RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60, 301 i 308,

uwzględniając wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB z dnia 13 czerwca 2005 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko Demokratycznej Republice Konga (¹),

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Z uwagi na utrzymywanie się nielegalnego przepływu broni w i do Demokratycznej Republiki Konga, Rada Bezpieczeństwa ONZ, działając na mocy rozdziału VII Karty Narodów Zjednoczonych, przyjęła rezolucję nr 1596 (2005) z dnia 18 kwietnia 2005 r., przewidującą, między innymi, finansowe środki ograniczające skierowane przeciwko osobom wskazanym przez właściwy Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych, jako naruszającym embargo na broń wprowadzone przeciwko Demokratycznej Republice Konga przez rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ 1493 (2003) i 1596 (2005).

(2) Wspólne stanowisko 2005/440/WPZiB przewiduje, między innymi, wdrożenie finansowych środków ograniczających skierowanych przeciwko osobom wskazanym przez właściwy Komitet ds. Sankcji Organizacji Narodów Zjednoczonych. Środki te wchodzą w zakres Traktatu. W przypadku Wspólnoty, w celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, wdrożenie środków wspólnotowych jest konieczne. Do celów niniejszego rozporządzenia należy przyjąć, że terytorium Wspólnoty obejmuje terytoria Państw Członkowskich, na których stosuje się postanowienia Traktatu, na warunkach w nim ustanowionych.

(3) Ze względów praktycznych Komisja powinna być upoważniona do zmiany załączników do niniejszego rozporządzenia.

(4) Aby zapewnić skuteczność środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, powinno ono wejść w życie z dniem publikacji.

(5) Traktat, w art. 60 i 301, upoważnia Radę do podjęcia, pod pewnymi warunkami, środków mających na celu zerwanie lub ograniczenie płatności lub przepływu kapitału oraz stosunków gospodarczych w stosunku do państw trzecich. Środki określone w niniejszym rozporządzeniu, skierowane także przeciwko osobom fizycznym niezwiązanym bezpośrednio z rządem państwa trzeciego, są niezbędne do osiągnięcia tego celu Wspólnoty, a art. 308 Traktatu upoważnia Radę do podjęcia takich środków, jeżeli w Traktacie nie zostały przewidziane inne szczególne kompetencje,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „roszczenie” oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia lub po tym dniu, na mocy umowy lub transakcji, lub w związku z nimi, obejmujące w szczególności roszczenie:

(i) o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy umowy lub transakcji lub w związku z nimi;

(ii) o przedłużenie terminu zapłaty lub spłatę obligacji, gwarancji finansowej lub odszkodowania w jakiejkolwiek formie;

(iii) o odszkodowanie z tytułu umowy lub transakcji;

(iv) które jest powództwem wzajemnym;

(v) żądanie uznania lub wykonania, łącznie z uznaniem na podstawie procedury exequatur, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, niezależnie od miejsca ich wydania;

b) „umowa lub transakcja” oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i mającego zastosowanie prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do celów niniejszej definicji „umowa” obejmuje zabezpieczenie, gwarancje lub listy gwarancyjne, w szczególności gwarancje finansowe lub finansowe listy gwarancyjne, oraz kredyty, prawnie niezależne lub nie, a także wszelkie postanowienia z nimi związane, których źródłem jest taka transakcja lub które są z nią związane;

c) „właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku II;

d) „zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa wszelkiego rodzaju, zarówno materialne jak i niematerialne, ruchome lub nieruchome, które nie są funduszami, ale mogą być służyć do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług;

e) „zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza uniemożliwienie wykorzystania zasobów gospodarczych do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, między innymi poprzez ich sprzedaż, wynajem lub obciążenie hipoteką;

f) „zamrożenie funduszy” oznacza uniemożliwenie jakiegokolwiek przeniesienia, przekazania, zmiany, wykorzystania, dostępu do funduszy lub dokonywania transakcji funduszami w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z funduszy, w tym również zarządzanie portfelem;

g) „fundusze” oznaczają aktywa finansowe i korzyści różnego rodzaju, w tym między innymi:

(i) gotówkę, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;

(ii) depozyty złożone w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda na rachunkach, długi i zobowiązania dłużne;

(iii) znajdujące się w obrocie publicznym lub prywatnym papiery wartościowe i papiery dłużne, w tym akcje i udziały, świadectwa udziałowe, obligacje, weksle, poręczenia, skrypty dłużne, kontrakty dotyczące instrumentów pochodnych;

(iv) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów lub wartości narosłe z aktywów lub wytworzone przez te aktywa;

(v) kredyty, prawa do potrącenia, gwarancje, gwarancje właściwego wykonania umów lub inne zobowiązania finansowe;

(vi) akredytywy, listy przewozowe (konosamenty), kwity zastawne; oraz

(vii) dokumenty poświadczające udział w funduszach lub środkach finansowych;

h) „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności lub usługi konsultingowe, w tym pomoc udzielaną w formie ustnej;

i) „usługi pośrednictwa” oznaczają:

(i) negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych z państwa trzeciego do któregokolwiek innego państwa trzeciego; lub

(ii) sprzedaż lub zakup towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, które znajdują się w państwach trzecich, w celu ich przekazania do innego państwa trzeciego;

j) „terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 1a

1. Zakazuje się udzielania, bezpośrednio lub pośrednio:

a) wszelkim podmiotom pozarządowym lub osobom prowadzącym działalność na terytorium Demokratycznej Republiki Konga („DRK”) – pomocy technicznej lub świadczenia usług pośrednictwa związanych z towarami i technologiami wyszczególnionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia Unii Europejskiej (³) („wspólny wykaz uzbrojenia”) lub związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów zawartych w tym wykazie;

b) finansowania lub pomocy finansowej związanych ze sprzedażą, dostarczaniem, transferem lub wywozem towarów i technologii wymienionych we wspólnym wykazie uzbrojenia, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczania kredytów eksportowych, a także ubezpieczeń i reasekuracji na potrzeby sprzedaży, dostaw, transferu lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej bądź świadczenia usług pośrednictwa podmiotom pozarządowym lub osobom prowadzącym działalność na obszarze DRK.

2. Udzielanie pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej bądź świadczenie usług pośrednictwa związanych z działaniami wojskowymi na rzecz każdej osoby, podmiotu lub organu pozarządowego w DRK lub z przeznaczeniem do wykorzystania w DRK, z wyjątkiem udzielania takiej pomocy misji stabilizacyjnej Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) bądź regionalnej grupie zadaniowej Unii Afrykańskiej lub udzielania pomocy związanej z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych zgodnie z art. 1b ust. 1, jest zgłaszane z wyprzedzeniem Komitetowi ds. Sankcji ustanowionemu zgodnie z ust. 8 rezolucji nr 1533 (2004) Rady Bezpieczeństwa ONZ (zwanym dalej „Komitetem ds. Sankcji”). W takich powiadomieniach podawane są wszelkie istotne informacje, obejmujące w odpowiednich przypadkach użytkownika końcowego, proponowaną datę dostawy oraz trasę przesyłek.

Artykuł 1b

1. Tytułem odstępstwa od art. 1a właściwe organy mogą zezwolić na:

a) udzielanie pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej bądź świadczenie usług pośrednictwa związanych z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonych wyłącznie na wsparcie MONUSCO lub do wykorzystania przez nią;

b) udzielanie pomocy technicznej, wsparcia finansowego lub pomocy finansowej bądź świadczenie usług pośrednictwa związanych z nieśmiercionośnym sprzętem wojskowym przeznaczonym wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych;

c) udzielanie pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej bądź świadczenia usług pośrednictwa związanych z bronią i sprzętem pokrewnym, przeznaczonych wyłącznie do wsparcia regionalnej grupy zadaniowej Unii Afrykańskiej lub wykorzystania przez tę grupę;

d) udzielanie pomocy technicznej, finansowania lub pomocy finansowej bądź świadczenie usług pośrednictwa związanych z inną sprzedażą i dostawami broni oraz sprzętu pokrewnego, zatwierdzone wcześniej przez Komitet ds. Sankcji.

2.Nie udziela się zezwolenia na działania, które już miały miejsce.

Artykuł 2

1. Zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do, będące własnością, będące w posiadaniu lub pod kontrolą, bezpośrednio lub pośrednio, osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I lub w załączniku Ia, w tym osób trzecich działających w ich imieniu lub pod ich kierunkiem.

2. Nie udostępnia się, bezpośrednio ani pośrednio, żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku I lub w załączniku Ia ani na rzecz tych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów.

3. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do udostępniania środków finansowych lub zasobów gospodarczych niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej ani do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy taka pomoc jest udzielana i inne działania są prowadzone przez:

a) Organizację Narodów Zjednoczonych, w tym jej programy, fundusze oraz inne jednostki i organy, jak również jej wyspecjalizowane agencje i powiązane organizacje;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym Narodów Zjednoczonych oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej (OCHA);

e) pracowników, beneficjentów dotacji, jednostki zależne lub partnerów wykonawczych podmiotów, o których mowa w lit. a)–d), w czasie i w zakresie, w jakim działają oni w tym charakterze; lub

f) właściwe inne podmioty określone przez Komitet Sankcji w odniesieniu do załącznika I oraz przez Radę w odniesieniu do załącznika Ia.

Artykuł 2a

1. W załączniku I wymieniono osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wyznaczone przez Komitet ds. Sankcji jako osoby, podmioty lub organy zaangażowane w działania zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu DRK lub wspierające te działania. Takie działania obejmują:

a) naruszanie embarga na broń i podobnych środków, o których mowa w art. 1 decyzji 2010/788/WPZiB i art. 1a niniejszego rozporządzenia;

b) przywódców politycznych i wojskowych zagranicznych ugrupowań zbrojnych działających w DRK utrudniających rozbrojenie i dobrowolną repatriację lub przesiedlenie uczestników walk, którzy należeli do tych ugrupowań;

c) przywódców politycznych i wojskowych milicji kongijskich, w tym także tych otrzymujących wsparcie spoza DRK, utrudniających swoim członkom rozbrojenie, demobilizację i reintegrację;

d) rekrutowanie lub angażowanie dzieci w konflikt zbrojny, łamiąc w ten sposób prawo międzynarodowe;

e) planowanie w DRK czynów stanowiących, w zależności od przypadku, łamanie praw człowieka bądź naruszenie lub łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym czynów obejmujących działania wymierzone w ludność cywilną, takich jak zabijanie i okaleczanie, gwałty i inne akty przemocy seksualnej, uprowadzanie, przymusowe wysiedlenia i ataki na szkoły i szpitale, lub kierowanie takimi czynami lub ich popełnianie;

f) utrudnianie dostępu do pomocy humanitarnej lub dystrybucję tej pomocy w DRK;

g) wspieranie osób lub podmiotów, w tym ugrupowań zbrojnych lub siatek przestępczych, prowadzących działania destabilizujące w DRK poprzez nielegalną eksploatację zasobów naturalnych lub nielegalny handel tymi zasobami, w tym złotem lub dziką fauną i florą, jak również produktami z dzikiej fauny i flory;

h) działanie w imieniu lub pod kierunkiem wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu bądź działające w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu będącego w posiadaniu wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu lub też kontrolowanego przez taką osobę lub taki podmiot;

i) planowanie ataków na personel MONUSCO lub ONZ, w tym na członków grupy ekspertów, personel medyczny lub pracowników organizacji humanitarnych, kierowanie takimi atakami, sponsorowanie ich lub udział w nich;

j) oferowanie wsparcia finansowego, materialnego lub technologicznego bądź towarów lub usług wskazanej osobie lub wskazanemu podmiotowi;

k) zaangażowanie w produkcję, wytwarzanie lub wykorzystywanie w DRK improwizowanych urządzeń wybuchowych lub zaangażowanie w zlecanie, planowanie, zamawianie ataków z użyciem improwizowanych urządzeń wybuchowych bądź pomocnictwo lub inny rodzaj wsparcia w tych atakach w DRK.

2. W załączniku I przedstawione jest uzasadnienie umieszczenia w wykazie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji.

3. W załączniku I podaje się również, jeśli są dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów, przekazane przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji. Jeżeli chodzi o osoby fizyczne, takie informacje mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numery paszportu i dokumentu tożsamości, płeć, adres, jeśli jest znany, a także stanowisko lub zawód. Jeśli chodzi o osoby prawne, podmioty I organy, takie informacje mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności. W załączniku I umieszczana jest także data wskazania przez Radę Bezpieczeństwa ONZ lub przez Komitet Sankcji.

Artykuł 2b

1. Załącznik Ia zawiera wykaz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wskazanych przez Radę z następujących powodów:

a) utrudnianie opartych na konsensusie i pokojowych rozwiązań zmierzających do przeprowadzenia wyborów w DRK, w tym poprzez akty przemocy, represje, nawoływanie do przemocy, lub poprzez podważanie praworządności;

b) planowanie czynów stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka w DRK, kierowanie takimi czynami lub ich popełnianie;

c) odpowiedzialność za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności lub braku bezpieczeństwa w DRK;

d) udzielanie wsparcia osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom odpowiedzialnym za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności lub braku bezpieczeństwa w DRK;

e) nawoływanie do przemocy w związku z działaniami, o których mowa w lit. b), c) i d);

f) czerpanie korzyści z konfliktu zbrojnego, niestabilności lub braku bezpieczeństwa w DRK, w tym poprzez nielegalną eksploatację lub handel w zakresie zasobów i dzikiej fauny i flory;

g) powiązanie z osobami fizycznymi lub prawnymi, podmiotami lub organami, o których mowa w lit. a), b), c), d), e) lub f).

2. Załącznik Ia zawiera powody umieszczenia w wykazie danych osób i podmiotów.

3. W załączniku Ia zamieszczane są także, w miarę dostępności, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów. W przypadku osób fizycznych informacje takie mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numer paszportu i dowodu tożsamości, płeć, adres – o ile jest znany – oraz funkcję lub zawód. W przypadku podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł 3

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnianie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że dane środki finansowe lub zasoby gospodarcze są:

a) niezbędne do zaspokojenia podstawowych potrzeb osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku I lub w załączniku Ia oraz członków rodzin pozostających na utrzymaniu takich osób fizycznych, w tym opłat za żywność, z tytułu najmu lub kredytu hipotecznego, za leki i leczenie, podatków, składek ubezpieczeniowych oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrotu wydatków związanych ze świadczeniem usług prawniczych; lub

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat manipulacyjnych związanych z rutynowym przechowywaniem i utrzymywaniem zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; oraz

w przypadku gdy zezwolenie dotyczy osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I, jeżeli dane państwo członkowskie powiadomiło Komitet ds. Sankcji o takim ustaleniu i zamiarze udzielenia zezwolenia, a Komitet ds. Sankcji nie wyraził sprzeciwu w ciągu czterech dni roboczych od dnia powiadomienia.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych po ustaleniu, że są one niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że:

a) w przypadkach gdy zezwolenie dotyczy osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I – dane państwo członkowskie powiadomiło o takim ustaleniu Komitet ds. Sankcji, który zatwierdził to ustalenie; oraz

b) w przypadkach gdy zezwolenie dotyczy osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku Ia – dane państwo członkowskie powiadomiło co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o tym, na jakiej podstawie jego zdaniem powinno się udzielić określonego zezwolenia.

3. W przypadku osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku Ia dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu udzielonym na podstawie ust. 1 i 2.

Artykuł 4

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2 właściwe organy mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, jeżeli spełnione są następujące warunki:

a) środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem:

(i) zastawu sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego przed dniem 18 kwietnia 2005 r. lub wyroku sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego wydanego przed tym dniem – w przypadku osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I; lub

(ii) orzeczenia arbitrażowego wydanego przed dniem, w którym osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ zostali umieszczeni w wykazie znajdującym się w załączniku Ia, lub orzeczenia sądowego, lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego podlegającego wykonaniu w danym państwie członkowskim, przed tym dniem lub później;

b) środki finansowe lub zasoby gospodarcze zostaną wyłącznie wykorzystane do zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych w takim wyroku, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze dotyczące praw osób, którym takie roszczenia przysługują;

c) zastaw nie został ustanowiony, a wyrok nie został wydany na rzecz osoby, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I lub w załączniku Ia;

d) uznanie zastawu lub wyroku nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

2. W przypadku osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I państwo członkowskie powiadamia Komitet ds. Sankcji o zastawie lub orzeczeniu, o których mowa w ust. 1 lit. a) ppkt (i).

3. W przypadku osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku Ia państwo członkowskie powiadamia pozostałe państwa członkowskie i Komisję o zezwoleniu udzielonym na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 4b

1. Nie naruszając przepisów art. 2 ust. 3, na zasadzie odstępstwa od art. 2 ust. 1 i 2, właściwe organy państw członkowskich mogą udzielić zezwolenia na uwolnienie zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych należących do osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów wymienionych w załączniku Ia lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku Ia, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków finansowych lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do celów humanitarnych, takich jak świadczenie lub ułatwianie świadczenia pomocy, w tym artykułów medycznych i żywności, wysyłanie pracowników pomocy humanitarnej oraz związanej z tym pomocy lub ewakuacja z DRK.

2. Dane państwa członkowskie informują pozostałe państwa członkowskie i Komisję o zezwoleniach udzielonych na podstawie niniejszego artykułu w ciągu czterech tygodni od ich udzielenia.

Artykuł 5

1. Art. 2 ust. 2 nie stosuje się do następujących wpływów na zamrożonych rachunkach:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków;

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą objęcia tych rachunków niniejszym rozporządzeniem;

c) płatności należnych osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku Ia z tytułu orzeczeń sądowych, arbitrażowych lub decyzji administracyjnych wydanych w UE lub podlegających wykonaniu w danym państwie członkowskim;

pod warunkiem że wszystkie takie odsetki, inne dochody i płatności pozostają zamrożone zgodnie z art. 2 ust. 1.

2. Art. 2 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla zasilania zamrożonych rachunków przez instytucje finansowe lub kredytowe otrzymujące środki finansowe przekazywane przez strony trzecie na rachunek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wymienionych w załączniku I lub załączniku Ia, pod warunkiem że wszelkie takie kwoty dodatkowe na takich rachunkach również są zamrożone. Instytucje finansowe lub kredytowe niezwłocznie informują o takich transakcjach właściwe organy.

