KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,

uwzględniając decyzję Rady 2001/792/WE, Euratom z dnia 23 października 2001 r. ustanawiającą mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności(¹), w szczególności jej art. 8 ust. 2 lit. a) – e) i g),

a także, mając na uwadze co następuje:

(1) Mechanizm wspólnotowy ustanowiony na mocy decyzji 2001/792/WE, Euratom, zwany dalej „mechanizmem” ma na celu zapewnienie wsparcia w przypadku poważnych sytuacji krytycznych, które mogą wymagać pilnej akcji, w tym sytuacji mających miejsce w kontekście zarządzania kryzysowego, o którym mowa w tytule V Traktatu o Unii Europejskiej. W przypadku tego ostatniego zostanie wzięta pod uwagę wspólna deklaracja Rady i Komisji w sprawie wykorzystania mechanizmu Wspólnoty w dziedzinie ochrony cywilnej w zarządzaniu kryzysowym, o którym mowa w tytule V Traktatu o Unii Europejskiej.

(2) Mechanizm ma na celu wsparcie w zapewnieniu lepszej ochrony przede wszystkim ludności, lecz także środowiska i majątku, w przypadku poważnych sytuacji krytycznych, w tym przypadkowego zanieczyszczenia morza, zgodnie z decyzją nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiającą wspólnotowe ramy współpracy w dziedzinie przypadkowych lub umyślnych zanieczyszczeń mórz(²).

(3) Udział Wspólnoty w mechanizmie jest otwarty dla Państw Członkowskich, lecz także powinien być otwarty dla Norwegii, Islandii i Liechtensteinu w świetle decyzji Wspólnego Komitetu EOG nr 135/2002 z dnia 27 września 2002 r. zmieniającej Protokół 31 do Porozumienia EOG w sprawie współpracy w konkretnych dziedzinach poza czterema swobodami(³). W przypadku państw kandydujących, udział powinien być otwarty dla tych państw, które podpisały memorandum o porozumieniu z Komisją.

(4) Powinna istnieć procedura dla zapewnienia zaktualizowanych informacji na temat dostępnych środków w państwach uczestniczących w mechanizmie dla różnych rodzajów interwencji, w celu ułatwienia, w przypadku sytuacji krytycznej mobilizacji zespołów interwencyjnych, ekspertów oraz innych środków oraz dla zapewnienia lepszego wykorzystania powyższych środków.

(5) Należy stworzyć ośrodek monitoringu i informacji, który byłyby dostępny i zdolny do działania niezwłocznie po upływie 24 godzin na rzecz państw uczestniczących w mechanizmie oraz Komisji.

(6) Ośrodek monitoringu i informacji jest zasadniczym elementem mechanizmu, gdyż zapewnia on nieprzerwane powiązanie z operacyjnymi punktami kontaktowymi ochrony cywilnej w państwach uczestniczących w mechanizmie. Ośrodek monitoringu i informacji powinien w przypadku sytuacji krytycznej, zapewnić natychmiastowy dostęp do podstawowych informacji na temat ekspertów, zespołów interwencyjnych oraz innej dostępnej pomocy interwencyjnej.

(7) Należy utworzyć wspólny system łączności i informacji dla sytuacji krytycznych (CECIS) w celu umożliwienia komunikowania się i wymiany informacji między ośrodkiem monitoringu i informacji a wyznaczonymi punktami kontaktowymi.

(8) CECIS jest zasadniczym elementem mechanizmu z uwagi na fakt, że powinien on zagwarantować autentyczność, integralność i poufność informacji wymienianych między państwami uczestniczącymi w mechanizmie w rutynowych warunkach, jak również we wszelkiego rodzaju sytuacjach krytycznych.

(9) CECIS powinien zostać utworzony na podstawie ogólnego planu wdrażania (GIP) w ramach projektu PROCIV-NET realizowanego i finansowanego w kontekście programu wymiany danych między administracjami, programem IDA zgodnie z decyzją nr 1719/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 1999 r. w sprawie szeregu wytycznych, w tym identyfikacji projektów będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, dotyczących transeuropejskich sieci elektronicznej wymiany danych między administracjami (IDA)(⁴), zmienioną ostatnio decyzją nr 2046/2002/WE(⁵) oraz decyzją nr 1720/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 1999 r. przyjmująca szereg działań i środków w celu zapewnienia interoperacyjności i dostępu do transeuropejskich sieci elektronicznej wymiany danych między administracjami (IDA)(⁶), ostatnio zmienioną decyzją nr 2045/2002/WE(⁷).

(10) Dostępność ekspertów zdolnych do organizowania i koordynowania zespołami interwencyjnymi stanowi ważny element mechanizmu wspólnotowego. W celu zapewnienia wystarczającej selekcji wymaganych ekspertów, konieczne jest uzgodnienie wspólnych kryteriów selekcji.

(11) Należy określić zadania ekspertów oraz procedury ich delegowania.

(12) Należy stworzyć program szkoleniowy w celu ulepszenia koordynacji interwencji wspierających ochronę ludności poprzez zapewnienie zgodności i komplementarności między zespołami interwencyjnymi oraz poprzez podniesienie kompetencji ekspertów. Program powinien obejmować wspólne kursy i ćwiczenia oraz wymianę połączoną z wykładami, studiami, grupami roboczymi, symulacjami i ćwiczeniami praktycznymi, w zależności od zakresu każdego działania. Ustanowienie takiego programu szkoleniowego jest także zgodne z duchem uchwały Rady 2002/C 43/01 z dnia 28 stycznia w sprawie wzmocnienia współpracy w dziedzinie szkolenia w ramach ochrony ludności(⁸).

