KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/629/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. ustanawiającą minimalne normy ochrony cieląt (¹), w szczególności jej art. 7 ust. 2,

uwzględniając dyrektywę Rady 91/6 3 0/EWG z dnia 19 listopada 1991 r. ustanawiającą minimalne normy ochrony świń (²), w szczególności jej art. 7 ust. 2,

uwzględniając dyrektywę Rady 98/58/WE z dnia 20 lipca 1998 r. dotyczącą ochrony zwierząt hodowlanych (³), w szczególności jej art. 6 ust. 3,

uwzględniając dyrektywę Rady 1999/74/WE z dnia 19 lipca 1999 r. ustanawiającą minimalne normy ochrony kur niosek (⁴), w szczególności jej art. 8 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 91/629/EWG ustanawia minimalne normy ochrony cieląt, trzymanych w celach hodowli i tuczu. Stanowi ona, że państwa członkowskie zagwarantują prowadzenie przez właściwy organ kontroli w celu sprawdzenia, czy przepisy dyrektywy są przestrzegane.

(2) Dyrektywa 91/630/EWG ustanawia minimalne normy ochrony świń trzymanych w celach hodowli i tuczu. Stanowi ona, że państwa członkowskie zagwarantują prowadzenie przez właściwy organ kontroli w celu sprawdzenia, czy przepisy dyrektywy są przestrzegane.

(3) Dyrektywa 98/58/WE wyznacza minimalne standardy ochrony zwierząt hodowlanych lub gospodarskich. Stanowi ona, że państwa członkowskie zagwarantują prowadzenie przez właściwy organ kontroli w celu sprawdzenia, czy przepisy dyrektywy są przestrzegane, oraz zobowiązuje państwa członkowskie do przesyłania Komisji sprawozdań z tych kontroli.

(4) Decyzja Komisji 2000/50/WE z dnia 17 grudnia 1999 r. dotycząca minimalnych wymagań dotyczących kontroli gospodarstw rolnych, w których zwierzęta są trzymane w celach hodowlanych (⁵) stanowi, że sprawozdania składane Komisji przez państwa członkowskie na mocy dyrektywy 98/58/WE dotyczą cieląt, świń i kur niosek. Precyzuje również, jakiego rodzaju informacje państwa członkowskie są zobowiązane składać w odniesieniu do poszczególnych gatunków i kategorii zwierząt.

(5) Kontrole zwierząt gospodarskich prowadzone w państwach członkowskich nie powinny dotyczyć wyłącznie wymogów nałożonych takimi szczegółowymi aktami prawnymi, jak te dotyczące cieląt, świń i kur niosek, ale powinny obejmować również wymogi ogólne w zakresie dobrostanu zwierząt ustanowione dyrektywą 98/58/WE. Zobowiązania sprawozdawcze państw członkowskich wobec Komisji powinny zatem uwzględniać zarówno ogólne, jak i szczegółowe wymagania, które nakłada na nie prawodawstwo Wspólnoty.

(6) Kontrole zwierząt gospodarskich prowadzone w państwach członkowskich powinny obejmować wszystkie pozostałe gatunki zwierząt hodowlanych objete zakresem zastosowania dyrektywy 98/58/WE. Zobowiązania sprawozdawcze państw członkowskich wobec Komisji powinny zatem zostać odpowiednio rozszerzone.

(7) Dyrektywa 1999/74/WE ustanawia minimalne normy ochrony kur niosek. Stanowi ona, że państwa członkowskie zagwarantują prowadzenie przez właściwy organ kontroli w celu sprawdzenia, czy przepisy dyrektywy są przestrzegane.

(8) Doświadczenia zgromadzone w czasie stosowania dyrektyw 91/629/EWG, 91/630/EWG, 98/58/WE oraz 1999/74/WE wskazują na rozbieżności dzielące państwa członkowskie w dziedzinie planowania, realizacji, dokumentowania i sprawozdawczości w odniesieniu do kontroli prowadzonych przez właściwe organy na mocy wymienionych dyrektyw.