Artykuł 6

1. Bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej osoby fizyczne i prawne, podmioty i organy:

a) dostarczają natychmiast wszelkich informacji, które ułatwiłyby przestrzeganie niniejszego rozporządzenia, takich jak dane dotyczące rachunków i kwot zamrożonych zgodnie z art. 2, właściwym organom państw członkowskich, w których mają one miejsce zamieszkania lub siedzibę, oraz przekazują takie informacje Komisji, bezpośrednio lub za pośrednictwem państw członkowskich;

b) współpracują z właściwymi organami przy weryfikacji tych informacji.

2. Każda dodatkowa informacja otrzymana bezpośrednio przez Komisję jest udostępniana właściwym organom Państw Członkowskich, których to dotyczy.

3. Każda informacja dostarczona lub otrzymana zgodnie z ust. 1 i 2 jest wykorzystywana wyłącznie w celach, dla których została dostarczona lub otrzymana.

Artykuł 7

1. Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych lub odmowa ich udostępnienia, dokonane w dobrej wierze, w przekonaniu, że działanie to jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie powoduje powstania odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu wykonującego niniejsze rozporządzenie, lub jego dyrektorów lub pracowników, chyba że zostanie udowodnione, że fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone na skutek niedbalstwa.

2. Działania osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowią podstawy do żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć zakazy określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 7a

1. Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone niniejszym rozporządzeniem, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub zapłatę zobowiązań, gwarancji lub odszkodowań, w szczególności gwarancji finansowych lub odszkodowań finansowych w jakiejkolwiek formie – o ile zostały one wniesione przez:

a) wskazane osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy wymienione w załącznikach I i Ia;

b) jakiekolwiek osoby fizyczne lub prawne, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu osób, podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a).

2. We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez ust. 1, spoczywa na osobie fizycznej lub prawnej, podmiocie lub organie dochodzącym zaspokojenia tego roszczenia.

3. Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób fizycznych lub prawnych, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę zgodności z prawem niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 7b

Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście środków, o których mowa w art. 1a, art. 2 ust. 1 i 2.

Artykuł 8

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i przekazują sobie wszelkie odpowiednie informacje znajdujące się w ich posiadaniu związane z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacje dotyczące naruszeń i trudności w wykonywaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 9

1. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet ds. Sankcji wskazują osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ, Rada dodaje taką osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ do wykazu w załączniku I.

2. Rada sporządza i zmienia wykaz osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów znajdujący się w załączniku Ia.

3. Rada przekazuje swoją decyzję, wraz z uzasadnieniem umieszczenia w wykazie, osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi, o których mowa w ust. 1 i 2, bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając takiej osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi przedstawienie uwag.

4. W przypadku przedstawienia uwag lub istotnych nowych dowodów Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę fizyczną lub prawną, podmiot lub organ.

5. W przypadku gdy Rada Bezpieczeństwa ONZ lub Komitet ds. Sankcji podejmie decyzję o usunięciu z wykazu osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu lub o zmianie danych identyfikacyjnych osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu zamieszczonych w wykazie, Rada wprowadza odpowiednie zmiany w załączniku I.

6. Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika II na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie ustanawiają zasady stosowania sankcji mających zastosowanie w przypadku naruszenia niniejszego rozporządzenia, a także podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wykonania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie stosuje się

a) na terytorium Wspólnoty, w tym jej przestrzeni powietrznej;

b) na pokładzie każdego samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

c) wobec każdej osoby, która jest obywatelem Państwa Członkowskiego i przebywa na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

d) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu utworzonego lub ustanowionego na mocy prawa Państwa Członkowskiego;

e) wobec każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu prowadzącego działalność gospodarczą we Wspólnocie.

Artykuł 12

[2] Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, 18 lipca 2005 r.

ZAŁĄCZNIK I

WYKAZ OSÓB FIZYCZNYCH I PRAWNYCH, PODMIOTÓW I ORGANÓW

a) Wykaz osób, o których mowa w art. 2 i 2a

1. Eric BADEGE

Data urodzenia: 1971 r.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Adres: Rwanda (według stanu z początku 2016 r.).

Inne informacje: Zbiegł do Rwandy w marcu 2013 r. i nadal tam mieszka według stanu z początku 2016 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ 5272441

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Eric Badege był podpułkownikiem i główną postacią ruchu M23 w Masisi i dowodził niektórymi operacjami, które zdestabilizowały części terytorium Masisi w prowincji Kiwu Północne. Jako dowódca wojskowy M23 Badege był odpowiedzialny za poważne naruszenia wiążące się z działaniami skierowanymi przeciwko dzieciom lub kobietom w konfliktach zbrojnych. Po maju 2012 r. ruch Raia Mutomboki zamordował, pod dowództwem M23, setki cywilów w serii skoordynowanych ataków. W sierpniu 2012 r. Badege przeprowadził wspólne ataki, w ramach których doszło do masowych zabójstw ludności cywilnej. Ataki te zostały zorganizowane wspólnie przez Badege i płk. Makomę Semivumbi Jacques'a. Według relacji byłych bojowników M23 przywódcy M23 zamordowali dziesiątki dzieci, które – po wcieleniu do M23 jako dzieci-żołnierze – usiłowały uciec.

Zgodnie ze sporządzonym przez organizację Human Rights Watch sprawozdaniem z dnia 11 września 2012 r. pewien osiemnastoletni Rwandyjczyk, który uciekł po przymusowym werbunku w Rwandzie, powiedział Human Rights Watch, że był świadkiem egzekucji członka swojego oddziału M23 – szesnastoletniego chłopca, który usiłował uciec w czerwcu. Chłopiec został pojmany i na oczach innych rekrutów pobity na śmierć przez bojowników M23. Dowódca M23, który zlecił jego zabójstwo, miał wyjaśnić innym rekrutom, że chłopiec został zabity, ponieważ „chciał nas porzucić”. Jak wynika ze sprawozdania, świadkowie twierdzili, że podczas prób ucieczki zamordowano co najmniej 33 nowych rekrutów i innych bojowników M23. Niektórzy z nich zostali związani i zastrzeleni na oczach innych rekrutów dla przestrogi. Jeden z młodych rekrutów powiedział Human Rights Watch: „[kiedy] byliśmy w M23, mówili nam, [że mamy wybór] i że możemy zostać z nimi albo umrzeć. Wielu ludzi usiłowało uciec. Tych, których odnaleziono, natychmiast zabijano”.

Badege zbiegł do Rwandy w marcu 2013 r. i mieszkał tam (według stanu z początku 2016 r.).

2. Frank Kakolele BWAMBALE

(alias: a) FRANK KAKORERE, b) FRANK KAKORERE BWAMBALE, c) AIGLE BLANC)

Funkcja: Generał FARDC.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Adres: Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Inne informacje: Opuścił CNDP w styczniu 2008 r. Według stanu z czerwca 2011 r. przebywa w Kinszasie. Od 2010 r. Kakolele brał udział w działaniach prowadzonych najprawdopodobniej z ramienia rządu DRK w ramach Programu stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych (STAREC), w tym w misji STAREC w Gomie i Beni w marcu 2011 r. Władze DRK aresztowały go w grudniu 2013 r. w Beni, prowincja Kiwu Północne, gdyż miał blokować proces DDR. Opuścił DRK i przez pewien czas mieszkał w Kenii, dopóki nie został wezwany przez rząd DRK do pomocy w rozwiązywaniu sytuacji w Beni. W październiku 2015 r. aresztowano go w rejonie Mambasy, gdyż miał wspierać ugrupowania Mai Mai; nie postawiono mu jednak zarzutów i według stanu z czerwca 2016 r. mieszkał w Kinszasie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5776078

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Frank Kakolele Bwambale był przywódcą Kongijskiego Zgromadzenia na rzecz Demokracji – Ruchu Wyzwolenia (RCD- ML), miał wpływ na politykę, kontrolował działania i dowodził siłami RCD-ML – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, zamieszanej w handel bronią z naruszeniem embarga. Opuścił CNDP w styczniu 2008 r. Począwszy od 2010 r. Kakolele brał udział w działaniach prowadzonych najwyraźniej z ramienia rządu DRK w ramach Programu stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych (STAREC), w tym w misji STAREC w Gomie i Beni w marcu 2011 r.

Wyjechał z DRK i przez pewien czas mieszkał w Kenii, dopóki nie został wezwany przez rząd DRK do pomocy w rozwiązywaniu sytuacji w Beni. W październiku 2015 r. aresztowano go pod Mambasą, gdyż miał wspierać ugrupowania Mai Mai, nie postawiono mu jednak zarzutów. Według stanu z czerwca 2016 r. mieszkał w Kinszasie.

3. Gaston IYAMUREMYE

(alias: a) Byiringiro Victor Rumuli, b) Victor Rumuri, c) Michel Byiringiro, d) Rumuli)

Funkcja: a) tymczasowy przewodniczący FDLR, b) pierwszy wiceprzewodniczący FDLR–FOCA; c) generał dywizji w siłach FDLR-FOCA.

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: 1948 r.

Miejsce urodzenia: a) Dystrykt Musanze, Prowincja Północna, Rwanda, b) Ruhengeri, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Inne informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5272456

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Gaston Iyamuremye jest pierwszym wiceprzewodniczącym FDLR, a także tymczasowym przewodniczącym. Posiada stopień generała dywizji w ramieniu zbrojnym FDLR zwanym FOCA. Według stanu z czerwca 2016 r. Iyamuremye przebywa w prowincji Kiwu Północne Demokratycznej Republiki Konga.

4. Innocent KAINA

(alias a): pułkownik Innocent KAINA India Queen

Funkcja: Były zastępca dowódcy M23.

Adres: Uganda (według stanu z początku 2016 r.).

Data urodzenia: listopad 1973 r.

Miejsce urodzenia: Bunagana, terytorium Rutshuru, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 30 listopada 2012 r.

Inne informacje: Zastępcą dowódcy M23 został po ucieczce frakcji Bosco Tagandy do Rwandy w marcu 2013 r. W listopadzie 2013 r. uciekł do Ugandy. W Ugandzie według stanu z początku 2016 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5776081

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Innocent Kaina był dowódcą sektora a następnie zastępcą dowódcy Ruchu 23 Marca (M23). Odpowiadał za oraz popełnił poważne naruszenia prawa międzynarodowego i praw człowieka. W lipcu 2007 r. garnizonowy trybunał wojskowy w Kinszasie uznał Kaina za winnego zbrodni przeciw ludzkości popełnionych w dystrykcie Ituri między majem 2003 r. a grudniem 2005 r. Został uwolniony w 2009 r. w ramach porozumienia pokojowego między rządem kongijskim a CNDP. Działając w FARDC, w 2009 r. dokonywał egzekucji, uprowadzeń i okaleczeń na terytorium Masisi. Jako dowódca działający pod rozkazami generała Tagandy doprowadził do buntu byłej jednostki CNDP na terytorium Rutshuru w kwietniu 2012 r. Zapewniał bezpieczeństwo buntownikom poza Masisi. Między majem a sierpniem 2012 r. nadzorował werbunek i szkolenie ponad 150 dzieci na potrzeby rebelii M23; zastrzelił chłopców, którzy próbowali uciec. W lipcu 2012 r. podróżował do Berundy i Degho, prowadząc działalność mobilizacyjną i werbunkową dla M23. Kaina zbiegł do Ugandy w listopadzie 2013 r. i według stanu z początku 2016 r. nadal tam mieszkał.

5. Jérôme KAKWAVU BUKANDE

(alias: a) Jérôme Kakwavu, b) Commandant Jérôme (komendant Jérôme))

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: W grudniu 2004 r. mianowany generałem FARDC. Według stanu z czerwca 2011 r. przebywa w więzieniu Makala w Kinszasie. Według stanu na dzień 25 marca 2011 r. przed Najwyższym Sądem Wojskowym w Kinszasie rozpoczął się proces przeciwko Kakwavu dotyczący zbrodni wojennych. W listopadzie 2014 r. skazany przez sąd wojskowy DRK na dziesięć lat więzienia za zgwałcenie, zabójstwo i tortury. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5776083

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Były przewodniczący Unii Kongijczyków na rzecz Demokracji/Sił Zbrojnych Narodu Kongijskiego (UCD/FAPC). Nielegalne posterunki graniczne między Ugandą a DRK, będące najważniejszym szlakiem przepływu broni, znajdują się pod kontrolą FAPC. Jako przewodniczący FAPC miał wpływ na ich politykę oraz dowodził siłami FAPC i kontrolował ich działania; siły te brały udział w nielegalnym handlu bronią, a zatem naruszały embargo. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych – odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w 2002 r. Jeden z pięciu wysokich rangą oficerów FARDC, których oskarżono o poważne przestępstwa związane z przemocą seksualną; podczas swojej wizyty w 2009 r. przedstawiciele Rady Bezpieczeństwa zwrócili uwagę rządu na sprawę tych oficerów. W grudniu 2004 r. mianowany generałem FARDC. Według stanu z czerwca 2011 r. przebywa w więzieniu Makala w Kinszasie. W dniu 25 marca 2011 r. przed Najwyższym Sądem Wojskowym w Kinszasie rozpoczął się proces przeciwko Kakwavu dotyczący zbrodni wojennych.

6. Germain KATANGA

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data urodzenia: 28 kwietnia 1978 r.

Miejsce urodzenia: Mambasa, prowincja Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga (w więzieniu).

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: W grudniu 2004 r. mianowany generałem FARDC. 18 października 2007 r. przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. Pierwotnie Trybunał skazał go 23 maja 2014 r. na 12 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, ale Wydział Odwoławczy Trybunału zmniejszył tę karę i orzekł, że wyrok Katangi powinien dobiec końca 18 stycznia 2016 r. Na czas procesu przebywał w areszcie w Niderlandach, ale w grudniu 2015 r. przeniesiono go do więzienia w DRK i postawiono zarzuty dotyczące innych zbrodni poprzednio popełnionych w Ituri. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5776116

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Germain Katanga był dowódcą FRPI. Brał udział w transferach broni z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003. W grudniu 2004 r. został mianowany generałem FARDC. 18 października 2007 r. został przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. Pierwotnie MTK skazał go 23 maja 2014 r. na 12 lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, ale Wydział Odwoławczy MTK zmniejszył tę karę i orzekł, że wyrok Katangi powinien dobiec końca 18 stycznia 2016 r. Na czas procesu przebywał w areszcie w Niderlandach, ale w grudniu 2015 r. przeniesiono go do więzienia w DRK i postawiono zarzuty dotyczące innych zbrodni poprzednio popełnionych w Ituri.

7. Thomas LUBANGA

Miejsce urodzenia: Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Aresztowany w Kinszasie w marcu 2005 r. za udział w łamaniu praw człowieka przez Unię Kongijskich Patriotów/Frakcję Lubangi (UPC/L). 17 marca 2006 r. został przekazany Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. W marcu 2012 r. MTK skazał go na 14 lat pozbawienia wolności. 1 grudnia 2014 r. sędziowie apelacyjni MTK podtrzymali wyrok skazujący i wymiar kary. 19 grudnia 2015 r. został przeniesiony do zakładu karnego w DRK w celu odbycia kary pozbawienia wolności. Został zwolniony 15 marca 2020 r. po odbyciu kary pozbawienia wolności zasądzonej przez MTK. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Thomas Lubanga był przywódcą UPC/L, jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20; UPC/L jest zamieszana w handel bronią z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003. Aresztowano go w Kinszasie w marcu 2005 r. za udział w łamaniu praw człowieka przez Unię Kongijskich Patriotów/Frakcję Lubangi (UPC/L), a 17 marca 2006 r. władze DRK przekazały go Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. W marcu 2012 r. MTK wydał wyrok skazujący i orzekł karę w wymiarze 14 lat pozbawienia wolności. 1 grudnia 2014 r. sędziowie apelacyjni MTK podtrzymali wyrok skazujący i wymiar kary. 19 grudnia 2015 r. został przeniesiony do zakładu karnego w DRK w celu dalszego odbywania kary pozbawienia wolności.

8. Sultani MAKENGA

(alias: a) Makenga, Colonel Sultani (pułkownik Sultani), b) Makenga, Emmanuel Sultani)

Data urodzenia: 25 grudnia 1973 r.

Miejsce urodzenia: Rutshuru, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 12 listopada 2012 r.

Inne informacje: Dowódca wojskowy Ruchu 23 Marca (M23) działającego w Demokratycznej Republice Konga. Według stanu z końca 2014 r. przebywa w Ugandzie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5272833

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Sultani Makenga jest dowódcą wojskowym Ruchu 23 Marca (M23) działającego w Demokratycznej Republice Konga (DRK). Jako dowódca M23 (znanego również jako Kongijska Armia Rewolucyjna) Sultani Makenga dopuścił się poważnych naruszeń prawa międzynarodowego i jest za nie odpowiedzialny, między innymi działań skierowanych przeciwko kobietom i dzieciom w konfliktach zbrojnych, w tym zabijania i okaleczania, przemocy seksualnej, uprowadzania i przymusowych wysiedleń. Odpowiada również za naruszenia prawa międzynarodowego związane z działaniami M23 polegającymi na werbunku i wykorzystywaniu dzieci w konflikcie zbrojnym w DRK. M23 dowodzone przez Sultaniego Makengę popełniło poważne zbrodnie przeciw ludności cywilnej DRK. Według zeznań i doniesień bojownicy działający pod rozkazami Sultaniego Makengi na całym terytorium Rutshuru gwałcili kobiety i dzieci, w tym niektóre zaledwie ośmioletnie; działania te były prowadzone w ramach polityki umocnienia kontroli nad terytorium Rutshuru. M23 dowodzone przez Makengę prowadziło szeroko zakrojone kampanie przymusowego werbunku dzieci w DRK i w tym regionie, jak również zabiło, okaleczyło i raniło bardzo dużo dzieci. Wiele z przymusowo werbowanych dzieci miało mniej niż 15 lat. Makenga był również podobno odbiorcą broni i materiałów pokrewnych, co było naruszeniem środków podjętych przez DRK w celu wdrożenia embarga na broń, w tym rozporządzeń krajowych dotyczących importowania i posiadania broni i materiałów pokrewnych. Działania Makengi jako dowódcy M23 obejmują poważne naruszenia prawa międzynarodowego i zbrodnie przeciw ludności cywilnej DRK; działania te pogorszyły sytuację w regionie w związku z brakiem bezpieczeństwa, wysiedleniami i konfliktem. Dowódca wojskowy Ruchu 23 Marca (M23) działającego w Demokratycznej Republice Konga.

