RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej („rozporządzenie podstawowe”)(¹),

uwzględniając art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 74/2004 z dnia 13 stycznia 2004 r. nakładającego ostateczne cło wyrównawcze na przywóz bielizny pościelowej z bawełny pochodzącej z Indii(²),

uwzględniając propozycję przedłożoną przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. POPRZEDNIA PROCEDURA

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 74/2004, Rada nałożyła ostateczne cło wyrównawcze na przywóz do Wspólnoty bielizny pościelowej z bawełny, objętej kodami CN ex 6302 21 00 (kody TARIC 6302 21 00 81, 6302 21 00 89), ex 6302 22 90 (kod TARIC 6302 22 90 19), ex 6302 31 10 (kod TARIC 6302 3110 90), ex6302 3190 (kod TARIC 6302 3190 90) oraz ex 6302 32 90 (kod TARIC 6302 32 90 19), pochodzącej z Indii. Z uwagi na dużą liczbę współpracujących stron, została utworzona próba indyjskich eksportujących producentów i na przedsiębiorstwa, które weszły w skład tej próby nałożono indywidualne stawki celne na poziomie od 4,4% do 10,4%. Pozostałe współpracujące przedsiębiorstwa, które nie zostały wybrane do próby, objęto stawką celną w wysokości 7,6%. Na przedsiębiorstwa, które albo się nie zgłosiły albo nie współpracowały w toku dochodzenia nałożono stawkę celną wynoszącą 10,4%.

(2) Art. 2 rozporządzenia (WE) nr 74/2004 stanowi, że jeżeli jakikolwiek nowy producent eksportujący z Indii dostarczy Komisji wystarczające dowody na to, że nie wywoził do Wspólnoty produktów opisanych w art. 1 ust. 1 w okresie objętym dochodzeniem (1 października 2001 r. – 30 września 2002 r.) („pierwsze kryterium”); nie jest powiązany z żadnym z eksporterów lub producentów w Indiach, podlegających środkom zaradczym nałożonym przez to rozporządzenie („drugie kryterium”); faktycznie wywoził do Wspólnoty produkty, o których mowa, po okresie objętym dochodzeniem, które było podstawą zastosowania środków, lub zawarł nieodwołalne zobowiązanie kontraktowe dotyczące wywozu znacznej ilości produktów do Wspólnoty („trzecie kryterium”); wówczas można dokonać zmiany art. 1 ust. 3 tego rozporządzenia przez przyznanie nowemu producentowi eksportującemu stawki celnej obowiązującej dla współpracujących przedsiębiorstw, które nie weszły w skład próby, tzn. 7,6%.

B. WNIOSKI NOWYCH EKSPORTERÓW/PRODUCENTÓW

(3) Dwadzieścia cztery indyjskie przedsiębiorstwa wystąpiły z wnioskiem, by nie traktowano ich inaczej niż przedsiębiorstw, które współpracowały w toku pierwotnego dochodzenia, lecz nie weszły w skład próby („status nowego przedsiębiorstwa”).

(4) Dwa indyjskie przedsiębiorstwa, które wystąpiły z wnioskiem o przyznanie statusu nowego przedsiębiorstwa nie odpowiedziały na kwestionariusz. Z tego względu nie było możliwości sprawdzenia, czy te przedsiębiorstwa spełniły kryteria określone w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 74/2004 i ich wniosek został odrzucony.

(5) Dwa wnioski o przyznanie statusu nowego przedsiębiorstwa wpłynęły zbyt późno i wobec tego w ich sprawie nie można było podjąć decyzji przed dniem przyjęcia niniejszego rozporządzenia.

(6) Pozostałe dwadzieścia przedsiębiorstw udzieliło odpowiedzi na kwestionariusz, którego celem było sprawdzenie, czy przedsiębiorstwa spełniły kryteria określone w postanowieniach art. 2 rozporządzenia (WE) nr 74/2004.

(7) Dowody przedstawione przez wspomnianych powyżej trzynastu indyjskich eksporterów/producentów uznano za wystarczające dla przyznania tym nowym przedsiębiorstwom stawki celnej obowiązującej dla współpracujących przedsiębiorstw, które nie weszły w skład próby (tzn. 7,6%) i w związku z tym dodania tych trzynastu indyjskich przedsiębiorstw do listy eksporterów/producentów znajdującej się w Załączniku („Załącznik”) rozporządzenia Rady (WE) nr 74/2004.

