WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

zwana dalej „Wspólnotą”,

z jednej strony, oraz

AUSTRALIA,

z drugiej strony,

zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

PRAGNĄC udoskonalić warunki sprzyjające harmonijnemu rozwojowi handlu i popierać współpracę handlową w sektorze wina na zasadzie równości, wzajemnych korzyści i wzajemności,

UZNAJĄC, że Umawiające się Strony pragną ustanowić bliższe stosunki w sektorze wina, które ułatwią im wzajemny obrót handlowy,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cele

Na zasadzie niedyskryminowania i wzajemności Umawiające się Strony zgadzają się ułatwiać i promować handel winem pochodzącym ze Wspólnoty i Australii na warunkach przewidzianych w niniejszym Porozumieniu.

Artykuł 2

Zakres i zasięg

Niniejsze Porozumienie ma zastosowanie do win objętych nagłówkiem 22.04 Zharmonizowanego Systemu Międzynarodowej Konwencji w sprawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, sporządzonego w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 r. (¹)

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszego Porozumienia, jeżeli nie pojawią się w nim sprzeczne postanowienia:

a) „wino pochodzące z”, jeżeli po tym wyrażeniu następuje nazwa jednej z Umawiających się Stron, oznacza wino produkowane na terytorium tej Umawiającej się Strony wyłącznie z winogron w całości zebranych na terytorium tej Umawiającej się Strony;

b) „oznaczenie geograficzne” to oznaczenie zdefiniowane w art. 22 ust. 1 Porozumienia TRIPs;

c) „określenie tradycyjne” oznacza tradycyjnie używaną nazwę, odnoszącą się w szczególności do metody produkcji lub jakości, barwy czy też rodzaju wina, usankcjonowaną w przepisach ustawowych i wykonawczych Wspólnoty do celów opisu i prezentacji wina pochodzącego z terytorium Wspólnoty;

d) „opis” oznacza wyrazy zamieszczane na etykietach, w dokumentach towarzyszących transportowi wina, dokumentach handlowych, zwłaszcza na fakturach i dowodach dostawy, oraz w reklamach;

e) „etykietowanie” odnosi się do wszystkich opisów i innych odniesień, znaków, planów, oznaczeń geograficznych lub znaków towarowych wyróżniających dane wino i zamieszczonych na tym samym zbiorniku, włącznie z urządzeniem uszczelniającym lub zawieszką przymocowaną do pojemnika oraz osłoną pokrywającą szyjkę butelki;

f) „prezentacja” oznacza wyrażenia zamieszczone na zbiornikach, w tym na zamknięciu, na etykietach i opakowaniach;

g) „opakowanie” oznacza opakowania ochronne, takie jak papier, słomiane opakowania wszelkiego rodzaju, kartony i skrzynki, wykorzystywane w transporcie jednego lub więcej niż jednego zbiornika, lub przy sprzedaży odbiorcy końcowemu;

h) „Porozumienie TRIPs” to Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, stanowiące załącznik 1C do Porozumienia WTO;

i) „Porozumienie WTO” to Porozumienie z Marakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu, zawarte dnia 15 kwietnia 1994 r.;

j) z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 lit. e) oraz art. 30 ust. 3 lit. c), odesłanie do przepisów ustawowych, prawodawstwa lub przepisów wykonawczych to odesłanie do przepisów ustawowych, prawodawstwa lub przepisów wykonawczych zmienionych w dniu podpisania Porozumienia. Jeżeli w dniu podpisania jedna z Umawiających się Stron powiadamia drugą, że musi przyjąć przepisy ustawowe, prawodawstwo lub przepisy wykonawcze w celu wywiązania się ze swych zobowiązań wynikających z Porozumienia, to odesłanie do takich przepisów ustawowych, prawodawstwa lub przepisów wykonawczych jest odesłaniem do przepisów ustawowych, prawodawstwa lub przepisów wykonawczych obowiązujących w dniu, w którym dana Umawiająca się Strona powiadamia drugą o spełnieniu wymogów wejścia w życie niniejszego Porozumienia.

Artykuł 4

Ogólne reguły

1. Import i wprowadzanie do obrotu wina odbywa się zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi obowiązującymi na terytorium importującej Umawiającej się Strony, chyba że postanowienia niniejszego Porozumienia stanowią inaczej.

2. Umawiające się Strony podejmują środki konieczne do wywiązania się ze zobowiązań ustanowionych w niniejszym Porozumieniu. Zapewniają realizację celów określonych w niniejszym Porozumieniu.

TYTUŁ I

PRAKTYKI I PROCESY ENOLOGICZNE ORAZ WYMOGI W ZAKRESIE SKŁADU WINA

Artykuł 5

Stosowane praktyki i procesy enologiczne oraz wymogi w zakresie składu wina

1. Wspólnota zezwala na import i wprowadzanie do obrotu na swoim terytorium, w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi, wszystkich win pochodzących z Australii i wyprodukowanych zgodnie z:

a) jedną lub kilkoma praktykami lub procesami enologicznymi wymienionymi w załączniku I część A pkt 1;

i

b) wymogami w zakresie składu przewidzianymi w pkt I.1 Protokołu do Porozumienia.

2. Australia zezwala na import i wprowadzanie do obrotu na swoim terytorium, w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi, wszystkich win pochodzących ze Wspólnoty i wyprodukowanych zgodnie z jedną lub kilkoma praktykami lub procesami enologicznymi wymienionymi w załączniku I część B pkt 1.

3. Umawiające się Strony przyznają, że praktyki i procesy enologiczne wymienione w załączniku I oraz wymogi w zakresie składu przewidziane w Protokole odpowiadają celom określonym w art. 7 i spełniają wymogi tamże określone.

Artykuł 6

Nowe praktyki i procesy enologiczne, wymogi w zakresie składu lub modyfikacje

1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron proponuje dopuszczenie nowej praktyki lub procesu enologicznego lub wymogu w zakresie składu do użytku przemysłowego na swoim terytorium albo modyfikację praktyki, procesu lub wymogu, który nie jest dozwolony przez drugą Umawiającą się Stronę na mocy art. 5 oraz który wymaga zmian w załączniku I stosownie do przepisów art. 11, wręcza ona jak najszybciej drugiej Umawiającej się Stronie pisemne zawiadomienie, jak również umożliwia jej przedstawienie uwag przed ostatecznym dopuszczeniem takiej nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej oraz procesu czy wymogu w zakresie składu.

2. Umawiająca się Strona przedstawia również na żądanie dokumentację techniczną towarzyszącą propozycji dopuszczenia nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej oraz procesu lub wymogu w zakresie składu w odniesieniu do celów i wymogów określonych w art. 7, aby ułatwić drugiej Umawiającej się Stronie rozważenie kwestii.

3. W rozważaniach nad proponowaną nową lub zmodyfikowaną praktyką enologiczną i procesem lub wymogiem w zakresie składu, o których mowa w ust. 1, druga Umawiająca się Strona uwzględnia cele i wymogi określone w art. 7.

4. Umawiająca się Strona powiadamia drugą Umawiającą się Stronę o dopuszczeniu proponowanej nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej i procesu lub wymogu w zakresie składu w terminie 30 dni od ich wejścia w życie.

5. W powiadomieniu, o którym mowa w ust. 4, należy zamieścić opis nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej i procesu lub wymogu w zakresie składu.

6. Jeżeli powiadamiająca Umawiająca się Strona nie załącza dokumentacji technicznej, jak określono w ust. 2, zobowiązana jest ona do przedłożenia takiej dokumentacji na żądanie drugiej Umawiającej się Strony, stosownie do postanowień zawartych w wymienionym ustępie.

7. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku gdy Umawiająca się Strona dostosowuje praktykę lub proces enologiczny określony w załączniku I część C wyłącznie w celu uwzględnienia określonych warunków klimatycznych w danym roku obrotowym, z zastrzeżeniem, że dostosowanie jest znikome i nie zmienia znacząco danej praktyki enologicznej i procesu lub wymogu w zakresie składu („dostosowanie techniczne”). Umawiająca się Strona proponująca dostosowanie techniczne powiadamia drugą Umawiającą się Stronę o tym fakcie jak najszybciej, lecz najpóźniej przed wprowadzeniem wina do obrotu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 7

Cele i wymogi

1. Nowe lub zmodyfikowane praktyki i procesy enologiczne lub wymogi w zakresie składu, stosowane do produkcji wina, służą następującym celom:

a) ochrona zdrowia ludzkiego;

b) ochrona konsumentów przed nieuczciwym postępowaniem;

c) spełnienie norm dobrych praktyk enologicznych określonych w ust. 2.

2. Dobra praktyka enologiczna to taka, która spełnia następujące wymogi:

I. nie jest zakazana przepisami ustawowymi i wykonawczymi w kraju pochodzenia;

II. chroni autentyczność produktu, gwarantując zachowanie typowych cech wina, wywodzących się z zebranych winogron;

III. uwzględnia region uprawy, zwłaszcza warunki klimatyczne, geologiczne i inne warunki produkcji;

IV. jej podstawą jest uzasadniona technologiczna lub praktyczna potrzeba, ukierunkowana między innymi na podwyższenie trwałości wina, zwiększenie stabilności lub na lepszą akceptację wina przez konsumentów;

V. zapewnia ograniczenie procesów lub dodatków do minimum koniecznego do osiągnięcia pożądanego efektu.

Artykuł 8

Tymczasowe zezwolenie

Bez uszczerbku dla środków przewidzianych w art. 35 wina produkowane z zastosowaniem nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej i procesu lub wymogów w zakresie składu, o których Umawiająca się Strona powiadomiła na mocy art. 6 ust. 4, otrzymują tymczasowe zezwolenie na import i wprowadzenie do obrotu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 9

Procedura zgłaszania zastrzeżeń

1. W terminie 6 miesięcy od otrzymania przez Umawiającą się Stronę powiadomienia od drugiej Umawiającej się Strony na podstawie art. 6 ust. 4 Umawiająca się Strona będąca adresatem może zgłosić pisemne zastrzeżenia do zgłoszonej nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej i procesu lub wymogu w zakresie składu, uzasadniając to brakiem zgodności z celem określonym w art. 7 ust. 1 lit. b) lub c). W przypadku wniesienia zastrzeżenia przez Umawiającą się Stronę każda z Umawiających się Stron może domagać się konsultacji przewidzianych w art. 37. Jeżeli sprawa nie zostanie rozwiązana w terminie 12 miesięcy od otrzymania przez Umawiającą się Stronę powiadomienia na podstawie art. 6 ust. 4, każda z Umawiających się Stron może wystąpić o arbitraż na mocy art. 10.

2. W terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia, o którym mowa w ust. 1, Umawiająca się Strona może wystąpić o udzielenie informacji lub wydanie opinii do Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV) lub innego, odpowiedniego organu międzynarodowego. W razie wystąpienia o udzielenie takich informacji lub wydanie opinii Umawiające się Strony mogą za obopólną zgodą przedłużyć sześciomiesięczny termin zgłoszenia zastrzeżenia przez Umawiającą się Stronę bez uszczerbku dla innych terminów przewidzianych w ust. 1.

3. Arbitrzy, o których mowa w art. 10, określają, czy zgłaszana nowa lub zmodyfikowana praktyka enologiczna i proces lub wymóg w zakresie składu odpowiada celom określonym w art. 7 ust. 1 lit. b) lub lit. c).

4. W przypadku gdy Umawiająca się Strona występuje z wnioskiem o dopuszczenie praktyki enologicznej i procesu lub wymogu w zakresie składu, która to praktyka, proces lub wymóg zostały dopuszczone przez drugą Umawiającą się Stronę do użytku przemysłowego przez państwo trzecie, terminy przewidziane w ust. 1 skraca się o połowę.

Artykuł 10

Arbitraż w sprawie praktyk enologicznych

1. Umawiająca się Strona może wystąpić o arbitraż na podstawie art. 9, przedkładając drugiej Umawiającej się Stronie pisemne zawiadomienie o skierowaniu sprawy do arbitrażu.

2. W terminie 30 dni od otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, każda z Umawiających się Stron wyznacza arbitra, stosując kryteria przewidziane w ust. 6, oraz zawiadamia drugą Umawiającą się Stronę o dokonanym wyborze.

3. W terminie 30 dni od dnia wyznaczenia drugiego arbitra obaj arbitrzy wyznaczeni zgodnie z ust. 2 wyznaczają trzeciego arbitra za obopólną zgodą. Jeżeli dwaj pierwsi arbitrzy nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyznaczenia trzeciego arbitra, Umawiające się Strony wspólnie podejmują decyzję o wyznaczeniu trzeciego arbitra w terminie 30 dni.

4. Jeżeli Umawiające się Strony nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyboru trzeciego arbitra w terminie 30 dni, o którym mowa w ust. 3, koniecznego wyboru dokonuje prezes lub członek Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (mając na uwadze kolejność według starszeństwa) na wniosek jednej z Umawiających się Stron w terminie kolejnych 60 dni, stosując przy tym kryteria określone w ust. 5, zgodnie z praktyką obowiązującą w Trybunale.

