KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 273/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie prekursorów narkotykowych (¹), w szczególności jego art. 14 lit. a) i f),

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określające zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (²), w szczególności jego art. 6 ust. 1 akapit trzeci, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 11 ust. 1 i 3, art. 12 ust. 1 akapit trzeci, art. 19 i art. 28,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 z dnia 13 grudnia 1990 r. ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (³), które zostało wprowadzone w życie rozporządzeniem Komisji (EWG) nr 3769/92 z dnia 21 grudnia 1992 r. wykonującym i zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3677/90 ustanawiające środki, które powinny być podjęte w celu uniemożliwiania wykorzystywania niektórych substancji do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych (⁴), zostało zastąpione rozporządzeniem (WE) nr 111/2005. Należy ujednolicić środki wykonawcze zawarte w rozporządzeniu 3769/92, tak by były zgodne z nowymi zasadami przewidzianymi w rozporządzeniu (WE) nr 111/2005. Dlatego rozporządzenie (EWG) nr 3769/92 powinno zostać uchylone.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 273/2004 w sprawie prekursorów narkotyków, które zastępuje dyrektywę Rady 92/109/EWG (⁵), harmonizuje przepisy dotyczące wprowadzania do obrotu niektórych substancji wykorzystywanych do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i substancji psychotropowych w obrębie Wspólnoty. W celu zapewnienia bardziej równomiernego funkcjonowania rynku wewnętrznego w zakresie handlu prekursorami narkotyków, przepisy dotyczące składania wniosków o wydanie licencji, przyznawania lub odmowy udzielenia licencji, ich zawieszenia lub cofnięcia powinny zostać zharmonizowane na poziomie Wspólnoty.

(3) Ważne jest, by nie dopuszczać do nieuprawnionego wyprowadzania substancji kategorii 1 i dlatego obiekty handlowe, w których te substancje są przechowywane lub wykorzystywane powinny być zabezpieczone przed takim nieuprawnionym wyprowadzeniem.

(4) Należy dokładniej określić podmioty gospodarcze zaangażowane w wewnątrzwspólnotowy handel, które mogą korzystać ze specjalnych licencji lub specjalnych rejestracji. Należy określić sytuacje, w których podmioty gospodarcze zaangażowane w handel między Wspólnotą a państwami trzecimi mogą być zwolnione z wymogu uzyskania licencji lub dokonania rejestracji.

(5) Przepisy dotyczące warunków przyznawania licencji oraz obowiązku powiadamiania podmiotów gospodarczych zaangażowanych w wewnątrzwspólnotowy handel i handel pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi powinny być w miarę możliwości takie same.

(6) Należy ustanowić przepisy umożliwiające weryfikację legalności celów, do jakich wykorzystuje się wszystkie partie prekursorów narkotyków wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty, włącznie z przewożonymi w tranzycie i podlegających przeładunkom, oraz do obszarów wrażliwych takich, jak strefy wolnocłowe Wspólnoty.

(7) Niezbędne są specjalne procedury wydawania zezwoleń na przywóz w celu monitorowania indywidualnych przesyłek substancji kategorii 1, by zapobiegać szkodliwym działaniom na wczesnym etapie i w szczególności odnieść się do narastającego problemu stymulantów z grupy amfetamin.

(8) Szczegółowe przepisy dotyczące powiadamiania przed wywozem powinny umożliwić dostosowanie przekazywanych informacji i wymaganych form reagowania do szczególnego charakteru przesyłek wywozowych. W celu pełnego wykorzystania systemu powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz, wysiłki należy przede wszystkim ukierunkować na przesyłki wysokiego ryzyka. Szczegółowe zasady dotyczące uproszczonej formy powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz w drodze uproszczonej procedury powinny przyczynić się do zmniejszenia ograniczeń administracyjnych w wypadku substancji chemicznych o powszechnym i legalnym zastosowaniu.

(9) W celu skutecznego nadzorowania handlu Państwa Członkowskie powinny umożliwić właściwym organom skuteczne wykonywanie ich zadań i wymianę informacji.

