RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Najnowsze informacje naukowe pochodzące od Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) wskazują na to, że zasoby soli w rejonie ICES VIIIa i VIIIb zostały dotknięte śmiertelnością połowową w takim stopniu, że liczebność dorosłych ryb w morzu spadła do poziomu, w którym zasoby nie mogą się odnawiać przez rozmnażanie i w związku z tym grozi im załamanie.

(2) Należy również podjąć środki w celu ustanowienia wieloletniego planu zarządzania zasobami soli w Zatoce Biskajskiej zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (²).

(3) Celem planu jest zapewnienie eksploatacji zasobów soli z Zatoki Biskajskiej, która zapewni zrównoważone warunki gospodarcze, środowiskowe i społeczne.

(4) Rozporządzenie (WE) nr 2371/2002 wymaga między innymi, aby do osiągnięcia tego celu Wspólnota stosowała podejście ostrożnościowe w stosowaniu środków służących ochronie i zachowaniu zasobów, zapewnieniu ich zrównoważonej eksploatacji i zminimalizowaniu oddziaływania rybołówstwa na ekosystemy morskie. Wspólnota powinna mieć na celu stopniowe wprowadzanie w życie podejścia do zarządzania rybołówstwem opartego na ekosystemie i powinna przyczyniać się do wydajnej działalności połowowej w ramach rentownego i konkurencyjnego przemysłu rybołówstwa, zapewniając godziwy standard życia tym, którzy utrzymują się z połowów soli z Zatoki Biskajskiej i uwzględniając także interesy konsumentów.

(5) Aby cel ten został osiągnięty, należy monitorować poziom śmiertelności połowowej ryb, tak by istniało duże prawdopodobieństwo, że jej wskaźniki z roku na rok będą się zmniejszać.

(6) Taką kontrolę wskaźników śmiertelności połowowej ryb można osiągnąć poprzez ustanowienie odpowiednich metod ustalania poziomu ogólnego dopuszczalnego połowu (TAC) dla omawianych zasobów oraz opracowanie systemu, w ramach którego nakład połowowy dla tych zasobów zostanie ograniczony do poziomu zmniejszającego prawdopodobieństwo przekroczenia TAC.

(7) Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa zaleca, aby zachowawczą biomasę zasobów soli w Zatoce Biskajskiej utrzymywać na poziomie 13000 ton.

(8) Zasoby soli z Zatoki Biskajskiej są bliskie osiągnięcia zachowawczych poziomów biomasy, a osiągnięcie takich poziomów w krótkim terminie nie wymaga zastosowania pełnego systemu zarządzania nakładem połowowym. Warto jednak ustanowić środki ograniczające całkowitą zdolność połowową głównych flot poławiających te zasoby, tak aby z czasem obniżyć tę zdolność, zapewniając odnawianie zasobów i zapobiegając przyszłemu wzrostowi nakładu połowowego.

(9) Poza środkami określonymi w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2847/93 z dnia 12 października 1993 r. ustanawiającym system kontroli mający zastosowanie do wspólnej polityki rybołówstwa (³) należy zastosować dodatkowe środki kontroli w celu zapewnienia zgodności ze środkami ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I CELE

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wieloletni plan zrównoważonej eksploatacji zasobów soli zamieszkującej Zatokę Biskajską (zwanej dalej „solą z Zatoki Biskajskiej”).

2. Do celów niniejszego rozporządzenia „Zatoka Biskajska” oznacza obszar morza oznaczony przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES) jako obszary VIIIa i VIIIb.

Artykuł 2

Cel planu zarządzania

1. Celem planu jest spowodowanie przekroczenia przez biomasę stad rozrodczych soli z Zatoki Biskajskiej zachowawczego poziomu 13000 ton w roku 2008 lub wcześniej, a następnie zapewnienie ich zrównoważonej eksploatacji.

2. Cel ten zostanie osiągnięty przez stopniowe ograniczanie wskaźnika śmiertelności połowowej zasobów.

Artykuł 3

Środki prawodawcze i ustalanie rocznych wartości TAC

1. Jeśli według ICES zachowawczy poziom 13000 ton biomasy stad rozrodczych soli zostanie osiągnięty lub przekroczony, Rada, stanowiąc większością kWalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, decyduje w sprawie:

a) długoterminowego docelowego poziomu wskaźnika śmiertelności połowowej; oraz

b) wskaźnika zmniejszania śmiertelności połowowej, który będzie stosowany do momentu osiągnięcia wskaźnika śmiertelności połowowej określonego na mocy lit. a).

