RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 15,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W roku 2003 Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję (rezolucja RB ONZ) nr 1521 (2003) nakładającą na Liberię środki ograniczające. Środki te zostały wdrożone na mocy wspólnego stanowiska Rady 2004/137/WPZiB z dnia 10 lutego 2004 r. dotyczącego środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko Liberii (¹).

(2) W następstwie przyjęcia rezolucji RB ONZ nr 1683 (2006) i rezolucji RB ONZ nr 1731 (2006) Rada przyjęła, odpowiednio, wspólne stanowisko 2006/518/WPZiB z dnia 24 lipca 2006 r. zmieniające i odnawiające niektóre środki restrykcyjne zastosowane wobec Liberii (²) i wspólne stanowisko 2007/93/WPZiB zmieniające i odnawiające wspólne stanowisko 2004/137/WPZiB dotyczące środków ograniczających skierowanych przeciwko Liberii (³).

(3) Mając na uwadze rozwój wypadków w Liberii, dnia 19 grudnia 2007 r. Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję RB ONZ nr 1792 (2007) odnawiającą na okres kolejnych 12 miesięcy środki ograniczające dotyczące broni oraz środki ograniczające dotyczące podróżowania. Rezolucja RB ONZ nr 1792 (2007) wprowadza także obowiązek informowania komitetu ustanowionego na mocy pkt 21 rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003) o dostawie wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych, dostarczonych zgodnie z pkt 2 lit. e) lub pkt 2 lit. f) rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003), pkt 2 rezolucji RB ONZ nr 1683 (2006) lub pkt 1 lit. b) rezolucji RB ONZ nr 1731 (2006).

(4) Ze względu na jasność wspomniane wyżej środki należy skonsolidować w jednym akcie prawnym.

(5) Do wdrożenia niektórych z tych środków wymagane jest działanie Wspólnoty,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE STANOWISKO:

Artykuł 1

1. Sprzedaż, dostawa, przekazywanie lub wywóz do Liberii wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych, łącznie z bronią i amunicją, pojazdami wojskowymi i sprzętem wojskowym, sprzętem paramilitarnym i częściami zamiennymi do wyżej wymienionych, przez obywateli państw członkowskich lub z terytoriów państw członkowskich lub z użyciem ich samolotów lub statków pod ich banderą, są zabronione niezależnie od tego, czy pochodzą z terytoriów państw członkowskich czy też nie.

2. Zakazuje się również:

a) przyznawania, sprzedaży, świadczenia lub przekazywania pomocy technicznej, usług pośrednictwa i innych usług związanych z działaniami wojskowymi oraz związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją lub używaniem przedmiotów wymienionych w ust. 1, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Liberii lub do użytku w Liberii;

b) zapewniania finansowania lub pomocy finansowej związanych z działaniami wojskowymi, z uwzględnieniem w szczególności dotacji, kredytów i ubezpieczeń kredytów eksportowych, na sprzedaż, dostawy, przekazywanie lub wywóz pozycji z ust. 1, bezpośrednio lub pośrednio każdej osobie, podmiotowi lub organowi w Liberii lub do użytku w Liberii.

Artykuł 2

1. Artykuł 1 nie ma zastosowania do:

a) uzbrojenia i materiałów z nim związanych oraz szkoleń i pomocy technicznej mających wyłącznie stanowić wsparcie lub przeznaczonych do wykorzystania przez misję ONZ w Liberii;

b) uzbrojenia i materiałów z nim związanych oraz prowadzenia szkoleń technicznych i udzielania pomocy technicznej mających wyłącznie stanowić wsparcie lub przeznaczonych do wykorzystania podczas międzynarodowego programu szkoleń i reform liberyjskich sił zbrojnych i policji, zatwierdzonych wcześniej przez komitet ustanowiony w pkt 21 rezolucji RB ONZ nr 1521 (2003) („Komitet ds. Sankcji”);

c) nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego przeznaczonego wyłącznie do użytku humanitarnego lub ochronnego lub udzielania pomocy technicznej lub prowadzenia szkoleń technicznych związanych z takim nieśmiercionośnym sprzętem, zatwierdzonych wcześniej przez Komitet ds. Sankcji;

d) odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, czasowo wwożonych do Liberii -wyłącznie do osobistego użytku - przez personel Organizacji Narodów Zjednoczonych, przedstawicieli środków masowego przekazu, pracowników organizacji humanitarnych i rozwojowych oraz personel pomocniczy;

