Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2007-06-25
Wersja aktualna od 2007-06-25
obowiązujący
Alerty
DECYZJA KOMISJI
z dnia 25 czerwca 2007 r.
w sprawie zgodności z prawem wspólnotowym środków przyjętych przez Francję na mocy art. 3a ust. 1 dyrektywy Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej
(2007/480/WE)
KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 nr. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej (1), w szczególności jej art. 3a ust. 2,
uwzględniając opinię Komitetu ustanowionego zgodnie z art. 23a dyrektywy 89/552/EWG,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Pismem z dnia 30 grudnia 2003 r. Francja powiadomiła Komisję o środkach przyjmowanych zgodnie z art. 3a ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG.
(2) Komisja zweryfikowała, w ciągu trzech miesięcy od otrzymania powiadomienia, zgodność tychże środków z prawem wspólnotowym, w szczególności w zakresie proporcjonalności środków oraz przejrzystości procedury konsultacji krajowych.
(3) W swojej analizie Komisja wzięła pod uwagę dostępne dane dotyczące sytuacji w dziedzinie mediów we Francji.
(4) Lista wydarzeń o doniosłym znaczeniu dla społeczeństwa, zawarta w środkach przyjętych przez Francję, została sporządzona w sposób jasny i przejrzysty i po przeprowadzeniu we Francji szerokich konsultacji.
(5) Komisja została przekonana, że wydarzenia wymienione w środkach przyjętych przez Francję spełniają przynajmniej dwa z następujących kryteriów uznawanych za rzetelne wskaźniki znaczenia wydarzenia dla społeczeństwa: szczególny powszechny oddźwięk w państwie członkowskim, a nie tylko znaczenie dla tych, którzy zazwyczaj śledzą dany sport lub aktywność; ii) ogólnie uznawane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa państwa członkowskiego, w szczególności jako czynnik wzmacniający tożsamość kulturową; iii) uczestnictwo drużyny narodowej w danym wydarzeniu w kontekście zawodów lub turnieju o znaczeniu międzynarodowym oraz iv) fakt, że wydarzenie było tradycyjnie transmitowane w ogólnodostępnym programie telewizyjnym i zyskiwało dużą widownię telewizyjną.
(6) Szereg wydarzeń wymienionych w ramach środków przyjętych przez Francję, w tym letnie i zimowe igrzyska olimpijskie, mecz inauguracyjny, półfinały i finały mistrzostw świata w piłce nożnej, jak również półfinały i finały mistrzostw Europy w piłce nożnej, stanowią wydarzenia kategorii tradycyjnie uznawanej za mającą doniosłe znaczenie dla społeczeństwa, wymienione wprost w motywie 18 dyrektywy 97/36/WE. Wydarzenia te mają szczególny powszechny oddźwięk we Francji, ponieważ są szczególnie popularne wśród szerokiej publiczności, a nie tylko wśród tych osób, które zazwyczaj śledzą wydarzenia sportowe.
(7) Pozostałe wymienione rozgrywki piłki nożnej, w tym oficjalne mecze reprezentacji narodowej Francji w piłce nożnej w ramach kalendarza imprez FIFA, finał Pucharu UEFA, jeśli bierze w nim udział któryś z klubów biorących udział w rozgrywkach francuskich, finał Pucharu Francji oraz finał Ligi Mistrzów w piłce nożnej, mają szczególny powszechny oddźwięk we Francji, ponieważ piłka nożna jest najpopularniejszym sportem w tym kraju.
(8) Rugby jest ważnym sportem i przyciąga znaczną widownię, szczególnie w południowo-wschodniej Francji, czyli w dużej części kraju. Finał mistrzostw Francji w rugby, finał Pucharu Europy w rugby, jeśli bierze w nim udział któryś z klubów biorących udział w rozgrywkach francuskich, Puchar Sześciu Narodów w rugby oraz półfinały i finały Pucharu Świata w rugby mają szczególny powszechny oddźwięk we Francji.
(9) Wymienione rozgrywki tenisowe mają szczególny powszechny oddźwięk we Francji, ponieważ tenis jest najważniejszym sportem indywidualnym w tym państwie członkowskim.