9. Khawa Panga MANDRO

(alias: a) Kawa Panga, b) Kawa Panga Mandro, c) Kawa Mandro, d) Yves Andoul Karim, e) Mandro Panga Kahwa, f) Yves Khawa Panga Mandro, g) Chief Kahwa, h) Kawa)

Data urodzenia: 20 sierpnia 1973 r.

Miejsce urodzenia: Bunia, Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Uganda (według stanu z maja 2016 r.).

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: W kwietniu 2005 r. został osadzony w więzieniu w miejscowości Bunia za sabotowanie procesu pokojowego w Ituri. Aresztowany przez władze kongijskie w październiku 2005 r., został uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Kisangani, następnie przekazany organom wymiaru sprawiedliwości w Kinszasie w związku z nowymi zarzutami dotyczącymi zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych, zabójstwa, napadu z bronią w ręku i naruszenia nietykalności cielesnej. W sierpniu 2014 r. sąd wojskowy DRK w Kisangani skazał go na dziewięć lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz nakazał mu zapłacić ok. 85 000 USD na rzecz ofiar jego czynów. Wyrok odbył i według stanu z maja 2016 r. przebywa w Ugandzie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5272933

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Khawa Panga Mandro był przewodniczącym Partii Jedności i Ocalenia Integralności Konga (PUSIC) – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w latach 2001–2002. W kwietniu 2005 r. został osadzony w więzieniu w miejscowości Bunia za sabotowanie procesu pokojowego w Ituri. Aresztowany przez władze kongijskie w październiku 2005 r., został uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Kisangani, następnie przekazany organom wymiaru sprawiedliwości w Kinszasie w związku z nowymi zarzutami dotyczącymi zbrodni przeciwko ludzkości, zbrodni wojennych, zabójstwa, napadu z bronią w ręku i naruszenia nietykalności cielesnej. W sierpniu 2014 r. sąd wojskowy DRK w Kisangani skazał go na dziewięć lat pozbawienia wolności za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości oraz nakazał mu zapłacić ok. 85 000 USD na rzecz ofiar jego czynów. Wyrok odbył i według stanu z maja 2016 r. przebywał w Ugandzie.

10. Callixte MBARUSHIMANA

Funkcja: Sekretarz wykonawczy FDLR.

Data urodzenia: 24 lipca 1963 r.

Miejsce urodzenia: Ndusu/Ruhengeri, Prowincja Północna, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Aresztowany w Paryżu 3 października 2010 r. na mocy wydanego przez Międzynarodowy Trybunał Karny nakazu aresztowania za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione przez oddziały FDLR w prowincjach Kiwu w 2009 r. Przekazany do Hagi 25 stycznia 2011 r., a pod koniec 2011 r. – wypuszczony na wolność przez MTK. 29 listopada 2014 r. został wybrany sekretarzem wykonawczym FDLR na 5-letnią kadencję. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/ search/un/5224649

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Callixte Mbarushimana był sekretarzem wykonawczym FDLR i wiceprzewodniczącym naczelnego dowództwa FDLR do momentu swojego aresztowania. Jako przywódca polityczny i wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników prowadzone zgodnie z pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008) OP 4 b). Został aresztowany w Paryżu 3 października 2010 r. na mocy wydanego przez MTK nakazu aresztowania za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości popełnione przez oddziały FDLR w prowincjach Kiwu w 2009 r. Przekazany do Hagi 25 stycznia 2011 r., a pod koniec 2011 r. – wypuszczony na wolność. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany sekretarzem wykonawczym FDLR na 5-letnią kadencję.

11. Iruta Douglas MPAMO

(alias: a) Doulas Iruta Mpamo, b) Mpano)

Adres: Gisenyi, Rwanda (według stanu z czerwca 2011 r.).

Data urodzenia: a) 28 grudnia 1965 r., b) 29 grudnia 1965 r.

Miejsce urodzenia: a) Bashali, Masisi, Demokratyczna Republika Konga, b) Goma, Demokratyczna Republika Konga, c) Uvira, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Nie wiadomo, czym się zajmuje od czasu katastrofy dwóch samolotów będących w gestii Great Lakes Business Company (GLBC). Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5272813

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Właściciel i dyrektor Compagnie Aérienne des Grands Lacs oraz Great Lakes Business Company, których samoloty były wykorzystywane do udzielania pomocy grupom zbrojnym i bojówkom, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20. Odpowiedzialny także za fałszowanie informacji na temat lotów i ładunków, prawdopodobnie w celu umożliwienia naruszania embarga na broń. Nie wiadomo, czym się zajmuje od czasu katastrofy dwóch samolotów będących w gestii Great Lakes Business Company (GLBC).

12. Sylvestre MUDACUMURA

(pseudonimy: a) Mupenzi Bernard, b) General Major Mupenzi (generał dywizji Mupenzii), c) General Mudacumura (generał Mudacumura), d) Pharaoh (faraon), e) Radja)

Funkcja: a) dowódca FDLR-FOCA, b) generał broni FDLR-FOCA.

Data urodzenia: 1954.

Miejsce urodzenia: Komórka Ferege, sektor Gatumba, gmina Kibilira, prefektura Gisenyi, Rwanda.

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Narodowość: Rwandyjczyk.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: 12 lipca 2012 r. Międzynarodowy Trybunał Karny wydał nakaz jego aresztowania za dziewięć zarzutów dotyczących zbrodni wojennych, w tym ataków na ludność cywilną, zabójstwo, okaleczanie, okrucieństwo, gwałt, torturowanie, niszczenie mienia, rabunek i rażące naruszenia godności osobistej, które miał popełnić w latach 2009–2010 w DRK.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Sylvestre Mudacumura jest dowódcą FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR – mającym wpływ na jego politykę i zachowującym dowództwo i kontrolę nad działaniami sił FDLR – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji nr 1493 (2003), zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Mudacumura (lub jego personel) utrzymywał łączność telefoniczną z przywódcą FDLR Murwanashyaką, przebywającym w Niemczech, w tym także podczas rzezi w Busurungi w maju 2009 r., oraz z dowódcą wojskowym majorem Guillaumem podczas operacji Umoja Wetu i Kimia II w 2009 r. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za 27 przypadków rekrutowania i wykorzystywania dzieci przez oddziały podlegające jego dowództwu, w Kiwu Północnym w latach 2002–2007. Według stanu z połowy 2016 r. Mudacumura był nadal naczelnym dowódcą zbrojnego ramienia sił FDLR w randze generała broni z siedzibą w prowincji Kiwu Północne w Demokratycznej Republice Konga.

13. Leodomir MUGARAGU

(alias: a) Manzi Leon, b) Leo Manzi)

Adres: Kompleks leśny Kikoma, Bogoyi, Walikale, Kiwu Północne, DRK (według stanu z czerwca 2011 r.).

Data urodzenia: a) 1954 r. b) 1953 r.

Miejsce urodzenia: a) Kigali, Rwanda b) Rushashi, Prowincja Północna, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Inne informacje: Szef sztabu FDLR–FOCA odpowiedzialny za sprawy administracyjne. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5270747

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Z białego wywiadu i z oficjalnych sprawozdań wynika, że Leodomir Mugaragu jest szefem sztabu Forces Combattantes Abucunguzi/Combatant Force for the Liberation of Rwanda (FOCA) – zbrojnego ramienia sił FDLR. Według oficjalnych sprawozdań Mugaragu jest wyższym rangą oficerem planującym operacje wojskowe FDLR we wschodniej części DRK. Szef sztabu FDLR–FOCA odpowiedzialny za sprawy administracyjne.

14. Leopold MUJYAMBERE

(alias: a) Musenyeri, b) Achille, c) Frere Petrus Ibrahim)

Funkcja: a) szef sztabu FDLR-FOCA, b) tymczasowy zastępca dowódcy FDLR-FOCA.

Adres: Kinszasa, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: a) 17 marca 1962 r., b) w przybliżeniu 1966 r.

Miejsce urodzenia: Kigali, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Został pełniącym funkcję zastępcy dowódcy FDLR-FOCA w 2014 r. Na początku maja 2016 r. został schwytany w Gomie (DRK) przez kongijskie służby bezpieczeństwa i przewieziony do Kinszasy. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5224709

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Leopold Mujyambere był dowódcą drugiej dywizji FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w swoim sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR/FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR/FOCA, werbujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, werbuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008) pkt 4 lit. d) i e).

W czerwcu 2011 r. był z ramienia FOCA dowódcą sektora operacyjnego Kiwu Południowe, zwanego wtedy „Amazon”. Następnie został awansowany na szefa sztabu FOCA, a w 2014 r. – na pełniącego funkcję zastępcy dowódcy. Na początku maja 2016 r. został schwytany w Gomie (DRK) przez kongijskie służby bezpieczeństwa i przewieziony do Kinszasy.

15. Jamil MUKULU

(alias: a) Steven Alirabaki, b) David Kyagulanyi, c) Musezi Talengelanimiro, d) Mzee Tutu, e) Abdullah Junjuaka, f) Alilabaki Kyagulanyi, g) Hussein Muhammad, h) Nicolas Luumu, i) Julius Elius Mashauri, j) David Amos Mazengo, k) Professor Musharaf, l) Talengelanimiro)

Funkcja: a) szef Zjednoczonych Sił Demokratycznych (ADF), b) dowódca, Zjednoczone Siły Demokratyczne.

Adres: Według doniesień – więzienie w Ugandzie (stan z września 2016 r.).

Data urodzenia: a) 1965 r., b) 1 stycznia 1964 r.

Miejsce urodzenia: Wioska Ntoke, hrabstwo Ntenjeru, dystrykt Kayunga, Uganda.

Obywatelstwo: ugandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 12 października 2011 r.

Inne informacje: W kwietniu 2015 r. został aresztowany w Tanzanii, a w lipcu 2015 r. – przekazany w ramach ekstradycji Ugandzie. Według stanu z września 2016 r. Jamil Mukulu miał przebywać w areszcie policyjnym, oczekując na proces za zbrodnie wojenne i poważne naruszenia konwencji genewskiej w świetle prawa ugandyjskiego. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ 5270670

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Według źródeł publicznych i oficjalnych sprawozdań, w tym sprawozdań grupy ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK, Jamil Mukulu jest wojskowym szefem ADF – zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego w DRK – oraz utrudnia rozbrojenie, repatriację i dobrowolne przesiedlenie bojowników ADF, przewidziane w rezolucji nr 1857 (2008) pkt 4 lit. b). Grupa ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK poinformowała, że Jamil Mukulu dostarczał materialnego i kadrowego wsparcia siłom ADF jako zbrojnemu ugrupowaniu działającemu na terytorium DRK. Według różnych źródeł, w tym sprawozdań grupy ekspertów oenzetowskiego Komitetu Sankcji dotyczących DRK, Jamil Mukulu organizował finansowanie, wywierał wpływ na politykę ADF i sprawował bezpośrednie funkcje w dowodzeniu i kontroli nad siłami ADF, w szczególności nadzorował kontakty nawiązane z międzynarodowymi siatkami terrorystycznymi.

16. Ignace MURWANASHYAKA

(alias: Dr Ignace)

Tytuł: dr

Funkcja: przewodniczący FDLR

Adres: Niemcy (w więzieniu)

Data urodzenia: 14 maja 1963 r.

Miejsce urodzenia: a) Butera, Rwanda, b) Ngoma, Butare, Rwanda

Obywatelstwo: rwandyjskie

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Zmarł w więzieniu w Niemczech 16 kwietnia 2019 r. Aresztowany przez władze niemieckie 17 listopada 2009 r.; 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i pomocnictwa w popełnianiu zbrodni wojennych. Otrzymał wyrok 13 lat i według stanu z czerwca 2016 r. przebywał w więzieniu w Niemczech. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany przewodniczącym FDLR na 5-letnią kadencję. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Ignace Murwanashyaka jest przewodniczącym FDLR, mającym wpływ na politykę sił FDLR – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Pozostawał w łączności telefonicznej z wojskowymi dowódcami polowymi FDLR (w tym podczas rzezi w Busurungi w maju 2009 r.); wydawał rozkazy wojskowe naczelnemu dowództwu; brał udział w koordynowaniu transferu uzbrojenia i amunicji dla oddziałów FDLR i dostarczaniu specjalnych instrukcji użytkowania; zarządzał znacznymi środkami pieniężnymi uzyskanymi w drodze nielegalnej sprzedaży zasobów naturalnych na obszarach pod kontrolą FDLR. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał jako przewodniczący i dowódca wojskowy FDLR za rozkazy dotyczące werbowania i wykorzystywania dzieci przez FDLR we wschodniej części Konga. 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i pomocnictwa w popełnianiu zbrodni wojennych. Otrzymał wyrok 13 lat i według stanu z czerwca 2016 r. przebywał w więzieniu w Niemczech. 29 listopada 2014 r. został ponownie wybrany przewodniczącym FDLR na 5-letnią kadencję.

17. Straton MUSONI

(alias: IO Musoni)

Funkcja: Były wiceprzewodniczący FDLR.

Data urodzenia: a) 6 kwietnia 1961 r., b) 4 czerwca 1961 r.

Miejsce urodzenia: Mugambazi, Kigali, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i orzekł karę 8 lat. Musoni został zwolniony z więzienia natychmiast po procesie, po odbyciu ponad 5 lat swojego wyroku. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5272354

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Straton Musoni był wiceprzewodniczącym FDLR – zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego w DRK. Utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlanie bojowników ugrupowania, z naruszeniem rezolucji nr 1649 (2005). 17 listopada 2009 r. aresztowały go władze niemieckie, a 28 września 2015 r. niemiecki sąd uznał go winnym przewodzenia zagranicznemu ugrupowaniu terrorystycznemu i orzekł karę 8 lat. Zwolniony z więzienia natychmiast po procesie, po odbyciu ponad 5 lat swojego wyroku.

18. Jules MUTEBUTSI

(alias: a) Jules Mutebusi, b) Jules Mutebuzi, c) Colonel Mutebutsi (pułkownik Mutebutsi))

Data urodzenia: 1964.

Miejsce urodzenia: Minembwe, Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Jest byłym zastępcą regionalnego dowódcy wojskowego 10. Regionu Wojskowego FARDC; w kwietniu 2004 r. został zwolniony za niesubordynację. W grudniu 2007 r. aresztowały go władze rwandyjskie, gdy próbował przekroczyć granicę, aby dostać się na terytorium DRK. Według doniesień zmarł w Kigali 9 maja 2014 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ 5272093

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Jules Mutebutsi przyłączył się do innych zbuntowanych elementów byłego RCD-G, aby w maju 2004 r. zająć siłą miejscowość Bukawu. Zamieszany w sprowadzanie broni poza strukturami FARDC oraz w dostarczanie zaopatrzenia grupom zbrojnym i bojówkom, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, z naruszeniem embarga na broń. Był zastępcą regionalnego dowódcy wojskowego 10. Regionu Wojskowego FARDC do kwietnia 2004 r., kiedy to został zwolniony za niesubordynację. W grudniu 2007 r. aresztowały go władze rwandyjskie, gdy próbował przekroczyć granicę, aby dostać się na terytorium DRK. Według doniesień zmarł w Kigali 9 maja 2014 r.

19. Baudoin NGARUYE WA MYAMURO

(alias: Colonel Baudoin Ngaruye (pułkownik Baudouin Ngaruye))

Tytuł: Dowódca wojskowy Ruchu 23 Marca (M23).

Funkcja: Generał brygady.

Adres: Rubavu/Mudende, Rwanda.

Data urodzenia: a) 1 kwietnia 1978 r., b) 1978 r.

Miejsce urodzenia: a) Bibwe, Demokratyczna Republika Konga, b) Lusamambo, terytorium Lubero, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Krajowy numer identyfikacyjny: FARDC ID 1-78-09-44621-80.

Data wskazania przez ONZ: 30 listopada 2012 r.

Inne informacje: Wjechał na terytorium Republiki Rwandy w dniu 16 marca 2013 r. Według stanu z końca 2014 r. mieszkał w obozie Ngoma w Rwandzie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5268954

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

W kwietniu 2012 r. Baudoin Ngaruye, działając pod rozkazami generała Ntagandy, dowodził buntem byłej jednostki CNDP, co doprowadziło do powstania Ruchu 23 Marca (M23). Obecnie jest trzecim najwyższym rangą dowódcą wojskowym w ramach M23. Grupa ekspertów ds. DRK poprzednio zaleciła wskazanie go w roku 2008 i 2009. Popełnił poważne naruszenia praw człowieka i prawa międzynarodowego i jest za nie odpowiedzialny. W latach 2008 i 2009, a następnie pod koniec 2010 r. werbował i szkolił setki dzieci na potrzeby M23. Zabijał, okaleczał i uprowadzał, często kierując działania przeciw kobietom. Jest odpowiedzialny za egzekucje i tortury dezerterów z M23. W 2009 r., działając w ramach FARDC, wydał rozkaz zabicia wszystkich mężczyzn w miejscowości Shalio w Walikale. Dostarczał również broń, amunicję i wynagrodzenia w Masisi i w Walikale, bezpośrednio podlegając rozkazom Ntagandy. W 2010 r. zorganizował przymusowe wysiedlenie i wywłaszczenie ludności w regionie Lukopfu. Był również głęboko zaangażowany w sieci kryminalne w FARDC, czerpiąc korzyści z handlu minerałami, co w 2011 r. doprowadziło do napięć i konfliktów z pułkownikiem Innocentem Zimurindą. Wjechał na terytorium Republiki Rwandy w dniu 16 marca 2013 r. w Gasizi, Rubavu.

20. Mathieu, Chui NGUDJOLO

(alias: Cui Ngudjolo)

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data urodzenia: 8 października 1970 r.

