KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1254/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wołowiny i cielęciny (¹), w szczególności jego art. 32 ust. 1 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzja Rady 2003/286/WE z dnia 8 kwietnia 2003 r. w sprawie zawarcia Protokołu dostosowującego aspekty handlowe Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony, a Republiką Bułgarii z drugiej strony, w celu uwzględnienia wyników negocjacji między Stronami w sprawie nowych wzajemnych koncesji rolnych (²) przewiduje koncesje w odniesieniu do otwarcia kontyngentów taryfowych na niektóre sztuki żywego bydła pochodzącego z Bułgarii.

(2) Decyzja Rady i Komisji 2005/430/WE z dnia 18 kwietnia 2005 r. w sprawie zawarcia Protokołu dodatkowego do Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi z jednej strony, a Republiką Bułgarii z drugiej strony, celem uwzględnienia przystąpienia do Unii Europejskiej Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej (³) przewiduje dodatkowe koncesje w odniesieniu do przywozu niektórych sztuk żywego bydła pochodzącego z Bułgarii.

(3) Należy przyjąć szczegółowe zasady otwierania i zarządzania kontyngentem taryfowym na żywe bydło na zasadzie wieloletniej począwszy od dnia 1 lipca 2005 r.

(4) W celu uniknięcia spekulacji, ilości dostępne w ramach kontyngentu powinny być udostępniane podmiotom, które są w stanie wykazać, że faktycznie zajmują się handlem z krajami trzecimi na znaczącą skalę. Mając to na uwadze, jak również dbając o zapewnienie skutecznego zarządzania, odnośni handlowcy powinni spełniać wymóg przywozu określonej minimalnej liczby zwierząt w ciągu roku poprzedzającego dany okres kontyngentu rocznego, co powinno zarazem zagwarantować sprawiedliwy dostęp do koncesji. Biorąc pod uwagę, że obecnie obowiązujące koncesje mają zastosowanie wyłącznie do zwierząt przywożonych z Bułgarii, a także uwzględniając przywóz dokonywany z tego kraju, partię 50 zwierząt można uznać za zwykły ładunek. Doświadczenie wykazuje, że zakup pojedynczej partii jest minimalnym warunkiem uznania transakcji za rzeczywistą i wykonalną.

(5) W celu umożliwienia weryfikacji tych kryteriów wnioski powinny być składane w Państwie Członkowskim, w którym dany importer figuruje w rejestrze podatników VAT.

(6) W celu uniknięcia spekulacji należy odmówić dostępu do kontyngentu importerom niezajmującym się już handlem żywym bydłem w dniu 1 stycznia przed rozpoczęciem danego okresu kontyngentu rocznego. Ponadto należy składać zabezpieczenie związane z uprawnieniami do przywozu w Państwach Członkowskich, w których podmiot figuruje w krajowym rejestrze VAT. Pozwolenia na przywóz nie powinny podlegać przeniesieniu i powinny być wydawane handlowcom wyłącznie na ilość objętą przyznanymi im uprawnieniami do przywozu.

(7) W celu zapewnienia bardziej sprawiedliwego dostępu do kontyngentu przy utrzymaniu ekonomicznie opłacalnej liczby zwierząt na jeden wniosek, należy ustalić górny i dolny limit pogłowia objętego każdym wnioskiem.

(8) Należy ustalić, że uprawnienia do przywozu są przyznawanie po upływie okresu odczekania oraz podlegają, jeśli to konieczne, stosowaniu jednolitej obniżki stawek procentowych.

(9) Zgodnie z art. 29 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1254/1999 ustaleniami tymi powinno się zarządzać z wykorzystaniem pozwoleń na przywóz. W tym celu konieczne jest ustanowienie zasad dotyczących składania wniosków oraz informacji podawanych na wnioskach i na pozwoleniach, tam gdzie to konieczne jako uzupełnienie lub odstępstwo od niektórych przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 (⁴) oraz przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (⁵).

