RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 181a,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W ostatnim dziesięcioleciu Wspólnota konsekwentnie wzmacniała stosunki dwustronne z szeregiem państw i terytoriów uprzemysłowionych i innych państw i terytoriów o wysokim dochodzie w różnych rejonach świata, głównie w Ameryce Północnej, wschodniej Azji i Austra-lazji, ale także w południowo-wschodniej Azji i rejonie Zatoki Perskiej. Stosunki te obejmowały stopniowo coraz szerszy zakres tematów i obszarów w dziedzinie gospodarki i wykraczających poza nią.

(2) Wspólnota jest zainteresowana dalszym pogłębianiem stosunków z państwami i terytoriami uprzemysłowionymi, które mają podobne do niej struktury polityczne, gospodarcze i instytucjonalne oraz podzielają podobne wartości i które są zarówno znaczącymi partnerami w polityce dwustronnej i handlu, jak i ważnymi podmiotami na forach wielostronnych oraz w zakresie globalnego zarządzania. Pogłębianie stosunków dwustronnych między Wspólnotą a państwami i terytoriami uprzemysłowionymi będzie ważnym czynnikiem dla wzmocnienia roli i pozycji Unii Europejskiej w świecie, konsolidacji instytucji wielostronnych i zapewnienia równowagi oraz rozwoju gospodarki światowej i systemu międzynarodowego.

(3) Unia Europejska i inne państwa i terytoria uprzemysłowione oraz państwa i terytoria o wysokim dochodzie uzgodniły wzmocnienie swoich stosunków i prowadzenie współpracy w obszarach wspólnych interesów za pomocą różnych dwustronnych aktów, takich jak umowy, deklaracje, plany działania i inne podobne dokumenty.

(4) Kierując się zasadami ustalonymi w tych aktach dwustronnych, Wspólnota wdraża politykę współpracy mającą na celu stworzenie środowiska korzystnego dla pogłębiania i rozwoju stosunków między Wspólnotą a tymi państwami i terytoriami. Taka współpraca będzie sprzyjała zwiększeniu obecności i widoczności Europy w tych państwach oraz rozwojowi wymiany na płaszczyźnie gospodarczej, handlowej, akademickiej, kulturalnej i innych oraz kontaktom między różnorodnymi podmiotami reprezentującymi strony.

(5) Unia Europejska opiera się na takich zasadach, jak demokracja, państwo prawa, dobre rządy, poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności. Działania Wspólnoty na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny przyczyniać się do osiągnięcia ogólnego celu polegającego na rozwijaniu i konsolidowaniu tych zasad w krajach i regionach partnerskich poprzez dialog i współpracę.

(6) Efekty skali, efekty synergii, większa skuteczność i zauważalność działań Wspólnoty zostaną osiągnięte poprzez organizowanie objętych jednolitym aktem zróżnicowanych inicjatyw dotyczących współpracy dwustronnej z państwami i terytoriami uprzemysłowionymi i innymi państwami i terytoriami o wysokim dochodzie.

(7) Do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia konieczne jest stosowanie zróżnicowanego podejścia oraz zaplanowanie współpracy z krajami partnerskimi przy uwzględnieniu ich sytuacji gospodarczej, społecznej i politycznej oraz szczególnych interesów, strategii i priorytetów Wspólnoty.

(8) W związku z niniejszym rozporządzeniem konieczne jest uchylenie rozporządzenia Rady (WE) nr 382/2001 z dnia 26 lutego 2001 r. dotyczącego wprowadzania w życie projektów wspierających współpracę i stosunki handlowe między Unią Europejską a uprzemysłowionymi państwami Ameryki Północnej, Dalekiego Wschodu i Australazji oraz uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1035/1999 (¹).

