DECYZJA RADY
z dnia 18 czerwca 2007 r.
upoważniająca Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej
(2007/441/WE)
(DUUEL. z 2010 r., Nr 318, poz. 45; DUUEL. z 2013 r., Nr 316, poz. 37; DUUEL. z 2016 r., Nr 305, poz. 30; DUUEL. z 2019 r., Nr 324, poz. 7;ostatnia zmiana: DUUEL. z 2022 r., Nr 317, poz. 120)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
uwzględniając dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (1), w szczególności jej art. 395 ust. 1,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W piśmie z dnia 9 października 2006 r., które wpłynęło do Sekretariatu Generalnego Komisji w dniu 11 października 2006 r., Włochy wniosły o upoważnienie do wprowadzenia środków stanowiących odstępstwo od przepisów dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (2), regulujących prawo podatnika do odliczenia VAT płaconego od zakupionych towarów i usług oraz przepisów nakładających wymóg opodatkowania składników majątku przedsiębiorstwa używanych do celów prywatnych.
(2) Dyrektywa 77/388/WE została zastąpiona dyrektywą 2006/112/WE.
(3) Zgodnie z art. 395 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE, pismem z dnia 28 lutego 2007 r. Komisja przekazała pozostałym państwom członkowskim wniosek złożony przez Włochy. Pismem z dnia 21 listopada 2006 r. Komisja zawiadomiła Włochy, że posiada wszystkie informacje, które uznaje za niezbędne dla rozpatrzenia wniosku.
(4) Artykuł 168 dyrektywy 2006/112/WE ustanawia prawo podatnika do odliczenia VAT nałożonego na dostarczane mu towary i świadczone na jego rzecz usługi, które są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Artykuł 26 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy zawiera wymóg rozliczania się z VAT w przypadku użycia składników majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych.
(5) Trudne jest dokładne określenie zakresu wykorzystywania pojazdów do celów prywatnych, a nawet jeśli jest to możliwe, procedura jest często skomplikowana. W ramach środków, których dotyczy wniosek, kwota podatku VAT podlegająca odliczeniu w przypadku pojazdów, które nie są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, powinna, z pewnymi wyjątkami, stanowić zryczałtowany odsetek. W oparciu o obecnie dostępne informacje władze Włoch uznają, że stawka 40 % jest właściwa. Jednocześnie w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania wymóg rozliczenia się z VAT w przypadku wykorzystywania pojazdu do celów prywatnych powinien być zawieszony, jeśli pojazd podlega powyższemu ograniczeniu. Środki te mogą być uzasadnione potrzebą uproszczenia procedury poboru VAT i zapobieżenia uchylaniu się od płacenia podatków wynikającemu z niewłaściwego prowadzenia dokumentacji.
(6) Środki stanowiące odstępstwo powinny być czasowo ograniczone, aby można było ocenić ich skuteczność oraz stwierdzić, czy określony odsetek jest odpowiedni, ponieważ pierwotna jego wysokość opiera się na wstępnych ustaleniach dotyczących użycia do celów działalności gospodarczej.
(7) W listopadzie 2004 r. Komisja przedstawiła wniosek dotyczący dyrektywy Rady zmieniającej dyrektywę 77/388/EWG, obecnie dyrektywę 2006/112/WE, w odniesieniu do prawa do odliczania podatku VAT (3). Środki stanowiące odstępstwo powinny wygasnąć z chwilą wejścia proponowanej dyrektywy w życie, jeśli nastąpi ono wcześniej niż data określona w decyzji,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
W drodze odstępstwa od art. 168 dyrektywy 2006/112/WE niniejszym upoważnia się Włochy do ograniczenia do 40 % prawa do odliczenia podatku VAT nakładanego na wydatki związane z pojazdami silnikowymi, które nie są wykorzystywane wyłącznie do celów działalności gospodarczej.
Artykuł 2
W drodze odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2006/112/WE zobowiązuje się Włochy do tego, aby nie traktowały użycia pojazdu stanowiącego składniki majątku przedsiębiorstwa podatnika do celów prywatnych, jako świadczenia usług, jeżeli na mocy niniejszej decyzji pojazd ten podlega ograniczeniu prawa do odliczenia VAT.
Artykuł 3
Wydatki związane z pojazdami są wyłączone z ograniczenia prawa do odliczenia, zgodnie z niniejszą decyzją, jeśli pojazd należy do jednej z poniższych kategorii:
- pojazd stanowi jedno z narzędzi pracy podatnika w ramach wykonywania jego działalności;
- pojazd jest używany jako taksówka;
- pojazd jest używany do celów szkoleniowych przez szkołę nauki jazdy;
- pojazd jest używany do celów wynajmu lub leasingu;
- pojazd jest używany przez przedstawicieli handlowych.
Artykuł 4
Wydatki związane z pojazdami obejmują koszty zakupu pojazdu, w tym wydatki związane z montażem i podobne, produkcją, nabyciem wewnątrzwspólnotowym, przywozem, leasingiem lub wynajmem, przeróbkami, naprawą lub konserwacją i wydatki związane z dostawami towarów lub świadczeniem usług związanych z pojazdami i korzystaniem z nich, w tym smarów i paliwa.
Artykuł 5
Artykuły 1 i 2 mają zastosowanie do wszystkich pojazdów silnikowych, z wyjątkiem ciągników rolniczych lub leśnych, które z reguły są używane do przewozu osób lub rzeczy po drogach, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3 500 kg i które, oprócz siedzenia kierowcy, mają nie więcej niż osiem miejsc siedzących.
Artykuł 6
[1] Ewentualny wniosek o przedłużenie upoważnienia określonego w niniejszej decyzji przedkłada się Komisji do dnia 31 marca 2025 r. Do takiego wniosku załącza się sprawozdanie obejmujące przegląd stosowanego ograniczenia procentowego dotyczącego prawa do odliczenia VAT na podstawie niniejszej decyzji.
Artykuł 7
[2] Niniejsza decyzja traci moc z dniem 31 grudnia 2025 r.
Artykuł 8
Niniejsza decyzja skierowana jest do Republiki Włoskiej.
Sporządzono w Luksemburgu, dnia 18 czerwca 2007 r.
|
(1) Dz.U. L 347 z 11.12.2006, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/138/WE (Dz.U. L 384 z 29.12.2006, str. 92).
(2) Dz.U. L 145 z 13.6.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/98/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 129).
(3) Dz.U. C 24 z 29.1.2005, str. 10.
[1] Art. 6 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 decyzji wykonawczej Rady (UE) 2022/2411 z dnia 6 grudnia 2022 r. zmieniającej decyzję 2007/441/WE upoważniającą Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE L 317 z 09.12.2022, str. 120). Zmiana weszła w życie 8 grudnia 2022 r.
[2] Art. 7 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 decyzji wykonawczej Rady (UE) 2022/2411 z dnia 6 grudnia 2022 r. zmieniającej decyzję 2007/441/WE upoważniającą Republikę Włoską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE L 317 z 09.12.2022, str. 120). Zmiana weszła w życie 8 grudnia 2022 r.
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00