(10) W celu nałożenia na podmioty obowiązku ubiegania się o pozwolenia na przywóz dla wszystkich przyznanych uprawnień do przywozu należy ustalić, że wniosek taki stanowi zasadniczy wymóg w rozumieniu rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2220/85 z dnia 22 lipca 1985 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu zabezpieczeń w odniesieniu do produktów rolnych (⁶).

(11) Odpowiednie zarządzanie kontyngentem wymaga również, aby posiadacz zezwolenia był faktycznym importerem. Dlatego taki importer powinien aktywnie uczestniczyć w zakupie, transporcie i przywozie odnośnych zwierząt. Udokumentowanie tych czynności powinno zatem również stanowić zasadniczy wymóg w odniesieniu do zabezpieczenia pozwoleń.

(12) W celu zapewnienia ścisłej kontroli statystycznej zwierząt przywożonych w ramach kontyngentu, nie stosuje się tolerancji, o której mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zezwala się na bezcłowy przywóz do Wspólnoty 6600 sztuk żywego bydła o wadze nieprzekraczającej 300 kg objętego kodami CN 01029005, 01029021, 01029029, 01029041 lub 01029049 i pochodzącego z Bułgarii, w ciągu każdego 12-miesięcznego okresu od dnia 1 lipca 2005 r.

Kontyngentowi, o którym mowa w akapicie pierwszym, nadaje się numer zlecenia 09.4783.

Kontyngent, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest zwiększany co roku o 600 sztuk bydła.

Artykuł 2

1. Wnioski o uprawnienia do przywozu w ramach kontyngentu określonego w art. 1 mogą składać wyłącznie wnioskodawcy będący osobami fizycznymi lub prawnymi. W momencie składania wniosku wnioskodawcy muszą udowodnić w sposób wyznaczony przez właściwe władze odnośnego Państwa Członkowskiego, że w ciągu roku poprzedzającego dany okres kontyngentu rocznego dokonały przywozu przynajmniej 50 sztuk zwierząt objętych kodem CN 010290.

Wnioskodawcy muszą figurować w krajowym rejestrze podatników VAT.

2. Dowód przywozu stanowi wyłącznie dokument celny dopuszczenia do swobodnego obrotu, odpowiednio zatwierdzony przez władze celne i zawierający odniesienie do zainteresowanego wnioskodawcy jako odbiorcy.

Państwa Członkowskie mogą przyjmować kopie dokumentów, o których mowa w akapicie pierwszym, których zgodność z oryginałem potwierdził właściwy organ. W przypadku przyjmowania takich kopii, Państwa Członkowskie powiadamiają o tym fakcie w odniesieniu do każdego z odnośnych wnioskodawców w ramach zawiadomienia, o którym mowa w art. 3 ust. 5.

3. Podmioty, które przed dniem 1 stycznia roku poprzedzającego dany okres kontyngentu rocznego zaprzestały działalności handlowej z krajami trzecimi w sektorze wołowiny i cielęciny, nie kwalifikują się do przydziału.

4. Spółka utworzona poprzez połączenie spółek, z których każda wykazuje przywozy referencyjne zgodne z minimalną ilością wskazaną w ust. 1, może wykorzystać te przywozy referencyjne jako podstawę do składania wniosku.

Artykuł 3

1. Wnioski o uprawnienia do przywozu można składać jedynie w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca jest zarejestrowany do celów podatku VAT.

2. Wnioski o uprawnienia do przywozu muszą obejmować co najmniej 50 sztuk zwierząt i nie mogą obejmować więcej niż 5 % dostępnej ilości.

W przypadkach, w których wnioski przewyższają odsetek, o którym mowa w akapicie pierwszym, nadwyżka nie będzie rozpatrywana.

3. Wnioski o uprawnienia do przywozu należy składać do godziny 13:00 czasu środkowoeuropejskiego dnia 15 czerwca roku poprzedzającego dany okres kontyngentu rocznego.

Jednakże w przypadku okresu kontyngentu trwającego od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r. wnioski o uprawnienia do przywozu należy składać do godziny 13:00 czasu środkowoeuropejskiego dziesiątego dnia roboczego od publikacji niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

4. Każdy z wnioskodawców może złożyć tylko jeden wniosek w odniesieniu do kontyngentu określonego w art. 1. Jeżeli ten sam wnioskodawca złoży więcej niż jeden wniosek, wszystkie wnioski przez niego złożone uznaje się za niespełniające warunków przyjęcia.

