PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego(¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Ustanowienie i funkcjonowanie rynku wewnętrznego prowadzi do zniesienia barier technicznych odnośnie do transferu statków towarowych i pasażerskich między rejestrami Państw Członkowskich. Wymagane są również środki w celu ułatwienia transferu statków towarowych i pasażerskich we Wspólnocie, w celu ograniczenia kosztów oraz procedur administracyjnych związanych ze zmianą rejestru w ramach Wspólnoty, jak również w celu poprawy warunków eksploatacji i konkurencyjności floty Wspólnoty.

(2) Konieczne jest jednocześnie zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa statków i ochrony środowiska, zgodnie z konwencjami międzynarodowymi.

(3) Wymagania Międzynarodowej Konwencji o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (SOLAS 1974), Międzynarodowej Konwencji o liniach przeładunkowych z 1966 r. (LL 1966) oraz Międzynarodowej Konwencji zapobiegania zanieczyszczeniu przez statki z 1973 r., zmienionej Protokołem z 1978 r. (MARPOL 73/78) przewidują wysoki poziom bezpieczeństwa statków i ochrony środowiska naturalnego. Międzynarodowa Konwencja o mierzeniu tonażu statków z 1969 r. ustanawia jednolity system mierzenia tonażu statków handlowych.

(4) Międzynarodowy system regulujący sprawy związane ze statkami pasażerskimi został wzmocniony i rozszerzony poprzez przyjęcie licznych poprawek do SOLAS 1974 przez Międzynarodową Organizację Morską (MOM), a także z uwagi na zwiększenie zbieżności interpretacji reguł i norm SOLAS 1974.

(5) Transfer statków towarowych i pasażerskich pływających pod banderą Państwa Członkowskiego między rejestrami Państw Członkowskich nie może być zakłócony barierami technicznymi, jeśli statki zostały uznane za spełniające postanowienia odnośnych konwencji międzynarodowych przez Państwa Członkowskie, lub w ich imieniu, przez organizacje uznane na mocy dyrektywy Rady 94/57/WE z dnia 22 listopada 1994 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich(³).

(6) Jednakże, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoja barierę powinno nadal stosować przepisy, które różnią się w swym zakresie i naturze od przepisów określonych w konwencjach, o których mowa w art. 2 lit. a).

(7) Celem umożliwienia podjęcia szybkiej i opartej na informacjach decyzji przez Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją banderę, Państwo Członkowskie przekazujące statek powinno dostarczyć mu wszelkich istotnych informacji na temat stanu oraz wyposażenia statku. Niemniej, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją barierę powinno poddać go kontroli celem potwierdzenia stanu i wyposażenia statku.

(8) Statki, którym odmówiono dostępu do portów Państw Członkowskich na mocy przepisów dyrektywy Rady 95/21/WE z dnia 19 czerwca 1995 r. dotyczącej przestrzegania, w odniesieniu do żeglugi morskiej korzystającej ze wspólnotowych portów oraz żeglugi morskiej po wodach znajdujących się pod jurysdykcją Państw Członkowskich, międzynarodowych norm bezpieczeństwa statków i zapobiegania zanieczyszczeniom oraz pokładowych warunków życia i pracy (kontrola państwa portu)(⁴), lub które zostały zatrzymane więcej niż jeden raz w następstwie kontroli w porcie w okresie trzech lat poprzedzającym złożenie wniosku o rejestrację, nie mogą korzystać z możliwości przeniesienia, w ramach systemu uproszczonego, do innego rejestru w obrębie Wspólnoty.

(9) Konwencje międzynarodowe pozostawiają ważne punkty interpretacji wymagań uznaniu poszczególnych stron. W oparciu o ich własną interpretację, Państwa Członkowskie wydają wszystkim statkom pływającym pod ich banderami, które podlegają postanowieniom odpowiednich międzynarodowych konwencji, certyfikaty zaświadczające o ich zgodności z tymi postanowieniami. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie krajowe regulacje techniczne, których niektóre przepisy zawierają wymagania inne niż zawarte w międzynarodowych konwencjach i związanych z nimi normach technicznych. Należy zatem ustalić odpowiednią procedurę w celu rozwiązywania różnic w interpretacji istniejących wymagań, które mogą pojawić się przy okazji wniosku o przeniesienie rejestru statków.

