KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego(¹) w szczególności jego art. 157 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na mocy rozporządzenia (WE) nr 422/2004 rozporządzenie (WE) nr 40/94 zostało zmienione między innymi w kwestii organizacji i procedur izb odwoławczych, określonych w jego art. 130 i 131.

(2) Rozporządzenie (WE) nr 422/2004 wprowadziło w szczególności nowe stanowisko przewodniczącego izb odwoławczych, ustanowiło poszerzoną izbę odwoławczą i ustaliło, że, pod pewnymi warunkami, decyzje izb odwoławczych mogą być podejmowane przez jednego członka. W związku z tym konieczne jest szczegółowe określenie uprawnień przewodniczącego izb odwoławczych, składu i uprawnień organów izb odwoławczych, przydzielania spraw izbom odwoławczym, jak również składu poszerzonej izby oraz spraw, w których decyzje podejmowane są przez jednego członka.

(3) Praktyka działania izb odwoławczych uwidoczniła konieczność dokonania pewnych zmian w organizacji i procedurach izb odwoławczych, takich jak rola kancelarii i niektóre aspekty proceduralne. Centralizacja wydziału kancelaryjnego oraz zmiany jego kompetencji, jak również ustalenie przepisów dotyczących wymiany memoriałów pomiędzy stronami mają na celu zapewnienie większej skuteczności przy rozpatrywaniu spraw przez izby odwoławcze. By nie zakłócać postępowań toczących się już w chwili wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, należy przewidzieć okres przejściowy dla wymiany przedłożeń pomiędzy stronami.

(4) Środki określone w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu (Committee on Fees, Implementation Rules and the Procedure ofthe Boards of Appeal ofthe Office for Harmonization in the Internal Market (trade mark and designs) ),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Rozporządzenie (WE) nr 216/96 zostaje zmienione w następujący sposób:

1) artykuł 1 zastępuje się następującym tekstem:

„Artykuł 1

Prezydium izb odwoławczych

1. Organ wymieniony w art. 130 i 131 rozporządzenia stanowi Prezydium izb odwoławczych (zwane dalej Prezydium).

2. W skład Prezydium wchodzą: przewodniczący izb odwoławczych w randze przewodniczącego, przewodniczący poszczególnych izb i członkowie izb, wybierani na każdy rok kalendarzowy przez wszystkich członków izb, którzy nie piastują stanowiska przewodniczącego izb ani przewodniczących poszczególnych izb. Liczba wybranych w ten sposób członków wynosi jedną czwartą liczby członków izb, którzy nie są przewodniczącymi izb ani przewodniczącymi poszczególnych izb, zaokrągloną w górę.

3. W przypadku niemożności wykonywania przez przewodniczącego izb odwoławczych swojej funkcji lub nieobsadzenia jego stanowiska, Prezydium przewodniczy:

a) przewodniczący jednej z izb o najdłuższym stażu pracy w izbach odwoławczych; lub

b) w razie takiego samego stażu pracy – najstarszy przewodniczący jednej z izb, spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

4. Prezydium może ważnie obradować jedynie przy obecności co najmniej dwóch trzecich jego członków, w tym przewodniczącego Prezydium i dwóch przewodniczących izb. Decyzje Prezydium podejmowane są większością głosów; w przypadku równego podziału głosów głos przewodniczącego jest decydujący.

5. Przed rozpoczęciem każdego roku kalendarzowego i bez uszczerbku dla przepisów art. 1 ust. 2 Prezydium sporządza obiektywne kryteria przydzielania spraw poszczególnym izbom na dany rok kalendarzowy oraz wyznacza członków i ich zastępców dla każdej z tych izb na dany rok kalendarzowy. Każdy członek izby odwoławczej może zostać przydzielony do kilku izb odwoławczych jako członek lub zastępca. Środki te mogą ewentualnie ulec zmianie podczas danego roku kalendarzowego. Decyzje podejmowane przez Prezydium na mocy niniejszego ustępu są publikowane w Dzienniku Urzędowym Urzędu.

6. Prezydium jest również organem właściwym do:

a) ustanawiania ogólnych zasad proceduralnych niezbędnych do prowadzenia spraw rozpatrywanych przez izby oraz zasad organizacji pracy izb;

b) orzekania o wszelkich konfliktach związanych z podziałem spraw pomiędzy izby odwoławcze;

c) ustalania swojego regulaminu wewnętrznego;

d) wydawania instrukcji praktycznych dla stron postępowania toczącego się przed izbami odwoławczymi, na przykład odnośnie przedkładania pisemnych oświadczeń oraz przebiegu procedury ustnej;

e) wykonywania każdego innego uprawnienia, które zostało mu przyznane na mocy niniejszego rozporządzenia.