(10) Dla poprawy współpracy w zakresie monitorowania prekursorów narkotyków Państwa Członkowskie powinny regularnie dostarczać Komisji informacje na temat zapobiegania szkodliwym działaniom związanym z prekursorami narkotyków.

(11) Niniejsze rozporządzenie powinno się stosować, począwszy od tego samego dnia, od którego stosują się rozporządzenie (WE) nr 273/2004 i rozporządzenie (WE) nr 111/2005.

(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Prekursorów Narkotyków,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy wykonawcze do rozporządzeń (WE) nr 273/2004 i (WE) nr 111/2005 w zakresie odpowiedzialnych funkcjonariuszy, wydawania licencji i dokonywania rejestracji podmiotów gospodarczych, dostarczania informacji, powiadamiania przed wywozem i wydawania zezwoleń na wywóz i przywóz w obszarze prekursorów narkotyków.

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia w uzupełnieniu definicji podanych w rozporządzeniach (WE) nr 273/2004 i (WE) nr 111/2005 „obiekty handlowe” oznaczają budynek (budynki) łącznie z terenem zajmowanym przez podmiot gospodarczy w jednej lokalizacji.

ROZDZIAŁ II

ODPOWIEDZIALNY FUNKCJONARIUSZ

Artykuł 3

Podmioty gospodarcze zaangażowane w przywóz, wywóz lub działania w zakresie pośrednictwa, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, związane ze sklasyfikowanymi substancjami w kategoriach 1 lub 2, wyznaczają funkcjonariusza odpowiedzialnego za handel sklasyfikowanymi substancjami, zgłaszają właściwym organom imię i nazwisko i dane kontaktowe tej osoby oraz natychmiast powiadamiają je o wszystkich kolejnych zmianach dotyczących tych informacji.

Artykuł 4

Odpowiedzialny funkcjonariusz, o którym mowa w art. 3, zapewnia, aby handel sklasyfikowanymi substancjami, prowadzony przez podmiot gospodarczy, odbywał się zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Funkcjonariusz jest upoważniony do reprezentowania podmiotu gospodarczego oraz do podejmowania decyzji koniecznych do realizacji powyższych zadań.

ROZDZIAŁ III

PRZYZNAWANIE LICENCJI I REJESTRACJA PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 5

1.W celu uzyskania licencji na podstawie art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 zainteresowany podmiot gospodarczy składa pisemny wniosek.

Wniosek zawiera:

a) pełną nazwę i adres wnioskodawcy;

b) imię i nazwisko odpowiedzialnego funkcjonariusza;

c) opis stanowiska i zakresu zadań odpowiedzialnego funkcjonariusza;

d) pełny adres obiektów handlowych;

e) opis wszystkich miejsc przechowywania, produkcji, wytwarzania i przetwarzania sklasyfikowanych substancji;

f) informacje wskazujące, że zostały podjęte odpowiednie środki zapobiegające nieuprawnionemu wyprowadzaniu sklasyfikowanych substancji z miejsc wymienionych w lit. e);

g) nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji zgodne z załącznikiem I rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

h) w wypadku mieszanin lub produktu naturalnego następujące informacje:

i) nazwę mieszaniny lub produktu naturalnego;

ii) nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji w mieszaninie lub produkcie naturalnym zgodnie z załącznikiem I rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

iii) maksymalny udział procentowy takich sklasyfikowanych substancji w mieszaninie lub produkcie naturalnym;

i) opis przewidywanych rodzajów transakcji, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

j) poświadczoną kopię wpisu do rejestru przedsiębiorstw lub ewidencji działalności, gdzie stosowne;

k) certyfikat poświadczający, że wnioskodawca i odpowiedzialny funkcjonariusz przestrzegają zasad właściwego postępowania lub, gdzie stosowne, dokument wskazujący, że dają oni gwarancje właściwego prowadzenia transakcji.

