KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹), w szczególności jego art. 53 ust. 1 lit. b) ppkt (ii),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kontrola Komisji przeprowadzona w Indonezji w listopadzie 2009 r. wykazała niedociągnięcia w zakresie systemu kontroli pozostałości u zwierząt akwakultury i w produktach akwakultury oraz brak odpowiedniego zaplecza laboratoryjnego o potencjale wystarczającym do wykrywania pozostałości pewnych substancji farmakologicznie czynnych u zwierząt akwakultury i w produktach akwakultury zgodnie z wymogami dyrektywy Rady 96/23/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r. w sprawie środków monitorowania niektórych substancji i ich pozostałości u żywych zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz uchylającej dyrektywy 85/358/EWG i 86/469/EWG oraz decyzje 89/187/EWG i 91/664/EWG (²) oraz decyzji Komisji 2002/657/WE z dnia 14 sierpnia 2002 r. wykonującej dyrektywę Rady 96/23/WE dotyczącą wyników metod analitycznych i ich interpretacji (³).

(2) W związku z tym istnieje ryzyko, że przywożone z Indonezji produkty akwakultury przeznaczone do spożycia przez ludzi zawierają pewne substancje farmakologicznie czynne stosowane do zwalczania chorób lub zwiększania wydajności u zwierząt akwakultury, które są szkodliwe dla zdrowia ludzi. Substancje te to w szczególności: chloramfenikol, nitrofurany i tetracykliny. Należy zatem podjąć środki ograniczające to ryzyko. Środki powinny być proporcjonalne i nie ograniczać wymiany handlowej bardziej niż jest to konieczne w celu zapewnienia wysokiego stopnia ochrony konsumentów.

(3) Jeśli znaczna część produktów akwakultury przywożonych z Indonezji poddana zostanie obowiązkowym badaniom pod kątem odnośnych pozostałości przed ich wprowadzeniem do obrotu, ograniczy to ryzyko wprowadzania do obrotu partii przesyłek zawierających te pozostałości, dostarczy więcej dokładnych informacji na temat rzeczywistego stopnia zanieczyszczenia indonezyjskich produktów rybołówstwa pozostałościami, a także zniechęci producentów w Indonezji do nadużywania substancji.

(4) Niezbędne jest ustanowienie jednolitych wymogów dotyczących badań przy przywozie z Indonezji przesyłek zawierających produkty akwakultury na ustalonym minimalnym poziomie, ponieważ produkty te mogą być przywożone poprzez kilka państw członkowskich.

(5) Państwa członkowskie proszone są o zgłaszanie Komisji wykrycia obecności substancji farmakologicznie czynnych niedopuszczonych do użytku u zwierząt, od których pozyskuje się żywność, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 470/2009 (⁴) lub pozostałości substancji farmakologicznie czynnych w ilościach przekraczających maksymalne limity pozostałości substancji farmakologicznie czynnych ustalonych rozporządzeniem (WE) nr 470/2009, za pośrednictwem systemu wczesnego ostrzegania ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 oraz o regularne składanie sprawozdań o wszelkich badaniach, aby zapewnić Komisji niezbędne informacje pozwalające w razie potrzeby stwierdzić, czy należy utrzymać czy zmienić ten środek tymczasowy na podstawie przekazanych informacji.

(6) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszą decyzję stosuje się do przywozu z Indonezji przesyłek zawierających produkty akwakultury przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie, korzystając z odpowiednich planów pobierania próbek, zapewniają pobieranie próbek w przypadku co najmniej 20 % przesyłek, o których mowa w art. 1, zgłoszonych do przywozu w punktach kontroli granicznej na ich terytorium.

2. Próbki pobrane zgodnie z ust. 1 poddawane są testom analitycznym w celu wykrycia pozostałości substancji farmakologicznie czynnych określonych w art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 470/2009, a w szczególności chloramfenikolu, metabolitów nitrofuranów i tetracyklin (co najmniej tetracykliny, oksytetracykliny i chlorotetracykliny).

Artykuł 3

Przesyłki, z których pobrano próbki zgodnie z art. 2 ust. 1, podlegają urzędowemu zatrzymaniu i przechowywane są przez właściwy organ odnośnego państwa członkowskiego aż do czasu zakończenia testów analitycznych. Przesyłki te mogą być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, gdy wyniki testów analitycznych potwierdzają zgodność przesyłek z wymogami rozporządzenia (WE) nr 470/2009.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wynikach testów analitycznych, jeśli testy te wykażą:

a) obecność jednej z substancji farmakologicznie czynnych sklasyfikowanych zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. a), b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 470/2009 na poziomie przekraczającym maksymalne limity pozostałości ustanowione zgodnie z tym rozporządzeniem; lub

b) obecność substancji farmakologicznie czynnych niesklasyfikowanych zgodnie z art. 14 ust. 2 lit. a), b) lub c) rozporządzenia (WE) nr 470/2009, z wyjątkiem przypadków, gdy punkt odniesienia dla działań kontrolnych został określony dla tej substancji zgodnie z tym rozporządzeniem lub decyzją Komisji 2002/657/WE z dnia 12 sierpnia 2002 r. wykonującą dyrektywę Rady 96/23/WE dotyczącą wyników metod analitycznych i ich interpretacji (⁵), a poziom pozostałości nie jest równy temu punktowi odniesienia dla działań kontrolnych ani wyższy od tego punktu.

Wyniki tych testów przesyła się Komisji za pośrednictwem systemu wczesnego ostrzegania ustanowionego rozporządzeniem (WE) nr 178/2002.

2. Państwa członkowskie co trzy miesiące sporządzają sprawozdanie informujące o wszystkich wynikach wszystkich testów analitycznych przeprowadzonych w poprzednich trzech miesiącach w odniesieniu do przesyłek z Indonezji zawierających produkty akwakultury przeznaczone do spożycia przez ludzi.

Sprawozdania te przekazuje się Komisji w miesiącu następującym po każdym z okresów, tj. w kwietniu, lipcu, październiku i styczniu.

Artykuł 5

Wszystkimi kosztami ponoszonymi w związku ze stosowaniem niniejszej decyzji obciąża się wysyłającego, odbiorcę lub odpowiednio ich przedstawicieli.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 kwietnia 2010 r.