5. Wyznaczony trzeci arbiter przewodniczy procedurze arbitrażowej i musi posiadać kwalifikacje w dziedzinie prawa.

6. Arbitrzy (oprócz arbitra występującego w charakterze przewodniczącego) są ekspertami uznanymi na arenie międzynarodowej, specjalizującymi się w dziedzinie enologii, natomiast ich bezstronność nie może budzić żadnych wątpliwości.

7. W terminie 30 dni od wyboru trzeciego arbitra wszyscy trzej arbitrzy określają wspólnie reguły procedury roboczej dla arbitrażu, uwzględniając przy tym fakultatywne reguły arbitrażu Stałego Trybunału Arbitrażowego do rozstrzygania sporów między dwoma państwami z zastrzeżeniem, że Umawiające się Strony mogą w każdej chwili odstąpić od reguł procedury roboczej lub je zmienić za obopólną zgodą.

8. Trzej arbitrzy formułują wnioski w danej sprawie w terminie maksymalnie 90 dni od wyznaczenia trzeciego arbitra. Wnioski takie formułuje się na podstawie decyzji większości. W swoich wnioskach arbitrzy podają konkretne ustalenia przewidziane w art. 9 ust. 3.

9. Umawiające się Strony pokrywają na równi koszty arbitrażu, w tym koszty związane z wynagrodzeniem arbitrów. Honoraria i wydatki arbitrów pokrywa się zgodnie z taryfami ustanowionymi przez Wspólny Komitet.

10. Postanowienie arbitrów jest ostateczne i wiążące.

Artykuł 11

Zmiany załącznika I

1. Umawiające się Strony wprowadzają zmiany do załącznika I lub protokołu zgodnie z art. 29 ust. 3 lit. a) lub art. 30 ust. 3 lit. a) w celu uwzględnienia nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej, procesu lub wymogu w zakresie składu, zgłoszonych na podstawie art. 6 ust. 4 jak najszybciej, lecz nie później niż 15 miesięcy od dnia takiego zawiadomienia.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w przypadku wszczęcia przez Umawiającą się Stronę procedury zgłaszania zastrzeżeń przewidzianej w art. 9, Umawiające się Strony postępują zgodnie z wynikiem konsultacji, chyba że sprawa jest kierowana do arbitrażu, i wtedy:

a) jeżeli arbitrzy wydają postanowienie, że zgłoszona nowa lub zmodyfikowana praktyka enologiczna, proces lub wymóg w zakresie składu pokrywa się z celami określonymi w art. 7 ust. 1 lit. b) lub c), Umawiające się Strony zmieniają załącznik I lub protokół zgodnie z art. 29 ust. 3 lit. a) lub art. 30 ust. 3 lit. a) w celu zamieszczenia tam nowej lub zmodyfikowanej praktyki enologicznej, procesu lub wymogu w zakresie składu w terminie 90 dni od wydania takiego postanowienia;

b) jeżeli natomiast arbitrzy wydają postanowienie, że zgłoszona nowa lub zmodyfikowana praktyka enologiczna, proces lub wymóg w zakresie składu nie odpowiada celom określonym w art. 7 ust. 1 lit. b) lub c), określone w art. 8 tymczasowe zezwolenie na import i wprowadzenie do obrotu win pochodzących z terytorium zgłaszającej Umawiającej się Strony, wytwarzanych zgodnie z daną praktyką enologiczną, procesem lub wymogiem w zakresie składu, wygasa w terminie 90 dni od wydania takiego postanowienia.

TYTUŁ II

OCHRONA NAZW WIN ORAZ ZWIĄZANE Z TYM POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE OPISU I PREZENTACJI

Artykuł 12

Nazwy chronione

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 15, 17 i 22 oraz protokołu ochronie podlegają następujące nazwy:

a) w odniesieniu do win pochodzących ze Wspólnoty:

I. oznaczenia geograficzne wymienione w załączniku II część A;

II. odniesienia do państwa członkowskiego, z którego pochodzi wino lub inne nazwy stosowane w celu wskazania państwa członkowskiego;

III. określenia tradycyjne wymienione w załączniku III;

IV. kategorie win, o których mowa w art. 54 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, w odniesieniu do win gatunkowych produkowanych w określonych regionach, oraz o których mowa w załączniku IV część A; i

V. opisy handlowe, o których mowa w załączniku VIII część D pkt 2c) tiret pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, odnoszące się do win gatunkowych produkowanych w określonych regionach, oraz o których mowa w załączniku IV część B;

b) w odniesieniu do win pochodzących z Australii:

I. oznaczenia geograficzne wymienione w załączniku II część B; i

II. odniesienia do nazwy „Australia” lub inne nazwy stosowane w celu wskazania tego kraju.

2. Umawiające się Strony podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, by w przypadku eksportu i sprzedaży win pochodzących od Umawiających się Stron poza ich terytoriami chronione nazwy jednej Umawiającej się Strony, o których mowa w niniejszym artykule, nie były stosowane do opisu i prezentacji wina pochodzącego od drugiej Umawiającej się Strony, chyba że niniejsze Porozumienie stanowi inaczej.

Artykuł 13

Oznaczenia geograficzne,

1. Jeżeli niniejsze Porozumienie nie stanowi inaczej:

a) w Australii oznaczenia geograficzne Wspólnoty wymienione w załączniku II część A:

I. podlegają ochronie dla win pochodzących ze Wspólnoty; oraz

II. Wspólnota nie może ich stosować inaczej niż na warunkach przewidzianych wspólnotowymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi; oraz

b) we Wspólnocie oznaczenia geograficzne Australii wymienione w załączniku II część B:

I. podlegają ochronie dla win pochodzących z Australii; i

II. Australia nie może ich stosować inaczej niż na warunkach przewidzianych australijskimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

2. Umawiające się Strony podejmują niezbędne środki, zgodne z niniejszym Porozumieniem, w celu wzajemnej ochrony oznaczeń geograficznych wymienionych w załączniku II, stosowanych do opisu i prezentacji win pochodzących z terytoriów Umawiających się Stron. Każda Umawiająca się Strona stworzy podstawy prawne dla zainteresowanych stron, by zapobiec stosowaniu oznaczeń geograficznych wymienionych w załączniku II do określania win, które nie pochodzą z miejsc wskazanych przez dane oznaczenie geograficzne.

3. Ochrona przewidziana w ust. 2 ma zastosowanie nawet w przypadku gdy:

a) wskazane jest prawdziwe pochodzenie wina;

b) oznaczenie geograficzne jest podane w wersji przetłumaczonej; lub

c) stosowanym oznaczeniom towarzyszą takie określenia jak „rodzaj”, „odmiana”, „sposób”, „imitacja”, „metoda” itp.

4. Ochrona przewidziana w ust. 2 i 3 nie narusza postanowień art. 15 i 22.

5. W odniesieniu do win należy odmówić rejestracji znaku towarowego, który zawiera oznaczenie geograficzne określające wino i wymienione w załączniku II lub składa się z takiego oznaczenia, albo należy unieważnić rejestrację znaku towarowego dla win, które nie pochodzą z miejsca wskazanego oznaczeniem geograficznym, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo krajowe oraz na wniosek zainteresowanej strony.

6. Jeżeli oznaczenia geograficzne wymienione w załączniku II są identyczne, ochronie podlega każde oznaczenie, pod warunkiem że zostało użyte w dobrej wierze. Umawiające się Strony wspólnie uzgadniają praktyczne warunki zastosowania, na podstawie których identyczne oznaczenia geograficzne będą odróżniane, uwzględniając przy tym konieczność zapewnienia równego traktowania producentów i uniknięcia sytuacji, w której konsumenci mogliby zostać wprowadzeni w błąd.

7. Jeżeli oznaczenie geograficzne wymienione w załączniku II jest identyczne z oznaczeniem geograficznym państwa trzeciego, zastosowanie mają przepisy art. 23 ust. 3 Porozumienia TRIPs.

8. Postanowienia niniejszego Porozumienia w żadnym wypadku nie naruszają prawa jakiejkolwiek osoby do stosowania w handlu jej nazwiska lub nazwiska jej poprzedników w celach komercyjnych z wyjątkiem przypadków stosowania takiego nazwiska w sposób wprowadzający konsumentów w błąd.

9. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie zobowiązuje Umawiającej się Strony do ochrony oznaczenia geograficznego drugiej Umawiającej się Strony wymienionego w załączniku II, które nie jest lub przestało być chronione w kraju pochodzenia lub wyszło z użycia w takim kraju.

10. Umawiające się Strony potwierdzają, że prawa i obowiązki wynikające z niniejszego Porozumienia nie dotyczą oznaczeń geograficznych innych niż te wymienione w załączniku II. Bez uszczerbku dla postanowień Porozumienia dotyczących ochrony oznaczeń geograficznych, do ochrony oznaczeń geograficznych na terytorium każdej z Umawiających się Stron stosuje się postanowienia Porozumienia TRIPs.

Artykuł 14

Nazwy lub odniesienia do państw członkowskich i Australii

1. W Australii odniesienia do państw członkowskich Wspólnoty oraz inne nazwy stosowane do wskazania państwa członkowskiego w celu określenia pochodzenia wina:

a) są zarezerwowane dla win pochodzących z danego państwa członkowskiego; i

b) Wspólnota może ich używać wyłącznie na warunkach przewidzianych we wspólnotowych przepisach ustawowych i wykonawczych.

2. We Wspólnocie odniesienia do Australii oraz inne nazwy stosowane w celu wskazania Australii na potrzeby określenia pochodzenia wina:

a) są zarezerwowane dla win pochodzących z Australii; i

b) Australia nie może ich stosować inaczej niż na warunkach przewidzianych australijskimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

Artykuł 15

Procedura przejściowa

Ochrona nazw, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a) pkt I oraz w art. 13, nie zakazuje stosowania poniższych nazw w celu opisu i prezentacji wina w Australii i w państwach trzecich, w przypadku gdy zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze, w następujących okresach przejściowych:

a) 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego Porozumienia - następujących nazw: Burgundy, Chablis, Champagne, Graves, Manzanilla, Marsala, Moselle, Port, Sauterne, Sherry i White Burgundy;

b) 10 lat od wejścia w życie niniejszego Porozumienia - nazwy Tokay.

Artykuł 16

Określenia tradycyjne

1. Jeżeli niniejsze Porozumienie nie stanowi inaczej, określeń tradycyjnych Wspólnoty wymienionych w załączniku III nie można w Australii używać do:

a) opisu lub prezentacji wina pochodzącego z Australii; i

b) opisu lub prezentacji wina pochodzącego ze Wspólnoty inaczej niż w odniesieniu do win, których pochodzenie, kategorię i język opisu wymieniono w załączniku III, oraz na warunkach przewidzianych we wspólnotowych przepisach ustawowych i wykonawczych.

2. Australia przyjmuje niezbędne środki zgodne z niniejszym Porozumieniem, by stosownie do postanowień tego artykułu zapewnić ochronę określeń tradycyjnych wymienionych w załączniku III, stosowanych do opisu i prezentacji win pochodzących ze Wspólnoty. W tym celu Australia zobowiązana jest do ustanowienia właściwych instrumentów prawnych zapewniających skuteczną ochronę przed stosowaniem określeń tradycyjnych do opisu wina, które do tych określeń nie jest uprawnione, nawet gdy określeniom tradycyjnym towarzyszą takie określenia jak „rodzaj”, „odmiana”, „sposób”, „imitacja”, „metoda” itp.

3. Ochrona przewidziana w ust. 2 nie narusza postanowień art. 17 i 23.

4. Ochrona określenia tradycyjnego ma zastosowanie wyłącznie:

a) do języka lub języków, w których to określenie zostało zastosowane w załączniku III; i

b) do kategorii wina, dla którego dane określenie jest objęte ochroną na rzecz Wspólnoty, jak określono w załączniku III.

5. Australia może zezwolić na stosowanie na jej terytorium określeń takich samych lub podobnych do określeń tradycyjnych wymienionych w załączniku III w odniesieniu do win, które nie pochodzą z terytoriów Umawiających się Stron, z zastrzeżeniem, że nie skutkuje to wprowadzeniem konsumentów w błąd, podane jest pochodzenie produktu i stosowanie takie nie stanowi nieuczciwej konkurencji w rozumieniu art. 10a Konwencji paryskiej o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. z późniejszymi zmianami.

6. Postanowienia niniejszego Porozumienia w żadnym wypadku nie naruszają prawa jakiejkolwiek osoby do stosowania w handlu jej nazwiska lub nazwiska jej poprzedników prowadzących działalność, z wyjątkiem przypadków stosowania takiego nazwiska w sposób wprowadzający konsumentów w błąd.

7. Bez ograniczania przepisów ust. 5 Australia nie może zezwalać na rejestrację lub stosowanie na jej terytorium znaku towarowego zawierającego określenie tradycyjne wymienione w załączniku III lub składającego się z takiego określenia, w celu opisu lub prezentacji wina, chyba że niniejsze Porozumienie zezwala na stosowanie takiego określenia tradycyjnego w stosunku do danego wina. Jednak wymóg ten:

a) nie ma zastosowania do znaków towarowych, które zgodnie z prawem i w dobrej wierze zostały zarejestrowane w Australii, lub które przed podpisaniem niniejszego Porozumienia legalnie nabyły prawa w Australii wskutek ich stosowania w dobrej wierze;

b) nie ma zastosowania do znaków towarowych zarejestrowanych w Australii w dobrej wierze lub znaków, które nabyły prawa w Australii wskutek ich stosowania w dobrej wierze, zanim dane określenie tradycyjne zostało objęte ochroną na mocy niniejszego Porozumienia, w przypadku określeń tradycyjnych zawartych w załączniku III po podpisaniu niniejszego Porozumienia; i

c) nie zakazuje stosowania znaków towarowych, o których mowa w lit. a) i b), w państwach trzecich, jeżeli zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze danego państwa trzeciego.

