten nie dotyczy świateł głównych zawierających żarówkę dwuwłóknową, jeśli homologowano jedną wiązkę światła.

4.1.3.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przypisać tego samego numeru do innego typu światła głównego objętego niniejszym regulaminem, z wyjątkiem rozszerzenia homologacji na urządzenie różniące się jedynie barwą emitowanego światła.

4.1.4.

Powiadomienie o udzieleniu, rozszerzeniu, odmowie lub cofnięciu homologacji lub o ostatecznym zaniechaniu produkcji typu światła głównego na mocy niniejszego regulaminu przekazuje się Stronom Porozumienia z 1958 r. stosującym niniejszy regulamin za pomocą formularza zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, ze wskazaniami zgodnymi z pkt 2.2.1. Jeżeli światło główne jest wyposażone w regulowany odbłyśnik i jeżeli to światło główne ma być używane wyłącznie w położeniach zamontowania zgodnie ze wskazaniami pkt 2.2.1, wnioskujący jest zobowiązany na podstawie homologacji do poinformowania użytkownika we właściwy sposób o prawidłowym położeniu (położeniach) zamontowania.

4.1.5.

Oprócz znaku określonego w pkt 3.1 znak homologacji opisany w poniższych pkt 4.2 i 4.3 należy umieścić w miejscach, o których mowa w powyższym pkt 3.2, na każdym świetle głównym odpowiadającym typowi homologowanemu na podstawie niniejszego regulaminu.

4.2.

Elementy znaku homologacji

Znak homologacji musi składać się z:

4.2.1.

międzynarodowego znaku homologacji zawierającego:

4.2.1.1.

okręg otaczający literę „E”, po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji (⁵);

4.2.1.2.

numer homologacji określony w pkt 4.1.3;

4.2.2.

następującego dodatkowego symbolu (lub symboli):

4.2.2.1.

na światłach głównych spełniających jedynie wymagania ruchu lewostronnego, poziomej strzałki skierowanej w prawo od patrzącego znajdującego się na wprost światła, tj. w stronę jezdni, po której odbywa się ruch;

4.2.2.2.

na światłach głównych przystosowanych do spełniania wymagań obydwu systemów ruchu poprzez odpowiednią regulację ustawienia zespołu optycznego lub żarówki, poziomej strzałki z grotem na obydwu końcach, przy czym groty zwrócone są, odpowiednio, w lewo i w prawo;

4.2.2.3.

na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła mijania – litery „C”;

4.2.2.4.

na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu tylko w odniesieniu do światła drogowego – litery „ R”;

4.2.2.5.

na światłach głównych spełniających wymagania niniejszego regulaminu zarówno w odniesieniu do światła mijania, jak i drogowego – liter „CR”;

4.2.2.6.

na światłach głównych z szybą z tworzywa sztucznego, grupy liter „PL” umieszczonej w pobliżu symboli określonych w powyższych pkt 4.2.2.3–4.2.2.5;

4.2.2.7.

W każdym przypadku właściwy tryb pracy zastosowany podczas procedury badania zgodnie z pkt 1.1.1.1 załącznika 4 oraz dopuszczalne napięcie(-a) zgodnie z pkt 1.1.1.2 załącznika 4 określa się na świadectwie homologacji i na formularzu powiadomienia przesyłanego państwom, które są Umawiającymi się Stronami Porozumienia i które stosują niniejszy regulamin.

W odpowiednich przypadkach urządzenie znakuje się następująco:

na światłach głównych, które spełniają wymagania niniejszego regulaminu i które są tak zaprojektowane, że żarnik światła mijania nie jest zapalany jednocześnie z żarnikiem lampy o jakiejkolwiek innej funkcji oświetlającej, z którą to światło może być wzajemnie sprzężone: w znaku homologacji za symbolem światła mijania należy umieścić ukośnik (/).

Na światłach głównych spełniających wymagania załącznika 4 do niniejszego regulaminu, jedynie w przypadku zasilania napięciem 6V lub 12V, w pobliżu oprawki żarówki należy umieścić symbol składający się z liczby 24 przekreślonej za pomocą krzyżyka (X).

4.2.2.8.

W pobliżu wyżej wymienionych symboli dodatkowych można umieścić dwie cyfry numeru homologacji oznaczające serię poprawek obowiązujących w chwili udzielania homologacji oraz, jeśli to konieczne, wymaganą strzałkę.

4.2.2.9.

Znaki i symbole podane w powyższych pkt 4.2.1 i 4.2.2 muszą być czytelne i nieusuwalne, również po zamontowaniu urządzenia w pojeździe.

4.3.

Układ znaku homologacji

4.3.1.

Światła niezależne

W załączniku 5 do niniejszego regulaminu, rysunki 1–9, podano przykłady układów znaków homologacji z wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.

4.3.2.

Światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone

4.3.2.1.

W przypadku stwierdzenia, że światła zespolone, połączone lub wzajemnie sprzężone spełniają wymagania kilku regulaminów, wystarczy umieścić jeden międzynarodowy znak homologacji składający się z okręgu otaczającego literę „E” , po której następuje numer wskazujący kraj, który udzielił homologacji, oraz numer homologacji. Ten znak homologacji może być umieszczony w dowolnym miejscu na zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych światłach, pod warunkiem że:

4.3.2.1.1.

jest widoczny po ich zamontowaniu;

4.3.2.1.2.

żadna część zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł, która przepuszcza światło, nie może być usunięta bez jednoczesnego usunięcia znaku homologacji.

4.3.2.2.

Należy nanieść: symbol identyfikacyjny dla każdego światła, właściwy dla regulaminu, na podstawie którego udzielono homologacji, wraz z odpowiednią serią poprawek odpowiadającą ostatnim istotnym zmianom technicznym wprowadzonym do regulaminu (na dzień udzielenia homologacji) oraz, jeżeli to niezbędne, wymaganą strzałkę:

4.3.2.2.1.

na odpowiedniej powierzchni świetlnej

4.3.2.2.2.

lub w grupie, w taki sposób, aby każde z zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł mogło zostać jednoznacznie zidentyfikowane (zob. cztery możliwe przykłady w załączniku 5).

4.3.2.3.

Rozmiar składników takiego pojedynczego znaku homologacji nie może być mniejszy niż minimalny rozmiar najmniejszego z indywidualnych znaków wymagany przez regulamin, na podstawie którego udzielono homologacji.

4.3.2.4.

Każdy typ, któremu udzielono homologacji, otrzymuje numer homologacji. Ta sama Umawiająca się Strona nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł, objętych niniejszym regulaminem.

4.3.2.5.

W załączniku 5 do niniejszego regulaminu, rysunek 10, podano przykłady układów znaków homologacji dla zespolonych, połączonych lub wzajemnie sprzężonych świateł ze wszystkimi wyżej wymienionymi dodatkowymi symbolami.

4.3.3.

Światła, których szyba może być wykorzystywana przez światła główne różnych typów, i które mogą być wzajemnie sprzężone lub zespolone z innymi światłami.

Zastosowanie mają przepisy określone w powyższym pkt 4.3.2.

4.3.3.1.

Ponadto, w przypadku wykorzystywania tej samej szyby, mogą być na niej umieszczone różne znaki homologacji odnoszące się do różnych typów świateł głównych lub zespołów świateł, pod warunkiem że główny korpus światła głównego, nawet jeśli jest nierozdzielny z szybą, również posiada powierzchnię opisaną w powyższym pkt 3.2 i umieszczono na nim znaki homologacji właściwe dla realizowanych funkcji. Jeżeli różne typy świateł głównych posiadają ten sam główny korpus, może on nosić różne znaki homologacji.

4.3.3.2.

W załączniku 5 do niniejszego regulaminu, rysunek 11, podano przykłady układów znaków homologacji odnoszących się do powyższego przypadku.

5.

SPECYFIKACJE OGÓLNE

5.1.

Każda próbka odpowiada specyfikacjom przedstawionym w poniższych pkt 6 i 7.

5.2.

Światła główne są wykonane tak, aby zachowały swoje określone właściwości fotometryczne i funkcjonowały właściwie podczas normalnego użytkowania pomimo drgań, którym mogą być poddawane.

5.3.

