KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dotyczącą ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego (¹), w szczególności jej załącznik III pkt 2 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Jeśli ilości nawozu naturalnego, które państwo członkowskie zamierza stosować w przeliczeniu na hektar rocznie, różnią się od ilości określonej w załączniku III pkt 2 akapit drugi zdanie pierwsze i jego lit. a) do dyrektywy 91/676/EWG, muszą one być ustalone tak, by nie stanowiły przeszkody w realizacji celów określonych w art. 1 wymienionej dyrektywy i muszą być uzasadnione na podstawie obiektywnych kryteriów, na przykład tak jak w omawianym przypadku, długich okresów wegetacji i upraw o wysokim poborze azotu.

(2) Belgia złożyła wniosek do Komisji o przyznanie odstępstwa na mocy załącznika III pkt 2 akapit trzeci do dyrektywy 91/676/EWG w odniesieniu do regionu Walonii.

(3) Odstępstwo to dotyczy zamiaru zezwolenia przez Belgię na stosowanie w Walonii 230 kg azotu na hektar rocznie pochodzącego z odchodów zwierzęcych w określonych gospodarstwach rolnych, w których co najmniej 48 % powierzchni stanowią użytki zielone. Stosowanie azotu z nawozu naturalnego na użytkach zielonych nie przekroczyłoby 230 kg na hektar rocznie, a w przypadku roślin uprawnych we wspomnianych gospodarstwach nie przekroczyłoby poziomu 115 kg azotu na hektar rocznie.

(4) W Walonii strefy podatne ze względu na azot, wyznaczone zgodnie z art. 3 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/676/EWG, obejmują około 42 % terytorium całego regionu i 54 % wszystkich użytków rolnych.

(5) Szacuje się, że niniejsze odstępstwo dotyczy około 500 gospodarstw rolnych odpowiadających 5,6 % całkowitej liczby gospodarstw w strefach podatnych ze względu na azot i 3 % użytków rolnych.

(6) Belgia przyjęła w odniesieniu do Walonii prawodawstwo wprowadzające w życie dyrektywę 91/676/EWG -„Rozporządzenie rządu Walonii z dnia 15 lutego 2007 r. zmieniające Księgę II Kodeksu Ochrony Środowiska ustanawiającego Kodeks Wodny w zakresie zrównoważonego zarządzania azotem w rolnictwie” - mające również zastosowanie do odstępstwa, o przyznanie którego złożono wniosek.

(7) Przedstawione dane dotyczące jakości wody w Walonii w 2005 r. pokazują, że średnie stężenie azotu w wodach powierzchniowych w strefach podatnych ze względu na azot wynosi 16,7 mg/L przy stale utrzymującym się lub malejącym poziomie w 84 % miejsce monitorujących w latach 2001-2005. W 2005 r. średnie stężenie azotu w wodach gruntowych wynosiło 24,8 mg/L przy stale utrzymującym się lub malejących poziomie w 74 % miejsc monitorowania w okresie od 2001 do 2005 r.

(8) Średnia dawka na hektar azotu pochodzącego z nawozu naturalnego zmniejszyła się o 12% od 1990 r. i w 2004 r. wyniosła 101 kg/ha użytków rolnych, z czego 94 % pochodziło z odchodów bydła, 3 % z odchodów świń i 2 % z odchodów drobiu. Średnie stosowanie nawozów chemicznych zmniejszyło się od 1990 r. w odniesieniu zarówno do azotu jak i fosforanów, odpowiednio o 19% i 49% i w 2004 r. wyniosło średnio 109 kg/ha i 28 kg/ha odpowiednio azotu i fosforanu.

(9) Dodatkowe dokumenty przedłożone w notyfikacji pokazują, że proponowana ilość 230 kg azotu w przeliczeniu na hektar rocznie pochodzącego z nawozu naturalnego jest uzasadniona na podstawie obiektywnych kryteriów takich jak długie okresy wegetacji i uprawy o wysokim poborze azotu.

(10) Po przeanalizowaniu wniosku Komisja stwierdza, że proponowana ilość 230 kg azotu w przeliczeniu na hektar rocznie pochodzącego z nawozu naturalnego nie będzie stanowiła przeszkody w realizacji celów dyrektywy 91/676/EWG, z zastrzeżeniem spełnienia pewnych ściśle określonych warunków.

(11) Niniejszą decyzję stosuje się w powiązaniu z drugim programem działań obowiązującym w regionie Walonii na lata 2007-2010.