(9) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wsparcie wzmocnionej współpracy między Wspólnotą a państwami i terytoriami uprzemysłowionymi oraz innymi państwami i terytoriami o wysokim dochodzie, nie mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, a z uwagi na skalę działań możliwe jest ich lepsze osiągnięcie przez Wspólnotę, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(10) Środki konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (²),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

[1] 1. Na użytek niniejszego rozporządzenia „państwa i terytoria uprzemysłowione oraz inne państwa i terytoria o wysokim dochodzie” obejmują państwa i terytoria wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, a „kraje rozwijające się” obejmują kraje objęte rozporządzeniem (WE) nr 1905/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającym instrument finansowania współpracy na rzecz rozwoju (³) oraz kraje wymienione w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Wspólnie państwa te zwane są dalej „krajami partnerskimi”.

Finansowanie unijne na mocy niniejszego rozporządzenia wspiera współpracę gospodarczą, finansową, techniczną, kulturalną i akademicką z krajami partnerskimi w tych obszarach określonych w art. 4, które wchodzą w zakres kompetencji Unii. Niniejsze rozporządzenie służy finansowaniu środków, które co do zasady nie spełniają kryteriów oficjalnej pomocy rozwojowej (zwanych dalej „kryteriami ODA”) określonych przez Komitet Pomocy Rozwojowej przy Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju („OECD/DAC”).

2. Podstawowym celem współpracy z krajami partnerskimi jest zareagowanie na potrzebę wzmocnienia związków z tymi krajami i dalszego wspólnego zaangażowania na forach dwustronnych, regionalnych i wielostronnych z myślą o stworzeniu bardziej przyjaznego i przejrzystego środowiska dla rozwoju stosunków między Unią a krajami partnerskimi zgodnie z określonymi w Traktatach zasadami, na których opierają się działania zewnętrzne Unii. Dotyczy to m.in. wspierania demokracji, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności, praworządności, a także propagowania godnej pracy oraz dobrych rządów i ochrony środowiska z myślą o tym, by przyczynić się do postępu i zrównoważonego rozwoju w krajach partnerskich.

Artykuł 2

Zakres stosowania

[2] 1. Współpraca ma na celu utrzymywanie stosunków z krajami partnerskimi i ma służyć zintensyfikowaniu dialogu i większemu zbliżeniu oraz tworzeniu i promowaniu podobnych struktur i wartości politycznych, gospodarczych i instytucjonalnych. Unia ma również na celu pogłębienie współpracy i wymiany z liczącymi się lub zyskującymi na znaczeniu partnerami dwustronnymi oraz podmiotami na forach wielostronnych i w zakresie globalnego zarządzania. Współpraca obejmuje również partnerów, w odniesieniu do których w strategicznym interesie Unii leży wzmacnianie powiązań i promowanie wartości określonych w Traktatach.

2. W uzasadnionych okolicznościach i w celu zapewnienia spójności i skuteczności unijnego finansowania oraz pobudzenia współpracy regionalnej Komisja może przy przyjmowaniu rocznych programów działania, o których mowa w art. 6, zdecydować, że kraje niewymienione w załącznikach kwalifikują się do zastosowania środków finansowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, jeżeli projekty lub programy, które mają być realizowane, mają charakter regionalny lub transgraniczny. Przewiduje się to w wieloletnich programach współpracy, o których mowa w art. 5.

3. Komisja wprowadza zmiany w wykazach zawartych w załącznikach I i II w świetle regularnych przeglądów wykazu krajów rozwijających się, przeprowadzanych przez OECD/DAC, oraz informuje o tych zmianach Parlament Europejski i Radę.

4. W przypadku finansowania unijnego na mocy niniejszego rozporządzenia w odpowiednich przypadkach szczególną uwagę zwraca się na przestrzeganie przez kraje partnerskie podstawowych standardów pracy Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) oraz na wysiłki tych krajów na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych.

5. W przypadku krajów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia ściśle przestrzega się spójności polityki ze środkami finansowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 1905/2006 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1337/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. ustanawiającego instrument umożliwiający szybkie reagowanie na gwałtowny wzrost cen żywności w krajach rozwijających się (⁴).