2. Co roku, stanowiąc większością kWalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, Rada decyduje o TAC dla soli z Zatoki Biskajskiej na następny rok.

ROZDZIAŁ II

OGÓLNY DOPUSZCZALNY POŁÓW

Artykuł 4

Procedura ustalania TAC

1. Jeśli, zgodnie z szacunkami Komitetu Naukowo-Technicznego i Ekonomicznego ds. Rybołówstwa (STECF), przygotowanymi na podstawie najnowszego raportu ICES, biomasa stad rozrodczych soli z Zatoki Biskajskiej spadnie poniżej poziomu 13000 ton, Rada podejmuje decyzję w sprawie TAC, który, według szacunków STECF, nie może przekraczać poziomu połowów, który spowoduje spadek wskaźnika śmiertelności połowowej w roku jego zastosowania o 10 % w porównaniu ze wskaźnikiem śmiertelności połowowej oszacowanym dla roku poprzedniego.

2. Jeśli, zgodnie z szacunkami STECF, przygotowanymi na podstawie najnowszego raportu ICES, biomasa stad rozrodczych soli z Zatoki Biskajskiej wyniesie 13000 ton lub przekroczy ten poziom, Rada podejmuje decyzję w sprawie TAC i ustala go na poziomie, który – zgodnie z szacunkami STECF – jest poziomem wyższym z dwóch następujących poziomów połowów:

a) wartości TAC, której zastosowanie jest zgodne ze wskaźnikiem zmniejszania śmiertelności połowowej ustalonym przez Radę zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. b);

b) wartości TAC, której zastosowanie pozwoli na osiągnięcie docelowego wskaźnika śmiertelności połowowej ustalonego przez Radę zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a).

3. Jeżeli zastosowanie ust. 1 lub 2 niniejszego artykułu spowodowałoby przekroczenie przez TAC wielkości TAC z poprzedniego roku o ponad 15 %, Rada przyjmuje TAC o 15 % wyższy niż TAC z poprzedniego roku.

4. Jeżeli zastosowanie ust. 1 lub 2 spowodowałoby obniżenie wielkości TAC o ponad 15 % w stosunku do TAC z poprzedniego roku, Rada przyjmuje TAC o 15 % niższy niż od TAC z poprzedniego roku.

ROZDZIAŁ III

OGRANICZENIE NAKŁADU POŁOWOWEGO

Artykuł 5

Specjalne zezwolenie połowowe na połowy soli z Zatoki Biskajskiej

1. Państwa członkowskie zapewniają, że działalność połowowa prowadząca do połowu i przechowywania na statku więcej niż 2000 kg soli w obszarach ICES VIIIa i VIIIb na rok kalendarzowy przez statki pływające pod ich banderą oraz wpisane do rejestru na ich terytorium podlega zezwoleniu połowowemu na połowy soli z Zatoki Biskajskiej. Pozwolenie to jest specjalnym pozwoleniem połowowym wydanym zgodnie z art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającego ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych (⁴).

2. W obszarach ICES VIIIa i VIIIb zabronione jest poławianie i przechowywanie na statku, przeładowywanie lub wyładowywanie każdej ilości soli powyżej 100 kg przy każdym wypłynięciu w morze, o ile dany statek nie posiada specjalnego pozwolenia połowowego na połowy soli z Zatoki Biskajskiej.

3. Każde państwo członkowskie oblicza łączną zdolność połowową, w tonach brutto, swoich statków, które w latach 2002, 2003 lub 2004 wyładowały ponad 2000 kg soli z Zatoki Biskajskiej. Powyższa wartość przekazywana jest Komisji.

4. Na pisemny wniosek Komisji, państwa członkowskie dostarczają w terminie 30 dni dokumentację zapisów połowów sporządzoną przez statki, którym udzielono zezwoleń połowowych na połowy soli z Zatoki Biskajskiej.

5. Co roku każde państwo członkowskie oblicza łączną zdolność połowową, w tonach brutto, statków posiadających specjalne zezwolenie połowowe na połowy soli z Zatoki Biskajskiej, które od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia trwale zaprzestały działalności połowowej, korzystając z pomocy państwa na podstawie przepisów art. 7 rozporządzenia Rady (WE) nr 2792/1999 z dnia 17 grudnia 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady i uzgodnienia dotyczące pomocy strukturalnej Wspólnoty w sektorze rybołówstwa (⁵).

