KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1255/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (¹), w szczególności jego art. 10,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 9 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 przewiduje, że pomoc na prywatne składowanie może być przyznana w odniesieniu do serów, które mogą być długo przechowywane, oraz serów, które są produkowane z mleka owczego i/lub koziego i wymagają przynajmniej sześciu miesięcy dojrzewania, jeśli rozwój cen i stan zapasów tych serów wskazują na poważne zachwianie rynku, które można zlikwidować lub zredukować przez składowanie sezonowe.

(2) Trudności wynikające z sezonowego charakteru produkcji niektórych serów, które mogą być długo przechowywane oraz serów Pecorino Romano, Kefalo-Tyri i Kasseri, pogłębiane są sezonowością konsumpcji, która stanowi odwrotność tej produkcji. Rozdrobnienie produkcji takich serów jeszcze bardziej pogłębia omawiane trudności. Należy zatem przewidzieć możliwość zastosowania sezonowego składowania ilości odpowiadającej różnicy między letnią a zimową produkcją.

(3) Należy określić rodzaje serów kwalifikujące się do uzyskania pomocy oraz maksymalną ilość, w odniesieniu do której ta pomoc może być przyznana, jak również okres trwania umów, który powinien odzwierciedlać rzeczywiste wymagania rynku oraz możliwości przechowywania podmiotowych serów.

(4) Niezbędne jest określenie warunków umowy składu oraz decydujących środków w celu umożliwienia identyfikacji i kontroli serów objętych umową. Kwoty pomocy powinny być ustalone z uwzględnieniem kosztów składowania oraz równowagi, którą należy utrzymać między serami, do których pomoc się odnosi a pozostałymi serami wprowadzanymi do obrotu. Biorąc pod uwagę te elementy, jak również dostępne zasoby, należy zmniejszyć kwoty składowania za dzień. Kwota dla kosztów finansowych musi być liczona na podstawie stopy procentowej w wysokości 2,5 %. W odniesieniu do kosztów stałych środek pomocy nie powinien już rekompensować innych kosztów niż koszty składowania za dzień i koszty finansowe, ponieważ składowanie nie leży u podstaw dodatkowych kosztów stałych, będących częścią normalnego procesu produkcji tych serów.

(5) Stosowne jest też ustalenie szczegółowych przepisów dotyczących dokumentacji, księgowości oraz częstotliwości i szczegółowych zasad kontroli. W związku z tym państwa członkowskie powinny mieć możliwość przeniesienia całości lub części kosztów kontroli na wykonawcę.

(6) Należy wyjaśnić, że jedynie sery w całości kwalifikują się do pomocy na prywatne składowanie.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mleka i Przetworów Mlecznych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Na mocy art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 niniejsze rozporządzenie określa szczegółowe zasady przyznawania pomocy wspólnotowej na prywatne składowanie niektórych serów (dalej zwanej "pomocą") w okresie składowania 2006/2007.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) "partia składowana" oznacza ilość serów jednego rodzaju o wadze co najmniej 2 ton, przyjętą na skład do jednego magazynu jednego dnia;

b) "dzień rozpoczęcia składowania objętego umową" oznacza dzień następujący po dniu przyjęcia na skład;

c) "ostatni dzień składowania objętego umową" oznacza dzień poprzedzający dzień odebrania ze składu;

d) "okres składowania" oznacza okres, podczas którego ser może być objęty systemem prywatnego składowania i który został określony w Załączniku w odniesieniu do każdego typu sera.

Artykuł 3

Sery kwalifikujące się do przyznania pomocy

1. Przyznawana pomoc dotyczy niektórych serów, które mogą być długo przechowywane oraz serów Pecorino Romano, Kefalo-Tyri i Kasseri, według warunków określonych w Załączniku. Kwalifikują się jedynie te sery.

2. Sery muszą być wyprodukowane we Wspólnocie i muszą spełniać następujące wymagania:

a) posiadać zamieszczone trwałe oznaczenie przedsiębiorstwa produkującego oraz dzień i miesiąc produkcji; informacje te mogą być podane w formie kodu;

b) pomyślnie przejść badanie jakościowe pozwalające na klasyfikację według kategorii określonych w Załączniku.

