PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 95 i 135,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

po konsultacji z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym,

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Do zadań Wspólnoty należy popieranie w całej Wspólnocie harmonijnego, trwałego i zrównoważonego rozwoju działalności gospodarczej poprzez ustanowienie wspólnego rynku oraz unii gospodarczej i walutowej. W tym celu rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez granic wewnętrznych, w którym zapewniony jest swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału.

(2) Wprowadzanie do systemu finansowego korzyści pochodzących z działań sprzecznych z prawem oraz ich inwestowanie po wypraniu jest szkodliwe dla zdrowego i trwałego rozwoju gospodarczego. W związku z tym dyrektywa Rady 91/308/EWG z dnia 10 czerwca 1991 r. w sprawie uniemożliwienia korzystania z systemu finansowego w celu prania pieniędzy (³) wprowadziła wspólnotowy mechanizm zapobiegający praniu brudnych pieniędzy poprzez monitorowanie transakcji dokonywanych za pośrednictwem instytucji kredytowych i finansowych oraz w ramach określonych grup zawodowych. Ponieważ istnieje ryzyko, że zastosowanie tego mechanizmu doprowadzi do zwiększonych przepływów środków pieniężnych w nielegalnych celach, dyrektywa 91/308/EWG powinna zostać uzupełniona o system kontroli środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty.

(3) Obecnie takie systemy kontroli stosowane są jedynie przez nieliczne Państwa Członkowskie działające na podstawie przepisów krajowych. Rozbieżności w przepisach są niekorzystne dla prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Podstawowe elementy powinny zatem zostać zharmonizowane na poziomie Wspólnoty w celu zapewnienia równoważnego poziomu kontroli przepływów środków pieniężnych przez granice Wspólnoty. Harmonizacja taka nie powinna jednak wpływać na możliwość stosowania przez Państwa Członkowskie krajowych systemów kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Wspólnoty, zgodnie z istniejącymi postanowieniami Traktatu.

(4) Należy także wziąć pod uwagę uzupełniające działania innych gremiów międzynarodowych, w szczególności Grupy Specjalnej ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy (FATF), ustanowionej na szczycie G-7 w Paryżu w 1989 r. IX Zalecenie Specjalne FATF z dnia 22 października 2004 r. wzywa rządy do podjęcia działań mających na celu wykrywanie fizycznych przepływów środków pieniężnych, w tym poprzez system deklaracji lub innych obowiązków ujawniania.

(5) Odpowiednio, środki pieniężne przewożone przez osoby fizyczne wjeżdżające do Wspólnoty lub wyjeżdżające ze Wspólnoty powinny podlegać zasadzie składania obowiązkowej deklaracji. Zasada ta umożliwiłaby służbom celnym zebranie informacji o takich przepływach środków pieniężnych oraz, w miarę potrzeby, przekazanie tych informacji innym organom. Służby celne są obecne na granicach Wspólnoty, gdzie kontrole są najskuteczniejsze, a niektóre z tych służb zgromadziły już praktyczne doświadczenie w tej dziedzinie. Należy stosować rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (⁴). Wzajemna pomoc powinna zapewnić zarówno prawidłowe kontrolowanie przepływów środków pieniężnych, jak i przekazywanie informacji, które mogą okazać się przydatne w osiąganiu celów dyrektywy 91/308/EWG.

(6) Z uwagi na prewencyjny cel i odstraszający charakter obowiązku złożenia deklaracji, powinno się go dopełniać przy wjeździe do Wspólnoty lub przy wyjeździe ze Wspólnoty. Jednakże w celu skoncentrowania działań organów na istotnych przepływach środków pieniężnych, obowiązkowi temu powinny podlegać jedynie przepływy środków pieniężnych w kwocie 10000 EUR lub wyższej. Należy także podkreślić, że obowiązek złożenia deklaracji dotyczy osoby fizycznej przewożącej środki pieniężne, bez względu na to, czy jest ona ich właścicielem czy nie.

(7) Powinno stosować się wspólny standard dla informacji podlegających przekazywaniu. Ułatwi to właściwym organom wymianę informacji.

(8) Pożądane jest wprowadzenie definicji niezbędnych do jednolitej interpretacji niniejszego rozporządzenia.

