KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (¹), w szczególności jego art. 4 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 4. ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 Komisja powinna przyjąć szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm, o których mowa w art. 4 ust. 1, oraz ogólnych środków uzupełniających wspólne podstawowe normy, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia.

(2) Środki te, jeśli obejmują one poufne środki ochrony, powinny być traktowane jako informacje niejawne UE w rozumieniu decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom z dnia 29 listopada 2001 r. zmieniającej jej regulamin wewnętrzny (²), zgodnie z art. 18 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 300/2008, a zatem nie powinny być publikowane. Środki te powinny zostać przyjęte oddzielnie w drodze decyzji skierowanej do wszystkich państw członkowskich.

(3) Rozporządzenie (WE) nr 300/2008 stosuje się w pełni od daty określonej w przepisach wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurami określonymi w art. 4 ust. 2 i 3 tego rozporządzenia, lecz nie później niż od dnia 29 kwietnia 2010 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem obowiązywać od dnia 29 kwietnia 2010 r. w celu ujednolicenia stosowania rozporządzenia (WE) nr 300/2008 oraz przepisów wykonawczych do tego rozporządzenia.

(4) Należy zatem uchylić następujące rozporządzenia Komisji: rozporządzenie (WE) nr 1217/2003 z dnia 4 lipca 2003 r. ustanawiające wspólne specyfikacje dla krajowych programów kontroli jakości bezpieczeństwa w lotnictwie cywilnym (³), rozporządzenie (WE) nr 1486/2003 z dnia 22 sierpnia 2003 r. ustanawiające procedury przeprowadzania inspekcji Komisji w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (⁴), rozporządzenie (WE) nr 1138/2004 z dnia 21 czerwca 2004 r. ustanawiające wspólną definicję części krytycznych stref zastrzeżonych w portach lotniczych (⁵) oraz rozporządzenie (WE) nr 820/2008 z dnia 8 sierpnia 2008 r. ustanawiające środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego (⁶); wszystkie one wdrażały rozporządzenie (WE) 2320/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. ustanawiające wspólne zasady w dziedzinie bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego (⁷).

(5) Pomimo obowiązującej ogólnej zasady, że Komisja publikuje środki mające bezpośredni wpływ na pasażerów, art. 18 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 zezwala, aby określone środki zawierające poufne informacje w zakresie ochrony lotnictwa były traktowane jako informacje niejawne, zgodnie z decyzją 2001/844/WE, EWWiS, Euratom, a tym samym nie były publikowane. Środki te powinny zostać przyjęte oddzielnie w drodze decyzji skierowanej do wszystkich państw członkowskich. Część decyzji zawierająca poufne środki i procedury ochrony nie powinna być publikowana i powinna zostać udostępniona tylko operatorom i podmiotom posiadającym prawnie uzasadniony interes. W szczególności środki te obejmują określone szczegółowe procedury i odstępstwa od nich w zakresie sposobów kontroli statków powietrznych, pojazdów, osób, bagażu, poczty i ładunku w momencie przekraczania stref zastrzeżonych lotniska lub podczas przebywania w nich, a także techniczne specyfikacje urządzeń (sprzętu) do kontroli bezpieczeństwa.

(6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego ustanowionego na mocy art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 300/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia szczegółowe środki w celu wprowadzenia w życie wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego przed aktami bezprawnej ingerencji, które zagrażają bezpieczeństwu lotnictwa cywilnego, a także ogólne środki uzupełniające wspólne podstawowe normy.

Artykuł 2

Przepisy wykonawcze

1. Środki, o których mowa w art. 1, są określone w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

2. Zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 krajowe programy ochrony lotnictwa cywilnego odpowiednio uwzględniają przepisy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie i stosuje się od dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 czerwca 2010 r.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku do rozporządzenia (UE) nr 185/2010 (¹) wprowadza się następujące zmiany:

A. W rozdziale 4 dodaje się pkt 4.1.1.2 lit. c):

„c) psy do wykrywania materiałów wybuchowych w połączeniu z lit. a).”.

B. W rozdziale 4 dodaje się pkt 4.1.1.9:

„4.1.1.9. Psy do wykrywania materiałów wybuchowych mogą być stosowane tylko jako uzupełniający środek kontroli bezpieczeństwa.”.

C. W rozdziale 4 dodaje się pkt 4.1.2.3 lit. d):

„d) psy do wykrywania materiałów wybuchowych w połączeniu z lit. a).”.

D. W rozdziale 5 dodaje się pkt 5.1.1 lit. e):

„e) psy do wykrywania materiałów wybuchowych.”.