Niniejsze postanowienie nie narusza prawa Wspólnoty do stosowania odnośnych określeń tradycyjnych zgodnie z postanowieniami ust. 1 lit. b).

8. Bez ograniczania postanowień ust. 5, 6 i 7 oraz art. 23 Australia nie zezwala, by na potrzeby opisu i prezentacji wina stosowano na jej terytorium nazwy handlowe, które zawierają określenie tradycyjne wymienione w załączniku III lub składają się z takiego określenia. Jednak wymóg ten:

a) nie ma zastosowania do nazw handlowych, które zgodnie z prawem i w dobrej wierze zostały zarejestrowane w Australii przed podpisaniem niniejszego Porozumienia;

b) nie ma zastosowania do nazw handlowych, które zgodnie z prawem i w dobrej wierze zostały zarejestrowane w Australii, zanim dane określenie tradycyjne zostało objęte ochroną na mocy niniejszego Porozumienia, w przypadku nazw handlowych zawartych w załączniku III po podpisaniu niniejszego Porozumienia; i

c) nie zakazuje stosowania takich nazw handlowych w państwach trzecich, jeżeli zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze danego państwa trzeciego.

Przepisy lit. a), b) i c) nie zezwalają na stosowanie nazwy handlowej w sposób wprowadzający konsumenta w błąd.

9. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie zobowiązuje Australii do ochrony określenia tradycyjnego wymienionego w załączniku III, które nie jest lub przestało być chronione w kraju pochodzenia lub wyszło z użycia we Wspólnocie.

Artykuł 17

Procedura przejściowa

Ochrona nazw określonych w art. 12 ust. 1 lit. a) pkt III oraz w art. 16 nie zakazuje stosowania następujących nazw w celu opisu i prezentacji wina w Australii i w państwach trzecich, w przypadku gdy zezwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze, w okresie przejściowym wynoszącym 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego Porozumienia: Amontillado, Auslese, Claret, Fino, Oloroso, Spatlese.

Artykuł 18

Kategorie win i opisy handlowe

1. Jeżeli postanowienia niniejszego Porozumienia nie stanowią inaczej, kategorie win wymienione w załączniku IV część A oraz opisy handlowe wymienione w załączniku IV część B w Australii:

a) są zarezerwowane dla win pochodzących ze Wspólnoty; i

b) Wspólnota może ich używać wyłącznie na warunkach przewidzianych we wspólnotowych przepisach ustawowych i wykonawczych.

2. Żadne postanowienie niniejszego Porozumienia nie zobowiązuje Australii do zastrzegania kategorii wina lub opisu handlowego wymienionego w załączniku IV, które nie jest lub przestało być zastrzeżone w kraju pochodzenia lub wyszło z użycia we Wspólnocie.

TYTUŁ III

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE W SPRAWIE PREZENTACJI I OPISU

Artykuł 19

Zasada ogólna

Na winach nie można zamieszczać etykiet zawierających fałszywe lub błędne wyrażenia dotyczące właściwości, składu, jakości lub pochodzenia wina.

Artykuł 20

Dane fakultatywne

1. W przypadku handlu winem między Umawiającymi się Stronami wino pochodzące z Australii, które:

a) jest opatrzone oznaczeniem geograficznym wymienionym w załączniku II część B, można opisywać lub prezentować we Wspólnocie wraz z danymi fakultatywnymi określonymi w ust. 3, pod warunkiem że takie dane stosuje się zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do producentów wina w Australii, w szczególności z ustawą o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy (Austra-lian Wine and Brandy Corporation Act) z 1980 r., z ustawą o praktykach handlowych (Trade Practices Act) z 1974 r. oraz z Kodeksem norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (Australia New Zealand Food Standards Code); i

b) nie jest opatrzone oznaczeniem geograficznym wymienionym w załączniku II część B, można opisywać lub prezentować we Wspólnocie wraz z danymi fakultatywnymi określonymi w ust. 3 lit. d), g) i l), pod warunkiem że takie dane stosuje się zgodnie z regułami mającymi zastosowanie do producentów wina w Australii, w szczególności z ustawą o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation Act) z 1980 r., z ustawą o praktykach handlowych (Trade Practices Act) z 1974 r. oraz z Kodeksem norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (Australia New Zealand Food Standards Code).

2. W przypadku handlu winem między Umawiającymi się Stronami wino pochodzące ze Wspólnoty, które:

a) jest opatrzone oznaczeniem geograficznym wymienionym w załączniku II część A, można opisywać lub prezentować w Australii wraz z danymi fakultatywnymi określonymi w ust. 3, pod warunkiem że wino takie jest opatrzone etykietą zgodnie z tytułem V rozdział II oraz z załącznikami VII i VIII rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 i z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 753/2002 oraz że stosowane dane nie są fałszywe ani błędne w rozumieniu ustawy o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation Act) z 1980 r. oraz ustawy o praktykach handlowych (Trade Practices Act) z 1974 r.; i

b) nie jest opatrzone oznaczeniem geograficznym wymienionym w załączniku II część A, można opisywać lub prezentować w Australii wraz z danymi fakultatywnymi określonymi w ust. 3 lit. d), g) i l), pod warunkiem że wino takie jest opatrzone etykietą zgodnie z tytułem V rozdział II oraz z załącznikami VII i VIII rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 i z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 753/ 2002, oraz że stosowane dane nie są fałszywe ani błędne w rozumieniu ustawy o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation Act) z 1980 r. oraz ustawy o praktykach handlowych (Trade Practices Act) z 1974 r.

3. Dane fakultatywne, o których mowa w ust. 1 i 2, to:

a) rocznik, według roku zbiorów winogron, pod warunkiem że przynajmniej 85 % wina uzyskano z winogron zebranych w danym roku, z wyjątkiem win wspólnotowych otrzymywanych z winogron zebranych zimą, kiedy należy wskazać raczej rok, w którym rozpoczął się dany rok obrotowy, a nie rocznik;

b) nazwa odmiany winorośli lub jej synonim, zgodnie z art. 22;

c) określenie dotyczące nagrody, medalu lub konkursu, natomiast w przypadku australijskiej nagrody, medalu lub konkursu - wskazanie, że informacja o konkursie została przekazana właściwemu organowi we Wspólnocie;

d) wskazanie rodzaju produktu, jak określono w załączniku VI;

e) nazwa winnicy;

f) w przypadku wina pochodzącego z terytorium Wspólnoty - nazwa plantacji, w którym uprawia się winorośl, pod warunkiem że winogrona pochodzą z tej plantacji i tam zachodzi fermentacja;

g) specyficzna barwa wina;

h) punkt butelkowania wina;

i) z zastrzeżeniem załącznika VIII, wskazanie metody produkcji wina;

j) w przypadku Wspólnoty - określenia tradycyjne wymienione w załączniku III;

k) w przypadku Australii - określenie wina gatunkowego wymienione w załączniku V;

l) nazwisko, tytuł i adres osoby, która brała udział we wprowadzaniu wina do obrotu.

Artykuł 21

Prezentacja

1. Umawiające się Strony uzgadniają, że w przypadku gdy dane muszą być obowiązkowo zamieszczone na etykiecie wina na mocy obowiązujących przepisów ustawowych i wykonawczych importującej Umawiającej się Strony, w tym samym polu widzenia lub gdzie indziej na zbiorniku z winem można zamieścić inne obowiązkowe dane.

2. Niezależnie od przepisów ust. 1, jeżeli określenie wina gatunkowego wymienione w załączniku V zamieszcza się w ramach podstawowego oznaczenia handlowego na etykiecie wina, należy je obowiązkowo zamieścić w tym samym polu widzenia co oznaczenie geograficzne dla Australii wymienione w załączniku II część B, stosując czcionkę o tym samym rozmiarze. Do celów niniejszego ustępu „podstawowe oznaczenie handlowe” to oznaczenie produktu zamieszczane na części zbiornika z winem lub opakowania, które ma być prezentowane konsumentowi w ramach normalnej ekspozycji.

3. Umawiające się Strony uzgadniają, że dane, o których mowa w ust. 1, w tym określenie wina gatunkowego wymienione w załączniku V, można zamieścić dodatkowo w jakimkolwiek miejscu na zbiorniku z winem, nawet jeżeli występują w tym samym polu widzenia co oznaczenie geograficzne wymienione w załączniku II.

4. Wspólnota zgadza się, by wino pochodzące z Australii mogło być opisywane lub prezentowane we Wspólnocie wraz z danymi dotyczącymi liczby standardowych drinków w winie, pod warunkiem że dane są zamieszczane zgodnie z regułami mającymi zastosowanie do producentów wina w Australii, w szczególności z ustawą o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation Act) z 1980 r., z ustawą o praktykach handlowych (Trade Practices Act) z 1974 r. oraz z Kodeksem norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (Australia New Zealand Food Standards Code).

Artykuł 22

Odmiany winorośli

1. Każda Umawiająca się Strona zgadza się zezwolić na stosowanie na jej terytorium przez drugą Umawiającą się Stronę nazw jednej lub większej liczby odmian winorośli lub, w stosownych przypadkach, ich synonimów, na potrzeby opisu i prezentacji wina, z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) nazwy odmian winorośli lub ich synonimy zamieszczone są w klasyfikacji odmian sporządzonej przez Międzynarodową Organizację ds. Winorośli i Wina (Organisation International de la Vigne et du Vin - OIV), Unię Ochrony Odmian Roślin (Union for the Protection of Plant Varieties - UPOV) lub Międzynarodowy Zarząd ds. Zasobów Genetycznych Roślin (International Board for Plant Genetic Resources - IGPBR);

b) w przypadku gdy wino nie składa się w całości z odmiany (odmian) określonej(-ych) daną nazwą lub jej synonimem, przynajmniej 85 % wina uzyskuje się z tej odmiany (odmian) po odjęciu ilości produktów używanych do ewentualnego słodzenia i kultur mikroorganizmów (ich ilość stanowi nie więcej niż 5 % wina);

c) każda nazwa odmiany(odmian) winorośli lub jej(ich) synonim zamieszczony(-e) na etykiecie musi(-szą) występować w składzie wina w proporcji większej niż odmiana czy odmiany niewymienione na etykiecie;

d) w przypadku gdy podane są nazwy dwóch lub większej liczby odmian winorośli lub ich synonimy, należy je wymienić malejąco według objętości, stosując do tego celu czcionkę dowolnych rozmiarów;

e) nazwy odmian winorośli lub ich synonimy należy zamieścić w tym samym polu widzenia lub na zewnątrz, zależnie od wewnętrznych przepisów kraju eksportującego;

f) nazw odmian lub ich synonimów nie wolno stosować w sposób, który mógłby wprowadzić konsumentów w błąd co do pochodzenia wina. W tym celu Umawiające się Strony mogą określić praktyczne warunki stosowania nazw.

2. Niezależnie od przepisów ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 lit. a) pkt I i art. 12 ust. 1 lit. b) pkt I Umawiające się Strony uzgadniają, co następuje:

a) w przypadku gdy nazwa odmiany winorośli lub jej synonim zawiera wspólnotowe oznaczenie geograficzne wymienione w załączniku II część A lub składa się z takiego oznaczenia, Australia może stosować daną nazwę odmiany winorośli lub jej synonim na potrzeby opisu lub prezentacji wina pochodzącego z terytorium Australii, jeżeli dana nazwa odmiany winorośli lub jej synonim znajduje się w załączniku VII; i

b) w przypadku gdy nazwa odmiany winorośli lub jej synonim zawiera australijskie oznaczenie geograficzne wymienione w załączniku II część B lub składa się z takiego oznaczenia, Wspólnota może stosować daną nazwę odmiany winorośli lub jej synonim na potrzeby opisu lub prezentacji wina pochodzącego z jej terytorium, jeżeli danej nazwy odmiany winorośli lub jej synonimu użyto w dobrej wierze przed dniem wejścia w życie niniejszego Porozumienia.

3. Niezależnie od postanowień art. 12 oraz niniejszego artykułu Umawiające się Strony uzgadniają, że w okresie przejściowym, który kończy się 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego Porozumienia, nazwę „Hermitage” można stosować dla win pochodzących z Australii jako synonim dla odmiany winorośli „Shiraz” do celów sprzedaży w krajach spoza terytorium Wspólnoty, jeżeli pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze Australii oraz innych krajów i pod warunkiem że sposób użycia tej nazwy nie skutkuje wprowadzeniem konsumentów w błąd.