Wnioskodawca umożliwia właściwym organom, na ich żądanie, dostęp do innych odpowiednich dodatkowych informacji i dokumentów.

2. Ustęp 1 stosuje się do licencji, o których mowa w art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Do celów ust. 1 lit. e) wniosek zawiera opis miejsc przechowywania, obróbki, przetwarzania, zwykłych form traktowania i zastosowań sklasyfikowanych substancji.

Do celów ust. 1 lit. g) i lit. h) ppkt ii) nazwę i kod CN sklasyfikowanych substancji podaje się zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Do celów ust. 1 lit. i) należy podać opis planowanych rodzajów działań odnoszących się do art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Artykuł 6

Podmioty gospodarcze przyjmują odpowiednie środki w celu zabezpieczenia obiektów handlowych przed nieuprawnionym wyprowadzaniem sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 1.

Artykuł 7

1. Właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie wniosku o wydanie licencji, o którym mowa w art. 5, w ciągu 60 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wniosku.

W przypadku przedłużenia licencji decyzję należy podjąć w ciągu 30 dni roboczych.

2. Właściwy organ może zawiesić okresy, o których mowa w ust. 1, by umożliwić wnioskodawcy dostarczenie wszelkich brakujących informacji. W takim wypadku zawieszenie rozpoczyna się w dniu, w którym właściwy organ powiadomi wnioskodawcę o brakujących informacjach.

3. Licencja może dotyczyć transakcji, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 273/2004 i rozporządzeniu (WE) nr 111/2005.

4. Wydając licencję, właściwe organy stosują wzory ustanowione w załączniku I.

5. Właściwe organy mogą wydać licencję w jednej z dwóch poniższych form:

a) licencję, która obejmuje wszystkie sklasyfikowane substancje i wszystkie transakcje, dla danego obiektu handlowego;

b) licencję, która obejmuje wszystkie sklasyfikowane substancje i wszystkie transakcje, dla danego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 8

1. Z zastrzeżeniem, że środki przyjęte zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 nie zostały naruszone, właściwe organy odmawiają przyznania licencji, jeżeli nie są spełnione warunki ustanowione w art. 5 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub istnieją rozsądne podstawy, by przypuszczać, że sklasyfikowane substancje przeznacza się do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych.

2. Z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w odniesieniu do wniosków składanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i pod warunkiem, że środki przyjęte zgodnie z art. 26 ust. 3 tego rozporządzenia nie są naruszone.

Artykuł 9

W przypadku handlu pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 111/2005, właściwe władze mogą albo ograniczyć termin ważności licencji do okresu nieprzekraczającego trzy lata, albo mogą wymagać od podmiotów gospodarczych wykazania, w odstępach czasu nieprzekraczających trzech lat, że warunki, na których zostały im udzielone licencje, są w dalszym ciągu spełnione.

Termin ważności licencji wydanych przez wejściem w życie rozporządzenia (WE) nr 111/2005 pozostaje bez zmian.

Artykuł 10

1. Licencja nie podlega przeniesieniu.

2. Posiadacz licencji, zgodnie z art. 5, składa wniosek o wydanie nowej licencji, jeżeli przewidywana jest którakolwiek z następujących sytuacji:

a) dodanie sklasyfikowanej substancji;

b) rozpoczęcie nowej operacji;

c) zmiana lokalizacji obiektów handlowych, w których dokonuje się operacji.

W takich wypadkach aktualnie obowiązujące licencje tracą ważność w tym z poniższych terminów, który przypada wcześniej:

i) w dniu upływu ważności, jeżeli termin ważności licencji został ustalony zgodnie z art. 9 niniejszego rozporządzenia lub zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 273/2004;

ii) w dniu, w którym rozpoczyna się okres ważności nowej licencji.

3. W razie zmian w informacjach dostarczonych zgodnie z art. 5, innych niż wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu, w szczególności dotyczących imienia i nazwiska odpowiedzialnego funkcjonariusza, posiadacz licencji powiadamia o nich właściwe organy w ciągu 10 dni roboczych następujących po wprowadzeniu takiej zmiany.