Artykuł 3

Zasady ogólne

[3] 1. Unia opiera się na zasadach wolności, demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności oraz praworządności, a także dąży – poprzez dialog i współpracę – do tego, by wspierać, rozwijać i wzmacniać działania na rzecz przestrzegania tych zasad w krajach partnerskich.

2. Przy wdrażaniu niniejszego rozporządzenia stosuje się zróżnicowane podejście do planowania współpracy z krajami partnerskimi, tak by w odpowiednich przypadkach móc uwzględnić ich sytuację gospodarczą, społeczną i polityczną oraz szczególne interesy, strategie i priorytety Unii.

3. Środki finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia obejmują obszary współpracy wymienione w szczególności w instrumentach, umowach, deklaracjach i planach działania Unii i krajów partnerskich, jak również obszary szczególnych interesów i priorytetów Unii, i muszą być z nimi spójne.

4. Celem Unii w odniesieniu do środków finansowanych na mocy niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie ich spójności z innymi obszarami jej działań zewnętrznych oraz z innymi istotnymi politykami Unii, w szczególności ze współpracą na rzecz rozwoju. Zapewnia się to w drodze formułowania polityk, planowania strategicznego oraz programowania i wdrażania środków.

5. Środki finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia stanowią uzupełnienie wysiłków podejmowanych przez podmioty publiczne państw członkowskich i Unii w dziedzinie stosunków handlowych oraz wymiany kulturalnej, akademickiej i naukowej oraz zapewniają tym wysiłkom wartość dodaną.

6. Komisja przekazuje informacje Parlamentowi Europejskiemu i regularnie przeprowadza wymianę opinii z jego udziałem.

Artykuł 4

Obszary współpracy

[4] Finansowanie unijne wspiera działania dotyczące współpracy zgodne z art. 1 i musi być spójne z ogólnym przeznaczeniem i zakresem stosowania oraz celami i zasadami ogólnymi niniejszego rozporządzenia. Finansowanie unijne obejmuje działania, które co do zasady nie spełniają kryteriów ODA i które mogą obejmować wymiar regionalny, w następujących obszarach współpracy:

1) wspieranie współpracy, partnerstw i wspólnych przedsięwzięć podmiotów gospodarczych, społecznych, kulturalnych, akademickich i naukowych pochodzących z Unii i z krajów partnerskich;

2) pobudzanie dwustronnego handlu, przepływu inwestycji oraz partnerstw gospodarczych, ze szczególnym uwzględnieniem małych i średnich przedsiębiorstw;

3) wspieranie dialogu między podmiotami politycznymi, gospodarczymi, społecznymi i kulturalnymi oraz innymi organizacjami pozarządowymi działającymi w odnośnych sektorach w Unii i krajach partnerskich;

4) wspieranie powiązań międzyludzkich, programów edukacyjnych i szkoleniowych oraz wymiany intelektualnej, a także pogłębienie wzajemnego zrozumienia międzykulturowego, w szczególności na szczeblu rodziny, w tym środków na rzecz zapewnienia i zwiększenia udziału Unii w programie Erasmus Mundus oraz uczestnictwa w europejskich targach edukacyjnych;

5) wspieranie projektów dotyczących współpracy w dziedzinach takich, jak: badania, nauka i technika, sport i kultura, energia (w szczególności energia odnawialna), transport, kwestie związane z ochroną środowiska (w tym zmiana klimatu), cła, kwestie finansowe, prawne i dotyczące praw człowieka oraz wszelkie inne zagadnienia będące przedmiotem wspólnego zainteresowania Unii i krajów partnerskich;

6) rozpowszechnianie wiedzy na temat Unii i działanie na rzecz jej zrozumienia, a także promowanie jej wizerunku;

7) wspieranie konkretnych inicjatyw, w tym prac badawczych, analiz, projektów pilotażowych lub wspólnych projektów mających na celu skuteczną i elastyczną realizację celów współpracy wynikających z rozwoju dwustronnych stosunków Unii z krajami partnerskimi lub przyspieszenie dalszego pogłębiania i poszerzania dwustronnych stosunków z tymi krajami.