(10) Grand Prix Francji Formuły 1 ma szczególny powszechny oddźwięk we Francji w świetle znaczenia tego wydarzenia dla francuskiego przemysłu samochodów wyścigowych.
(11) Wyścig Tour de France (mężczyzn) ma szczególny powszechny oddźwięk we Francji i ma ogólnie uznawane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa francuskiego jako czynnik wzmacniający tożsamość kulturową z uwagi na fakt, że jest najważniejszym wydarzeniem kolarskim na świecie. Odzwierciedla on popularność kolarstwa we Francji i ma znaczący wpływ na turystykę, stanowiąc okazję do promowania kraju.
(12) Wyścig kolarski Paryż-Roubaix ma szczególny powszechny oddźwięk we Francji, ponieważ stanowi element francuskiego dziedzictwa.
(13) Wymienione zawody w koszykówce mają ogólnie uznawane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa francuskiego, w szczególności jako czynnik wzmacniający tożsamość kulturową ze względu na fakt, że koszykówka jest ważnym czynnikiem spójności społecznej we Francji.
(14) Wymienione zawody piłki ręcznej obejmują najważniejsze turnieje międzynarodowe, w których bierze udział reprezentacja narodowa Francji i które w związku z tym faktem mają istotne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa francuskiego.
(15) Mistrzostwa Świata w lekkiej atletyce mają ogólnie uznane, szczególne znaczenie kulturowe dla społeczeństwa francuskiego, w szczególności jako czynnik wzmacniający tożsamość kulturową, zwłaszcza w świetle częstych sukcesów francuskich zawodników.
(16) Wymienione wydarzenia były tradycyjnie transmitowane w ogólnodostępnej telewizji i przyciągały szeroką widownię telewizyjną.
(17) Środki przyjęte przez Francję wydają się być proporcjonalne w stopniu uzasadniającym odstępstwo od fundamentalnej, zapisanej w Traktacie WE zasady swobody świadczenia usług, z uwagi na ważny interes publiczny, jakim jest zapewnienie szerokiego publicznego dostępu do transmisji wydarzeń o doniosłym znaczeniu dla społeczeństwa.
(18) Środki przyjęte przez Francję są zgodne z zasadami WE dotyczącymi konkurencji w tym sensie, że definicja nadawców wyłonionych do transmisji wymienionych wydarzeń jest oparta na obiektywnych kryteriach, które pozwalają na rzeczywistą i potencjalną konkurencję w zakresie zdobycia praw do transmisji tych wydarzeń. Ponadto liczba wymienionych wydarzeń nie jest nieproporcjonalna w stopniu, który mógłby zakłócić konkurencję na rynku odbiorców końcowych telewizji ogólno-dostępnej i telewizji płatnej.
(19) Po powiadomieniu przez Komisję innych państw członkowskich o środkach przyjętych przez Francję i konsultacji z Komitetem ustanowionym na mocy art. 23a dyrektywy 89/552/EWG, Dyrektor Generalny ds. Edukacji i Kultury poinformował Francję pismem z dnia 7 kwietnia 2004 r., że Komisja Europejska nie zamierza kwestionować środków, o których została powiadomiona.
(20) Środki zostały przyjęte przez Francję w dniu 22 grudnia 2004 r.
(21) Z wyroku Sądu Pierwszej Instancji w sprawie T-33/01, Infront WM przeciwko Komisji, wynika, że deklaracja, iż środki przyjęte zgodnie z art. 3a ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG są zgodne z prawem wspólnotowym, stanowi decyzję w rozumieniu art. 249 Traktatu WE, która musi w związku z tym zostać przyjęta przez Komisję. W związku z powyższym konieczne jest stwierdzenie na mocy niniejszej decyzji, że środki zgłoszone przez Francję są zgodne z prawem wspólnotowym. Środki przyjęte ostatecznie przez Francję i określone w załączniku do niniejszej decyzji powinny zostać opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 3a ust. 2 dyrektywy 89/552/EWG,
STANOWI, CO NASTĘPUJE:
Artykuł 1
Środki przyjęte zgodnie z art. 3a ust. 1 dyrektywy 89/552/EWG, o których Francja powiadomiła Komisję w dniu 30 grudnia 2003 r., są zgodne z prawem wspólnotowym.