4. Niezależnie od postanowień niniejszego artykułu Umawiające się Strony uzgadniają, że w okresie przejściowym, który kończy się 12 miesięcy od wejścia w życie niniejszego Porozumienia, nazwę odmiany winorośli „Lambrusco” można stosować dla win pochodzących z Australii jako opis typu wina tradycyjnie wytwarzanego i sprzedawanego pod tą nazwą w krajach spoza terytorium Wspólnoty, jeżeli pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze Australii oraz innych krajów i pod warunkiem że sposób użycia tej nazwy nie powoduje wprowadzenia konsumentów w błąd.

Artykuł 23

Określenia win gatunkowych,

Australia może używać określeń wymienionych w załączniku V w celu opisu i prezentacji wina pochodzącego z Australii, zgodnie z warunkami stosowania określonymi w tym załączniku oraz z przepisami art. 20.

Artykuł 24

Wina pochodzące z Australii z oznaczeniem geograficznym

Bez uszczerbku dla bardziej restrykcyjnych przepisów prawa australijskiego Umawiające się Strony uzgadniają, że Australia może stosować oznaczenia geograficzne wymienione w załączniku II część B w celu opisu i prezentacji wina pochodzącego z Australii, na następujących warunkach:

a) w przypadku użycia pojedynczego oznaczenia geograficznego, przynajmniej 85 % wina pozyskuje się z winogron zebranych w danej jednostce geograficznej;

b) w przypadku użycia maksymalnie trzech oznaczeń geograficznych dla tego samego wina:

I. przynajmniej 95 % wina pozyskuje się z winogron zebranych w tych samych jednostkach geograficznych, z zastrzeżeniem, że przynajmniej 5 % wina przypada na jedno ze wskazanych oznaczeń geograficznych; i

II. oznaczenia geograficzne na etykiecie należy wymienić malejąco, według objętości.

Artykuł 25

Egzekwowanie przestrzegania wymogów w zakresie etykietowania

1. Jeżeli opis lub prezentacja wina, w szczególności na etykiecie czy też w dokumentach urzędowych lub handlowych bądź w reklamie, narusza postanowienia niniejszego Porozumienia, Umawiające się Strony zobowiązane są zastosować konieczne środki administracyjne lub podjąć kroki prawne zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

2. Środki i postępowanie określone w ust. 1 podejmuje się w szczególności w następujących przypadkach:

a) gdy tłumaczenie opisów przewidzianych przepisami prawa wspólnotowego lub australijskiego na język lub języki drugiej Umawiającej się Strony skutkuje pojawieniem się słowa, które może wprowadzać w błąd co do pochodzenia, rodzaju lub jakości wina w ten sposób opisanego lub zaprezentowanego;

b) gdy opisy, znaki towarowe, nazwy, napisy lub ilustracje, które w sposób bezpośredni lub pośredni podają fałszywe lub błędne informacje co do miejsca wytworzenia, pochodzenia, rodzaju, odmiany winorośli lub istotnych właściwości wina, znajdują się na zbiornikach lub opakowaniach, w reklamie czy też w dokumentach urzędowych lub handlowych dotyczących win, których nazwy podlegają ochronie na mocy niniejszego Porozumienia;

c) gdy stosowane jest opakowanie, które wprowadza w błąd co do pochodzenia wina.

Artykuł 26

Utrzymanie istniejącego stanu

Umawiające się Strony nie mogą wprowadzać do swoich krajowych prawodawstw warunków, które byłyby mniej korzystne od tych przewidzianych w niniejszym Porozumieniu lub w ich wewnętrznym prawodawstwie obowiązującym w dniu podpisania tego Porozumienia, w szczególności w prawodawstwie określonym w załączniku IX, odnoszącym się do opisu, prezentacji, pakowania lub składu win drugiej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ IV

WYMOGI W ZAKRESIE CERTYFIKACJI

Artykuł 27

Certyfikacja

1. Wspólnota zezwala bez ograniczeń czasowych na import wina pochodzącego z Australii zgodnie z przepisami dotyczącymi uproszczonej procedury certyfikacyjnej, ustanowionymi w art. 24 ust. 2 akapit drugi i art. 26 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2001 ustanawiającego szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 wodniesieniu do handlu w sektorze wina z państwami trzecimi. W tym celu oraz zgodnie ze wspomnianymi przepisami Australia:

a) zobowiązana jest dostarczyć dokumenty certyfikacyjne oraz raport z analizy przez właściwy organ; lub

b) gdy właściwy organ określony w lit. a) upewni się, że indywidualni producenci są kompetentni do wykonywania takiego zakresu obowiązków:

I. indywidualnie uznaje producentów upoważnionych do sporządzania dokumentów certyfikacyjnych i raportów z analiz;

II. nadzoruje i kontroluje zatwierdzonych producentów;

III. dwa razy w roku, w styczniu i lipcu, dostarcza Komisji nazwy i adresy zatwierdzonych producentów wraz z ich urzędowymi numerami rejestracji;

IV. niezwłocznie informuje Komisję o wszelkich zmianach w nazwach i adresach zatwierdzonych producentów; i

V. niezwłocznie powiadamia Komisję o cofnięciu zezwolenia producentowi.

2. Niezależnie od przepisów art. 26 rozporządzenia Komisji (WE) nr 883/2001 odnoszących się do uproszczonego formularza VI 1 obowiązuje podanie tylko następujących informacji:

a) w rubryce 2 dokumentu certyfikacyjnego - nazwa (nazwisko) i adres importera lub odbiorcy;

b) w rubryce 6 dokumentu certyfikacyjnego - „opis produktu” zawierający: nominalne stężenie (np. 75 cl), oznaczenie handlowe (tj. „wino australijskie”), chronione oznaczenie geograficzne (patrz załącznik II część B), określenie wina gatunkowego (patrz załącznik V), nazwa odmiany (odmian) winorośli i rocznik, jeżeli są zamieszczone na etykiecie;

c) w rubryce 11 dokumentu certyfikacyjnego - niepowtarzalny numer analizy nadany przez właściwy organ australijski.

3. Na potrzeby niniejszego artykułu, właściwym organem w przypadku Australii jest Australijskie Stowarzyszenie ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation) lub inny organ (lub organy) wyznaczony do tego celu przez Australię.

4. Z zastrzeżeniem postanowień art. 28 Wspólnota nie obejmuje importu wina pochodzącego z Australii bardziej restrykcyjnym lub szerzej zakrojonym systemem certyfikacji niż ten, który był stosowany do takiego przywozu we Wspólnocie w dniu 1 marca 1994 r., i który może być stosowany do win przywożonych z innych krajów dysponujących równorzędnym nadzorem i środkami kontroli.

5. Z zastrzeżeniem postanowień art. 28 Australia nie obejmuje importu wina pochodzącego ze Wspólnoty bardziej restrykcyjnym lub szerzej zakrojonym systemem certyfikacji niż ten, który był stosowany do takiego przywozu w Australii w dniu 1 stycznia 1992 r., i który może być stosowany do win przywożonych z innych krajów dysponujących równorzędnym nadzorem i środkami kontroli.

Artykuł 28

Certyfikacja tymczasowa

1. Umawiające się Strony zastrzegają sobie prawo wprowadzenia tymczasowych dodatkowych wymogów w zakresie certyfikacji w odpowiedzi na uzasadnione zagrożenia porządku publicznego, jak zdrowie lub ochrona konsumenta, lub w celu przeciwdziałania nadużyciom finansowym. W tym przypadku druga Umawiająca się Strona otrzymuje w odpowiednim czasie właściwe informacje w celu umożliwienia jej zastosowania się do takich dodatkowych wymogów.

2. Umawiające się Strony uzgadniają, że stosowanie takich wymogów nie może wykraczać poza okres niezbędny do zareagowania na określone zagrożenie porządku publicznego, w odpowiedzi na który zostały wprowadzone.

TYTUŁ V

ZARZĄDZANIE POROZUMIENIEM

Artykuł 29

Współpraca Umawiających się Stron

1. Umawiające się Strony utrzymują bezpośrednie kontakty we wszystkich sprawach związanych z niniejszym Porozumieniem, wykorzystując w tym celu swoje organy przedstawicielskie oraz Wspólny Komitet ustanowiony na mocy art. 30. W szczególności Umawiające się Strony starają się rozwiązać spory wynikłe z niniejszego Porozumienia, korzystając w pierwszej kolejności z pośrednictwa swoich organów przedstawicielskich lub Wspólnego Komitetu.

2. Australia wyznacza na swój organ przedstawicielski Departament Rolnictwa, Rybołówstwa i Leśnictwa (Department of Agriculture, Fisheries and Forestry) lub jakąkolwiek agencję powołaną w miejsce tego departamentu przez rząd Australii. Wspólnota wyznacza na swój organ przedstawicielski Dyrekcję Generalną ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich przy Komisji Europejskiej. Umawiające się Strony zobowiązane są informować się wzajemnie o zmianie organu przedstawicielskiego.

3. Australia, reprezentowana przez Departament Rolnictwa, Rybołówstwa i Leśnictwa, oraz Wspólnota:

a) mogą wyrażać zgodę na dokonywanie zmian w załącznikach i protokole do niniejszego Porozumienia. Załącznik lub protokół uważa się za zmieniony z dniem wspólnie ustalonym przez Umawiające się Strony;

b) mogą uzgadniać praktyczne warunki, o których mowa w art. 13 ust. 6 i art. 22 ust. 1 lit. f);

c) przekazują sobie wzajemnie pisemne informacje o zamiarze wprowadzenia nowych przepisów lub zmian do obowiązujących przepisów dotyczących porządku publicznego, jak zdrowie lub ochrona praw konsumenta, mających wpływ na sektor wina;

d) przekazują sobie wzajemnie pisemne informacje o środkach ustawodawczych lub administracyjnych oraz o decyzjach sądowych dotyczących stosowania niniejszego Porozumienia, jak również o środkach przyjętych na podstawie takich decyzji; i

e) mogą uzgodnić, że odesłanie do przepisu ustawowego lub wykonawczego zawarte w postanowieniu niniejszego Porozumienia należy traktować jako odesłanie do tego przepisu wraz z późniejszymi zmianami i obowiązującego w określonym dniu po podpisaniu tego Porozumienia.

Artykuł 30

Wspólny Komitet

1. Ustanawia się Wspólny Komitet składający się z przedstawicieli Wspólnoty i Australii.

2. Wspólny Komitet może formułować zalecenia i przyjmować decyzje na zasadzie jednomyślności. Sam określa swój regulamin. Zbiera się na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron, na przemian we Wspólnocie i Australii, w terminie, w miejscu oraz w sposób (może to być również wideokonferencja) ustalony wspólnie przez Umawiające się Strony, lecz nie później niż 90 dni od przedstawienia wniosku.

3. Wspólny Komitet może podejmować decyzje:

a) o zmianie załączników i protokołu do niniejszego Porozumienia. Załącznik lub protokół uważa się za zmieniony z dniem wspólnie ustalonym przez Umawiające się Strony;

b) w sprawie praktycznych warunków, o których mowa w art. 13 ust. 6 i art. 22 ust. 1 lit. f); i

c) może zdecydować, że odesłanie do przepisu ustawowego lub wykonawczego zawarte w postanowieniu niniejszego Porozumienia należy traktować jako odesłanie do tego przepisu wraz z późniejszymi zmianami i obowiązującego w określonym dniu po podpisaniu tego Porozumienia.

4. Wspólny Komitet dba również o prawidłową realizację niniejszego Porozumienia i może rozpatrywać sprawy związane z jego wdrożeniem i wykonaniem. W szczególności odpowiada za:

a) wymianę informacji między Umawiającymi się Stronami w celu zoptymalizowania realizacji niniejszego Porozumienia;

b) zalecanie propozycji w sprawach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania Umawiających się Stron w odniesieniu do sektora wina lub wódek;

c) ustalanie wykazu honorariów i wydatków, o których mowa w art. 10 ust. 9 i art. 38 ust. 7.

5. Wspólny Komitet może omawiać wszelkie sprawy będące przedmiotem wspólnego zainteresowania w odniesieniu do sektora wina.

6. Wspólny Komitet może ułatwiać kontakty między producentami wina a przedstawicielami branży Umawiających się Stron.

Artykuł 31

Stosowanie i realizacja Porozumienia

Umawiające się Strony wyznaczają punkty kontaktowe określone w załączniku X, odpowiadające za stosowanie i realizację niniejszego Porozumienia.

Artykuł 32

Wzajemna pomoc Umawiających się Stron

1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron ma powody, by podejrzewać, że:

a) wino lub partia win określonych w art. 2, która jest lub była przedmiotem handlu między Australią a Wspólnotą, jest niezgodna z przepisami regulującymi sektor wina we Wspólnocie lub w Australii, lub z postanowieniami niniejszego Porozumienia; i

b) naruszone w ten sposób przepisy mają szczególne znaczenie dla drugiej Umawiającej się Strony i takie naruszenie może skutkować podjęciem środków administracyjnych lub kroków prawnych,

dana Umawiająca się Strona, za pośrednictwem swojego punktu kontaktowego, niezwłocznie informuje o tym punkt kontaktowy lub inne właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony.

