KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych (¹), w szczególności jej art. 8 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2002/32/EC stanowi, że stosowanie produktów przeznaczonych na pasze zwierzęce, w których zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalne poziomy określone w załączniku I do wymienionej dyrektywy, jest niedozwolone.

(2) Co się tyczy pasz uzyskiwanych w wyniku przetwarzania ryb lub innych zwierząt morskich, z informacji przekazanych niedawno przez właściwe organy państw członkowskich na temat obecności arsenu ogółem (sumy arsenu organicznego i nieorganicznego) wynika, że konieczne jest podwyższenie pewnych maksymalnych poziomów arsenu ogółem. Produkty uboczne pochodzące z zakładów filetowania ryb są cennymi surowcami do produkcji mączki rybnej i oleju rybnego, wykorzystywanych następnie w produkcji mieszanek paszowych, szczególnie paszy dla ryb.

(3) Podwyższenie maksymalnych poziomów arsenu ogółem w paszach uzyskanych w wyniku przetwarzania ryb lub innych zwierząt morskich oraz w paszach dla ryb nie pociąga za sobą zmiany maksymalnych poziomów arsenu nieorganicznego. Ponieważ potencjalne niepożądane działanie arsenu na zdrowie zwierząt i ludzi wiąże się z frakcją nieorganiczną w danym produkcie paszowym lub żywnościowym, natomiast organiczne składniki arsenu wykazują bardzo niski potencjał toksyczności (²), to podwyższenie poziomu arsenu ogółem nie wpływa na ochronę zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego.

(4) W załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE, na potrzeby ustalenia maksymalnych poziomów, termin „arsen” odnosi się do arsenu ogółem, ponieważ nie ma przyjętej znormalizowanej metody analizy arsenu nieorganicznego. Jednak w przypadkach, w których właściwe organy zwracają się o analizę zawartości arsenu nieorganicznego, w załączniku określony jest maksymalny poziom arsenu nieorganicznego.

(5) Ponieważ metoda ekstrakcji ma w pewnych przypadkach znaczny wpływ na wynik analityczny w zakresie arsenu ogółem, należy określić procedurę ekstrakcji będącą procedurą odniesienia na potrzeby kontroli urzędowych.

(6) Z informacji przekazanych przez właściwe organy i organizacje zainteresowanych stron wynika, że wysokie poziomy arsenu są obecne w dodatkach należących do grupy funkcjonalnej „mieszanki pierwiastków śladowych”, na których stosowanie zezwolono w zastosowaniu rozporządzenia (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (³). W celu ochrony zdrowia zwierząt i zdrowia publicznego należy ustanowić maksymalne poziomy arsenu w tych dodatkach.

(7) Co się tyczy teobrominy, Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stwierdził w swojej opinii z dnia 10 czerwca 2008 r. (⁴), że obecne maksymalne poziomy teobrominy mogą nie zapewniać pełnej ochrony niektórych gatunków zwierząt. Urząd wskazał na możliwe niepożądane działanie u świń, psów i koni oraz niekorzystny wpływ na wytwarzanie mleka u krów mlecznych. Należy zatem ustanowić niższe poziomy maksymalne.

(8) Co się tyczy alkaloidów w Datura sp., w swojej opinii z dnia 9 kwietnia 2008 r. (⁵) EFSA stwierdził, że ponieważ we wszystkich gatunkach Datura sp. obecne są alkaloidy tropanowe, w celu ochrony zdrowia zwierząt, szczególnie świń, należy rozszerzyć maksymalne poziomy ustanowione dla Datura stramonium L. w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE na wszystkie gatunki Datura sp.

(9) Co się tyczy rycyny (wytwarzanej przez Ricinus communis L.), w opinii z dnia 10 czerwca 2008 r. (⁶) EFSA stwierdził, że biorąc pod uwagę podobne działanie toksyczne toksyn wytwarzanych przez Ricinus communis L. (rycyna), Croton tiglium L. (krotyna) i Abrus precatorius L. (abryna), maksymalne poziomy ustanowione dla Ricinus communis L. w załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE powinno się stosować również do Croton tiglium L. i Abrus precatorius L., osobno lub w połączeniu.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2002/32/WE.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i nie spotkały się ze sprzeciwem Parlamentu Europejskiego ani Rady,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem [1] do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 1 lipca 2010 r. Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę zgodności między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 listopada 2009 r.