KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (¹), w szczególności jego art. 33 ust. 12,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2388/84 z dnia 14 sierpnia 1984 r. w sprawie szczególnych zasad stosowania refundacji wywozowych do niektórych konserw z wołowiny i cielęciny (²) ustanowiło warunki, w których może zostać przyznana szczególna refundacja w odniesieniu do konserw mięsnych objętych kodem CN 1602 50 31 i CN 1602 50 39 wywożonych do krajów trzecich.

(2) W szczególności przewiduje się, że wyżej wymienione konserwy muszą być wyprodukowane w ramach systemu przewidzianego w art. 4 rozporządzenia Rady (EWG) nr 565/80 z dnia 4 marca 1980 r. w sprawie zaliczek na poczet refundacji wywozowych do produktów rolnych (³).

(3) Zasady i warunki wprowadzania zaliczek na poczet refundacji wywozowych do produktów przetworzonych w ramach systemu przewidzianego w art. 4 rozporządzenia (EWG) nr 565/80 zostały określone w rozdziale 3 tytułu II rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (⁴).

(4) Środki ustanowione rozporządzeniem (EWG) nr 565/80 oraz odpowiednie środki stosowania, przewidziane w rozdziale 3 tytułu II rozporządzenia (WE) nr 800/1999 i rozporządzenia (EWG) nr 2388/84, zostały uchylone rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1713/2006.

(5) Ponadto przewiduje się, że aby skorzystać z refundacji wywozowej, wyżej wymienione konserwy muszą zostać wyprodukowane na bazie wołowiny i cielęciny pochodzącej ze Wspólnoty i zawierać minimalną procentową ilość wołowiny i cielęciny, z wyjątkiem podrobów i tłuszczu.

(6) W celu zagwarantowania produkcji konserw kwalifikujących się do refundacji wywozowych wyłącznie z wołowiny i cielęciny pochodzącej ze Wspólnoty, zasadnicze znaczenie ma utrzymanie tej produkcji pod kontrolą organów celnych zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny (⁵) oraz dalsze uzależnienie wypłaty refundacji od spełnienia tego warunku.

(7) W celu zwiększenia przejrzystości i skuteczności kontroli, zwłaszcza w przypadku kontroli a posteriori, należy przewidzieć, że podmioty gospodarcze rejestrują i aktualizują informacje umożliwiające monitorowanie wykorzystywania wołowiny i cielęciny do produkcji konserw w zależności od partii produkcyjnej konserw.

(8) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Wołowego i Cielęcego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Nie naruszając przepisów rozporządzenia (WE) nr 800/1999, płatność refundacji wywozowej w odniesieniu do konserw objętych kodami CN 1602 50 31 9125, 1602 50 31 9325, 1602 50 95 9125 i 1602 5095 9325 (zwanych dalej »konserwami«) podlega spełnieniu warunków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 2

Warunki ogólne

1. Konserwy mogą zostać objęte refundacją wywozową wyłącznie w przypadku, gdy zostały wyprodukowane pod nadzorem i kontrolą organów celnych w rozumieniu art. 4 pkt 13 i 14 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92.

2. Produkcja i wywóz muszą mieć miejsce w okresie obowiązywania świadectwa wywozowego zawierającego ustaloną zaliczkę na poczet refundacji.

Artykuł 3

Szczególne warunki dotyczące produkcji

1. Podmiot gospodarczy przedstawia organowi celnemu deklarację, w której wyraża chęć objęcia mięs kontrolą celną w sposób umożliwiający produkcję konserw i ich wywóz z refundacją.

Deklaracja ta wskazuje w szczególności ilości, cechy charakterystyczne i rodzaj mięs, które zostaną wykorzystane jako surowce, a także miejsca magazynowania.

Mięso jest prezentowane i opatrzone etykietą w sposób zapewniający jego łatwą rozpoznawalność i bezproblemowe stwierdzenie zgodności z dołączoną do niego deklaracją.

2. Od chwili przyjęcia deklaracji, o której mowa w ust. 1, mięsa i odpowiedni proces produkcyjny zostają objęte kontrolą celną. Na kontrolę tę składają się kontrole dokumentacji i kontrole na miejscu, które mogą być przeprowadzane w odniesieniu do mięs w chwili ich wprowadzenia do systemu, podczas ich magazynowania lub wprowadzenia do produkcji, a także w odniesieniu do stosownych dokumentów, a zwłaszcza tych określonych w ust. 7 i 8.

