KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 152 i 153,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzją Komisji 2004/210/WE (¹) zmienioną decyzją Komisji 2007/263/WE (²) ustanowiono trzy komitety naukowe: Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich (SCCP), Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER), Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (SCENIHR).

(2) Niektóre zadania SCHER zostały przeniesione do Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) utworzonej rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (³), należy więc dokonać przeglądu zakresu kompetencji tego komitetu.

(3) Z doświadczenia związanego z funkcjonowaniem trzech przedmiotowych komitetów naukowych wynika, że istnieje potrzeba wprowadzenia modyfikacji i poprawy struktury i procedur postępowania tych komitetów.

(4) Okres sprawowania funkcji członków trzech komitetów naukowych utworzonych decyzją Komisji 2004/210/WE został przedłużony decyzją Komisji 2007/708/WE (⁴) i upłynie w dniu 31 grudnia 2008 r. Członkowie tych komitetów pozostają na swoich stanowiskach, dopóki nie zostaną zastąpieni lub ponownie mianowani.

(5) Dlatego w celu zachowania przejrzystości należy zastąpić decyzję 2004/210/WE nową decyzją.

(6) Właściwe i terminowe doradztwo naukowe jest podstawowym wymogiem niezbędnym dla wniosków, decyzji i polityki Komisji związanych z bezpieczeństwem konsumentów, zdrowiem publicznym i środowiskiem. Aby zapewnić łatwiejszy dostęp do wysokiej jakości specjalistycznej wiedzy naukowej w wielu dziedzinach, potrzebna jest elastyczna struktura doradcza w tym zakresie.

(7) Doradztwo naukowe w sprawach związanych z bezpieczeństwem konsumentów, zdrowiem publicznym i środowiskiem musi opierać się na zasadach najwyższej jakości, niezależności i bezstronności oraz przejrzystości, jak to szerzej przedstawiono w komunikacie Komisji pt. „Gromadzenie i wykorzystanie przez Komisję wiedzy specjalistycznej: zasady i wskazówki. Pogłębianie znajomości przedmiotu w celu poprawy jakości polityki” (⁵), i musi być zorganizowane zgodnie z zasadami najlepszych praktyk w zakresie oceny ryzyka.

(8) Istotne jest, aby komitety naukowe jak najlepiej wykorzystały specjalistyczną wiedzę naukową w UE oraz poza nią, tak jak to może być konieczne w przypadku konkretnego zagadnienia. W tym celu należy ustanowić zespół doradców naukowych odpowiednio obejmującą różne dziedziny kompetencji komitetów.

(9) Reorganizacja struktury doradczej musi zapewnić zwiększoną elastyczność, aby umożliwić doradzanie Komisji w sprawach podlegających ustalonym dziedzinom kompetencji, jak również w sytuacjach pojawiających się i nowo rozpoznanych zagrożeń dla zdrowia oraz w sprawach niewchodzących w zakres kompetencji innych wspólnotowych organów ds. oceny ryzyka. Komitety i eksperci muszą także być w stanie w razie potrzeby udzielić szybkiej porady, zapewnić pełną przejrzystość i wysoki poziom zgodności i współpracy z innymi organami Wspólnoty i odpowiednimi organizacjami naukowymi.

(10) Zapotrzebowanie na niezależne doradztwo naukowe zarówno w ustalonych, jak i nowych obszarach odpowiedzialności Wspólnoty wchodzących w zakres kompetencji komitetów naukowych będzie prawdopodobnie nadal rosło. Struktura doradztwa naukowego w zakresie oceny ryzyka powinna zatem zostać wzmocniona, zarówno pod względem składu, jak i poprzez efektywniejsze metody pracy.

(11) Utworzono różne organy wspólnotowe, których zadaniem jest m.in. ocena ryzyka w różnych dziedzinach. Należy zapewnić zgodność i wspierać koordynację między komitetami naukowymi a takimi organami. Komitety naukowe powinny zwiększyć swą efektywność także poprzez odpowiednią wymianę informacji i wiedzy specjalistycznej oraz poprzez współpracę z innymi organami i organizacjami naukowymi na poziomie krajowym i międzynarodowym.

(12) Należy ulepszyć metody pracy komitetów naukowych poprzez organizowanie, oprócz pracy wewnętrznej, posiedzeń naukowych i warsztatów oraz stworzenie sieci kontaktów.