(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ds. Azotanów ustanowionego na podstawie art. 9 dyrektywy 91/676/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Odstępstwo, o przyznanie którego Belgia w odniesieniu do regionu Walonii złożyła wniosek pismem z dnia 19 października 2006 r. w celu zezwolenia na stosowanie większej ilości odchodów zwierzęcych od ilości określonej w załączniku III pkt 2 akapit drugi zdanie pierwsze i jego lit. a) do dyrektywy 91/676/EWG, przyznaje się z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) „hodowle bydła” oznaczają gospodarstwa rolne, na które przypadają więcej niż trzy sztuki zwierząt gospodarskich, z których dwie trzecie stanowi bydło;

b) „użytki zielone” oznaczają obszar hodowli bydła stanowiący trwałe lub krótkotrwałe użytki zielone (krótkotrwałe użytki zielone zakładane są zwykle na okres krótszy niż cztery lata).

Artykuł 3

Zakres

Niniejsza decyzja ma zastosowanie na zasadzie indywidualnej i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 4, 5 i 6 w odniesieniu do hodowli bydła.

Artykuł 4

Roczne zezwolenia i zobowiązania

1. Rolnicy, którzy chcą skorzystać z odstępstwa, co roku przedstawiają właściwym organom wniosek o przyznanie odstępstwa.

2. Wraz z corocznym wnioskiem określonym w ust. 1 rolnicy zobowiązują się na piśmie do spełnienia warunków określonych w art. 5 i 6.

3. Właściwe organy zapewniają objęcie wszystkich wniosków o przyznanie odstępstwa kontrolą administracyjną. Jeżeli kontrola wniosków, o których mowa w ust. 1, przeprowadzona przez władze krajowe wykazuje, że warunki określone w art. 5 i 6 nie zostały spełnione, wnioskodawca zostaje o tym poinformowany, a wniosek odrzuca się.

Artykuł 5

Stosowanie nawozu naturalnego i innych nawozów

1. Ilość odchodów zwierzęcych (w tym odchody pochodzące bezpośrednio od zwierząt) stosowana każdego roku w hodowlach bydła nie przekracza ilości nawozu naturalnego zawierającej 230 kg azotu na hektar, z zastrzeżeniem warunków określonych w ust. 2-8.

2. Ilość odchodów zwierzęcych stosowana na użytkach zielonych każdego roku nie przekracza 230 kg azotu na hektar. Ilość nawozu naturalnego stosowana każdego roku na pozostałych gruntach danego gospodarstwa nie przekracza 115 kg azotu na hektar.

3. Każde gospodarstwo posiada swój plan nawożenia opisujący płodozmian i planowane stosowanie nawozu naturalnego oraz nawozów azotowych i fosforanowych. Plan ten jest dostępny w gospodarstwie najpóźniej od dnia 31 marca każdego roku.

Plan nawożenia zawiera:

a) liczbę zwierząt gospodarskich, opis systemu magazynowania i przechowywania wraz z pojemnością dostępną do celów przechowywania nawozu naturalnego;

b) wyliczenie ilości azotu pochodzącego z nawozu naturalnego (minus straty poniesione podczas magazynowania i przechowywania) oraz fosforu wyprodukowanego w gospodarstwie;

c) płodozmian oraz powierzchnię użytków zielonych i każdej uprawy wraz ze szkicową mapką określającą położenie poszczególnych pól;

d) przewidywalne wymagania upraw w zakresie azotu i fosforu;

e) ilość i rodzaj nawozu dostarczonego i wykorzystanego poza użytkami rolnymi danego gospodarstwa;

f) stosowane ilości azotu i fosforu pochodzących z nawozu naturalnego w podziale na poszczególne pola;

g) stosowane ilości azotu i fosforu pochodzących z nawozów chemicznych i innych nawozów w podziale na poszczególne pola.

W celu zapewnienia spójności między planami a faktycznymi praktykami rolniczymi plany zostają poddane przeglądowi nie później niż w ciągu siedmiu dni po wprowadzeniu jakichkolwiek zmian w praktykach rolniczych.

4. Każde gospodarstwo przygotowuje swój rejestr nawożenia. Jest on każdego roku przedkładany właściwemu organowi.

5. Każde gospodarstwo rolne, które korzysta z indywidualnego odstępstwa, zgadza się na objęcie kontrolą stosowania, o którym mowa w art. 4 ust. 1, planu i rejestru nawożenia.

6. W każdym gospodarstwie, które korzysta z indywidualnego odstępstwa, co najmniej raz na cztery lata przeprowadza się analizę gleby pod kątem zawartości fosforu w odniesieniu do każdego obszaru gospodarstwa jednolitego pod względem płodozmianu i cech gleby. Wymagana jest co najmniej jedna analiza na każde 5 hektarów użytków w gospodarstwie.