Artykuł 5

Programowanie i przydział środków finansowych

1. Działania mające wesprzeć współpracę na mocy niniejszego rozporządzenia są prowadzone w ramach wieloletnich programów współpracy obejmujących współpracę ze wszystkimi lub z wybranymi krajami partnerskimi. Komisja sporządza wieloletnie programy współpracy i określa ich zakres zastosowania.

2. [5] Wieloletnie programy współpracy obejmują okres nie dłuższy niż okres obowiązywania niniejszego rozporządzenia. Określa się w nich konkretne interesy i priorytety Unii, cele ogólne i oczekiwane rezultaty. Szczególnie w przypadku Erasmus Mundus programy muszą mieć na celu jak najbardziej zrównoważony zasięg geograficzny. Ponadto określa się w nich obszary wybrane do finansowania przez Unię i podaje orientacyjny przydział przeznaczonych na dany okres środków finansowych, zarówno całkowity, jak i w podziale na priorytetowe dziedziny i kraje partnerskie lub grupy krajów partnerskich. W stosownych przypadkach można go podać w formie przedziału wartości. Wieloletnie programy współpracy podlegają przeglądowi śródokresowemu lub w razie konieczności przeglądom przeprowadzanym ad hoc.

3. Wieloletnie programy współpracy i wszelkie ich przeglądy są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2.

Artykuł 5a

Strategiczne interesy i ogólne cele Unii oraz priorytetowe obszary współpracy wybrane do finansowania przez Unię oraz oczekiwane rezultaty współpracy z krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku II

[6] Podstawą wieloletnich programów współpracy, o których mowa w art. 5, z krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku II są następujące ogólne cele i priorytetowe obszary współpracy i finansowania oraz oczekiwane rezultaty:

1) dyplomacja publiczna i działania informacyjne, których celem są:

– szeroko zakrojone działania na rzecz zrozumienia Unii oraz promowania jej wizerunku,

– rozpowszechnianie poglądów Unii na istotne kwestie polityki, a także propagowanie wyznawanych przez nią wartości: demokracji, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności,

– zachęcanie do refleksji i dyskusji na temat Unii i jej polityk oraz na temat stosunków Unii z krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku II,

– opracowanie nowych podejść będących impulsem dla pozytywnych i ukierunkowanych na wyniki stosunków z krajami, które mają niewielką wiedzę na temat Unii lub nie mają jej wcale.

Działania na rzecz osiągnięcia tych celów powinny prowadzić do lepszego wzajemnego postrzegania i zrozumienia się przez Unię i kraje partnerskie wymienione w załączniku II, co w ostatecznym rozrachunku korzystnie wpłynie na gospodarcze i polityczne stosunki Unii z jej partnerami;

2) partnerstwa gospodarcze i współpraca biznesowa, których celem jest:

– ułatwienie unijnym przedsiębiorstwom dostępu do rynków, w szczególności dzięki wspierającym je programom (obejmującym odpowiednie wsparcie regulacyjne w odniesieniu do barier w handlu), z wykorzystaniem doświadczeń wynikających z realizowanych od dawna programów współpracy biznesowej.

Programy te powinny w stosownych przypadkach stanowić uzupełnienie istniejących działań wspierających. Programy powinny oferować konkretne możliwości usprawnionej współpracy biznesowej i naukowej, zwiększenia obrotów i inwestycji w wybranych obszarach oraz intensyfikacji przepływów handlowych z krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku II.

Wysiłki te są spójne z szerszą strategią Komisji służącą zwiększaniu konkurencyjności Unii na światowych rynkach i z innymi politykami Unii wobec konkretnych regionów i krajów oraz stanowią ich uzupełnienie.

