KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącą kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (¹), w szczególności jej art. 20 ust. 1 i 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającą dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG (²), w szczególności jej art. 6 ust. 4 akapit drugi ostatnie zdanie i ust. 5,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich (³), w szczególności jej art. 6 ust. 2 i 6,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (⁴), w szczególności jego art. 45 ust. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 91/496/EWG przewiduje przeprowadzanie przez państwa członkowskie, zgodnie z tą dyrektywą, kontroli weterynaryjnych w odniesieniu do zwierząt wprowadzanych na obszar Wspólnoty z krajów trzecich. Stanowi ona również, że państwa członkowskie zagwarantują, że każda przesyłka takich zwierząt zostanie poddana kontroli dokumentacji i identyfikacji w jednym punkcie kontroli granicznej, zatwierdzonym do tego celu zgodnie z tą dyrektywą.

(2) Dyrektywa 91/496/EWG stanowi również, że Komisja, działając wspólnie z właściwymi organami krajowymi, przeprowadzi inspekcje punktów kontroli granicznej, pozwalające na stwierdzenie, czy przepisy dotyczące kontroli weterynaryjnych są jednolicie stosowane oraz czy dane punkty kontroli granicznej rzeczywiście posiadają niezbędną infrastrukturę oraz spełniają minimalne wymogi zawarte w załączniku A do tej dyrektywy.

(3) Dyrektywa 97/78/WE przewiduje przeprowadzanie przez państwa członkowskie, zgodnie z tą dyrektywą, kontroli weterynaryjnych produktów pochodzenia zwierzęcego i niektórych produktów roślinnych z krajów trzecich wprowadzanych na obszar Wspólnoty. Przewiduje ona również, że państwa członkowskie zapewnią, że przesyłki zawierające takie produkty zostaną wprowadzone na obszar Wspólnoty przez punkt kontroli granicznej.

(4) Decyzja Komisji 2001/881/WE z dnia 7 grudnia 2001 r. ustalająca wykaz punktów kontroli granicznej zatwierdzonych do celów przeprowadzania kontroli weterynaryjnych zwierząt i produktów odzwierzęcych sprowadzanych z państw trzecich oraz uaktualniająca szczegółowe przepisy dotyczące kontroli przeprowadzanych przez ekspertów Komisji (⁵) przewiduje, że kontrole weterynaryjne żywych zwierząt i produktów zwierzęcych wprowadzanych na obszar Wspólnoty z krajów trzecich mają być prowadzone przez właściwe organy jedynie w zatwierdzonych punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku do tej dyrektywy.

(5) Aby lepiej identyfikować punkty kontroli granicznej i ułatwić komunikację międzynarodową, należy używać nowych kodów do ich identyfikacji, na podstawie spisu UN/LOCODE (United Nations Code for Trade and Transport Locations) oraz zasad Zrzeszenia Międzynarodowego Transportu Lotniczego (IATA).

(6) Decyzja 2001/881/WE przewiduje również przeprowadzanie regularnych inspekcji przez ekspertów weterynaryjnych Komisji we współpracy z ekspertami państw członkowskich w celu oceny zgodności z prawodawstwem wspólnotowym w zakresie kontroli przywozów w punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku do tej decyzji.

(7) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 ustanawia ogólne zasady wykonywania kontroli urzędowych mających na celu sprawdzenie zgodności z regułami skierowanymi w szczególności na zapobieganie, eliminowanie lub ograniczanie dopuszczalnych poziomów zagrożenia ludzi i zwierząt, bezpośrednio lub przez środowisko naturalne oraz gwarantowanie uczciwych praktyk w handlu paszami i żywnością oraz na ochronę interesów konsumenta łącznie z etykietowaniem pasz i żywności oraz innymi formami przekazywania informacji konsumentom.

(8) Rozporządzenie to przewiduje przeprowadzanie ogólnych audytów w państwach członkowskich przez ekspertów Komisji. Zgodnie z rozporządzeniem szczegółowe audyty i inspekcje w jednym lub w kilku szczególnych obszarach mogą uzupełniać ogólne audyty. Te szczegółowe audyty i inspekcje mogą obejmować, w razie potrzeby, inspekcje na miejscu urzędowych służb i administracji audytowanego sektora.

(9) Rozporządzenie (WE) nr 998/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie wymogów dotyczących zdrowia zwierząt, stosowanych do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym (⁶) określa wymogi dotyczące zdrowia zwierząt, stosowane do przemieszczania zwierząt domowych o charakterze niehandlowym pochodzących z krajów trzecich oraz zasady stosowane do kontroli takiego przemieszczania. Zgodnie z rozporządzeniem państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że zwierzęta domowe wprowadzane na terytorium Wspólnoty z niektórych krajów trzecich są poddane pewnym kontrolom w punkcie wjazdu podróżujących na terytorium Wspólnoty.