(13) Ważne jest, aby komitety naukowe, przy zachowaniu pełnej niezależności, zapewniły otwartość i przejrzystość swoich prac poprzez ustanowienie odpowiednich procedur dialogu między zainteresowanymi stronami.

(14) Otwartość i przejrzystość, do których dąży się poprzez wdrożenie niniejszej decyzji, należy zapewnić przy pełnym przestrzeganiu wymogów określonych w prawodawstwie wspólnotowym odnośnie do ochrony danych osobowych i do publicznego dostępu do dokumentów, uwzględniając ochronę tajemnicy handlowej,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Struktura doradcza i jej obszary kompetencji

[1] 1. Niniejszym ustanawia się strukturę doradczą w zakresie naukowej oceny ryzyka w obszarach bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego oraz środowiska naturalnego. Struktura ta obejmuje:

a) Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów (dalej: „SCCS”);

b) Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (dalej: „SCHER”);

c) Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia (dalej: „SCENIHR”);

d) Zespół Doradców Naukowych ds. Oceny Ryzyka (dalej „Zespół”), który będzie wspierać działalność komitetów naukowych zgodnie z odpowiednimi przepisami niniejszej decyzji.

2. Zakres kompetencji struktury doradczej jest taki, jak to zostało określone w załączniku I, bez uszczerbku dla kompetencji przyznanych przez prawodawstwo Wspólnoty innym organom Wspólnoty podejmującym się oceny ryzyka, takim jak Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, Europejska Agencja Leków, Europejska Agencja Chemikaliów oraz Europejskie Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób.

Artykuł 2

Misja

1. Komisja zwraca się o wydanie opinii naukowej do komitetów naukowych w przypadkach ustalonych przez prawo wspólnotowe.

2. Komisja może również zwrócić się do komitetów naukowych o wydanie opinii w kwestiach:

a) o szczególnym znaczeniu dla bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego oraz środowiska; oraz

b) nieobjętych mandatem innych organów Wspólnoty.

3. Komisja może także w przypadku nagłej potrzeby zwrócić się do komitetów naukowych o udzielenie szybkiej porady dotyczącej stanu wiedzy naukowej na temat określonych zagrożeń.

4. Komisja może zaprosić komitet naukowy do określenia potrzeb badawczych i oceny wyników badań odnośnie do dziedzin podlegających jego kompetencjom.

5. Na wniosek Komisji lub działając z własnej inicjatywy w porozumieniu z Komisją, komitety naukowe mogą podjąć decyzję o zorganizowaniu warsztatów tematycznych w celu przeglądu danych i wiedzy naukowej na temat poszczególnych zagrożeń lub szeroko pojętych kwestii związanych z oceną ryzyka. Na wniosek Komisji opracowują one sprawozdania, stanowiska na piśmie lub wnioski wynikające z tych warsztatów.

W warsztatach tych mogą w stosownych przypadkach uczestniczyć, oprócz członków komitetów, doradcy naukowi wchodzący w skład Zespołu oraz eksperci zewnętrzni, łącznie z ekspertami z organów wspólnotowych, krajowych i międzynarodowych, wykonujących podobne zadania.

Warsztaty te organizowane są przez Sekretariat komitetów naukowych. Sekretariat określa i zapewnia w stosownych przypadkach rozpowszechnienie sprawozdań, stanowisk na piśmie lub wniosków wynikających z warsztatów.

6. Komisja może zaprosić komitety naukowe do uczestnictwa w sieciach tematycznych z innymi organami wspólnotowymi lub organizacjami naukowymi w celu monitorowania i przyczyniania się do rozwoju wiedzy naukowej na temat zagrożeń w ramach obszarów kompetencji określonych w załączniku I.

7. Komitety naukowe zwracają uwagę Komisji na określony lub pojawiający się problem podlegający ich kompetencjom, który ich zdaniem może stanowić rzeczywiste lub potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa konsumentów, zdrowia publicznego lub środowiska, poprzez przyjmowanie i kierowanie do Komisji memorandów i oświadczeń o zajmowanym stanowisku. Komisja może podjąć decyzję o publikacji takich memorandów i oświadczeń i określa działania, które należy podjąć w stosownych przypadkach, łącznie z wnioskiem o opinię naukową w tej sprawie.

ROZDZIAŁ 2

SKŁAD KOMITETÓW NAUKOWYCH I ZESPOŁU

Artykuł 3

Mianowanie członków komitetów naukowych

1. SCCS, SCHER i SCENIHR składają się z maksymalnie 17 członków każdy i mogą współdziałać, z własnej inicjatywy, z co najwyżej pięcioma doradcami naukowymi z Zespołu, którzy uczestniczyliby w pracach komitetu w konkretnych przypadkach lub dziedzinach.