Światła główne muszą być wyposażone w urządzenie umożliwiające ich regulację w pojeździe, tak aby spełniały odnoszące się do nich przepisy. Takie urządzenie nie musi być montowane w zespołach, w których nie można rozdzielić odbłyśnika i szyby rozpraszającej, pod warunkiem że stosowanie takich zespołów jest ograniczone do pojazdów, w których ustawienie świateł głównych może być regulowane za pomocą innych sposobów. Jeżeli światło główne wytwarzające światło drogowe i światło główne wytwarzające światło mijania, przy czym każde z nich jest wyposażone we własną żarówkę, są zmontowane tworząc złożony zespół, urządzenie regulacyjne musi umożliwiać należytą regulację każdego układu optycznego z osobna.

Nie ma to jednak zastosowania do świateł z nierozdzielnymi odbłyśnikami. Dla tego typu zespołów stosuje się wymagania poniższego pkt 6.

5.4.

Części, za pomocą których żarówka jest mocowana do odbłyśnika są tak wykonane, aby nawet w ciemności żarówki nie można było umieścić w żadnym innym położeniu niż położenie poprawne. Oprawka żarówki odpowiada właściwościom wymiarowym podanym w następujących arkuszach danych publikacji IEC 61-2.

5.5.

Światła główne zaprojektowane tak, by spełniały wymagania zarówno państw, w których obowiązuje ruch prawostronny, jak i tych, w których obowiązuje ruch lewostronny, mogą być dostosowywane do danego rodzaju ruchu poprzez ich odpowiednie fabryczne wyregulowanie w czasie wyposażania pojazdu lub ustawiane przez kierowcę. Takie fabryczne wyregulowanie lub ustawienie przez kierowcę musi polegać, na przykład, na umieszczeniu zespołu optycznego pod danym kątem na pojeździe lub ustawienie żarówki pod danym kątem w stosunku do zespołu optycznego. We wszystkich przypadkach występują jedynie dwa dokładnie odróżniające się położenia: jedno dla prawostronnego kierunku jazdy, a drugie dla lewostronnego kierunku jazdy. Konstrukcja musi uniemożliwiać nieumyślne przestawienie świateł głównych z jednej pozycji do drugiej lub umieszczenia ich w pozycji pośredniej. Gdy dla żarówki przewidziane są dwa różne ustawienia, to części służące do podłączania żarówki do odbłyśnika muszą być tak zaprojektowane i wykonane, aby w każdym z tych dwóch ustawień żarówka była utrzymywana w położeniu z dokładnością wymaganą dla świateł głównych przystosowanych do ruchu tylko po jednej stronie drogi.

5.6.

Wykonuje się uzupełniające badania zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku 4 w celu zagwarantowania, że stosowanie nie powoduje nadmiernej zmiany parametrów fotometrycznych.

5.7.

Zgodność z wymaganiami pkt 5.2–5.5 sprawdza się wzrokowo, a w miarę potrzeby przez próbne zamontowanie świateł.

5.8.

Jeżeli szyba światła głównego jest wykonana z tworzywa sztucznego, wykonuje się badania zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku 7.

6.

OŚWIETLENIE

6.1.1.

Światła główne muszą być wykonane w taki sposób, aby zamontowane w nich żarówki R2 lub HS1 wytwarzały nieoślepiające światło mijania o odpowiednim natężeniu oraz dobre światło drogowe.

6.1.2.

Natężenie światła wytwarzane przez światło główne sprawdza się na pionowym ekranie pomiarowym ustawionym w odległości 25 m przed światłem głównym i pod kątem prostym do jego osi (zob. załącznik 6).

6.1.3.

Światło główne należy sprawdzać za pomocą jednej albo kilku żarówek wzorcowych, zaprojektowanych do świecenia pod napięciem znamionowym 12 V, przy czym dowolny filtr żółty selektywny (⁶) należy zastąpić geometrycznie identycznym filtrem bezbarwnym o czynniku przepuszczania światła równym przynajmniej 80 %. Podczas sprawdzania światła głównego napięcie na końcówkach żarówki reguluje się tak, aby uzyskać następujące parametry:

6.1.4.

Wymiary określające położenie żarówki (żarówek) i osłony wewnątrz żarówki wzorcowej podano w odpowiednim arkuszu danych regulaminu nr 37.

6.1.5.

Bańka żarówki wzorcowej musi mieć taki kształt i właściwości optyczne, aby nie występowało odbicie lub załamanie światła niekorzystnie wpływające na rozsył światła. Zgodność z powyższym wymogiem sprawdza się przez pomiar rozsyłu światła wytwarzanego przez światło główne wzorcowe wyposażone w żarówkę wzorcową.

6.2.

Światło mijania musi wytwarzać na tyle wyraźną granicę światła i cienia, aby umożliwić zadowalające ustawienia światła za jej pomocą. Granica światła i cienia musi być poziomą linią prostą po stronie przeciwnej do kierunku ruchu, dla którego światło główne jest przeznaczone; po drugiej stronie musi ona być pozioma lub przebiegać pod kątem do 15° powyżej poziomu.

Światło główne musi być tak ustawione, aby:

6.2.1.

granica światła i cienia z lewej strony ekranu (⁷) była pozioma w przypadku świateł głównych przystosowanych do spełniania wymagań ruchu prawostronnego, a w przypadku świateł głównych przystosowanych do spełniania wymagań ruchu lewostronnego pozioma była granica światła i cienia z prawej strony ekranu;

6.2.2.

pozioma część granicy światła i cienia była umieszczona na ekranie 25 cm poniżej konturu poziomej płaszczyzny przechodzącej przez ogniskową światła głównego (zob. załącznik 6 do niniejszego regulaminu);

6.2.3.

położenie ekranu odpowiadało położeniu określonemu w załączniku 6 (⁸).

Przy takim ustawieniu światło główne musi spełniać wymagania określone w poniższych pkt 6.3 i 6.5, o ile ma ono wytwarzać światło mijania i światło drogowe. Jeśli ma ono wytwarzać głównie światło mijania, musi ono spełniać jedynie wymagania pkt 6.3 (⁹).

Jeśli ustawione w ten sposób światło główne nie spełnia wymagań wymienionych w pkt 6.3 i 6.5, można zmienić jego ustawienie pod warunkiem, że oś wiązki lub punkt przecięcia HV określony w załączniku 6 do niniejszego regulaminu nie są bocznie przesunięte o więcej niż 1° (= 44 cm) w lewo lub w prawo (¹⁰). Aby ułatwić ustawianie przy pomocy granicy światła i cienia, światło główne może być częściowo zasłonięte w celu zaostrzenia granicy światła i cienia.

Jeśli światło główne służy wyłącznie jako światło drogowe, musi być ustawione w taki sposób, aby obszar maksymalnego oświetlenia był skupiony w punkcie przecięcia się linii hh i vv. Takie światło główne musi spełniać tylko wymagania określone w pkt 6.5.

6.3.

Oświetlenie wytwarzane na ekranie przez światło mijania spełnia następujące wymagania: (¹¹)

W przypadku gdy strumień żarówki wzorcowej używanej do pomiaru jest inny niż 450 lumenów, pomiary muszą zostać skorygowane proporcjonalnie do wartości strumieni. Nie mogą występować odchylenia boczne utrudniające dobrą widoczność w żadnej ze stref I, II, III i IV.

Światła główne przystosowane do spełniania wymagań ruchu zarówno prawostronnego, jak i lewostronnego, spełniają w obu ustawieniach zespołu optycznego lub żarówki określone powyżej wymagania dla odpowiedniego systemu ruchu.

6.4.

Wartości oświetlenia w strefach „A” i „B” przedstawione na rysunku P1C w załączniku 6 sprawdza się poprzez pomiar wartości fotometrycznych w pkt 1–8 na tym rysunku; wartości te muszą zawierać się w następujących granicach:

1 + 2 + 3 ≥ 0,3 luksa oraz

4 + 5 + 6 ≥ 0,6 luksa oraz

0,7 luksa ≥ 7 ≥ 0,1 luksa oraz

0,7 luksa ≥ 8 ≥ 0,2 luksa.

Te nowe wartości nie są wymagane w przypadku świateł głównych homologowanych przed datą rozpoczęcia stosowania suplementu 3 do serii poprawek 01 do niniejszego regulaminu (2 grudnia 1992 r.) ani w przypadku rozszerzeń takich homologacji.

6.5.