(10) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 206/2009 z dnia 5 marca 2009 r. w sprawie wprowadzania do Wspólnoty osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego (⁷) ustanawia przepisy dotyczące wprowadzania na obszar Wspólnoty osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego o charakterze niehandlowym, które stanowią część bagażu podróżnych, są wysyłane jako małe przesyłki do osób prywatnych albo są zamawiane na odległość i dostarczane konsumentom. Przewiduje ono również przeprowadzanie skutecznych kontroli w punktach wprowadzenia na terytorium Wspólnoty.

(11) Aby zagwarantować jednolite stosowanie prawodawstwa wspólnotowego, eksperci weterynaryjni Komisji powinni móc przeprowadzać inspekcje nie tylko w punktach kontroli granicznej, lecz również w innych punktach wprowadzenia na terytorium Wspólnoty.

(12) Decyzja Komisji 98/139/WE z dnia 4 lutego 1998 r. ustanawiająca niektóre szczegółowe zasady dotyczące kontroli na miejscu, przeprowadzanych w dziedzinie weterynarii przez ekspertów Komisji w państwach członkowskich (⁸) ustanawia zasady i procedury związane z kontrolą przeprowadzaną przez ekspertów Komisji w państwach członkowskich, aby zagwarantować jednolite stosowanie prawodawstwa wspólnotowego. Zasady te i procedury powinny mieć również zastosowanie do inspekcji przeprowadzanych zgodnie z niniejszą decyzją.

(13) Dyrektywa 90/425/EWG przewiduje wprowadzenie skomputeryzowanego systemu łączącego władze weterynaryjne, mając na uwadze w szczególności ułatwienie wymiany informacji między właściwymi organami regionów, gdzie wystawiane są świadectwa zdrowia lub dokumenty towarzyszące zwierzętom i produktom pochodzenia zwierzęcego a właściwymi organami państwa członkowskiego przeznaczenia.

(14) Decyzja Komisji 91/398/EWG z dnia 19 lipca 1991 r. w sprawie skomputeryzowanego systemu łączącego władze weterynaryjne (Animo) (⁹) wprowadziła skomputeryzowany system łączący władze weterynaryjne („system Animo”). W decyzji tej określono rodzaje jednostek weterynaryjnych połączonych w systemie Animo i ustanowiono wymogi dla tych jednostek.

(15) Decyzja Komisji 2002/459/WE z dnia 4 czerwca 2002 r. wymieniająca jednostki systemu komputerowego Animo (¹⁰) ustanawia wykaz jednostek weterynaryjnych należących do systemu Animo.

(16) Decyzja Rady 92/438/EWG z dnia 13 lipca 1992 r. w sprawie komputeryzacji weterynaryjnych procedur przywozowych (projekt SHIFT) (¹¹) określa elementy, które mają być włączone do komputeryzacji weterynaryjnych procedur przywozowych („system SHIFT”).

(17) Decyzja Komisji 2003/24/WE z dnia 30 grudnia 2002 r. dotycząca opracowania zintegrowanego skomputeryzowanego systemu weterynaryjnego (¹²) przewiduje ustanowienie systemu komputerowego integrującego funkcje systemu Animo i systemu SHIFT w jedną architekturę („TRACES”).

(18) Decyzja Komisji 2004/292/WE z dnia 30 marca 2004 r. w sprawie wprowadzenia systemu TRACES (¹³) (Trade Control and Expert System) przewiduje wprowadzenie systemu TRACES przez państwa członkowskie i używanie go od daty ustalonej w tej decyzji oraz zaprzestanie używania systemu Animo od chwili rozpoczęcia używania systemu TRACES.

(19) Jednostki weterynaryjne funkcjonujące w systemie Animo nadal funkcjonują w systemie TRACES. Do jednostek tych należą organy centralne państw członkowskich, organy lokalne państw członkowskich określone jako takie do celów skomputeryzowanego systemu oraz wszystkie punkty kontroli granicznej.

(20) Niektóre państwa członkowskie zgłosiły wniosek, aby projekt systemu TRACES uwzględniał w większym stopniu ich podział administracyjny. W związku z tym należy uwzględnić jednostki regionalne jako oddzielny rodzaj jednostek w ramach tego systemu.

(21) Aby jednoznacznie zidentyfikować państwo członkowskie i jego lokalne, regionalne i centralne jednostki, powinny one być identyfikowalne w systemie TRACES za pomocą kodu ISO 3166-1 alfa-2 państwa członkowskiego, w którym się znajdują, zgodnie z definicją opublikowaną przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną. Wybór tego kodu odgrywa rolę, gdyż dane jednostki mają znaczenie jedynie w ramach Wspólnoty i nie są zaangażowane w wymianę danych z krajami trzecimi.

(22) Wykaz jednostek weterynaryjnych w systemie TRACES powinien w związku z tym zostać odpowiednio zmieniony.

(23) Celem uproszczenia, zachowania jasności i spójności prawodawstwa wspólnotowego niniejsza decyzja powinna uchylić i zastąpić decyzje 91/398/EWG, 2001/881/WE i 2002/459/WE.