2. Członkowie komitetów naukowych mianowani są przez Komisję na podstawie ich wiedzy specjalistycznej i zgodnie z rozmieszczeniem geograficznym, które odzwierciedla różno-rodność zagadnień naukowych i podejść, szczególnie w Europie. Komisja określa liczbę członków każdego komitetu zgodnie z zapotrzebowaniem.

Członkowie każdego komitetu naukowego są ekspertami w jednej lub kilku dziedzinach należących do zakresu kompetencji komitetu i wspólnie obejmują możliwie najszerszy zakres zagadnień.

3. Komisja mianuje członków komitetów naukowych z listy odpowiednich kandydatów ustalonej po publikacji zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz na stronie internetowej Komisji.

4. Żaden z członków komitetu naukowego nie może być mianowany do więcej niż jednego komitetu określonego w art. 1 ust. 1.

Artykuł 4

Ustanowienie Zespołu

1. Zespół składa się doradców naukowych będących ekspertami w jednej lub kilku dziedzinach kompetencji określonych w załączniku I lub w tematach pokrewnych, razem obejmują-cych jak najszerszy zakres dyscyplin.

2. Komisja mianuje doradców naukowych Zespołu z listy odpowiednich kandydatów ustalonej po publikacji zaproszenia do wyrażenia zainteresowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz na stronie internetowej Komisji.

3. Komisja w dowolnym czasie decyduje o liczbie doradców naukowych w Zespole w oparciu o zapotrzebowanie na porady naukowe.

Artykuł 5

Okres sprawowania funkcji

1. Członkowie komitetów naukowych są mianowani na okres trzech lat i nie mogą pełnić swoich funkcji dłużej niż przez trzy kolejne kadencje w tym samym komitecie. Pełnią oni swoje funkcje do czasu, aż zostaną zastąpieni lub ponownie mianowani.

W celu zagwarantowania ciągłości dostępnej wiedzy fachowej, w wyjątkowych przypadkach Komisja może przedłużyć okres sprawowania funkcji członków komitetu naukowego maksymalnie o 18 miesięcy.

Członkowie, których trzecia kadencja z rzędu w komitecie naukowym dobiegła właśnie końca, mogą zostać wybrani na członków innego komitetu naukowego.

2. Gdy członek nie spełnia kryteriów członkowstwa określonych w regulaminie, o którym mowa w art. 12, lub pragnie zrezygnować, Komisja może zakończyć jego członkostwo i wyznaczyć następcę z Zespołu.

3. Doradcy naukowi są mianowani do Zespołu na okres pięciu lat i mogą być mianowani ponownie.

ROZDZIAŁ 3

FUNKCJONOWANIE STRUKTURY DORADCZEJ

Artykuł 6

Zwrócenie się o pomoc do Zespołu

1. Każdy komitet naukowy może podjąć decyzję o zaproszeniu do współpracy maksymalnie pięciu doradców naukowych z Zespołu w celu przygotowania opinii naukowej. Ci członkowie współpracujący uczestniczą w działaniach i obradach dotyczących danego tematu z tymi samymi funkcjami, obowiązkami i prawami jak członkowie danego komitetu.

2. Dodatkowo każdy komitet naukowy może podjąć decyzję o zaproszeniu innych doradców naukowych z Zespołu w celu przygotowania opinii naukowej. Doradcy ci uczestniczą w działaniach dotyczących danego tematu, ale ich funkcje i odpowiedzialność są ograniczone do przygotowania opinii.

3. Doradcy naukowi z Zespołu mogą być także zaproszeni do komitetów naukowych w celu pomocy w udzielaniu szybkiej porady, o którą zwróciła się Komisja zgodnie z art. 2 ust. 3 lub do uczestnictwa w warsztatach tematycznych, o których mowa w art. 2 ust. 5.

4. Doradcy naukowi z Zespołu mogą być zaproszeni przez Komisję do uczestnictwa w posiedzeniach naukowych lub świadczenia usług dla Komisji związanych z informacjami ad hoc na temat konkretnych zagadnień.

Artykuł 7

Grupy robocze

1. Komitety naukowe mogą stworzyć specjalne grupy robocze, których zadanie będzie polegało na przygotowaniu projektów opinii naukowych. Powyższe grupy robocze tworzy się zwłaszcza wtedy, gdy zaistnieje konieczność uzyskania ekspertyzy zewnętrznej na dany temat.