6. Każde państwo członkowskie wydaje swoim statkom zezwolenia połowowe na połowy soli z Zatoki Biskajskiej tylko wtedy, gdy łączna zdolność połowowa tych statków nie przekracza różnicy pomiędzy łączną zdolnością określoną zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu i zdolnością statków podlegających trwałemu zaprzestaniu działalności połowowej określonemu zgodnie z ust. 5.

7. Na zasadzie odstępstwa od ust. 6, jeśli Komisja, na podstawie sprawozdań naukowych STECF, zdecydowała, że osiągnięto docelowy wskaźnik śmiertelności połowowej zdefiniowany w art. 3 ust. 1, każde państwo członkowskie wydaje swoim statkom zezwolenia połowowe na połowy soli z Zatoki Biskajskiej tylko wtedy, gdy łączna zdolność połowowa tych statków nie przekracza łącznej zdolności statków posiadających zezwolenia na połowy soli z Zatoki Biskajskiej w roku poprzednim.

8. Zezwolenia połowowe na połowy soli z Zatoki Biskajskiej są ważne przez okres jednego roku kalendarzowego i w ciągu roku połowowego nie wydaje się nowych zezwoleń połowowych.

9. Na zasadzie odstępstwa od ust. 8 niniejszego artykułu, nowe zezwolenia mogą być wydane, pod warunkiem że jednocześnie wycofane zostaną zezwolenia dla jednego lub więcej statków o takim samym łącznym tonażu brutto, jak tonaż statku lub statków otrzymujących nowe zezwolenia.

Artykuł 6

Alternatywna procedura zarządzania nakładem połowowym

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 5, państwo członkowskie, którego kWota połowowa soli z Zatoki Biskajskiej wynosi mniej niż 10 % TAC, może zastosować inną metodę zarządzania nakładem połowowym. Metoda ta ustala poziom odniesienia nakładu połowowego równy nakładowi połowowemu wykorzystanemu w 2005 roku. Dane państwo członkowskie zapewnia, że nakład połowowy nie przekracza poziomu odniesienia w roku 2006 i w latach kolejnych.

2. Komisja może żądać od państwa członkowskiego korzystającego z odstępstwa w ust. 1 niniejszego artykułu przedstawienia sprawozdania na temat zastosowania wszelkich innych metod zarządzania nakładem połowowym. Komisja przekaże takie sprawozdanie wszystkim pozostałym państwom członkowskim.

3. Do celów ust. 1 nakład połowowy mierzony jest jako suma, w każdym roku kalendarzowym, iloczynów mocy zainstalowanego silnika obliczonych dla każdego właściwego statku mierzonej w kW i liczby dni połowowych na danym obszarze.

4. W roku 2009, a następnie co trzy kolejne lata Rada, stanowiąc większością kWalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, decyduje w sprawie zmian poziomów odniesienia ustalonych zgodnie z ust. 1. Celem takich zmian jest zapewnienie właściwego przydziału możliwości połowowych.

5. Na wniosek państwa członkowskiego maksymalny roczny nakład połowowy ustalony na podstawie ust. 1 może zostać dostosowany przez Komisję, aby pozwolić państwu członkowskiemu na pełne wykorzystanie jego możliwości połowowych w odniesieniu do soli z Zatoki Biskajskiej. Wniosek jest uzupełniony informacją o dostępności kWot połowowych i nakładu połowowego. Komisja podejmuje decyzje w terminie sześciu tygodni od otrzymania wniosku zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

ROZDZIAŁ IV

[1] (skreślony).

ROZDZIAŁ V

KONTYNUACJA

Artykuł 12

Ocena środków zarządzania

Komisja występuje do STECF o informacje na temat wskaźnika postępu w osiąganiu celów planu zarządzania w trzecim roku stosowania niniejszego rozporządzenia, a następnie co trzy kolejne lata stosowania niniejszego rozporządzenia. Jeśli jest to właściwe, Komisja proponuje odpowiednie środki, a Rada, stanowiąc większością kWalifikowaną, decyduje w sprawie środków alternatywnych służących osiągnięciu celu, o którym mowa w art. 2.

Artykuł 13

Okoliczności szczególne

Jeżeli STECF poinformuje, że wielkość stad rozrodczych soli z Zatoki Biskajskiej została dotknięta ograniczoną zdolnością reprodukcyjną, Rada, stanowiąc większością kWalifikowaną na podstawie wniosku Komisji, ustala poziom TAC niższy niż określony w art. 4.

ROZDZIAŁ VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 14

Wejście w życie

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 lutego 2006 r.