KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 75/324/EWG z dnia 20 maja 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do dozowników aerozoli (¹), w szczególności jej art. 5 i art. 10 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Postęp techniczny i innowacje umożliwiły wprowadzanie do obrotu większej ilości dozowników aerozoli, które charakteryzuje złożony projekt techniczny i właściwości odróżniające je od tradycyjnych dozowników. Przepisy dyrektywy 75/324/EWG są niewystarczające, by zagwarantować wysoki poziom bezpieczeństwa takich nietradycyjnych dozowników aerozoli. Indywidualne projektowanie nietradycyjnych dozowników aerozoli może stwarzać zagrożenia dla bezpieczeństwa nieuwzględnione w przepisach dyrektywy dotyczących bezpieczeństwa, dostosowanych do znanych projektów dozowników aerozoli. W związku z tym, w celu adekwatnego uwzględnienia wszystkich aspektów bezpieczeństwa producentów należy zobowiązać do przeprowadzania analizy zagrożeń.

(2) Analiza zagrożeń musi w miarę potrzeb obejmować ryzyko związane z wdychaniem substancji rozpylanej przez dozownik aerozoli w normalnych warunkach zastosowania oraz w warunkach zastosowania, które można w uzasadniony sposób przewidzieć, uwzględniając przy tym wymiary kropelki i wielkość rozprzestrzeniania aerozolu w połączeniu z fizycznymi i chemicznymi własnościami zawartości, ponieważ wdychanie małych kropelek aerozolu może stwarzać ryzyko szkodliwych skutków dla zdrowia użytkownika w tych warunkach zastosowania, nawet w przypadku, gdy dozownik aerozoli jest prawidłowo sklasyfikowany oraz opatrzony etykietą zgodnie z przepisami dyrektywy 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych (²).

(3) Klauzulę ochronną przewidzianą w art. 10 dyrektywy 75/324/EWG zastosowało jedno państwo członkowskie. Przyjęty środek zabezpieczający jest uzasadniony ryzykiem większej palności substancji znajdujących się w dozowniku aerozoli w normalnych warunkach zastosowania lub w warunkach, które można w uzasadniony sposób przewidzieć.

(4) Aktualna definicja składników łatwopalnych nie wystarcza do zagwarantowania wysokiego poziomu bezpieczeństwa we wszystkich przypadkach. W szczególności należy zwrócić uwagę, że chociaż niektóre składniki rozprowadzane za pomocą dozowników aerozoli nie są definiowane jako „łatwopalne" według kryteriów wymienionych w załączniku VI do dyrektywy Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych (³), to w normalnych czy możliwych do przewidzenia w uzasadniony sposób warunkach stosowania dozownika aerozoli mogą one doprowadzić do zapalenia. Ponadto aktualne kryteria łatwopalności dotyczą jedynie substancji i preparatów chemicznych, natomiast nie uwzględniają odpowiednio specjalnych właściwości fizycznych rozpylonego aerozolu lub szczególnych warunków zastosowania.

(5) Aby osiągnąć optymalny poziom bezpieczeństwa, oraz uwzględniając specyficzne cechy dozowników aerozoli, nowe kryteria klasyfikacji łatwopalności dozowników aerozoli należy rozszerzyć na zagrożenia związane z rozproszeniem zawartości tych dozowników i szczególnymi warunkami ich stosowania, a nie ograniczać się do fizycznych i chemicznych właściwości samej zawartości.

(6) Zgodnie z obowiązującymi aktualnie przepisami dyrektywy 75/324/EWG każdy napełniony dozownik aerozoli należy zanurzyć w gorącej wodzie, by ocenić jego szczelność i odporność na rozerwanie. Jednak dozowników aerozoli wrażliwych na wysoką temperaturę nie można poddawać tej próbie. Postęp technologiczny umożliwił alternatywne metody ostatecznej oceny szczelności i odporności na pękanie dozowników aerozoli, gwarantujące taki sam poziom bezpieczeństwa.

(7) Obowiązujące aktualnie przepisy dyrektywy 75/324/EWG dopuszczają możliwość stosowania systemu badania dającego wynik równoważny do metody kąpieli wodnej, pod warunkiem uzyskania zgody komitetu, o którym mowa w art. 6. Procedura ta okazuje się jednak bardzo trudna do realizacji w praktyce i dlatego nigdy jej nie stosowano. W związku z tym, aby umożliwić podmiotom gospodarczym korzystanie z postępu technicznego bez uszczerbku dla aktualnego poziomu bezpieczeństwa, gwarantując jednocześnie właściwy poziom technicznej wiedzy specjalistycznej, zatwierdzanie alternatywnych metod badania należy koniecznie powierzyć właściwym organom wyznaczanym przez państwa członkowskie na mocy dyrektywy 94/55/WE z dnia 21 listopada 1994 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie transportu drogowego towarów niebezpiecznych (⁴), a nie komitetowi, o którym mowa w art. 6 dyrektywy 75/324/EWG.

(8) Rozerwanie i przeciekanie metalowych dozowników aerozoli podgrzanych do wysokiej temperatury, tak jak w przypadku samochodów wystawionych na działanie promieni słonecznych, spowodowało obawy związane z bezpieczeństwem. Dlatego zachodzi konieczność ograniczenia maksymalnego poziomu napełnienia do takiej samej wartości dla wszystkich rodzajów dozowników aerozoli.

(9) Najbardziej przyjaznymi środowisku i niepalnymi propelentami są sprężone gazy. Jednak spadek ciśnienia w dozowniku aerozoli z propelentami w postaci sprężonych gazów zazwyczaj prowadzi pod koniec okresu ich użytkowania do mniej efektywnego uwalniania zawartości. W konsekwencji stosowanie sprężonych gazów jako propelentów można stymulować, zwiększając maksymalne ciśnienie wewnętrzne dozowników aerozoli do poziomu bezpiecznego dla konsumenta.

(10) Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 75/324/EWG.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Dostosowania do Postępu Technicznego Dyrektywy w sprawie Dozowników Aerozoli,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W dyrektywie 75/324/EWG wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 29 października 2009 r. Następnie przekazują Komisji teksty tych przepisów i tabelę korelacji tych przepisów z przepisami niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie zobowiązane są stosować te przepisy od dnia 29 kwietnia 2010 r.

Przepisy przyjmowane przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich oficjalnej publikacji. Państwa członkowskie określają metody dokonywania takiego odniesienia.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 3

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa jest skierowana do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 kwietnia 2008 r.

ZAŁĄCZNIK