W przypadku świateł głównych z regulowanym odbłyśnikiem wymagania pkt 6.2–6.4 stosuje się do każdego położenia zamontowania wskazanego zgodnie z pkt 2.1. W celu sprawdzenia stosuje się następującą procedurę:

6.5.1.

każde zastosowane położenie realizuje się na goniometrze względem linii łączącej środek źródła światła i punkt HV na oświetlanym ekranie badawczym. Regulowany odbłyśnik przemieszcza się następnie do takiego położenia, aby rozkład światła na ekranie odpowiadał docelowym ustawieniom przedstawionym w pkt 6.1, 6.2 lub 6.4;

6.5.2.

przy odbłyśniku ustawionym początkowo zgodnie z pkt 6.5.1 światło główne musi spełniać stosowne wymagania fotometryczne przedstawione w pkt 6.2, 6,3 i 6.4;

6.5.3.

wykonuje się dodatkowe badania po przemieszczeniu odbłyśnika pionowo o ± 2° lub co najmniej do położenia maksymalnego, jeżeli jest ono mniejsze niż 2°, z jego początkowego położenia przy pomocy urządzenia do regulacji świateł głównych. Po ponownym ustawieniu światła głównego jako całości (na przykład za pomocą goniometru) w odpowiednim przeciwnym kierunku strumień świetlny sprawdza się w następujących kierunkach, przy czym musi się on zawierać w wymaganych granicach: światło mijania: punkty HV i 75R (odpowiednio 75L); światło drogowe: punkt HV (wartość procentowa Emax);

6.5.4.

jeżeli wnioskujący wskazał więcej niż jedną pozycję zamontowania, procedurę przewidzianą w pkt 6.5.1–6.5.3 należy powtórzyć dla każdej z pozostałych pozycji;

6.5.5.

jeżeli wnioskujący nie podał żadnych specjalnych pozycji zamontowania, światło główne ustawia się do pomiarów określonych w pkt 6.2–6.4, przy czym urządzenie do regulacji świateł głównych musi znajdować się w średnim położeniu. Wykonuje się dodatkowe badania zgodnie z pkt 6.5.3 z odbłyśnikiem przemieszczonym w jego krańcowe położenia (zamiast ± 2°) za pomocą urządzenia do regulacji świateł głównych.

6.6.

Pomiary natężenia oświetlenia ekranu przez światła drogowe są dokonywane przy takim samym ustawieniu światła głównego, jak w przypadku pomiarów według powyższego pkt 6.3 lub, w przypadku światła głównego służącego jedynie jako światło drogowe, zgodnie z ostatnim akapitem pkt 6.2.3. Gdy do uzyskania wiązki głównej wykorzystywane jest więcej niż jedno źródło światła, w celu określenia wartości największego natężenia światła (Emax) wykorzystywane są wszystkie połączone funkcje.

Natężenie oświetlenia ekranu światłem drogowym musi spełniać następujące wymagania:

Punkt HV przecięcia się linii hh i vv musi znajdować się wewnątrz obszaru maksymalnego natężenia oświetlenia ograniczonego izoluksą 90 %.

Ta maksymalna wartość nie może być mniejsza niż 32 luksy.

Począwszy od punktu przecięcia HV, w linii poziomej na prawo i lewo, natężenie oświetlenia jest nie mniejsze niż 16 luksów do odległości 1,125 m oraz nie mniejsze niż 4 luksy do odległości 2,25 m. Jeśli strumień żarówki wzorcowej stosowanej do pomiarów jest inny niż 700 lumenów, tak zmierzone wartości należy skorygować proporcjonalnie do wartości strumienia.

6.7.

Wartości natężenia oświetlenia ekranu wymienione w powyższych pkt 6.3 i 6.5 są mierzone za pomocą komórki fotoelektrycznej, której obszar światłoczuły zawiera się w kwadracie o boku 65 mm.

7.

OCENA UCIĄŻLIWOŚCI

Ocenia się uciążliwość powodowaną przez światło mijania wytwarzane przez światło główne (¹²).

8.

ŚWIATŁO GŁÓWNE WZORCOWE

Światło główne uważane jest za wzorcowe, jeżeli:

8.1.

spełnia powyższe wymagania dotyczące homologacji,

8.2.

ma skuteczną średnicę wynoszącą przynajmniej 160 mm,

8.3.

zapewnia, przy użyciu żarówki wzorcowej w różnych punktach i na różnych obszarach określonych w powyższym pkt 6.3, natężenie oświetlenia równe:

8.3.1.

nie więcej niż 90 % maksymalnych wartości granicznych;

8.3.2.

nie mniej niż 120 % minimalnych wartości granicznych zalecanych w tabeli w pkt 6.3.

9.

ZGODNOŚĆ PRODUKCJI

9.1.

Światła główne homologowane zgodnie z niniejszym regulaminem muszą być wytwarzane zgodnie z typem homologowanym przez spełnianie wymagań ustalonych w pkt 6.

9.2.

W celu sprawdzenia, czy spełnione są wymagania pkt 9.1, należy przeprowadzać odpowiednie kontrole produkcji.

9.3.

Posiadacz homologacji musi w szczególności:

9.3.1.

zapewnić istnienie procedur skutecznej kontroli jakości produktów,

9.3.2.

mieć dostęp do wyposażenia kontrolnego niezbędnego do sprawdzania zgodności każdego homologowanego typu,

9.3.3.

zapewnić zapisywanie danych z wyników badań oraz dostępność powiązanych dokumentów przez okres ustalony w porozumieniu z organem administracji,

9.3.4.

prowadzić analizę wyników każdego rodzaju badań w celu sprawdzenia i zapewnienia stabilności właściwości produktu, uwzględniając przy tym dopuszczalne odchylenia występujące w produkcji przemysłowej,

9.3.5.

zapewnić przeprowadzenie w odniesieniu do każdego typu produktu co najmniej badań określonych w załączniku 3 do niniejszego regulaminu,

9.3.6.

dopilnować, aby każdy zestaw próbek będący dowodem niezgodności w świetle danego typu badania powodował pobranie następnej próbki i ponowne przeprowadzenie badania. Należy podejmować wszelkie niezbędne kroki w celu przywrócenia zgodności przedmiotowej produkcji.

9.4.

Uprawniony organ, który udzielił homologacji typu, może w każdej chwili sprawdzić metody kontroli zgodności stosowane w stosunku do każdego zakładu produkcyjnego.

9.4.1.

Podczas każdej kontroli wyniki badań oraz zapis z oceny produkcji należy udostępnić osobie przeprowadzającej kontrolę.

9.4.2.

Inspektor może pobrać losowo próbki do zbadania w laboratorium producenta. Minimalna liczba próbek może zostać ustalona w świetle wyników kontroli przeprowadzanych przez samego producenta.

9.4.3.

Kiedy poziom jakości okazuje się niezadowalający lub wydaje się konieczne sprawdzenie ważności badań wykonanych według powyższego pkt 9.4.2., inspektor musi wybrać próbki do wysłania do placówki technicznej, która prowadziła badania homologacyjne, stosując kryteria załącznika 8.

9.4.4.

Właściwy organ może przeprowadzić dowolne badania przewidziane w niniejszym regulaminie. Badania te prowadzi się na losowo wybranych próbkach, bez powodowania utrudnień w realizacji zamówień producentów i zgodnie z kryteriami załącznika 8.

9.4.5.

Właściwy organ dąży do prowadzenia kontroli z częstotliwością raz na dwa lata. Kwestię tę pozostawia się jednak do uznania właściwego organu zgodnie z jego wiedzą w zakresie organizacji skutecznej kontroli zgodności produkcji. W przypadku negatywnych wyników właściwy organ jest zobowiązany zapewnić podjęcie wszelkich niezbędnych kroków w celu niezwłocznego przywrócenia zgodności produkcji.

9.5.

Świateł głównych z widocznymi wadami nie bierze się pod uwagę.

9.6.

Nie bierze się pod uwagę wartości referencyjnej.

10.

SANKCJE Z TYTUŁU NIEZGODNOŚCI PRODUKCJI

10.1.

Homologacja udzielona w odniesieniu do typu światła głównego zgodnie z niniejszym regulaminem może zostać cofnięta, jeżeli wyżej wymienione wymagania nie są spełnione lub jeżeli światło główne noszące znak homologacji nie odpowiada homologowanemu typowi.

10.2.