(9) Gromadzenie danych dotyczących kontroli dobrostanu zwierząt jest niezbędne dla dokonywanej przez Wspólnotę oceny wpływu jej polityki w tym obszarze. Ważnym jest ponadto jednolite stosowanie reguł dobrostanu zwierząt, zwłaszcza z uwagi na ich możliwy wpływ na konkurencyjność pewnych form działalności hodowlanej. Stąd wypływa konieczność aktualizowania minimalnych wymagań w odniesieniu do kontroli zakładów produkcyjnych, w których trzyma się pewne zwierzęta gospodarskie.

(10) Rozporządzenie (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹) w tytule V przewiduje plany kontroli, uwzględniając przy tym roczne sprawozdania. Zobowiązania sprawozdawcze spoczywające obecnie na państwach członkowskich na mocy decyzji 2000/50/WE powinny zostać dostosowane do wymogów tego rozporządzenia, zwłaszcza w odniesieniu do częstotliwości i terminów sprawozdań składanych przed Komisją.

(11) Metody chowu wywierają wpływ na dobrostan zwierząt. Z tego względu stanowią użyteczny materiał dla potrzeb gromadzenia danych. W przypadku kur niosek należy uwzględnić w szczególności rozporządzenie Komisji (WE) nr 2295/2003 z dnia 23 grudnia 2003 r. wprowadzające szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia Rady (EWG) nr 1907/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (⁷), określające dodatkowe wymagania w odniesieniu do systemów alternatywnych.

(12) Działanie obecnego systemu służącego zbieraniu i analizie danych z państw członkowskich nakłada obciążenia administracyjne zarówno na Komisję jak i na państwa członkowskie. Wiąże się ono ponadto z ryzykiem zniekształcenia danych. Z tego względu konieczne jest wykonanie studium wykonalności unowocześnionego systemu obiegu informacji na poziomie Wspólnoty celem usprawnienia i ułatwienia gromadzenia i analizy koniecznych danych w tej dziedzinie.

(13) Dlatego też decyzja 2000/50/WE powinna zostać uchylona i zastąpiona niniejszą decyzją.

(14) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza decyzja ustanawia zasady harmonizacji ustawodawstw w dziedzinie:

a) gromadzenia informacji w trakcie kontroli prowadzonych przez właściwy organ zgodnie z dyrektywami 91/629/EWG, 91/630/EWG, 98/58/WE oraz 1999/74/WE, oraz

b) przedkładania takich informacji Komisji.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji stosuje się definicje zawarte w dyrektywach, o których mowa w art. 1 lit. a).

Ponadto zastosowanie mają niżej wymienione definicje:

a) „kontrola” oznacza kontrolę prowadzoną przez właściwy organ w zakładzie produkcyjnym, w którym w tym czasie trzymane są zwierzęta, zgodnie z przepisami jednej z dyrektyw, o których mowa w art. 1 lit. a);

b) „nieprawidłowość” oznacza brak zgodności z wymaganiami zawartymi w jednej z dyrektyw, o których mowa w art. 1 lit. a), który został:

i) wykryty przez właściwy organ w trakcie kontroli;

ii) zgłoszony oficjalnym pismem przez ten organ właścicielowi lub posiadaczowi zwierząt trzymanych w danym zakładzie produkcyjnym.

Artykuł 3

Informacje gromadzone i dokumentowane w trakcie każdej kontroli

W trakcie każdej kontroli właściwy organ gromadzi i dokumentuje na piśmie lub w postaci elektronicznej następujące dane:

a) data kontroli i dane identyfikacyjne kontrolowanego zakładu produkcyjnego;

b) kategorie metod chowu z odniesieniem do odpowiednich przepisów prawodawstwa wspólnotowego zgodnie z wykazem zamieszczonym w załączniku I;

c) kategorie nieprawidłowości z odniesieniem do odpowiednich przepisów prawodawstwa wspólnotowego zgodnie z wykazem zamieszczonym w załączniku II;

d) kategorie administracyjne nieprawidłowości oraz podjęte przez właściwy organ działania zgodnie z załącznikiem III.