Artykuł 2
Środki przyjęte ostatecznie przez Francję i określone w załączniku do niniejszej decyzji zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 3a ust. 2 dyrektywy 89/552/EWG.
Sporządzono w Brukseli, dnia 25 czerwca 2007 r.
W imieniu Komisji |
Viviane REDING |
Członek Komisji |
|
(1) Dz.U. L 298 z 17.10.1989, str. 23. Dyrektywa zmieniona dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 60).
ZAŁĄCZNIK
Publikacja na mocy art. 3a ust. 2 dyrektywy Rady 89/552/EWG w sprawie koordynacji niektórych przepisów zawartych w ustawach, rozporządzeniach oraz aktach administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej
Środki przyjęte przez Francję, które mają zostać opublikowane na mocy art. 3a ust. 2 dyrektywy 89/552/EWG, są następujące:
Premier,
na podstawie sprawozdania Ministra Kultury i Komunikacji,
uwzględniając dyrektywę Rady 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących wykonywania telewizyjnej działalności transmisyjnej, zmienioną dyrektywą 97/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1997 r., w szczególności jej art. 3a,
uwzględniając Europejską konwencję o telewizji ponadgranicznej, otwartą do podpisu dnia 5 maja 1989 r., zmienioną Protokołem zatwierdzonym przez Komitet Ministrów Rady Europy dnia 9 września 1998 r., otwartym do zatwierdzenia przez Strony Konwencji dnia 1 października 1998 r., w szczególności jego art. 9a, łącznie z ustawą nr 94-542 z dnia 28 czerwca 1994 r. i nr 2001-1210 z dnia 20 grudnia 2001 r., które zezwalają na jego zatwierdzenie, oraz dekretami nr 95-438 z dnia 14 kwietnia 1995 r. i nr 2002-739 z dnia 30 kwietnia 2002 r., które stanowią o jego publikacji,
uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym podpisane w Porto dnia 2 maja 1992 r. oraz zmieniający je protokół, podpisany w Brukseli dnia 17 marca 1993 r., w szczególności jego załącznik X, łącznie z ustawą nr 93-1274 z dnia 2 grudnia 1993 r. zezwalającą na jego ratyfikowanie oraz dekretem nr 94-43 z dnia 1 lutego 1994 r., który stanowi o jego publikacji,
uwzględniając ustawę nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. w sprawie swobody komunikacji, wraz z późniejszymi zmianami, w szczególności jej artykuł 20-2,
uwzględniając pismo Komisji Europejskiej z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie projektu środków zgłoszonego przez Francję w celu zastosowania art. 3a dyrektywy 89/552/EWG, zmienionej dyrektywą 97/36/WE;
po wysłuchaniu Conseil d'Etat (Rady Stanu) (sekcja spraw wewnętrznych),
WYDAJE NASTĘPUJĄCY DEKRET:
Artykuł 1 - Niniejszy dekret ustanawia warunki, jakie muszą spełnić nadawcy telewizyjni, aby retransmisje wydarzeń o wielkiej wadze, na które mają wyłączność, mogły być dostępne dla znacznej części widzów za pośrednictwem ogólnodostępnego programu telewizyjnego.
Tytuł I
Przepisy dotyczące transmisji z wydarzeń o doniosłym znaczeniu na terytorium Francji
Artykuł 2 - Na potrzeby postanowień niniejszego tytułu stosuje się następujące definicje:
a) » telewizja ogólnodostępna « - dowolna telewizja, która nie wymaga wnoszenia opłat przez użytkowników i która może być odbierana przez przynamniej 85 % gospodarstw domowych we Francji metropolitalnej;
b) » telewizja o dostępie ograniczonym « - dowolna telewizja, która nie spełnia dwóch warunków określonych w poprzednim akapicie.