Jeżeli Umawiająca się Strona Porozumienia stosująca niniejszy regulamin cofnie udzieloną uprzednio homologację, powiadamia o tym fakcie pozostałe Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin na formularzu powiadomienia zgodnym ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

11.

ZMIANA TYPU ŚWIATŁA GŁÓWNEGO I ROZSZERZENIE HOMOLOGACJI

11.1.

Każdą zmianę typu światła głównego zgłasza się do organu administracji, który udzielił homologacji typu światła głównego. Organ taki może wówczas:

11.1.1.

uznać za mało prawdopodobne, aby dokonane zmiany miały istotne negatywne skutki, i uznać, że dane światło główne spełnia dalej odpowiednie wymagania; albo

11.1.2.

zażądać dodatkowego sprawozdania z badań od placówki technicznej upoważnionej do przeprowadzania badań.

11.2.

Umawiające się Strony Porozumienia stosujące niniejszy regulamin są powiadamiane o potwierdzeniu lub odmowie homologacji, z podaniem zmiany, w trybie określonym w powyższym pkt 4.1.4.

11.3.

Właściwy organ udzielający rozszerzenia homologacji przydziela numer seryjny dla takiego rozszerzenia oraz informuje o nim, za pomocą formularza powiadomienia zgodnego ze wzorem w załączniku 1 do niniejszego regulaminu, pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin.

11.4.

Homologacje udzielone przed dniem 18 marca 1986 r. pozostają w mocy.

12.

OSTATECZNE ZANIECHANIE PRODUKCJI

Jeżeli posiadacz homologacji całkowicie zaniecha produkcji światła głównego homologowanego zgodnie z niniejszym regulaminem, musi poinformować o tym organ, który udzielił homologacji. Po otrzymaniu właściwego powiadomienia organ ten informuje o tym pozostałe Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin, za pomocą formularza powiadomienia zgodnego ze wzorem przedstawionym w załączniku 1 do niniejszego regulaminu.

13.

NAZWY I ADRESY PLACÓWEK TECHNICZNYCH UPOWAŻNIONYCH DO PRZEPROWADZANIA BADAŃ HOMOLOGACYJNYCH ORAZ NAZWY I ADRESY ORGANÓW ADMINISTRACJI

Umawiające się Strony Porozumienia z 1958 r. stosujące niniejszy regulamin przekazują Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych nazwy i adresy placówek technicznych upoważnionych do przeprowadzania badań homologacyjnych oraz organów administracji udzielających homologacji, którym należy przesyłać wydane w innych państwach formularze poświadczające udzielenie, rozszerzenie, odmowę udzielenia lub cofnięcie homologacji albo ostateczne zaniechanie produkcji.

14.

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE

14.1.

Po upływie 6 miesięcy od daty wejścia w życie regulaminu nr 112 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin przestają udzielać homologacji EKG na mocy niniejszego regulaminu.

14.2.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą odmówić rozszerzenia homologacji na podstawie niniejszego regulaminu oraz wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu.

14.3.

Homologacje udzielone na podstawie niniejszego regulaminu przed datą wejścia w życie regulaminu nr 112 oraz wszystkie rozszerzenia homologacji, w tym udzielone w dalszej kolejności na podstawie wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, pozostają w mocy na czas nieokreślony.

14.4.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nadal udzielają homologacji świateł głównych na podstawie niniejszej i wcześniejszych serii poprawek do niniejszego regulaminu, o ile światła te mają być stosowane jako części zamienne do montażu w pojazdach będących w użytkowaniu.

14.5.

Począwszy od daty wejścia w życie regulaminu nr 112 Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin nie mogą zakazać montażu w nowych pojazdach typu światła głównego homologowanego zgodnie z regulaminem nr 112.

14.6.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin w dalszym ciągu zezwalają na montaż w typie pojazdu lub w pojazdach świateł głównych homologowanych na podstawie niniejszego regulaminu.

14.7.

Umawiające się Strony stosujące niniejszy regulamin w dalszym ciągu zezwalają na montaż lub stosowanie w pojazdach świateł głównych homologowanych na podstawie niniejszego regulaminu zmienionego wcześniejszymi seriami poprawek, pod warunkiem że światła te stanowią części zamienne.

1.

INFORMACJE OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione pod względem mechanicznym i geometrycznym, jeżeli różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyleń produkcyjnych w granicach wymagań niniejszego regulaminu.

1.2.

Pod względem parametrów fotometrycznych zgodność produkowanych seryjnie świateł głównych nie jest kwestionowana, jeżeli, przy badaniu parametrów fotometrycznych dowolnego światła głównego wybranego losowo i wyposażonego w żarówkę wzorcową:

1.2.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega niekorzystnie o więcej niż 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie. Dla wartości B 50 L (lub R) i strefy III maksymalne niekorzystne odchylenie może wynosić, odpowiednio:

1.2.2.

lub jeżeli

1.2.2.1.

dla światła mijania, wartości określone w niniejszym regulaminie są spełnione w HV (z tolerancją + 0,2 lx) oraz w odniesionym do tego ustawienia co najmniej jednym punkcie każdego pola ograniczonego na ekranie pomiarowym (w odległości 25 m) okręgiem o promieniu 15 cm wokół punktów B 50 L (lub R) (¹) (z tolerancją + 0,1 lx-), 75 R (lub L), 25 R, 25 L, oraz w całym polu strefy IV, która znajduje się nie więcej niż 22,5 cm powyżej linii 25 R i 25 L;

1.2.2.2.

oraz jeżeli, dla światła drogowego, HV znajduje się w obrębie izoluksy 0,75 E_max, przy czym tolerancja + 20 % dla maksymalnych wartości i – 20 % dla minimalnych wartości jest zachowana dla wartości fotometrycznych w dowolnym punkcie pomiarowym określonym w pkt 6.6 niniejszego regulaminu.

1.2.3.

Jeżeli wyniki opisanego wyżej badania nie spełniają wymagań, ustawienie osiowe światła głównego można zmienić, pod warunkiem że oś wiązki światła nie zostanie przemieszczona w bok o więcej niż 1° w prawo lub w lewo (²).

1.2.4.

Jeżeli wyniki opisanych powyżej badań nie spełniają wymagań, badania powtarza się używając innej żarówki wzorcowej.

1.3.

W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

jedno z wybranych jako próbka świateł głównych bada się zgodnie z procedurą opisaną w pkt 2.1 załącznika 4, po poddaniu go trzykrotnie cyklowi opisanemu w pkt 2.2.2 załącznika 4.

Światło główne uważa się za zadowalające, jeżeli Δ r nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta jest wyższa niż 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad, badane jest drugie światło główne, a otrzymana średnia wartości bezwzględnych odnotowanych dla obu próbek nie może przekroczyć 1,5 mrad.

1.4.

Współrzędne chromatyczności muszą być zachowane.

W odniesieniu do parametrów fotometrycznych światła głównego wysyłającego światło barwy żółtej selektywnej stosuje się wartości określone w niniejszym regulaminie pomnożone przez 0,84.

2.

MINIMALNE WYMAGANIA DOTYCZĄCE SPRAWDZANIA ZGODNOŚCI PRODUKCJI PRZEZ PRODUCENTA

Dla każdego typu światła głównego posiadacz znaku homologacji przeprowadza co najmniej następujące badania w odpowiednich odstępach czasu. Badania przeprowadza się zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu.

Jeżeli jakakolwiek skontrolowana próbka wykazuje niezgodność w odniesieniu do danego rodzaju badania, pobiera się i bada kolejne próbki. Producent podejmuje stosowne kroki w celu zapewnienia zgodności danej produkcji.

2.1.

Charakter badań

Badania zgodności, o których mowa w niniejszym regulaminie, dotyczą właściwości fotometrycznych i weryfikacji zmiany położenia pionowego granicy światła i cienia pod wpływem ciepła.

2.2.

Metody stosowane w badaniach

2.2.1.

Badania należy w zasadzie przeprowadzać zgodnie z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.2.

Za zgodą właściwego organu odpowiedzialnego za badania homologacyjne w dowolnym badaniu zgodności przeprowadzanym przez producenta można zastosować metody równoważne. Obowiązkiem producenta jest wykazanie, że zastosowane metody są równoważne z metodami określonymi w niniejszym regulaminie.

2.2.3.

Zastosowanie pkt 2.2.1 i 2.2.2 wymaga regularnej kalibracji aparatury badawczej i jej korelacji z pomiarami przeprowadzonymi przez właściwy organ.

