RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 144,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W swoim komunikacie „Uzgodniona strategia unowocześniania ochrony socjalnej” z dnia 14 lipca 1999 r. Komisja przedstawiła sugestie co do udoskonalenia współpracy w dziedzinie ochrony socjalnej poprzez, między innymi, utworzenie grupy urzędników wysokiego szczebla.

(2) W swojej rezolucji z dnia 16 lutego 2000 r. Parlament Europejski przyjął z zadowoleniem komunikat Komisji i utworzenie takiej grupy.

(3) W swoich wnioskach z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wzmocnienia współpracy w unowocześnianiu i poprawianiu ochrony socjalnej(²) Rada poparła wniosek Komisji dotyczący stworzenia mechanizmu wzmocnionej współpracy, opracowany w celu wprowadzenia w życie tego działania przez grupę urzędników wysokiego szczebla. Rada podkreśliła, że ten rodzaj współpracy powinien obejmować wszystkie formy ochrony socjalnej i, jeśli to konieczne, pomagać Państwom Członkowskim w poprawianiu i wzmacnianiu ich systemów ochrony socjalnej, zgodnie z ich krajowymi priorytetami. Rada przypomniała również, że do kompetencji Państw Członkowskich należy organizowanie i finansowanie ochrony socjalnej oraz zaaprobowała cztery szerokie cele określone przez Komisję w ogólnym wyzwaniu, jakim jest unowocześnienie systemów ochrony socjalnej, a mianowicie: uczynienie pracy opłacalną i zapewniającą pewne dochody; uczynienie emerytur pewnymi, a systemy emerytalne trwałymi; wspieranie integracji społecznej oraz zapewnienie wysokiej jakości i pewności opieki zdrowotnej; podkreśliła również, że zasada równości kobiet i mężczyzn musi być włączana do zakresu wszystkich działań podejmowanych w ramach tych czterech celów. Na koniec Rada uznała, że aspekty finansowe są wspólne dla wszystkich celów.

(4) W konkluzjach Rady Europejskiej z Lizbony w dniach 23 i 24 marca 2000 r. potwierdzono znaczenie ochrony socjalnej w dalszym rozwijaniu i unowocześnianiu aktywnego i dynamicznego państwa dobrobytu w Europie i wezwano Radę do wzmocnienia współpracy między Państwami Członkowskimi poprzez wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk, w oparciu o unowocześnione sieci informacyjne.

(5) W Nicei oraz podczas kolejnych spotkań Rada Europejska regularnie popierała pracę włożoną przez Komitet ds. Ochrony Socjalnej w promowanie zmiany polityki wspólnotowej w dziedzinie ochrony socjalnej.

(6) Komitet ds. Ochrony Socjalnej utworzony decyzją Rady 2000/436/WE z dnia 29 czerwca 2000 r.(³) jasno wykazał swoją przydatność, działając w charakterze organu doradczego zarówno wobec Rady, jak i Komisji, i aktywnie przyczynił się do rozwoju otwartej formuły koordynacji ustanowionej podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Lizbonie.

(7) W następstwie wejścia w życie Traktatu z Nicei w dniu 1 lutego 2003 r. istniejący Komitet ds. Ochrony Socjalnej powinien zostać zastąpiony przez Komitet o tej samej nazwie, ale zwiększonym zakresie zadań po to, aby umożliwić kontynuację prac już wykonanych przez ten pierwszy. Dlatego też z dniem, w którym nowy Komitet ds. Ochrony Socjalnej podejmie swoje obowiązki, decyzja 2000/436/WE powinna stracić moc,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Ochrony Socjalnej (dalej zwany „Komitetem”) o charakterze doradczym w celu zachęcenia Państw Członkowskich i Komisji do współpracy w zakresie polityki ochrony socjalnej w pełnej zgodności z postanowieniami Traktatu oraz z należytym poszanowaniem kompetencji instytucji i organów Wspólnoty.

2. Do zadań Komitetu należy:

a) śledzenie sytuacji społecznej i rozwoju polityki ochrony socjalnej w Państwach Członkowskich i we Wspólnocie;

b) wspieranie wymiany informacji, doświadczeń i dobrych praktyk między Państwami Członkowskimi oraz z Komisją;

c) opracowywanie sprawozdań, formułowanie opinii lub podejmowanie innych prac w ramach swoich dziedzin kompetencji, na żądanie Rady lub Komisji bądź z własnej inicjatywy, bez uszczerbku dla artykułu 207 Traktatu.

3. Komitet działa odpowiednio we współpracy z innymi właściwymi organami oraz komitetami zajmującymi się sprawami polityki społecznej i gospodarczej, takimi jak Komitet Zatrudnienia i Komitet Polityki Gospodarczej.

4. Wypełniając swój mandat, Komitet ustanawia odpowiednie kontakty z partnerami społecznymi i społecznymi organizacjami pozarządowymi, uwzględniając ich odpowiednie role i kompetencje w dziedzinie ochrony socjalnej. Także Parlament Europejski będzie informowany o działaniach Komitetu.

Artykuł 2

1. Komitet składa się z dwóch przedstawicieli wyznaczonych przez każde Państwo Członkowskie oraz z dwóch przedstawicieli Komisji. Przedstawiciele mogą być wspomagani przez dwóch zastępców.

Państwa Członkowskie i Komisja dołożą wszelkich starań, żeby udział kobiet i mężczyzn w składzie delegacji był równy.

2. Komitet może zapraszać ekspertów spoza swego grona, jeśli wymaga tego jego porządek dzienny.

3. Komitet nawiązuje kontakty z przedstawicielami krajów kandydujących.

Artykuł 3

1. Komitet wybiera swojego przewodniczącego spośród przedstawicieli Państw Członkowskich na nieodnawialną dwuletnią kadencję.

Przewodniczącego wspiera czterech wiceprzewodniczących, z których dwóch jest wybieranych przez Komitet spośród swoich członków na dwuletnią kadencję. Trzeci z nich jest przedstawicielem Państwa Członkowskiego, które w danym okresie sprawuje prezydencję w Radzie, a czwarty jest przedstawicielem Państwa Członkowskiego, które jako następne będzie sprawować prezydencję w Radzie.

2. Posiedzenia Komitetu zwołuje przewodniczący ze swojej własnej inicjatywy albo na wniosek co najmniej połowy członków Komitetu.

3. Komitet opracowuje swój własny regulamin wewnętrzny. Wydatki są zwracane zgodnie z obowiązującymi przepisami administracyjnymi.

4. Komisja zapewnia analityczne i organizacyjne wsparcie dla Komitetu. Wyznacza ona swojego pracownika na sekretarza Komitetu, który wspomagając Komitet w wypełnianiu jego zadań wykonuje jego instrukcje.

Komisja współpracuje z Sekretariatem Generalnym Rady w kwestii odbywania posiedzeń.

Artykuł 4

Komitet może powierzyć badanie poszczególnych kwestii zastępcom członków lub może w tym celu utworzyć grupy robocze. W takich przypadkach przewodnictwo obejmuje członek albo zastępca członka Komitetu lub urzędnik Komisji, wyznaczony przez Komitet.

Grupy robocze mogą korzystać z pomocy ekspertów.

Artykuł 5

Od dnia pierwszego posiedzenia Komitetu decyzja 2000/436/WE traci moc. Pierwsze posiedzenie Komitetu odbędzie się nie później niż w terminie czterech miesięcy od daty przyjęcia niniejszej decyzji.