Artykuł 4

Umowa składu

1. Umowy dotyczące prywatnego składowania zawierane są między agencją interwencyjną państwa członkowskiego, na którego terytorium sery są składowane, a osobami fizycznymi lub prawnymi (zwanymi dalej "wykonawcami").

2. Umowy składu sporządzane są na piśmie na podstawie wniosku o zawarcie umowy.

Wnioski powinny być złożone w agencjach interwencyjnych w ciągu 30 dni od daty przyjęcia na skład i mogą dotyczyć tylko partii serów, których wprowadzanie na skład zostało zakończone. Agencja interwencyjna rejestruje datę przyjęcia wniosku.

Jeżeli wniosek wpłynie do agencji interwencyjnej w terminie nieprzekraczającym 10 dni roboczych po upływie ostatecznego terminu, umowa składu może wciąż zostać zawarta, jednakże pomoc zostaje zmniejszona o 30 %.

3. Umowa składu zawierana jest na jedną lub więcej partii i zawiera w szczególności przepisy dotyczące:

a) ilości objętych umową serów;

b) terminów wykonania umowy;

c) kwoty pomocy;

d) określenia magazynów.

4. Umowa składu zawierana jest w ciągu 30 dni od daty zarejestrowania wniosku o zawarcie umowy.

5. Środki kontroli, w szczególności środki określone w art. 7, są przedmiotem specyfikacji sporządzonej przez agencję interwencyjną. W umowie składu znajduje się odniesienie do tej specyfikacji.

Artykuł 5

Przyjęcie na skład i odbiór ze składu

1. Terminy przyjmowania na skład i odbioru ze składu podane są w Załączniku.

2. Odbiorem ze składu jest odbiór całej składowanej partii.

3. Jeżeli na koniec pierwszych 60 dni składowania objętego umową pogorszenie jakości serów jest większe niż podczas normalnego składowania, wykonawcy są uprawnieni, jednorazowo w odniesieniu do partii składowanej, do zastąpienia ilości o gorszej jakości na własny koszt.

W przypadku gdy kontrole podczas składowania lub przy odbiorze ze składu ujawnią ilości o gorszej jakości, pomoc w odniesieniu do tego towaru nie zostaje wypłacona. Ponadto część partii nadal kwalifikująca się do uzyskania pomocy musi ważyć co najmniej dwie tony.

Przepisy akapitu drugiego stosuje się również w przypadku gdy część partii zostaje odebrana ze składu przed rozpoczęciem okresu odbioru wskazanego w ust. 1 lub przed wygaśnięciem minimalnego okresu składowania wskazanego w art. 8 ust. 2.

4. Do celów obliczenia pomocy w stosunku do zastąpionych ilości (ust. 3 akapit pierwszy) pierwszym dniem składowania objętego umową jest dzień rozpoczęcia składowania objętego umową.

Artykuł 6

Wymagania dotyczące składowania

1. Państwa członkowskie zapewniają, że wszystkie wymagania uprawniające do wypłacenia pomocy są spełnione.

2. Wykonawca lub - na żądanie lub za zezwoleniem państwa członkowskiego - osoba odpowiedzialna za magazyn udostępnia właściwej agencji odpowiedzialnej za przeprowadzenie kontroli całą dokumentację dotyczącą produktów objętych prywatnym składowaniem, niezbędną do sprawdzenia następujących elementów:

a) prawa własności w czasie rozpoczęcia składowania;

b) pochodzenia i daty produkcji serów;

c) daty rozpoczęcia składowania;

d) obecności towaru w magazynie i adresu magazynu;

e) daty odbioru ze składu.

3. Wykonawca lub - w razie potrzeby - osoba odpowiedzialna za magazyn prowadzi dla każdej umowy ewidencję towarową dostępną w każdym magazynie, podającą:

a) numer identyfikacyjny każdej składowanej partii produktów objętych prywatnym składowaniem;

b) daty przyjęcia na skład i odbioru ze składu;

c) liczbę serów i ich wagę w każdej składowanej partii;

d) umiejscowienie produktów w magazynie.

4. Składowane produkty muszą być łatwe do zidentyfikowania, łatwo dostępne i identyfikowalne indywidualnie przez umowę. Do składowanych serów załączane jest szczególne oznakowanie.