Zasoby ukierunkowuje się na kraje, w których przez podjęcie działań można zwiększyć udział unijnych przedsiębiorstw. Małe i średnie przedsiębiorstwa z Unii poszukujące dostępu do rynków w Azji, Ameryce Łacińskiej, na Bliskim Wschodzie i w Republice Południowej Afryki są przedmiotem szczególnego zainteresowania. W stosownych przypadkach zasoby ukierunkowuje się na kraje przestrzegające podstawowych standardów pracy określonych przez MOP i wnoszące wkład w podejmowane na skalę światową działania na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych;

3) powiązania międzyludzkie, których celem jest:

– wspieranie wysokiej jakości partnerstw między instytucjami szkolnictwa wyższego z Unii i państw trzecich, które to partnerstwa stanowią podstawę usystematyzowanej współpracy, wymiany i mobilności, na wszystkich poziomach szkolnictwa wyższego (Działanie 2 – CZĘŚĆ 2: Partnerstwa z państwami i terytoriami, które objęte są instrumentem finansowania współpracy z państwami i terytoriami uprzemysłowionymi), w ramach programu Erasmus Mundus II, działanie 2,

– uzupełnienie stypendiów przewidzianych w działaniu 2 programu Erasmus Mundus finansowanych w ramach instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju (Działanie 2 – CZĘŚĆ 1: Partnerstwa z państwami, które objęte są europejskim instrumentem sąsiedztwa i partnerstwa, instrumentem finansowania współpracy na rzecz rozwoju, Europejskim Funduszem Rozwoju i Instrumentem Pomocy Przedakcesyjnej (dawniej „okno współpracy zewnętrznej”)), przez wspieranie wyjazdów unijnych studentów i nauczycieli akademickich do państw trzecich,

– propagowanie wspólnie ze społeczeństwem obywatelskim w jego jak najszerszym ujęciu lepszego zrozumienia Unii jako takiej, jej stanowiska w sprawie problemów globalnych, a także procesów integracji gospodarczej, społecznej i politycznej i uzupełnienie w ten sposób oficjalnych stosunków Unii z danymi rządami,

– wspieranie współpracy, partnerstw i wspólnych przedsięwzięć podmiotów gospodarczych, społecznych, kulturalnych, akademickich i naukowych z Unii i z krajów partnerskich.

Działania te powinny umożliwiać czerpanie wzajemnych korzyści ze współpracy w zakresie edukacji, kultury i społeczeństwa obywatelskiego. Można to osiągnąć przez poprawę jakości kształcenia i stawianie czoła wzajemnym wyzwaniom, przed którymi stoją rozwijające się społeczeństwa oparte na wiedzy. Prowadzone działania powinny stanowić wartość dodaną w stosunku do rezultatów twórczej wymiany idei, wiedzy oraz wyników w zakresie badań i technologii prowadzonej ramach wymiany akademickiej i zawodowej, w szczególności z krajami partnerskimi, których systemy szkolnictwa wyższego są porównywalne z systemem unijnym.

Artykuł 6

Wdrożenie

1. [7] Komisja przyjmuje roczne programy działania oparte na wieloletnich programach współpracy, o których mowa w art. 5, i przekazuje je jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

2. Roczne programy działania określają, w odniesieniu do wszystkich lub wybranych krajów partnerskich, wyznaczone cele, dziedziny interwencji, oczekiwane wyniki, procedury zarządzania, jak również przewidywaną całkowitą kwotę finansowania. Zawierają one opis działań, które mają być finansowane, orientacyjne kwoty przeznaczone na poszczególne działania oraz orientacyjny harmonogram ich wprowadzania w życie.

3. Roczne programy działania są przyjmowane przez Komisję zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 15 ust. 2. Procedura ta nie musi być stosowana w odniesieniu do zmian programów działania, takich jak dostosowania techniczne, wydłużenie okresu wdrażania, realokacja środków między planowanymi działaniami w ramach prognozowanego budżetu lub zwiększenie albo zmniejszenie budżetu o kwotę niższą od 20 % budżetu początkowego, o ile zmiany te są zgodne z celami początkowymi określonymi w programach działania.

