KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. w sprawie zwalczania salmonelli i innych określonych odzwierzęcych czynników chorobotwórczych przenoszonych przez żywność (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 ustanawia przepisy dotyczące wykrywania i zwalczania salmonelli u drobiu. Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 można podjąć decyzję o niestosowaniu szczególnych metod kontroli w ramach narodowych programów kontroli ustalonych przez państwa członkowskie dla osiągnięcia celów wspólnotowych ustanowionych zgodnie z tym rozporządzeniem.

(2) Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a) i lit. b) rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 można podjąć decyzję o stosowaniu szczególnych metod kontroli w celu ograniczenia występowania chorób odzwierzęcych i odzwierzęcych czynników chorobotwórczych na poziomie produkcji podstawowej zwierząt oraz na innych etapach łańcucha żywnościowego, jak również można przyjąć zasady dotyczące warunków stosowania takich metod.

(3) Zgodnie z art. 15 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 przed przedstawieniem zasad dotyczących szczególnych metod kontroli Komisja zasięga opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA).

(4) Komisja zasięgnęła opinii EFSA w sprawie stosowania środków zwalczających drobnoustroje oraz szczepionek w zwalczaniu salmonelli u drobiu. Dnia 21 października 2004 r. EFSA wydał dwie oddzielne opinie w sprawie powyższych kwestii.

(5) W opinii dotyczącej stosowania środków zwalczających drobnoustroje w zwalczaniu salmonelli u drobiu EFSA zalecił zaniechanie stosowania środków zwalczających drobnoustroje ze względu na zagrożenie dla zdrowia publicznego związane z rozwojem, selekcją i rozprzestrzenianiem się oporności bakterii na te środki.

Stosowanie środków zwalczających drobnoustroje powinno podlegać oficjalnie określonym warunkom, które zapewniałyby ochronę zdrowia publicznego, oraz musi zostać wcześniej w pełni uzasadnione i zarejestrowane przez właściwy organ.

(6) W związku z tym, na podstawie opinii EFSA, należy zakazać stosowania środków zwalczających drobnoustroje w ramach krajowych programów kontroli przyjmowanych zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 w przypadkach innych niż wyjątkowe sytuacje, o których mowa w opinii EFSA.

(7) We wszystkich przypadkach należy stosować jedynie weterynaryjne produkty lecznicze dopuszczone zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (²) lub z rozporządzeniem (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. ustanawiającym wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiającym Europejską Agencję Leków (³).

(8) W niniejszym rozporządzeniu weterynaryjne produkty lecznicze zwalczające drobnoustroje określane są jako środki zwalczające drobnoustroje. Jednak produkty dopuszczone jako dodatki paszowe zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt (⁴) również są uznawane za środki zwalczające drobnoustroje. Powinny one być wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia, ponieważ stosowanie tych dodatków może być narzędziem ograniczania zakażania salmonellą poprzez pasze, a jednocześnie nie wiąże się z rozwojem, selekcją i rozprzestrzenianiem się oporności bakterii.

(9) W opinii dotyczącej stosowania szczepionek w zwalczaniu salmonelli u drobiu EFSA stwierdził, że szczepienie drobiu uważane jest za dodatkowy środek służący podnoszeniu odporności ptaków na zakażenie salmonellą oraz redukcji wydalania bakterii.

10) W swojej opinii EFSA stwierdził również w szczególności, iż dostępne obecnie szczepionki, zarówno żywe, jak i inaktywowane, mogą być bezpiecznie stosowane przez całe życie ptaków, z wyjątkiem okresu wycofania przed ubojem oraz -w przypadku szczepionek żywych - z wyjątkiem kur niosek w okresie produkcji, pod warunkiem że metody wykrywania umożliwiają rozróżnienie szczepów szczepionki od szczepów dzikich. W sytuacji, kiedy celem jest zmniejeszenie wysokiej chorobowości, szczepienie kur niosek jest uważane za przydatne jako środek ograniczający wydalanie bakterii i skażenie jaj. Salmonella ente-ritidis jest główną przyczyną zachorowań u ludzi w wyniku spożycia jaj.

(11) W związku z tym, na podstawie opinii EFSA, należy zakazać stosowania dostępnych obecnie żywych szczepionek w ramach narodowych programów kontroli przyjmowanych zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 u kur niosek w okresie produkcji. Żywe szczepionki nie powinny być stosowane, o ile producent nie przedstawi właściwej metody rozróżniania bakteriologicznie dzikich szczepów salmonelli od szczepów szczepionki.

(12) Na podstawie obecnych dowodów naukowych stosowanie żywych lub inaktywowanych szczepionek przeciwko Salmonella enteritidis powinno być obowiązkowe w państwach członkowskich charakteryzujących się wysoką chorobowością w celu poprawy ochrony zdrowia publicznego. Progiem wskazującym na konieczność obowiązkowego szczepienia powinna być chorobowość Salmonella enteritidis wykazana w czasie badań podstawowych zgodnie z decyzją Komisji 2004/665/WE (⁵) oraz w ramach systemów badawczych zgodnie z art. 4 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 2160/2003.

(13) W odniesieniu do stad hodowlanych rozporządzenie Komisji (WE) nr 1091/2005 z dnia 12 lipca 2005 r. wdrażające rozporządzenie (WE) nr 2160/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących stosowania szczególnych metod kontroli w ramach krajowych programów na rzecz zwalczania salmonelli (⁶) określa przepisy dotyczące stosowania środków zwalczających drobnoustroje oraz szczepionek w ramach krajowych programów zwalczania salmonelli w stadach hodowlanych gatunku Gallus gallus.