(8) Jeśli chodzi o pozostałych siedmiu indyjskich eksporterów/producentów, dwóch z nich było powiązanych z przedsiębiorstwami podlegającymi aktualnie obowiązującym środkom wyrównawczym, trzy wywoziły do Wspólnoty produkt, o którym mowa, w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (tzn. od 1 października 2001 r. do 30 września 2002 r.), jeden nie mógł przedstawić żadnej faktury ani innego dowodu na potwierdzenie, że faktycznie wywoził do Wspólnoty produkt, o którym mowa, po okresie objętym pierwotnym dochodzeniem ani że przyjął nieodwołalne zobowiązanie kontraktowe dotyczące wywozu tego produktu do Wspólnoty.

(9) Wreszcie, stwierdzono, że jeden wniosek nie może zostać rozpatrzony w obecnym kontekście, ponieważ dowody przedstawione przez przedsiębiorstwo występujące z tym wnioskiem należy poddać dalszemu zbadaniu.

(10) W tych okolicznościach uznano, że sześć przedsiębiorstw, o których mowa w akapicie 8, nie spełniło co najmniej jednego kryterium określonego w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 74/2004. Wobec tego, ich wnioski zostały odrzucone.

(11) Przedsiębiorstwa, którym nie przyznano statusu nowego przedsiębiorstwa zostały poinformowane o powodach takiej decyzji i uzyskały możliwość zgłoszenia swoich uwag na piśmie.

(12) Dwa przedsiębiorstwa powiązane z przedsiębiorstwami podlegającymi obecnie obowiązującym środkom wyrównawczym stwierdziły: w wypadku pierwszego z nich, że jego powiązane przedsiębiorstwo już nie istnieje, oraz w wypadku drugiego, że spodziewało się ono uzyskać taką samą stawkę celną obowiązującą ich powiązane przedsiębiorstwo.

(13) W wypadku pierwszego uznano, że fakt, iż powiązane przedsiębiorstwo już nie istnieje jest w istocie elementem o ważnym znaczeniu w obecnej procedurze, i w takim razie nie można przyjąć, że nowe przedsiębiorstwo nie spełnia drugiego kryterium. W związku z tym postanowiono, że to przedsiębiorstwo powinno również podlegać stawce celnej obowiązującej dla współpracujących przedsiębiorstw, które nie weszły w skład próby (tzn 7,6%) i wobec tego powinno zostać dodane do listy znajdującej się w Załączniku.

(14) W drugim wypadku, w którym przedsiębiorstwo występujące z wnioskiem jest powiązane z przedsiębiorstwem objętym środkami, stwierdzono, że ten fakt nie powinien automatycznie pozbawiać tego przedsiębiorstwa możliwości objęcia go średnim ważonym marginesem cła dla współpracujących przedsiębiorstw, które nie weszły w skład próby. Zbadano więc, czy oba powiązane przedsiębiorstwa, jeśli byłyby rozpatrywane łącznie, zostałyby wybrane do próby eksportujących producentów zgodnie z kryteriami określonymi w akapicie 11 rozporządzenia (WE) nr 74/2004. Ponieważ nie miałoby to miejsca, związek między obydwoma przedsiębiorstwami nie ma wpływu na ustalenia wyżej wymienionego rozporządzenia. Na tej podstawie, oraz biorąc pod uwagę ustaloną praktykę Komisji, polegającą na traktowaniu wszystkich powiązanych przedsiębiorstw jako jednego podmiotu objętego stawką celną w takiej samej wysokości, postanowiono, że to przedsiębiorstwo powinno również podlegać stawce celnej obowiązującej dla współpracujących przedsiębiorstw, które nie weszły w skład próby (tzn. 7,6%) i wobec tego powinno zostać dodane do listy znajdującej się w Załączniku.

(15) Wszystkie argumenty i uwagi przedstawione przez zainteresowane strony zostały przeanalizowane i w uzasadnionych wypadkach należycie wzięte pod uwagę,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZADZENIE:

Artykuł 1

Dodaje się do listy eksporterów/producentów z Indii, znajdującej się w Załączniku do rozporządzenia (WE) nr 74/2004 następujące przedsiębiorstwa:

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 13 grudnia 2004 r.