Artykuł 3 - Lista wydarzeń określonych w art. 20-2 ustawy nr 86-1067 z dnia 30 września 1986 r. zawiera następujące wydarzenia:
1. Letnie i zimowe igrzyska olimpijskie;
2. Oficjalne mecze reprezentacji Francji w piłce nożnej w ramach kalendarza imprez FIFA (Międzynarodowej Federacji Piłkarskiej);
3. Mecz inauguracyjny, półfinały i finał mistrzostw świata w piłce nożnej;
4. Półfinały i finał mistrzostw Europy w piłce nożnej;
5. Finał Pucharu UEFA, jeśli bierze w nim udział któryś z klubów biorących udział w rozgrywkach francuskich;
6. Finał piłkarskiej Ligi Mistrzów;
7. Finał Pucharu Francji w piłce nożnej;
8. Puchar Sześciu Narodów w rugby;
9. Półfinały i finał Pucharu Świata w rugby;
10. Finał mistrzostw Francji w rugby;
11. Finał Pucharu Europy w rugby, jeśli bierze w nim udział któryś z klubów biorących udział w rozgrywkach francuskich;
12. Finały turnieju gry pojedynczej mężczyzn i kobiet turnieju tenisowego Roland Garros;
13. Półfinały i finały Pucharu Davisa i Fed Cup, jeśli bierze w nim udział tenisowa drużyna z Francji;
14. Grand Prix Francji Formuły 1;
15. Wyścig Tour de France (kolarstwo, mężczyźni);
16. Wyścig kolarski Paryż-Roubaix;
17. Finały rozgrywek mężczyzn i kobiet w mistrzostwach Europy w koszykówce, jeśli bierze w nich udział reprezentacja narodowa Francji;
18. Finały rozgrywek mężczyzn i kobiet w mistrzostwach świata w koszykówce, jeśli bierze w nich udział reprezentacja narodowa Francji;
19. Finały rozgrywek mężczyzn i kobiet w mistrzostwach europy w piłce ręcznej, jeśli bierze w nich udział reprezentacja narodowa Francji;
20. Finały rozgrywek mężczyzn i kobiet w mistrzostwach świata w piłce ręcznej, jeśli bierze w nich udział reprezentacja narodowa Francji;
21. Mistrzostwa świata w lekkiej atletyce.
Artykuł 4 - Korzystanie przez dostawcę usług telewizyjnych we Francji z wyłącznych praw do transmisji wydarzenia o doniosłym znaczeniu wymienionych w art. 3, nabytych po 23 sierpnia 1997 r., nie może uniemożliwiać transmisji tego wydarzenia w telewizji ogólnodostępnej; wydarzenie takie winno być transmitowane bezpośrednio i w całości, z wyłączeniem następujących przypadków:
1. Transmisja wydarzenia wymienionego w art. 3 pkt 15 może być ograniczona do najważniejszych momentów, zgodnie z przyjętymi zasadami nadawania takiego wydarzenia;
2. Transmisja wydarzeń wymienionych w art. 3 pkt 1 i 21 może być ograniczona do momentów ukazujących różno-rodność dyscyplin sportowych i uczestniczących w nich krajów i może zawierać materiały pochodzące z wcześniejszych nagrań, jeżeli różne wydarzenia odbywają się równocześnie;
3. Wydarzenia o doniosłym znaczeniu mogą być również transmitowane w formie uprzednio zarejestrowanego materiału, jeżeli mają miejsce między północą a godziną szóstą rano czasu francuskiego, pod warunkiem że transmisja we Francji rozpocznie się przed godziną dziesiątą rano.
Nadawanie bezpośredniej i pełnej transmisji wydarzenia o doniosłym znaczeniu przez telewizję o dostępie ograniczonym, której użytkownicy wnoszą opłaty i która może być odbierana na warunkach określonych w art. 2 lit. a) niniejszego dekretu, z zastrzeżeniem powyższych przepisów, bez narzucania szczególnych warunków dostępu, nie jest uznawane za przeszkodę w transmitowaniu tego samego wydarzenia w telewizji ogólnodostępnej.