2.2.4.

We wszystkich przypadkach metodę odniesienia stanowią metody określone w niniejszym regulaminie, w szczególności do celów kontroli administracyjnej i pobierania próbek.

2.3.

Charakter pobierania próbek

Próbki świateł głównych wybiera się losowo z jednorodnej partii produkcyjnej. Jednorodna partia oznacza zbiór świateł głównych tego samego typu, określony według metod produkcyjnych producenta.

W zasadzie ocena musi dotyczyć produkcji seryjnej pochodzącej z poszczególnych zakładów. Producent może jednak zebrać dane dotyczące tego samego typu z kilku zakładów, z zastrzeżeniem, że zakłady te działają według tego samego systemu jakości i zarządzania jakością.

2.4.

Zmierzone i zarejestrowane właściwości fotometryczne

Pobrane próbki świateł głównych poddaje się pomiarom fotometrycznym w punktach przewidzianych w regulaminie, przy czym odczyt jest ograniczony do punktów E_max, HV (³), HL, HR (⁴) w przypadku wiązki światła drogowego oraz do punktów B 50 L (lub R), HV, 75 R (lub L) i 25 L (lub R) w przypadku wiązki światła mijania (zob. rysunek w załączniku 6).

2.5.

Kryteria uznawania

Producent jest odpowiedzialny za prowadzenie statystycznej analizy wyników badań i za określenie, w porozumieniu z właściwym organem, kryteriów zatwierdzania wytwarzanych przez niego produktów w celu spełnienia wymagań w zakresie sprawdzania zgodności produkcji określonych w pkt 9.1 niniejszego regulaminu.

Kryteria dopuszczalności muszą być takie, aby przy poziomie ufności 95 % minimalne prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku kontroli wyrywkowej zgodnie z załącznikiem 8 (pierwsze pobranie próbek) wynosiło 0,95.

1.

BADANIE STABILNOŚCI PARAMETRÓW FOTOMETRYCZNYCH

Badanie należy przeprowadzać w suchym i bezwietrznym otoczeniu w temperaturze 23 °C ± 5 ° C. Kompletne światło główne musi być zamocowane w sposób zgodny z mocowaniem na pojeździe.

1.1.

Czyste światło główne

Światło główne włącza się na 12 godzin pracy, jak opisano w pkt 1.1.1., i sprawdza się, jak opisano w pkt 1.1.2.

1.1.1.

Procedura badania

Światło główne pracuje przez określony czas:

1.1.1.1.

a) w przypadku gdy ma zostać homologowana tylko jedna funkcja oświetlenia (światło drogowe albo światło mijania), odpowiedni żarnik zapala się na określony czas (¹);

b) w przypadku wzajemnie sprzężonych światła mijania i światła drogowego (żarówka dwuwłóknowa lub dwie żarówki):

jeżeli wnioskujący oświadcza, że światło główne ma być używane tylko z włączonym jednym żarnikiem (²), badanie przeprowadza się zgodnie z tym warunkiem, włączając kolejno każdą z określonych funkcji na połowę czasu określonego w pkt 1.1;

We wszystkich pozostałych przypadkach światło główne poddaje się następującemu cyklowi, aż do osiągnięcia określonego czasu:

15 minut z włączonym żarnikiem światła mijania,

5 minut z włączonymi wszystkimi żarnikami,

c) w przypadku połączonych funkcji oświetlenia wszystkie poszczególne funkcje włącza się jednocześnie na czas określony dla poszczególnych funkcji oświetlenia

a) biorąc również pod uwagę zastosowanie wzajemnie sprzężonych funkcji oświetlenia

b) zgodnie z zaleceniami producenta.

1.1.1.2.

Napięcie podczas badania

Napięcie dostosowuje się tak, aby uzyskana moc była o 15 % wyższa od mocy znamionowej określonej w regulaminie dotyczącym żarówek (regulamin nr 37) przy napięciu znamionowym 6 V lub 12 V, oraz wyższa o 26 % w przypadku żarówek 24 V.

Zastosowana moc odpowiada we wszystkich przypadkach odpowiedniej wartości żarówki o napięciu znamionowym 12 V, chyba że wnioskujący o homologację określi, że światło główne może być używane pod innym napięciem. W takim przypadku badanie prowadzi się z użyciem żarówki o największej dopuszczalnej mocy.

1.1.2.

Wyniki badań

1.1.2.1.

Badanie wzrokowe

Po zrównaniu temperatury światła głównego z temperaturą otoczenia szybę światła głównego oraz szybę zewnętrzną, jeśli występuje, należy wytrzeć czystą i wilgotną ściereczką bawełnianą. Należy poddać je następnie badaniu wzrokowemu, które nie może wykazać zniekształcenia, deformacji, pęknięcia ani przebarwienia szyby światła głównego ani szyby zewnętrznej.

1.1.2.2.

Badanie fotometryczne

Aby spełnić wymagania niniejszego regulaminu, parametry fotometryczne są kontrolowane w następujących punktach:

Światło mijania:

50 R – B 50 L – HV dla świateł głównych przeznaczonych dla ruchu prawostronnego

50 L – B 50 R – HV dla świateł głównych przeznaczonych dla ruchu lewostronnego

Światło mijania:

Punkt E_max

Biorąc pod uwagę ewentualną deformację podstawy światła głównego pod wpływem ciepła, konieczna może okazać się ponowna regulacja ustawienia (zmiana położenia granicy światła i cienia opisana jest w pkt 2 niniejszego załącznika). Dopuszczalne jest odchylenie rzędu 10 % między właściwościami fotometrycznymi a wartościami mierzonymi przed przeprowadzeniem badania, z uwzględnieniem tolerancji związanej z procedurą pomiaru fotometrycznego.

1.2.

Zabrudzone światło główne

Po zbadaniu w sposób określony w powyższym pkt 1.1, światło główne przygotowuje się jak opisano w pkt 1.2.1 i włącza się na jedną godzinę jak opisano w pkt 1.1.1, a następnie dokonuje się jego badania jak opisano w pkt 1.1.2.

1.2.1.

Przygotowanie światła głównego

1.2.1.1.

Mieszanina do badania

1.2.1.1.1.

Dla światła głównego z szybą zewnętrzną ze szkła:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:

9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0–100 μ m,

1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0–100 µm,

0,2 części wagowych NaCMC (³) oraz

odpowiedniej ilości wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m.

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

1.2.1.1.2.

Dla światła głównego z szybą zewnętrzną z tworzywa sztucznego:

mieszanina wody i czynnika zanieczyszczającego nakładana na światło główne składa się z:

9 części wagowych piasku kwarcowego o wielkości ziaren 0–100 μm,

1 części wagowej pyłu węgla roślinnego (drewna bukowego) o wielkości cząstek 0–100 μ m,

0,2 części wagowych NaCMC (³) oraz

13 części wagowych wody destylowanej o przewodności właściwej ≤ 1 mS/m, oraz

2 ± 1 części wagowej środka powierzchniowo czynnego (⁴).

Mieszanina nie może mieć więcej niż 14 dni.

1.2.1.2.

Nakładanie mieszaniny do badania na światło główne

Mieszaninę stosowaną w badaniu należy równomiernie nanieść na całą powierzchnię emitującą światło światła głównego i pozostawić do wyschnięcia. Czynność tę powtarza się dotąd, aż wartość oświetlenia spadnie do 15–20 % wartości zmierzonych dla każdego następującego punktu w warunkach opisanych w niniejszym załączniku:

E_max w rozsyle fotometrycznym wiązki światła drogowego dla światła drogowego/mijania,

E _max w rozsyle fotometrycznym wiązki światła drogowego wyłącznie dla światła drogowego, 50 R i 50 V (⁵) tylko dla światła mijania przeznaczonego dla ruchu prawostronnego,

50 L i 50 V tylko dla światła mijania przeznaczonego dla ruchu lewostronnego.

1.2.1.3.

Urządzenia pomiarowe

Urządzenia pomiarowe są analogiczne do używanych podczas badań homologacyjnych światła głównego. Do pomiarów fotometrycznych stosuje się żarówkę wzorcową (referencyjną).

2.

BADANIE ZMIANY POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA POD WPŁYWEM CIEPŁA

Badanie to polega na zweryfikowaniu, czy przesunięcie pionowe granicy światła i cienia pod wpływem ciepła w przypadku światła mijania podczas pracy nie przekracza określonej wartości.