2. W porozumieniu z Komisją komitety naukowe mogą zaprosić członków współpracujących, innych doradców naukowych z Zespołu, wyspecjalizowanych ekspertów zewnętrznych, jak również ekspertów z innych organów wspólnotowych, którzy ich zdaniem posiadają odpowiednią wiedzę naukową, do udziału w swoich pracach.

3. Każdej grupie roboczej przewodniczy członek komitetu naukowego, który to komitet zwołuje te grupy i któremu składają one sprawozdania, mogą one wyznaczyć sprawozdawcę spośród swoich uczestników. Do zagadnień szczególnie złożonych, o charakterze wielodyscyplinarnym, można wyznaczyć więcej niż jednego sprawozdawcę.

4. Gdy dane pytanie jest wspólne dla kilku różnych komitetów naukowych, powołuje się wspólną grupę roboczą, w której skład wchodzą członkowie danych komitetów, jak również członkowie współpracujący, doradcy naukowi z Zespołu oraz, w razie potrzeby, eksperci zewnętrzni.

Artykuł 8

Udział stażystów

W porozumieniu z Komisją i zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 12, komitety naukowe mogą dopuścić stażystów do uczestnictwa w posiedzeniach, w celu przyczyniania się do budowy potencjału w dziedzinie oceny ryzyka.

Artykuł 9

Wymogi specjalne

1. Komisja może domagać się od komitetu naukowego przyjęcia opinii naukowej w określonym terminie.

2. Komisja może wymagać przyjęcia wspólnej opinii na temat zagadnień, które nie wchodzą w zakres obszarów kompetencji jednego komitetu naukowego lub które powinny być rozpatrzone przez więcej niż jeden komitet. Wspólna opinia, na wniosek Komisji, może być także przyjęta przez komitety naukowe z inicjatywy Międzykomitetowej Grupy Koordynacyjnej, o której mowa w art. 11.

3. Komisja może określić we wniosku o opinię naukową konsultacje, przesłuchania lub współpracę z innymi organami naukowymi, które uważa za konieczne do przygotowania opinii. O konsultacjach i przesłuchaniach może zadecydować także komitet w porozumieniu z Komisją, jeżeli uważa się to za konieczne do sporządzenia opinii.

4. Komitet naukowy może zażądać dodatkowych informacji od zainteresowanych stron w celu ukończenia opracowywania opinii naukowej. Komitet naukowy może ustalić ostateczny termin przekazania potrzebnych mu informacji. W takim przypadku komitet naukowy może podjąć decyzję o zawieszeniu swoich prac nad daną opinią naukową. Jeżeli potrzebne informacje nie zostaną przekazane w ostatecznym terminie, komitet może przyjąć opinię na podstawie posiadanych informacji.

Artykuł 10

Wybory przewodniczących i wiceprzewodniczących

1. Każdy komitet naukowy wybiera przewodniczącego oraz dwóch wiceprzewodniczących spośród swoich członków. Wybór zostaje dokonany zwykłą większością głosów członków komitetu. Okres sprawowania funkcji przewodniczącego i wiceprzewodniczącego wynosi trzy lata, z możliwością ponownego wyboru.

2. Procedura wyboru przewodniczącego i wiceprzewodniczącego komitetów naukowych zostaje określona w regulaminie, o którym mowa w art. 12.

Artykuł 11

Koordynacja komitetów naukowych

Międzykomitetowa Grupa Koordynacyjna (ICCG), składająca się z przewodniczących i wiceprzewodniczących komitetów naukowych, zapewnia koordynację tych trzech komitetów naukowych zgodnie z regulaminem, o którym mowa w art. 12.

Artykuł 12

Regulamin

1. Na wniosek Komisji i w porozumieniu z nią komitety naukowe przyjmują wspólny regulamin.

2. Regulamin zapewnia wykonywanie zadań przez komitety naukowe zgodnie z zasadami doskonałości, niezależności i przejrzystości, uwzględniając równocześnie uzasadnione wnioski o zachowanie tajemnicy handlowej, jak również zasady oceny ryzyka, które mogą zostać ustalone przez Komisję w świetle doświadczenia, mając na względzie politykę w tym obszarze.