(24) W wyniku zadowalających ustaleń inspekcji przeprowadzonych przez służby kontroli Komisji należy dodać dodatkowy punkt kontroli granicznej w porcie w Rydze na Łotwie oraz dwa dodatkowe punkty kontroli granicznej na lotniskach Ciudad Real i Gerona w Hiszpanii do wpisu punktów kontroli granicznej przewidzianych w decyzji 2001/881/WE dla tych państw członkowskich. W związku z informacjami przekazanymi przez Belgię, Hiszpanię, Francję, Włochy, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo również wpis w wykazie punktów kontroli granicznej dla tych państw członkowskich powinien zostać zmieniony.

(25) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsza decyzja ustanawia:

a) wykaz punktów kontroli granicznej zatwierdzonych zgodnie z dyrektywami 91/496/EWG i 97/78/WE;

b) szczegółowe zasady inspekcji przeprowadzanych przez ekspertów weterynaryjnych Komisji w punktach kontroli granicznej oraz w niektórych innych punktach wprowadzenia na terytorium Wspólnoty;

c) wykaz jednostek weterynaryjnych w systemie TRACES.

2. Niniejsza decyzja nie narusza przepisów decyzji 98/139/WE.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) „TRACES” oznacza zintegrowany skomputeryzowany system weterynaryjny ustanowiony zgodnie z decyzją 2003/24/WE;

b) „jednostka weterynaryjna” oznacza:

(i) „jednostka centralna”: właściwy organ centralny państwa członkowskiego określony jako taki do celów systemu TRACES;

(ii) „jednostka regionalna”: każdy organ regionalny państwa członkowskiego określony jako taki do celów systemu TRACES;

(iii) „jednostka lokalna”: każdy organ lokalny państwa członkowskiego określony jako taki do celów systemu TRACES;

(iv) punkty kontroli granicznej wymienione w załączniku I.

Artykuł 3

Wykaz punktów kontroli granicznej

Kontrole weterynaryjne przesyłek zwierząt i produktów wprowadzanych na obszar Wspólnoty z krajów trzecich powinny być przeprowadzane w punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku I.

Artykuł 4

Inspekcje w punktach kontroli granicznej

1. Komisja przeprowadza regularne inspekcje w punktach kontroli granicznej wymienionych w załączniku I.

Inspekcje te wykonywane są przez ekspertów weterynaryjnych Komisji oraz ekspertów danego państwa członkowskiego.

2. Eksperci prowadzący inspekcje, o których mowa w akapicie pierwszym:

a) dokonują oceny ewentualnego ryzyka dla zdrowia ludzi i zwierząt we Wspólnocie, które może zaistnieć w danych punktach kontroli granicznej;

b) sprawdzają zgodność z zasadami wspólnotowymi dotyczącymi kontroli weterynaryjnych w danych punktach kontroli granicznej, zwłaszcza jeśli chodzi o infrastrukturę, wyposażenie i istniejące procedury.

Artykuł 5

Inspekcje w innych punktach wprowadzania na teren Wspólnoty

Po konsultacji z danym państwem członkowskim Komisja może również przeprowadzić inspekcje dotyczące kontroli w innych punktach wprowadzania na teren Wspólnoty niż punkty kontroli granicznej, odnośnie do:

a) zwierząt domowych, zgodnie z definicją w art. 3 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 998/2003;

b) osobistych przesyłek produktów pochodzenia zwierzęcego o charakterze niehandlowym, w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 206/2009;

c) innego rodzaju przesyłek żywych zwierząt lub produktów pochodzenia zwierzęcego niż te, o których mowa w lit. a) i b), aby zweryfikować, że żadne tego typu przesyłki nie zostały wprowadzone na obszar UE bez poddania ich kontroli weterynaryjnej przewidzianej w art. 3 dyrektywy 91/496/EWG i w art. 3 dyrektywy 97/78/WE.

Artykuł 6

Elementy składowe systemu TRACES

1. System TRACES obejmuje wszystkie jednostki weterynaryjne.

2. Państwa członkowskie wyznaczają jednostkę weterynaryjną tylko, jeśli jednostka taka posiada odpowiednie wyposażenie zgodne z wymogami działania systemu TRACES.

3. Państwa członkowskie gwarantują, że wszystkie części ich terytorium podlegają jednostce lokalnej i, w razie potrzeby, jednostce regionalnej.

Artykuł 7

Wykaz jednostek centralnych, regionalnych i lokalnych w systemie TRACES

Wykaz jednostek centralnych, regionalnych i lokalnych, wraz z właściwymi im kodami identyfikacji TRACES, znajduje się w załączniku II.

Artykuł 8

Uchylenia

Decyzje 91/398/EWG, 2001/881/WE i 2002/459/WE tracą moc.

Odesłania do uchylonych decyzji należy traktować jako odesłania do niniejszej decyzji.

Artykuł 9

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 września 2009 r.