Światło główne badane zgodnie z pkt 1 niniejszego załącznika poddaje się badaniu opisanemu w pkt 2.1 niniejszego załącznika bez wyjmowania go z uchwytu mocującego lub zmiany jego położenia w stosunku do tego przyrządu.

2.1.

Badanie

Badanie przeprowadza się w suchej i nieruchomej atmosferze w temperaturze otoczenia 23 °C ± 5 °C.

Używając pochodzącej z produkcji seryjnej żarówki, która była poddawana starzeniu przez co najmniej jedną godzinę, włącza się światło główne z działającym światłem mijania bez demontowania go lub zmiany jego położenia względem przyrządu mocującego. (Dla potrzeb tego badania napięcie reguluje się, jak określono w pkt 1.1.1.2 niniejszego załącznika). Położenie poziomej części granicy (pomiędzy prostą vv a prostą pionową przechodzącą przez punkt B 50 L dla ruchu prawostronnego lub B 50 R dla ruchu lewostronnego) sprawdza się po upływie odpowiednio 3 minut (r₃) i 60 minut (r₆₀) od włączenia.

Pomiar zmian położenia granicy światła i cienia, opisany powyżej, przeprowadza się przy zastosowaniu dowolnej metody o zadawalającej dokładności i dającej powtarzalne wyniki.

2.2.

Wyniki badań

2.2.1.

Wynik w miliradianach (mrad) uważa się za zadowalający wtedy, gdy wartość bezwzględna Δ r_I = r₃ - r₆₀ odczytana na świetle głównym nie jest wyższa niż 1,0 mrad (Δ r_I ≤ 1,0 mrad).

2.2.2.

Jeżeli jednak wartość ta jest wyższa niż 1,0 mrad, ale nie przekracza 1,5 mrad (1,0 mrad < Δ r_I ≤ 1,5 mrad), badane jest drugie światło główne zgodnie z pkt 2.1 niniejszego załącznika, po trzykrotnym poddaniu go opisanemu poniżej cyklowi, w celu ustabilizowania pozycji części mechanicznych światła głównego na podstawie odpowiadającej prawidłowemu montażowi w pojeździe:

światło mijania włączone przez jedną godzinę (napięcie należy ustawić zgodnie z powyższym pkt 1.1.1.2),

światło wyłączone przez 1 godzinę.

Typ światła głównego uznaje się za zadowalający, jeśli średnia wartość wartości bezwzględnych Δ r_I zmierzona na pierwszej próbce i Δ r_II zmierzona na drugiej próbce nie przekracza 1,0 mrad.

1.

SPECYFIKACJE OGÓLNE

1.1.

Próbki dostarczone zgodnie z pkt 2.2.4 niniejszego regulaminu spełniają wymagania wskazane w poniższych pkt 2.1–2.5.

1.2.

Dwie próbki kompletnych świateł dostarczone zgodnie z pkt 2.2.3 niniejszego regulaminu i zawierające szybę z tworzywa sztucznego spełniają, pod względem materiału szyby, specyfikacje wskazane w poniższym pkt 2.6.

1.3.

Próbki szyb z tworzywa sztucznego lub próbki materiału, łącznie (w stosownych przypadkach) z odbłyśnikiem, do którego mają być zamontowane, poddaje się badaniom homologacyjnym w kolejności chronologicznej podanej w tabeli A przedstawionej w dodatku 1 do niniejszego załącznika.

1.4.

Jeżeli jednak producent świateł może udowodnić, że produkt przeszedł już badania określone w poniższych pkt 2.1–2.5 lub równoważne badania zgodnie z innym regulaminem, badania te nie muszą być powtarzane. Wykonane muszą być obowiązkowo jedynie badania określone w dodatku 1, tabela B.

2.

BADANIA

2.1.

Odporność na zmiany temperatury

2.1.1.

Badania

Trzy nowe próbki (szyby) są poddawane pięciu cyklom zmiany temperatury i wilgotności (RH = wilgotność względna), w następującej kolejności:

3 godziny w temp. 40° C ± 2° C i przy 85 ÷ 95 % RH;

1 godzina w temp. 23° C ± 5° C i przy 60 ÷ 75 % RH;

15 godzin w temp. - 30° C ± 2° C;

1 godzina w temp. 23° C ± 5° C i przy 60 ÷ 75 % RH;

3 godziny w temp. 80° C ± 2° C;

1 godzina w temp. 23° C ± 5° C i przy 60 ÷ 75 % RH;

Przed przeprowadzeniem badania próbki kondycjonuje się przez co najmniej cztery godziny w temperaturze 23 ± 5 °C i wilgotności 60– 75 % RH.

Uwaga: Okresy jednogodzinne w temperaturze 23° ± 5° zawierają okresy przejścia między temperaturami, niezbędne dla uniknięcia efektu szoku termicznego.

2.1.2.

Pomiary fotometryczne

2.1.2.1.

Metoda

Pomiary fotometryczne przeprowadza się na próbkach przed i po badaniu.

Pomiary te muszą być wykonane przy użyciu lampy wzorcowej w następujących punktach:

B 50 L i 50 R dla wiązki światła mijania lampy światła mijania lub lampy światła mijania/drogowego (B 50 R i 50 L w przypadku świateł głównych przeznaczonych dla ruchu lewostronnego);

E _max wiązki światła drogowego lampy światła drogowego lub światła mijania/drogowego.

2.1.2.2.

Wyniki

Odchylenia między wartościami fotometrycznymi mierzonymi przed i po badaniu każdej z próbek nie mogą być większe niż 10 %, z uwzględnieniem odchyleń związanych z procedurą pomiaru fotometrycznego.

2.2.

Odporność na czynniki atmosferyczne i chemiczne

2.2.1.

Odporność na czynniki atmosferyczne

Trzy nowe próbki (szyby lub próbki materiału) wystawia się na działanie promieniowania źródła mającego rozkład widmowy energii podobny do rozkładu widmowego energii ciała czarnego w temperaturze 5 500 K – 6 000 K. Pomiędzy źródłem a próbkami umieszcza się odpowiednie filtry w celu maksymalnego ograniczenia promieniowania o długościach fali mniejszych niż 295 nm i większych niż 2 500 nm. Natężenie napromieniowania próbek musi wynosić 1 200 W/m² ± 200 W/m² przez taki okres, by otrzymana przez nie energia świetlna była równa 4 500 MJ/m² ± 200 MJ/m². Temperatura komory mierzona na czarnej płycie umieszczonej na poziomie próbek musi wynosić 50 ± 5 °C. W celu zapewnienia regularnej ekspozycji próbki muszą obracać się wokół źródła promieniowania z prędkością 1–5 obrotów na minutę. Próbki natryskuje się wodą destylowaną o przewodności właściwej mniejszej niż 1 mS/m w temperaturze 23 °C ± 5 °C w następującej kolejności:

natryskiwanie: 5 minut;

suszenie: 25 minut

2.2.2.

Odporność na czynniki chemiczne

Po przeprowadzeniu badania opisanego w powyższym pkt 2.2.1 i po dokonaniu pomiaru opisanego w poniższym pkt 2.2.3.1 zewnętrzna strona tych trzech próbek zostaje poddana czynnościom opisanym w pkt 2.2.2.2 z użyciem mieszaniny określonej w poniższym pkt 2.2.2.1.

2.2.2.1.

Mieszanina do badania

Mieszanina do badania składa się z 61,5 % n-heptanu, 12,5 % toluenu, 7,5 % tetrachlorku etylu, 12,5 % trichloroetylenu i 6 % ksylenu (procent objętościowy).

2.2.2.2.

Nanoszenie mieszaniny badawczej

Zamoczyć kawałek bawełnianej ściereczki (wg ISO 105) aż do całkowitego nasączenia mieszaniną określoną w powyższym pkt 2.2.2.1 i w ciągu 10 sekund przyłożyć ją na 10 minut do zewnętrznej powierzchni próbki pod naciskiem 50 N/cm² odpowiadającym sile 100 N przyłożonej do badanej powierzchni 14 × 14 mm.

W ciągu tego dziesięciominutowego okresu ściereczka jest ponownie zamaczana w mieszaninie, tak aby skład działającego płynu był stale taki sam, jak ten wymagany dla mieszaniny badawczej.