3. Regulamin dotyczy w szczególności zagadnień wymienionych w załączniku II.

Artykuł 13

Zasady głosowania

1. Komitety naukowe przyjmują opinie, szybkie porady, memoranda lub oświadczenia o zajmowanym stanowisku większością głosów całkowitej liczby członków danego komitetu wraz z członkami współpracującymi.

2. Każdy komitet naukowy stanowi większością głosów swoich członków w każdej innej kwestii.

3. Ci członkowie komitetu, którzy zrezygnowali lub których członkowstwo zostało zakończone zgodnie z art. 5 ust. 2, nie są uwzględniani w obliczaniu większości przy wykonywaniu ust. 1 i 2.

Artykuł 14

Rozbieżne opinie, koordynacja i współpraca z innymi organami wspólnotowymi, krajowymi i międzynarodowymi

1. Komitety naukowe wspierają Komisję i przyczyniają się do identyfikacji we wczesnym stadium:

a) potrzeb i możliwości koordynacji pracy oraz współpracy;

b) potencjalnych i rzeczywistych rozbieżności w opiniach naukowych z innymi odpowiednimi organami wspólnotowymi, krajowymi i międzynarodowymi wykonującymi podobne zadania, na temat ogólnych i szczegółowych kwestii związanych z oceną ryzyka.

Wspierają one Komisję w unikaniu, uzgadnianiu i wyjaśnianiu rozbieżnych opinii oraz nawiązują współpracę i utrzymują kontakty z takimi organami.

2. Komisja może podjąć inicjatywę wnioskowania o wspólną pracę i organizowania wspólnej pracy komitetów naukowych z organami wspólnotowymi, krajowymi i międzynarodowymi wykonującymi podobne zadania. W szczególności może zwracać się do komitetów naukowych o sporządzenie wspólnej opinii z innymi organami wspólnotowymi, po uzgodnieniach z tymi organami.

3. W przypadku stwierdzenia poważnych rozbieżności w kwestiach naukowych, kiedy to organem związanym z danym zagadnieniem jest organ Wspólnoty, zainteresowany komitet naukowy, na wniosek Komisji, współpracuje z zainteresowanym organem w celu rozstrzygnięcia rozbieżności lub też przedstawienia Komisji wspólnego dokumentu, wyjaśniającego sporną kwestię naukową i określającego odpowiednie niejasności w danych. Dokument ten zostaje opublikowany.

ROZDZIAŁ 4

ZASADY

Artykuł 15

Niezależność

1. Członkowie komitetów naukowych, członkowie współ-pracujący, inni doradcy naukowi z Zespołu oraz eksperci zewnętrzni mianowani są osobiście. Nie mogą oni przekazywać swoich obowiązków innym osobom.

2. Członkowie komitetów naukowych, doradcy naukowi z Zespołu oraz eksperci zewnętrzni uczestniczący w grupach roboczych zobowiązują się działać niezależnie od wszelkich wpływów zewnętrznych.

W tym celu składają oni deklarację o zaangażowaniu w działanie na rzecz interesu publicznego oraz deklarację o braku konfliktu interesów świadczącą o braku lub o istnieniu jakichkolwiek bezpośrednich lub pośrednich interesów, które mogłyby zostać uznane za naruszające ich niezależność.

Deklaracje te są składane w formie pisemnej. Członkowie komitetów naukowych i doradcy naukowi z Zespołu składają coroczne deklaracje.

3. Członkowie komitetów naukowych, członkowie współ-pracujący, inni doradcy naukowi oraz eksperci zewnętrzni uczestniczący w pracach grup roboczych podczas każdego posiedzenia składają deklarację o wszelkich szczególnych interesach, które mogłyby zostać uznane za naruszające ich niezależność w związku z punktami porządku obrad.

Artykuł 16

Przejrzystość

1. Działalność komitetów naukowych jest prowadzona z zapewnieniem wysokiego stopnia przejrzystości. Komisja w szczególności udostępnia opinii publicznej na swojej stronie internetowej bez zbędnej zwłoki:

a) wnioski o opinie skierowane do komitetów naukowych;

b) porządki dzienne i protokoły spotkań komitetów naukowych, Międzykomitetowej Grupy Koordynacyjnej i grup roboczych;

c) opinie naukowe oraz szybkie porady przyjęte przez komitety naukowe, łącznie z opiniami mniejszości i nazwiskami uczestników grup roboczych, którzy wnieśli swój wkład do danej opinii; opinie mniejszości są przypisywane danym członkom lub doradcom;

d) wspólny regulamin komitetów naukowych;

e) nazwiska członków komitetów naukowych, jak również doradców naukowych z Zespołu wraz z krótkim życiorysem każdego członka i doradcy;

f) deklaracje o braku konfliktu interesów członków komitetów naukowych, doradców naukowych z Zespołu i ekspertów zewnętrznych, którzy uczestniczyli w grupie roboczej.