(14) W celu zapewnienia jasności przepisów należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 1091/2005 i zastąpić je niniejszym rozporządzeniem.

(15) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia niektóre zasady stosowania środków zwalczających drobnoustroje i szczepionek w ramach narodowych programów kontroli przyjętych zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003 (narodowe programy kontroli).

Artykuł 2

Stosowanie środków zwalczających drobnoustroje

1. Nie stosuje się środków zwalczających drobnoustroje jako szczególnej metody zwalczania salmonelli u drobiu.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 oraz z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w lit. a), b) i c) oraz w ust. 3 niniejszego artykułu, środki zwalczające drobnoustroje, dopuszczone zgodnie z art. 5 dyrektywy 2001/82/WE lub art. 3 rozporządzenia 726/2004/WE, mogą być stosowane w następujących wyjątkowych przypadkach:

a) drób z klinicznymi objawami zakażenia salmonellą mogącymi powodować niepotrzebne cierpienie; zakażone stada hodowlane, w przypadku których stosuje się środki zwalczające drobnoustroje, w dalszym ciągu uważa się za zakażone salmonellą; należy podjąć stosowne środki w celu ograniczenia w możliwie najwyższym stopniu ryzyka rozprzestrzenienia się salmonelli w pozostałej części piramidy hodowlanej;

b) ocalenie cennego materiału genetycznego w stadach hodowlanych w celu stworzenia nowych stad wolnych od salmonelli, w tym „stad elitarnych”, stad zagrożonych ras oraz stad hodowanych w celach badawczych; od piskląt wyklutych z jaj wylęgowych zebranych od drobiu leczonego środkami zwalczającymi drobnoustroje należy w okresie hodowli co dwa tygodnie pobierać próbki przy użyciu systemu mającego na celu wykrycie danej odmiany salmonelli na poziomie ufności 9 5 % przy chorobowości wynoszącej 1 %;

c) zezwolenie wydawane indywidualnie przez właściwy organ w celach innych niż zwalczanie salmonelli w stadach podejrzanych o zakażenie salmonellą, w szczególności w następstwie dochodzenia epidemiologicznego dotyczącego wybuchu choroby wskutek przenoszenia przez żywność lub w następstwie wykrycia salmonelli w wylęgarni lub na terenie gospodarstwa; państwa członkowskie mogą jednak dopuścić leczenie bez uprzedniego uzyskania zezwolenia w sytuacjach nagłych, pod warunkiem pobrania próbek przez zatwierdzonego lekarza weterynarii zgodnie z jego definicją w art. 2 lit. g) rozporządzenia (WE) nr 854/2004 (⁷) oraz natychmiastowego zgłoszenia leczenia do właściwego organu; jeśli nie pobrano próbek zgodnie z przepisami niniejszego ustępu, stado uznaje się za zakażone salmonellą.

3. Stosowanie środków zwalczających drobnoustroje podlega zgłoszeniu właściwemu organowi oraz jest nadzorowane przez ten organ. Stosowanie tych środków powinno w miarę możliwości zawsze być oparte na wynikach pobierania próbek bakteriologicznych oraz badania podatności.

4. Przepisów, o których mowa w niniejszym artykule, nie stosuje się do substancji, mikroorganizmów ani preparatów dopuszczonych do stosowania jako dodatki paszowe zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1831/2003.

Artykuł 3

Stosowanie szczepionek

1. W ramach narodowych programów kontroli nie stosuje się żywych szczepionek przeciwko salmonelli, o ile producent nie przedstawi właściwej metody rozróżniania bakteriologicznie dzikich szczepów salmonelli od szczepów szczepionki.

2. W ramach narodowych programów kontroli nie stosuje się żywych szczepionek przeciwko salmonelli u kur niosek w okresie produkcji, o ile nie zostanie wykazane, że ich stosowanie jest bezpieczne i o ile nie zostaną one dopuszczone do tego celu zgodnie z dyrektywą 2001/82/WE.

3. Programy szczepienia przeciwko Salmonella enteritidis, zmniejszające wydalanie bakterii i skażenie jaj, stosuje się w państwach członkowskich przynajmniej w okresie hodowli u wszystkich kur niosek najpóźniej od dnia 1 stycznia 2008 r., o ile państwa członkowskie nie wykażą chorobowości wynoszącej poniżej 10 % na podstawie wyników badania podstawowego zgodnie z art. 1 decyzji Komisji 2004/665/WE lub na podstawie monitorowania realizacji celów wspólnotowych ustanowionych zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 2160/2003.

Właściwy organ może udzielić gospodarstwu odstępstwa od tego przepisu, o ile:

- jest przekonany o skuteczności środków zapobiegawczych podjętych w gospodarstwie hodowlanym i w gospodarstwie produkującym jaja, oraz

- w gospodarstwie hodowlanym i produkcyjnym wykazano brak obecności Salmonella enteritidis w okresie 12 miesięcy poprzedzających przybycie zwierząt.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Stosuje się je dla poszczególnych populacji drobiu w odpowiednich terminach określonych w kolumnie 5 w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 2160/2003.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 1 sierpnia 2006 r.