Artykuł 7

Kwalifikowalność

1. Następujące podmioty kwalifikują się do uzyskania finansowania w ramach niniejszego rozporządzenia do celów wdrożenia programów działania, o których mowa w art. 6:

a) następujące podmioty i organy w państwach członkowskich i w krajach partnerskich:

i) organy publiczne lub parapaństwowe, władze lokalne i ich stowarzyszenia;

ii) spółki, przedsiębiorstwa oraz inne organizacje prywatne i podmioty gospodarcze;

iii) organizacje pozarządowe; grupy obywateli i organizacje sektorowe, takie jak związki zawodowe, organizacje reprezentujące interesy gospodarcze i społeczne, organizacje konsumenckie lub organizacje zrzeszające kobiety i organizacje młodzieżowe; organizacje edukacyjne, szkoleniowe, kulturalne, medialne oraz badawcze i naukowe; uniwersytety i inne instytucje oświatowe;

b) kraje partnerskie oraz regiony, instytucje i organy zdecentralizowane w tych krajach;

c) organizacje międzynarodowe, w tym organizacje regionalne, o ile przyczyniają się do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia;

d) osoby fizyczne z państw członkowskich i krajów partnerskich lub innych państw trzecich o ile przyczyniają się do osiągnięcia celów niniejszego rozporządzenia;

e) [8] wspólne organy powołane przez kraje i regiony partnerskie oraz Unię;

f) [9] instytucje i organy Unii, w zakresie w jakim realizują one działania wspierające, o których mowa w art. 9;

g) agencje Unii Europejskiej.

2. [10] Środki objęte rozporządzeniem (WE) nr 1257/96 Rady z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącym pomocy humanitarnej (⁵), rozporządzeniem (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiającym Instrument na rzecz Stabilności (⁶) lub rozporządzeniem (WE) nr 1905/2006 i kwalifikujące się do finansowania na ich podstawie nie są finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia.

3. [11] Finansowanie unijne na mocy niniejszego rozporządzenia nie może służyć finansowaniu nabywania broni lub amunicji ani operacji o charakterze wojskowym lub obronnym.

Artykuł 8

Formy finansowania

1. Projekty i programy współpracy będą finansowane z budżetu ogólnego Unii Europejskiej albo w całości, albo w formie współfinansowania z udziałem innych źródeł, jak określono w art. 10.

2. Finansowanie wdrażania programów działania może w szczególności przyjąć następujące formy prawne:

a) umowy o dotację (w tym stypendia);

b) umowy w sprawie zamówień publicznych;

c) umowy o pracę;

d) umowy w sprawie finansowania.

3. [12] Finansowanie unijne co do zasady nie jest wykorzystywane do pokrycia podatków, ceł lub opłat w krajach partnerskich.

Artykuł 9

Działania wspierające

1. [13] Finansowanie unijne może obejmować wydatki związane z przygotowaniem, działaniami następczymi, monitorowaniem, audytem i oceną działań bezpośrednio koniecznych do wykonania niniejszego rozporządzenia i osiągnięcia jego celów; może też obejmować wszelkie inne wydatki na pomoc administracyjną lub techniczną, które może ponieść Komisja, w tym jej delegatury w krajach partnerskich, przy zarządzaniu działaniami finansowanymi w ramach niniejszego rozporządzenia.

2. Te działania wspierające nie zawsze są objęte programami wieloletnimi i w związku z tym mogą być finansowane poza ich zakresem stosowania.

3. [14] Komisja przyjmuje działania wspierające nieobjęte wieloletnimi programami współpracy i przekazuje zawiadomienie w ich sprawie jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Artykuł 10

Współfinansowanie

1. Działania kwalifikują się do współfinansowania między innymi przez:

a) państwa członkowskie oraz ich władze regionalne i lokalne, w szczególności ich agencje publiczne i parapaństwowe;

b) kraje partnerskie, w szczególności ich agencje publiczne i parapaństwowe;

c) organizacje międzynarodowe i organizacje regionalne, w tym międzynarodowe i regionalne instytucje finansowe;

d) spółki, przedsiębiorstwa oraz inne prywatne organizacje i podmioty gospodarcze, a także inne podmioty niepaństwowe;

e) kraje partnerskie korzystające ze środków finansowych oraz inne organy kwalifikujące się do uzyskania finansowania zgodnie z art. 7.