2. Do informacji, które należy dostarczyć zgodnie z ust. 1, należy załączyć dokumenty urzędowe, handlowe lub inne właściwe dokumenty; należy również wskazać rodzaj środków administracyjnych lub kroków prawnych, które w razie konieczności mogą zostać podjęte. Informacja taka zawiera w szczególności następujące dane dotyczące odnośnego wina:

a) producenta lub osobę, która dysponuje winem;

b) skład i właściwości organoleptyczne wina;

c) opis i prezentację wina;

d) szczegóły dotyczące naruszonych przepisów w sprawie produkcji i wprowadzania do obrotu.

TYTUŁ VI

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 33

Wina w tranzycie

Tytuły I, II, III i IV nie mają zastosowania do win, które:

a) są przewożone w tranzycie przez terytorium jednej z Umawiających się Stron; lub

b) pochodzą z terytorium jednej z Umawiających się Stron i są przesyłane w małych ilościach między Umawiającymi się Stronami, na warunkach i zgodnie z procedurami przewidzianymi w pkt II protokołu.

Artykuł 34

Porozumienie WTO

Niniejsze Porozumienie nie narusza praw i obowiązków Umawiających się Stron wynikających z Porozumienia WTO.

Artykuł 35

Środki sanitarne i fitosanitarne

1. Postanowienia niniejszego Porozumienia nie naruszają prawa Umawiających się Stron do podejmowania środków sanitarnych i fitosanitarnych koniecznych do ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, zdrowia zwierząt i roślin, pod warunkiem że środki takie są zgodne z postanowieniami Porozumienia w sprawie środków sanitarnych i fitosanitarnych (Agreement on the Application of Sanitary and Phytosanitary Measures), zawartego w załączniku 1 A do Porozumienia WTO.

2. Każda Strona podejmuje starania, by w ramach procedur określonych w art. 29 możliwie jak najszybciej poinformować drugą Stronę o zmianach, które mają związek z winem sprzedawanym na jej terytorium i mogą prowadzić do przyjęcia środków koniecznych do ochrony zdrowia lub życia ludzkiego, zdrowia zwierząt i roślin, zwłaszcza środków dotyczących określenia konkretnych limitów zanieczyszczeń i odpadków, w celu uzgodnienia wspólnego podejścia.

3. Bez uszczerbku dla ust. 2 w przypadku gdy jedna Umawiająca się Strona podejmuje lub proponuje pilne podjęcie środków sanitarnych i fitosanitarnych z uwagi na fakt, że zatwierdzona praktyka enologiczna, proces lub wymóg w zakresie składu zagraża zdrowiu ludzkiemu, dana Umawiająca się Strona powiadamia o tym drugą Umawiającą się Stronę za pośrednictwem właściwych organów przedstawicielskich lub Wspólnego Komitetu w terminie 30 dni od podjęcia lub zaproponowania takiego pilnego środka zależnie od potrzeby podyktowanej sytuacją w celu uzgodnienia wspólnego podejścia.

Artykuł 36

Zakres terytorialny

Niniejsze Porozumienie ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, do których ma zastosowanie Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, na warunkach ustanowionych w tym Traktacie, oraz z drugiej strony do terytorium Australii.

Artykuł 37

Konsultacje

1. Jeżeli w opinii jednej z Umawiających się Stron druga Umawiająca się Strona nie wywiązała się ze zobowiązań wynikających z niniejszego Porozumienia, natomiast rozwiązanie danej kwestii spornej na podstawie art. 29 ust. 1 było niemożliwe, Strona ta może wystąpić z pisemnym wnioskiem o konsultacje z drugą Umawiającą się Stroną. W terminie 30 dni od otrzymania takiego wniosku Umawiające się Strony podejmują wzajemne konsultacje w celu rozwiązania kwestii spornej.

2. Umawiająca się Strona, która żąda konsultacji, przedstawia drugiej Umawiającej się Stronie wszelkie informacje niezbędne do szczegółowego zbadania danej sprawy.

3. W przypadkach gdy jakakolwiek zwłoka mogłaby stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub osłabić skuteczność środków mających na celu kontrolę nadużyć finansowych, Umawiająca się Strona może podjąć właściwe przejściowe środki ochronne, pod warunkiem że konsultacje będą miały miejsce bezpośrednio po podjęciu takich środków.

4. Jeżeli sporna kwestia nie zostanie rozwiązana w terminie 60 dni od otrzymania wniosku o konsultacje, Umawiające się Strony mogą za obopólną zgodą:

a) przedłużyć okres konsultacji; lub

b) skierować sprawę do rozpatrzenia przez właściwy organ.

Artykuł 38

Arbitraż

1. Jeżeli rozwiązanie spornej kwestii zgodnie z art. 37 (innej niż zastrzeżenie, o którym mowa w art. 9) jest niemożliwe, Umawiające się Strony mogą za obopólną zgodą skierować sprawę do arbitrażu, mając 60 dni na wzajemne powiadomienie się o wyznaczeniu arbitra z zastosowaniem kryteriów określonych w ust. 4.

2. W terminie 30 dni od dnia wyznaczenia drugiego arbitra obaj arbitrzy wyznaczeni zgodnie z ust. 1 wyznaczają trzeciego arbitra za obopólną zgodą. Jeżeli dwaj pierwsi arbitrzy nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyznaczenia trzeciego arbitra, Umawiające się Strony wspólnie podejmują decyzję o wyznaczeniu trzeciego arbitra w terminie 30 dni.

3. Jeżeli Umawiające się Strony nie mogą dojść do porozumienia w sprawie wyboru trzeciego arbitra w terminie 30 dni, jak określono w ust. 2, koniecznego wyboru dokonuje prezes lub członek Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (mając na uwadze kolejność według starszeństwa) na wniosek jednej z Umawiających się Stron w terminie kolejnych 60 dni, stosując przy tym kryteria określone w ust. 4, zgodnie z praktyką obowiązującą w Trybunale.

4. Wyznaczony trzeci arbiter przewodniczy procedurze arbitrażowej i musi posiadać kwalifikacje w dziedzinie prawa. Arbitrzy (oprócz arbitra występującego w charakterze przewodniczącego) muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje w dziedzinie będącej przedmiotem rozważań panelu arbitrażowego.

5. W terminie 30 dni od wyboru trzeciego arbitra wszyscy trzej arbitrzy określają wspólnie reguły procedury roboczej dla arbitrażu, uwzględniając przy tym fakultatywne reguły arbitrażu Stałego Trybunału Arbitrażowego do rozstrzygania sporów między dwoma państwami z zastrzeżeniem, że Umawiające się Strony mogą w każdej chwili odstąpić od reguł procedury roboczej lub je zmienić za obopólną zgodą.

6. Trzej arbitrzy formułują wnioski w danej sprawie w terminie maksymalnie 90 dni od wyznaczenia trzeciego arbitra. Wnioski takie formułuje się na podstawie decyzji większości.

7. Umawiające się Strony pokrywają na równi koszty arbitrażu, w tym koszty związane z wynagrodzeniem arbitrów. Honoraria i wydatki arbitrów pokrywa się zgodnie z taryfami ustanowionymi przez Wspólny Komitet.

8. Postanowienie arbitrów jest ostateczne i wiążące.

9. Umawiające się Strony mogą skierować do arbitrażu na mocy niniejszego artykułu każdą inną sprawę dotyczącą dwustronnego handlu winem, podejmując taką decyzję za obopólną zgodą.

Artykuł 39

Współpraca w sektorze wina

1. Umawiające się Strony mogą za obopólną zgodą dokonać zmiany niniejszego Porozumienia w celu wzmocnienia poziomu współpracy w sektorze wina. Strony uzgadniają, że przystąpią do konsultacji mających na celu harmonizację przepisów dotyczących wymogów w zakresie etykietowania wina.

2. W ramach niniejszego Porozumienia każda z Umawiających się Stron może przedstawić propozycje dotyczące poszerzenia zakresu współpracy, uwzględniając doświadczenie zdobyte podczas stosowania niniejszego Porozumienia.

Artykuł 40

Istniejące zapasy

Wina, które w momencie wejścia w życie niniejszego Porozumienia lub po zakończeniu odpowiednich okresów przejściowych przewidzianych w art. 15, 17 lub 22 ust. 3 i 4 zostały legalnie wyprodukowane, opisane i zaprezentowane, ale w sposób zakazany na mocy niniejszego Porozumienia, mogą być sprzedawane z zastrzeżeniem następujących warunków:

a) jeżeli wino zostało wyprodukowane przy zastosowaniu jednej lub kilku praktyk enologicznych lub procesów niewymienionych w załączniku I, wina można sprzedawać do wyczerpania zapasów;

b) jeżeli wina są opisane i zaprezentowane przy użyciu określeń zakazanych na mocy niniejszego Porozumienia, wina mogą być sprzedawane:

I. przez hurtowników:

A. wina słodkie - przez okres pięciu lat;

B. inne wina - przez okres trzech lat;

II. przez sprzedawców detalicznych - do wyczerpania zapasów.

Artykuł 41

Porozumienie

Protokół i załączniki dodane do niniejszego Porozumienia stanowią jego integralną część.

Artykuł 42

Autentyczne wersje językowe

Niniejsze Porozumienie sporządzono w dwóch egzemplarzach, w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

Artykuł 43

Wygaśnięcie Porozumienia z 1994 r.

Umawiające się Strony uzgadniają, że z dniem wejścia w życie niniejszego Porozumienia wygasają następujące instrumenty:

a) Porozumienie między Australią a Wspólnotą Europejską w sprawie handlu winem oraz Protokół do tego Porozumienia sporządzone w Brukseli i Canberze (w dniach 26-31 stycznia 1994 r.);

b) listy wymienione w związku z Porozumieniem, sporządzone w Brukseli i Canberze (w dniach 26-31 stycznia 1994 r.), zatytułowane:

I. wymiana listów w sprawie warunków regulujących produkcję i znakowanie win musujących „fermentujących w butelkach” pochodzących z Australii;

II. wymiana listów w sprawie warunków regulujących produkcję i znakowanie australijskich win opisanych i prezentowanych przy użyciu terminu „botrytis” lub podobnych, „noble late harvested” lub „special late harvested”;

III. wymiana listów dotycząca art. 8 i 14 Porozumienia między Wspólnotą Europejską a Australią [Australią a Wspólnotą Europejską] w sprawie handlu winem;

IV. wymiana listów dotycząca związku pomiędzy Porozumieniem między Wspólnotą Europejską a Australią [Australią a Wspólnotą Europejską] w sprawie handlu winem i art. 24 ust. 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPs);

V. wymiana listów dotycząca Porozumienia między Wspólnotą Europejską a Australią [Australią a Wspólnotą Europejską] w sprawie handlu winem;

VI. wymiana listów w sprawie użycia w Australii terminu „Frontignac”.

Artykuł 44

Wejście w życie

1. Niniejsze Porozumienie wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony przekazały sobie pisemne notyfikacje, że spełniono odnośne wymogi warunkujące jego wejście w życie.

2. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejsze Porozumienie, wręczając drugiej Umawiającej się Stronie pisemne wypowiedzenie z rocznym wyprzedzeniem.

ZAŁĄCZNIK I

Praktyki enologiczne, o których mowa w art. 5

CZĘŚĆ A

Wina pochodzące z Australii

1. Wykaz praktyk i procesów enologicznych dopuszczonych dla win pochodzących z Australii, na warunkach ustanowionych przepisami australijskimi, w szczególności ustawą o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy z 1980 r. (Australian Wine and Brandy Corporation Act 1980), ustawą o praktykach handlowych z 1974 r.(Trade Practices Act 1974), oraz z Kodeksem norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (Australia New Zealand Food Standards Code) (chyba że niniejsze Porozumienie stanowi inaczej), wraz z następującymi wymaganiami:

1. napowietrzanie lub musowanie przy użyciu argonu, azotu lub tlenu;

2. obróbka cieplna;

3. stosowanie w winach wytrawnych, oraz w ilościach nieprzekraczających 5 %, świeżych osadów, które są zdrowe i nierozcieńczone oraz zawierają drożdże pozostałe z niedawnego procesu produkcji wytrawnego wina;

4. odwirowywanie i filtracja, z obojętnym czynnikiem filtrującym i bez niego, pod warunkiem że w produkcie poddanym takiej obróbce nie występują żadne niepożądane pozostałości;

5. stosowanie drożdży do produkcji wina;

6. stosowanie dwutlenku węgla, argonu lub azotu, oddzielnie lub razem, w celu stworzenia obojętnej atmosfery i obróbki produktu osłanianego od powietrza;

7. dodawanie kultur mikroorganizmów, w tym martwych drożdży, nawet z jedną lub kilkoma z poniższych substancji, wspomagających wzrost drożdży:

- wodorofosforan(V) diamonu lub siarczan(VI) amonu,

- siarczek amonu lub wodorosiarczan(IV) amonu,

- chlorowodorek tiaminy;

8. stosowanie bakterii kwasu winnego w zawiesinie winnej;

9. dodanie dwutlenku węgla, pod warunkiem że zawartość dwutlenku węgla w winie poddanym takiej obróbce nie przekracza 2 gramów na litr;

10. stosowanie, na warunkach ustanowionych w przepisach wspólnotowych, dwutlenku siarki, wodosiarczanu(IV) potasu lub disiarczanu(IV) potasu, które mogą być również zwane dwusiarczkiem potasu lub pirosiarczynem potasu;