5. Po weryfikacji przedłożonych dokumentów, Państwa Członkowskie przekazują Komisji, najpóźniej do dziesiątego dnia roboczego od upłynięcia terminu składania wniosków, listę wnioskodawców i ich adresów oraz ilości, o które złożono wnioski.

Wszystkie zawiadomienia, w tym również wnioski puste, przekazywane są za pośrednictwem faksu lub e-maila z wykorzystaniem formularza wzorcowego w załączniku I lub w innej formie, o której Komisja powiadamia Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

1. Po zawiadomieniu, o którym mowa w art. 3 ust. 5, Komisja decyduje w możliwie najkrótszym terminie, w jakim stopniu możliwa jest realizacja wniosków.

2. Jeżeli ilości objęte wnioskami, o których mowa w art. 3, przekraczają dostępne ilości, Komisja ustala jednolity współczynnik redukcji, który stosuje się do ilości, o które złożono wnioski.

W przypadkach w których zastosowanie współczynnika redukcji, o którym mowa w akapicie pierwszym, daje wynik poniżej 50 sztuk bydła na wniosek, dostępna ilość jest przyznawana przez odnośne Państwa Członkowskie poprzez losowanie uprawnień do przywozu obejmujących 50 sztuk bydła. Jeżeli pozostała ilość jest mniejsza niż 50 sztuk, dla tej ilości przyznaje się pojedyncze uprawnienie do przywozu.

Artykuł 5

1. Zabezpieczenie związane z uprawnieniami do przywozu wynosi 3 EUR od sztuki bydła. Należy je złożyć do właściwego organu wraz z wnioskiem o uprawnienia do przywozu.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz muszą obejmować przyznaną ilość. Obowiązek ten stanowi zasadniczy wymóg w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

3. Jeśli zastosowanie współczynnika redukcji wymienionego w art. 4 ust. 2 powoduje przyznanie mniejszych uprawnień do przywozu niż te, o które ubiega się wnioskodawca, złożone zabezpieczenie w odpowiedniej proporcji zostaje bezzwłocznie zwolnione.

Artykuł 6

1. Przywóz przydzielonych ilości podlega obowiązkowi przedłożenia jednego lub większej liczby pozwoleń na przywóz.

2. Wnioski o pozwolenie na przywóz mogą być składane wyłącznie w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca ubiegał się o i uzyskał uprawnienia do przywozu w ramach kontyngentu.

Każde wydane pozwolenie na przywóz powoduje odpowiednie zmniejszenie uzyskanych uprawnień do przywozu.

3. Pozwolenia na przywóz wydaje się na wniosek i dla podmiotu, który uzyskał uprawnienia do przywozu.

4. Wnioski o pozwolenie i pozwolenia zawierają następujące informacje:

a) w rubryce 8 - kraj pochodzenia;

b) w polu 16, co najmniej jeden spośród następujących kodów CN:

01029005, 01029021, 01029029, 01029041 lub 01029049;

c) w rubryce 20 - numer zlecenia kontyngentu oraz przynajmniej jeden z wpisów wymienionych w załączniku II.

Pozwolenia stanowią jednocześnie zobowiązanie do przywozu z kraju określonego w rubryce 8.

Artykuł 7

1. W drodze odstępstwa od przepisów art. 9 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, pozwolenia na przywóz wystawione zgodnie z niniejszym rozporządzeniem nie podlegają przeniesieniu i nadają uprawnienia w odniesieniu do kontyngentów taryfowych wyłącznie w przypadku, jeśli są wystawione na tę samą nazwę lub nazwisko oraz na ten sam adres, które są umieszczone w odniesieniu do odbiorcy w towarzyszącym im zgłoszeniu celnym o dopuszczenie do swobodnego obrotu.