Artykuł 5 - W celu umożliwienia transmisji wydarzenia o doniosłym znaczeniu w telewizji ogólnodostępnej na warunkach określonych w art. 4, nadawca telewizyjny posiadający prawo do wyłącznego nadawania wszystkich lub części wydarzeń o doniosłym znaczeniu i który nie spełnia warunków musi - w stosownym czasie przed terminem danego wydarzenia - wystosować wobec telewizji ogólnodostępnej propozycję dokonania cesji praw do transmisji przedmiotowego wydarzenia na warunkach określonych w art. 4. Oferta taka winna być oparta na uczciwych, racjonalnych i niedyskryminujących zasadach i warunkach rynkowych
Jeśli w odpowiedzi na tę ofertę nie zostanie wystosowana propozycja ze strony nadawcy telewizyjnego lub jeśli propozycja nie jest oparta na uczciwych, racjonalnych i niedyskryminujących zasadach i warunkach rynkowych, nadawca telewizyjny posiadający wyłączność na transmisję może wykonać swoje prawa bez konieczności wypełniania warunków określonych w art. 4.
Tytuł II
Przepisy dotyczące transmisji z wydarzeń o doniosłym znaczeniu w innych państwach europejskich
Artykuł 6 - Postanowienia niniejszego tytułu stosują się do nadawców telewizyjnych podlegających jurysdykcji francuskiej i realizujących transmisje do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa członkowskiego Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa będącego stroną Europejskiej konwencji w sprawie telewizji ponadgranicznej z wydarzenia wskazanego przez to państwo jako wydarzenie o doniosłym znaczeniu dla społeczeństwa tego państwa w rozumieniu dyrektywy 89/552/EWG z dnia 3 października 1989 r., a prawo do transmisji zostało uzyskane po 23 sierpnia 1997 r.
Artykuł 7 - Nadawcy telewizyjni podlegający jurysdykcji francuskiej realizują w państwach wskazanych w art. 6 swoje prawa do transmisji wydarzeń o doniosłym znaczeniu, określonych przez te państwa, w sposób, który nie odbiera znacznej części społeczeństwa możliwości oglądania takich wydarzeń w telewizji ogólnodostępnej - w transmisji bezpośredniej lub z uprzednio nagranych materiałów, zgodnie z art. 3a powołanej wyżej dyrektywy z dnia 3 października 1989 r.
Artykuł 8 - Jeżeli nadawca telewizyjny podlegający jurysdykcji francuskiej transmituje wydarzenie o doniosłym znaczeniu w jednym z państw wskazanych w art. 6, musi on przestrzegać określonych przez to państwo warunków dotyczących transmisji telewizyjnej.
Tytuł III
Przepisy końcowe
Artykuł 9 - Rada Audiowizualna może, na wniosek nadawcy telewizyjnego lub z własnej inicjatywy, wydać opinię w sprawie warunków stosowania przepisów niniejszego dekretu.
Artykuł 10 - Dekret wydany następnie przez Conseil d'Etat określi listę wydarzeń o doniosłym znaczeniu oraz warunki transmisji telewizyjnej dla departamentów zamorskich Saint Pierre-et-Miquelon, Mayotte, Nowa Kaledonia, Polinezja Francuska oraz wysp Wallis i Futuna, biorąc pod uwagę specyfikę potrzeb każdej z tych wspólnot oraz warunki techniczne transmisji zagranicznych.
Artykuł 11 - Za wykonanie niniejszego dekretu odpowiedzialni są jest Minister Kultury i Komunikacji oraz Minister ds. Departamentów i Terytoriów Zamorskich. Dekret zostanie opublikowany w Dzienniku Urzędowym Republiki Francuskiej.
Sporządzono w Paryżu, dnia 22 grudnia 2004 r.
Premier | Minister Kultury i Komunikacji | Minister ds. Departamentów Zamorskich |
Jean-Pierre RAFFARIN | Renaud DONNEDIEU DE VABRES | Brigitte GIRARDIN”. |