2. Zasady przejrzystości, o których mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁶) oraz rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (⁷), szczególnie w odniesieniu do tajemnicy handlowej.

Artykuł 17

Poufność

Członkowie komitetów naukowych, doradcy naukowi, eksperci zewnętrzni i stażyści nie ujawniają informacji uzyskanych w wyniku pracy komitetów naukowych, warsztatów tematycznych, grup roboczych lub innej działalności związanej ze stosowaniem niniejszej decyzji, jeżeli zostaną poinformowani, że są one poufne.

ROZDZIAŁ 5

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 18

Sekretariat komitetów naukowych Komisji

1. Komitety naukowe i ich grupy robocze, ICCG, jak również inne posiedzenia, warsztaty i wydarzenia związane ze stosowaniem niniejszej decyzji są zwoływane przez Komisję.

2. Komisja zapewnia sekretariat naukowy i administracyjny dla komitetów naukowych i ich grup roboczych, jak również dla całej pozostałej działalności związanej ze stosowaniem niniejszej decyzji.

3. Sekretariat jest odpowiedzialny za zapewnienie wsparcia naukowego i administracyjnego potrzebnego do ułatwienia sprawnego działania komitetów naukowych, monitorowania zgodności z regulaminem, szczególnie w odniesieniu do wymogów doskonałości, niezależności oraz przejrzystości, dostarczania informacji na temat działalności komitetów i właściwego dialogu z zainteresowanymi stronami, a w szczególności organizacji przesłuchań dotyczących działalności komitetów, oraz publikacji opinii i innych publicznych dokumentów. Ponadto sekretariat stanowi wsparcie dla komitetów w organizowaniu i stosowaniu kontroli jakości opinii, przewidzianej w regulaminie, pod względem kompletności, spójności, jasności i zgodności z zamówieniami i standardami redakcyjnymi.

4. Sekretariat zapewnia koordynację naukową i techniczną działalności komitetów naukowych oraz, w miarę potrzeby, koordynację ich działalności z działaniami innych organów wspólnotowych, krajowych i międzynarodowych, jak również stosowanie procedury dialogu z zainteresowanymi stronami, określonej w regulaminie i informowanie o działalności komitetów.

Artykuł 19

Wynagrodzenie i zwrot kosztów

[2] Członkowie komitetów naukowych, doradcy naukowi z Zespołu oraz eksperci zewnętrzni są uprawnieni do otrzymania wynagrodzenia za uczestnictwo, osobiście lub na odległość przy użyciu środków elektronicznych, w posiedzeniach komitetów, warsztatach tematycznych, grupach roboczych i innych posiedzeniach i wydarzeniach organizowanych przez Komisję, oraz za świadczenie usług sprawozdawców w sprawie określonych zagadnień, zgodnie z załącznikiem III [3] .

Komisja zwraca koszty podróży i utrzymania.

Artykuł 20

Zastąpienie komitetów naukowych

Komitety naukowe powołane art. 1 ust. 1 niniejszej decyzji zastępują istniejące komitety naukowe powołane decyzją 2004/210/WE w sposób następujący:

a) Komitet Naukowy ds. Produktów Konsumenckich zostaje zastąpiony przez Komitet Naukowy ds. Bezpieczeństwa Konsumentów;

b) Komitet Naukowy ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska zostaje zastąpiony przez komitet o tej samej nazwie;

c) Komitet Naukowy ds. Pojawiających się i Nowo Rozpoznanych Zagrożeń dla Zdrowia zostaje zastąpiony przez komitet naukowy o tej samej nazwie.

Artykuł 21

Uchylenia

1. Decyzja 2004/210/WE traci moc.

Jednakże trzy komitety powołane wyżej wymienioną decyzją pełnią nadal swoje funkcje do czasu rozpoczęcia funkcjonowania komitetów naukowych utworzonych niniejszą decyzją.

2. Wszelkie odniesienia do uchylonej decyzji należy rozumieć jako odniesienia do niniejszej decyzji; odniesienia do komitetów powołanych uchyloną decyzją należy rozumieć jako mające zastosowanie do komitetów powołanych niniejszą decyzją.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 września 2008 r.