(10) Celem umożliwienia monitorowania wykonania niniejszego rozporządzenia, Państwa Członkowskie powinny przedkładać Komisji zwięzłe sprawozdania roczne. W pierwszym sprawozdaniu rocznym Państwa Członkowskie wskażą wszelkie środki przyjęte w celu ułatwienia wykonania niniejszego rozporządzenia.

(11) Przepisy rozporządzenia Rady (EWG) nr 613/91 z dnia 4 marca 1991 r. w sprawie transferu statków z jednego rejestru do drugiego wewnątrz Wspólnoty(⁵) zostały znacząco wzmocnione i rozszerzone przepisami niniejszego rozporządzenia. Należy zatem uchylić rozporządzenie (EWG) nr 613/91.

(12) Należy przyjąć środki konieczne do wykonania niniejszego rozporządzenia zgodnie z przepisami decyzji Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającej warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji(⁶),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cel

Celem niniejszego rozporządzenia jest wyeliminowanie barier technicznych związanych z transferem statków towarowych i pasażerskich pływających pod banderą Państwa Członkowskiego między rejestrami Państw Członkowskich, oraz jednocześnie, zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa statków i ochrony środowiska naturalnego, zgodnie z przepisami konwencji międzynarodowych.

Artykuł 2

Definicje

Dla celów niniejszego rozporządzenia:

a) „konwencje” oznaczają Międzynarodową Konwencję o bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r. (SOLAS 1974), Międzynarodową Konwencję o liniach ładunkowych z 1966 r. (LL 1966), Międzynarodową Konwencję o mierzenia tonażu statków z 1969 r. oraz Międzynarodową Konwencję o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki z 1973 r. (MARPOL 73/78), zmienioną związanym z nią protokołem z 1978 r., w ich aktualnych wersjach, oraz odnośne rezolucje, w ich aktualnych wersjach, o obowiązującym statucie przyjęte przez Międzynarodową Organizację Morską (MOM), wraz z protokołami i zmianami do nich;

b) „wymagania” oznaczają wymagania bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniom związane z konstrukcją i wyposażeniem statków określone w Konwencjach oraz, w przypadku statków pasażerskich odbywających podróże krajowe, wymagania określone w dyrektywie Rady 98/18/WE z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie reguł i norm bezpieczeństwa statków pasażerskich(⁴);

c) „certyfikaty” oznaczają certyfikaty, dokumenty oraz deklaracje zgodności wydane przez Państwo Członkowskie lub uznaną organizację w jego imieniu zgodnie z konwencjami, a w przypadku statków pasażerskich odbywających podróże krajowe, certyfikaty wydane zgodnie z art. 11 dyrektywy 98/18/WE;

d) „statek pasażerski” oznacza statek przewożący ponad dwunastu pasażerów;

e) „pasażer” oznacza osobę nie będącą:

(i) kapitanem i członkiem załogi lub inną osobą zatrudnioną lub zaangażowaną do pracy w jakimkolwiek charakterze na pokładzie statku dla jego potrzeb; oraz

(ii) dzieckiem w wieku poniżej jednego roku;

f) „podróż krajowa” oznacza każdą podróż, która odbywa się morzem między portem Państwa Członkowskiego a tym samym lub innym portem tego samego Państwa Członkowskiego;

g) „podróż międzynarodowa” oznacza każdą podróż morzem z portu Państwa Członkowskiego do portu położonego poza tym Państwem Członkowskim, lub odwrotnie;

h) „statek towarowy” oznacza statek niebędący statkiem pasażerskim;

i) „uznana organizacja” oznacza organizację uznaną zgodnie z art. 4 dyrektywy 94/57/WE.

Artykuł 3

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a) statków towarowych, posiadających ważne certyfikaty, które:

(i) zostały zbudowane dnia lub po dniu 25 maja 1980 r., lub

(ii) które zostały zbudowane przed tą datą, lecz zostały uznane przez dane Państwo Członkowskie lub uznaną organizację działającą w jego imieniu za spełniające normy dotyczące nowych statków, określone w SOLAS 1974, lub, w przypadku zbiornikowców chemicznych i tankowców gazowych, zgodnie z odpowiednimi standardowymi kodami dla statków zbudowanych dnia lub po dniu 25 maja 1980 r.;

b) statków pasażerskich odbywających podróże krajowe oraz/lub międzynarodowe, posiadające ważne certyfikaty, które:

(i) zostały zbudowane dnia lub po dniu 1 lipca 1998 r., lub

(ii) które zostały zbudowane przed tą datą, lecz które zostały uznane przez dane Państwo Członkowskie, lub uznaną organizację działającą w jego imieniu, za spełniające wymagania ustanowione dla statków zbudowanych dnia lub po dniu 1 lipca 1998 r.:

-w dyrektywie 98/18/WE, dla statków odbywających podróże krajowe,

-w SOLAS 1974, dla statków odbywających podróże międzynarodowe.

2. Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:

a) statków dostarczonych po ukończeniu budowy, które nie posiadają ważnych certyfikatów długoterminowych wystawionych przez Państwo Członkowskie przekazujące statek;

b) statków, którym odmówiono wstępu do portów Państw Członkowskich zgodnie z dyrektywą 95/21/WE w okresie trzech lat poprzedzających wniosek o rejestrację, oraz do statków, które zostały zatrzymane w następstwie kontroli w porcie państwa będącego sygnatariuszem Paryskiego Protokołu Ustaleń z 1982 r. w sprawie kontroli państwa portu, lub z przyczyn związanych z wymaganiami określonymi w art. 2 lit. b), więcej niż jeden raz w okresie trzech lat poprzedzających wniosek o rejestrację. Niemniej, Państwa Członkowskie są zobowiązane rozpatrywać wnioski dotyczące takich statków w sposób należyty i z zachowaniem przewidzianych terminów;

c) okrętów wojennych lub okrętów przeznaczonych do przewozu oddziałów wojska, lub innych statków będących w posiadaniu lub używanych przez Państwo Członkowskie w ramach wykonywania działań rządowych niebędących działaniami komercyjnymi;

d) statków nie napędzanych mechaniczne, statków drewnianych o prostej konstrukcji, jachtów wypoczynkowych nie wykorzystywanych w celach handlowych lub statków rybackich;

e) statków towarowych o tonażu nieprzekraczającym 500 ton brutto.

Artykuł 4

Transfer rejestru

1. Państwo Członkowskie nie może zabraniać rejestracji, z przyczyn technicznych wynikających z konwencji, statków zarejestrowanych w innym Państwie Członkowskim spełniających wymagania i posiadających ważne certyfikaty oraz urządzenia i sprzęt zatwierdzone lub ktøre uzyskały homologację zgodnie z dyrektywą Rady 96/98/WE z dnia 20 grudnia 1996 r. w sprawie wyposażenia statków(⁸).

Celem wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z instrumentów regionalnych dotyczących ochrony środowiska naturalnego ratyfikowanych przed 1 stycznia 1992 r., Państwa Członkowskie mogą ustanowić dodatkowe zasady zgodne z opcjonalnymi załącznikami do konwencji.

2. O ile to stosowne, niniejszy artykuł stosuje się bez naruszenia szczególnych wymagań określonych w odniesieniu do eksploatacji statków w art. 7 dyrektywy 98/18/WE oraz art. 6 dyrektywy 2003/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2003 r. w sprawie szczególnych wymogów wytrzymałości na uszkodzenia dotyczących statków pasażerskich typu ro-ro(⁹).

3. Po otrzymaniu wniosku o transfer, Państwo Członkowskie przekazujące statek dostarcza Państwu Członkowskiemu przyjmującemu statek pod swoją banderę, lub udostępnia uznanej organizacji działającej w jego imieniu, wszelkich odpowiednich informacji na temat statku, w szczególności, na temat jego stanu i wyposażenia. Informacje te muszą zawierać dokumentację historii statku oraz, jeżeli to stosowne, wykaz udoskonaleń wymaganych na podstawie rejestru państwa przekazującego statek w zakresie zarejestrowania statku lub odnowienia jego certyfikatów a także zaległych przeglądów. Informacje te muszą obejmować wszelkie certyfikaty i informacje szczegółowe dotyczące statku, zgodnie z wymaganiami konwencji i odpowiednich instrumentów wspólnotowych, a także zapisy z kontroli państwa bandery i kontroli państwa portu. Państwa Członkowskie prowadzą współpracę celem zapewnienia właściwej realizacji przepisów niniejszego ustępu.

4. Przed zarejestrowaniem statku, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją barierę lub uznana organizacja działająca w jego imieniu może poddać statek kontroli, mającej na celu stwierdzenie, czy rzeczywisty stan statku i jego wyposażenie odpowiada certyfikatom, o których mowa w art. 3. Kontrole są przeprowadzone w rozsądnym terminie.