7. Przewodniczący izb odwoławczych konsultuje się z Prezydium w sprawie określenia potrzeb dotyczących wydatków izb, które przekazuje prezesowi Urzędu w celu sporządzenia preliminarza wydatków oraz, jeżeli uzna to za stosowne, w każdej innej sprawie dotyczącej zarządzania izbami odwoławczymi.”;

2) wprowadza się następujące artykuły od 1a do 1d:

„Artykuł 1a

Wielka Izba

1. Poszerzona izba, ustanowiona na mocy art. 130 ust. 3 rozporządzenia, stanowi Wielką Izbę.

2. W skład Wielkiej Izby wchodzi dziewięciu członków, w tym przewodniczący izb odwoławczych w randze przewodniczącego, przewodniczący poszczególnych izb, sprawozdawca wyznaczony przed przekazaniem, w razie potrzeby, do Wielkiej Izby oraz członkowie wylosowani w drodze rotacji z zamówionej listy zawierającej nazwiska wszystkich członków izb odwoławczych innych niż przewodniczący izb i przewodniczący poszczególnych izb.

Prezydium sporządza listę, o której mowa w pierwszym akapicie, a także ustala zasady pozwalające na wybór członków z tej listy na podstawie obiektywnych kryteriów. Powyższa lista oraz te zasady publikowane są w Dzienniku Urzędowym Urzędu. Jeżeli przed przekazaniem do Wielkiej Izby nie został wyznaczony sprawozdawca, przewodniczący Wielkiej Izby wyznacza sprawozdawcę spośród członków Wielkiej Izby.

3. W przypadku niemożności wykonywania przez przewodniczącego izb odwoławczych swojej funkcji, nieobsadzenia jego stanowiska lub wykluczenia albo wyłączenia na mocy art. 132 rozporządzenia, Wielkiej Izbie przewodniczy:

a) przewodniczący jednej z izb o najdłuższym stażu pracy w izbach odwoławczych; lub

b) w razie takiego samego stażu pracy – najstarszy przewodniczący jednej z izb spełniający warunek na podstawie poprzedniego punktu.

4. W przypadku niemożności wykonywania swojej funkcji przez innego członka Wielkiej Izby lub wykluczenia albo wyłączenia na mocy art. 132 rozporządzenia, zastępowany on jest przez osobę zajmującą najwyższą pozycję na liście, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

5. Wielka Izba może rozpatrywać sprawy, a procedury ustne przed nią mogą odbywać się jedynie w obecności co najmniej siedmiu jej członków, w tym jej przewodniczącego i sprawozdawcy.

Jeżeli Wielka Izba rozpatruje sprawy w obecności jedynie ośmiu członków, członek o najkrótszym stażu pracy w izbach odwoławczych nie uczestniczy w głosowaniu, chyba że tym członkiem jest przewodniczący lub sprawozdawca. W takim przypadku w głosowaniu nie bierze udziału ten członek Izby, którego staż pracy jest najdłuższy po stażu pracy przewodniczącego lub sprawozdawcy.

Artykuł 1b

Przekazanie do Wielkiej Izby

1. Izba przekazuje Wielkiej Izbie przydzieloną jej sprawę, jeżeli zmuszona jest odstąpić od interpretacji stosownych przepisów prawnych, przyjętej we wcześniejszej decyzji Wielkiej Izby.

2. Izba może przekazać przydzieloną jej sprawę Wielkiej Izbie, jeżeli uzna, że jest to uzasadnione trudnością prawną lub wagą sprawy, bądź też szczególnymi okolicznościami, na przykład jeżeli izby odwoławcze wydały rozbieżne decyzje w kwestii prawnej podniesionej w danej sprawie.

3. Na wniosek przewodniczącego izb odwoławczych postawiony z jego własnej inicjatywy lub na żądanie jednego z członków Prezydium, Prezydium może przekazać do Wielkiej Izby sprawę przydzieloną jednej z izb, jeżeli uzna, że jest to uzasadnione trudnością prawną lub wagą sprawy, bądź też szczególnymi okolicznościami, na przykład jeżeli izby odwoławcze wydały rozbieżne decyzje w kwestii prawnej podniesionej w danej sprawie.

4. Wielka Izba bezzwłocznie odsyła sprawę do izby, której została ona pierwotnie przydzielona, jeżeli uzna, że warunki pierwotnego przekazania nie zostały spełnione.

5. Wszelkie decyzje dotyczące przekazywania spraw do Wielkiej Izby są uzasadniane i strony są o nich powiadamiane.

Artykuł 1c

Decyzje podejmowane przez jednego członka

1. Prezydium sporządza przykładową listę rodzajów spraw, które, z wyjątkiem szczególnych okoliczności, izby mogą przekazywać do decyzji jednemu członkowi, takie jak decyzje zamykające postępowanie wskutek porozumienia między stronami oraz decyzje dotyczące kosztów lub dopuszczalności odwołania.

Prezydium może również sporządzić listę rodzajów spraw, których przekazywanie do decyzji jednego członka jest wykluczone.