E. W rozdziale 12 dodaje się pkt 9:

„12.9. PSY DO WYKRYWANIA MATERIAŁÓW WYBUCHOWYCH

12.9.1. Zasady ogólne

12.9.1.1. Pies do wykrywania materiałów wybuchowych (PWMW) jest w stanie wykryć i wskazać określone materiały wybuchowe w podanych lub wyższych ilościach.

12.9.1.2. Wykrycie materiałów wybuchowych nie jest uzależnione od ich kształtu, ułożenia lub rozmieszczenia.

12.9.1.3. PWMW sygnalizuje, w formie reakcji pasywnej, wykrycie materiałów wybuchowych określonych w dodatku 12-D do odrębnej decyzji Komisji.

12.9.1.4. PWMW i jego przewodnik mogą być wykorzystani w kontroli bezpieczeństwa, jeśli obydwaj zostali zatwierdzeni niezależnie i łącznie jako zespół.

12.9.1.5. PWMW i jego przewodnik podlegają wstępnemu i okresowemu szkoleniu w celu zapewnienia zdobycia i utrzymania przez nich wymaganych umiejętności i, w razie konieczności, zdobycia nowych.

12.9.1.6. Warunkiem zatwierdzenia zespołu z PWMW, składającego się z PWMW i jego przewodnika(-ów), jest pomyślne przejście szkolenia.

12.9.1.7. Zespół z PWMW zatwierdzany jest przez właściwy organ lub w jego imieniu, zgodnie z dodatkami 12-E i 12-F do odrębnej decyzji Komisji.

12.9.1.8. Po zatwierdzeniu przez właściwy organ zespól z PWMW może być wykorzystywany w kontroli bezpieczeństwa z zastosowaniem metody klasycznej detekcji węchowej (»metody klasycznej«) lub detekcji węchowej materiałów wybuchowych z pobranych próbek osmologicznych (»metody osmologicznej«).

12.9.2. Normy dotyczące psów do wykrywania materiałów wybuchowych

12.9.2.1. Wymogi dotyczące skuteczności PWMW określono w dodatku 12-D do odrębnej decyzji Komisji.

12.9.2.2. Zespół z PWMW wykorzystywany w kontroli bezpieczeństwa osób, bagażu kabinowego, przedmiotów przenoszonych przez osoby niebędące pasażerami, pojazdów, statków powietrznych, zaopatrzenia pokładowego i zaopatrzenia portu lotniczego, a także stref zastrzeżonych lotniska odpowiada normie 1 w zakresie wykrywania materiałów wybuchowych.

12.9.2.3. Zespół z PWMW wykorzystywany w kontroli bezpieczeństwa bagażu rejestrowanego, poczty przewoźnika lotniczego, materiałów przewoźnika lotniczego, ładunku i poczty odpowiada normie 2 w zakresie wykrywania materiałów wybuchowych.

12.9.2.4. Zespół z PWMW zatwierdzony do wykrywania materiałów wybuchowych z zastosowaniem metody osmologicznej może być wykorzystywana wyłącznie w kontroli bezpieczeństwa ładunku i nie może być wykorzystywana w żadnej innej kategorii objętej normą 2.

12.9.2.5. PWMW wykorzystywany w kontroli bezpieczeństwa mającej na celu wykrycie materiałów wybuchowych wyposażony jest w odpowiednie środki umożliwiające jego jednoznaczną identyfikację.

12.9.2.6. W trakcie wykonywania zadań związanych z wykrywaniem materiałów wybuchowych PWMW zawsze towarzyszy przewodnik zatwierdzony do pracy z tym PWMW.

12.9.2.7. PWMW zatwierdzonemu do pracy z zastosowaniem metody klasycznej towarzyszy tylko jeden przewodnik. Jeden przewodnik może zostać zatwierdzony do prowadzenia maksymalnie dwóch PWMW.

12.9.2.8. PWMW zatwierdzony do wykrywania materiałów wybuchowych z zastosowaniem metody osmologicznej prowadzony jest przez maksymalnie dwóch przewodników.

12.9.3. Wymogi szkoleniowe

Ogólne obowiązki szkoleniowe

12.9.3.1. Szkolenie zespołu z PWMW obejmuje elementy teoretyczne, praktyczne, a także szkolenie na stanowisku pracy.

12.9.3.2. Zakres szkoleń określa lub zatwierdza właściwy organ.

12.9.3.3. Szkolenie przeprowadzane jest przez właściwy organ lub w jego imieniu, przez instruktorów posiadających kwalifikacje zgodnie z pkt 11.5 załącznika do rozporządzenia (UE) nr 185/2010.

