KRÓLESTWO BELGII,

REPUBLIKA BUŁGARII,

REPUBLIKA CZESKA,

KRÓLESTWO DANII,

REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,

REPUBLIKA ESTOŃSKA,

IRLANDIA,

REPUBLIKA GRECKA,

KRÓLESTWO HISZPANII,

REPUBLIKA FRANCUSKA,

REPUBLIKA WŁOSKA,

REPUBLIKA CYPRYJSKA,

REPUBLIKA ŁOTEWSKA,

REPUBLIKA LITEWSKA,

WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,

REPUBLIKA WĘGIERSKA,

MALTA,

KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,

REPUBLIKA AUSTRII,

RZECZPOSPOLITA POLSKA,

REPUBLIKA PORTUGALSKA,

RUMUNIA,

REPUBLIKA SŁOWENII,

REPUBLIKA SŁOWACKA,

REPUBLIKA FINLANDII,

KRÓLESTWO SZWECJI,

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,

zwane dalej „państwami członkowskimi”, reprezentowane przez Radę Unii Europejskiej, oraz WSPÓLNOTA EUROPEJSKA ORAZ EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ,

zwane dalej „Wspólnotami”, reprezentowane przez Radę Unii Europejskiej i Komisję Europejską,

z jednej strony, oraz

BYŁA JUGOSŁOWIAŃSKA REPUBLIKA MACEDONII,

z drugiej strony,

uwzględniając przystąpienie w dniu 1 stycznia 2007 r. Republiki Bułgarii i Rumunii (zwanych dalej „nowymi państwami członkowskimi”) do Unii Europejskiej, a przez to i do Wspólnoty,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Układ o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, (zwany dalej „układem”) został podpisany w drodze wymiany listów w Luksemburgu w dniu 9 kwietnia 2001 r. i wszedł w życie w dniu 1 kwietnia 2004 r.

(2) Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej (zwany dalej „Traktatem o przystąpieniu”) został podpisany w Luksemburgu w dniu 25 kwietnia 2005 r.

(3) Republika Bułgarii i Rumunii przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 stycznia 2007 r.

(4) Na mocy art. 6 ust. 2 Aktu przystąpienia, załączonego do Traktatu o przystąpieniu, przystąpienie nowych państw członkowskich do układu zostaje uzgodnione przez zawarcie protokołu do układu.

(5) Zgodnie z art. 35 ust. 3 układu przeprowadzono konsultacje, których celem było zapewnienie uwzględnienia wzajemnych interesów Wspólnoty oraz Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii określonych w układzie,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

SEKCJA I

UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY

Artykuł 1

Republika Bułgarii i Rumunia stają się stronami Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, z drugiej strony, podpisanego w drodze wymiany listów w Luksemburgu w dniu 9 kwietnia 2001 r. oraz przyjmują i uwzględniają, podobnie jak inne państwa członkowskie Wspólnoty, tekst układu oraz wspólne deklaracje i jednostronne deklaracje załączone do Aktu końcowego podpisanego w tym dniu.

DOSTOSOWANIE TEKSTU UKŁADU O STABILIZACJI I STOWARZYSZENIU WRAZ Z ZAŁĄCZNIKAMI ORAZ PROTOKOŁAMI

SEKCJA II

PRODUKTY ROLNE

Artykuł 2

Produkty rolne sensu stricto

1. Załącznik IV a) do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku I do niniejszego protokołu.

2. Załącznik IV b) do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku II do niniejszego protokołu.

3. Załącznik IV c) do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku III do niniejszego protokołu.

4. Załącznik IV d) do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku IV do niniejszego protokołu.

Artykuł 3

Produkty rybołówstwa

1. Artykuł 28 ust. 2 układu otrzymuje brzmienie:

„2. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii znosi wszelkie opłaty o skutku równoważnym z opłatami celnymi oraz znosi opłaty celne stosowane przy przywozie ryb oraz produktów rybołówstwa pochodzących ze Wspólnoty, z wyjątkiem produktów wymienionych w załączniku V b) oraz w załączniku V c) do układu, które określają obniżki ceł na wymienione w nich produkty.”.

2. Do układu dodaje się jako załącznik V c) tekst zawarty w załączniku V do niniejszego protokołu.

Artykuł 4

Przetworzone produkty rolne

1. Załącznik II do protokołu 3 do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VI do niniejszego protokołu.

2. Załącznik III do protokołu 3 do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VII do niniejszego protokołu.

Artykuł 5

Umowa w sprawie wina

Ustępy 1 i 3 załącznika I (Umowa pomiędzy Wspólnotą Europejską a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii w sprawie wzajemnych preferencyjnych koncesji handlowych na określone rodzaje win, o której mowa w art. 27 ust. 4 układu) do protokołu dodatkowego regulującego aspekty handlowe układu celem uwzględnienia wyników negocjacji pomiędzy stronami w sprawie wzajemnych preferencyjnych koncesji handlowych na określone rodzaje win, wzajemnego uznania, ochrony i kontroli nazw win oraz wzajemnego uznania, ochrony i kontroli oznaczeń wyrobów spirytusowych i napojów aromatyzowanych, zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku VIII do niniejszego protokołu.

SEKCJA III

REGUŁY POCHODZENIA

Artykuł 6

Protokół 4 do układu zastępuje się tekstem znajdującym się w załączniku IX do niniejszego protokołu.

POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE

SEKCJA IV

Artykuł 7

WTO

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii zobowiązuje się nie wnosić żadnych roszczeń, wniosków lub skarg ani nie wprowadzać zmian i nie odwoływać żadnych koncesji na podstawie art. XXIV.6 i XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) 1994 w związku z rozszerzeniem Wspólnoty.

Artykuł 8

Dowód pochodzenia i współpraca administracyjna

1. Dowody pochodzenia produktów, które zostały prawidłowo wydane przez Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii lub nowe państwo członkowskie w ramach zawartych między nimi umów preferencyjnych lub odrębnych porozumień, są uznawane w odpowiednich krajach, pod warunkiem że:

a) uzyskanie statusu pochodzenia prowadzi do stosowania taryfy preferencyjnej na podstawie preferencyjnych środków taryfowych zawartych w układzie;

b) dowód pochodzenia oraz dokumenty przewozowe zostały wydane nie później niż w dniu poprzedzającym dzień przystąpienia;

c) dowód pochodzenia zostanie przedstawiony organom celnym w terminie czterech miesięcy od dnia przystąpienia.

W przypadku gdy towary do przywozu zgłoszono władzom celnym w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii lub nowym państwie członkowskim w ramach umów preferencyjnych lub odrębnych porozumień pomiędzy Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii i nowym państwem członkowskim przed datą przystąpienia, dowód pochodzenia wystawiony z mocą wsteczną na mocy tych umów lub porozumień może również zostać uznany, pod warunkiem że zostanie on przedstawiony władzom celnym w terminie czterech miesięcy od daty przystąpienia.

2. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii i nowe państwa członkowskie mają prawo zachować zezwolenia, na podstawie których otrzymały status „zatwierdzonych eksporterów” w ramach zawartych między nimi umów preferencyjnych lub odrębnych porozumień, pod warunkiem że:

a) powyższe postanowienie zostało także określone w umowie zawartej między Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii a Wspólnotą przed datą przystąpienia; oraz

b) zatwierdzeni eksporterzy stosują obowiązujące na mocy takiej umowy reguły pochodzenia.

Zezwolenia te są zastępowane, nie później niż w terminie jednego roku od daty przystąpienia, nowymi zezwoleniami wydanymi na warunkach określonych w układzie.

3. Wnioski w sprawie późniejszej weryfikacji dowodu pochodzenia wystawionego na podstawie umów preferencyjnych lub odrębnych porozumień, o których mowa w ust. 1 i 2, są przyjmowane przez właściwe organy celne w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii lub państwach członkowskich przez okres trzech lat po wystawieniu danego dowodu pochodzenia i mogą być składane przez te organy w okresie trzech lat po przyjęciu przez organ celny dowodu pochodzenia w celu wsparcia złożonych zgłoszeń przywozowych.

Artykuł 9

Towary w tranzycie

1. Postanowienia układu mogą być stosowane do towarów wywożonych z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do jednego z nowych państw członkowskich lub z jednego z nowych państw członkowskich do Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, które spełniają wymagania protokołu 4 do układu oraz które w dniu przystąpienia nowych państw członkowskich do Unii Europejskiej znajdują się w drodze albo w składzie czasowym, składzie celnym lub wolnym obszarze celnym na terenie Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub danego nowego państwa członkowskiego.

2. W takich przypadkach zezwala się na preferencyjne traktowanie pod warunkiem przedłożenia organom celnym państwa przywozu, w terminie czterech miesięcy od daty przystąpienia, dowodu pochodzenia wystawionego z mocą wsteczną przez organy celne kraju wywozu.

POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE

SEKCJA V

Artykuł 10

Niniejszy protokół i załączniki do niego stanowią integralną część układu.

Artykuł 11

1. Niniejszy protokół zostaje zatwierdzony przez Wspólnotę, przez Radę Unii Europejskiej w imieniu państw członkowskich oraz przez Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

2. Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu stosownych procedur, o których mowa w ust. 1. Dokumenty zatwierdzające są składane w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej.

Artykuł 12

1. Niniejszy protokół wchodzi w życie pierwszego dnia pierwszego miesiąca następującego po dniu złożenia ostatniego dokumentu zatwierdzającego.

2. Niniejszy protokół stosuje się ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2007 r.

Artykuł 13

Niniejszy protokół sporządzono w dwóch egzemplarzach, w każdym z języków urzędowych stron, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.