2. W przypadku współfinansowania równoległego projekt lub program podzielony zostaje na kilka wyraźnie określonych elementów, z których każdy finansowany jest przez innego z partnerów zapewniających współfinansowanie w taki sposób, że zawsze możliwe jest wskazanie ostatecznego przeznaczenia finansowania.

3. W przypadku współfinansowania wspólnego całkowity koszt projektu lub programu podzielony zostaje między partnerów zapewniających współfinansowanie, a zasoby zostają połączone w taki sposób, że nie ma możliwości określenia źródła finansowania poszczególnych działań podejmowanych w ramach projektu lub programu.

4. Komisja może otrzymywać środki finansowe przeznaczone na projekty współfinansowane i zarządzać tymi środkami w imieniu podmiotów wymienionych w ust. 1 lit. a), b) i c) w celu wdrażania wspólnych działań. Takie środki finansowe traktowane są jako dochody przeznaczone na określony cel, zgodnie z art. 18 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (⁷).

Artykuł 11

Procedury zarządzania

1. Działania finansowane w ramach niniejszego rozporządzenia są wdrażane zgodnie z rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1605/2002, a w szczególności jego częścią drugą, tytułem IV.

2. Komisja może powierzyć zadania władzy publicznej, a w szczególności zadania związane z wykonaniem budżetu, organom, o których mowa w art. 54 ust. 2 lit. a) i c) rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002. Organom, o których mowa w art. 54 ust. 2 lit. c) tego rozporządzenia można powierzyć zadania władzy publicznej, jeżeli posiadają uznaną międzynarodową pozycję, stosują się do uznanych międzynarodowych systemów zarządzania i kontroli oraz są nadzorowane przez organ publiczny.

Artykuł 12

Ochrona interesów finansowych Unii [15]

1. [16] Wszelkie umowy zawarte na podstawie niniejszego rozporządzenia zawierają postanowienia zapewniające ochronę interesów finansowych Unii – w szczególności w odniesieniu do nieprawidłowości, nadużyć finansowych, korupcji oraz innych działań niezgodnych z prawem – zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (⁸), rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (⁹) oraz rozporządzeniem (WE, Euratom) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (¹⁰).

2. [17] Umowy muszą wyraźnie uprawniać Komisję i Trybunał Obrachunkowy do przeprowadzania kontroli, w tym kontroli dokumentów lub kontroli na miejscu u wszystkich wykonawców lub podwykonawców, którzy otrzymali unijne środki finansowe. Ponadto umowy wyraźnie upoważniają Komisję do przeprowadzenia kontroli na miejscu i inspekcji zgodnie z rozporządzeniem (Euratom, WE) nr 2185/96.

3. Wszystkie umowy wynikające z wdrażania współpracy zapewniają Komisji i Trybunałowi Obrachunkowemu wykonywanie uprawnień określonych w ust. 2 podczas realizacji umów i po ich wykonaniu.

Artykuł 13

Ocena

[18] 1. Komisja, w stosownych przypadkach lub na wniosek Parlamentu Europejskiego albo Rady, regularnie ocenia działania i programy finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia, posługując się niezależnymi zewnętrznymi sprawozdaniami z oceny, po to by ustalić, czy cele zostały osiągnięte, oraz umożliwić sformułowanie zaleceń służących udoskonaleniu przyszłych działań. Rezultaty ocen są wykorzystane przy opracowywaniu programu i przydziale środków.

2. Komisja przekazuje sprawozdania z oceny, o której mowa w ust. 1, Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie do wiadomości.