7. Każdego roku dokonuje się pomiaru stężenia azotu w glebie w każdym gospodarstwie, które korzysta z indywidualnego odstępstwa. Bada się rocznie co najmniej pięć próbek z każdego gospodarstwa.

8. Nie rozrzuca się nawozu naturalnego w okresie jesiennym przed uprawą trawy.

Artykuł 6

Gospodarowanie gruntami

1. Co najmniej 48 % powierzchni hodowli bydła, na której stosuje się nawóz naturalny, stanowi uprawa trawy.

2. Rolnicy korzystający z indywidualnego odstępstwa stosują następujące środki:

a) krótkotrwałe użytki zielone należy zaorać na wiosnę;

b) użytki zielone nie obejmują roślin strączkowych ani innych roślin wiążących azot atmosferyczny. Jednakże nie dotyczy to roślin strączkowych w użytkach zielonych, na których ich zawartość wynosi mniej niż 50 %.

Artykuł 7

Inne środki

1. Stosowanie odstępstwa odbywa się bez uszczerbku dla środków niezbędnych do osiągnięcia zgodności z pozostałym prawodawstwem Wspólnoty w dziedzinie ochrony środowiska.

2. Każdemu rolnikowi korzystającemu z indywidualnego odstępstwa udziela się technicznego wsparcia poprzez służby doradcze, które zapewniają ocenę wyników badania gleby, planów i rejestrów nawożenia. Wyniki badania przekazuje się właściwym organom odpowiadającym za kontrolę zgodności z warunkami ustanowionymi w art. 5 i 6.

Artykuł 8

Monitorowanie

1. Właściwy organ sporządza i co roku aktualizuje mapy określające odsetek gospodarstw rolnych, odsetek zwierząt gospodarskich oraz odsetek gruntów rolnych objętych indywidualnym odstępstwem w każdym obszarze rolniczym. Mapy te są co roku przekazywane Komisji, po raz pierwszy do końca 2007 r.

2. Aby ocenić wpływ odstępstwa na jakość wody, ustanawia się i prowadzi sieć monitorowania w celu pobierania próbek wód powierzchniowych i gruntowych.

3. Badania i analiza składników pokarmowych dostarczają danych na temat miejscowego użytkowania gruntów, systemu płodozmianu i praktyk rolniczych w gospodarstwach korzystających z indywidualnych odstępstw. Dane te mogą zostać wykorzystane w modelowych obliczeniach wielkości wypłukiwanych azotanów i strat fosforu z pól, gdzie stosuje się do 230 kg azotu pochodzącego z odchodów zwierzęcych na hektar rocznie.

4. Wyznacza się miejsca monitorowania, aby dostarczyć danych na temat stężenia azotu w wodzie glebowej i odpowiednio jego strat wraz z wodą odprowadzaną ze strefy korzeniowej do wód gruntowych oraz strat azotu poprzez odpływ powierzchniowy i podpowierzchniowy, zarówno w warunkach przyznanego odstępstwa, jak i bez takiego odstępstwa.

Artykuł 9

Sprawozdawczość

1. Każdego roku właściwy organ przekazuje Komisji wyniki monitorowania wraz ze zwięzłym sprawozdaniem dotyczącym zmian jakości wody, oceną pozostałości azotu w glebie jesienią w gospodarstwach korzystających z odstępstwa i praktyki oceniania. Sprawozdanie dostarcza informacji, jak przeprowadza się ocenę wprowadzenia w życie warunków odstępstwa poprzez kontrole na poziomie gospodarstw, i zawiera informacje na temat gospodarstw niespełniających warunków na podstawie kontroli administracyjnych i kontroli w terenie. Pierwsze sprawozdanie należy przedłożyć do czerwca 2008 r., a następnie do czerwca każdego kolejnego roku.

2. Komisja uwzględni uzyskane w ten sposób wyniki podczas rozpatrywania ewentualnego nowego wniosku o przyznanie odstępstwa.

Artykuł 10

Stosowanie

Niniejszą decyzję stosuje się w powiązaniu z drugim programem działań na lata 2007-2010 w regionie Walonii -„Rozporządzenie rządu Walonii z dnia 15 lutego 2007 r. zmieniające Księgę II Kodeksu Ochrony Środowiska ustanawiającego Kodeks Wodny w zakresie zrównoważonego zarządzania azotem w rolnictwie”. Wygasa ona z dniem 31 grudnia 2010 r.

Artykuł 11

Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Belgii.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 grudnia 2007 r.