11. dodanie kwasu sorbinowego lub sorbatu potasu, pod warunkiem że końcowa zawartość kwasu sorbinowego produktu po obróbce w momencie wypuszczenia na rynek w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie przekracza 200 miligramów na litr;

12. dodanie maksymalnie 300 miligramów na litr kwasu L-askorbinowego lub kwasu erytorbinowego (kwasu izoaskorbinowego);

13. dodanie kwasu cytrynowego do celów stabilizacji wina, pod warunkiem że końcowa zawartość w winie po obróbce nie przekracza 1 grama na litr;

14. stosowanie kwasu winowego, kwasu mlekowego lub kwasu jabłkowego w celu zakwaszenia, pod warunkiem że wstępny poziom kwasowości nie wzrósł powyżej 4,0 gramów na litr wyrażony w kwasie winowym;

15. klaryfikowanie przy użyciu jednej lub kilku z następujących substancji do użytku winiarskiego:

- jadalna żelatyna,

- karuk,

- kazeina i kazeinat potasowy,

- mleko lub mleko zagęszczone,

- albumina zwierzęca,

- glina bentonitowa,

- ditlenek krzemu jako żel lub roztwór koloidalny,

- glinka kaolinowa,

- tanina,

- enzymy pektynolityczne,

- enzymy zatwierdzone do użycia w żywności;

16. dodanie taniny;

17. poddanie działaniu węgla drzewnego do użytku winiarskiego (węgiel aktywny);

18. obróbka:

- win białych i różowych, przy użyciu żelazocyjanku potasu,

- win czerwonych, przy użyciu żelazocyjanku potasu lub fitynianu wapnia, pod warunkiem że wino po takiej obróbce zawiera ślady żelaza;

19. dodanie maksymalnie 100 miligramów na litr kwasu metahydroksybutanoidowego;

20. użycie, do produkcji wina musującego uzyskanego przez fermentację w butelce i przy użyciu osadów oddzielonych przez odlewanie:

- aligianu wapnia, lub

- aligianu potasu;

21. dodanie biwinianu potasu, w celu wspomożenia wytrącania się winianu;

22. użycie preparatów ściany komórkowej drożdży w maksymalnej ilości 40 gramów na hektolitr;

23. użycie poliwinylopolipirolidionu, pod warunkiem że wino po takiej obróbce nie zawiera więcej niż 100 miligramów na litr poliwinylopolipirolidionu;

24. użycie siarczanu(VI) miedzi w celu wyeliminowania wad smaku lub zapachu w winie, maksymalnie do 1 grama na hektolitr, pod warunkiem że zawartość miedzi w winie po takiej obróbce nie przekracza 1 miligrama na litr;

25. dodanie karmelu w celu wzmocnienia barwy win słodkich;

26. dodanie destylatu winnego lub z suszonych winogron lub obojętnego alkoholu winnego pochodzenia, w celu produkcji win słodkich;

27. dodanie moszczu gronowego i skoncentrowanego moszczu gronowego dla osłodzenia wina;

28. użycie węglanu wapnia w celu odkwaszenia;

29. użycie żywic kationitowych do stabilizacji wina, pod warunkiem że żywice takie są wystarczająco stabilne, by nie przekazywać do wina substancji w ilościach, które mogłyby zagrażać zdrowiu ludzi (¹);

30. użycie kawałków dębu;

31. użycie technologii wirowania stożkowego;

32. użycie gumy arabskiej/senegalskiej;

33. użycie winianu wapnia w celu odkwaszenia;

34. użycie elektrodializy;

35. użycie ureazy w celu zmniejszenia zawartości mocznika w winie;

36. użycie lizozymu;

37. użycie osmozy odwróconej;

38. użycie dimetylodiwęglanu;

39. użycie nadtlenku wodoru w soku z winogron, koncentracie winogronowym lub moszczu gronowym;

40. użycie ekstrakcji przeciwprądowej;

41. użycie białek roślinnych;

42. użycie cytrynianiu miedzi;

43. dodanie winogronowego spirytusu, winiaku i cukrów do wina musującego;

44. dodanie mistelle (alkoholizowanego moszczu gronowego).

2. Nowe lub zmienione praktyki i procesy enologiczne, wspólnie uzgodnione przez Umawiające się Strony lub Wspólny Komitet, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 lub 30.

CZĘŚĆ B

Wina pochodzące ze Wspólnoty

1. Wykaz praktyk i procesów enologicznych dopuszczonych dla win pochodzących ze Wspólnoty, na warunkach ustanowionych przepisami wspólnotowymi, w szczególności rozporządzeniem Rady (WE) nr 1493/1999 oraz rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1622/2000, (chyba że niniejsze Porozumienie stanowi inaczej), wraz z następującymi wymaganiami:

1. napowietrzanie lub musowanie przy użyciu argonu, azotu lub tlenu;

2. obróbka cieplna;

3. stosowanie w winach wytrawnych, oraz w ilościach nieprzekraczających 5 %, świeżych osadów, które są zdrowe i nierozcieńczone oraz zawierają drożdże pozostałe z niedawnego procesu produkcji wytrawnego wina;

4. odwirowywanie i filtracja, z obojętnym czynnikiem filtrującym i bez niego, pod warunkiem że w produkcie poddanym takiej obróbce nie występują żadne niepożądane pozostałości;

5. stosowanie drożdży do produkcji wina;

6. użycie preparatów ściany komórkowej drożdży w maksymalnej ilości 40 gramów na hektolitr;

7. użycie poliwinylopolipirolidonu w maksymalnej ilości 80 gramów na hektolitr;

8. stosowanie bakterii kwasu winnego w zawiesinie winnej;

9. dodanie jednej lub kilku z następujących substancji wspomagających wzrost drożdży:

- dodanie:

i) ortofosforanu(V) diamonu lub siarczanu(VI) amonu w ilości 0,3 grama na litr,

ii) siarczku amonu lub wodorosiarczanu(IV) amonu w maksymalnej ilości 0,2 grama na litr.

Produktów tych można również użyć razem, w maksymalnej ilości 0,3 grama na litr, nie naruszając powyżej określonego limitu 0,2 grama na litr;

- dodanie chlorowodorku tiaminy w maksymalnej ilości 0,6 miligrama/l wyrażonego jako tiamina;

10. stosowanie dwutlenku węgla, argonu lub azotu, oddzielnie lub razem, w celu stworzenia obojętnej atmosfery i obróbki produktu osłanianego od powietrza;

11. dodanie dwutlenku węgla, pod warunkiem że zawartość dwutlenku węgla w winie poddanym takiej obróbce nie przekracza 2 gramów na litr;

12. stosowanie, na warunkach ustanowionych w przepisach Australii, dwutlenku siarki, wodorosiarczanu(IV) potasu lub disiarczanu(IV) potasu, które mogą być również zwane dwusiarczkiem potasu lub pirosiarczynem potasu;

13. dodanie kwasu sorbinowego lub sorbatu potasu, pod warunkiem że końcowa zawartość kwasu sorbinowego produktu po obróbce w momencie wypuszczenia na rynek w celu bezpośredniego spożycia przez ludzi nie przekracza 200 miligramów na litr;

14. dodanie maksymalnie 250 miligramów na litr kwasu L-askorbinowego;

15. dodanie kwasu cytrynowego do celów stabilizacji wina, pod warunkiem że końcowa zawartość w winie po obróbce nie przekracza 1 grama na litr;

16. stosowanie kwasu winowego w celu zakwaszenia, pod warunkiem że wstępny poziom kwasowości nie wzrósł powyżej 2,5 grama/l wyrażony w kwasie winowym;

17. użycie jednej lub kilku z następujących substancji w celu odkwaszenia:

- neutralny winian potasu,

- wodorowęglan potasu,

- węglan wapnia, który może zawierać małe ilości podwójnej soli wapniowej kwasu L (+) winowego i kwasu L (-) jabłkowego,

- winian wapnia lub kwas winowy,

- homogeniczny preparat kwasu winowego i węglanu wapnia, w równych częściach i drobno sproszkowany;

18. klaryfikowanie przy użyciu jednej lub kilku z następujących substancji do użytku winiarskiego:

- jadalna żelatyna,

- białka roślinne,

- karuk,

- kazeina i kazeinat potasowy,

- albumina jaja, albumina mleka,

- glina bentonitowa,

- ditlenek krzemu jako żel lub roztwór koloidalny,

- glinka kaolinowa,

- tanina,

- enzymy pektynolityczne,

- enzymatyczne preparaty betaglukanazy;

19. dodanie taniny;

20. poddanie działaniu węgla drzewnego do użytku winiarskiego (węgiel aktywny), maksymalnie do 100 gramów suchego produktu na hektolitr;

21. obróbka:

- win białych i różowych, przy użyciu żelazocyjanku potasu,

- win czerwonych, przy użyciu żelazocyjanku potasu lub fitynianu wapnia, pod warunkiem że wino po takiej obróbce zawiera pozostałość żelaza;

22. dodanie maksymalnie 100 miligramów na litr kwasu metahydroksybutanoidowego;

23. użycie akacji po zakończeniu fermentacji;

24. użycie kwasu DL-winowego, zwanego również kwasem gronowym, lub jego neutralnej soli potasowej dla wytrącenia nadmiaru wapnia;

25. użycie, do produkcji wina musującego uzyskanego przez fermentację w butelce i przy użyciu osadów oddzielonych przez odlewanie:

- aligianu wapnia, lub

- aligianu potasu;

26. użycie siarczanu(VI) miedzi w celu wyeliminowania wad smaku lub zapachu w winie, maksymalnie do 1 grama na hektolitr, pod warunkiem że zawartość miedzi w winie po takiej obróbce nie przekracza 1 miligrama na litr;

27. dodanie wodorowinianiu potasu lub winianu wapnia, w celu wspomożenia wytrącania się winianu;

28. użycie kalafonii Aleppo, wyłącznie w celu uzyskania wina „retsina”, które może być produkowane tylko w Grecji;

29. dodanie karmelu w celu wzmocnienia barwy win słodkich;

30. użycie siarczanu(VI) wapnia do produkcji niektórych win słodkich psr, pod warunkiem że zawartość siarczanu w winie po takiej obróbce nie przekracza 2,5 grama na litr, wyrażonego jako siarczan potasu;

31. dodanie destylatu winnego lub z suszonych winogron, lub obojętnego alkoholu winnego pochodzenia, w celu produkcji win słodkich;

32. dodanie sacharozy, skoncentrowanego moszczu gronowego lub rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego, w celu wzmocnienia naturalnej mocy alkoholowej winogron, moszczu gronowego lub wina;

33. dodanie moszczu gronowego lub rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego w celu osłodzenia wina;

34. elektrodializa w celu zagwarantowania stabilizacji wina;

35. użycie ureazy w celu zmniejszenia zawartości mocznika w winie.

36. użycie lizozymu;

37. częściowa koncentracja przez zastosowanie procesu fizycznego, w tym osmoza odwrócona, w celu wzmocnienia naturalnej mocy alkoholowej moszczu gronowego lub wina;

38. dodanie dimetylodiwęglanu (DMDC) do wina, do celów stabilizacji mikrobiologicznej;

39. użycie kawałków drewna dębowego w procesie wytwarzania wina.

2. Nowe lub zmienione praktyki i procesy enologiczne, wspólnie uzgodnione przez Umawiające się Strony lub Wspólny Komitet, zgodnie z procedurą określoną w art. 29 lub 30.

CZĘŚĆ C

Techniczne dostosowania praktyk i procesów enologicznych, o których mowa w art. 6 ust. 7.

Praktyki i procesy enologiczne, o których mowa w załączniku I część B dla Wspólnoty:

16. stosowanie kwasu winowego w celu zakwaszenia, pod warunkiem że wstępny poziom kwasowości nie wzrósł powyżej 2,5 grama/l wyrażony w kwasie winowym;

32. dodanie sacharozy, skoncentrowanego moszczu gronowego lub rektyfikowanego skoncentrowanego moszczu gronowego, w celu wzmocnienia naturalnej mocy alkoholowej winogron, moszczu gronowego lub wina;

37. częściowa koncentracja przez zastosowanie procesu fizycznego, w tym osmoza odwrócona, w celu wzmocnienia naturalnej mocy alkoholowej moszczu gronowego lub wina.

Praktyki i procesy enologiczne, o których mowa w załączniku I część A dla Australii:

Brak

(¹) Ta praktyka enologiczna jest dopuszczona od 1 marca 1994 r.

ZAŁĄCZNIK II

Oznaczenia geograficzne, o których mowa w art. 12

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK III

Określenia tradycyjne o których mowa w art. 12

Treść załącznika w formie PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IV

Kategorie wina i opisy handlowe, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit a) pkt IV i V

CZĘŚĆ A

Kategorie wina

- wino gatunkowe produkowane w określonym regionie,

- wino gatunkowe psr

- musujące wino gatunkowe produkowane w określonym regionie,

- musujące wino gatunkowe psr

- półmusujące wino gatunkowe produkowane w określonym regionie,

- półmusujące wino gatunkowe psr

- gatunkowe wino likierowe produkowane w określonym regionie,

- gatunkowe wino likierowe psr

- oraz równoważne określenia i skróty w innych językach Wspólnoty.