Aby zapobiec pęknięciom próbki dopuszcza się kompensację nacisku przyłożonego do próbki w trakcie przykładania.

2.2.2.3.

Oczyszczanie

Na koniec nakładania mieszaniny do badania próbki suszy się na wolnym powietrzu, a następnie przepłukuje się roztworem opisanym w pkt 2.3 (Odporność na detergenty) w temperaturze 23° C ± 5° C.

Następnie próbki dokładnie spłukuje się wodą destylowaną, zawierającą nie więcej niż 0,2 % zanieczyszczeń w temperaturze 23 °C ± 5 °C, po czym wyciera się miękką ściereczką.

2.2.3.

Wyniki

2.2.3.1.

Po przeprowadzeniu badania odporności na czynniki atmosferyczne zewnętrzna powierzchnia próbek nie może wykazywać pęknięć, rys, odprysków ani zniekształceń, a średnia wartość zmiany stopnia przepuszczania światła mierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, musi być niższa lub równa 0,020 (Δ tm ≤ 0,020).

2.2.3.2.

Po zbadaniu odporności na czynniki chemiczne próbki nie mogą wykazywać śladów przebarwienia chemicznego mogącego powodować zmianę rozpraszania strumienia świetlnego, którego średnia zmiana zmierzona na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekroczyć 0,020 (Δ dm ≤ 0,020).

2.3.

Odporność na detergenty i węglowodory

2.3.1.

Odporność na detergenty

Zewnętrzną stronę trzech próbek (szyb lub próbek materiału) podgrzewa się do 50 °C ± 5 ° C, a następnie zanurza się na pięć minut w mieszaninie utrzymywanej w temperaturze 23 °C ± 5 °C i złożonej z 99 części wody destylowanej zawierającej nie więcej niż 0,02 % zanieczyszczeń oraz jednej części sulfonianu alkiloarylowego.

Po przeprowadzeniu badania próbki są suszone w temperaturze 50 °C ± 5 °C. Powierzchnię próbek należy wyczyścić przy pomocy wilgotnej ściereczki.

2.3.2.

Odporność na węglowodory

Zewnętrzną stronę tych trzech próbek następnie lekko pociera się przez 1 minutę przy pomocy ściereczki bawełnianej nasączonej mieszaniną składającą się z 70 % n-heptanu i 30 % toluenu (procenty objętościowe), a następnie osusza na wolnym powietrzu.

2.3.3.

Wyniki

Po zakończeniu tych dwu badań średnia wartość zmiany stopnia przepuszczania światła mierzona tych na trzech próbkach zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 do niniejszego załącznika, nie może przekraczać 0,010 (Δ tm ≤ 0,010).

2.4.

Odporność na niszczenie mechaniczne

2.4.1.

Metoda niszczenia mechanicznego

Zewnętrzną stronę trzech nowych próbek (szyb) należy poddać jednakowemu badaniu metodą niszczenia mechanicznego opisaną w dodatku 3 do niniejszego załącznika.

2.4.2.

Wyniki

Po tym badaniu zmiany:

stopnia przepuszczania światła:

i rozpraszania:

mierzy się zgodnie z procedurą opisaną w dodatku 2 w miejscu określonym w powyższym pkt 2.2.4. Wartość średnia dla trzech próbek musi być taka, aby: (Δ t_m ± 0,100); (Δd_m ± 0,050);

2.5.

Badanie przyczepności powłok, jeżeli takie występują.

2.5.1.

Przygotowanie próbki

Na powłoce szyby na powierzchni 20 mm × 20 mm za pomocą żyletki lub igły nacina się siatkę złożoną z kwadratów o boku około 2 mm × 2 mm. Nacisk wywierany na żyletkę lub igłę musi być wystarczający do przecięcia co najmniej powłoki.

2.5.2.

Opis badania

Należy użyć taśmy klejącej o przyczepności 2 N/(cm szerokości) ± 20 % mierzonej w znormalizowanych warunkach opisanych w dodatku 4 do niniejszego załącznika. Taśmę tę, o minimalnej szerokości 25 mm, należy dociskać do powierzchni przygotowanej zgodnie z zaleceniami w pkt 2.5.1 przez co najmniej 5 minut.

Następnie koniec taśmy klejącej obciąża się w taki sposób, aby siła przyczepności do badanej powierzchni została zrównoważona siłą prostopadłą do tej powierzchni. W tym momencie taśmę odrywa się ze stałą prędkością 1,5 m/s ± 0,2 m/s.

2.5.3.

Wyniki

Powierzchnia, na której nacięto siatkę, nie może zostać znacznie zniekształcona. Uszkodzenia w punktach przecięcia kwadratów i krawędzi nacięć są dopuszczalne, o ile uszkodzona powierzchnia nie jest większa niż 15 % obszaru pokrytego siatką.

2.6.

Badania kompletnego światła wyposażonego w szybę z tworzywa sztucznego

2.6.1.

Odporność na niszczenie mechaniczne powierzchni szyby

2.6.1.1.

Badania

Szybę próbki świateł nr 1 należy poddać badaniu opisanemu w powyższym pkt 2.4.1

2.6.1.2.

Wyniki

Po zakończeniu badania wyniki pomiarów fotometrycznych wykonanych dla światła głównego zgodnie z niniejszym regulaminem nie mogą być większe od wartości maksymalnych określonych dla punktów B 50 L i HV o więcej niż 30 % i nie mogą być mniejsze od wartości minimalnych określonych dla punktu 75 R o więcej niż 10 % (w przypadku świateł głównych przeznaczonych dla ruchu lewostronnego rozpatruje się punkty B 50 R, HV i 75 L)

2.6.2.

Badanie przyczepności powłok, jeżeli takie występują

Szybę próbki świateł nr 2 poddaje się badaniu opisanemu w powyższym pkt 2.5

3.

KONTROLA ZGODNOŚCI PRODUKCJI

3.1.

Pod względem materiałów użytych do produkcji szyb światła serii uznaje się za zgodne z niniejszym regulaminem, jeżeli:

3.1.1.

po zakończeniu badania odporności na działanie czynników chemicznych oraz badania odporności na działanie detergentów i węglowodorów zewnętrzna strona próbek nie wykazuje dostrzegalnych gołym okiem pęknięć, odprysków ani zniekształceń (zob. pkt 2.2.2, 2.3.1 i 2.3.2);

3.1.2.

Po przeprowadzeniu badania opisanego w pkt 2.6.1.1 wartości fotometryczne w punktach pomiaru wziętych pod uwagę w pkt 2.6.1.2 mieszczą się w granicach określonych w niniejszym regulaminie dla zgodności produkcji.

3.2.

Jeżeli wyniki badań nie spełniają wymagań, badania powtarza się na innej wybranej losowo próbce świateł głównych.

1.

URZĄDZENIA (zob. rysunek)

Promień światła kolimatora K o dywergencji połowicznej rd jest ograniczony przysłoną D_T z otworem
6 mm, naprzeciwko której umieszczone jest stanowisko z próbką.

Achromatyczna soczewka skupiająca L₂ o skorygowanej aberracji sferycznej łączy przesłonę D_T z odbiornikiem R. Średnica soczewki L₂ musi być taka, by nie przysłaniała światła rozproszonego przez próbkę w stożku o połowie kąta wierzchołkowego

Pierścieniowa przysłona D_D o kątach jest umieszczona w płaszczyźnie ogniskowej obrazu soczewki L₂.

Nieprzezroczysta środkowa część przesłony jest niezbędna do eliminowania światła padającego bezpośrednio ze źródła. Musi być możliwe usunięcie środkowej części przesłony z drogi wiązki świetlnej i ponowne jej umieszczenie dokładnie w położeniu pierwotnym.

Odcinek L₂ D_T oraz długość ogniskowej F₂ (¹) soczewki L₂ muszą być wybrane w taki sposób, aby obraz D_T w całości pokrywał odbiornik R.

Jeżeli wartość początkową padającego strumienia przyjąć za 1 000 jednostek, bezwzględna dokładność każdego odczytu musi być większa od jednostki.

2.

POMIARY

Należy dokonać następujących odczytów

1.

URZĄDZENIA BADAWCZE

1.1.

Pistolet natryskowy

Zastosowany pistolet natryskowy musi być wyposażony w dyszę o średnicy 1,3 mm pozwalającą na przepływ cieczy z natężeniem 0,24 ± 0,02 l/minutę przy ciśnieniu roboczym wynoszącym 6,0 barów – 0, + 0,5 bara.

