RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 61 lit. c) w związku z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 16 września 1988 r. państwa członkowskie Wspólnot Europejskich oraz Republika Islandii, Królestwo Norwegii i Konfederacja Szwajcarska podpisały umowę międzynarodową dotyczącą jurysdykcji i uznawania oraz wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych (¹) („konwencję z Lugano”), tym samym rozszerzając zakres zastosowania konwencji z dnia 27 września 1968 r., dotyczącej tego samego przedmiotu (²) („konwencja brukselska”), na terytorium Islandii, Norwegii i Szwajcarii.

(2) W latach 1998-1999 podjęto negocjacje w sprawie rewizji konwencji brukselskiej i konwencji z Lugano w ramach doraźnej grupy roboczej, której skład rozszerzono o przedstawicieli Szwajcarii, Norwegii i Islandii. Negocjacje te doprowadziły do przyjęcia projektu konwencji przygotowanego przez grupę roboczą, który został zatwierdzony przez Radę na jej posiedzeniu w dniach 27-28 maja 1999 r.

(3) Późniejsze negocjacje w ramach Rady w oparciu o ten tekst doprowadziły do przyjęcia rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (³), które unowocześniło postanowienia konwencji brukselskiej oraz przyspieszyło i usprawniło funkcjonowanie systemu uznawania i wykonywania orzeczeń.

(4) Ze względu na zbieżny charakter ustanowionych w konwencji brukselskiej i konwencji z Lugano systemów jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych, postanowienia konwencji z Lugano powinno się dostosować do przepisów rozporządzenia (WE) nr 44/2001, aby osiągnąć tę samą intensywność obiegu orzeczeń pomiędzy państwami członkowskimi UE a zainteresowanymi państwami EFTA.

(5) Zgodnie z postanowieniami Protokołu w sprawie stanowiska Danii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w stosowaniu środków przyjętych na podstawie tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Aby postanowienia konwencji z Lugano mogły znaleźć zastosowanie wobec Danii, powinna ona przystąpić w charakterze Umawiającej się Strony do nowej konwencji, która ma ten sam zakres przedmiotowy.

(6) Decyzją z dnia 27 września 2002 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji mających na celu przyjęcie nowej konwencji z Lugano o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych.

(7) Komisja wynegocjowała taką konwencję w imieniu Wspólnoty z Islandią, Norwegią, Szwajcarią i Danią.

(8) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, stanowiącego załącznik do Traktatu o Unii Europejskiej oraz Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Zjednoczone Królestwo i Irlandia uczestniczą w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(9) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, Dania nie uczestniczy w przyjmowaniu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje.

(10) Konwencja, parafowana w Brukseli w dniu 28 marca 2007 r., powinna zostać podpisana,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty podpisanie Konwencji o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych, która zastąpi konwencję z Lugano z dnia 16 września 1988 r., z zastrzeżeniem zawarcia tej konwencji.

Tekst konwencji jest dołączony do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do podpisania, w imieniu Wspólnoty, konwencji o jurysdykcji i uznawaniu oraz wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 15 października 2007 r.