Miejsce urodzenia: Bunia, prowincja Ituri, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Został aresztowany przez MONUC w Bunii w październiku 2003 r. Przekazany przez rząd DRK Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu w dniu 7 lutego 2008 r. MTK zwolnił go z wszystkich zarzutów w grudniu 2012 r., a 27 lutego 2015 r. wyrok ten został podtrzymany przez Wydział Odwoławczy. Mathieu Chui Ngudjolo wystąpił o azyl w Niderlandach, ale wniosek został odrzucony. Został deportowany do DRK w dniu 11 maja 2015 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/ search/un/5776118

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Mathieu Chui Ngudjolo był szefem sztabu Sił Oporu Patriotycznego w Ituri (FRPI), mającym wpływ na politykę, kontrolującym działania i dowodzącym siłami FRPI – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, zamieszanej w handel bronią z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych, odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci poniżej 15 roku życia w Ituri w 2006 r. Został aresztowany przez MONUC w Bunii w październiku 2003 r. Następnie 7 lutego 2008 r. rząd DRK przekazał go Międzynarodowemu Trybunałowi Karnemu. MTK zwolnił go z wszystkich zarzutów w grudniu 2012 r., a 27 lutego 2015 r. wyrok ten został podtrzymany przez Wydział Odwoławczy. Mathieu Chui Ngudjolo wystąpił o azyl w Niderlandach, ale wniosek został odrzucony. Został deportowany do DRK 11 maja 2015 r.

21. Floribert Ngabu NJABU

(alias: a) Floribert Njabu Ngabu, b) Floribert Ndjabu c) Floribert Ngabu Ndjabu)

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga, paszport nr OB 0243318.

Data urodzenia: 23 maja 1971 r.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Od marca 2005 r. w areszcie domowym w Kinszasie za udział w łamaniu praw człowieka przez Front Narodowy i Integracyjny (FNI). 27 marca 2011 r. przewieziono go do Hagi, aby mógł zeznawać w prowadzonych przez MTK procesach Germaina Katangi i Mathieu Ngudjoli. W maju 2011 r. wystąpił o azyl w Niderlandach. W październiku 2012 r. holenderski sąd odrzucił jego wniosek o azyl. W lipcu 2014 r. został deportowany z Niderlandów do DRK, gdzie został umieszczony w areszcie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5776373

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Przywódca Frontu Narodowego i Integracyjnego (FNI), jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, zamieszanych w handel bronią z naruszeniem embarga. Od marca 2005 r. w areszcie domowym w Kinszasie za udział w łamaniu praw człowieka przez Front Narodowy i Integracyjny (FNI). 27 marca 2011 r. przewieziono go do Hagi, aby mógł zeznawać w prowadzonych przez MTK procesach Germaina Katangi i Mathieu Ngudjoli. W maju 2011 r. wystąpił o azyl w Niderlandach. W październiku 2012 r. holenderski sąd odrzucił wniosek o azyl; obecnie rozpatrywane jest odwołanie.

22. Laurent NKUNDA

(alias: a) Nkunda Mihigo Laurent, b) Laurent Nkunda Bwatare, c) Laurent Nkundabatware, d) Laurent Nkunda Mahoro Batware, e) Laurent Nkunda Batware, f) Chairman (przewodniczący), g) General Nkunda (generał Nkunda), h) Papa Six)

Data urodzenia: a) 6 lutego 1967 r. b) 2 lutego 1967 r.

Miejsce urodzenia: Rutshuru, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Były generał Kongijskiego Zgromadzenia na rzecz Demokracji – Goma (RCD-G). W 2006 r. założył Narodowy Kongres Obrony Ludu (CNDP); w latach 1998–2006 – członek zarządu Kongijskiego Zgromadzenia na rzecz Demokracji – Goma (RCD-G); w latach 1992–1998 – członek zarządu Rwandyjskiego Frontu Patriotycznego (RPF). Laurent Nkunda został aresztowany przez władze rwandyjskie w Rwandzie w styczniu 2009 r. i odwołany ze stanowiska dowódcy CNDP. Od tego czasu przebywa w areszcie domowym w Kigali, w Rwandzie. Rwanda odrzuciła wniosek rządu DRK o ekstradycję Nkundy za zbrodnie popełnione na wschodzie DRK. W 2010 roku rwandyjski sąd w Gisenyi odrzucił odwołanie Nkundy dotyczące nielegalnego zatrzymania, orzekając, że sprawę tę powinien rozpatrzyć sąd wojskowy. Prawnicy Laurenta Nkundy złożyli apelację w Sądzie Wojskowym Rwandy. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5270703

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Przyłączył się do innych zbuntowanych elementów byłego RCD-G, aby w maju 2004 r. zająć siłą miejscowość Bukawu. Zamieszany w sprowadzanie broni poza strukturami FARDC z naruszeniem embarga. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych – odpowiadał za 264 przypadki werbowania i wykorzystywania dzieci przez oddziały podlegające jego dowództwu, w Kiwu Północnym w latach 2002–2009. Były generał RCD-G. W 2006 r. założył CNDP; w latach 1998–2006 – członek zarządu RCD-G; w latach 1992–1998 – członek zarządu RPF. Laurent Nkunda został aresztowany przez władze rwandyjskie w Rwandzie w styczniu 2009 r. i odwołany ze stanowiska dowódcy CNDP. Od tego czasu przebywa w areszcie domowym w Kigali, w Rwandzie. Rwanda odrzuciła wniosek rządu DRK o ekstradycję Nkundy za zbrodnie popełnione na wschodzie DRK. W 2010 roku rwandyjski sąd w Gisenyi odrzucił odwołanie Nkundy dotyczące nielegalnego zatrzymania, orzekając, że sprawę tę powinien rozpatrzyć sąd wojskowy. Prawnicy Nkundy rozpoczęli procedurę w Sądzie Wojskowym Rwandy. Laurent Nkunda ma nadal pewien wpływ na niektóre elementy CNDP.

23. Felicien NSANZUBUKIRE

(alias: Fred Irakeza)

Funkcja: a) dowódca podsektora FDLR-FOCA, b) pułkownik FDLR-FOCA.

Adres: Prowincja Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: 1967 r.

Miejsce urodzenia: a) Murama, Kigali, Rwanda, b) Rubungo, Kigali, Rwanda, c) Kinyinya, Kigali, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Inne informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5269078

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Felicien Nsanzubukire co najmniej od listopada 2008 r. do kwietnia 2009 r. nadzorował i koordynował handel amunicją i bronią dostarczaną ze Zjednoczonej Republiki Tanzanii przez jezioro Tanganika do oddziałów FDLR rozmieszczonych w okolicy Uvira i Fizi w Kiwu Południowym. Od stycznia 2016 r. był dowódcą podsektora FDLR-FOCA w prowincji Kiwu Południowe w randze pułkownika.

24. Pacifique NTAWUNGUKA

(alias: a) Pacifique Ntawungula, b) Colonel Omega, c) Nzeri, c) Israel)

Funkcja: a) dowódca sektora FDLR-FOCA „SONOKI”, b) generał brygady FDLR-FOCA.

Adres: Terytorium Rutshuru, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (według stanu z czerwca 2016 r.).

Data urodzenia: a) 1 stycznia 1964 r., b) w przybliżeniu 1964 r.

Miejsce urodzenia: Gaseke, prowincja Gisenyi, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Przeszedł szkolenie wojskowe w Egipcie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5269021

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Pacifique Ntawunguka był dowódcą Pierwszej Dywizji FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w swoim sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR/FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR/FOCA, werbujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, werbuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008) pkt 4 lit. d) i e). Przeszedł szkolenie wojskowe w Egipcie.

Od połowy 2016 r. Pacifique Ntawunguka był dowódcą sektora FDLR-FOCA „SONOKI” w prowincji Kiwu Północne.

25. James NYAKUNI

Obywatelstwo: ugandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www. interpol.int/en/notice/search/un/5776374

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Współpraca handlowa z Jérôme'em Kakwavu, w szczególności przemyt przez granicę kongijsko-ugandyjską, w tym prawdopodobnie przemyt broni i sprzętu wojskowego w niekontrolowanych ciężarówkach. Naruszanie embarga na broń, w tym wspieranie grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20, w tym wsparcie finansowe umożliwiające im działalność wojskową.

26. Stanislas NZEYIMANA

(alias: a) Deogratias Bigaruka Izabayo, b) Izabayo Deo, c) Jules Mateso Mlamba, d) Bigaruka, e) Bigurura)

Funkcja: Były zastępca dowódcy FDLR-FOCA.

Data urodzenia: a) 1 stycznia 1966 r., b) 28 sierpnia 1966 r., c) w przybliżeniu 1967 r.

Miejsce urodzenia: Mugusa, Butare, Rwanda.

Obywatelstwo: rwandyjskie.

Data wskazania przez ONZ: 3 marca 2009 r.

Inne informacje: Zaginął w Tanzanii na początku 2013 r. Miejsce pobytu nieznane (według stanu z czerwca 2016 r.). Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/ search/un/5275373

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Stanislas Nzeyimana był zastępcą dowódcy FOCA – zbrojnego ramienia sił FDLR. Jako przywódca wojskowy zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego na terenie Demokratycznej Republiki Konga utrudniał rozbrojenie oraz dobrowolną repatriację i przesiedlenie bojowników, z naruszeniem pkt 4 lit. b) rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008). Zgodnie z dowodami zebranymi przez grupę ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ, które to dowody grupa wyszczególniła w swoim sprawozdaniu z 13 lutego 2008 r., dziewczęta odbite siłom FDLR/FOCA były wcześniej uprowadzone i wykorzystywane seksualnie. Od połowy 2007 r. FDLR/FOCA, werbujące wcześniej nastolatków od mniej więcej 15 roku życia, werbuje siłą chłopców od 10 roku życia. Najmłodsi z nich służą następnie jako eskorta, a starsze dzieci są rozmieszczane jako żołnierze na linii frontu, z naruszeniem rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1857 (2008) pkt 4 lit. d) i e). Stanislas Nzeyimana zaginął w Tanzanii w początkach 2013 r. i według stanu z czerwca 2016 r. miejsce jego pobytu jest nieznane.

27. Dieudonné OZIA MAZIO

(alias: a) Ozia Mazio, b) Omari, c) Mr Omari (pan Omari))

Data urodzenia: 6 czerwca 1949 r.

Miejsce urodzenia: Ariwara, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Uważa się, że Dieudonné Ozia Mazio zmarł w Ariwarze w dniu 23 września 2008 r.; pełnił wówczas funkcję przewodniczącego Fédération des entreprises congolaises (FEC) na terytorium Aru. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5275495.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Układy finansowe z Jérôme'em Kakwavu oraz z FAPC i przemyt przez granicę kongijsko-ugandyjską, umożliwiający dostarczanie zaopatrzenie i gotówki Kakwavu i jego oddziałom. Naruszanie embarga na broń, w tym wspieranie grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w rezolucji nr 1493 (2003) pkt 20. Uważa się, że Dieudonné Ozia Mazio zmarł w Ariwarze w dniu 23 września 2008 r.; pełnił wówczas funkcję przewodniczącego Fédération des entreprises congolaises (FEC) na terytorium Aru.

28. Jean-Marie Lugerero RUNIGA

(alias: Jean-Marie Rugerero)

Funkcja: Przewodniczący M23.

Adres: Rubavu/Mudende, Rwanda.

Data urodzenia: a) w przybliżeniu 1960 r., b) 9 września 1966 r.

Miejsce urodzenia: Bukavu, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Inne informacje: Wjechał na terytorium Republiki Rwandy 16 marca 2013 r. Według stanu z 2016 r. przebywa w Rwandzie. Uczestniczył w tworzeniu nowej kongijskiej partii politycznej w czerwcu 2016 r. – Alliance pour le Salut du Peuple (Sojusz Ratunku Ludu – ASP). Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5274633

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

W dokumencie z 9 lipca 2012 r., podpisanym przez przywódcę M23 Sultaniego Makengę, Runiga jest wymieniony jako koordynator politycznego skrzydła M23. Według tego dokumentu szybkie mianowanie Jeana-Marie Lugerero Runigi wynikało z potrzeby nagłośnienia postulatów M23. Także w tekstach na stronie internetowej ruchu M23 Runiga jest nazywany przewodniczącym M23. Jego funkcję jako przywódcy potwierdza sprawozdanie grupy ekspertów z listopada 2012 r., w którym określa się go mianem „przywódcy M23”.

Jak wynika ze sporządzonego przez grupę ekspertów sprawozdania końcowego z 15 listopada 2012 r., Jean-Marie Lugerero Runiga stanął na czele delegacji, która udała się dnia 29 lipca 2012 r. do Kampali w Ugandzie, i – w ramach przygotowań do oczekiwanych negocjacji na forum Międzynarodowej Konferencji w sprawie Regionu Wielkich Jezior – ostatecznie zredagowała zawierający 21 punktów program ruchu M23. Według artykułu BBC z dnia 23 listopada 2012 r. M23 powstało, gdy dawni członkowie ugrupowania CNDP, które zostało włączone do FARDC, zaczęli protestować przeciwko złym warunkom i niskim płacom, a także przeciwko niepełnemu wdrożeniu postanowień porozumienia pokojowego z dnia 23 marca 2009 r., które zostało zawarte między CNDP i DRK i doprowadziło do włączenia CNDP do FARDC. Według sprawozdania IPIS z listopada 2012 r. M23 organizowało aktywne operacje wojskowe, aby objąć kontrolę nad terytoriami we wschodniej części DRK. 24 i 25 lipca 2012 r. M23 i FARDC stoczyły walki o kontrolę nad kilkoma miastami i wioskami we wschodniej części DRK; 26 lipca 2012 r. M23 zaatakowało FARDC w miejscowości Rumangabo; 17 listopada 2012 r. M23 wyparło FARDC z miejscowości Kibumba; 20 listopada 2012 r. M23 przejęło kontrolę nad miastem Goma. Według sprawozdania grupy ekspertów z listopada 2012 r. kilku wywodzących się z M23 dawnych bojowników twierdzi, że przywódcy M23 zamordowali dziesiątki dzieci, które po wcieleniu do M23 jako dzieci-żołnierze usiłowały uciec. Zgodnie ze sporządzonym przez organizację Human Rights Watch sprawozdaniem z dnia 11 września 2012 r. pewien osiemnastoletni Rwandyjczyk, który uciekł po przymusowym werbunku w Rwandzie, powiedział Human Rights Watch, że był świadkiem egzekucji członka swojego oddziału M23 – szesnastoletniego chłopca, który usiłował uciec w czerwcu. Chłopiec został pojmany i na oczach innych rekrutów pobity na śmierć przez bojowników M23. Dowódca M23, który zlecił jego zabójstwo, miał wyjaśnić innym rekrutom, że chłopiec został zabity, ponieważ „chciał nas porzucić”. Jak wynika ze sprawozdania, świadkowie twierdzili, że podczas prób ucieczki zamordowano co najmniej 33 nowych rekrutów i innych bojowników M23. Niektórzy z nich zostali związani i zastrzeleni na oczach innych rekrutów dla przestrogi. Jeden z młodych rekrutów powiedział Human Rights Watch: „[kiedy byliśmy w M23, mówili nam [że mamy wybór] i że możemy zostać z nimi albo umrzeć. Wielu ludzi usiłowało uciec. Tych, których odnaleziono, natychmiast zabijano”.

Runiga wjechał na terytorium Republiki Rwandy 16 marca 2013 r. w Gasizi/Rubavu. Według stanu z połowy 2016 r. przebywał w Rwandzie. W czerwcu 2016 r. uczestniczył w tworzeniu nowej kongijskiej partii politycznej – Alliance pour le Salut du Peuple (Sojusz Ratunku Ludu – ASP).

29. Ntabo Ntaberi SHEKA

Funkcja: głównodowodzący grupy Nduma Defence of Congo/Mayi Mayi Sheka.

Data urodzenia: 4 kwietnia 1976 r.

Miejsce urodzenia: Walikale, Terytorium Walikale, Demokratyczna Republika Konga

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga

Adres: Goma, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga (przebywa w więzieniu)

Data wskazania przez ONZ: 28 listopada 2011 r.

Inne informacje: Poddał się siłom MONUSCO 26 lipca 2017 r. i od tego czasu jest więziony przez władze Konga. W listopadzie 2018 r. przed sądem wojskowym w Gomie rozpoczął się jego proces dotyczący zbrodni wojennych, zbrodni przeciwko ludzkości i udziału w ruchu rebelianckim. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa ONZ i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Ntabo Ntaberi Sheka, głównodowodzący politycznego ramienia Mayi Mayi Sheka, jest przywódcą politycznym kongijskiej grupy zbrojnej, która utrudnia rozbrojenie, demobilizację lub reintegrację uczestników walk. Mayi Mayi Sheka jest kongijską grupą partyzancką, która prowadzi działania z baz znajdujących się na terytorium Walikale we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga. Grupa Mayi Mayi Sheka jest odpowiedzialna za ataki na kopalnie we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga, w tym za przejęcie kopalni Bisiye i wymuszenia na miejscowej ludności. Ntabo Ntaberi Sheka dopuścił się również poważnych naruszeń prawa międzynarodowego wiążących się z działaniami skierowanymi przeciwko dzieciom. Ntabo Ntaberi Sheka zaplanował i zlecił serię ataków na terytorium Walikale w okresie od dnia 30 lipca do dnia 2 sierpnia 2010 r., chcąc ukarać miejscową ludność, której zarzucano współpracę z kongijskimi siłami rządowymi. W trakcie tych ataków dzieci padały ofiarą zgwałceń i były uprowadzane, zmuszane do pracy i traktowane w sposób okrutny, nieludzki lub poniżający. Grupa partyzancka Mayi Mayi Sheka siłą werbuje również chłopców, a w jej szeregach znajdują się dzieci zwerbowane podczas kampanii werbunkowych.

30. BoscoTAGANDA

(alias a) Bosco Ntaganda, b) Bosco Ntagenda, c) General Taganda (generał Taganda), d) Lydia (gdy należał do Rwandyjskiej Armii Patriotycznej), e) Terminator, f) Tango Romeo (sygnał wywoławczy), g) Romeo (sygnał wywoławczy), h) Major)

Adres: Belgia (według stanu z 14 grudnia 2022 r.)

Data urodzenia: między 1973 a 1974 r.

Miejsce urodzenia: Bigogwe, Rwanda

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r. (aktualizacja 13 października 2016 r., 19 sierpnia 2020 r. i 1 marca 2023 r.).