Artykuł 4

Minimalne wymogi zakresu kontroli i dokumentacji w odniesieniu do kontroli prowadzonych zgodnie z dyrektywą 91/629/EWG

W trakcie każdej kontroli prowadzonej na mocy dyrektywy 91/629/EWG właściwy organ skontroluje przynajmniej pięć kategorii spośród wymienionych w rozdziale I załącznika II do niniejszej decyzji, sprawdzając zgodność ze stosownymi przepisami dyrektywy 91/629/EWG wymienionymi w tymże rozdziale. Właściwy organ dokumentuje wszelkie wykryte nieprawidłowości.

Artykuł 5

Minimalne wymogi zakresu kontroli i dokumentacji w odniesieniu do kontroli prowadzonych zgodnie z dyrektywą 91/630/EWG

W trakcie każdej kontroli prowadzonej na mocy dyrektywy 91/630/EWG właściwy organ skontroluje przynajmniej cztery kategorie spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w rozdziale I załącznika II do niniejszej decyzji, sprawdzając zgodność ze stosownymi przepisami dyrektywy 91/630/EWG wymienionymi w tymże rozdziale. Właściwy organ dokumentuje wszelkie wykryte nieprawidłowości.

Artykuł 6

Minimalne wymogi zakresu kontroli i dokumentacji w odniesieniu do kontroli prowadzonych zgodnie z dyrektywą 98/58/WE

W trakcie każdej kontroli prowadzonej na mocy dyrektywy 98/58/WE właściwy organ skontroluje przynajmniej pięć kategorii spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w rozdziale III załącznika II do niniejszej decyzji, sprawdzając zgodność ze stosownymi przepisami dyrektywy 98/58/WE wymienionymi w tymże rozdziale. Właściwy organ dokumentuje wszelkie wykryte nieprawidłowości.

Artykuł 7

Minimalne wymogi zakresu kontroli i dokumentacji w odniesieniu do kontroli prowadzonych zgodnie z dyrektywą 1999/74/WE

W trakcie każdej kontroli prowadzonej na mocy dyrektywy 1999/74/WE właściwy organ skontroluje przynajmniej trzy

kategorie spośród wymienionych w wykazie, o którym mowa w rozdziale IV załącznika II do niniejszej decyzji, sprawdzając zgodność ze stosownymi przepisami dyrektywy 1999/74/WE wymienionymi w tymże rozdziale. Właściwy organ dokumentuje wszelkie wykryte nieprawidłowości.

Artykuł 8

Sprawozdawczość

1. W ostatecznym terminie do 30 czerwca 2009 r., a następnie nie później niż 30 czerwca każdego roku, państwa członkowskie przedkładają Komisji drogą elektroniczną sprawozdania dotyczące informacji zgromadzonych i udokumentowanych zgodnie z niniejszą decyzją w trakcie kontroli przeprowadzonych w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego. Chorwacja przedkłada swoje sprawozdanie po raz pierwszy najpóźniej do dnia 30 czerwca 2014 r. [1]

2. Sprawozdania, o których mowa ust. 1 muszą:

a) zawierać informacje określone w załączniku IV;

b) być uzupełnione załączoną analizą najpoważniejszych wykrytych nieprawidłowości oraz krajowy plan działania na rzecz zapobieżenia lub zmniejszenia częstotliwości ich występowania w nadchodzących latach.

Artykuł 9

Uchylenie

Uchyla się decyzję 2000/50/WE.

Artykuł 10

Stosowanie

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2008 r.

Artykuł 11

Adresaci

Niniejsza decyzja jest skierowana do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 listopada 2006 r.