KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającą dyrektywę 2004/35/WE (¹), w szczególności jej art. 22 ust. 1 lit. f),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 3 ust. 3 dyrektywy 2006/21/WE zawiera definicję odpadów obojętnych.

(2) Celem uzupełnienia definicji odpadów obojętnych jest ustanowienie jasnych kryteriów i warunków, zgodnie z którymi odpady pochodzące z przemysłu wydobywczego można uznać za odpady obojętne.

(3) W celu ograniczenia obciążenia administracyjnego związanego z wykonaniem przepisów niniejszej decyzji z technicznego punktu widzenia należy wyłączyć z określonych testów odpady, w przypadku których dostępne są odpowiednie informacje, oraz zezwolić państwom członkowskim na sporządzenie wykazów odpadów, które można uznać za odpady obojętne zgodnie z kryteriami ustanowionymi w niniejszej decyzji.

(4) W celu zapewnienia jakości i reprezentatywności wykorzystanych informacji, niniejsza decyzja powinna być stosowana w ramach charakterystyki odpadów przeprowadzonej zgodnie z decyzją Komisji 2009/360/WE (²), a jej podstawę powinny stanowić te same źródła informacji.

(5) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 18 dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Odpady uznaje są za opady obojętne w rozumieniu art. 3 ust. 3 dyrektywy 2006/21/WE, w przypadku gdy zarówno w perspektywie krótko-, jak i długoterminowej, spełnione są wszystkie następujące kryteria:

a) odpady te nie ulegną znacznemu rozpadowi lub rozpuszczeniu bądź innej znaczącej zmianie, która może mieć negatywny wpływ na środowisko lub zdrowie człowieka;

b) maksymalna zawartość siarki siarczkowej w odpadach wynosi 0,1 %, lub maksymalna zawartość siarki siarczkowej w odpadach wynosi 1 % a wskaźnik potencjału neutralizacji, definiowany jako stosunek między potencjałem neutralizacji a potencjałem kwasowości ustalany na podstawie badania statycznego prEN 15 875, jest większy niż 3;

c) odpady nie grożą samozapaleniem i nie są palne;

d) zawartość substancji potencjalnie niebezpiecznych dla środowiska lub zdrowia człowieka w opadach, w szczególności As, Cd, Co, Cr, Cu, Hg, Mo, Ni, Pb, V oraz Zn, w tym w samych drobnych cząstkach odpadów, jest tak niska, że nie stanowi znaczącego zagrożenia dla środowiska i zdrowia człowieka, zarówno w perspektywie krótko-, jak i długoterminowej. W celu uznania zawartości tych substancji za wystarczająco niską i niestanowiącą zagrożenia dla środowiska i zdrowia człowieka, nie może ona przekroczyć krajowych wartości progowych dla miejsc określanych jako nieskażone lub odpowiednich krajowych poziomów naturalnego tła;

e) odpady w znacznym stopniu pozbawione są produktów stosowanych w procesie wydobycia lub przeróbki, które mogą stanowić zagrożenie dla środowiska lub zdrowia człowieka.

2. Odpady można uznać za odpady obojętne bez przeprowadzania określonych testów, jeśli można wykazać, w sposób wymagany przez właściwe organy, że kryteria ustanowione w ust. 1 zostały odpowiednio uwzględnione i spełnione w oparciu o istniejące informacje lub obowiązujące procedury lub programy.

3. Państwa członkowskie mogą sporządzić wykazy odpadów, które należy uznać za odpady obojętne zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 1 i 2.

Artykuł 2

Oceny, czy zgodnie z niniejszą decyzją dane odpady można uznać za odpady obojętne dokonuje się w ramach charakterystyki odpadów, o której mowa w decyzji 2009/360/WE, a jej podstawą są te same źródła informacji.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 kwietnia 2009 r.