Jeżeli po wprowadzeniu zmiany warunki wymienione w art. 5 są w dalszym ciągu spełnione, właściwe organy dokonają odpowiednich zmian w licencji.

4. Posiadacze licencji zwracają właściwym organom licencje, które straciły ważność.

5. Ustęp 2 stosuje się do licencji wydanych przed terminem stosowania rozporządzenia (WE) nr 273/2004 i rozporządzenia (WE) nr 111/2005.

Artykuł 11

1. Z zastrzeżeniem, że środki przyjęte zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 nie zostały naruszone, właściwe organy mogą zawiesić lub cofnąć licencję wówczas gdy:

a) warunki ustanowione w art. 5 ust. 1 niniejszego rozporządzenia przestały być spełniane;

b) istnieją uzasadnione powody, by przypuszczać, że sklasyfikowane substancje przeznacza się do nielegalnego wytwarzania środków odurzających lub substancji psychotropowych;

c) posiadacz licencji nie wykorzystał jej w ciągu trzech lat.

2. Z zastrzeżeniem art. 5 ust. 2, ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się w odniesieniu do licencji wydanych na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i pod warunkiem, że nie zostały naruszone środki przyjęte zgodnie z art. 26 ust. 3 tego rozporządzenia.

Artykuł 12

1. Artykuły 5–11 nie mają zastosowania do specjalnych zezwoleń, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004.

2. Do władz publicznych wymienionych w art. 3 ust. 2 i 6 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 zaliczają się organy celne, policja oraz urzędowe laboratoria właściwych organów.

Artykuł 13

Apteki, punkty wydawania leków weterynaryjnych, organy celne, policja, urzędowe laboratoria właściwych organów oraz siły zbrojne mogą być zwolnione z obowiązku uzyskania licencji i rejestracji na mocy rozporządzenia (WE) nr 111/2005, jeżeli te podmioty gospodarcze wykorzystują prekursory narkotyków wyłącznie w ramach wykonywanych przez siebie zadań służbowych.

Podmioty gospodarcze wymienione w ustępie pierwszym są również zwolnione z:

a) przedstawienia dokumentacji określonej w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 111/2005;

b) obowiązku wyznaczenia odpowiedzialnego funkcjonariusza określonego w art. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 14

1. Podmioty gospodarcze zajmujące się wywozem substancji sklasyfikowanych, wymienionych w kategorii 3 Załącznika do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, są zwolnione z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli łączna ilość zrealizowanego przez nie wywozu w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego (1 stycznia – 31 grudnia) nie przekracza ilości określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ilości te zostaną przekroczone w ciągu bieżącego roku kalendarzowego, podmiot gospodarczy ma obowiązek niezwłocznego dokonania rejestracji.

2. Podmioty gospodarcze zajmujące się wywozem mieszanin zawierających substancje sklasyfikowane, wymienione w kategorii 3 Załącznika do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, są zwolnione z obowiązku rejestracji, o którym mowa w art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli ilość sklasyfikowanej substancji zawartej w mieszaninach nie przekracza, w ciągu poprzedniego roku kalendarzowego, ilości określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Jeżeli ilości te zostały przekroczone w ciągu bieżącego roku kalendarzowego, podmiot gospodarczy ma obowiązek niezwłocznego dokonania rejestracji.

Artykuł 15

Do celów art. 6 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 klienci informują swoich dostawców o tym, czy ten artykuł ma do nich zastosowanie.

Artykuł 16

Jeżeli zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 właściwe organy wymagają wykazania, że cele transakcji są zgodne z prawem, podmiot gospodarczy, korzystając z wzoru ustanowionego w załączniku III do niniejszego rozporządzenia, składa pisemną deklarację pozwalającą właściwym organom na upewnienie się, że przesyłka opuściła kraj wywozu zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi przyjętymi na mocy art. 12 Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi (zwanej dalej „Konwencją Narodów Zjednoczonych”).