5. Jeżeli, po przeprowadzeniu kontroli i umożliwieniu właścicielowi, w rozsądnym zakresie, naprawienia wad, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją banderę, lub uznana organizacja działająca w jego imieniu, nie będą w stanie stwierdzić zgodności z certyfikatami, poinformują o tym Komisję w trybie art. 6 ust. 1.

Artykuł 5

Certyfikaty

1. Przy transferze statku, oraz bez uszczerbku dla dyrektywy 94/57/WE, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją banderę, lub uznana organizacja działająca w jego imieniu, wydaje certyfikaty na tych samych warunkach, jak dla bandery, pod którą poprzednio pływał, pod warunkiem że powody, na podstawie których Państwo Członkowskie przekazujące statek nałożyło warunki lub udzieliło zwolnienia lub odstąpienia, mają nadal zastosowanie.

2. Przy odnowieniu, przedłużeniu lub kontroli certyfikatów, Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją banderę, lub uznana organizacja działająca w jego imieniu, nie nakłada wymagań innych niż zobowiązania pierwotnie ustalone dla certyfikatów długoterminowych, o ile wymagania i warunki dotyczące istniejących statków pozostają niezmienione.

Artykuł 6

Odmówienie transferu oraz interpretacja

1. Państwo Członkowskie przyjmujące statek pod swoją banderę niezwłocznie powiadamia Komisję o odmowie wydania lub nie zezwoleniu na wydanie nowych certyfikatów z powodów wynikających z różnicy interpretacji wymagań lub przepisów, które konwencje lub odnośne instrumenty wspólnotowe pozostawiają uznaniu stron.

Jeżeli w terminie jednego miesiąca Komisja nie zostanie poinformowana o porozumieniu między danymi Państwami Członkowskimi, podejmie kroki w celu podjęcia decyzji, zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2.

2. W przypadku, gdy Państwo Członkowskie uzna, że dany statek nie może zostać zarejestrowany na mocy art. 4 ze względów związanych z poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa lub środowiska naturalnego, innego niż zagrożenia, o których mowa w pkt. 1, rejestracja może zostać zawieszona.

Państwo Członkowskie niezwłocznie poinformuje o takim zagrożeniu Komisję, podając powody zawieszenia rejestracji. Decyzja dotycząca odmowy rejestracji statku zostaje potwierdzona lub odwołana, zgodnie z procedurą określoną w art. 7 ust. 2.

3. Komisja może również zasięgnąć opinii komitetu, o którym mowa w art. 7, w każdej sprawie dotyczącej stosowania oraz interpretacji niniejszego rozporządzenia, w szczególności w celu zapewnienia, że normy bezpieczeństwa morskiego i ochrony środowiska nie są ograniczane.

Artykuł 7

Procedura komitetu

1. Komisja jest wspierana przez Komitet ds. Bezpiecznych Mórz i Zapobiegania Zanieczyszczeniu Morza przez Statki (COSS) utworzony na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁰).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

Termin określony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi dwa miesiące.

3. [1] (uchylony)

Artykuł 8

Sprawozdawczość

1. Państwa Członkowskie przedkładają Komisji zwięzłe sprawozdania roczne z wykonania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdania te zawierają dane statystyczne dotyczące transferu statków przeprowadzonego zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, a także wykaz wszystkich trudności napotkanych w toku ich wykonywania.

2. Do dnia 20 maja 2008 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszego rozporządzenia, przygotowane po części w oparciu o sprawozdania Państw Członkowskich. W sprawozdaniu tym Komisja oceni, między innymi, czy stosowna jest zmiana rozporządzenia.

Artykuł 9

Zmiany

1. [2] W ramach zakresu niniejszego rozporządzenia, który to zakres określono w art. 3, Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 9a, aktów delegowanych zmieniających definicje zawarte w art. 2 w celu uwzględnienia zmian na poziomie międzynarodowym, w szczególności w ramach IMO, oraz w celu poprawy skuteczności niniejszego rozporządzenia w świetle doświadczeń i postępu technicznego.

2. Zmiany do konwencji mogą zostać wyłączone z zakresu niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2099/2002.

Artykuł 9a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

[3] 1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9 ust. 1, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 9 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (¹¹).

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 10

Uchylenie

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (EWG) nr 613/91.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 21 kwietnia 2004 r.