Inne informacje: Urodził się w Rwandzie, w dzieciństwie przeprowadził się do Nyamitaby, terytorium Masisi, Kiwu Północne. 11 grudnia 2004 r. dekretem prezydenckim został mianowany generałem brygady FARDC w następstwie umowy pokojowej z Ituri. Był szefem sztabu w CNDP, a po aresztowaniu Laurenta Nkundy w styczniu 2009 r. został dowódcą wojskowym CNDP. Od stycznia 2009 r. był de facto zastępcą dowódcy kolejnych operacji skierowanych przeciwko FDLR: „Umoja Wetu”, „Kimia II” oraz „Amani Leo” w Kiwu Północnym i Południowym. W marcu 2013 r. wjechał na terytorium Rwandy i 22 marca oddał się dobrowolnie w ręce pracowników MTK w Kigali. Został przekazany do MTK w Hadze w Niderlandach. 9 czerwca 2014 r. MTK potwierdził stawiane mu zarzuty: 13 zarzutów popełnienia zbrodni wojennych i 5 zarzutów popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości. Proces rozpoczął się we wrześniu 2015 r. 8 lipca 2019 r. MTK uznał go winnym 18 zbrodni wojennych i zbrodni przeciwko ludzkości, popełnionych w Ituri w latach 2002–2003. 7 listopada 2019 r. został skazany na łączną karę 30 lat pozbawienia wolności. Złożył odwołanie zarówno od wyroku skazującego, jak i od kary. 30 marca 2021 r. Wydział Odwoławczy MTK podtrzymał wyrok skazujący i wymiar kary. 14 grudnia 2022 r. został przeniesiony na terytorium Belgii w celu wykonania kary. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa ONZ i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Individuals

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Bosco Taganda był dowódcą wojskowym Unii Kongijskich Patriotów/Frakcja Lubangi (UPC/L) mającym wpływ na politykę, kontrolującym działania i dowodzącym siłami UPC/L – jednej z grup zbrojnych i bojówek, o których mowa w pkt 20 rezolucji 1493 (2003); UPC/L jest zamieszana w handel bronią naruszający embargo. W grudniu 2004 r. został mianowany generałem w FARDC, lecz odmówił przyjęcia awansu, pozostając tym samym poza strukturami FARDC. Jak podaje Biuro Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. Dzieci w Konfliktach Zbrojnych, odpowiadał za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w Ituri w latach 2002–2003, a w 155 przypadkach odpowiadał – bezpośrednio lub jako wydający rozkazy – za werbowanie i wykorzystywanie dzieci w Kiwu Północnym w latach 2002–2009. Jako szef sztabu CNDP był odpowiedzialny – bezpośrednio i jako wydający rozkazy – za rzeź w miejscowości Kiwanja w listopadzie 2008 r.

Urodził się w Rwandzie, w dzieciństwie przeprowadził się do Nyamitaby, terytorium Masisi, Kiwu Północne. W czerwcu 2011 r. mieszkał w Gomie i posiadał duże gospodarstwa rolne w okolicy Ngungu, terytorium Masisi, Kiwu Północne. Dekretem prezydenckim został mianowany 11 grudnia 2004 r. generałem brygady FARDC w następstwie umowy pokojowej z Ituri. Był szefem sztabu w CNDP, a po aresztowaniu Laurenta Nkundy w styczniu 2009 r. został dowódcą wojskowym CNDP. Od stycznia 2009 r. był de facto zastępcą dowódcy kolejnych operacji skierowanych przeciwko FDLR: „Umoja Wetu”, „Kimia II” oraz „Amani Leo” w Kiwu Północnym i Południowym. W marcu 2013 r. wjechał na terytorium Rwandy, 22 marca oddał się dobrowolnie w ręce pracowników MTK w Kigali, następnie został przewieziony do MTK w Hadze w Niderlandach. 9 czerwca 2014 r. MTK potwierdził stawiane mu zarzuty: 13 zarzutów popełnienia zbrodni wojennych i 5 zarzutów popełnienia zbrodni przeciwko ludzkości. Proces rozpoczął się we wrześniu 2015 r.

31. Innocent ZIMURINDA

(alias: Zimulinda)

Funkcja: Dowódca brygady w M23, stopień: pułkownik, b) pułkownik w FARDC.

Adres: Rubavu, Mudende.

Data urodzenia: a) 1 września 1972 r. b) w przybliżeniu 1975 r., b) 16 marca 1972 r.

Miejsce urodzenia: a) Ngungu, terytorium Masisi, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga, b) Masisi, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratycznej Republiki Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 grudnia 2010 r.

Inne informacje: Wstąpił do FARDC w 2009 r. jako podpułkownik; dowódca brygady podczas operacji FARDC Kimia II, główne miejsce pobytu w okolicach Ngungu. W lipcu 2009 r. Innocent Zimurinda otrzymał awans na stopień pułkownika i został dowódcą sektora FARDC w Ngungu, a następnie w Kitchanga podczas operacji FARDC „Kimia II” i „Amani Leo”. Chociaż Innocent Zimurinda nie został wymieniony w rozporządzeniu prezydenta DRK z dnia 31 grudnia 2010 r. w sprawie mianowania wysokich rangą oficerów FARDC, utrzymał de facto swoje stanowisko dowódcy 22. sektora FARDC w Kitchanga i nosi niedawno nadane oznaki stopnia wojskowego oraz mundur FARDC. W sprawozdaniach białego wywiadu doniesiono, że w grudniu 2010 r. oddziały dowodzone przez Innocenta Zimurindę prowadziły działania werbunkowe. Wjechał na terytorium Republiki Rwandy w dniu 16 marca 2013 r. Według stanu z końca 2014 r. przebywa w obozie Ngoma w Rwandzie. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5275315

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Według wielu źródeł ppłk Innocent Zimurinda, jako jeden z dowódców 231. Brygady FARDC, wydał rozkazy, których wynikiem była rzeź ponad stu uchodźców rwandyjskich, głównie kobiet i dzieci, w ramach operacji wojskowej przeprowadzonej w kwietniu 2009 r. w okolicach Shalio. Grupa ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK działającego w ramach RB ONZ podaje, że, według naocznych świadków, w dniu 29 sierpnia 2009 r. w Kalehe ppłk Innocent Zimurinda odmówił uwolnienia spod swojego dowództwa trojga dzieci. Według licznych źródeł ppłk Innocent Zimurinda, przed włączeniem CNDP do FARDC, uczestniczył w przeprowadzonej przez CNDP w listopadzie 2008 r. operacji, której wynikiem była rzeź 89 cywilów, w tym kobiet i dzieci, w okolicach Kiwanja.

W marcu 2010 r. 51 grup zajmujących się prawami człowieka i działających na wschodzie DRK zarzuciło ppłk. Innocent Zimurinda odpowiedzialność za wielokrotne naruszenia praw człowieka, obejmujące zabicie wielu cywilów, w tym kobiet i dzieci, w okresie od lutego do sierpnia 2007 r. Ppłk. Innocenta Zimurindy został oskarżony, w tej samej skardze, o zgwałcenie dużej liczby kobiet i dziewcząt. Zgodnie z oświadczeniem Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ds. Dzieci i Konfliktów Zbrojnych z 21 maja 2010 r. Innocent Zimurinda uczestniczył w arbitralnej egzekucji dzieci-żołnierzy, w tym także w czasie operacji „Kimia II”. Zgodnie z tym samym oświadczeniem nie zgodził się na to, aby misja ONZ w DRK (MONUC) sprawdziła, czy w jego oddziałach są niepełnoletni. Zdaniem grupy ekspertów Komitetu Sankcji dotyczących DRK, działającego w ramach RB ONZ, ppłk. Zimurinda odpowiada – bezpośrednio i jako wydający rozkazy – za werbowanie dzieci i za zatrzymywanie ich w oddziałach podlegających jego dowództwu. Wstąpił do FARDC w 2009 r. jako podpułkownik; dowódca brygady podczas operacji FARDC „Kimia II”, główne miejsce pobytu w okolicach Ngungu. W lipcu 2009 r. Zimurinda otrzymał awans na stopień pułkownika i został dowódcą sektora FARDC w Ngungu, a następnie w Kitchanga podczas operacji FARDC „Kimia II” i „Amani Leo”. Chociaż Zimurinda nie został wymieniony w rozporządzeniu prezydenta DRK z dnia 31 grudnia 2010 r. w sprawie mianowania wysokich rangą oficerów FARDC, utrzymał de facto swoje stanowisko dowódcy 22. sektora FARDC w Kitchanga i nosi niedawno nadane oznaki stopnia wojskowego oraz mundur FARDC. Pozostaje lojalny w stosunku do Bosco Ntagandy. W sprawozdaniach białego wywiadu doniesiono, że w grudniu 2010 r. oddziały dowodzone przez Zimurindę prowadziły działania werbunkowe. Wjechał na terytorium Republiki Rwandy w dniu 16 marca 2013 r. w Gasizi/Rubavu.

32. Muhindo Akili Mundos (alias: a) Charles Muhindo Akili Mundos; b) Akili Muhindo; c) Muhindo Mundos)

Funkcja: a) generał sił zbrojnych DRK (FARDC), dowódca 31. Brygady; b) generał brygady FARDC

Data urodzenia: 10 listopada 1972 r.

Miejsce urodzenia: Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 lutego 2018 r.

Inne informacje: Muhindo Akili Mundos jest generałem FARDC, dowódcą 31. Brygady. We wrześniu 2014 r. został mianowany dowódcą sektora operacyjnego FARDC na terytorium Beni i Lubero, w tym dowódcą operacji Sukola I skierowanej przeciwko Sojuszowi Sił Demokratycznych (ADF). Pełnił tę funkcję do czerwca 2015 r. Stanowi też zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa DRK zgodnie z pkt 7 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2293.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie:

Muhindo Akili Mundos został umieszczony w wykazie 1 lutego 2018 r. zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 7 lit. e) rezolucji nr 2293 (2016) potwierdzonymi w rezolucji nr 2360 (2017).

Informacje dodatkowe:

Muhindo Akili Mundos był dowódcą kongijskiej armii odpowiedzialnym za działania wojskowe skierowane przeciwko ADF w ramach operacji Sukola I od sierpnia 2014 r. do czerwca 2015 r. Jednostka FARDC pod dowództwem Mundosa nie podjęła interwencji, by zapobiec naruszaniu praw człowieka przez ADF, w tym atakom na ludność cywilną. Mundos werbował i wyposażał byłych bojowników z lokalnych ugrupowań zbrojnych, by brali udział w egzekucjach pozasądowych i masowych mordach dokonywanych przez ADF.

Gdy był dowódcą operacji Sukola I prowadzonej przez FARDC, dowodził jednocześnie frakcją podgrupy ADF zwaną ADF-Mwalika i udzielał jej wsparcia. Pod dowództwem Mundosa doszło do ataków ADF-Mwalika na ludność cywilną. Bojownicy FARDC pod dowództwem Mundosa zapewniali dodatkowe wsparcie ADF-Mwalika podczas tych działań.

33. Guidon Shimiray Mwissa

Data urodzenia: 13 marca 1980 r.

Miejsce urodzenia: Kigoma, Walikale, Demokratyczna Republika Konga

Data wskazania przez ONZ: 1 lutego 2018 r.

Inne informacje: Ukończył szkołę średnią humanités sociales w Mpofi; w wieku 16 lat przyłączył się do ugrupowania zbrojnego dowodzonego przez She Kasikilę; wraz z Kasikilą wszedł w skład FARDC, jako batalion S3; w 2007 r. został ranny, a następnie przyłączył się do Mai Mai Simba pod dowództwem „Mando”; uczestniczył w utworzeniu NDC w 2008 r., stając się zastępcą dowódcy odpowiedzialnym za brygadę Aigle Lemabé. Stanowi też zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa DRK zgodnie z pkt 7 lit. g) rezolucji RB ONZ nr 2293.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie:

Guidon Shimiray Mwissa został umieszczony w wykazie 1 lutego 2018 r. zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 7 lit. g) rezolucji nr 2293 (2016) potwierdzonymi w rezolucji nr 2360 (2017).

Informacje dodatkowe:

W 2014 r. „generał” Guidon Shimiray Mwissa odłączył się od Nduma defense du Congo (NDC) i stworzył własne ugrupowanie NDC-R.

NDC-R dowodzone przez Guidona Shimiraya Mwissę wykorzystuje dzieci-żołnierzy i rozmieszcza je w konfliktach zbrojnych. W NDC-R jest również oskarżane o naruszenia praw człowieka we wschodnich prowincjach oraz o nakładanie nielegalnych podatków na obszarach wydobycia złota i przeznaczanie dochodów z nich na zakup broni z naruszeniem embarga na broń, którym objęte jest DRK.

34. Lucien Nzambamwita (alias: André Kalume)

Data urodzenia: 1966 r.

Miejsce urodzenia: komórka Nyagitabire, sektor Ruvune, gmina Kinyami, prefektura Byumba, Rwanda

Obywatelstwo: Rwanda

Data wskazania przez ONZ: 1 lutego 2018 r.

Inne informacje: Stanowi zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa DRK zgodnie z pkt 7 lit. j) rezolucji RB ONZ nr 2293.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie:

Lucien Nzambamwita został umieszczony w wykazie 1 lutego 2018 r. zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 7 lit. j) rezolucji nr 2293 (2016) potwierdzonymi w rezolucji nr 2360 (2017).

Informacje dodatkowe:

Lucien Nzambamwita (alias André Kalume) jest wojskowym przywódcą Demokratycznych Sił Wyzwolenia Rwandy (FDLR) działających w DRK, które naruszają pokój, bezpieczeństwo i stabilność DRK i odpowiadają za naruszenia praw człowieka, w tym za działania i ataki wymierzone w ludność cywilną. 31 grudnia 2012 r. FDLR zostały objęte sankcjami komitetu ustanowionego na mocy rezolucji RB ONZ nr 1533.

35. Gédéon Kyungu Mutanga Wa Bafunkwa Kanonga

Funkcja: przywódca katangańskich rebeliantów

Data urodzenia: 1974 r.

Miejsce urodzenia: Manono Territory, prowincja Katanga (obecnie prowincja Tanganyika)

Data wskazania przez ONZ: 1 lutego 2018 r.

Inne informacje: Gédéon Kyungu należy do grupy etnicznej Balubakat. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Likasi i średniej w Manono, uzyskał dyplom ukończenia studiów pedagogicznych. W 1999 r. przyłączył się do ruchu Maï Maï i od 2003 r. dowodził jednym z najbardziej aktywnych ugrupowań w prowincji Katanga. W 2006 r. zgłosił się do sił pokojowych ONZ, by poddać się procesowi rozbrojenia, demobilizacji i reintegracji. Zbiegł z więzienia w 2011 r., a poddał się w październiku 2016 r. Stanowi zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa DRK zgodnie z pkt 7 lit. e) rezolucji RB ONZ nr 2293.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie:

Gédéon Kyungu Mutanga Wa Bafunkwa Kanonga został umieszczony w wykazie 1 lutego 2018 r. zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 7 lit. e) rezolucji nr 2293 (2016) potwierdzonymi w rezolucji nr 2360 (2017).

Informacje dodatkowe:

Jako przywódca partyzantki Bakata Katanga (znanej także jako Kata Katanga) w latach 2011–2014 Gédéon Kyungu Mutanga brał udział w poważnym naruszaniu praw człowieka, takim jak dokonywanie zabójstw i ataków na ludność cywilną, zwłaszcza na obszarach wiejskich w prowincji Katanga. Jako dowódca ugrupowania zbrojnego Bakata Katanga, winnego poważnych naruszeń praw człowieka i zbrodni wojennych, w tym ataków na ludność cywilną, w południowo-wschodniej części DRK, Gédéon Kyungu Mutanga stanowi zagrożenie dla pokoju, stabilności i bezpieczeństwa DRK.

36. Seka BALUKU (niepotwierdzony alias: a) Mzee Kajaju, b) Musa, c) Lumu, d) Lumonde)

Funkcja: Główny przywódca Sojuszu Sił Demokratycznych (ADF)

Data urodzenia: ok. 1977 r.

Obywatelstwo: Uganda

Adres: Ostatnie znane miejsce pobytu: obóz Kajuju Medina II, terytorium Beni, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga

Data wskazania przez ONZ: 6 lutego 2020 r.

Inne informacje: Seka Baluku, długoletni członek ADF, był zastępcą założyciela ADF, Jamila Mukulu; przejął dowództwo ADF po operacji wojskowej FARDC Sukola I w 2014 r.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie:

Seka Baluku został umieszczony w wykazie w dniu 6 lutego 2020 r. na podstawie pkt 7 rezolucji nr 2293 (2016) jako „osoba przeprowadzająca lub wspierająca akty zagrażające pokojowi, stabilności lub bezpieczeństwu DRK”.

Informacje dodatkowe:

Główny przywódca ADF. Jak podkreślono w kilku sprawozdaniach grupy ekspertów ds. DRK (S/2015/19, S/2015/797, S/2016/1102, S/2017/672, S/2018/531, S/2019/469, S/2019/974), Seka Baluku wielokrotnie dokonywał wyboru ofiar, zabójstw i okaleczeń, gwałtów i innych aktów przemocy seksualnej, uprowadzeń ludności cywilnej, w tym dzieci, ataków na obiekty opieki zdrowotnej, zwłaszcza w Mamove (terytorium Beni), w dniach 12 i 24 lutego 2019 r., prowadził stałą akcję werbunkową wśród dzieci i wykorzystywał je podczas ataków i do pracy przymusowej na terytorium Beni w DRK od co najmniej 2015 r., jak również planował wszystkie te działania lub nimi kierował.

37. Bernard Maheshe BYAMUNGU

(alias: Tiger One)

Funkcja: a) generał brygady b) zastępca dowódcy operacji i wywiadu M23.

Data urodzenia: 10 października 1974 r.

Miejsce urodzenia: Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 25 października 2023 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. c) i h) rezolucji nr 2293 (2016) jako jedna z osób należących do „politycznych i wojskowych przywódców bojówek kongijskich, w tym tych otrzymujących wsparcie spoza DRK, którzy utrudniają swoim członkom rozbrojenie, demobilizację i reintegrację” oraz „działających w imieniu lub pod kierunkiem wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu bądź w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub wskazanego lub kontrolowanego przez wskazaną osobę lub wskazany podmiot”, co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023). Jako jeden z przywódców M23 jest zaangażowany w propagowanie i wspieranie działań tego ugrupowania zbrojnego. W styczniu 2023 r. został awansowany na generała brygady Kongijskiej Armii Rewolucyjnej, zbrojnego ramienia M23. Następnie został mianowany szefem sztabu i zastępcą Sultaniego Makengi i od tego czasu zatwierdza planowanie każdej operacji M23 w DRK. Władze kongijskie wydały nakaz jego aresztowania.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie: Bernard Maheshe BYAMUNGU został umieszczony w wykazie w dniu 25 października 2023 r. na podstawie pkt 7 lit. c) i h) rezolucji nr 2293 (2016), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023). Był i nadal jest zaangażowany w działania zagrażające pokojowi i bezpieczeństwu w DRK. Jest wojskowym przywódcą bojówki kongijskiej, która otrzymała wsparcie spoza DRK i która utrudnia rozbrojenie i reintegrację. Bernard Maheshe BYAMUNGU przewodzi ugrupowaniu M23 – wskazanemu podmiotowi.