W tych warunkach należy uzyskać strumień o średnicy 170 mm ± 50 mm skierowany na powierzchnię narażoną na niszczenie znajdującą się w odległości 380 mm ± 10 mm od dyszy.

1.2.

Mieszanina do badania

Mieszanina do badania składa się z:

piasku kwarcowego o stopniu twardości 7 w skali twardości Mohsa, o wielkości ziaren 0– 0,2 mm i niemal normalnym ich rozkładzie, przy czynniku kątowym wynoszącym 1,8–2;

wody o twardości nieprzekraczającej 205 g/m³ dla mieszaniny składającej się z 25 g piasku na litr wody.

2.

BADANIE

Zewnętrzna powierzchnia szyb świateł musi być poddana raz lub wielokrotnie działaniu strumienia piasku, wytwarzanego jak opisano powyżej. Strumień musi być rozpylany możliwie prostopadle do badanej powierzchni.

Zniszczenie sprawdza się przy pomocy jednej lub więcej próbek szklanych umieszczonych jako odniesienie w pobliżu badanych szyb. Mieszaninę natryskuje się tak długo, aż zmiana stopnia rozproszenia światła na próbce lub próbkach zmierzona metodą opisaną w dodatku 2 będzie taka, że:

W celu sprawdzenia jednorodności zniszczenia na całości badanej powierzchni można użyć kilku próbek referencyjnych.

1.

CEL

Niniejsza metoda pozwala określić, w normalnych warunkach, liniową siłę przyczepności taśmy klejącej do płytki szklanej.

2.

ZASADA

Pomiar siły potrzebnej do odklejenia taśmy klejącej z płytki szklanej pod kątem 90°.

3.

WARUNKI ATMOSFERYCZNE

Temperatura otoczenia musi wynosić 23° ± 5° C, a wilgotność względna (RH) 65 % ± 15 %.

4.

ODCINKI TAŚMY DO BADANIA

Przed przeprowadzeniem badania należy poddać taśmę do badania przez 24 godziny zalecanym warunkom otoczenia (zob. pkt 3 powyżej).

Z każdej rolki należy pobrać pięć kawałków taśmy, każdy o długości 400 mm. Kawałki te muszą być wycięte z rolki po odcięciu pierwszych trzech zwojów.

5.

PROCEDURA

Badanie przeprowadza się w warunkach otoczenia określonych w pkt 3.

Należy pobrać pięć odcinków, rozwijając taśmę promieniowo z prędkością około 300 mm/s, a następnie w ciągu 15 sekund nałożyć je w następujący sposób:

nanieść stopniowo taśmę na płytkę szklaną, pocierając ją lekko wzdłużnie palcem, tak by nie powstały pęcherzyki powietrza między taśmą a płytką szklaną, nie wywierając jednak nadmiernego nacisku;

pozostawić całość przez 10 minut w zalecanych warunkach otoczenia;

odkleić od płytki około 25 mm badanego odcinka w płaszczyźnie prostopadłej do osi odcinka. Unieruchomić płytkę i odwinąć wolny koniec taśmy pod kątem 90°. Siłę przykładać w taki sposób, aby linia oddzielania się taśmy od płytki była prostopadła do tej siły i prostopadła do płytki.

Pociągnąć w celu odklejenia taśmy, z prędkością 300 mm/s ± 30 mm/s i zapisać wartość siły, której należało użyć.

6.

WYNIKI

Należy uszeregować pięć uzyskanych wartości, a wartość średnią przyjąć jako wynik pomiaru. Wartość tę należy wyrazić w niutonach na centymetr szerokości taśmy.

1.

INFORMACJE OGÓLNE

1.1.

Wymagania dotyczące zgodności uważa się za spełnione pod względem mechanicznym i geometrycznym zgodnie z wymaganiami niniejszego regulaminu, jeżeli ewentualne różnice nie przekraczają nieuniknionych odchyleń produkcyjnych.

1.2.

Pod względem parametrów fotometrycznych zgodność produkowanych seryjnie świateł głównych nie jest kwestionowana, jeżeli, przy badaniu parametrów fotometrycznych dowolnego światła głównego wybranego losowo i wyposażonego w żarówkę wzorcową:

1.2.1.

żadna ze zmierzonych wartości nie odbiega niekorzystnie o więcej niż 20 % od wartości określonych w niniejszym regulaminie. Dla wartości B 50 L (lub R) i strefy III maksymalne odchylenie może wynosić, odpowiednio:

W odniesieniu do parametrów fotometrycznych światła głównego wysyłającego światło barwy żółtej selektywnej stosuje się wartości określone w niniejszym regulaminie pomnożone przez 0,84.

2.1.

Zgodności nie podważa się.

2.1.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku nie podważa się zgodności świateł głównych produkowanych seryjnie, jeżeli odchylenia zmierzonych wartości ich parametrów w niekorzystnym kierunku wynoszą:

2.1.1.1.

próbka A

2.1.1.2.

próbka B

2.1.2.

lub jeżeli dla próbki A spełnione są warunki określone w pkt 1.2.2.

2.2.

Podważenie zgodności

2.2.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku podważa się zgodność świateł głównych produkowanych seryjnie i żąda od producenta dostosowania produkcji w taki sposób, by spełniała wymagania, jeżeli odchylenia wartości zmierzonych parametrów świateł głównych wynoszą:

2.2.1.1.

próbka A

2.2.1.2.

próbka B

2.3.1.

próbka A

2.3.2.

próbka B

2.3.3.

lub jeżeli dla próbek A i B nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2.

3.

PONOWNE POBRANIE PRÓBEK

W przypadku A3, B2 i B3 w terminie dwóch miesięcy od daty powiadomienia wymagane jest ponowne pobranie próbek, w którym spośród egzemplarzy wyprodukowanych po dostosowaniu pobiera się trzecią próbkę C złożoną z dwóch świateł głównych oraz czwartą próbkę D złożoną z dwóch świateł głównych..

3.1.

Zgodności nie podważa się.

3.1.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku nie podważa się zgodności świateł głównych produkowanych seryjnie, jeżeli odchylenia zmierzonych wartości parametrów świateł głównych wynoszą:

3.1.1.1.

próbka C

3.1.1.2.

próbka D

3.2.

Podważenie zgodności

3.2.1.

Po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku podważa się zgodność świateł głównych produkowanych seryjnie i żąda od producenta dostosowania produkcji w taki sposób, by spełniała wymagania, jeżeli odchylenia wartości zmierzonych parametrów świateł głównych wynoszą:

3.2.1.1.

próbka D

3.2.1.2.

lub jeżeli dla próbki C nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2:

3.3.

Cofnięcie homologacji

Zgodność podważa się i stosuje pkt 10, jeżeli po zakończeniu procedury pobierania próbek przedstawionej na rysunku 1 w niniejszym załączniku odchylenia zmierzonych wartości parametrów świateł głównych wynoszą:

3.3.1.

próbka C

3.3.2.

próbka D

3.3.3.

lub jeżeli dla próbek C i D nie są spełnione warunki określone w pkt 1.2.2.

4.

ZMIANA POŁOŻENIA PIONOWEGO GRANICY ŚWIATŁA I CIENIA

W odniesieniu do weryfikacji zmian pionowego położenia granicy światła i cienia pod wpływem ciepła stosuje się następującą procedurę:

jedno ze świateł głównych z próbki A, po pobraniu próbek zgodnie z rys. 1 w niniejszym załączniku, poddaje się badaniom zgodnie z procedurą opisaną w pkt 2.1 załącznika 4, po poddaniu go trzykrotnie cyklowi opisanemu w pkt 2.2.2 załącznika 4.

Światło główne spełnia kryteria dopuszczalności, jeżeli Δ r nie przekracza 1,5 mrad.

Jeżeli wartość ta jest wyższa od 1,5 mrad, ale nie przekracza 2,0 mrad, badaniu zostaje poddane drugie światło główne próbki A. Średnia odnotowanych wartości bezwzględnych dla obydwu próbek nie może być wyższa niż 1,5 mrad.

Jeżeli jednak próbka A nie zachowuje powyższej wartości 1,5 mrad, tej samej procedurze poddaje się dwa światła główne z próbki B, przy czym wartość Δ r dla każdego z nich nie może być większa niż 1,5 mrad.