2. W drodze odstępstwa od przepisów art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1445/95, pozwolenia na przywóz są ważne przez okres 150 dni od dnia ich faktycznego wydania w rozumieniu art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Żadne pozwolenia na przywóz nie są ważne po dniu 30 czerwca każdego okresu kontyngentu rocznego.

3. Przyznanie pozwolenia na przywóz uwarunkowane jest złożeniem zabezpieczenia w wysokości 20 EUR za sztukę bydła, które składa się z:

a) zabezpieczenia w wysokości 3 EUR określonego w art. 5 ust. 1 oraz

b) kwoty 17 EUR, którą wnioskodawca składa razem z wnioskiem o pozwolenie.

4. Wydane pozwolenia są ważne w całej Wspólnocie.

5. Nie stosuje się art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000. W tym celu, w rubryce 19 pozwoleń umieszcza się cyfrę "0".

6. Niezależnie od przepisów sekcji 4 tytułu III rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 dotyczących zwalniania zabezpieczeń, zabezpieczenie określone w ust. 3 nie jest zwolnione do czasu przedstawienia dowodów na to, że posiadacz pozwolenia był komercyjnie i logistycznie odpowiedzialny za zakup, transport i odprawę dopuszczającą do swobodnego obrotu odnośnych zwierząt. Dowody te składają się co najmniej z:

a) oryginału lub potwierdzonej kopii faktury wystawionej na posiadacza pozwolenia przez sprzedawcę lub jego przedstawiciela posiadających siedzibę w kraju trzecim wywozu, jak również dowodu zapłaty dokonanej przez posiadacza pozwolenia lub otwarcia przez niego nieodwołalnej akredytywy dokumentowej na rzecz sprzedawcy,

b) konosamentu lub, w stosownych przypadkach, dokumentu przewozu drogą lądową lub powietrzną wystawionego na posiadacza pozwolenia i obejmującego odnośne zwierzęta,

c) dokumentu poświadczającego, że towar został zgłoszony o dopuszczenie do swobodnego obrotu, z zaznaczeniem nazwiska lub nazwy i adresu posiadacza jako odbiorcy.

Artykuł 8

Przywiezione zwierzęta kwalifikują się do zwolnienia z opłat celnych zgodnie z art. 1, na podstawie świadectwa przewozowego EUR.1 wydanego przez kraj wywozu zgodnie z Protokołem 4 załączonym do Układu Europejskiego z Bułgarią lub deklaracji na fakturze sporządzonej przez eksportera zgodnie z tym Protokołem.

Artykuł 9

Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego rozporządzenia, obowiązują rozporządzenia (WE) nr 1445/95 i (WE) nr 1291/2000.

Artykuł 10

[1] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosowane jest od dnia 1 lipca 2005 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 lipca 2005 r.

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II

Wpisy, o których mowa w art. 6 ust. 4 lit. c)

- w jęz. hiszpańskim: Reglamento (CE) no 1217/2005

- w jęz. czeskim: Nařízení (ES) č. 1217/2005

- w jęz. duńskim: Forordning (EF) nr. 1217/2005

- w jęz. niemieckim: Verordnung (EG) Nr. 1217/2005

- w jęz. estońskim: Määrus (EÜ) nr 1217/2005

- w jęz. greckim: Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1217/2005

- w jęz. angielskim: Regulation (EC) No 1217/2005

- w jęz. francuskim: Règlement (CE) no 1217/2005

- w jęz. włoskim: Regolamento (CE) n. 1217/2005

- w jęz. łotewskim: Regula (EK) Nr. 1217/2005

- w jęz. litewskim: Reglamentas (EB) Nr. 1217/2005

- w jęz. węgierskim: 1217/2005/EK rendelet

- w jęz. niderlandzkim: Verordening (EG) nr. 1217/2005

- w jęz. polskim: Rozporządzenie (WE) nr 1217/2005

- w jęz. portugalskim: Regulamento (CE) n.o 1217/2005

- w jęz. słowackim: Nariadenie (ES) č. 1217/2005

- w jęz. słoweńskim: Uredba (ES) št. 1217/2005

- w jęz. fińskim: Asetus (EY) N:o 1217/2005

- w jęz. szwedzkim: Förordning (EG) nr 1217/2005