Artykuł 14

Tekst układu wraz z załącznikami i protokołami stanowiącymi jego integralną część oraz Akt końcowy wraz z załączonymi do niego deklaracjami zostają sporządzone w języku bułgarskim i rumuńskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne z tekstami oryginalnymi. Teksty te są zatwierdzane przez Radę Stabilizacji i Stowarzyszenia.

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK IV a)

PRZYWÓZ PRODUKTÓW ROLNYCH POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII

(zerowa stawka celna)

(o których mowa w art. 27 ust. 3 lit. a))

ZAŁĄCZNIK II

„ZAŁĄCZNIK IV b)

PRZYWÓZ PRODUKTÓW ROLNYCH POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃKIEJ REPUBLIKI MACEDONII

(Zerowa stawka celna w ramach kontyngentów taryfowych)

(o których mowa w art. 27 ust. 3 lit. b))

ZAŁĄCZNIK III

„ZAŁĄCZNIK IV c)

PRZYWÓZ PRODUKTÓW ROLNYCH POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (KONCESJE W RAMACH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH)

(o których mowa w art. 27 ust. 3 lit. c))

ZAŁĄCZNIK IV

„ZAŁĄCZNIK IV d)

PRZYWÓZ PRODUKTÓW ROLNYCH POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (STOPNIOWE OBNIŻENIE STAWEK W OKRESIE PRZEJŚCIOWYM, ZEROWA STAWKA CELNA OD DNIA 1 STYCZNIA 2011 R.)

(o których mowa w art. 27 ust. 3 lit. d))

ZAŁĄCZNIK V

„ZAŁĄCZNIK V c)

PRZYWÓZ RYB I PRODUKTÓW RYBOŁÓWSTWA POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (ZEROWA STAWKA CELNA W RAMACH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH) (¹)

(o których mowa w art. 28 ust. 2)

(¹) Cło stosowane w przypadku przekroczenia ilości jest określone w załączniku V b).”

ZAŁĄCZNIK VI

„ZAŁĄCZNIK II

STAWKI CELNE STOSOWANE DO TOWARÓW POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY W PRZYWOZIE DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (¹)

(¹) Dla linii taryfowych, dla których kontyngenty wolnocłowe wymieniono w załączniku III, niniejszy załącznik odnosi się do ilości przekraczających określony kontyngent.

ZAŁĄCZNIK VII

„ZAŁĄCZNIK III

STAWKI CELNE STOSOWANE DO TOWARÓW POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY W PRZYWOZIE DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (ZEROWA STAWKA CELNA W RAMACH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH) (¹)

STAWKI CELNE STOSOWANE DO TOWARÓW POCHODZĄCYCH ZE WSPÓLNOTY W PRZYWOZIE DO BYŁEJ JUGOSŁOWIAŃSKIEJ REPUBLIKI MACEDONII (KONCESJE W RAMACH KONTYNGENTÓW TARYFOWYCH) (¹)

(¹) Cło stosowane w przypadku przekroczenia ilości jest określone w załączniku II.”

ZAŁĄCZNIK VIII

„1. Przywóz do Wspólnoty następujących produktów pochodzących z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii podlega koncesjom określonym poniżej:

„3. Przywóz do Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii następujących produktów pochodzących ze Wspólnoty podlega koncesjom określonym poniżej:

ZAŁĄCZNIK IX

„PROTOKÓŁ 4

DOTYCZĄCY DEFINICJI POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE« ORAZ METOD WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ W ZAKRESIE STOSOWANIA POSTANOWIEŃ NINIEJSZEGO UKŁADU MIĘDZY WSPÓLNOTĄ A BYŁĄ JUGOSŁOWIAŃSKĄ REPUBLIKĄ MACEDONII

SPIS TREŚCI

TYTUŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1	Definicje
TYTUŁ II DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«
Artykuł 2	Wymogi ogólne
Artykuł 3	Kumulacja we Wspólnocie
Artykuł 4	Kumulacja w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii
Artykuł 5	Produkty całkowicie uzyskane
Artykuł 6	Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu
Artykuł 7	Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie
Artykuł 8	Jednostka kwalifikacyjna
Artykuł 9	Akcesoria, części zapasowe i narzędzia
Artykuł 10	Zestawy
Artykuł 11	Elementy neutralne
TYTUŁ III WYMOGI TERYTORIALNE
Artykuł 12	Zasada terytorialności
Artykuł 13	Bezpośredni transport
Artykuł 14	Wystawy
TYTUŁ IV ZWROT LUB ZWOLNIENIE
Artykuł 15	Zakaz zwrotu należności celnych lub zwolnienia z należności celnych
TYTUŁ V DOWÓD POCHODZENIA
Artykuł 16	Wymogi ogólne
Artykuł 17	Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1
Artykuł 18	Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane z mocą wsteczną
Artykuł 19	Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1
Artykuł 20	Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Artykuł 21	Rozróżnienie księgowe
Artykuł 22	Warunki sporządzania deklaracji na fakturze
Artykuł 23	Upoważniony eksporter
Artykuł 24	Termin ważności dowodu pochodzenia
Artykuł 25	Przedkładanie dowodów pochodzenia
Artykuł 26	Przywóz partiami
Artykuł 27	Zwolnienie z dowodu pochodzenia
Artykuł 28	Dokumenty potwierdzające
Artykuł 29	Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających
Artykuł 30	Niezgodności i błędy formalne
Artykuł 31	Kwoty wyrażone w euro
TYTUŁ VI UZGODNIENIA DOTYCZĄCE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ
Artykuł 32	Wzajemna pomoc
Artykuł 33	Weryfikacja dowodów pochodzenia
Artykuł 34	Rozstrzyganie sporów
Artykuł 35	Sankcje
Artykuł 36	Strefy wolnocłowe
TYTUŁ VII CEUTA I MELILLA
Artykuł 37	Stosowanie protokołu
Artykuł 38	Warunki specjalne
TYTUŁ VIII PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 39	Zmiany w protokole
WYKAZ ZAŁĄCZNIKÓW
Załącznik I:	Uwagi wprowadzające do wykazu w załączniku II
Załącznik II:	Wykaz procesów obróbki lub przetwarzania, którym należy poddać materiały niepochodzące, aby wytworzony produkt mógł uzyskać status pochodzenia
Załącznik III:	Wzory świadectwa przewozowego EUR.1 i wniosku o wydanie świadectwa przewozowego EUR.1
Załącznik IV:	Tekst deklaracji na fakturze
Załącznik V:	Produkty wyłączone z zakresu kumulacji przewidzianej w art. 3 i art. 4
WSPÓLNE DEKLARACJE
Wspólna deklaracja dotycząca Księstwa Andory
Wspólna deklaracja dotycząca Republiki San Marino

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszego protokołu:

a) »wytwarzanie« oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

b) »materiał« oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itp. użyte do wytworzenia produktu;

c) »produkt« oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do użycia w innym procesie wytwarzania;

d) »towary« oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

e) «wartość celna« oznacza wartość określoną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. (Porozumienie Światowej Organizacji Handlu w sprawie ustalania wartości celnej);

f) »cena ex-works« oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów z wyjątkiem wszystkich podatków wewnętrznych, które są lub mogą być zwrócone jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony;

g) »wartość materiałów« oznacza wartość celną użytych materiałów niepochodzących w czasie przywozu lub, jeśli nie jest znana i nie może być ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

h) »wartość materiałów pochodzących« oznacza wartość takich materiałów zgodnie z definicją podaną w lit. g) stosowaną z uwzględnieniem niezbędnych zmian;

i) »wartość dodana« oznacza cenę ex-works pomniejszoną o wartość celną użytych materiałów pochodzących z innych krajów, wymienionych w art. 3 i 4, lub - w przypadkach gdy wartość celna nie jest znana lub nie może być ustalona - o pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

j) »działy« i »pozycje« oznaczają działy i pozycje (czterocyfrowe kody) stosowane w nomenklaturze stanowiącej zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów, zwany w niniejszym protokole »Systemem Zharmonizowanym« lub »HS«;

k) »klasyfikowany« odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do poszczególnej pozycji;

l) »przesyłka« oznacza produkty, które są albo wysłane łącznie od jednego eksportera do jednego odbiorcy, albo objęte jednym dokumentem przewozowym obejmującym ich transport od eksportera do odbiorcy albo, w przypadku braku takiego dokumentu, jedną fakturą;

m) »terytoria« obejmują wody terytorialne.

TYTUŁ II

DEFINICJA POJĘCIA »PRODUKTY POCHODZĄCE«

Artykuł 2

Wymogi ogólne

1. Do celów wykonania niniejszego układu następujące produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty:

a) produkty całkowicie uzyskane we Wspólnocie w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane we Wspólnocie zawierające materiały, które nie zostały w pełni tam uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu we Wspólnocie w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu.

2. Do celów wykonania niniejszego układu następujące produkty uważa się za pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii w rozumieniu art. 5 niniejszego protokołu;

b) produkty uzyskane w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii zawierające materiały, które nie zostały tam w pełni uzyskane, pod warunkiem że materiały te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii w rozumieniu art. 6 niniejszego protokołu.

Artykuł 3

Kumulacja we Wspólnocie

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 1 produkty uważa się za pochodzące ze Wspólnoty, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, ze Wspólnoty lub jakiegokolwiek innego kraju lub terytorium uczestniczącego w procesie stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej (¹) lub materiały pochodzące z Turcji, do których ma zastosowanie decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. (²), pod warunkiem że produkty te zostały we Wspólnocie poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane we Wspólnocie nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący ze Wspólnoty tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek spośród pozostałych krajów i terytoriów, o których mowa w ust. 1. W przypadku gdy powyższe warunki nie są spełnione, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z kraju, który ma największy udział materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji we Wspólnocie.

