KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 300/2008 z dnia 11 marca 2008 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie ochrony lotnictwa cywilnego i uchylające rozporządzenie (WE) nr 2320/2002 (¹), w szczególności jego art. 4 ust. 4, a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Należy ustanowić kryteria pozwalające państwom członkowskim na odstępstwa od wspólnych podstawowych norm ochrony lotnictwa cywilnego oraz przyjęcie alternatywnych środków w zakresie ochrony, zapewniających równoważny poziom ochrony na podstawie [lokalnej] oceny ryzyka. Takie alternatywne środki powinny być uzasadnione przyczynami związanymi z wielkością statku powietrznego lub przyczynami związanymi z charakterem, skalą lub intensywnością działalności, lub innych odpowiednich działań. W związku z tym ustanawiane kryteria także powinny być uzasadnione tymi przyczynami.

(2) Zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 załącznik do wspomnianego rozporządzenia stosuje się od daty, która zostanie podana w przepisach wykonawczych, lecz nie później niż po 24 miesiącach od wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 300/2008. W związku z tym stosowanie kryteriów przyjętych na podstawie art. 4 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 300/2008 powinno zostać odroczone do czasu przyjęcia przepisów wykonawczych zgodnie z art. 4 ust. 3, lecz nie później niż do dnia 29 kwietnia 2010 r.

(3) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Ochrony Lotnictwa Cywilnego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Państwa członkowskie mogą odstąpić od wspólnych podstawowych norm, o których mowa w art. 4 ust. 1 rozporzą­ dzenia (WE) nr 300/2008, i przyjąć alternatywne środki ochrony zapewniające równoważny poziom ochrony na podstawie oceny ryzyka zatwierdzonej przez właściwy organ w portach lotniczych lub wyznaczonych strefach portów lotniczych, jeżeli ruch lotniczy ogranicza się do jednej z poniższych kategorii lub do ich większej liczby: [1]

1) statków powietrznych o maksymalnej masie startowej poniżej 15 000 kilogramów;

2) śmigłowców;

3) [2] lotów państwowych, lotów wojskowych i lotów w związku z egzekwowaniem prawa;

4) lotów służących gaszeniu pożarów;

5) lotów służb medycznych lub służb awaryjnych bądź ratunkowych;

6) lotów badawczych i rozwojowych;

7) lotów związanych z pracami lotniczymi;

8) lotów z pomocą humanitarną;

9) lotów obsługiwanych przez przewoźników lotniczych, producentów statków powietrznych lub firmy obsługi technicznej, niesłużących przewozowi pasażerów i bagażu ani towarów i poczty;

10) [3] lotów przy użyciu statków powietrznych o maksymalnej masie startowej poniżej 45 500 kilogramów, będących własnością przedsiębiorstwa na potrzeby przewozu personelu własnego oraz pasażerów nieponoszących opłaty za przewóz i towarów w ramach prowadzonej działalności;

11) [4] lotów przy użyciu statków powietrznych o maksymalnej masie startowej poniżej 45 500 kilogramów, czarterowanych lub dzierżawionych w całości przez przedsiębiorstwo od operatora statków powietrznych, z którym zawarło ono pisemną umowę, na potrzeby przewozu personelu własnego oraz pasażerów nieponoszących opłaty za przewóz i towarów w ramach prowadzonej działalności;

12) [5] lotów wykonywanych przy użyciu statków powietrznych o maksymalnej masie startowej poniżej 45 500 kilogramów na potrzeby przewozu właściciela statku powietrznego oraz pasażerów nieponoszących opłaty za przewóz i towarów.

W przypadku lotów objętych pkt 10, 11 i 12, ale statkami powietrznymi o maksymalnej masie startowej wynoszącej 45 500 kilogramów lub więcej, właściwy organ może w wyjątkowych przypadkach, na podstawie oceny ryzyka dla każdego indywidualnego przypadku, zezwolić na odstępstwo od ograniczenia masy ustanowionego w tych kategoriach. Państwa członkowskie przyjmujące tego rodzaju loty statkami powietrznymi o masie wynoszącej 45 500 kilogramów lub więcej mogą wymagać uprzedniego powiadomienia, które może zawierać kopię przeprowadzonej oceny ryzyka, lub uprzedniej zgody na takie loty. Wymóg uprzedniego powiadomienia lub uprzedniej zgody przekazuje się na piśmie wszystkim pozostałym państwom członkowskim. [6]

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia podanego w przepisach wykonawczych przyjętych zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 4 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 300/2008, jednak nie później niż od dnia 29 kwietnia 2010 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 grudnia 2009 r.