Jednakże podmiot gospodarczy może również przedstawić zezwolenie na przywóz, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, lub deklarację klienta, o której mowa w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 273/2004.

ROZDZIAŁ IV

DOSTARCZANIE INFORMACJI

Artykuł 17

Do celów art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 273/2004 podmioty gospodarcze informują w zwięzłej formie właściwe organy o ilościach sklasyfikowanych substancji wykorzystywanych lub dostarczanych, a w wypadku ich dostarczania – o ilości dostarczonej każdej stronie trzeciej.

Ustęp pierwszy stosuje się w odniesieniu do sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3 jedynie na wniosek właściwych organów.

Artykuł 18

1. Do celów art. 9 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 podmioty gospodarcze posiadające licencję lub zarejestrowane przekazują właściwym organom informacje na temat:

a) wywozu substancji sklasyfikowanych objętych zezwoleniem na wywóz;

b) całego przywozu sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 1, w odniesieniu do których jest wymagane zezwolenie na przywóz, lub dotyczące wszystkich przypadków, w których sklasyfikowane substancje z kategorii 2 są wprowadzane do strefy wolnocłowej objętej kontrolą typu II, poddawane procedurze zawieszającej innej niż procedura tranzytu lub dopuszczone do swobodnego obrotu;

c) wszelkich form pośrednictwa związanego ze sklasyfikowanymi substancjami z kategorii 1 i 2.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a), systematyzuje się poprzez odniesienie do kraju przeznaczenia, wywiezionych ilości i numeru zezwolenia na wywóz, gdzie stosowne.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. b), systematyzuje się poprzez odniesienie do państwa trzeciego będącego państwem wywozu i numeru zezwolenia na przywóz, gdzie stosowne.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1 lit. c), systematyzuje się poprzez odniesienie do państwa trzeciego biorącego udział w działaniach związanych z pośrednictwem i zezwolenia na wywóz lub na przywóz, gdzie stosowne. Podmioty gospodarcze dostarczają informacji na żądanie właściwych organów.

Artykuł 19

Informacje, o których mowa w art. 17 i 18, dostarcza się raz w roku przed dniem 15 lutego.

Podmiot gospodarczy powiadamia również właściwe organy w wypadku gdy żadne operacje nie miały miejsca.

Informacje traktuje się jako poufne informacje handlowe.

ROZDZIAŁ V

POWIADOMIENIE PRZED WYWOZEM

Artykuł 20

Wykazy, o których mowa w art. 11 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, zawierają co najmniej informacje dotyczące:

a) krajów, z którymi Wspólnota zawarła specjalną umowę w sprawie prekursorów narkotyków;

b) państw trzecich, które wystąpiły z wnioskiem o przedkładanie im powiadomienia przed wywozem zgodnie z art. 12 ust. 10 Konwencji Narodów Zjednoczonych.

Takie wykazy są ustanowione w załączniku IV [1].

Artykuł 21

1. W wypadku wywozu, który ma podlegać uproszczonej procedurze wydawania zezwoleń na wywóz, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i art. 25, 26 i 27 niniejszego rozporządzenia, właściwe organy mogą przesłać uproszczone powiadomienie przed wywozem dotyczące kilku transakcji wywozowych dokonywanych we wskazanym okresie sześciu albo dwunastu miesięcy.

2. Właściwe władze przekażą informacje określone w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 111/2005 i zaznaczą właściwym organom państwa trzeciego będącego miejscem przeznaczenia, że powiadomienie przed wywozem dotyczy kilku transakcji wywozowych dokonywanych we wskazanym okresie sześciu albo dwunastu miesięcy.

3. Właściwe organy prześlą powiadomienie przed wywozem państwu przeznaczenia na formularzu powiadomienia o ruchu substancji chemicznych (Multilateral Chemical Reporting Notification – MCRN), zamieszczonym w załączniku V.

ROZDZIAŁ VI

ZEZWOLENIA NA WYWÓZ/PRZYWÓZ

Artykuł 22

Państwa będące miejscem przeznaczenia wywozu sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3, które wymagają zezwolenia na wywóz, określa załącznik IV.

