KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 2002/32/WE stanowi, że stosowanie produktów przeznaczonych na pasze zwierzęce, w których zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalny dopuszczalny poziom określony w załączniku I do tejże dyrektywy, jest niedozwolone.

(2) Z chwilą przyjmowania dyrektywy 2002/32/WE Komisja podała, że przepisy określone w załączniku I do wyżej wymienionej dyrektywy będą podlegać przeglądowi na podstawie aktualnej naukowej oceny zagrożeń i przy uwzględnieniu zakazu rozcieńczania wszelkich skażonych, niezgodnych z przepisami produktów przeznaczonych do żywienia zwierząt.

(3) Dnia 2 lutego 2005 r. panel naukowy ds. substancji skażających w łańcuchu pokarmowym przy Europejskim Urzędzie ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął opinię na wniosek Komisji dotyczącą kamfechloru jako niepożądanej substancji w paszach zwierzęcych.

(4) Kamfechlor jest kontaktowym środkiem owadobójczym, którego stosowanie jest stopniowo wycofywane w większości krajów świata. Mieszanki na bazie kamfechloru mają złożony skład, z co najmniej 202 różnymi opisanymi kongenerami. Ze względu na jego trwałość i właściwości chemiczne, kamfechlor jest nadal obecny w środowisku.

(5) Niektóre kongenery, takie jak CHB 32, które są głównymi składnikami mieszanek technicznych, stanowią przedmiot stosunkowo szybkiej biotransformacji, podczas gdy inne kongenery, takie jak CHB 26, 50 i 62 są bardziej trwałe i zbierają się w sposób znaczący w łańcuchu pokarmowym. Kongenery CHB 26, 50 i 62 mogą służyć jako wskaźniki skażenia kamfechloru. Obecność CHB 32 jest wskaźnikiem niedawnego skażenia, który mógłby być włączony do programów monitorowania w celu wykrycia ewentualnych oszukańczych praktyk.

(6) Głównymi źródłami narażenia zwierząt na działanie kamfechloru w wyniku karmienia są olej rybny i mączki rybne. Karma dla ryb (w szczególności dla gatunków mięsożernych) może zawierać duże ilości mączki rybnej i oleju rybnego. Jeśli chodzi o inne zwierzęta, to mączki rybne są mniej używane, co wiąże się z mniejszym narażeniem w wyniku karmienia.

(7) Ryby są najbardziej wrażliwe na toksyczność kamfechloru. Przenoszenie się kamfechloru do jadalnych tkanek jest na wysokim poziomie u ryb tłustych, a na niższym poziomie u innych zwierząt gospodarskich. Ryby, w szczególności gatunki bogate w lipidy, stanowią główne źródło narażenia człowieka, podczas gdy inne źródła są mniej istotne.

(8) Należy zastąpić obecny ogólny maksymalny poziom kamfechloru we wszystkich paszach przez maksymalny poziom kamfechloru w oleju rybnym, mączce rybnej i w karmie dla ryb, aby produkty nie stanowiły jakiegokolwiek zagrożenia dla zdrowia ludzi zwierząt. Bezpieczeństwo pasz zostało poprawione poprzez znaczne ograniczenie poziomu stosującego się do karmy dla ryb podawanej rybom bezpośrednio, a celowe kontrole środków żywienia zwierząt, w przypadku których uznano, że są głównym źródłem narażenia na kamfechlor powinno poprawić bezpieczeństwo pasz.

(9) Obecny ogólny maksymalny poziom kamfechloru nie odzwierciedla obecnego normalnego poziomu skażenia tła w oleju rybnym. Należy ustanowić maksymalny poziom dla oleju rybnego przy uwzględnieniu poziomów tła bez narażania zdrowia zwierząt i ludzi. Maksymalny poziom wymaga przeglądu w świetle niezbędnego zastosowania na szerszą skalę procedur usuwania zanieczyszczeń.

(10) Dyrektywa 2002/32/WE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona.

(11) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

W Załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE wprowadza się zmiany zgodnie z Załącznikiem do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej w terminie dwunastu miesięcy od momentu jej wejścia w życie. Państwa Członkowskie niezwłocznie przekażą Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich oficjalnej publikacji. Sposób dokonania takiego odniesienia ustalany jest przez Państwa Członkowskie.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektyw.

Artykuł 3

[1] Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 grudnia 2005 r.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku I do dyrektywy 2002/32/WE zmienionym w wierszu 19, kamfechlor (toksafen), wprowadza się następujące zmiany: