RADA MINISTRÓW AKP-WE,

uwzględniając umowę o partnerstwie AKP-WE podpisaną w Kotonu dnia 23 czerwca 2000 r. i zmienioną w Luksemburgu dnia 25 czerwca 2005 r. (zwaną dalej „umową o partnerstwie AKP-WE”), w szczególności jej art. 100,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Uznając, że brak stabilności w przychodach z wywozu może mieć ujemny wpływ na rozwój państw AKP, państwa sygnatariusze umowy o partnerstwie AKP-WE ustaliły system dodatkowego wsparcia, mający na celu ograniczenie ujemnego wpływu braku stabilności w przychodach z wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego i potwierdzają, że celem tego wsparcia jest zabezpieczenie reform i polityk społeczno-gospodarczych, które mogłyby ucierpieć wskutek obniżenia przychodów, oraz zaradzenie ujemnemu wpływowi braku stabilności w przychodach z wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego.

(2) Zgodnie z art. 11 załącznika II do umowy o partnerstwie AKP-WE postanowienia zawarte w rozdziale 3 tego załącznika dotyczące warunków finansowania w przypadku przejściowych wahań w przychodach z wywozu podlegają przeglądowi nie później niż w terminie dwóch lat, a następnie na wniosek jednej ze Stron.

(3) System wsparcia mający na celu ograniczenie ujemnego wpływu braku stabilności w przychodach z wywozu został zmieniony po raz pierwszy decyzją nr 2/2004 Rady Ministrów AKP-WE z dnia 30 czerwca 2004 r.

(4) Podczas podpisywania, dnia 25 czerwca 2005 r. w Luksemburgu, zmienionej umowy o partnerstwie AKP-WE, strony złożyły wspólną deklarację stwierdzającą, że „Rada Ministrów AKP-WE zbada przy zastosowaniu przepisów artykułu 100 umowy z Kotonu wnioski zgłoszone ze strony AKP dotyczące załącznika II do umowy z Kotonu w sprawie przejściowych wahań przychodów z wywozu”.

(5) Należy usprawnić funkcjonowanie systemu finansowania przejściowych wahań w przychodach z wywozu, tak aby lepiej odpowiadał swym celom,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

W załączniku II rozdział 3 umowy o partnerstwie AKP-WE wprowadza się następujące zmiany

1) artykuł 9 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Kryteria kwalifikujące

1. Uprawnienie do środków dodatkowych jest ustalane na podstawie:

- 10 % (2 % w przypadku państw najmniej rozwiniętych, śródlądowych i wyspiarskich oraz państw, które znajdują się w sytuacji pokonfliktowej lub po katastrofie naturalnej) straty przychodów z wywozu towarów przyrównanej do średniej arytmetycznej kwoty przychodów w czterech latach poprzedzających rok stosowania, przy wyłączeniu wartości skrajnej, albo- 10 % (2 % w przypadku państw najmniej rozwiniętych, śródlądowych i wyspiarskich oraz państw, które znajdują się w sytuacji pokonfliktowej lub po katastrofie naturalnej) straty przychodów z ogólnego wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego przyrównanej do średniej arytmetycznej kwoty przychodów w czterech latach poprzedzających rok stosowania przy wyłączeniu wartości skrajnej, w przypadku państw, w których przychody z wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego stanowią ponad 40 %kwoty przychodów ogólnych z wywozu towarów, albo

- 10 % (2 % w przypadku państw najmniej rozwiniętych, śródlądowych i wyspiarskich oraz państw, które znajdują się w sytuacji pokonfliktowej lub po katastrofie naturalnej) straty przychodów z ogólnego wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego przyrównanej do średniej arytmetycznej kwoty przychodów w czterech latach poprzedzających rok stosowania przy wyłączeniu wartości skrajnej w przypadku państw, w których przychody z wywozu produktów rolnych i przemysłu wydobywczego stanowią 20 % - 40 % kwoty przychodów ogólnych z wywozu towarów, pod warunkiem że te przychody ogólne nie będą wzrastać w taki sposób, by równoważyć straty przychodów z wywozu produktów rolnych lub produktów górnictwa jako część całkowitego wywozu.”;