Artykuł 23

1. Zezwolenia na wywóz i na przywóz sporządza się na formularzach odpowiadających wzorom podanym odpowiednio w załączniku VI i załączniku VII. Układ graficzny formularzy jest wiążący.

Zezwolenie na wywóz lub na przywóz może być również wydane w formie elektronicznej. W takim wypadku Państwo Członkowskie może odpowiednio dostosować rubrykę przeznaczoną na numer zezwolenia.

2. Zezwolenie na wywóz wystawia się w czterech egzemplarzach ponumerowanych od 1 do 4.

Kopię nr 1 zachowuje organ wystawiający zezwolenie.

Kopie nr 2 i nr 3 towarzyszą sklasyfikowanym substancjom i przedkłada się je organom celnym, które wystawiają zgłoszenie celne wywozowe, a następnie właściwym organom w miejscu, w którym wywożona partia opuszcza obszar celny Wspólnoty. Właściwe organy w miejscu wyjścia zwracają kopię nr 2 organowi wystawiającemu zezwolenie. Kopia nr 3 towarzyszy sklasyfikowanym substancjom do miejsca odbioru przez właściwy organ kraju przywozu.

Kopię nr 4 zachowuje eksporter.

3. Zezwolenie na przywóz wystawia się w czterech egzemplarzach ponumerowanych od 1 do 4.

Kopię nr 1 zachowuje organ wystawiający zezwolenie.

Kopię nr 2 organ wystawiający zezwolenie przesyła właściwemu organowi kraju wywozu.

Kopia nr 3 towarzyszy sklasyfikowanym substancjom od miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty do obiektów handlowych importera, który przesyła tę kopię organowi wystawiającemu.

Kopię nr 4 zachowuje importer.

4. Zezwolenie na wywóz lub na przywóz nie może być przyznane w odniesieniu do więcej niż dwóch sklasyfikowanych substancji.

Artykuł 24

1. Formularze zezwoleń są drukowane co najmniej w jednym języku urzędowym Wspólnoty.

2. Formularze mają format A4 i są wykonane na papierze ze wzorem giloszowym tła, tak by ujawnić jakiekolwiek fałszerstwo dokonane środkami mechanicznymi lub chemicznymi.

3. Państwa Członkowskie mogą zastrzec sobie prawo do druku formularzy zezwoleń we własnym zakresie lub mogą zlecić ich druk drukarniom przez siebie zatwierdzonym. W drugim przypadku każdy formularz zezwolenia musi zawierać odniesienie do takiego zatwierdzenia. Ponadto w formularzu zezwolenia należy podać nazwę i adres drukarni lub znak, na podstawie którego może być ona zidentyfikowana.

Artykuł 25

Na wniosek zainteresowanego podmiotu gospodarczego właściwy organ może wydać zezwolenie na wywóz w drodze procedury uproszczonej, ustanowionej w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 111/2005, w przypadku często realizowanych transakcji wywozu jednej ze sklasyfikowanych substancji wymienionych w kategorii 3, w których bierze udział eksporter ustanowiony we Wspólnocie i ten sam importer w tym samym państwie trzecim będącym państwem przeznaczenia, obejmujące wyznaczony okres sześciu lub dwunastu miesięcy.

Takie uproszczone zezwolenie na wywóz może być wydane jedynie wówczas gdy:

a) w czasie realizacji poprzednich transakcji wywozu podmiot gospodarczy wykazał zdolność do wypełnienia wszystkich obowiązków w odniesieniu do tego wywozu i nie dopuścił się żadnych naruszeń odpowiednich przepisów prawa;

b) właściwy organ może się upewnić co do legalności celów tych transakcji wywozowych.