(9) Informacje zebrane przez właściwe organy na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny być przekazane organom, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

(10) Do przetwarzania danych osobowych przez właściwe organy Państw Członkowskich w ramach niniejszego rozporządzenia znajduje zastosowanie dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁵) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (⁶).

(11) Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że kwoty środków pieniężnych są związane z działaniami sprzecznymi z prawem powiązanymi z przepływem środków pieniężnych, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, informacje zebrane przez właściwe organy zgodnie z niniejszym rozporządzeniem mogą być przekazane właściwym organom innych Państw Członkowskich lub Komisji. Podobnie należy zapewnić możliwość przekazywania określonych informacji, gdy tylko istnieją przesłanki wskazujące na przepływy środków pieniężnych w kwotach poniżej progu określonego w niniejszym rozporządzeniu.

(12) Właściwym organom powinno się przyznać uprawnienia niezbędne do sprawowania skutecznej kontroli nad przepływami środków pieniężnych.

(13) Uprawnienia właściwych organów powinny być uzupełnione o obowiązek ustanowienia sankcji przez Państwa Członkowskie. Jednakże sankcje powinny być nakładane jedynie za niezłożenie deklaracji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

(14) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez Państwa Członkowskie, a w związku z tym, z uwagi na transgraniczny wymiar zjawiska prania brudnych pieniędzy na rynku wewnętrznym, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podejmować środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne dla osiągnięcia tego celu.

(15) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych oraz zasad uznanych w art. 6 ust. 2 Traktatu o Unii Europejskiej oraz zawartych w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności w jej art. 8,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

1. Niniejsze rozporządzenie uzupełnia przepisy dyrektywy 91/308/EWG dotyczące transakcji dokonywanych przez instytucje finansowe i kredytowe oraz określone grupy zawodowe, poprzez ustanowienie zharmonizowanych przepisów dotyczących kontroli, przez właściwe organy, środków pieniężnych wwożonych do Wspólnoty lub wywożonych ze Wspólnoty.

2. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla działań krajowych podejmowanych w celu kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Wspólnoty, jeżeli działania te podejmowane są zgodnie z art. 58 Traktatu.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) „właściwe organy” oznaczają organy celne Państw Członkowskich lub wszelkie inne organy uprawnione przez Państwa Członkowskie do stosowania niniejszego rozporządzenia;

2) „środki pieniężne” oznaczają:

a) zbywalne papiery na okaziciela, w tym instrumenty płatnicze na okaziciela, takie jak czeki podróżne, instrumenty zbywalne (w tym czeki, weksle i przekazy pieniężne) na okaziciela, indosowane bez ograniczeń, wystawione na fikcyjnego odbiorcę płatności lub występujące w innej formie, która powoduje przejście tytułu do nich przy ich przekazaniu oraz instrumenty niekompletne (w tym czeki, weksle i przekazy pieniężne), które są podpisane, lecz nie zawierają nazwiska odbiorcy płatności;

b) gotówkę (banknoty i monety będące w obiegu jako środki płatnicze).

Artykuł 3

Obowiązek złożenia deklaracji

1. Każda osoba fizyczna wjeżdżająca do Wspólnoty lub wyjeżdżająca ze Wspólnoty i przewożąca środki pieniężne o wartości 10000 EUR lub wyższej zobowiązana jest zgodnie z niniejszym rozporządzeniem do zgłoszenia tej kwoty właściwym organom Państwa Członkowskiego, przez które wjeżdża do Wspólnoty lub wyjeżdża ze Wspólnoty. Obowiązek złożenia deklaracji nie jest spełniony, jeżeli przekazane informacje są nieprawdziwe lub niekompletne.

2. Deklaracja, o której mowa w ust. 1, zawiera dane dotyczące:

a) składającego deklarację, w tym imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo;

b) właściciela środków pieniężnych;

c) przewidzianego odbiorcy środków pieniężnych;

d) kwoty i rodzaju środków pieniężnych;

e) pochodzenia i zamierzonego celu przeznaczenia środków pieniężnych;

f) trasy przewozu;

g) środka transportu.

3. Informacje przekazywane są, stosownie do ustaleń Państwa Członkowskiego, o którym mowa w ust. 1, na piśmie, ustnie lub drogą elektroniczną. Jednakże składający deklarację może, na własne żądanie, przekazać informacje na piśmie. Przy złożeniu deklaracji pisemnej składający deklarację otrzymuje, na żądanie, potwierdzoną kopię deklaracji.