e) broni i amunicji już dostarczonej członkom specjalnych służb bezpieczeństwa (Special Security Service - SSS) do celów szkoleniowych i powierzonych tym służbom do nieograniczonego użytku operacyjnego - o ile przekazanie tym służbom broni i amunicji zostało wcześniej zatwierdzone przez Komitet ds. Sankcji, a także do pomocy technicznej i finansowej dotyczącej takiej broni i amunicji;

f) broni i amunicji przeznaczonych do użytku członków sił policyjnych i sił bezpieczeństwa rządu Liberii, którzy od czasu podjęcia przez ONZ misji w Liberii zostali zweryfikowani i przeszkoleni - o ile dostawy takie zostały uprzednio zatwierdzone przez Komitet ds. Sankcji na wspólny wniosek złożony przez rząd Liberii i państwo wywożące - a także do pomocy technicznej i finansowej dotyczącej takiej broni i amunicji;

g) nieśmiercionośnego sprzętu wojskowego innego niż nieśmiercionośna broń i amunicja, zgodnie z uprzednią informacją przekazaną Komitetowi ds. Sankcji, przeznaczonego wyłącznie do użytku członków sił policyjnych i sił bezpieczeństwa rządu Liberii, którzy od czasu podjęcia przez ONZ misji w Liberii w październiku 2003 r. zostali zweryfikowani i przeszkoleni.

2. Dostawa, sprzedaż lub przekazywanie uzbrojenia i materiałów z nim związanych lub świadczenie usług, o których mowa w ust. 1 lit. a), b), c), e), f) i g), wymagają zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państw członkowskich. Państwa członkowskie rozważają oddzielnie każdy przypadek dostaw na mocy ust. 1 lit. a), b) c), e), f) i g), biorąc w pełni pod uwagę kryteria określone w kodeksie postępowania Unii Europejskiej w sprawie wywozu broni. Państwa członkowskie żądają zastosowania odpowiednich środków bezpieczeństwa przeciwko nadużyciu uprawnień udzielonych na mocy niniejszego ustępu i w stosownych przypadkach zapewniają możliwość odesłania dostarczonego uzbrojenia i materiałów z nim związanych.

3. Państwa członkowskie informują Komitet ds. Sankcji o dostawie wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych dostarczonych zgodnie z ust. 1 lit. b), c), f) i g).

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie przedsiębiorą konieczne środki w celu uniemożliwienia wjazdu na ich terytoria lub przejazdu przez nie wszystkim osobom wskazanych przez Komitet ds. Sankcji, które:

a) stanowią zagrożenie dla procesu pokojowego w Liberii lub uczestniczą w działaniach mających naruszyć pokój i stabilizację w Liberii i w subregionie, w tym wyższym rangą członkom rządu byłego prezydenta Charlesa Taylora i ich współmałżonkom oraz członkom byłych liberyjskich sił zbrojnych utrzymującym powiązania z byłym prezydentem Charlesem Taylorem;

b) naruszają zakaz sprzedaży, dostaw, przekazywania lub wywozu wszelkich typów uzbrojenia i materiałów z nim związanych, w tym broni i amunicji, pojazdów i wyposażenia wojskowego, wyposażenia paramilitarnego i części zapasowych do wyżej wymienionych lub zakaz prowadzenia szkoleń technicznych lub udzielania pomocy technicznej związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją lub używaniem tego rodzaju przedmiotów;

c) dostarczają pomoc finansową lub wojskową grupom rebe-liantów w Liberii lub w krajach regionu lub są związane z podmiotami, które to czynią.

2. Ustęp 1 w żadnym przypadku nie zobowiązuje danego państwa do odmówienia wjazdu na swoje terytorium swoim własnym obywatelom.

3. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli Komitet ds. Sankcji stwierdzi, że podróż taka jest uzasadniona z powodów humanitarnych, włączając w to obowiązki religijne, lub jeżeli komitet dojdzie do wniosku, że wyłączenie w inny sposób przyczyniałoby się do osiągnięcia celów rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ w zakresie pokoju, stabilizacji i demokracji w Liberii oraz trwałego pokoju w regionie.

Artykuł 4

Niniejsze wspólne stanowisko staje się skuteczne z dniem jego przyjęcia. Zostaje ono w stosownych przypadkach zmienione lub uchylone zgodnie z ustaleniami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 5

Niniejsze wspólne stanowisko zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 12 lutego 2008 r.