Artykuł 7

Kontrole

1. Wyżej wymieniona agencja przy przyjmowaniu na skład przeprowadza kontrole, w szczególności w celu zapewnienia, że produkty kwalifikują się do przyznania pomocy oraz w celu zapobiegania możliwości zastąpienia produktów podczas okresu składowania objętego umową.

2. Agencja dokonuje niezapowiedzianych kontroli wyrywkowych w celu sprawdzenia, czy produkty znajdują się w magazynach. Próbka musi być reprezentatywna i stanowić co najmniej 10 % całkowitej ilości umownej w odniesieniu do prywatnego składowania.

Kontrole powinny obejmować, oprócz badania ewidencji towarowej wskazanej w art. 6 ust. 3, fizyczne sprawdzenie wagi, charakteru i możliwości zidentyfikowania produktów. Powinno dotyczyć to co najmniej 5 % próbki kontrolnej.

3. Na koniec okresu składowania objętego umową agencja dokonuje kontroli, aby sprawdzić obecność produktów. Jeżeli pozostają one w magazynie po upływie maksymalnego okresu składowania objętego umową, kontrola taka może być przeprowadzona po ich odebraniu ze składu.

Do celów powyższej kontroli wykonawca informuje agencję, wskazując właściwe partie składowane, co najmniej pięć dni roboczych przed upływem okresu składowania objętego umową lub zanim okres ten się rozpocznie, czy odbiór odbywa się podczas czy po okresie składowania objętego umową.

Państwa członkowskie mogą ustalić termin krótszy niż pięć dni roboczych.

4. W sprawie kontroli przeprowadzanych na mocy ust. 1, 2 i 3 sporządzane są sprawozdania określające:

a) datę kontroli;

b) czas jej trwania;

c) przeprowadzone czynności.

Sprawozdania podpisywane są przez inspektora i potwierdzane przez wykonawcę lub, gdy to właściwe, osobę odpowiedzialną za magazyn. Do sprawozdań należy załączyć dokumentację dotyczącą płatności.

5. W przypadku nieprawidłowości dotyczących 5 % lub większej ilości skontrolowanych produktów, kontrola zostaje rozszerzona na większą ilość próbek ustaloną przez agencję.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o takich przypadkach w terminie czterech tygodni.

6. Państwa członkowskie mogą ustalić, że koszty kontroli są w całości lub w części ponoszone przez wykonawcę.

Artykuł 8

Pomoc na składowanie

1. Wysokość pomocy ustala się następująco:

a) 0,10 EUR na tonę i za dzień składowania objętego umową dla kosztów składowania;

b) dla kosztów finansowych na dzień składowania objętego umową:

i) 0,28 EUR na tonę w przypadku serów, które mogą być długo przechowywane;

ii) 0,35 EUR na tonę w przypadku serów Pecorino Romano;

iii) 0,49 EUR na tonę w przypadku serów Kefalotyri i Kasseri.

2. Nie przyznaje się pomocy w przypadku gdy składowanie objęte umową jest krótsze niż 60 dni. Najwyższą pomoc wypłaca się za okres 180 dni składowania objętego umową.

Jeżeli wykonawca nie dotrzyma terminu określonego na mocy art. 7 ust. 3 akapit drugi lub trzeci, pomoc zostaje zmniejszona o 15 % i wypłacana jest tylko w odniesieniu do okresu, w stosunku do którego wykonawca udowodni w sposób dostateczny agencji, że sery pozostawały w tym okresie w składowaniu objętym umową.

3. Pomoc jest wypłacana na wniosek wykonawcy, na koniec okresu składowania objętego umową, w ciągu 120 dni od wpłynięcia wniosku, pod warunkiem że zostały przeprowadzone kontrole wskazane w art. 7 ust. 3 i że wymagania uprawniające do wypłacenia pomocy zostały spełnione.

Jednakże jeżeli toczy się administracyjne postępowanie wyjaśniające w sprawie prawa do pomocy, pomoc nie jest wypłacana do momentu, gdy prawo to nie zostanie przyznane.

Artykuł 9

Wejście w życie

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 maja 2006 r.

ZAŁĄCZNIK