Informacje dodatkowe: Bernard Maheshe BYAMUNGU systematycznie i wielokrotnie nadużywał swojej władzy jako przywódca wojskowy w ramach kilku ugrupowań zbrojnych, aby dopuszczać się naruszeń praw człowieka w DRK. Bernard Maheshe BYAMUNGU był wyższym rangą dowódcą wojskowym 8. brygady RCD-Goma. W tym czasie zaplanował akty okrucieństwa w Kindu, w tym publiczną egzekucję pozasądową trzech żołnierzy na ulicach Kindu, i kierował tymi aktami. W późniejszym okresie był odpowiedzialny za liczne wynikające z oportunizmu zabójstwa cywilów w Kiwu, które to czyny stanowią naruszenia praw człowieka. Co najmniej od 2012 r., Bernard Maheshe BYAMUNGU jest członkiem M23 – podmiotem objętym sankcjami, i przywódcą tego podmiotu. Od października 2022 r. Bernard Maheshe BYAMUNGU jest zastępcą dowódcy operacji i wywiadu ugrupowania M23, które dopuściło się aktów okrucieństwa wobec cywilów, między innymi w Kishishe w dniu 29 listopada 2022 r.

38. Protogène RUVUGAYIMIKORE

(alias: a) Ruhinda b) Gaby Ruhinda c) Zorro Midende d) Gatokarakura)

Funkcja: dowódca jednostki specjalnej FDLR „Commando de recherche et d'action en profondeur” („CRAP”), zwanej obecnie Maccabe.

Data urodzenia: a) 1968 r. b) 1969 r. c) 1970 r.

Miejsce urodzenia: a) jednostka Karandaryi, sektor Mwiyanike, gmina Karago, prefektura Gisenyi, Rwanda b) dystrykt Nyabihu, Prowincja Zachodnia, Rwanda.

Adres: Nyiragongo, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 25 października 2023 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. b), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016) jako jedna z osób należących do „politycznych i wojskowych przywódców zagranicznych ugrupowań zbrojnych działających w DRK, którzy utrudniają rozbrojenie i dobrowolną repatriację lub przesiedlenie członków tych ugrupowań”; „popełniających czyny w DRK stanowiące, w zależności od przypadku, łamanie lub naruszanie praw człowieka lub łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym czyny obejmujące działania wymierzone w ludność cywilną, takie jak zabójstwa i okaleczenia, gwałty i inne akty przemocy seksualnej, uprowadzenia, przymusowe przesiedlenia i ataki na szkoły i szpitale”; oraz „działających w imieniu lub pod kierunkiem wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu bądź w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu lub kontrolowanego przez wskazaną osobę lub wskazany podmiot”, jak potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023). Jako jeden z przywódców FDLR faktycznie dowodzi bojownikami tego ugrupowania i sprawuje nad nimi kontrolę.

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Uzasadnienie umieszczenia w wykazie: Protogène RUVUGAYIMIKORE został umieszczony w wykazie w dniu 25 października 2023 r. na podstawie pkt 7 lit. b), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023).

Protogène RUVUGAYIMIKORE jest zaangażowany w planowanie w DRK działań stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka, kierowanie takimi działaniami lub ich przeprowadzanie. Jest również odpowiedzialny za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności i stanu braku bezpieczeństwa w DRK.

Protogène RUVUGAYIMIKORE przewodzi jednostce FDLR – podmiotowi objętemu sankcjami, i działa w imieniu wskazanych osób.

Informacje dodatkowe: Protogène RUVUGAYIMIKORE jest przywódcą „Democratic Forces for the Liberation of Rwanda – Forces Combattantes Abacunguzi (FDLR-FOCA)” – objętego sankcjami ugrupowania zbrojnego działającego we wschodniej części DRK. Przewodzi jednostce specjalnej FDLR-FOCA – „Commando de recherche et d'action en profondeur” (CRAP), zwanej obecnie Maccabe. Co najmniej od 2023 r. FDLR-FOCA aktywnie rekrutuje i szkoli nowych bojowników w celu wzmocnienia jednostki specjalnej Protogène'a RUVUGAYIMIKORE'A.

Z racji funkcji pełnionej w FDLR–FOCA Protogène RUVUGAYIMIKORE jest zaangażowany w planowanie działań w DRK stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka, kierowanie takimi działaniami lub ich przeprowadzanie. Jest również odpowiedzialny za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności i stanu braku bezpieczeństwa w DRK. Protogène RUVUGAYIMIKORE nadzoruje szkolenie i rekrutację bojowników na potrzeby wskazanego podmiotu i bezpośrednio współpracuje z objętymi sankcjami osobami: „generałem broni” Gastonem IYAMUREMYE i „generałem” Pacifique NTAWUNGUKĄ.

39. Apollinaire HAKIZIMANA

(alias: a) AMIKWE LEPIC) b) LE POÈTE c) ADONIA)

Funkcja: a) generał broni b) komisarz ds. obronności „Forces Démocratiques de Libération du Rwanda – Forces Combattantes Abacunguzi (FDLR-FOCA)”.

Data urodzenia: 1964 r.

Data wskazania przez ONZ: 20 lutego 2024 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. b), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016) jako jedna z osób należących do „politycznych i wojskowych przywódców zagranicznych ugrupowań zbrojnych działających w DRK, którzy utrudniają rozbrojenie i dobrowolną repatriację lub przesiedlenie członków tych ugrupowań”; „planujących, kierujących lub popełniających czyny w DRK stanowiące, w zależności od przypadku, łamanie lub naruszanie praw człowieka lub łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym czyny obejmujące działania wymierzone w ludność cywilną, takie jak zabójstwa i okaleczenia, gwałty i inne akty przemocy seksualnej, uprowadzenia, przymusowe przesiedlenia i ataki na szkoły i szpitale”; oraz „działających w imieniu lub pod kierunkiem wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu, lub w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu lub kontrolowanego przez wskazaną osobę lub wskazany podmiot”, jak określono w rezolucji nr 2688 (2023). Jako jeden z wojskowych przywódców FDLR-FOCA Apollinaire HAKIZIMANA jest zaangażowany w propagowanie i wspieranie działań tego ugrupowania.

„Forces démocratiques de libération du Rwanda-Forces combattantes abacunguzi” (FDLR-FOCA) to pozarządowe ugrupowanie zbrojne działające we wschodniej części DRK, które podtrzymuje konflikt zbrojny, niestabilność i stan braku bezpieczeństwa w DRK i jest odpowiedzialne za poważne naruszenia praw człowieka w tym kraju, w tym zabójstwa ludności cywilnej i poważne przestępstwa, takie jak gwałty i inne akty przemocy seksualnej i uprowadzenia, w tym w stosunku do dzieci. Przywódcami FDLR-FOCA są objęci sankcjami „generał broni” Gaston Iyamuremye, alias Rumuli lub Victor Byiringiro oraz „generał” Pacifique Ntawunguka, alias Omegam.

Jako jeden z przywódców FDLR–FOCA Apollinaire HAKIZIMANA jest zaangażowany w planowanie działań w DRK stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka, kierowanie takimi działaniami lub ich przeprowadzanie. Jest on również odpowiedzialny za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności i stanu braku bezpieczeństwa w DRK. Jako generał broni i komisarz ds. obronności FDLR-FOCA Apollinaire HAKIZIMANA, wraz z innymi wskazanymi osobami, przewodzi wskazanemu podmiotowi.

40. Ahmad Mahmood HASSAN

(alias: a) Ahmed Mahamud Hassan ALIYANI b) Ahmad Mahmoud HASSAN c) Ahmad Mahamood HASSAN d) Ahmed Mahmoud HASSAN e) Abu WAQAS f) SAINT JOYAGE g) JUNDI h) ABWAKASI i) ABUWAKAS j) MURABU k) MARABOU l) MWARABU m) LEBLANC)

Funkcja: a) generał broni b) przywódca wyższego szczebla Sojuszu Sił Demokratycznych (ADF).

Data urodzenia: a) 21 lipca 1997 r. b) 1993 r.

Obywatelstwo: Zjednoczona Republika Tanzanii.

Nr paszportu: a) Zjednoczona Republika Tanzanii: AB850901 traci ważność w dniu 11 grudnia 2026 r. b) Zjednoczona Republika Tanzanii: AB187304 (stracił ważność w dniu 28 listopada 2016 r.).

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 20 lutego 2024 r.

Inne informacje: Ahmad Mahmood HASSAN został umieszczony w wykazie w dniu 20 lutego 2024 r. na podstawie pkt 7 lit. b), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016) i pkt 3 rezolucji nr 2641 (2022), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023). Ahmad Mahmood HASSAN przewodzi jednej z jednostek objętego sankcjami podmiotu i zagranicznego ugrupowania zbrojnego działającego w DRK – Sojuszu Sił Demokratycznych (ADF). Jako jeden z przywódców ADF Ahmad Mahmood HASSAN faktycznie dowodzi bojownikami tego ugrupowania i sprawuje nad nimi kontrolę. Ahmad Mahmood HASSAN jest zaangażowany w planowanie działań w DRK stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka, kierowanie takimi działaniami lub ich przeprowadzanie. Jest on również odpowiedzialny za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności i stanu braku bezpieczeństwa w DRK. Ahmad Mahmood HASSAN jest zaangażowany w produkcję i wytwarzanie w DRK improwizowanych urządzeń wybuchowych, a także w planowanie, zlecanie ataków z użyciem improwizowanych urządzeń wybuchowych lub w ułatwianie lub w inny sposób wspieranie przeprowadzenia tych ataków w DRK.

W odniesieniu do pkt 7 lit. b) rezolucji nr 2293 (2016): w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2021 r. stwierdzono, że Ahmad Mahmood HASSAN jako »dowódca obozu w Irungu/Mwalika przyjmował nowych rekrutów, których szkolił pod względem wojskowym i ideologicznym«. Jest zatem również odpowiedzialny za podtrzymywanie konfliktu zbrojnego, niestabilności i stanu braku bezpieczeństwa w DRK.

W odniesieniu do pkt 7 lit. e) rezolucji nr 2293 (2016): Ahmad Mahmood HASSAN jest bezpośrednio zaangażowany w planowanie i przeprowadzenie ataków ADF, w tym ataku w szkole średniej w Lhubiriha w Ugandzie w dniu 16 czerwca 2023 r., zbombardowania małego miasta Kasindi (terytorium Beni) w dniu 15 stycznia 2023 r. i ataku bombowego w Gomie w dniu 7 kwietnia 2022 r., w którym sześć osób zginęło, a 16 zostało rannych.

Ahmad Mahmood HASSAN jest jednym z głównych pomysłodawców ataków na terytorium Ugandy: w Mpondwe w dniu 16 czerwca 2023 r. (42 zabitych cywilów) i w Parku Narodowym Królowej Elżbiety w dniu 17 października 2023 r. (trzech zabitych cywilów). Według kongijskich i ugandyjskich źródeł Ahmad Mahmood HASSAN bezpośrednio przeszkolił jednostki do zadań specjalnych, które z DRK przeprowadziły ataki w Ugandzie, w tym dowódcę ADF Musę KAMUSI, a także kierował tymi jednostkami. Od 2023 r. Ahmad Mahmood HASSAN, wraz z urzędnikiem wyższego szczebla Meddiem NKALUBO, stoi na czele najważniejszych ataków zaplanowanych przez ADF na terytorium Ugandy.

Wieczorem w dniu 7 kwietnia 2022 r. doszło do wybuchu w barze w dzielnicy Gomy Mabanga Sud, znanej również jako obóz wojskowy Katindo. Zginęło sześć osób, a co najmniej 16 zostało rannych. Dowody zebrane na miejscu przez grupę ekspertów ONZ, potwierdzone przez źródła FARDC, lekarzy medycyny sądowej, relacje świadków i źródła ADF, wskazywały, że przyczyną wybuchu była detonacja pasa szachida, umieszczonego na ciele kobiety, która zginęła podczas ataku. Według doniesień trzech współpracowników ADF i trzech źródeł wywiadowczych atak został zaplanowany przez ADF w oparciu o sieć współpracowników w Gomie. Co najmniej trzy osoby określone jako „Hassan”, „Yusuf” i „Masika” były członkami sieci ADF w Gomie i otrzymywały instrukcje od Meddiego Nkalubo i Abwakasiego (HASSANA). Atak ten był pierwszym atakiem ADF w Gomie z użyciem improwizowanego urządzenia wybuchowego, który został udokumentowany.

W sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2023 r. stwierdzono również, że Ahmad Mahmood HASSAN „był osobą, która podjęła ostateczną decyzję o lokalizacji i terminach ataków z użyciem improwizowanych urządzeń wybuchowych, oraz że domagał się, by ataki te spowodowały jak największa liczbę ofiar”. Z uwagi na zajmowane czołowe stanowisko w ADF i swoje bezpośrednie zaangażowanie w planowanie i przeprowadzenie ataków ADF, Ahmad Mahmood HASSAN jest zatem zaangażowany w planowanie czynów w DRK stanowiących poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka, kierowanie takimi czynami lub ich popełnianie.

W odniesieniu do pkt 7 lit. h) rezolucji nr 2293 (2016): w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2021 r. stwierdzono, że Ahmad Mahmood HASSAN jako „dowódca obozu w Irungu/Mwalika przyjmował nowych rekrutów, których szkolił pod względem wojskowym i ideologicznym”. A zatem działa on w imieniu ADF.

W odniesieniu do pkt 3 rezolucji nr 2641 (2022): w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ z 2021 r. stwierdzono, że Ahmad Mahmood HASSAN był „odpowiedzialny za zbudowanie większości improwizowanych urządzeń wybuchowych wykorzystywanych przez ADF oraz za utworzenie zapasów broni w tym obozie”. W sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2023 r. przedstawiono też szczegółowe dane na temat liczby bomb zbudowanych przez Ahmada Mahmooda HASSANA, w tym improwizowanych urządzeń wybuchowych, które eksplodowały na zatłoczonym rynku w mieście Beni w dniu 25 stycznia 2023 r. Ahmad Mahmood HASSAN jest zaangażowany w produkcję i wytwarzanie improwizowanych urządzeń wybuchowych w DRK. W tym sprawozdaniu końcowym z 2023 r. stwierdzono również, że Ahmad Mahmood HASSAN „był osobą, która podjęła ostateczną decyzję o lokalizacji i terminach ataków z użyciem improwizowanych urządzeń wybuchowych, oraz że domagał się, by ataki te spowodowały jak największa liczbę ofiar”. Z uwagi na zajmowane czołowe stanowisko w ADF i swoje bezpośrednie zaangażowanie w planowanie i przeprowadzenie ataków ADF, Ahmad Mahmood HASSAN jest zatem zaangażowany w przeprowadzanie, planowanie i zlecanie ataków z użyciem improwizowanych urządzeń wybuchowych lub w ułatwianie lub w inny sposób wspieranie przeprowadzenia tych ataków w DRK.

41. Michel RUKUNDA

(alias: MAKANIKA)

Funkcja: przywódca i dowódca wojskowego ugrupowania zbrojnego w Twirwaneho.

Data urodzenia: 12 września 1974 r.

Miejsce urodzenia: Minembwe, Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 20 lutego 2024 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. c), d) i e) rezolucji nr 2293 (2016) jako jedna z osób należących do „politycznych i wojskowych przywódców bojówek kongijskich, w tym tych otrzymujących wsparcie spoza DRK, którzy utrudniają swoim członkom rozbrojenie, demobilizację i reintegrację”; „rekrutujących lub wykorzystujących dzieci w konfliktach zbrojnych w DRK, z naruszeniem obowiązującego prawa międzynarodowego”; „planujących, lub popełniających czyny w DRK stanowiące, w zależności od przypadku, łamanie lub naruszanie praw człowieka lub łamanie międzynarodowego prawa humanitarnego, w tym czyny obejmujące działania wymierzone w ludność cywilną, takie jak zabójstwa i okaleczenia, gwałty i inne akty przemocy seksualnej, uprowadzenia, przymusowe przesiedlenia i ataki na szkoły i szpitale, lub kierujących takimi czynami”; oraz „działających w imieniu lub pod kierunkiem wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu bądź w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu będącego własnością wskazanej osoby lub wskazanego podmiotu lub kontrolowanego przez wskazaną osobę lub wskazany podmiot”, jak określono w rezolucji nr 2688 (2023). Jako jeden z wojskowych przywódców uzbrojonych bojówek kongijskich Michel RUKUNDA jest zaangażowany w propagowanie i wspieranie działań tego ugrupowania.

Michel RUKUNDA jest przywódcą i głównym dowódcą wojskowym ugrupowania zbrojnego Twirwaneho działającego w Kiwu Południowym. Pod jego dowództwem ugrupowanie to rekrutuje nawet 12-letnie dzieci do aktywnego uczestnictwa w działaniach wojennych, w tym jako strażnicy, uzbrojona eskorta osobista Michela RUKUNDY i jako bojownicy. Rekrutacja dzieci, także z użyciem siły, dotyczy prawie wyłącznie społeczności Banyamulenge. Pod przywództwem Michela RUKUNDY ugrupowanie zbrojne Twirwaneho zabijało cywilów i wymierzało im kary za to, że odmówili dołączenia do jego szeregów lub zabronili tego swoim dzieciom.

42. Mohamed Ali NKALUBO

(alias: a) Meddie NKALUBO b) Meddie LEE c) KASIBANTE d) Abou SHAUKAN e) DEFENDER f) PUNNY BOY g) Abdul JIHAD h) Abu SHAUKAN i) PUNISHER)

Funkcja: przywódca wyższego szczebla Sojuszu Sił Demokratycznych (ADF) odpowiedzialny za operacje, kwestie organizacyjne oraz wsparcie, a także za komunikację i propagandę.