CZĘŚĆ B

Opisy handlowe

- Sekt bestimmter Anbaugebiete,

- Sekt b.A.,

w języku niemieckim.

ZAŁĄCZNIK V

Określenia win gatunkowych, o których mowa w art. 23

1. Określenia australijskich win gatunkowych:

2. Zmiany do określeń win gatunkowych uzgodnione przez Umawiające się Strony lub Wspólny Komitet zgodnie z procedurami określonymi w art. 29 lub 30.

(¹) Umawiające się Strony uzgadniają, że australijskie „wino alkoholizowane” („fortified”) odpowiada wspólnotowemu produktowi, jakim jest „wino likierowe” określone w pkt 14 załącznika I do rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999.

ZAŁĄCZNIK VI

Rodzaj produktu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 lit. d)

ZAŁĄCZNIK VII

Wykaz odmian winorośli lub ich synonimów, zawierających wspólnotowe oznaczenie geograficzne lub składających się z takiego oznaczenia, które może znajdować się na etykietach win pochodzących z Australii zgodnie z art. 22 ust. 2.

1. Odmiany winorośli lub ich synonimy:

Alicante Bouchet

Auxerrois

Barbera

Carignan

Carignane

Chardonnay

Pinot Chardonnay

Orange Muscat

Rhine Riesling

Trebbiano

Verdelho

2. Zmiany do wykazu odmian winorośli lub ich synonimów uzgodnione przez Umawiające się Strony lub Wspólny Komitet zgodnie z procedurami określonymi w art. 29 lub 30.

ZAŁĄCZNIK VIII

Określenie niektórych metod produkcji, o których mowa w art. 20 ust. 3 lit. i)

1. Jeżeli do opisu lub prezentacji wina użyto poniższych określeń, wino musi być dojrzałe, fermentowane lub poddane procesowi starzenia w dębowych beczkach:

2. Poniższych określeń można używać do opisu i prezentacji wina pochodzącego z Australii na następujących warunkach zastosowania:

3. W przypadku użycia innych określeń do opisu i prezentacji wina, wino musi być wytwarzane zgodnie ze znaczeniem tych określeń, powszechnie stosowanym i rozumianym przez osoby zajmujące się zawodowo wytwarzaniem wina w kraju produkującym wino.

ZAŁĄCZNIK IX

Wewnętrzne prawodawstwo dotyczące opisu, prezentacji, pakowania lub składu wina o których mowa w art. 26

W AUSTRALII

ustawa o Australijskim Stowarzyszeniu ds. Wina i Brandy z 1980 r. (Australian Wine and Brandy Corporation Act 1980) i przepisy wykonawcze do niej,

ustawa o praktykach handlowych z 1974 r. (Trade Practices Act 1974).

Kodeks norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (Australia New Zealand Food Standards Code).

WE WSPÓLNOCIE

Tytuł V oraz załączniki VII i VIII do rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina,

rozporządzenie Komisji (WE) nr 753/2002 ustanawiające niektóre zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/ 1999 odnośnie do opisu, oznaczania, prezentacji i ochrony niektórych produktów sektora wina.

ZAŁĄCZNIK X

Punkty kontaktowe, o których mowa w art. 31

Zmiany danych dotyczących punktów kontaktowych należy zgłaszać we właściwym czasie.

a) AUSTRALIA

The Chief Executive

Australian Wine and Brandy Corporation

National Wine Centre

Botanic Road

ADELAIDE SA 5000

Australia

(PO Box 2733

KENT TOWN SA 5071

Australia)

tel.: (+ 61) (8) 8228 2000

Faks: (+ 61) (8) 8228 2022

e-mail: awbc@awbc.com.au

b) WSPÓLNOTA

Komisja Europejska

The Directorate-General for Agriculture and Rural Development

(EC-Australia Agreement on Trade in Wine)

B-1049 Bruxelles/B-1049 Brussel

Belgia

tel.: (+ 32)(2) 295-3240

Faks:(+ 32)(2) 295-7540

e-mail: agri-library@ec.europa.eu

PROTOKÓŁ

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY NINIEJSZYM UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

I. 1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. b) Porozumienia Wspólnota zezwala na import i wprowadzanie do obrotu na swoim terytorium win pochodzących z Australii:

a) o zawartości minerałów odzwierciedlającej naturalnie występujące poziomy w australijskich glebach rolnych oraz takich, w których zawartość minerałów powstająca w trakcie procesu produkcji wynika z praktyk zgodnych z dobrą praktyką enologiczną;

b) o całkowitej zawartości kwasowości, wyrażonej kwasem winnym, niższej niż 3,5, lecz przekraczającej 3,0 gramy na litr, pod warunkiem że wino jest opatrzone chronionym oznaczeniem geograficznym, o którym mowa w załączniku II;

c) w przypadku win, które zgodnie z ustawodawstwem australijskim są zaprezentowane i opisane przy użyciu określeń „botrytis** lub słów o podobnym znaczeniu, „noble late harvested** lub „special late harvested”, posiadających:

- faktyczne stężenie alkoholu w objętości wynoszące 8,5 % objętościowych lub więcej, lub całkowite stężenie alkoholu w objętości przekraczające 15% objętościowych, bez jakiegokolwiek wzbogacania,

- zawartość kwasu lotnego nieprzekraczającą 25 milirównoważników na litr (1,5 grama na litr),

- zawartość dwutlenku siarki nieprzekraczającą 300 miligramów na litr,

pod warunkiem że dane wino jest opatrzone oznaczeniem geograficznym Australii wymienionym w załączniku II;

d) bez uszczerbku dla lit. c) tiret pierwsze, posiadających całkowite stężenie alkoholu w objętości nieprzekraczającej 20% objętościowych, bez jakiegokolwiek wzbogacania oraz bez uszczerbku dla tolerancji ustalonych dla stosowanej referencyjnej metody analizy, posiadających faktyczne stężenie alkoholu w objętości, które różni się od tego wskazanego w wyniku analizy nie więcej niż 0,8 % objętościowych;

e) o całkowitym stężeniu alkoholu w objętości wyrażonym w procentach objętościowych z dokładnością do jednej dziesiątej;

f) o składzie odpowiadającym nowym lub zmienionym wymogom, wspólnie uzgodnionym przez Umawiające się Strony lub Wspólny Komitet zgodnie z procedurą określoną w art. 29 ust. 3 lit. a) lub art. 30 ust. 3 lit. a), zależnie od sytuacji.

2.Na potrzeby ust. 1 wino musi mieć świadectwo wystawione przez Australijskie Stowarzyszenie ds. Wina i Brandy (Australian Wine and Brandy Corporation) lub inny właściwy organ wyznaczony przez Australię poświadczające, że zostało wytworzone zgodnie z australijskimi przepisami ustawowymi i wykonawczymi.

II. Zgodnie z art. 33 lit. b) Porozumienie nie ma zastosowania do:

1.wina w oznaczonych etykietą zbiornikach, nie większych niż pięciolitrowe, wyposażonych w urządzenie do zamykania jednorazowego użytku, w przypadku gdy całkowita transportowana ilość nie przekracza 100 litrów, nawet jeżeli składa się z oddzielnych partii;

2. a) ilości wina nieprzekraczającej 30 litrów na podróżnego znajdującej się w bagażu osobistym podróżnych;

b) ilości wina nieprzekraczającej 30 litrów przesyłanej między dwoma prywatnymi osobami;

c) wina stanowiącego część rzeczy osobistych osób prywatnych, które się przeprowadzają;

d) wina przeznaczonego na targi handlowe w sposób zdefiniowany w odpowiednich przepisach celnych, pod warunkiem że dane produkty znajdują się w oznaczonych etykietą zbiornikach o pojemności nieprzekraczającej dwóch litrów, wyposażonych w urządzenie do zamykania jednorazowego użytku;

e) ilości wina importowanych na potrzeby eksperymentów naukowych lub technicznych, z zastrzeżeniem, że maksymalna objętość nie przekracza 1 hektolitra;

f) wina dla przedstawicielstw dyplomatycznych, konsularnych lub podobnych jednostek, importowanego w ramach limitu bezcłowego;

g) wina znajdującego się na pokładzie międzynarodowych środków transportu w ramach dostaw żywnościowych.

Przypadku wyłączenia, o którym mowa w ust. 1, nie można łączyć z jednym lub więcej niż jednym przypadkiem wyłączenia, o którym mowa w niniejszym ustępie.

Wspólna deklaracja w sprawie przyszłych rozmów o praktykach enologicznych

Uwzględniając różne formy regulacji praktyk enologicznych, procesów i wymogów w zakresie składu wina w ujęciu międzynarodowym, Umawiające się Strony zbadają sposoby wprowadzenia mniej restrykcyjnej i elastyczniejszej metody uzgadniania nowych praktyk enologicznych, procesów i wymogów w zakresie składu wina, aniżeli procedury określone w tytule I Porozumienia.

Umawiające się Strony będą prowadziły rozmowy dotyczące tej sprawy na pierwszym posiedzeniu Wspólnego Komitetu po podpisaniu niniejszej Wspólnej deklaracji.

Wspólna deklaracja w sprawie zamieszczania na etykietach informacji o alergenach

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 26 Porozumienia Umawiające się Strony potwierdzają, co następuje:

a) Wspólnota może zażądać, by do opisu i prezentacji wina włączyć obowiązkowe dane dotyczące alergenów, jak przewidziano w dyrektywie 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r., z późniejszymi zmianami; i

b) Australia może zażądać, by do opisu i prezentacji wina włączyć obowiązkowe dane dotyczące niektórych składników lub substancji, zgodnie z wymogami Norm żywnościowych 1.2.3, tom 2, Kodeks norm żywności w Australii i Nowej Zelandii (ze zmianami).

2. Bez uszczerbku dla postanowień art. 4 Porozumienia:

a) Wspólnota zezwoli na import wina pochodzącego z terytorium Australii, którego opis i prezentacja są zgodne z wymogami określonymi w ust. 1 lit. a); i

b) Australia zezwoli na import wina pochodzącego z terytorium Wspólnoty, którego opis i prezentacja są zgodne z wymogami określonymi w pkt 1 lit. b).

3. Umawiające się Strony będą ściśle współpracowały na rzecz harmonizacji swoich odpowiednich wymogów regulacyjnych w odniesieniu do podawania składników wina.

Wspólna deklaracja w sprawie dialogu poświęconego sprawom związanym z międzynarodowym handlem wina

Jako najwięksi światowi eksporterzy wina Australia i Unia Europejska mają wspólny interes w zwiększaniu dostępu do międzynarodowych rynków wina i w ekspansji na tych rynkach, wobec czego zobowiązują się do poszukiwania sposobów współpracy na rzecz ustalenia ewentualnych obszarów wspólnych działań.

Umawiające się Strony będą rozszerzały wzajemny dialog w sprawach, które mogłyby ułatwić i rozszerzyć światowy handel winem. Dialog ten może obejmować rozmowy w ramach aktualnej rundy dauhańskiej negocjacji handlowych WTO oraz negocjacje na innych forach międzynarodowych, poświęcone światowemu handlowi winem.

Wspólna deklaracja w sprawie stosowania metod produkcji

Umawiające się Strony rozważą dalsze stosowanie określeń niektórych metod produkcji wymienionych w załączniku VIII, uwzględniając przy tym zalecenia Międzynarodowej Organizacji ds. Winorośli i Wina (OIV).

Wspólna deklaracja w sprawie etykietowania

Umawiające się Strony z zadowoleniem przyjmują rozwiązanie kwestii dotyczących etykietowania wina, przyjęte w niniejszym Porozumieniu.

Umawiające się Strony podkreślają znaczenie, jakie przywiązują do ram przewidzianych niniejszym Porozumieniem w odniesieniu do rozwiązania kwestii, które mogą wyniknąć w przyszłości w związku z handlem winem.

Wspólna deklaracja dotycząca art. 13 ust. 3 lit. c) Porozumienia

Umawiające się Strony potwierdzają, że ochrona przewidziana w art. 13 ust. 3 lit. c) Porozumienia obejmuje takie określenia jak „méthode champenoise”.

Wspólna deklaracja w sprawie certyfikacji

Umawiające się Strony potwierdzają, że przepisy dotyczące uproszczonej certyfikacji, o których mowa w art. 27 ust. 1 Porozumienia, nie dotyczą wina przewożonego luzem, sprowadzanego do Wspólnoty.

Wspólna deklaracja w sprawie określenia Retsina

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, co następuje:

- zgodnie z załącznikiem 1 pkt 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999, wino „Retsina'' to wino produkowane wyłącznie na obszarze geograficznym Grecji przy użyciu moszczu gronowego poddanego obróbce, przy której stosowaniu użyto żywicy z sosny Aleppo. Stosowanie żywicy z sosny Aleppo jest dozwolone wyłącznie do wyrobu wina stołowego „Retsina** na warunkach ustanowionych w obowiązujących przepisach greckich;

- zgodnie z załącznikiem IV pkt 1 lit. n) rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999, użycie żywicy z sosny Aleppo jest dozwoloną praktyką enologiczną we Wspólnocie, na warunkach ustanowionych w art. 9 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1622/2000;

- wina oznaczone etykietą „Retsina** i produkowane w Grecji zgodnie z wymienionymi wyżej przepisami można nadal sprowadzać do Australii.