3. Komisja włącza wszystkie odpowiednie strony, w tym podmioty niepaństwowe, w fazę oceny współpracy unijnej prowadzonej na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

Sprawozdanie roczne

[19] Komisja bada postępy we wdrażaniu środków podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie szczegółowe roczne sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie określa wyniki wykonania budżetu i przedstawia wszystkie finansowane działania i programy oraz, w miarę możliwości, określa najważniejsze skutki i wpływ działań i programów realizowanych w ramach współpracy.

Artykuł 15

Komitet

1. Komisja wspomagana jest przez komitet.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 19 9 9/46 8/WE wynosi 30 dni.

3. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 16

Przepisy finansowe

[20] Finansowa kwota odniesienia przeznaczona na wdrożenie niniejszego rozporządzenia w latach 2007–2013 wynosi 172 mln EUR w odniesieniu do krajów wymienionych w załączniku I i 176 mln EUR w odniesieniu do krajów wymienionych w załączniku II. Roczne środki zatwierdza władza budżetowa w granicach określonych w ramach finansowych.

Artykuł 17

Uchylenie

1. Rozporządzenie (WE) nr 382/2001 uchyla się w późniejszym z następujących terminów:

- 1 stycznia 2007 r.,

- data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2. Uchylone rozporządzenie ma nadal zastosowanie do aktów prawnych i zobowiązań ujętych w budżecie na lata poprzedzające rok 2007. Odesłania do uchylonego rozporządzenia uznaje się za odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 18

Przegląd

W terminie do dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające wykonanie rozporządzenia w okresie pierwszych trzech lat, w razie potrzeby wraz z wnioskiem legislacyjnym w sprawie wprowadzenia koniecznych zmian.

Artykuł 19

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 2006 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz państw i terytoriów uprzemysłowionych oraz innych państw i terytoriów o wysokim dochodzie objętych niniejszym rozporządzeniem [21]

1) Australia

2) Bahrajn

3) Brunei

4) Kanada

5) Republika Chińska - Tajwan (¹)

6) Hongkong

7) Japonia

8) Republika Korei

9) Kuwejt

10) Makau

11) Nowa Zelandia

12) Oman

13) Katar

14) Arabia Saudyjska

15) Singapur

16) Zjednoczone Emiraty Arabskie

17) Stany Zjednoczone Ameryki

(¹) Pomimo że UE nie utrzymuje stosunków dyplomatycznych ani politycznych z Republiką Chińską – Tajwanem, intensywne kontakty mają miejsce – i powinny być kontynuowane – w dziedzinach gospodarki, handlu, nauki i techniki, standardów i norm oraz w szeregu innych dziedzin.

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz krajów rozwijających się objętych niniejszym rozporządzeniem [22]

Ameryka Łacińska

1. Argentyna

2. Boliwia

3. Brazylia

4. Chile

5. Kolumbia

6. Kostaryka

7. Kuba

8. Ekwador

9. Salwador

10. Gwatemala

11. Honduras

12. Meksyk

13. Nikaragua

14. Panama

15. Paragwaj

16. Peru

17. Urugwaj

18. Wenezuela

Azja

19. Afganistan

20. Bangladesz

21. Bhutan

22. Birma/Myanmar

23. Kambodża

24. Chiny

25. Indie

26. Indonezja

27. Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna

28. Laos

29. Malezja

30. Malediwy

31. Mongolia

32. Nepal

33. Pakistan

34. Filipiny

35. Sri Lanka

36. Tajlandia

37. Wietnam

Azja Środkowa

38. Kazachstan

39. Republika Kirgiska

40. Tadżykistan

41. Turkmenistan

42. Uzbekistan

Bliski Wschód

43. Iran

44. Irak

45. Jemen

Afryka Południowa

46. Republika Południowej Afryki

ZAŁĄCZNIK III

Przydział środków finansowych na współpracę z krajami wymienionymi w załączniku II [23]

Podział środków finansowych na okres 2011–2013 według obszarów współpracy z krajami partnerskimi wymienionymi w załączniku II: