RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

mając na uwadze, co następuje:

(1) Porwania, których dokonują grupy lub pojedyncze osoby i które można określić jako element światowego terroryzmu, stanowią ogromne wyzwanie dla państw członkowskich.

(2) Aby z powodzeniem stawić czoło takim sytuacjom, państwa członkowskie muszą gromadzić informacje, nawiązywać kontakty i przeprowadzać poufne rozmowy.

(3) Zdolności danego państwa członkowskiego w tej dziedzinie znacznie by się zwiększyły, gdyby państwo to mogło korzystać z doświadczeń zdobytych przez inne państwa członkowskie w porównywalnych sytuacjach.

(4) W tym celu każde państwo członkowskie powinno przekazywać innym państwom członkowskim arkusz danych zawierający kluczowe informacje na temat porwań, do których doszło w przeszłości, powinno uwzględniać wyłącznie informacje, które po zakończeniu danego incydentu uznano za jawne i które ograniczają się do przypadków związanych z terroryzmem międzynarodowym,

NINIEJSZYM ZALECA:

1) państwom członkowskim:

a) by po opanowaniu sytuacji związanej z porwaniem przekazywały następujące dane (¹):

- kraj i region, w których nastąpiło porwanie,

- liczba i narodowość zakładników,

- godzina i data porwania,

- godzina i data zakończenia incydentu,

- sprawcy/grupa terrorystyczna, która dokonała porwania,

- sposób przeprowadzenia porwania,

- motywacja sprawców porwania,

- udział mediatora tak/nie,

- osoba kontaktowa w danym państwie członkowskim.

Informacje te powinny zostać przekazane na formularzu przedstawionym w załączniku 1;

b) w odpowiednich przypadkach, przekazywały następujące dodatkowe informacje:

- powód pobytu zakładników w kraju, ich umiejętności językowe, płeć,

- ideologia, narodowość, umiejętności językowe sprawców,

- środki użyte przez sprawców do kontaktowania się z opinią publiczną,

- szczegóły sposobu działania sprawców.

Dodatkowe informacje powinny zostać przekazane w formacie przedstawionym w załączniku 2;

2) jeśli miałyby być przekazywane dane osobowe, powinno się to odbywać zgodnie z prawem krajowym;

3) państwom członkowskim, by zgromadziły informacje na temat wszystkich incydentów, które miały miejsce od 1 stycznia 2002 r., i przekazały to zestawienie innym państwom członkowskim;

4) państwom członkowskim, by wymieniały informacje na podstawie wyżej omówionych zasad z wykorzystaniem sieci Bureau de Liaison do wymiany informacji na temat incydentów terrorystycznych w całej UE;

5) państwom członkowskim, by w jak największym stopniu wymieniały informacje z Europolem, i na podstawie ilości i typu tych informacji przeanalizowały po roku, czy przydatne byłoby utworzenie bazy danych w Europolu;

6) państwom członkowskim, by sporządziły listy danych kontaktowych i wymieniły się tymi listami w celu usprawnienia bezpośredniej komunikacji pomiędzy punktami kontaktowymi.

(¹) W przypadku porwania informacje te mogłyby pomóc w szybkim zorientowaniu się, czy inne państwo członkowskie miało do czynienia z porwaniem obywateli UE w tym samym regionie przez tę samą grupę terrorystyczną lub w podobnych warunkach. Dane państwo członkowskie może wówczas zwrócić się do wskazanej osoby kontaktowej. Wymiana kolejnych informacji i doświadczeń powinna dokonywać się dwustronnie i zgodnie z prawem krajowym.

ZAŁĄCZNIK 1

ZAŁĄCZNIK 2