Artykuł 26

1. Wniosek o wydanie uproszczonego zezwolenia na wywóz, o którym mowa w art. 25, zawiera co najmniej:

a) nazwy i adresy eksportera, importera w państwie trzecim i ostatecznego odbiorcy;

b) nazwę sklasyfikowanej substancji zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005 lub w wypadku mieszaniny lub produktu naturalnego – ich nazwę i kod CN oraz nazwę każdej sklasyfikowanej substancji, zgodnie z Załącznikiem do rozporządzenia (WE) nr 111/2005, wchodzącej w skład mieszaniny lub produktu naturalnego;

c) maksymalną ilość sklasyfikowanej substancji przeznaczonej do wywozu;

d) przewidywany okres realizacji transakcji wywozu.

2. Właściwy organ rozpatrzy wniosek o wydanie uproszczonego zezwolenia na wywóz w ciągu 15 dni roboczych, licząc od dnia otrzymania wymaganych informacji.

Artykuł 27

1. Zezwolenie na wywóz wydane w drodze uproszczonej procedury sporządza się przy wykorzystaniu kopii nr 1, 2 i 4 formularza ustanowionego w załączniku VI.

Kopię nr 1 zachowuje organ wydający zezwolenie.

Kopię nr 2 i kopię nr 4 otrzymuje eksporter.

Eksporter podaje szczegółowe informacje o każdej transakcji wywozu na odwrocie kopii nr 2, w szczególności informacje dotyczące ilości sklasyfikowanej substancji będącej przedmiotem transakcji wywozu i ilości, która pozostała do wykorzystania. Kopię nr 2 przedkłada się w urzędzie celnym w momencie sporządzania zgłoszenia celnego. Urząd celny potwierdza informacje i zwraca kopię dokumentu eksporterowi.

2. Podmiot gospodarczy wpisuje numer zezwolenia i słowa: „uproszczona procedura wydania zezwoleń na wywóz” w zgłoszeniu celnym dla każdej transakcji wywozu.

Jeżeli urząd celny dokonujący odprawy celnej wywozowej znajduje się w miejscu, w którym wysyłka opuszcza obszar celny Wspólnoty, informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, podaje się w dokumentach towarzyszących wywożonej partii towaru.

3. Eksporter zwraca kopię nr 2 organowi wydającemu zezwolenie najpóźniej w ciągu 10 dni roboczych następujących po upływie okresu ważności zezwolenia na wywóz wydanego w drodze uproszczonej procedury.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 28

1. Każde Państwo Członkowskie przyjmie środki niezbędne do umożliwienia właściwym organom wykonywania ich obowiązków w zakresie kontroli i monitorowania, włącznie z kontrolami mającymi na celu sprawdzenie, czy obiekty handlowe spełniają odpowiednie warunki.

2. Państwa Członkowskie zapewnią wymianę informacji między organami uczestniczącymi w operacjach.

Artykuł 29

1. W miesiącu następującym po zakończeniu każdego kwartału kalendarzowego każde Państwo Członkowskie przesyła Komisji wykaz zawierający informacje o przypadkach, w których dopuszczenie sklasyfikowanych substancji zostało wstrzymane, lub tych, w których sklasyfikowane substancje zostały zatrzymane.

Te informacje dotyczą:

a) nazw sklasyfikowanych substancji; jeżeli są znane: źródła, pochodzenia i przeznaczenia tych substancji;

b) ilości sklasyfikowanych substancji, ich statusu celnego i środków transportu wykorzystywanych do ich przewozu.

2. Pod koniec każdego roku kalendarzowego Komisja przekazuje wszystkim Państwom Członkowskim informacje, które uzyskała na podstawie ust. 1.

Artykuł 30

Rozporządzenie (EWG) nr 3769/92 traci moc z dniem 18 sierpnia 2005 r.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy traktować jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 31

Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2005 r. właściwe organy cofną otwarte indywidualne zezwolenia na wywóz wydane na mocy art. 5 ust. 3 i art. 5a ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 3677/90. Takie cofnięcie nie ma jednak wpływu na sklasyfikowane substancje, które zostały zgłoszone do wywozu przed dniem 1 stycznia 2006 r.

Artykuł 32

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 18 sierpnia 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 27 lipca 2005 r.