Artykuł 4

Uprawnienia właściwych organów

1. W celu sprawdzenia, czy dopełniono obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3, funkcjonariusze właściwych organów są uprawnieni, na warunkach określonych w przepisach krajowych, do kontrolowania osób fizycznych, ich bagażu oraz ich środków transportu.

2. W przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3 środki pieniężne mogą zostać zatrzymane na mocy decyzji administracyjnej na warunkach określonych w przepisach krajowych.

Artykuł 5

Zapisywanie i przetwarzanie informacji

1. Informacje uzyskane zgodnie z art. 3 lub 4 są zapisywane i przetwarzane przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, o którym mowa w art. 3 ust. 1, i udostępniane organom tego Państwa Członkowskiego, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

2. Jeżeli w wyniku kontroli przewidzianych w art. 4 okaże się, że osoba fizyczna wjeżdża do Wspólnoty lub wyjeżdża ze Wspólnoty z kwotami pieniężnymi niższymi niż kwota progowa określona w art. 3 i gdy istnieją przesłanki wskazujące na działania sprzeczne z prawem, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, związane z przepływem środków pieniężnych, właściwe organy Państwa Członkowskiego, o którym mowa w art. 3 ust. 1, mogą zapisywać i przetwarzać także taką informację oraz imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, jak również obywatelstwo tej osoby i dane dotyczące wykorzystywanego środka transportu oraz mogą udostępniać je organom tego Państwa Członkowskiego, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy 91/308/EWG.

Artykuł 6

Wymiana informacji

1. Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne związane są z działaniami sprzecznymi z prawem, o których mowa w dyrektywie 91/308/EWG, powiązanymi z przepływem środków pieniężnych, informacje uzyskane na podstawie deklaracji przewidzianej w art. 3 lub w wyniku kontroli, o której mowa w art. 4, mogą zostać przekazane właściwym organom w innych Państwach Członkowskich.

Rozporządzenie (WE) nr 515/97 stosuje się odpowiednio.

2. Jeżeli istnieją przesłanki wskazujące, że środki pieniężne obejmują korzyści pochodzące z oszustwa lub są związane z jakimikolwiek innymi działaniami sprzecznymi z prawem mającymi niekorzystny wpływ na interesy finansowe Wspólnoty, informacje te przekazywane są także Komisji.

Artykuł 7

Wymiana informacji z państwami trzecimi

Państwa Członkowskie lub Komisja mogą w ramach wzajemnej pomocy administracyjnej przekazywać informacje uzyskane na podstawie niniejszego rozporządzenia państwu trzeciemu, pod warunkiem udzielenia zgody przez właściwe organy, które uzyskały te informacje zgodnie z art. 3 lub 4, oraz zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowymi i wspólnotowymi dotyczącymi przekazywania danych osobowych państwom trzecim. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o takiej wymianie informacji, jeżeli są one szczególnie istotne dla wykonania niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Obowiązek zachowania tajemnicy

Każda informacja o charakterze poufnym lub udzielona na zasadach poufności jest chroniona tajemnicą zawodową. Właściwe organy nie ujawniają jej bez wyraźnego pozwolenia osoby lub organu, które jej udzieliły. Przekazywanie informacji jest jednak dozwolone w przypadku gdy właściwe organy są do tego zobowiązane zgodnie z obowiązującymi przepisami, w szczególności w ramach postępowań sądowych. Ujawnienie lub przekazanie informacji odbywa się z zachowaniem obowiązujących przepisów o ochronie danych, w szczególności dyrektywy 95/46/WE i rozporządzenia (WE) nr 45/2001.

Artykuł 9

Sankcje

1. Każde Państwo Członkowskie wprowadza sankcje, które stosuje się w przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3. Sankcje te są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję najpóźniej do dnia 15 czerwca 2007 r. o sankcjach mających zastosowanie w przypadku niedopełnienia obowiązku złożenia deklaracji ustanowionego w art. 3.

Artykuł 10

Ocena

Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszego rozporządzenia cztery lata po jego wejściu w życie.

Artykuł 11

Wejście w życie

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 15 czerwca 2007 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 26 października 2005 r.