SKONSOLIDOWANA DEKLARACJA WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ

Stosowanie przez Australię obowiązkowych danych

Wspólnota Europejska powołuje się na art. 3 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002, wraz z późniejszymi zmianami, który stanowi, między innymi, że obowiązkowe dane mają być zgrupowane w tym samym polu widzenia na pojemniku. W przypadku win pochodzących z Australii Wspólnota Europejska potwierdza, że prezentacja obowiązkowych danych w jednym polu widzenia jest zgodna z tym wymogiem, jeżeli dane te są na równi czytelne bez konieczności odwracania butelki oraz jeżeli wyraźnie się wyróżniają na tle otaczającego je tekstu czy obrazów graficznych. Wspólnota Europejska potwierdza, że obowiązkowe dane można oddzielić tekstem czy obrazami graficznymi oraz można je zamieszczać na jednej lub więcej niż jednej etykiecie w tym samym polu widzenia.

Wspólnota Europejska potwierdza również, że Australia może, aczkolwiek nie musi, przedstawiać w tym samym polu widzenia obowiązkowe dane dotyczące importera i numeru partii.

Stosowanie przez Australię niektórych danych

Wspólnota Europejska przypomina, że wspólnotowe przepisy wykonawcze przewidziane w art. 34 ust. 1 i 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 753/2002, wraz z późniejszymi zmianami, wymagają zamieszczania na etykiecie danych takich jak adresy osób zajmujących się wprowadzaniem wina do obrotu lub zezwalają na zamieszczanie tych danych. Ponadto Wspólnota Europejska potwierdza, że do opisu i prezentacji win australijskich można stosować powszechne wyrazy angielskie, takie jak „doctor”, „mountain”, „sun” itp.

Stosowanie przez Australię dowolnych określeń

Wspólnota Europejska przypomina, że wspólnotowe prawodawstwo w sprawie wina, zwłaszcza załączniki VII i VIII rozporządzenia Rady (WE) nr 1493/1999 oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 753/2002, wraz z późniejszymi zmianami, reguluje warunki stosowania obowiązkowych i fakultatywnych danych na rynku wspólnotowym. Prawodawstwo wspólnotowe dopuszcza stosowanie innych określeń niż te wyraźnie objęte prawodawstwem wspólnotowym, pod warunkiem że są one dokładne i nie ma możliwości, by można je było pomylić z określeniami objętymi prawodawstwem wspólnotowym, natomiast podmioty gospodarcze mogą udowodnić trafność tych określeń w razie pojawienia się jakichkolwiek wątpliwości.

Zgodnie z przytoczonym prawodawstwem, Wspólnota Europejska potwierdza, że Australia może stosować do opisu i prezentacji wina określenia inne niż te regulowane Porozumieniem, jeżeli stosowanie tych określeń jest zgodne z przepisami mającymi zastosowanie do producentów wina w Australii.

SKONSOLIDOWANA WYMIANA LISTÓW

A. List Wspólnoty Europejskiej

Bruksela, 1 grudnia 2008 r.

Szanowny Panie!

Mam zaszczyt nawiązać do negocjacji prowadzonych ostatnio przez nasze delegacje, ukierunkowanych na zawarcie porozumienia między Wspólnotą Europejską a Australią w sprawie handlu winem („Porozumienia”).

Zależność między Porozumieniem a art. 24 ust. 1 Porozumienia TRIPs

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że negocjacje i realizacja niniejszego Porozumienia wypełniają zobowiązania każdej z Umawiających się Stron w stosunku do drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do wina, zgodnie z art. 24 ust. 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej („Porozumienia TRIPs”).

Status niektórych nazw chronionych

Umawiające się Strony potwierdzają, że postanowienia Porozumienia dotyczące określeń tradycyjnych, kategorii wina, opisów handlowych i określeń win gatunkowych nie stanowią same w sobie praw własności intelektualnej ani nie skutkują powstaniem takich praw.

Ochrona oznaczeń geograficznych

Umawiające się Strony potwierdzają, że niniejsze Porozumienie nie narusza praw i obowiązków każdej Umawiającej się Strony wynikających z art. 24 ust. 3 Porozumienia TRIPs.

Australia potwierdza, że nadal będzie zapewniała, by w przypadku wpisania do rejestru nazw chronionych wspólnotowego oznaczenia geograficznego chronionego przez Australię na mocy niniejszego Porozumienia, znak towarowy zawierający takie oznaczenie geograficzne wina lub składający się z takiego oznaczenia, wymienionego w załączniku II, nie mógł być stosowany ani wpisany do rejestru znaków towarowych w odniesieniu do wina, jeżeli wino takie nie spełnia wymogów odnoszących się do stosowania wspólnotowych oznaczeń geograficznych.

Australia potwierdza, że z zastrzeżeniem art. 19 Porozumienia, oznaczenie geograficzne wymienione w art. 15 Porozumienia można stosować w Australii do opisu i prezentacji wina pochodzącego ze Wspólnoty w okresie przejściowym określonym w tym artykule, jeżeli wino spełnia wymogi odnoszące się do stosowania oznaczeń geograficznych.

Wzajemne powiązania między niektórymi oznaczeniami geograficznymi a znakami towarowymi

1. Jeśli chodzi o oznaczenia geograficzne chronione na odnośnych terytoriach po dniu 26 stycznia 1994 r. oraz pod warunkiem że konsumenci nie są wprowadzani w błąd co do pochodzenia wina, Umawiające się Strony uzgadniają, co następuje:

1.1. W Australii nadal można stosować zarejestrowane w Australii znaki towarowe „Ilya”, „Lienert of Mecklenburg”, „Lindauer”, „Salena Estate”, „The Bissy”, „Karloff” i „Montana”.

1.2. Niezależnie od przepisów art. 13 ust. 2 i 5 Porozumienia oraz drugiego akapitu Wymiany listów dotyczącej ochrony oznaczeń geograficznych załączonej do Porozumienia znaki towarowe zarejestrowane we Wspólnocie lub w jednym lub więcej niż jednym państwie członkowskim, takie jak „Stonehaven Limestone Coast”, „John Peel”, „William Peel”, „Old Peel”, „South Coast” i „Domaine de Fleurieu”, nadal można stosować we Wspólnocie lub na terytorium danego państwa członkowskiego.

1.3. Żadne postanowienia Porozumienia nie naruszają prawa posiadaczy znaków towarowych do używania tych znaków gdzie indziej, jeżeli pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze.

2.1. Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że przepisy art. 13 ust. 2 i 5 Porozumienia nie wpływają na znaki towarowe, które nie zawierają ani nie składają się z oznaczeń geograficznych wymienionych w odpowiednich załącznikach Porozumienia, w związku z czym znaki takie można nadal stosować w zakresie, w jakim podlega to niniejszemu Porozumieniu.

2.2. Umawiające się Strony uzgadniają, że w razie konieczności będą omawiały tę kwestię w ramach Wspólnego Komitetu WE i Australii, powołanego na mocy art. 30 Porozumienia.

3.1. Umawiające się Strony przyjmują również do wiadomości, że wspólnotowe oznaczenie geograficzne „Vittorio” jest przedmiotem dalszych weryfikacji w Australii w odniesieniu do znaków towarowych „Vittoria” i „Santa Vittoria”. Po zakończeniu tego procesu i z zastrzeżeniem rozwiązania wszelkich spornych kwestii, które mogą pojawić się w jego wyniku, Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, aby szybko uaktualnić wykaz oznaczeń geograficznych w załączniku II w ramach Wspólnego Komitetu WE i Australii.

Czas obowiązywania

Umawiające się Strony uzgadniają, że niniejsza wymiana pism zachowuje moc wiążącą przez cały czas trwania Porozumienia.

Mam zaszczyt zaproponować, by niniejszy list oraz list wystosowany przez rząd Australii w odpowiedzi na nie i potwierdzający niniejszym zawarte zapisy, stanowiły Porozumienie między Wspólnotą Europejską a rządem Australii.

Z wyrazami szacunku,

W imieniu Wspólnoty Europejskiej

B. List Australii

Bruksela, 1 grudnia 2008 r.

Szanowny Panie!

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór z dzisiejszą datą Pańskiego listu o następującej treści:

„Zależność między Porozumieniem a art. 24 ust. 1 Porozumienia TRIPs

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że negocjacje i realizacja niniejszego Porozumienia wypełniają zobowiązania każdej z Umawiających się Stron w stosunku do drugiej Umawiającej się Strony w odniesieniu do wina, zgodnie z art. 24 ust. 1 Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (»Porozumienia TRIPs«).

Status niektórych nazw chronionych

Umawiające się Strony potwierdzają, że postanowienia Porozumienia dotyczące określeń tradycyjnych, kategorii wina, opisów handlowych i określeń win gatunkowych nie stanowią same w sobie praw własności intelektualnej ani nie skutkują powstaniem takich praw.

Ochrona oznaczeń geograficznych

Umawiające się Strony potwierdzają, że niniejsze Porozumienie nie narusza praw i obowiązków każdej Umawiającej się Strony wynikających z art. 24 ust. 3 Porozumienia TRIPs.

Australia potwierdza, że nadal będzie zapewniała, by w przypadku wpisania do rejestru nazw chronionych wspólnotowego oznaczenia geograficznego chronionego przez Australię na mocy niniejszego Porozumienia, znak towarowy zawierający takie oznaczenie geograficzne wina lub składający się z takiego oznaczenia, wymienionego w załączniku II, nie mógł być stosowany ani wpisany do rejestru znaków towarowych w odniesieniu do wina, jeżeli wino takie nie spełnia wymogów odnoszących się do stosowania wspólnotowych oznaczeń geograficznych.

Australia potwierdza, że z zastrzeżeniem art. 19 Porozumienia, oznaczenie geograficzne wymienione w art. 15 Porozumienia można stosować w Australii do opisu i prezentacji wina pochodzącego ze Wspólnoty w okresie przejściowym określonym w tym artykule, jeżeli wino spełnia wymogi odnoszące się do stosowania oznaczeń geograficznych.

Wzajemne powiązania między niektórymi oznaczeniami geograficznymi a znakami towarowymi

1. Jeśli chodzi o oznaczenia geograficzne chronione na odnośnych terytoriach po dniu 26 stycznia 1994 r. oraz pod warunkiem że konsumenci nie są wprowadzani w błąd co do pochodzenia wina, Umawiające się Strony uzgadniają, co następuje:

1.1. W Australii nadal można stosować zarejestrowane w Australii znaki towarowe »Ilya«, »Lienert of Mecklenburg«, »Lindauer«, »Salena Estate«, »The Bissy«, »Karloff« i »Montana«.

1.2. Niezależnie od przepisów art. 13 ust. 2 i 5 Porozumienia oraz drugiego akapitu Wymiany listów dotyczącej ochrony oznaczeń geograficznych załączonej do Porozumienia znaki towarowe zarejestrowane we Wspólnocie lub w jednym lub więcej niż jednym państwie członkowskim, takie jak »Stonehaven Limestone Coast«, »John Peel«, »William Peel«, »Old Peel«, »South Coast« i »Domaine de Fleurieu«, nadal można stosować we Wspólnocie lub na terytorium danego państwa członkowskiego.

1.3. Żadne postanowienia Porozumienia nie naruszają prawa posiadaczy znaków towarowych do używania tych znaków gdzie indziej, jeżeli pozwalają na to przepisy ustawowe i wykonawcze.

2.1. Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że przepisy art. 13 ust. 2 i 5 Porozumienia nie wpływają na znaki towarowe, które nie zawierają ani nie składają się z oznaczeń geograficznych wymienionych w odpowiednich załącznikach Porozumienia, w związku z czym znaki takie można nadal stosować w zakresie, w jakim podlega to niniejszemu Porozumieniu.

2.2. Umawiające się Strony uzgadniają, że w razie konieczności będą omawiały tę kwestię w ramach Wspólnego Komitetu WE i Australii, powołanego na mocy art. 30 Porozumienia.

3.1. Umawiające się Strony przyjmują również do wiadomości, że wspólnotowe oznaczenie geograficzne »Vittorio« jest przedmiotem dalszych weryfikacji w Australii w odniesieniu do znaków towarowych »Vittoria« i »Santa Vittoria«. Po zakończeniu tego procesu i z zastrzeżeniem rozwiązania wszelkich spornych kwestii, które mogą pojawić się w jego wyniku, Umawiające się Strony dołożą wszelkich starań, aby szybko uaktualnić wykaz oznaczeń geograficznych w załączniku II w ramach Wspólnego Komitetu WE i Australii.

Czas obowiązywania

Umawiające się Strony uzgadniają, że niniejsza wymiana listów zachowuje moc wiążącą przez cały czas trwania Porozumienia.”

Mam zaszczyt potwierdzić, że rząd Australii zgadza się z treścią Pańskiego listu oraz podtrzymuje, że Pański list oraz niniejsza odpowiedź stanowią razem Porozumienie między rządem Australii a Wspólnotą Europejską.

Z wyrazami szacunku,

W imieniu Australii