Data urodzenia: a) 1987 r. b) 1988 r. c) 1991 r. d) 1992 r. e) 1993 r.

Miejsce urodzenia: Kampala, Uganda.

Obywatelstwo: Uganda.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 20 lutego 2024 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. b), d), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023): Mohamed Ali NKALUBO był i nadal jest zaangażowany w działania stanowiące poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka oraz zagrażające pokojowi i bezpieczeństwu w DRK. Mohamed Ali NKALUBO pełni ważną rolę w ugrupowaniu zbrojnym ADF – wskazanym podmiocie. Jako przywódca wyższego szczebla ADF ponosi on współodpowiedzialność za przestępstwa popełnione przez ADF (zabójstwa, porwania, grabieże, rekrutowanie żołnierzy-dzieci, niegodziwe traktowanie w celach seksualnych, nielegalny handel, wydobycie, nakładanie podatków i rozprzestrzenianie broni) i jest odpowiedzialny za usprawiedliwianie wielokrotnych i celowych ataków tego ugrupowania na ludność cywilną w Ituri i Kiwu Północnym. Został on również zidentyfikowany jako osoba odpowiedzialna za produkcję broni dla ADF i za bliskie kontakty tego ugrupowania z ISIL / Państwem Islamskim już w 2017 r.

Mohamed Ali NKALUBO systematycznie i wielokrotnie nadużywał swojej władzy jako przywódca wojskowy objętego sankcjami podmiotu ADF, i tym samym zagrażał pokojowi i bezpieczeństwu w DRK oraz dopuszczał się naruszeń praw człowieka w tym kraju. Zaplanował kilka ataków na terytorium DRK lub brał w udział w planowaniu takich ataków. W dniu 15 stycznia 2023 r. ugrupowanie ADF zdetonowało urządzenie wybuchowe w kościele zielonoświątkowym w Kasindi, 56 km na południowy wschód od miasta Beni (prowincja Kiwu Północne). W wyniku tej eksplozji, do której doszło podczas nabożeństwa, zginęło co najmniej 13 cywilów, a co najmniej 76 osób zostało rannych. W dniach 2 i 3 kwietnia 2023 r. ugrupowanie ADF przeprowadziło serię ataków, w wyniku których zginęło co najmniej 31 cywilów w pobliżu granicy z terytoriami Mombasy i Irumu (prowincja Ituri). W dniu 7 kwietnia 2023 r. członkowie ADF urządzili zasadzkę i zabili co najmniej 24 cywilów, w tym 14 mężczyzn i 10 kobiet, w wiosce Musamdaba niedaleko miejscowości Enebuela, 25 km na północny zachód od miasta Beni. W dniu 11 kwietnia 2023 r. patrol MONUSCO, który podejmował działania w związku ze zgłoszonym atakiem w Mabelenga (prowincja Ituri), wpadł w zasadzkę zastawioną przez członków ADF. Jako koordynator operacji zewnętrznych ADF Mohamed Ali NKALUBO koordynuje działania sieci logistycznych i sieci pośredników tego ugrupowania. Od 2021 r. Mohamed Ali NKALUBO przekazuje środki finansowe współpracownikom ADF w celu wsparcia operacji w regionie Wielkich Jezior. Jako główny wytwórca urządzeń wybuchowych w tym ugrupowaniu wyszkolił zamachowca samobójcę, który przeprowadził atak w Katindo w dniu 7 kwietnia 2022 r. Mohamed Ali NKALUBO kierował również atakiem na restaurację w Kampali w Ugandzie, do którego doszło w dniu 23 października 2021 r.; miejsce to wybrano dlatego, że było ono rzekomo odwiedzane przez urzędników ugandyjskich. Był też bezpośrednio zaangażowany w próby ataków w Rwandzie w sierpniu i wrześniu 2021 r. Jest bliskim współpracownikiem obywatela Tanzanii Ahmeda Mahmouda HASSANA (alias ABU WAKAS lub ABWAKASI) – jednego z głównych pomysłodawców ataków na terytorium Ugandy: w Mpondwe w dniu 16 czerwca 2023 r. i w Parku Narodowym Królowej Elżbiety w dniu 17 października 2023 r.

Jego nazwisko pojawia się w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2023 r.

43. William Amuri YAKUTUMBA

(alias: YAKUTUMBA)

Funckja: a) sekretarz generalny i szef Coalition Nationale du Peuple pour la souveraineté du Congo (CNPSC) (do lutego 2023 r.) b) założyciel i przywódca MAI-MAI YAKUTUMBA.

Data urodzenia: a) 1970 r. b) 1972 r.

Miejsce urodzenia: Lunbondja, terytorium Fizi, Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 20 lutego 2024 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. c), d), e) i g) rezolucji nr 2293 (2016), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023): William Amuri YAKUTUMBA był i nadal jest zaangażowany w działania stanowiące poważne przypadki łamania lub naruszania praw człowieka oraz zagrażające pokojowi i bezpieczeństwu w DRK.

William Amuri YAKUTUMBA systematycznie i wielokrotnie nadużywał swojej władzy jako przywódca wojskowy bojówki MAI MAI YAKUTUMBA, aby zagrozić pokojowi i bezpieczeństwu w DRK, m.in. poprzez nielegalny handel zasobami naturalnymi i ich eksploatację oraz dopuszczanie się naruszeń praw człowieka w DRK, takich jak gwałty, także zbiorowe, i inne formy przemocy seksualnej i przemocy ze względu na płeć. Zaplanował kilka ataków na terytorium DRK w prowincjach Kiwu Południowe i Północne lub brał udział w ich planowaniu. Od 2021 r. koalicja MAI MAI uczestniczyła w starciach z ugrupowaniem zbrojnym Twirwaneho, atakującym cywilów ze społeczności Banyamulenge. W październiku 2021 r. w wioskach wokół Bibokoboko doszło do kilku ataków, w których zginęło około 30 cywilów, w tym kobiet i dzieci, ze społeczności Banyamulenge, i które spowodowały masowe wysiedlenia. W 2021 r. bojówka MAI MAI YAKUTUMBA przejęła kontrolę nad kopalniami złota Makungu, Kuwa i Mitondo położonymi wokół miasta Misisi oraz nad produkcją złota pochodzącego z tych kopalni i nad handlem tym złotem. W lutym 2023 r. William Amuri YAKUTUMBA został odwołany z kierownictwa CNPSC z powodu różnicy zdań z dyrekcją polityczną koalicji, kiedy to jednostronnie postanowił przenieść się do Kiwu Północnego, żeby walczyć z M23.

Jego nazwisko pojawia się w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2023 r. (zob. załącznik 73: wpływ kryzysu w M23 na Kiwu Południowe).

44. Willy NGOMA

Funkcja: a) major b) rzecznik wojskowy M23.

Data urodzenia: 1974 r.

Obywatelstwo: Demokratyczna Republika Konga.

Adres: Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 20 luty 2024 r.

Inne informacje: umieszczony w wykazie na podstawie pkt 7 lit. c), e) i h) rezolucji nr 2293 (2016), co potwierdzono w pkt 2 rezolucji nr 2688 (2023): Willy NGOMA był i nadal jest zaangażowany w działania zagrażające pokojowi i bezpieczeństwu w DRK. Jest wojskowym przywódcą i rzecznikiem M23, bojówki kongijskiej, która otrzymała wsparcie spoza DRK i która utrudnia rozbrojenie i reintegrację. Willy NGOMA odgrywa istotną rolę we wskazanym podmiocie.

Willy NGOMA systematycznie i wielokrotnie nadużywał swojej władzy jako przywódca wojskowy w ramach objętego sankcjami podmiotu M23, aby zagrozić pokojowi i bezpieczeństwu w DRK.

Willy NGOMA jest rzecznikiem wojskowym M23 – podmiotu objętego sankcjami. Jako rzecznik wojskowy M23 ponosi współodpowiedzialność za przestępstwa popełnione przez tę bojówkę (zabójstwa, porwania, grabieże, rekrutowanie nieletnich żołnierzy, niegodziwe traktowanie w celach seksualnych, nielegalny handel, wydobycie, nakładanie podatków i rozprzestrzenianie broni) i jest bezpośrednio odpowiedzialny za usprawiedliwianie wielokrotnych ataków M23 we wschodniej części DRK i informowanie o nich.

Jego nazwisko pojawia się w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów ONZ ds. DRK z 2023 r. (zob. m.in. załącznik 25: przywództwo i struktura M23; załącznik 26: dodatkowe informacje na temat uzbrojenia i sprzętu wojskowego M23).

b) Wykaz podmiotów, o których mowa w art. 2 i 2a

1. ADF (Sojusz Sił Demokratycznych)

(inne nazwy: a) Forces Démocratiques Alliées-Armée Nationale de Libération de l'Ouganda; b) ADF/NALU; c) NALU)

Adres: Prowincja Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga

Data wskazania przez ONZ: 30 czerwca 2014 r.

Inne informacje: W kwietniu 2015 r. założyciel i przywódca ADF – Jamil Mukulu – został aresztowany w Dar es Salaam w Tanzanii. W lipcu 2015 r. nastąpiła jego ekstradycja do Kampali w Ugandzie. Według doniesień z czerwca 2016 r. Jamil Mukulu przebywa w areszcie policyjnym w oczekiwaniu na proces. W miejsce Jamila Mukuli nadrzędnym przywódcą ADF został Seka Baluku. Jak podkreślono w kilku sprawozdaniach oenzetowskiej grupy ekspertów ds. DRK (S/2015/19, S/2015/797, S/2016/1102, S/2017/672, S/2018/531, S/2019/469, S/2019/974, S/2020/482), ADF, także pod przywództwem Seki Baluku, nadal dokonywał wyboru ofiar, zabójstw i okaleczeń, gwałtów i innych aktów przemocy seksualnej, uprowadzeń ludności cywilnej, w tym dzieci, oraz ataków na wioski i obiekty opieki zdrowotnej, zwłaszcza w Mamove (terytorium Beni) w dniach 12 i 24 lutego 2019 r. oraz Mantumbi (terytorium Beni) w dniach 5 grudnia 2019 r. i 30 stycznia 2020 r.; prowadził także stałą akcję werbunkową wśród dzieci i wykorzystywał je podczas ataków i do pracy przymusowej na terytorium Beni w DRK od co najmniej 2015 r. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa ONZ i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Entities

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Sojusz Sił Demokratycznych (ADF) powstał w 1995 r. i ma siedzibę w górzystym terenie przy granicy DRK z Ugandą. Zgodnie ze sporządzonym w 2013 r. przez oenzetowską grupę ekspertów ds. Demokratycznej Republiki Konga sprawozdaniem końcowym, przywołującym wypowiedzi urzędników Ugandy i źródła ONZ, w 2013 r. ADF liczył 1 200–1 500 uzbrojonych bojowników rozmieszczonych na północno-wschodnim terytorium Beni w Kiwu Północnym, niedaleko granicy z Ugandą. Te same źródła oceniają, że ADF liczy łącznie, wraz z kobietami i dziećmi, 1 600–2 500 członków. Z uwagi na ofensywne operacje wojskowe prowadzone w 2013 i 2014 r. przez kongijskie siły zbrojne (FARDC) i misję stabilizacyjną ONZ w DRK (MONUSCO), ADF rozproszył swoich bojowników i umieścił w wielu mniejszych bazach oraz przeniósł kobiety i dzieci na obszary na zachód od Beni i wzdłuż granicy Ituri – Kiwu Północne. Wojskowym dowódcą ADF jest Hood Lukwago, a naczelnym przywódcą jest objęty sankcjami Jamil Mukulu.

ADF dopuścił się poważnych naruszeń prawa międzynarodowego i rezolucji RB ONZ nr 2078 (2012), w tym naruszeń opisanych poniżej.

ADF werbował i wykorzystywał dzieci-żołnierzy z naruszeniem mających zastosowanie postanowień prawa międzynarodowego (pkt 4 lit. d) rezolucji RB ONZ).

W swoim sprawozdaniu końcowym oenzetowska grupa ekspertów ds. DRK poinformowała, że rozmawiała z trzema byłymi bojownikami ADF, którzy uciekli w 2013 r. i którzy opisali, jak werbownicy ADF w Ugandzie zwabiali ludzi do DRK fałszywymi obietnicami zatrudnienia (dorosłych) i darmowej edukacji (dzieci), a następnie zmuszali ich do przyłączenia się do ADF. Według tego samego sprawozdania byli bojownicy ADF powiedzieli grupie ekspertów, że oddziały szkoleniowe ADF zazwyczaj składają się z dorosłych mężczyzn i chłopców, a dwaj chłopcy, którzy uciekli z ADF w 2013 r., powiedzieli grupie ekspertów, że przeszli w ADF szkolenie wojskowe. W swoim sprawozdaniu grupa ekspertów zawarła również relację „byłego dziecka-żołnierza ADF” o szkoleniu prowadzonym przez ADF.

Zgodnie ze sprawozdaniem końcowym grupy ekspertów z 2012 r. wśród rekrutów ADF są dzieci, o czym świadczy choćby przypadek werbownika ADF schwytanego w lipcu 2012 r. przez władze Ugandy w Kasese wraz z sześcioma małymi chłopcami w drodze do DRK.

Konkretny przykład werbowania przez ADF i wykorzystywania dzieci jest uwidoczniony w piśmie z 6 stycznia 2009 r. od byłej dyrektor Human Rights Watch na Afrykę, Georgette Gagnon, do byłego ministra sprawiedliwości Ugandy, Kiddhu Makubuyu; w piśmie tym autorka stwierdza, że chłopiec Bushobozi Irumba został w 2000 r. w wieku 9 lat uprowadzony przez ADF. Wymagano od niego, aby zapewniał transport i inne usługi bojownikom ADF.

Ponadto „The Africa Report” cytował doniesienia, według których ADF ma werbować nawet dziesięcioletnie dzieci, czyniąc z nich dzieci-żołnierzy; raport przytacza też słowa rzecznika Uganda People's Defence Force (UPDF), który twierdzi, że UPDF uratowały 30 dzieci z obozu szkoleniowego na wyspie Buvuma na Jeziorze Wiktorii.

ADF dopuścił się również licznych naruszeń międzynarodowych praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego wobec kobiet i dzieci, w tym zabijania, okaleczania i przemocy seksualnej (rezolucja RB ONZ pkt 4 lit. e)).

Zgodnie ze sprawozdaniem końcowym grupy ekspertów z 2013 r. w tym samym roku ADF zaatakował liczne wsie, co spowodowało, że ponad 66 000 ludzi uciekło do Ugandy. W wyniku tych ataków wyludniły się duże obszary, które od tego czasu kontroluje ADF, porywając lub zabijając ludzi, którzy wracają do swoich wiosek. Od lipca do września 2013 r. ADF ściął głowę co najmniej pięciu osobom w rejonie Kamango, kilka innych zastrzelił i porwał dziesiątki ludzi. Działania te terroryzowały miejscową ludność i powstrzymywały ludzi przed powrotem do domu.

Global Horizontal Note – mechanizm monitorująco-sprawozdawczy w zakresie poważnych naruszeń praw dzieci w sytuacjach konfliktów zbrojnych – poinformował Grupę Roboczą Rady Bezpieczeństwa ds. Dzieci w Konfliktach Zbrojnych, że w okresie sprawozdawczym od października do grudnia 2013 r. ADF był odpowiedzialny za 14 z 18 udokumentowanych przypadków ofiar wśród dzieci, w tym za incydent z 11 grudnia 2013 r. na terytorium Beni w Kiwu Północnym, kiedy to ADF zaatakował wioskę Musuku, zabijając 23 osoby, w tym 11 dzieci (trzy dziewczynki i ośmiu chłopców) w wieku od 2 miesięcy do 17 lat. Wszystkie ofiary, w tym dwoje dzieci, które przeżyły atak, zostały poważnie okaleczone maczetami.

W sprawozdaniu sekretarza generalnego z marca 2014 r. w sprawie przemocy seksualnej związanej z konfliktami zbrojnymi „Sojusz Sił Demokratycznych – Narodowa Armia Wyzwolenia Ugandy” został umieszczony w wykazie „podmiotów, wobec których istnieją uzasadnione podejrzenia dopuszczania się i odpowiedzialności za dopuszczanie się gwałtów i innych form przemocy seksualnej w sytuacjach konfliktów zbrojnych”.

ADF uczestniczył również w atakach przeciw uczestnikom misji pokojowej MONUSCO (rezolucja RB ONZ pkt 4 lit. i)).

Misja stabilizacyjna Organizacji Narodów Zjednoczonych w Demokratycznej Republice Konga (MONUSCO) również poinformowała, że ADF przeprowadził co najmniej dwa ataki na jej uczestników. Pierwszy atak, 14 lipca 2013 r., był skierowany przeciw patrolowi MONUSCO na drodze między Mbau a Kamango. Atak ten został szczegółowo opisany w sprawozdaniu końcowym grupy ekspertów z 2013 r. Drugi atak miał miejsce 3 marca 2014 r. Pojazd MONUSCO obrzucono granatami dziesięć kilometrów od lotniska Mavivi w Beni, w wyniku czego rany poniosło pięciu uczestników misji pokojowej.

W kwietniu 2015 r. założyciel i przywódca ADF – Jamil Mukulu – został aresztowany w Dar es Salaam w Tanzanii. W lipcu 2015 r. nastąpiła jego ekstradycja do Kampali w Ugandzie. Według doniesień z czerwca 2016 r. przebywa on w areszcie policyjnym w oczekiwaniu na proces.

2. BUTEMBO AIRLINES (BAL)

Adres: Butembo, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: Prywatna linia lotnicza, działająca z Butembo. Od grudnia 2008 r. BAL nie ma już pozwolenia na obsługiwanie statków powietrznych na terytorium DRK. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5278478

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Kisoni Kambale (zmarły w dniu 5 lipca 2007 r. i następnie usunięty z wykazu w dniu 24 kwietnia 2008 r.) wykorzystywał swoją linię lotniczą do przewozu złota, żywności i broni dla Frontu Narodowego i Integracyjnego (FNI) między Mongbwalu a Butembo. Stanowi to „wspieranie” nielegalnych grup zbrojnych i naruszenie embarga na broń wynikającego z rezolucji nr 1493 (2003) i 1596 (2005). Prywatna linia lotnicza, działająca z Butembo. Od grudnia 2008 r. BAL nie ma już pozwolenia na obsługiwanie statków powietrznych na terytorium DRK.