12.9.3.4. Psy szkolone w zakresie wykrywania materiałów wybuchowych są psami przeznaczonymi tylko do tego celu.

12.9.3.5. W trakcie szkolenia wykorzystuje się pomoce szkoleniowe przedstawiające materiały wybuchowe.

12.9.3.6. Szkoleniom podlegają wszelkie osoby mające kontakt z pomocami szkoleniowymi w celu zapobieżenia zanieczyszczeniu.

Wstępne szkolenie dla zespołu z PWMW

12.9.3.7. Zespół z PWMW podlega wstępnemu szkoleniu, które opiera się na kryteriach określonych w pkt 12.9.3 odrębnej decyzji Komisji.

12.9.3.8. Wstępne szkolenie dla zespołu z PWMW obejmuje praktyczne ćwiczenia w warunkach przyszłego środowiska pracy.

Okresowe szkolenie dla zespołu z PWMW

12.9.3.9. PWMW i przewodnik podlegają okresowym szkoleniom, indywidualnie i wspólnie jako zespół.

12.9.3.10. Okresowe szkolenie utrzymuje posiadane już umiejętności, zgodnie z wymogami wstępnego szkolenia, a także umiejętności zdobyte w związku z rozwojem stosowanych metod w zakresie ochrony.

12.9.3.11. Okresowe szkolenie dla zespołu z PWMW przeprowadza się w odstępach przynajmniej sześciotygodniowych. Minimalny czas trwania okresowego szkolenia wynosi co najmniej 4 godziny w każdym okresie sześciotygodniowym.

12.9.3.12. Punktu 11 nie stosuje się w przypadku, gdy przynajmniej raz w tygodniu PWMW podlega szkoleniu w zakresie rozpoznawania wszystkich materiałów wybuchowych wymienionych w dodatku 12-D do odrębnej decyzji Komisji.

Rejestry szkoleń dla zespołów z PWMW

12.9.3.13. Rejestry szkoleń, zarówno wstępnych, jak i okresowych, przechowuje się zarówno dla PWMW, jak i dla ich przewodników przez co najmniej czas trwania ich umowy o zatrudnienie i na żądanie udostępnia się je właściwemu organowi.

Szkolenie bieżące dla zespołów z PWMW

12.9.3.14. W sytuacji gdy PWMW wykorzystywany jest do zadań związanych z kontrolą bezpieczeństwa, podlega on szkoleniu bieżącemu w celu upewnienia się, że spełnia wymogi skuteczności określone w dodatku 12-D do odrębnej decyzji.

12.9.3.15. Szkolenie bieżące przeprowadza się wyrywkowo na zasadzie kontynuacji, w okresie wykorzystywania PWMW, a skuteczność PWMW w zakresie wykrywania materiałów wybuchowych ocenia się z użyciem zatwierdzonych pomocy szkoleniowych.

12.9.4. Procedury zatwierdzania

12.9.4.1. Procedura zatwierdzania zapewnia weryfikację następujących umiejętności:

a) zdolności spełnienia przez PWMW wymogów w zakresie skuteczności wykrywania materiałów wybuchowych, określonych w dodatku 12-D do odrębnej decyzji Komisji;

b) zdolności PWMW do pasywnej reakcji na obecność materiałów wybuchowych;

c) zdolności PWMW i jego przewodnika (-ów) do efektywnej pracy jako zespołu; oraz

d) zdolności przewodnika do prawidłowego prowadzenia PWMW, właściwego interpretowania reakcji PWMW na obecność materiału wybuchowego, a także umiejętności odpowiedniego postępowania w takich sytuacjach.

12.9.4.2. Procedura zatwierdzania symuluje każdy z obszarów pracy, w których pracować będzie zespół z PWMW.

12.9.4.3. Zespół z PWMW kończy z wynikiem pozytywnym szkolenie w każdym z obszarów, dla którego ubiega się o zatwierdzenie.

12.9.4.4. Procedury zatwierdzania przeprowadza się zgodnie z dodatkami 12-E i 12-F do odrębnej decyzji Komisji.

12.9.4.5. Okres ważności każdego zatwierdzenia nie przekracza 12 miesięcy.

12.9.5. Kontrola jakości

12.9.5.1. Zespół z PWMW podlega środkom kontroli jakości określonym w dodatku 12-G do odrębnej decyzji Komisji.

12.9.6. Metodyka kontroli bezpieczeństwa

Dodatkowe, szczegółowe wymogi znajdują się w odrębnej decyzji Komisji.”

(¹) Dz.U. L 55 z 5.3.2010, s. 1.