RADA STOWARZYSZENIA,

uwzględniając Układ eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Tunezyjską, z drugiej strony (¹), zwany dalej „Umową”, podpisany w Brukseli dnia 17 lipca 1995 r., w szczególności art. 39 jego protokołu 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Protokół 4 do Umowy przewiduje dwustronną kumulację pochodzenia pomiędzy Wspólnotą a Tunezją oraz pełną kumulację pochodzenia pomiędzy Wspólnotą, Tunezją, Algierią i Marokiem.

(2) Rozszerzenie systemu kumulacji jest pożądane, bowiem umożliwia stosowanie materiałów pochodzących ze Wspólnoty, Bułgarii, Rumunii, Islandii, Norwegii, Szwajcarii (oraz Liechtensteinu), Wysp Owczych, Turcji lub z jakiegokolwiek innego kraju będącego stroną partnerstwa eurośródziemnomorskiego, na podstawie deklaracji barce-lońskiej przyjętej na konferencji eurośródziemnomorskiej, która odbyła się w dniach 27-28 listopada 1995 r., w celu wspierania handlu i propagowania integracji regionalnej.

(3) Do celów wdrożenia rozszerzonego systemu kumulacji wyłącznie pomiędzy krajami, które spełniły niezbędne warunki, oraz aby uniknąć przypadków obchodzenia ceł, konieczne jest wprowadzenie nowych przepisów dotyczących potwierdzania pochodzenia.

(4) Do celów wdrażania rozszerzonego systemu kumulacji oraz aby uniknąć obchodzenia ceł, niezbędna jest harmonizacja przepisów dotyczących zakazu zwrotu lub zwolnienia z należności celnych oraz harmonizacji wymagań w zakresie przetwarzania, przewidzianych w protokole 4 w odniesieniu do materiałów niepochodzących dla uzyskania statusu materiałów pochodzących.

(5) Rozszerzony system kumulacji pochodzenia oznacza, że w kontekście umów preferencyjnych zawartych pomiędzy danymi krajami mają zastosowanie te same przepisy dotyczące zasad pochodzenia.

(6) Towary będące przedmiotem tranzytu lub składowane w dniu, w którym zaczyna obowiązywać niniejsza decyzja, powinny zostać objęte przepisami przejściowymi umożliwiającymi im korzystanie z rozszerzonego systemu kumulacji.

(7) Aby ułatwić wymianę handlową i uprościć zadania administracyjne, pożądane jest umożliwienie podmiotom gospodarczym korzystanie z długoterminowych deklaracji dostawcy.

(8) Należy wprowadzić wspólne deklaracje dotyczące Księstwa Andory i Republiki San Marino, natomiast wspólne deklaracje w sprawie art. 1, 19, 33 i 39 nie muszą zostać zachowane.

(9) W celu skorygowania nieprawidłowości w poszczególnych wersjach językowych tekstu i rozbieżności pomiędzy nimi wymagane są pewne zmiany natury technicznej.

(10) Dla zapewnienia właściwego funkcjonowania Umowy oraz w celu ułatwienia pracy użytkownikom i organom administracji celnej należy zatem włączyć do nowego tekstu protokołu 4 wszystkie omawiane postanowienia,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Protokół 4 do Umowy dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej zastępuje się tekstem załączonym do niniejszej decyzji wraz z odpowiednimi wspólnymi deklaracjami.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Stosuje się ją od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 lipca 2006 r.