Artykuł 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 386/90 (⁶) oraz art. 2 ust. 2, art. 3, 4, 5 i 6, art. 8 ust. 1 i 2, art. 11 akapit pierwszy i załącznik I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 2090/2002 (⁷) mają zastosowanie z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

3. W oczekiwaniu na wprowadzenie do produkcji mięsa, których mowa w ust. 1, są stale przechowywane w oddzielnych pomieszczeniach niż inne mięso wołowe i cielęce.

4. Podmiot gospodarczy prowadzi oddzielny rejestr przyjmowanej wołowiny i cielęciny przeznaczonej do produkcji konserw.

5. Podmiot gospodarczy powiadamia organ celny o miejscach i datach produkcji konserw oraz zgłasza ilość, cechy charakterystyczne i rodzaj wołowiny i cielęciny, które zostaną wykorzystane w tym celu.

6. Podczas produkcji konserw w hali produkcyjnej mogą znajdować się wyłącznie mięsa, o których mowa w ust. 1.

7. W odniesieniu do każdej partii wyprodukowanych konserw podmioty gospodarcze aktualizują rejestr, w którym wskazują:

a) rodzaj, cechy charakterystyczne i ilości mięs wykorzystanych jako surowiec; i

b) rodzaj, cechy charakterystyczne, ilość i typ konserw wyprodukowanych z tych mięs.

Informacje określone w lit. b) zostają, pod kontrolą celną, odpowiednio naniesione na każdą z deklaracji, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na potrzeby niniejszego ustępu przez partię konserw należy rozumieć grupę konserw wyprodukowanych jednocześnie i praktycznie w tych samych warunkach.

8. W miejscu produkcji przechowuje się dokładne przepisy na różne produkty objęte wnioskami o refundację w ramach niniejszego rozporządzenia. Dokumenty te, a także rejestry określone w ust. 7 podmioty gospodarcze przechowują w ciągu co najmniej trzech lat kalendarzowych następujących po roku produkcji. W razie potrzeby dokumenty te udostępniane są organom celnym do celów kontrolnych.

9. Wyprodukowane konserwy pozostają pod kontrolą celną do momentu opuszczenia terytorium celnego Wspólnoty lub do momentu dotarcia do miejsc przeznaczenia przewidzianych w art. 36 rozporządzenia (WE) nr 800/1999.

Artykuł 4

Charakterystyka konserw

Konserwy muszą:

– być wyprodukowane z wołowiny i cielęciny pochodzącej ze Wspólnoty, i

– zawierać 80 % lub więcej wołowiny i cielęciny, z wyjątkiem podrobów i tłuszczu, i

– znajdować się w metalowych puszkach, których ciężar jednostkowy nie przekracza 2 500 gramów netto.

Ponadto na każdej puszce umieszcza się w widoczny sposób wytłoczoną nazwę państwa członkowskiego, w którym produkt został wytworzony, w jednym z języków urzędowych tego państwa członkowskiego.

Artykuł 5

Dodatkowe środki kontroli

[1] 1. Państwa członkowskie określają bardziej szczegółowe środki kontroli dotyczące produkcji konserw i powiadamiają o nich Komisję. W szczególności dbają one o to, by wykluczyć wszelką możliwość zastąpienia używanych surowców lub przedmiotowych produktów.

2. Powiadomienia, o których mowa w ust. 1, przesyłane są zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (⁸).

Artykuł 6

Formalności wywozowe

1. Podmioty gospodarcze wpisują numer referencyjny deklaracji, o której (-ych) mowa w art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia do zgłoszenia(-eń) wywozowego (-ych), o którym(-ych) mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 oraz ilości i cechy charakterystyczne wywożonych konserw odpowiadających każdej deklaracji.

2. Po dokonaniu wywozowych formalności celnych deklaracje określone w art. 3 ust. 1, wypełnione zgodnie z art. 3 ust. 7 akapit drugi, oraz kopie deklaracji wywozowych są kierowane drogą administracyjną do organu powołanego do wypłaty refundacji wywozowych.

Artykuł 7

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 listopada 2006 r.