3. Produkty pochodzące z krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu we Wspólnocie, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów lub terytoriów.

4. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami lub terytoriami ubiegającymi się o uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) 1994;

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole; oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Wspólnota, poprzez Komisję Europejską, poinformuje Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii o szczegółach umów oraz o odpowiednich regułach pochodzenia, które mają zastosowanie do innych krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1.

Z zakresu kumulacji przewidzianej w niniejszym artykule wyłącza się produkty wymienione w załączniku V.

Artykuł 4

Kumulacja w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii

1. Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 ust. 2 produkty uważa się za pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, jeżeli zostały tam uzyskane i zawierają materiały pochodzące ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub jakiegokolwiek innego kraju lub terytorium uczestniczącego w procesie stabilizacji i stowarzyszenia Unii Europejskiej (³) lub materiały pochodzące z Turcji, do których ma zastosowanie decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. (⁴), pod warunkiem że produkty te zostały w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje określone w art. 7. Nie jest konieczne, aby tego rodzaju materiały były poddawane wystarczającej obróbce lub przetwarzaniu.

2. Gdy obróbka lub przetworzenie dokonane w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii nie wykraczają poza operacje określone w art. 7, otrzymany produkt uważa się za pochodzący z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii tylko wtedy, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość wykorzystanych materiałów pochodzących z któregokolwiek spośród pozostałych krajów i terytoriów, o których mowa w ust. 1. W przeciwnym razie otrzymany wyrób będzie uważany za pochodzący z kraju, w przypadku którego wartość materiałów pochodzących, użytych w procesie produkcji w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, jest najwyższa.

3. Produkty pochodzące z krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1, które nie są poddawane obróbce lub przetwarzaniu w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, zachowują swoje pochodzenie w przypadku wywiezienia ich do jednego z tych krajów lub terytoriów.

4. Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule ma zastosowanie wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) pomiędzy krajami lub terytoriami ubiegającymi się o uzyskanie statusu pochodzenia a krajem przeznaczenia ma zastosowanie preferencyjna umowa handlowa zgodna z art. XXIV GATT;

b) materiały i produkty uzyskały status pochodzenia poprzez zastosowanie reguł pochodzenia identycznych z regułami zawartymi w niniejszym protokole; oraz

c) powiadomienia wskazujące na wypełnienie wszelkich wymagań niezbędnych do zastosowania kumulacji zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii zgodnie z jej własnymi procedurami.

Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się od dnia wskazanego w powiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C).

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii, poprzez Komisję Europejską, poinformuje Wspólnotę o szczegółach umów, które mają zastosowanie do innych krajów lub terytoriów, o których mowa w ust. 1, w tym o datach ich wejścia w życie oraz o odpowiednich regułach pochodzenia.

Z zakresu kumulacji przewidzianej w niniejszym artykule wyłącza się produkty wymienione w załączniku V.

Artykuł 5

Produkty całkowicie uzyskane

1. Następujące produkty są uważane za całkowicie uzyskane we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii:

a) produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z ich dna morskiego;

b) produkty roślinne tam zebrane;

c) żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

d) produkty pochodzące od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

e) produkty uzyskane przez polowanie lub połowy tam przeprowadzone;

f) produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii przez ich statki;

g) produkty wytworzone na pokładzie ich statków przetwórni wyłącznie z produktów określonych w lit. f);

h) używane artykuły tam zebrane, nadające się tylko do odzysku surowców, łącznie z używanymi oponami nadającymi się tylko do bieżnikowania lub do wykorzystania jako odpady;

i) odpady i złom powstający w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j) produkty wydobyte z dna morskiego lub podgłębia poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do eksploatacji tego dna lub podgłębia;

k) towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)-j).

2. Określenia »ich statki« i »ich statki przetwórnie« użyte w ust. 1 lit. f) i g) odnoszą się tylko do statków i statków przetwórni:

a) które są zarejestrowane lub odnotowane w państwie członkowskim lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

b) które pływają pod banderą państwa członkowskiego lub pod banderą Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii;

c) które są przynajmniej w 50 % własnością obywateli państw członkowskich lub obywateli Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub spółki z siedzibą zarządu w jednym z tych państw, której dyrektorem lub dyrektorami, przewodniczącym zarządu lub rady nadzorczej i większością członków tych zarządów są obywatele państw członkowskich lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii i w których ponadto - w przypadku spółek osobowych lub spółek z ograniczoną odpowiedzialnością - przynajmniej połowa kapitału należy do tych państw, do ich podmiotów publicznych lub obywateli tych państw;

d) których kapitan i oficerowie są obywatelami państw członkowskich lub obywatelami Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii; oraz

e) których załogi składają się przynajmniej w 75 % z obywateli państw członkowskich lub obywateli Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

Artykuł 6

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1. Do celów stosowania art. 2 produkty, które nie są całkowicie uzyskane, są uważane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu wtedy, gdy spełnione są warunki określone w wykazie załącznika II.

Warunki, o których mowa w akapicie pierwszym, wskazują, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszym układem, na obróbkę lub przetworzenie, które muszą zostać wykonane na materiałach niepochodzących, użytych przy wytwarzaniu, i są stosowane wyłącznie w odniesieniu do tych materiałów. Odpowiednio, jeżeli produkt, który uzyskał status produktu pochodzącego poprzez spełnienie warunków określonych w wykazie, jest użyty do wytworzenia innego produktu, to warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania.

2. Nie naruszając postanowień ust. 1, materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w wykazie nie powinny być użyte do wytworzenia produktu, mogą jednak zostać użyte, pod warunkiem że:

a) ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu;

b) żadna z wartości procentowych określonych w wykazie jako maksymalna wartość materiałów niepochodzących nie została przekroczona przy zastosowaniu niniejszego ustępu.

Niniejszego ustępu nie stosuje się do produktów objętych rozdziałami 50-63 Systemu Zharmonizowanego.

3. Postanowienia ust. 1 i 2 stosuje się zgodnie z postanowieniami art. 7.

Artykuł 7

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1. Nie naruszając postanowień ust. 2, następujące czynności są uważane za niewystarczającą obróbkę lub przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi określone w art. 6 zostały spełnione:

a) czynności mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b) rozłączanie i łączenie przesyłek;

c) mycie, czyszczenie; odkurzanie, usuwanie warstwy utlenionej, oleju, farby lub innych warstw pokrywających;

d) prasowanie wyrobów włókienniczych;

e) proste czynności malowania i polerowania;

f) łuskanie, częściowe lub całkowite bielenie, polerowanie zbóż lub ryżu;

g) czynności polegające na barwieniu cukru lub formowaniu kostek cukru; h) obieranie, drylowanie i łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

i) ostrzenie, zwykłe szlifowanie lub przycinanie;

j) przesiewanie, klasyfikowanie, sortowanie, klasyfikacja, stopniowanie, dopasowanie; (łącznie z tworzeniem zestawów artykułów);

k) zwykłe umieszczanie w butelkach, puszkach, flakonach, torbach, skrzynkach, pudełkach, umieszczanie na kartach lub tablicach oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

l) umieszczanie lub drukowanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

m) zwykłe mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów; mieszanie cukru z innymi materiałami;

n) zwykły montaż części artykułów dla otrzymania kompletnego artykułu lub demontaż produktów na części;

o) połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)-n);

p) ubój zwierząt.

2. Wszystkie czynności przeprowadzone we Wspólnocie albo w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii w odniesieniu do danego produktu są rozważane łącznie do celów określenia, czy przetworzenie lub obróbka, jakim został poddany dany produkt, należy uznać za niewystarczające w rozumieniu ust. 1.

Artykuł 8

Jednostka kwalifikacyjna

1. Jednostką kwalifikacyjną do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze Systemu Zharmonizowanego.

Wynika z tego, że:

a) jeżeli produkt składający się z grupy lub zestawu artykułów sklasyfikowany jest na warunkach przewidzianych w Systemie Zharmonizowanym w jednej pozycji, to jednostkę kwalifikacyjną stanowi całość;

b) jeżeli przesyłka składa się z szeregu identycznych produktów sklasyfikowanych w tej samej pozycji Systemu Zharmonizowanego, to każdy produkt musi być traktowany indywidualnie do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu.

2. Jeżeli, zgodnie z ogólną regułą nr 5 Systemu Zharmonizowanego, opakowanie jest traktowane łącznie z produktem do celów klasyfikacji, powinno być również traktowane łącznie do celów określania pochodzenia.

Artykuł 9

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia wysyłane z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w jego cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za stanowiące całość z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, o których mowa.

Artykuł 10

Zestawy

Zestawy, jak zdefiniowano w ogólnej regule nr 3 Systemu Zharmonizowanego, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli zestaw składa się z produktów pochodzących i nie-pochodzących, to będzie on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

Artykuł 11

Elementy neutralne

Aby ustalić, czy produkt jest pochodzący, nie jest niezbędne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

a) energii i paliwa;

b) instalacji i wyposażenia;

c) maszyn i narzędzi;

d) towarów, które nie wchodzą i które nie są przeznaczone do wejścia w końcowy skład produktu.

TYTUŁ III

WYMOGI TERYTORIALNE

Artykuł 12

Zasada terytorialności

1. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 3 i 4 oraz w ust. 3 niniejszego artykułu, warunki uzyskania statusu pochodzenia produktu określone w tytule II muszą być spełniane w sposób ciągły we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii

2. Z wyjątkiem przewidzianym w art. 3 i 4, jeżeli produkty pochodzące wywiezione ze Wspólnoty lub z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do innego kraju są przywożone ponownie, należy je uważać za niepochodzące, chyba że zgodnie z wymogami organów celnych można wykazać, że:

a) towary powracające są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione; oraz

b) nie zostały poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne dla zachowania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w państwie, do którego zostały wywiezione lub gdy były przedmiotem wywozu.

3. Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami ustanowionymi w tytule II nie ma wpływu obróbka lub przetworzenie - wykonane poza granicami Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii - materiałów wywiezionych ze Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii a następnie tam ponownie przywiezionych, pod warunkiem że:

a) materiały te zostały w całości uzyskane we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii lub były przed wywozem poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności wymienione w art. 7; oraz

b) można wykazać zgodnie z wymogami organów celnych, że:

(i) towary ponownie przywiezione zostały uzyskane poprzez obróbkę lub przetworzenie materiałów wywiezionych; oraz

(ii) całkowita wartość dodana uzyskana poza granicami Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii wskutek zastosowania postanowień niniejszego artykułu nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu końcowego, dla którego wnioskowano o status pochodzenia.

4. Na potrzeby ust. 3 warunki uzyskania statusu pochodzenia określone w tytule II nie mają zastosowania do obróbki lub przetwarzania dokonanego poza Wspólnotą lub Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii. Jednak w przypadku gdy w wykazie zamieszczonym w załączniku II zasada określająca maksymalną wartość dla wszystkich materiałów niepochodzących wykorzystanych w produkcji zostanie zastosowana do określania statusu pochodzenia produktu końcowego, łączna wartość materiałów niepochodzących wykorzystanych na terytorium zainteresowanej strony, wraz z całkowitą wartością dodaną uzyskaną poza granicami Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu, nie powinna przekroczyć podanej wartości procentowej.

5. Do celów stosowania postanowień ust. 3 i 4 »całkowitą wartość dodaną« należy rozumieć jako wszystkie koszty poniesione poza Wspólnotą lub Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów.

6. Postanowienia ust. 3 i 4 nie dotyczą produktów, które nie spełniają warunków określonych w wykazie zawartym w załączniku II lub które można uznać za przetworzone lub obrobione w stopniu wystarczającym jedynie po zastosowaniu marginesu tolerancji, o którym mowa w art. 6 ust. 2.

7. Postanowienia ust. 3 i 4 nie dotyczą produktów objętych działami 50-63 Systemu Zharmonizowanego.

8. Wszelkie czynności obróbki lub przetwarzania objęte postanowieniami niniejszego artykułu oraz wykonywane poza terytorium Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii przeprowadza się w ramach procedury uszlachetniania biernego lub podobnych procedur.

Artykuł 13

Bezpośredni transport

1. Preferencyjne traktowanie przewidziane w układzie dotyczy tylko produktów spełniających wymogi niniejszego protokołu, które są transportowane bezpośrednio między Wspólnotą a Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii lub przez inne kraje lub terytoria, o których mowa w art. 3 i 4. Jednakże produkty stanowiące jedną przesyłkę mogą być transportowane przez inne terytoria, gdzie mogą być przeładowywane lub czasowo składowane, pod warunkiem że pozostają pod dozorem organów celnych w kraju tranzytu lub składowania i że nie zostaną one poddane innym czynnościom niż wyładunek, ponowny załadunek lub jakiejkolwiek czynności wymaganej dla zachowania ich w dobrym stanie.

Produkty pochodzące mogą być transportowane rurociągiem przez terytoria inne niż terytorium Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii.

2. Dowody poświadczające, że warunki określone w ust. 1 zostały spełnione, dostarcza się organom celnym kraju przywozu poprzez okazanie:

a) jednolitego dokumentu przewozowego obejmującego przejazd z kraju wywozu przez kraj tranzytu; lub

b) świadectwa wystawionego przez organy celne kraju tranzytu:

(i) zawierającego dokładny opis produktów;

(ii) zawierającego datę wyładunku i ponownego załadunku produktów oraz, o ile ma to zastosowanie, nazwy statków lub innych użytych środków transportu; oraz

(iii) poświadczającego warunki, na jakich produkty pozostawały w kraju tranzytu; lub

c) w przypadku braku powyższych, jakiegokolwiek dokumentu uzupełniającego.

Artykuł 14

Wystawy

1. Produkty pochodzące wysłane w celu wystawienia w kraju innym niż kraje, o których mowa w art. 3 i 4, które to produkty po wystawie sprzedaje się w celu przywozu do Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, korzystają przy przywozie z postanowień układu, pod warunkiem wykazania zgodnie z wymogami organów celnych, że:

a) eksporter wysłał te produkty ze Wspólnoty lub z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii do państwa, w którym wystawa się odbyła i tam je wystawiał;

b) produkty zostały sprzedane lub w inny sposób zbyte przez eksportera osobie we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

c) produkty zostały odesłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę; oraz

d) produkty nie były, od momentu ich wysyłki na wystawę, używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2. Dowód pochodzenia musi zostać wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu V i przedstawiony organom celnym kraju przywozu w normalnym trybie. Musi być w nim wskazana nazwa i adres wystawy. Gdy jest to niezbędne, może być wymagana dodatkowa dokumentacja dotycząca warunków, na których produkty były wystawione.

3. Ustęp 1 stosuje się do wszelkich handlowych, przemysłowych, rolnych czy rzemieślniczych wystaw, targów lub podobnych publicznych pokazów, które nie są zorganizowane do celów prywatnych w sklepach czy pomieszczeniach handlowych w celu sprzedaży produktów zagranicznych i w trakcie których dane produkty pozostają pod kontrolą celną.

TYTUŁ IV

ZWROT LUB ZWOLNIENIE

Artykuł 15

Zakaz zwrotu należności celnych lub zwolnienia z należności celnych

1. W odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych do wytworzenia produktów pochodzących ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, dla których dowód pochodzenia jest wystawiany lub sporządzany zgodnie z postanowieniami tytułu V, nie dopuszcza się we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii zwrotu żadnych należności celnych lub zwolnienia z tego rodzaju należności.

2. Zakaz określony w ust. 1 ma zastosowanie do wszelkich uzgodnień w zakresie zwrotu i umorzenia należności celnych lub warunkowego zwolnienia, w całości lub części, z należności celnych lub opłat o skutku równoważnym stosowanych we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w odniesieniu do materiałów użytych w procesie wytwarzania, jeżeli ten zwrot, umorzenie lub warunkowe zwolnienie stosuje się - w sposób bezpośredni lub pośredni - w przypadku, gdy produkty uzyskane z tych materiałów są wywożone, a nie w przypadku, gdy są one tam zatrzymane do użytku domowego.

3. Eksporter produktów objętych dowodem pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia w każdym momencie, na wniosek organów celnych, wszelkich odpowiednich dokumentów potwierdzających, że nie uzyskał żadnego zwrotu w odniesieniu do materiałów niepochodzących użytych przy wytworzeniu danych produktów i że wszystkie należności celne lub opłaty o skutku równoważnym, stosowane w odniesieniu do takich materiałów, zostały uiszczone.

4. Postanowienia ust. 1-3 stosuje się również do opakowań w rozumieniu art. 8 ust. 2, akcesoriów, części zapasowych i narzędzi w rozumieniu art. 9 oraz zestawów w rozumieniu art. 10, gdy takie przedmioty są niepochodzące.

5. Postanowienia ust. 1-4 stosuje się wyłącznie do materiałów będących przedmiotem układu. Ponadto nie stanowią one przeszkody dla stosowania systemu refundacji wywozowych w odniesieniu do produktów rolnych przy wywozie zgodnie z postanowieniami układu.

TYTUŁ V

DOWÓD POCHODZENIA

Artykuł 16

Wymogi ogólne

1. Produkty pochodzące ze Wspólnoty przy przywozie do Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii oraz produkty pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii przy przywozie do Wspólnoty korzystają z postanowień niniejszego układu po przedstawieniu:

a) świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór znajduje się w załączniku III; lub

b) w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1, deklaracji (zwanej dalej »deklaracją na fakturze«), sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować; tekst deklaracji na fakturze zamieszczony jest w załączniku IV.

2. Bez względu na postanowienia ust. 1 produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu korzystają, w przypadkach określonych w art. 27, z postanowień układu bez konieczności przedkładania jakiegokolwiek z dokumentów określonych w ust. 1.

Artykuł 17

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiane jest przez organy celne kraju wywozu na pisemny wniosek sporządzony przez eksportera lub - na jego odpowiedzialność - przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2. W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełniają zarówno świadectwo przewozowe EUR.1, jak i formularz wniosku, których wzory zamieszczone są w załączniku III. Formularze te wypełnia się w jednym z języków, w których sporządzony został układ, oraz zgodnie z prawem kraju wywozu. Jeśli sporządzane są odręcznie, wypełnia się je tuszem, drukowanymi literami. Opis produktów musi być zamieszczony w polu do tego przeznaczonym bez pozostawiania wolnych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, należy nakreślić linię poziomą poniżej ostatniej linijki opisu oraz przekreślić puste miejsce.

3. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 jest zobowiązany do przedłożenia w dowolnym momencie na żądanie organów celnych kraju wywozu, w którym świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane, wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów i spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne państwa członkowskiego Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4 i które spełniają inne wymogi niniejszego protokołu.

5. Organy celne wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i wypełnienia innych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną. Organy celne wystawiające świadectwo zapewniają także, aby formularze określone w ust. 2 były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający możliwość dodania fałszywych wpisów.

6. Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 wskazuje się w polu 11 świadectwa.

7. Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub jego zapewnienia.

Artykuł 18

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane z mocą wsteczną

1. Niezależnie od postanowień art. 17 ust. 7 świadectwo przewozowe EUR.1 może, w drodze wyjątku, zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a) nie zostało ono wystawione w chwili dokonywania wywozu z powodu błędu lub niezamierzonych pominięć lub zaistnienia innych szczególnych okoliczności; lub

b) zgodnie z wymogami organów celnych wykazano, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale nie zostało z przyczyn technicznych przyjęte przy przywozie.

2. Do celów stosowania ust. 1 eksporter musi wskazać w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, oraz podać przyczyny wystąpienia z wnioskiem.

3. Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną jedynie po sprawdzeniu, że informacje zawarte we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach.

4. W certyfikatach EUR.1 wystawionych z mocą wsteczną umieszcza się następujący wpis w języku angielskim: »ISSUED RETROSPECTIVELY«.

5. Wpis określony w ust. 4 umieszcza się w polu »Uwagi« świadectwa przewozowego EUR.1.

Artykuł 19

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1. W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może zwrócić się do organów celnych, które je wystawiły, z wnioskiem o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w ich posiadaniu.

2. Duplikat wystawiony w ten sposób zawiera następującą adnotację w języku angielskim:

»DUPLICATE«.

3. Adnotację określoną w ust. 2 umieszcza się w polu »Uwagi« duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4. Duplikat, który musi być opatrzony datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, staje się skuteczny od tej daty.

Artykuł 20

Wystawianie świadectw przewozowych EUR.1 na podstawie dowodu pochodzenia wystawionego lub sporządzonego uprzednio

Jeżeli produkty pochodzące znajdują się pod kontrolą jednego z urzędów celnych we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, oryginalny dowód pochodzenia może zostać zastąpiony, na potrzeby wysłania wszystkich tych produktów lub niektórych z nich do innego miejsca we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, jednym lub kilkoma świadectwami przewozowymi EUR.1. Zastępcze świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane są przez urząd celny, pod kontrolą którego znajdują się produkty.

Artykuł 21

Rozróżnienie księgowe

1. W przypadku wystąpienia znacznych kosztów lub poważnych trudności związanych z oddzielnym magazynowaniem materiałów pochodzących i niepochodzących, które są identyczne i wymienne, organy celne mogą, na pisemny wniosek zainteresowanych, zezwolić na stosowanie tak zwanej metody »rozróżnienia księgowego« przy zarządzaniu magazynowaniem takich materiałów.

2. Metoda musi zapewnić, że w danym okresie rozrachunkowym ilość produktów uzyskanych, które można uznać za »pochodzące«, będzie taka sama jak ilość, która zostałaby uzyskana w przypadku fizycznego rozdzielenia magazynowanych materiałów.

3. Organy celne mogą udzielić takiego pozwolenia z zastrzeżeniem wszelkich warunków, które uznają za stosowne.

4. Metoda jest zarejestrowana i stosowana na podstawie ogólnych reguł księgowych mających zastosowanie w kraju wytworzenia produktu.

5. Korzystający z metody może, zależnie od okoliczności, sporządzać lub występować z wnioskiem o dowody pochodzenia w odniesieniu do takiej ilości produktów, jakie można uznać pochodzące. Na wniosek organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

6. Organy celne kontrolują sposób korzystania z pozwolenia i mogą je cofnąć w każdej chwili, gdy korzystający czyni z niego w jakikolwiek sposób niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z pozostałych warunków określonych w niniejszym protokole.

Artykuł 22

Warunki sporządzania deklaracji na fakturze

1. Deklaracja na fakturze, o której mowa w art. 16 ust. 1 lit. b), może zostać sporządzona:

a) przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23; lub

b) przez eksportera przesyłki składającej się z jednego bądź kilku opakowań zawierających produkty pochodzące, których ogólna wartość nie przekracza 6 000 EUR.

2. Deklarację na fakturze można sporządzić, jeżeli dane produkty mogą zostać uznane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4 i które spełniają inne wymogi niniejszego protokołu.

3. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze jest zobowiązany do przedłożenia w każdej chwili, na wniosek organów celnych kraju wywozu, wszystkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz spełnienie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4. Eksporter sporządza deklarację na fakturze, wpisując na maszynie, stemplując lub drukując na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym deklarację, której tekst zamieszczony jest w załączniku IV, w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z przepisami prawa kraju wywozu. Jeśli deklaracja jest sporządzana odręcznie, powinna być napisana tuszem, drukowanymi literami.

5. Deklaracje na fakturze są opatrzone własnoręcznym oryginalnym podpisem eksportera. Od upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 23 nie wymaga się jednak podpisu na takich deklaracjach, pod warunkiem że złoży on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację na fakturze, która go identyfikuje, tak jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

6. Deklaracja na fakturze może zostać sporządzona przez eksportera, gdy produkty, do których się odnosi, są wywożone lub po dokonaniu ich wywozu, pod warunkiem że zostanie ona przedstawiona w kraju przywozu nie później niż dwa lata po dokonaniu przywozu produktów, do których się odnosi.

Artykuł 23

Upoważniony eksporter

1. Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić eksportera (zwanego dalej »upoważnionym eksporterem«) dokonującego częstych wysyłek produktów na mocy niniejszego układu, aby sporządzał deklaracje na fakturze niezależnie od wartości wywożonych produktów. Eksporter ubiegający się o takie upoważnienie musi przedstawić, w sposób satysfakcjonujący organy celne, wszelkie gwarancje niezbędne do zweryfikowania pochodzenia produktów oraz spełnienia wszystkich innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.

3. Organy celne przyznają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który musi zostać zamieszczony na deklaracji na fakturze.

4. Organy celne kontrolują sposób korzystania z upoważnienia przez upoważnionego eksportera.

5. Organy celne mogą w każdej chwili cofnąć upoważnienie. Dokonują tego, jeśli upoważniony eksporter nie daje już gwarancji określonych w ust. 1, nie spełnia już warunków określonych w ust. 2 lub w inny sposób niewłaściwie wykorzystuje upoważnienie.

Artykuł 24

Termin ważności dowodu pochodzenia

1. Dowód pochodzenia jest ważny przez cztery miesiące od daty wystawienia w kraju wywozu i musi być przedłożony w wymienionym okresie organom celnym kraju przywozu.

2. Dowody pochodzenia przedstawiane organom celnym kraju przywozu po terminie ich przedstawienia określonym w ust. 1 mogą zostać przyjęte do celów stosowania preferencyjnego traktowania, jeżeli fakt nieprzedłożenia dokumentów przed ustalonym terminem jest spowodowany wyjątkowymi okolicznościami.

3. W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne kraju przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedstawione przed upływem wspomnianego terminu.

Artykuł 25

Przedkładanie dowodów pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia oraz zażądać, aby do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki stosowania układu.

Artykuł 26

Przywóz partiami

Jeżeli na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2 lit. a) Systemu Zharmonizowanego, należące do sekcji XVI i XVII lub klasyfikowane pod pozycjami 7308 i 9406 Systemu Zharmonizowanego, przywożone są partiami, organom celnym przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia przy przywozie pierwszej partii.

Artykuł 27

Zwolnienie z dowodu pochodzenia

1. Produkty wysłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub stanowiące część bagażu osobistego podróżnych mogą zostać uznane za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu oraz że nie ma żadnych wątpliwości co do wiarygodności takiego zgłoszenia. W przypadku przesyłek pocztowych takie oświadczenie może zostać umieszczone na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na załączonej do tego dokumentu kartce papieru.

2. Przywóz o charakterze okazjonalnym obejmujący wyłącznie produkty do osobistego użytku ich odbiorców, podróżnych lub ich rodzin nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeśli rodzaj i ilość produktów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

3. Ponadto łączna wartość takich produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek i 1 200 EUR w przypadku produktów stanowiących część bagażu osobistego podróżnych.

Artykuł 28

Dokumenty potwierdzające

Dokumenty określone w art. 17 ust. 3 i art. 22 ust. 3, wykorzystane do celów potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją na fakturze mogą być uważane za produkty pochodzące ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, które spełniają pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą m.in. składać się z:

a) bezpośrednich dowodów dotyczących procesów przeprowadzonych przez eksportera lub dostawcę w celu uzyskania danych towarów, zawartych na przykład w jego rachunkach lub dokumentach księgowych;

b) dokumentów potwierdzających status pochodzenia użytych materiałów, wystawionych lub sporządzonych we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, jeśli takie dokumenty są używane zgodnie z prawem krajowym;

c) dokumentów potwierdzających dokonanie obróbki lub przetworzenia materiałów we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, wystawionych lub sporządzonych we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, jeśli takie dokumenty są używane zgodnie z prawem krajowym;

d) świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze potwierdzających status pochodzenia wykorzystanych materiałów, wystawionych lub sporządzonych we Wspólnocie lub w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii zgodnie z niniejszym protokołem, lub w jednym z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, zgodnie z regułami pochodzenia identycznymi z regułami zawartymi w niniejszym protokole;

e) odpowiednich dowodów dotyczących obróbki lub przetworzenia przeprowadzonego poza Wspólnotą lub Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii zgodnie z art. 12, potwierdzających, że spełniono wymogi zawarte w tym artykule.

Artykuł 29

Przechowywanie dowodów pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1. Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty, o których mowa w art. 17 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

2. Eksporter sporządzający deklarację na fakturze przechowuje kopię tej deklaracji na fakturze, jak również dokumenty określone w art. 22 ust. 3 przez okres co najmniej trzech lat.

3. Organy celne kraju wywozu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku określony w art. 17 ust. 2 przez okres co najmniej trzech lat.

4. Organy celne kraju przywozu przechowują przedstawione im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje na fakturze przez okres co najmniej trzech lat.

Artykuł 30

Niezgodności i błędy formalne

1. Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami złożonymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie celnym w celu spełnienia formalności związanych z przywozem produktów nie unieważnia tym samym dowodu pochodzenia, jeżeli zostanie odpowiednio dowiedzione, że dany dokument rzeczywiście odpowiada przedstawionym produktom.

2. Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powinny powodować odrzucenia dokumentu, jeśli błędy te nie wzbudzają wątpliwości, co do poprawności oświadczeń złożonych w dokumencie.

Artykuł 31

Kwoty wyrażone w euro

1. Do celów stosowania postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) i art. 27 ust. 3, w przypadkach gdy produkty są fakturowane w walucie innej niż euro, kwoty wyrażone w walucie krajowej państwa członkowskiego Wspólnoty, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii oraz innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, są określane corocznie przez dane kraje.

2. Przesyłka korzysta z postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 poprzez odniesienie do waluty, w której sporządzona jest faktura, zgodnie z kwotą ustaloną dla zainteresowanego państwa.

3. Kwoty podawane w jakiejkolwiek walucie krajowej stanowią równowartość kwot wyrażonych w euro wg kursu z pierwszego dnia roboczego października. Kwoty wyrażone w walutach narodowych zgłaszane są Komisji Europejskiej do dnia 15 października i obowiązują od dnia 1 stycznia następnego roku. Komisja Europejska powiadamia pozostałe kraje o wysokości kwot wyrażonych w walutach narodowych.

4. Kraj może zaokrąglić w górę lub w dół kwoty otrzymane po przeliczeniu kwoty wyrażonej w euro na swoją walutę krajową. Kwota po zaokrągleniu nie może różnić się od kwoty otrzymanej po przeliczeniu o więcej niż 5 %. Kraj może pozostawić bez zmian kwoty wyrażone w walucie krajowej stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, jeżeli w wyniku corocznego ich dostosowywania przewidzianego w ust. 3 kwoty te po dokonaniu przeliczenia, a przed zaokrągleniem, ulegają podwyższeniu o nie więcej niż 15 % równowartości kwoty wyrażonej w walucie krajowej. Równowartość kwoty wyrażonej w walucie krajowej może być pozostawiona bez zmian, jeżeli po przeliczeniu byłaby ona niższa niż równowartość kwoty wyrażonej w walucie krajowej.

5. Kwoty wyrażone w euro podlegają przeglądowi dokonywanemu przez Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia na wniosek Wspólnoty lub Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii. Przeprowadzając przegląd, Komitet Stabilizacji i Stowarzyszenia rozważy celowość zachowania skutków odnośnych ograniczeń, uwzględniając wartości rzeczywiste. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ VI

UZGODNIENIA DOTYCZĄCE WSPÓŁPRACY ADMINISTRACYJNEJ

Artykuł 32

Wzajemna pomoc

1. Organy celne państw członkowskich Wspólnoty i Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii udostępniają sobie wzajemnie za pośrednictwem Komisji Europejskiej wzory odcisków pieczęci używanych w ich urzędach celnych przy wystawianiu świadectw przewozowych EUR.1 oraz adresy organów celnych odpowiedzialnych za weryfikację tych świadectw i deklaracji na fakturze.

2. W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego protokołu Wspólnota i Była Republika Jugosłowiańska Macedonii udzielają sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem właściwej administracji celnej, przy sprawdzaniu autentyczności świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji na fakturze oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach.

Artykuł 33

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1. Późniejsze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadzane są wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia danych produktów lub spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2. Do celów stosowania postanowień ust. 1 organy celne kraju przywozu zwracają świadectwo przewozowe EUR.1 oraz fakturę, jeżeli taka została przedłożona, deklarację na fakturze lub kopię tych dokumentów organom celnym kraju wywozu, podając w stosownych przypadkach powody złożenia wniosku o weryfikację. Wszelkie uzyskane dokumenty lub informacje wskazujące, iż informacje podane na dowodzie pochodzenia są nieprawdziwe, są przekazywane wraz z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji.

3. Weryfikacje przeprowadzają organy celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną.

4. Jeżeli organy celne kraju przywozu podejmą decyzję o zawieszeniu przyznania preferencyjnego traktowania w odniesieniu do danych produktów w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji, oferują importerowi możliwość zwolnienia tych produktów, z zastrzeżeniem podjęcia wobec nich wszelkich niezbędnych środków ostrożności, jakie uznają za niezbędne.

5. Organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację zostaną jak najszybciej poinformowane o jej wynikach. Wyniki te jasno wskazują, czy dokumenty są autentyczne oraz czy dane produkty można uznać za pochodzące ze Wspólnoty, z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub z jednego z pozostałych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 3 i 4, oraz czy spełniają one pozostałe wymogi niniejszego protokołu.

6. Jeśli w przypadkach uzasadnionych wątpliwości brak jest odpowiedzi w terminie dziesięciu miesięcy od dnia przedstawienia wniosku o weryfikację lub jeśli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do stwierdzenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, organy celne występujące z wnioskiem o weryfikację, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, odmówią przyznania uprawnienia do preferencji.

Artykuł 34

Rozstrzyganie sporów

Jeżeli sporów dotyczących procedur weryfikacji, o których mowa w art. 33, nie można rozstrzygnąć między organami celnymi, które wystąpiły z wnioskiem o weryfikację, a organami odpowiedzialnymi za przeprowadzenie takiej weryfikacji lub jeżeli pojawi się problem związany z interpretacją niniejszego protokołu, spór taki jest przedkładany Komitetowi Stabilizacji i Stowarzyszenia.

We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów między importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega ustawodawstwu wspomnianego kraju.

Artykuł 35

Sankcje

Sankcjom podlega każdy, kto sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu zawierającego nieprawdziwe informacje w celu uzyskania traktowania preferencyjnego dla produktów.

Artykuł 36

Strefy wolnocłowe

1. Wspólnota i Była Republika Jugosłowiańska Macedonii podejmą wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, aby produkty, będące przedmiotem handlu i objęte dowodem pochodzenia, których transport ma miejsce z wykorzystaniem strefy wolnocłowej znajdującej się na ich terytorium, nie były zastępowane innymi towarami ani nie były poddawane czynnościom innym niż normalne stosowane w celu zapobieżenia zepsuciu.

2. W drodze zwolnienia od postanowień zawartych w ust. 1, w przypadku gdy produkty pochodzące ze Wspólnoty lub z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii są przywożone do strefy wolnocłowej na podstawie dowodu pochodzenia i zostają poddane obróbce lub przetworzeniu, jeżeli dana obróbka lub przetworzenie są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu, właściwe organy celne wystawiają na wniosek eksportera nowe świadectwo przewozowe EUR.1.

TYTUŁ VII

CEUTA I MELILLA

Artykuł 37

Stosowanie protokołu

1. Użyte w art. 2 określenie »Wspólnota« nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2. Produkty pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii przy przywozie do Ceuty i Melilli korzystają pod każdym względem z takiej samej procedury celnej jak ta, która ma zastosowanie do produktów pochodzących z obszaru celnego Wspólnoty na mocy protokołu 2 Aktu przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich. Była Republika Jugosłowiańska Macedonii stosuje wobec przywozu produktów objętych układem oraz pochodzących z Ceuty i Melilli taki sam system celny, jak dla produktów przywożonych oraz pochodzących ze Wspólnoty.

3. Do celów stosowania ust. 2 w odniesieniu do produktów pochodzących z Ceuty i Melilli niniejszy protokół stosuje się mutatis mutandis, z zastrzeżeniem warunków specjalnych określonych w art. 38.

Artykuł 38

Warunki specjalne

1. Pod warunkiem, że były transportowane bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami art. 13, następujące produkty uważa się za:

1) pochodzące z Ceuty i Melilli:

a) produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;

b) produkty uzyskane w Ceucie i Melilli, do wytwarzania których wykorzystuje się produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

(i) produkty te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6;

lub że

(ii) produkty te pochodzą z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności określone w art. 7;

2) pochodzące z Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii:

a) produkty całkowicie uzyskane w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii;

b) produkty uzyskane w Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii, do wytwarzania których wykorzystuje się produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

(i) produkty te zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6;

lub że

(ii) produkty te pochodzą z Ceuty i Melilli lub ze Wspólnoty, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza czynności określone w art. 7.

2. Ceutę i Melillę uważa się za jedno terytorium.

3. Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza wpis »Była Jugosłowiańska Republika Macedonii« i »Ceuta i Melilla« w polu 2 świadectwa przewozowego EUR.1 lub na deklaracji na fakturze. Dodatkowo, w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli, pochodzenie towarów powinno być wskazane w polu 4 świadectwa przewozowego EUR.1 lub na deklaracji na fakturze.

4. Organy celne Hiszpanii są odpowiedzialne za stosowanie niniejszego protokołu w Ceucie i Melilli.

TYTUŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 39

Zmiany w protokole

Rada Stabilizacji i Stowarzyszenia może zdecydować o wprowadzeniu zmian do postanowień niniejszego protokołu.

(¹) Jak określono w konkluzjach Rady z kwietnia 1997 r. i komunikacie Komisji z maja 1999 r. w sprawie ustanowienia procesu stabilizacji i stowarzyszenia z krajami Bałkanów Zachodnich.

(²) Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. ma zastosowanie do produktów innych niż produkty rolne, określone w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, oraz innych niż węgiel i wyroby stalowe, określone w Układzie między Europejską Wspólnotą Węgla i Stali a Republiką Turcji w sprawie handlu produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.

(³) Jak określono w konkluzjach Rady z kwietnia 1997 r. i komunikacie Komisji z maja 1999 r. w sprawie ustanowienia procesu stabilizacji i stowarzyszenia z krajami Bałkanów Zachodnich.

(⁴) Decyzja nr 1/95 Rady Stowarzyszenia WE-Turcja z dnia 22 grudnia 1995 r. ma zastosowanie do produktów innych niż produkty rolne, określone w Układzie ustanawiającym stowarzyszenie między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Turcją, oraz innych niż węgiel i wyroby stalowe, określone w Układzie między Europejską Wspólnotą Węgla i Stali a Republiką Turcji w sprawie handlu produktami objętymi Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.

ZAŁĄCZNIK I

UWAGI WPROWADZAJĄCE DO WYKAZU W ZAŁĄCZNIKU II

Uwaga 1:

Niniejszy wykaz określa warunki, które muszą spełniać wszystkie produkty, by zostać uznane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 6 protokołu.

Uwaga 2:

2.1. Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują produkt uzyskany. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu stosowany w Systemie Zharmonizowanym, natomiast druga zawiera opis towarów zastosowany w danym systemie w odniesieniu do tej pozycji lub tego działu. Dla każdego wpisu w dwóch pierwszych kolumnach podano regułę określoną w kolumnie 3 lub 4. Jeżeli, w pewnych przypadkach, wpis w pierwszej kolumnie poprzedza >ex<, oznacza to, że regułę podaną w kolumnie 3 lub 4 stosuje się wyłącznie do części pozycji opisanej w kolumnie 2.

2.2. Jeżeli w kolumnie 1 znajduje się kilka numerów pozycji lub też podany jest tam numer działu i w związku z tym produkty w kolumnie 2 opisane są w sposób ogólny, odpowiednie reguły wymienione w kolumnie 3 lub 4 stosuje się do wszystkich produktów, które w ramach Systemu Zharmonizowanego klasyfikowane są pod różnymi pozycjami danego działu lub pod pozycjami zebranymi w kolumnie 1.

2.3. Jeżeli w wykazie podane są różne reguły mające zastosowanie do różnych produktów objętych tą samą pozycją, w każdym tiret zawarty jest opis odnoszący się do części pozycji będącej przedmiotem odpowiedniej reguły z kolumny 3 lub 4.

2.4. W przypadku gdy wpisowi w pierwszych dwóch kolumnach odpowiada reguła określona zarówno w kolumnie 3 jak i 4, eksporter może wybrać zastosowanie albo reguły określonej w kolumnie 3, albo reguły określonej w kolumnie 4. Jeżeli kolumna 4 nie zawiera reguły dotyczącej pochodzenia, należy zastosować regułę określoną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

3.1. Przepisy art. 6 tego protokołu dotyczące produktów, które uzyskały status pochodzenia, a które są używane do produkcji innych produktów, mają zastosowanie bez względu na to, czy wspomniany status został nabyty w fabryce, w której użyto tych produktów, czy w innej fabryce znajdującej się na terytorium umawiającej się strony.

Przykład:

Silnik objęty pozycją 8407, dla którego reguła określa, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą wchodzić w jego skład, nie może przekraczać 40 % ceny ex-works produktu, wytwarzany jest z »innej stali stopowej pobieżnie ukształtowanej przez kucie« objętej pozycją ex 7224.

Jeżeli odkuwka została wykonana we Wspólnocie z niepochodzącej wlewki, to odkuwka nabyła już status pochodzenia w oparciu o regułę dla pozycji ex 7224 w wykazie. Może ona potem być liczona jako pochodząca przy obliczaniu wartości silnika, niezależnie od tego, czy został on wyprodukowany w tej samej fabryce czy w innej fabryce we Wspólnocie. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.

3.2. Reguła podana w wykazie określa minimalny stopień wymaganej obróbki lub przetworzenia, a przeprowadzenie dalszej obróbki lub przetworzenia również nadaje status pochodzenia; i odwrotnie, przeprowadzenie mniejszego zakresu obróbki lub przetworzenia nie nadaje statusu pochodzenia. W związku z tym, jeżeli reguła przewiduje, że na pewnym etapie wytwarzania można wykorzystać materiał niepochodzący, wykorzystanie tego materiału na wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, natomiast na późniejszym etapie nie jest dozwolone.

3.3. Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, jeżeli w regule użyto sformułowania »Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją«, można wykorzystać materiały objęte dowolną pozycją (nawet materiały o takim samym opisie i tej samej pozycji co dany produkt), z zastrzeżeniem wszelkich szczególnych ograniczeń, które również mogą być zawarte w regule.

Jednakże wyrażenie »Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z innymi materiałami objętymi pozycją ...«lub »Wytworzenie z materiałów objętych dowolną pozycją, włącznie z materiałami objętymi tą samą pozycją, co produkt« oznacza, że można wykorzystać materiały objęte dowolną pozycją, z wyjątkiem materiałów o takim samym opisie jak produkt opisany w kolumnie 2 wykazu.

3.4. Jeżeli reguła w wykazie określa, że produkt może być wytwarzany z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że może zostać użyty jeden lub więcej materiałów. Nie oznacza to, że należy użyć wszystkich materiałów.

Przykład:

Reguła mająca zastosowanie do tkanin objętych pozycjami 5208-5212 określa, że mogą być użyte włókna naturalne i że wśród innych materiałów można również użyć materiałów chemicznych. Reguła ta nie oznacza, że należy używać zarówno włókien naturalnych jak i materiałów chemicznych; można użyć jednego lub drugiego rodzaju tych materiałów lub obydwu.

3.5. Jeżeli zamieszczona w wykazie reguła przewiduje, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten oczywiście nie wyklucza stosowania innych materiałów, które ze względu na właściwe im cechy, nie mogą spełnić warunków reguły. (Zob. również uwaga 6.2 poniżej w odniesieniu do wyrobów włókienniczych).

Przykład:

Reguła dotycząca przetworów spożywczych objętych pozycją 1904, która wyraźnie wyklucza użycie zbóż i ich pochodnych, nie wyklucza wykorzystania soli mineralnych, substancji chemicznych lub innych dodatków, które nie są produkowane ze zbóż.

Jednakże reguły tej nie stosuje się do produktów, które nie mogą być wytwarzane z materiałów wymienionych w wykazie, jednak mogą być wytwarzane z tego samego rodzaju materiałów znajdujących się na wcześniejszym etapie wytwarzania.

Przykład:

W przypadku artykułów odzieżowych z ex Działu 62 wytworzonych z materiałów nietkanych, jeżeli dla tej klasy artykułów dozwolone jest wyłącznie stosowanie niepochodzącej przędzy, nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego materiału nietkanego - nawet jeżeli materiałów nietkanych nie można wykonać z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy będzie zazwyczaj na etapie przed przędzą, tj. na etapie włókna.

3.6. Jeżeli przedstawiona w wykazie reguła przewiduje dwie maksymalne wartości procentowe materiałów niepochodzących, które mogą zostać wykorzystane, wartości tych nie można sumować. Oznacza to, iż maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nie może nigdy przekroczyć wyższej wartości procentowej. Ponadto poszczególne wartości procentowe nie mogą być przekraczane w przypadku określonych materiałów, do których się odnoszą.

Uwaga 4:

4.1. Użyte w wykazie określenie »włókna naturalne« odnosi się do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Określenie to jest ograniczone do etapu poprzedzającego etap przędzenia, włączając w to także odpady oraz, o ile nie postanowiono inaczej, dotyczy ono także włókien zgrzebnych, czesankowych i inaczej przetworzonych, jednak nie przędzonych.

4.2. Określenie »włókna naturalne« obejmuje włosie końskie objęte pozycją 0503, jedwab objęty pozycją 5002 i 5003, jak również włókna wełniane i cienką lub grubą sierść zwierzęcą objęte pozycjami 5101-5105, włókna bawełniane objęte pozycjami 5201-5203 oraz pozostałe włókna roślinne objęte pozycjami 5301-5305.

4.3. Określeń »pulpa włókiennicza«, »materiały chemiczne« i »materiały do produkcji papieru« użyto w wykazie do opisywania materiałów, które nie są klasyfikowane w działach 50-63, a które mogą być używane do wytworzenia włókien sztucznych, syntetycznych, papierniczych lub przędz.

4.4. Określenie »włókna odcinkowe chemiczne« jest używane w wykazie w odniesieniu do kabla z włókna ciągłego syntetycznego lub sztucznego, włókien odcinkowych lub odpadów objętych pozycjami 5501-5507.

Uwaga 5:

5.1. Jeżeli w stosunku do określonych produktów ujętych w wykazie dokonuje się odesłania do niniejszej uwagi, warunki określone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do żadnych podstawowych materiałów włókienniczych, użytych do wytworzenia tych produktów, które stanowią razem 10 % lub mniej całkowitej masy wszystkich użytych podstawowych materiałów włókienniczych. (Zob. również uwagi 5.3 i 5.4 poniżej).