2. Podejmowanie decyzji o przekazaniu jednemu członkowi jakiejkolwiek sprawy należącej do rodzajów spraw określonych przez Prezydium zgodnie z ust. 1 może zostać zlecone przez izbę jej przewodniczącemu.

3. O decyzji o przekazaniu danej sprawy do decyzji jednemu członkowi powiadamia się strony.

Członek, któremu przekazano rozpatrzenie danej sprawy, odsyła ją do izby, jeżeli stwierdzi, że warunki przekazania nie są już spełniane.

Artykuł 1d

Przekazanie sprawy w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości

1. Jeżeli zgodnie z art. 63 ust. 6 rozporządzenia środki niezbędne dla wykonania wyroku Trybunału Sprawiedliwości, unieważniającego w całości lub w części decyzję izby odwoławczej lub Wielkiej Izby, obejmują ponowne rozpatrzenie przez izby odwoławcze sprawy, która była przedmiotem tej decyzji, Prezydium decyduje, czy sprawa ma być przekazana do izby, która podjęła tę decyzję, do innej izby czy do Wielkiej Izby.

2. Jeżeli sprawa przekazana jest do innej izby, w jej skład nie wchodzi żaden z członków uczestniczących w podjęciu zakwestionowanej decyzji. Tego ostatniego przepisu nie stosuje się w przypadku, gdy sprawa zostaje przekazana do Wielkiej Izby.”;

3) z art. 4 usuwa się ust. 3, a ustęp 4 staje się ustępem 3;

4) artykuł 5 zastępuje się następującym tekstem:

„Artykuł 5

Kancelaria

1. Przy izbach odwoławczych ustanawia się kancelarię, zobowiązaną w szczególności, pod kierownictwem przewodniczącego izb odwoławczych, do odbierania, wysyłania, przechowywania i zgłaszania wszelkich dokumentów dotyczących postępowania toczącego się przed izbami odwoławczymi oraz do kompletowania związanych z nim akt.

2. Pracą kancelarii kieruje sekretarz. Przewodniczący izb wyznacza pracownika kancelarii odpowiedzialnego za pełnienie funkcji sekretarza w przypadku nieobecności lub niemożności wykonywania funkcji przez tego ostatniego lub w przypadku nieobsadzenia jego stanowiska.

3. Sekretarz dba w szczególności o przestrzeganie terminów i innych warunków formalnych dotyczących przedstawiania odwołania i wskazania podstaw odwołania.

Jeżeli stwierdzona zostanie nieprawidłowość mogąca pociągnąć za sobą niedopuszczalność odwołania, sekretarz przesyła bezzwłocznie przewodniczącemu właściwej izby odwoławczej opinię uzasadniającą.

4. Protokoły z postępowania ustnego i dowodowego są sporządzane przez sekretarza lub, jeżeli przewodniczący izb odwoławczych wyrazi zgodę, przez któregokolwiek z pracowników izb odwoławczych, wyznaczonego przez przewodniczącego danej izby.

5. Przewodniczący izb odwoławczych może powierzyć sekretarzowi zadanie przydzielania spraw konkretnym izbom odwoławczym zgodnie z kryteriami przydzielania spraw ustalonymi przez Prezydium.

Przewodniczący może, za zgodą Prezydium, powierzyć kancelarii inne zadania związane z prowadzeniem postępowania przed izbami odwoławczymi.”;

5) artykuł 8 zastępuje się następującym tekstem:

„Artykuł 8

Tryb postępowania

1. Jeżeli sekretarz kieruje do przewodniczącego izby odwoławczej opinię w kwestii dopuszczalności odwołania zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit drugi, przewodniczący danej izby może albo zawiesić postępowanie i prosić izbę podjęcie decyzji w kwestii dopuszczalności odwołania, albo odłożyć wydanie orzeczenia w kwestii odwołania do chwili podjęcia decyzji kończącej postępowanie przed izbą odwoławczą.

2. W postępowaniach inter partes i bez uszczerbku dla przepisów art. 61 ust. 2 rozporządzenia, wskazanie podstaw odwołania oraz odpowiedź na nie mogą zostać uzupełnione repliką odwołującej się strony, złożoną w terminie dwóch miesięcy od zawiadomienia jej o odpowiedzi, oraz odparciem zarzutów przez stronę pozwaną, złożonym w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia jej o replice.

3. W postępowaniach inter partes strona pozwana może w swojej odpowiedzi domagać się unieważnienia lub zmiany zaskarżonej decyzji w kwestii nie podniesionej w odwołaniu.

Takie wnioski stają się bezprzedmiotowe w przypadku odstąpienia powoda od powództwa.”

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po dniu jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Przepisy art. 8 ust. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 216/96, zmienione art. 1 ust. 5 niniejszego rozporządzenia, stosowane są tylko i wyłącznie do postępowań, w których odwołanie zostało wniesione po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 6 grudnia 2004 r.

	W imieniu Komisji
	Charlie McCREEVY
	Członek Komisji