2) artykuł 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Uprawnienie do dodatkowego wsparcia stosuje się tylko w przypadku straty przychodów z wywozu określonej w ust. 1 wynoszącej co najmniej 0,5 % PKB. Uprawnienie do dodatkowego wsparcia jest ograniczone do trzech kolejnych lat.”;

3) artykuł 9 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Środki dodatkowe są wykazywane na rachunkach funduszów publicznych zainteresowanego kraju. Są one wykorzystywane w roku następującym po roku stosowania, zgodnie z zasadami i metodami planowania, w tym postanowieniami szczególnymi załącznika IV »Procedury realizacji i zarządzania«, na podstawie umów zawartych wcześniej przez Wspólnotę i zainteresowane państwo AKP. Za zgodą obu Stron środki mogą zostać wykorzystane na finansowanie programów włączonych w budżet krajowy. Jednakże część środków dodatkowych może być również zarezerwowana dla konkretnych sektorów, a zwłaszcza na rozwój systemów ubezpieczeń handlowych, służących do zabezpieczenia się przed ryzykiem wahań w przychodach z wywozu.”;

4) w załączniku II rozdział 3 dodaje się artykuł w brzmieniu:

Artykuł 9a

1. Kwota dodatkowego wsparcia finansowego jest równa stracie w przychodach z wywozu pomnożonej przez średnią arytmetyczną stosunku »dochody rządu centralnego/PKB« w czterech latach poprzedzających rok stosowania przy wyłączeniu wartości skrajnej i ograniczeniu stosunku do maksymalnej wysokości 25 %.

2. Komisja dokonuje analizy danych dostarczonych przez państwa AKP w celu ustalenia uprawnienia i dodatkowego wsparcia finansowego określonego w art. 9 w walucie lokalnej, skorygowanej o stopę inflacji. Komisja przeliczy następnie potencjalną kwotę dodatkowego wsparcia finansowego na euro, zgodnie z obowiązującymi procedurami.

3. W ramach przydziału puli środków przeznaczonych na finansowanie krajowych programów orientacyjnych Komisja ustala roczną pulę środków na wsparcie w przypadku przejściowych wahań w przychodach z wywozu, obejmującą ogół państw AKP. W przypadku gdyby suma wsparcia finansowego obliczona na podstawie kryteriów określonych w art. 9 przekroczyła kwotę tej puli środków, podział przydziałów krajowych dokonuje się proporcjonalnie do potencjalnej kwoty dodatkowego wsparcia finansowego dla poszczególnych państw AKP wyrażonej w euro.”;

5) artykuł 10 otrzymuje brzmienie:

„System przydzielania środków dodatkowych przewiduje zaliczki na pokrycie wszelkich opóźnień w uzyskiwaniu ujednoliconych danych statystycznych dotyczących handlu, zapewniające możliwość włączenia wspomnianych środków do budżetu nie później niż w drugim roku następującym po roku stosowania. Zaliczki są przydzielane wyłącznie państwom, w których wsparcie finansowe z tytułu FLEX może być realizowane za pośrednictwem ogólnej pomocy budżetowej. Zaliczki są uruchamiane na podstawie tymczasowych danych statystycznych dotyczących wywozu, przygotowanych przez rząd i przedłożonych Komisji. Maksymalna zaliczka wynosi 100 % kwoty dodatkowego wsparcia finansowego szacowanego na rok stosowania. Kwoty uruchomione w ten sposób są dostosowywane w świetle ostatecznych, ujednoliconych danych statystycznych dotyczących wywozu. Dane te przedkładane są najpóźniej 31 grudnia drugiego roku następującego po roku ich stosowania.”.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Addis Abebie, dnia 13 czerwca 2008 r.