3. COMPAGNIE AERIENNE DES GRANDS LACS (CAGL); GREAT LAKES BUSINESS COMPANY (GLBC)

Adres: a) Avenue Président Mobutu, Goma, Demokratyczna Republika Konga, b) Gisenyi, Rwanda, c) PO BOX 315, Goma, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: Według stanu z grudnia 2008 r. GLBC nie posiadała już żadnych sprawnych samolotów, chociaż kilka samolotów nadal odbywało loty w 2008 r. pomimo sankcji ONZ. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5278381

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

CAGL i GLBC to firmy należące do Douglasa MPAMY, który objęty jest już sankcjami na mocy rezolucji nr 1596 (2005). Firmy CAGL i GLBC były wykorzystywane do przewozu broni i amunicji z naruszeniem embarga na broń wynikającego z rezolucji nr 1493 (2003) i 1596 (2005). Według stanu z grudnia 2008 r. GLBC nie posiadała już żadnych sprawnych samolotów, chociaż kilka samolotów nadal odbywało loty w 2008 r. pomimo sankcji ONZ.

4. CONGOMET TRADING HOUSE

Adres: Butembo, Kiwu Północne.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: Firma w Butembo, Kiwu Północne, która już nie handluje złotem. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5278420

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Właścicielem Congomet Trading House (dawniej umieszczonego w wykazie pod nazwą Congocom) był Kisoni Kambale (zmarły w dniu 5 lipca 2007 r. i następnie usunięty z wykazu w dniu 24 kwietnia 2008 r.). Kisoni Kambale przejął prawie całą produkcję złota w dystrykcie Mongbwalu, który był kontrolowany przez Front Narodowy i Integracyjny (FNI). FNI czerpał znaczne dochody z podatków nakładanych na tę produkcję. Stanowi to „wspieranie” nielegalnych grup zbrojnych i naruszenie embarga na broń wynikającego z rezolucji nr 1493 (2003) i 1596 (2005). Firma w Butembo, Kiwu Północne, która już nie handluje złotem.

5. FORCES DEMOCRATIQUES DE LIBERATION DU RWANDA (FDLR)

(alias: a) FDLR, b) Force Combattante Abacunguzi, c) Combatant Force for the Liberation of Rwanda, d) FOCA)

Adres: a) Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga, b) Kiwu Południowe, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Inne informacje: Email: Fdlr@fmx.de; fldrrse@yahoo.fr; fdlr@gmx.net; fdlrsrt@gmail.com; humura2020@gmail.com. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/ un/5278442

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie: FDLR to jedno z największych zagranicznych ugrupowań zbrojnych działających na terytorium DRK. Zostało ono utworzone w roku 2000, a jego członkowie dopuścili się poważnych naruszeń prawa międzynarodowego wobec kobiet i dzieci w konfliktach zbrojnych w DRK, w tym zabijania i okaleczania, przemocy seksualnej i przymusowych wysiedleń. Zgodnie ze sprawozdaniem Amnesty International z 2010 r. ugrupowanie FDLR było odpowiedzialne za zabójstwa 96 cywilów w miejscowości Busurungi na terytorium Walikale. Niektóre z ofiar zostały spalone żywcem w swoich domach. To samo źródło podaje, że w czerwcu 2010 r. przychodnia prowadzona przez organizację pozarządową zgłaszała miesięcznie ok. 60 przypadków zgwałcenia dziewcząt i kobiet, popełnianych przez członków ugrupowań zbrojnych, w tym FDLR, na terytorium południowego Lubero w Kiwu Północnym. Zgodnie ze sprawozdaniem Human Rights Watch z dnia 20 grudnia 2010 r. istniały udokumentowane przypadki aktywnego werbunku dzieci przez FDLR. Human Rights Watch zidentyfikowała co najmniej 83 dzieci kongijskich poniżej 18 roku życia (niektóre z nich miały zaledwie 14 lat), które zostały przymusowo wcielone do FDLR. W styczniu 2012 r. Human Rights Watch podała, że członkowie FLDR zaatakowali wiele wiosek na terytorium Masisi; zabili przy tym sześć osób, zgwałcili dwie kobiety i uprowadzili co najmniej 48 osób.

Zgodnie ze sprawozdaniem Human Rights Watch z czerwca 2012 r., w maju 2012 r. bojownicy FLDR zaatakowali cywilów w wioskach Kamananga i Lumenje w prowincji Kiwu Południowe oraz w miejscowości Chambucha na terytorium Walikale, a także na obszarze Ufumandu na terytorium Masisi w prowincji Kiwu Północne. W atakach tych bojownicy FDLR maczetami i nożami zabili dziesiątki cywilów, w tym wiele dzieci. Zgodnie ze sprawozdaniem grupy ekspertów z czerwca 2012 r. między dniem 31 grudnia 2011 r. a dniem 4 stycznia 2012 r. ugrupowanie FDLR zaatakowało kilka wiosek w Kiwu Południowym. Dochodzenie prowadzone przez Organizację Narodów Zjednoczonych potwierdziło, że podczas tego ataku zabite zostały co najmniej 33 osoby, w tym 9 dzieci i 6 kobiet – spalono je żywcem, ścięto im głowy lub zastrzelono. Ponadto zgwałcono jedną kobietę i jedną dziewczynkę. W sprawozdaniu grupy ekspertów z czerwca 2012 r. stwierdzono również, że dochodzenie prowadzone przez Organizację Narodów Zjednoczonych potwierdziło, że w maju 2012 r. w Kiwu Południowym ugrupowanie FLDR dopuściło się masakry co najmniej 14 cywilów, w tym 5 kobiet i 5 dzieci. Zgodnie ze sprawozdaniem grupy ekspertów z listopada 2012 r. ONZ udokumentowało co najmniej 106 przypadków przemocy seksualnej, których dopuścili się członkowie FDLR w okresie między grudniem 2011 r. a wrześniem 2012 r. W sprawozdaniu grupy ekspertów z listopada 2012 r. stwierdzono również, że – zgodnie z dochodzeniem ONZ – nocą 10 marca 2012 r. w wiosce Kalinganya na terytorium Kabare członkowie FDLR zgwałcili 7 kobiet, w tym niepełnoletnią. W dniu 10 kwietnia 2012 r. FDLR przypuściło kolejny atak na tę wioskę, podczas którego trzy spośród tych kobiet zgwałcono ponownie. W sprawozdaniu grupy ekspertów z listopada 2012 r. stwierdzono również, że w dniu 6 kwietnia 2012 r. FDLR dopuściło się 11 zabójstw w wiosce Bushibwambombo na terytorium Kalehe, a w maju na terytorium Masisi uczestniczyło w kolejnych 19 zabójstwach, w tym pięciu osób niepełnoletnich i sześciu kobiet.

6. M23

(alias: Mouvement du 23 mars).

Data wskazania przez ONZ: 31 grudnia 2012 r.

Inne informacje: Email: mouvementdu23mars1@gmail.com. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/5277973

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Ruch 23 Marca (M23) to ugrupowanie zbrojne działające na terytorium DRK, które otrzymywało uzbrojenie i podobny sprzęt, wraz z doradztwem, szkoleniami i pomocą związaną z działaniami wojskowymi. Według zeznań kilku naocznych świadków M23 otrzymuje od rwandyjskich sił obronnych – oprócz pomocy materialnej na potrzeby działań bojowych – ogólne dostawy o charakterze wojskowym w postaci broni i amunicji. M23 było zamieszane w poważne naruszenia prawa międzynarodowego związane z działaniami skierowanymi przeciwko kobietom i dzieciom w konfliktach zbrojnych w DRK, w tym w zabijanie i okaleczanie, przemoc seksualną, uprowadzenia i przymusowe przesiedlenia, i jest odpowiedzialne za te naruszenia. Zgodnie z licznymi doniesieniami, dochodzeniami i zeznaniami naocznych świadków M23 odpowiada za masowe zabójstwa cywilów oraz zgwałcenia kobiet i dzieci w różnych regionach DRK. W wielu doniesieniach stwierdzono, że bojownicy M23 zgwałcili 46 kobiet i dziewcząt, z których najmłodsza miała 8 lat. Według doniesień M23 nie tylko dopuściło się aktów przemocy seksualnej, lecz także prowadziło szeroko zakrojone kampanie przymusowego werbunku dzieci do swoich szeregów. Szacuje się, że tylko na terytorium Rutshuru we wschodniej części DRK od lipca 2012 r. M23 przymusowo zwerbowało 146 młodych mężczyzn i chłopców. Niektóre z ofiar miały zaledwie 15 lat. Popełnione przez M23 zbrodnie przeciw ludności cywilnej DRK oraz prowadzona przez to ugrupowanie kampania przymusowego werbunku, a także fakt otrzymywania uzbrojenia i pomocy wojskowej istotnie przyczyniły się do niestabilności i konfliktu w regionie; w niektórych przypadkach działania te stanowiły naruszenie prawa międzynarodowego.

7. MACHANGA LTD

Adres: Plot 55 A, Upper Kololo Terrace, Kampala, Uganda

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: Firma eksportująca złoto (Jej szefowie to Rajendra Kumar Vaya i Hirendra M. Vaya). W 2010 roku aktywa należące do Machangi umieszczone na rachunku Emirates Gold zostały zamrożone przez Bank of Nova Scotia Mocatta (Zjednoczone Królestwo). Właściciele Machangi są nadal zaangażowani w nabywanie złota ze wschodniej części DRK. Machanga Ltd ostatni raz złożyła roczną deklarację podatkową w 2004 r. i władze Republiki Ugandy określiły ją jako „status nieaktywny”. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa ONZ i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Entities

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Firma Machanga kupowała złoto w drodze stałych kontaktów handlowych z handlowcami w DRK powiązanymi ściśle z bojówkami. Stanowi to „wspieranie” nielegalnych grup zbrojnych i naruszenie embarga na broń wynikającego z rezolucji nr 1493 (2003) i 1596 (2005). Firma eksportująca złoto (dyrektorzy: Rajendra Kumar Vaya i Hirendra M. Vaya). W 2010 roku aktywa należące do Machangi umieszczone na rachunku Emirates Gold zostały zamrożone przez Bank of Nova Scotia Mocatta (Zjednoczone Królestwo). Poprzedni właściciel Machangi, Rajendra Kumar, i jego brat Vipul Kumar są nadal zaangażowani w nabywanie złota ze wschodniej części DRK.

8. TOUS POUR LA PAIX ET LE DEVELOPPEMENT (organizacja pozarządowa)

(alias: TPD)

Adres: Goma, Kiwu Północne, Demokratyczna Republika Konga.

Data wskazania przez ONZ: 1 listopada 2005 r.

Inne informacje: Goma, komitety w prowincjach: Kiwu Południowe, Kasai Zachodnie, Kasai Wschodnie oraz Maniema. Oficjalnie zawiesiła całą swoją działalność w 2008 r. W praktyce od czerwca 2011 r. biura TPD są otwarte i zajmują się sprawami związanymi z powrotem uchodźców wewnętrznych, inicjatywami społecznymi dotyczącymi pojednania, rozwiązywaniem sporów wokół gruntów itp. Przewodniczącym jest Eugene Serufuli, a wiceprzewodniczącą – Saverina Karomba. Do prominentnych członków należą radni prowincji Kiwu Północne: Robert Seninga i Bertin Kirivita. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Interpolu i Rady Bezpieczeństwa ONZ: https://www.interpol.int/en/notice/search/un/ 5278464

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Organizacji tej zarzuca się naruszanie embarga na broń przez udzielanie wsparcia Kongijskiemu Zgromadzeniu na rzecz Demokracji – Goma (RCD-G), w szczególności w postaci zapewnienia na początku 2005 r. ciężarówek do przewozu broni i oddziałów oraz w postaci przewozu broni przeznaczonej do rozdzielenia wśród części ludności w Masisi i Rutshuru w Kiwu Północnym. Goma, komitety w prowincjach: Kiwu Południowe, Kasai Zachodnie, Kasai Wschodnie oraz Maniema. Goma, komitety w prowincjach: Kiwu Południowe, Kasai Zachodnie, Kasai Wschodnie oraz Maniema. Oficjalnie zawiesiła całą swoją działalność w 2008 r. W praktyce od czerwca 2011 r. biura TPD są otwarte i zajmują się sprawami związanymi z powrotem uchodźców wewnętrznych, inicjatywami społecznymi dotyczącymi pojednania, rozwiązywaniem sporów wokół gruntów itp. Przewodniczącym jest Eugene Serufuli, a wiceprzewodniczącą – Saverina Karomba. Do prominentnych członków należą radni prowincji Kiwu Północne: Robert Seninga i Bertin Kirivita.

9. UGANDA COMMERCIAL IMPEX (UCI) LTD

Adres: a) Plot 22, Kanjokya Street, Kamwokya, Kampala, Uganda (Tel.: +256 41 533 578/9), b) PO BOX 22 709, Kampala, Uganda.

Data wskazania przez ONZ: 29 marca 2007 r.

Inne informacje: Firma eksportująca złoto. (Jej dyrektorzy to Jamnadas V. LODHIA – znany jako „Chuni” – oraz jego synowie: Kunal J. LODHIA i Jitendra J. LODHIA). W styczniu 2011 r. władze ugandyjskie powiadomiły komitet, że w wyniku zwolnienia dotyczącego jej zasobów finansowych, Emirates Gold spłaciła dług UCI wobec Crane Bank w Kampali, co doprowadziło do ostatecznego zamknięcia jej rachunków. Szefowie UCI są nadal zaangażowani w nabywanie złota ze wschodniej części DRK. Uganda Commercial Impex (UCI) Ltd złożyła ostatnią deklarację podatkową w 2013 r. i władze Republiki Ugandy określiły ją jako „nieaktywna – status nieaktywny”. Link do strony ze specjalnymi ogłoszeniami Rady Bezpieczeństwa ONZ i Interpolu: https://www.interpol.int/en/How-we-work/Notices/View-UN-Notices-Entities

Dodatkowe informacje zawarte w opracowanym przez Komitet Sankcji podsumowaniu uzasadnienia umieszczenia w wykazie:

Firma UCI kupowała złoto w drodze stałych kontaktów handlowych z handlowcami w DRK powiązanymi ściśle z bojówkami. Stanowi to „wspieranie” nielegalnych grup zbrojnych i naruszenie embarga na broń wynikającego z rezolucji nr 1493 (2003) i 1596 (2005). Firma eksportująca złoto. (Jej byli szefowie to J.V. LODHIA – znany jako „Chuni” oraz jego syn Kunal LODHIA). W styczniu 2011 r. władze ugandyjskie powiadomiły komitet, że w wyniku zwolnienia dotyczącego jej zasobów finansowych, Emirates Gold spłaciła dług UCI wobec Crane Bank w Kampali, co doprowadziło do ostatecznego zamknięcia jej rachunków. Poprzedni właściciel UCI, J.V. Lodhia i jego syn Kumal Lodhia są nadal zaangażowani w nabywanie złota ze wschodniej części DRK

ZAŁĄCZNIK II

Strony internetowe zawierające informacje o właściwych organach oraz adres, na który należy wysyłać powiadomienia skierowane do Komisji Europejskiej

BELGIA

https://diplomatie.belgium.be/en/policy/policy_areas/peace_and_security/sanctions

BUŁGARIA

https://www.mfa.bg/en/EU-sanctions

CZECHY

www.financnianalytickyurad.cz/mezinarodni-sankce.html

DANIA

https://um.dk/udenrigspolitik/sanktioner/ansvarlige-myndigheder

NIEMCY

https://www.bmwi.de/Redaktion/DE/Artikel/Aussenwirtschaft/embargos-aussenwirtschaftsrecht.html

ESTONIA

https://vm.ee/sanktsioonid-ekspordi-ja-relvastuskontroll/rahvusvahelised-sanktsioonid

IRLANDIA

https://www.dfa.ie/our-role-policies/ireland-in-the-eu/eu-restrictive-measures/

GRECJA

http://www.mfa.gr/en/foreign-policy/global-issues/international-sanctions.html

HISZPANIA

https://www.exteriores.gob.es/es/PoliticaExterior/Paginas/SancionesInternacionales.aspx

FRANCJA

http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/autorites-sanctions/

CHORWACJA

https://mvep.gov.hr/vanjska-politika/medjunarodne-mjere-ogranicavanja/22955

WŁOCHY

https://www.esteri.it/it/politica-estera-e-cooperazione-allo-sviluppo/politica_europea/misure_deroghe/

CYPR

https://mfa.gov.cy/themes/

ŁOTWA

https://www.fid.gov.lv/en

LITWA

https://www.urm.lt/en/lithuania-in-the-region-and-the-world/lithuanias-security-policy/international-sanctions/997

LUKSEMBURG

https://maee.gouvernement.lu/fr/directions-du-ministere/affaires-europeennes/organisations-economiques-int/mesures-restrictives.html

WĘGRY

https://kormany.hu/kulgazdasagi-es-kulugyminiszterium/ensz-eu-szankcios-tajekoztato

MALTA

https://smb.gov.mt/

NIDERLANDY

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/internationale-sancties

AUSTRIA

https://www.bmeia.gv.at/themen/aussenpolitik/europa/eu-sanktionen-nationale-behoerden/

POLSKA

https://www.gov.pl/web/dyplomacja/sankcje-miedzynarodowe

https://www.gov.pl/web/diplomacy/international-sanctions

PORTUGALIA

https://portaldiplomatico.mne.gov.pt/politica-externa/medidas-restritivas

RUMUNIA

http://www.mae.ro/node/1548

SŁOWENIA

http://www.mzz.gov.si/si/omejevalni_ukrepi

SŁOWACJA

https://www.mzv.sk/europske_zalezitosti/europske_politiky-sankcie_eu

FINLANDIA

https://um.fi/pakotteet

SZWECJA

https://www.regeringen.se/sanktioner

Adres, na który należy przesyłać powiadomienia skierowane do Komisji Europejskiej:

European Commission

Directorate-General for Financial Stability, Financial Services and Capital Markets Union (DG FISMA)

Rue de Spa/Spastraat 2

1049 Bruxelles/Brussel

BELGIQUE/BELGIË

E-mail: relex-sanctions@ec.europa.eu