5.2. Jednakże tolerancja określona w uwadze 5.1 może mieć zastosowanie wyłącznie do produktów mieszanych, które zostały wykonane z dwóch lub więcej podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

- jedwab,

- wełna,

- gruba sierść zwierzęca,

- cienka sierść zwierzęca,

- włosie końskie,

- bawełna,

- materiały do produkcji papieru i papier,

- len,

- konopie siewne,

- juta i pozostałe włókna łykowe,

- sizal i pozostałe włókna tekstylne z rodzaju Agave,

- włókno kokosowe, manila, ramia i pozostałe roślinne włókna tekstylne,

- syntetyczne włókno ciągłe,

- sztuczne włókna ciągłe chemiczne,

- włókna ciągłe przewodzące prąd,

- syntetyczne włókna odcinkowe z polipropylenu,

- syntetyczne włókna odcinkowe z poliestru,

- syntetyczne włókna odcinkowe z poliamidu,

- syntetyczne włókna odcinkowe z poliakrylonitrylu,

- syntetyczne włókna odcinkowe z poliimidu,

- syntetyczne włókna odcinkowe z politetrafluoroetylenu,

- syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z polisiarczku fenylu),

- syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne z polichlorku winylu),

- inne syntetyczne włókna odcinkowe,

- sztuczne włókna odcinkowe z wiskozy,

- pozostałe sztuczne włókna odcinkowe,

- przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowa,

- przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru, nawet rdzeniowa,

- produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana) zawierające pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wklejonego za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju między dwie warstwy tworzywa sztucznego,

- pozostałe produkty objęte pozycją 5605.

Przykład:

Przędza objęta pozycją 5205 wykonana z włókien bawełnianych objętych pozycją 5203 i włókien odcinkowych syntetycznych objętych pozycją 5506 jest przędzą mieszaną. Dlatego też mogą zostać użyte niepochodzące syntetyczne włókna odcinkowe chemiczne, niespełniające reguł pochodzenia (zgodnie z którymi wymagana jest produkcja z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej), pod warunkiem że ich masa całkowita nie przekracza 10 % masy przędzy.

Przykład:

Tkanina wełniana objęta pozycją 5112, zrobiona z przędzy wełnianej objętej pozycją 5107 i przędzy syntetycznej z włókien odcinkowych objętej pozycją 5509, jest tkaniną mieszaną. Dlatego też przędza syntetyczna, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytworzenia z materiałów chemicznych lub z pulpy włókienniczej) lub przędza wełniana, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytworzenia z włókien naturalnych niezgrzeblonych, nieczesanych lub inaczej przygotowanych do przędzenia) lub mieszanina tych dwóch może być użyta, pod warunkiem że ich całkowita masa nie przekracza 10 % masy tkaniny.

Przykład:

Tkanina rózgowa objęta pozycją 5802, wykonana z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny bawełnianej objętej pozycją 5210, jest produktem mieszanym tylko wtedy, gdy tkanina bawełniana jest sama tkaniną mieszaną wykonaną z typów przędzy zakwalifikowanych do dwóch różnych pozycji lub jeżeli przędze są same mieszankami.

Przykład:

Jeżeli dana tkanina rózgowa została wykonana z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny syntetycznej objętej pozycją 5407, to oczywiście użyte przędze są dwoma odrębnymi podstawowymi materiałami tekstylnymi i tym samym tkanina rózgowa również jest produktem mieszanym.

5.3. W przypadku produktów zawierających »przędzę z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowego« tolerancja dla tej przędzy wynosi 20 %.

5.4. W przypadku produktów zawierających »pasmo składające się z rdzenia wykonanego z folii aluminiowej lub rdzenia wykonanego z warstwy tworzywa sztucznego, nawet powlekanego proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wklejonego za pomocą przezroczystego lub barwnego kleju pomiędzy dwie warstwy tworzywa sztucznego«, tolerancja w odniesieniu do tego pasma wynosi 30 %.

Uwaga 6:

6.1. Jeżeli w wykazie dokonuje się odesłania do niniejszej uwagi, materiały włókiennicze (z wyjątkiem podszewek i płótna krawieckiego), które nie spełniają warunków reguły podanej w kolumnie 3 wykazu dla danego produktu konfekcjonowanego, mogą być wykorzystywane, pod warunkiem że są klasyfikowane w pozycji innej niż produkt, a ich wartość nie przekracza 8 % ceny ex-works produktu.

6.2. Bez uszczerbku dla uwagi 6.3 materiały, które nie są klasyfikowane w działach 50-63, mogą być swobodnie wykorzystywane do produkcji wyrobów włókienniczych, nawet zawierających materiały włókiennicze.

Przykład:

Jeżeli podana w wykazie reguła przewiduje, że dla poszczególnego artykułu z materiału włókienniczego (takiego jak spodnie) konieczne jest wykorzystanie przędzy, nie wyklucza to wykorzystania artykułów metalowych, takich jak guziki, ponieważ guziki nie są klasyfikowane w działach 50-63. Z tego samego powodu nie wyklucza to stosowania zamków błyskawicznych, mimo iż zazwyczaj zawierają one materiały włókiennicze.

6.3. W przypadku gdy stosowana jest reguła określająca procentową zawartość danego materiału, wartość materiałów, które nie są sklasyfikowane w działach 50-63, musi być uwzględniona przy obliczaniu wartości zastosowanych materiałów niepochodzących.

Uwaga 7:

7.1. »Procesami specyficznymi« na potrzeby pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja za pomocą rozpuszczalników selektywnych;

f) proces obejmujący wszystkie niżej wymienione zabiegi: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywnym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja.

7.2. »Procesami specyficznymi« na potrzeby pozycji 2710, 2711 oraz 2712 są:

a) destylacja próżniowa;

b) redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania;

c) krakowanie;

d) reformowanie;

e) ekstrakcja za pomocą rozpuszczalników selektywnych;

f) proces obejmujący wszystkie niżej wymienione zabiegi: przetwarzanie przy użyciu skoncentrowanego kwasu siarkowego, oleum lub bezwodnika siarkowego; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczenie naturalnymi ziemiami aktywnymi, aktywnym węglem drzewnym lub boksytem;

g) polimeryzacja;

h) alkilowanie;

i) izomeryzacja;

j) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710, odsiarczanie z wykorzystaniem wodoru, prowadzące do obniżenia o co najmniej 85 % zawartości siarki w odsiarczanych produktach (metoda ASTM D 1266-59 T);

k) wyłącznie w odniesieniu do produktów objętych pozycją 2710, odparafinowywanie z zastosowaniem procesu innego niż filtrowanie;

l) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710, poddawanie działaniu wodoru przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze większej niż 250 °C przy użyciu katalizatora, innego niż do celów odsiarczania, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze poddawanie działaniu wodoru olejów smarowych objętych pozycją ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie uważa się za proces specyficzny;

m) wyłącznie w odniesieniu do olejów opałowych objętych pozycją ex 2710, destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30 % objętości tych produktów zostanie oddestylowane, łącznie ze stratami, przy temperaturze 300 °C, z zastosowaniem metody ASTM D 86;

n) wyłącznie w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe objęte pozycją ex 2710, poddawanie działaniu elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości;

o) w odniesieniu tylko do produktów surowych (innych niż wazelina, ozokeryt, wosk montanowy lub wosk torfowy i parafina, zawierających w stosunku wagowym mniej niż 75 % oleju) objętych pozycją ex 2712, odolejanie przy pomocy krystalizacji frakcyjnej.

7.3. Na potrzeby pozycji ex 2707, 2713-2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 proste czynności, takie jak oczyszczanie, dekantacja, odsalanie, oddzielanie od wody, filtracja, barwienie, znakowanie, uzyskiwanie danej zawartości siarki poprzez wymieszanie produktów o różnej zawartości siarki oraz wszelkiego rodzaju kombinacje tych czynności lub czynności podobnych, nie nadają pochodzenia.

ZAŁĄCZNIK II

WYKAZ OBRÓBEK LUB PRZETWORZEŃ, KTÓRE NALEŻY WYKONAĆ NA MATERIAŁACH NIEPOCHODZĄCYCH, ABY WYTWORZONY PRODUKT UZYSKAŁ STATUS POCHODZENIA

ZAŁĄCZNIK III

WZORY ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1 I WNIOSKU O WYDANIE ŚWIADECTWA PRZEWOZOWEGO EUR.1

Instrukcje dotyczące druku

1. Każdy formularz musi mieć wymiary 210 × 297 mm; dopuszcza się tolerancję do minus 5 mm lub plus 8 mm na długość. Należy stosować papier koloru białego, zwymiarowany do pisania, niezawierający masy ściernej i o gramaturze nie niższej niż 25 g/m². Papier powinien być pokryty siatką giloszową w kolorze zielonym, pozwalającą na wzrokowe wykrycie każdego fałszerstwa dokonanego przy użyciu środków mechanicznych bądź chemicznych.

2. Właściwe organy umawiających się stron mogą zastrzec sobie prawo do samodzielnego drukowania formularzy lub zlecić ich druk zatwierdzonym drukarniom. W drugim przypadku każdy z formularzy musi zawierać odesłanie do takiego upoważnienia. Każdy formularz musi zawierać nazwę i adres drukarni lub znak, poprzez który drukarnia może zostać zidentyfikowana. Formularz opatrzony jest numerem seryjnym, nadrukowanym lub nie, za pomocą którego może on zostać zidentyfikowany.

ZAŁĄCZNIK IV

ZAŁĄCZNIK V

PRODUKTY WYŁĄCZONE Z ZAKRESU KUMULACJI PRZEWIDZIANEJ W ART. 3 I ART. 4

WSPÓLNA DEKLARACJA

dotycząca Księstwa Andory

1. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii uznaje produkty pochodzące z Księstwa Andory, objęte działami 25-97 Systemu Zharmonizowanego, za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego układu.

2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis celem określenia statusu pochodzenia produktów określonych w pkt 1.

WSPÓLNA DEKLARACJA

dotycząca Republiki San Marino

1. Była Jugosłowiańska Republika Macedonii uznaje produkty pochodzące z Republiki San Marino za pochodzące ze Wspólnoty w rozumieniu niniejszego układu.

2. Protokół 4 stosuje się mutatis mutandis celem określenia statusu pochodzenia produktów określonych w pkt 1.”