(13) W ramach mechanizmu wspólnotowego określenie jasnych zasad interwencji ma ważne znaczenie dla zapewnienia efektywnej współpracy w przypadkach sytuacji krytycznych.

(14) Środki, o których mowa w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu utworzonego zgodnie z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 1999/847/WE(⁹),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Niniejsza decyzja ustanawia zasady wdrażania decyzji 2001/792/WE, Euratom, w odniesieniu do następujących elementów:

1. informowania o stosownych dostępnych środkach dla interwencji wspierających ochronę ludności;

2. ustanowienia ośrodka monitoringu i informacji;

3. ustanowienia wspólnego systemu łączności i informacji dla poważnych sytuacji krytycznych, zwanego dalej „CECIS” ;

4. oceny i/lub koordynacji zespołów, w tym kryteriów selekcji ekspertów;

5. ustanowienia programu szkoleniowego;

6. interwencji wewnątrz i poza Wspólnotą.

Artykuł 2

Dla celów niniejszej decyzji stosuje się następujące definicje:

a) „państwa uczestniczące” oznacza Państwa Członkowskie, państwa kandydujące, które podpisały memorandum o porozumieniu z Komisją oraz Norwegię, Islandię i Liechtenstein;

b) „państwa trzecie” oznacza państwa nie uczestniczące w mechanizmie;

c) „zespoły interwencyjne” oznaczają zasoby ludzkie i materialne, w tym moduły ochrony ludności (o których mowa w art. 3a, 3b i 3c), powołane przez państwa członkowskie na potrzeby przeprowadzania interwencji w zakresie ochrony ludności;

d) „zespoły wsparcia technicznego” oznaczają zasoby ludzkie i materialne powołane przez państwa członkowskie na potrzeby realizacji działań wspierających.

ROZDZIAŁ II

DOSTĘPNE ŚRODKI

Artykuł 3

1. Państwa uczestniczące przekażą Komisji następujące informacje na temat środków dostępnych dla interwencji wspierających ochronę ludności:

a) zespołów interwencyjnych wskazanych zgodnie z art. 3 lit. a) decyzji 2001/792/WE, Euratom, a w szczególności:

i) rozmiarów zespołów i czasu przewidzianego na mobilizację;

ii) ich dostępności dla interwencji w państwach uczestniczących oraz w państwach trzecich,

iii) ich dostępności dla krótko-, średnio- i długoterminowych misji,

iv) ich środków transportu oraz ich stopnia samowystarczalności,

v) wszelkich innych stosownych informacji;

b) ekspertów wybranych zgodnie z art. 3 lit. b) decyzji 2001/792/WE, Euratom.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1 będą regularnie aktualizowane.

3. Ośrodek Monitoringu i Informacji, utworzony zgodnie z art. 4, zbiera informacje, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu oraz udostępnia je poprzez CECIS utworzony zgodnie z art. 7.

4. Informacje, o których mowa w ust. 1 opierają się na podejściu scenariusza misji w przypadku działań wewnątrz państw uczestniczących oraz poza nimi.

Artykuł 3a

1. Z zastrzeżeniem możliwości opracowania dodatkowych modułów, moduły ochrony ludności powinny spełniać ogólne wymagania wymienione w załączniku II.

2. Zespoły wsparcia technicznego powinny spełniać ogólne wymagania wymienione w załączniku III.

3. W skład modułów ochrony ludności oraz zespołów wsparcia technicznego mogą wchodzić zasoby udostępnione przez jedno państwo członkowskie lub większą ich liczbę.

4. W przypadkach, w których moduł ochrony ludności lub zespół wsparcia technicznego składa się z więcej niż jednego elementu, reakcja takiego modułu ochrony ludności lub zespołu wsparcia technicznego dla danej interwencji może zostać ograniczona do elementów niezbędnych w takiej interwencji.

Artykuł 3b

1. Poszczególne moduły ochrony ludności, wyszczególnione w załączniku II, powinny posiadać następujące elementy samowystarczalności:

a) odpowiednie schronienie przed panującymi warunkami pogodowymi;

b) wytwarzanie energii i oświetlenie pokrywające zapotrzebowanie ze strony bazy operacyjnej oraz sprzętu koniecznego do wypełnienia misji;

c) urządzenia sanitarne i higieniczne przeznaczone dla personelu modułu;

d) dostępność żywności i wody dla personelu modułu;

e) personel medyczny i paramedyczny, urządzenia medyczne i dostęp do środków medycznych dla personelu modułu;

f) przechowywanie i utrzymanie sprzętu będącego na wyposażeniu modułu;

g) sprzęt zapewniający łączność z odpowiednimi partnerami, w szczególności z partnerami odpowiedzialnymi za koordynację na miejscu zdarzenia;

h) transport lokalny;

i) logistyka, sprzęt i personel umożliwiający założenie bazy operacyjnej i rozpoczęcie misji bezzwłocznie po przybyciu na miejsce zdarzenia.

2. Państwo oferujące pomoc zapewni zgodność z wymogami dotyczącymi samowystarczalności modułów, jeśli zrealizuje którekolwiek z poniższych działań:

a) zapewni modułowi ochrony ludności niezbędny personel, urządzenia i materiały eksploatacyjne;

b) dokona niezbędnych ustaleń na miejscu akcji;

c) przed przekazaniem informacji na temat danego modułu ochrony ludności zgodnie z art. 3 ust. 1 dokona niezbędnych ustaleń wstępnych w celu połączenia niesamowystarczalnego zespołu interwencyjnego z zespołem pomocy technicznej, tak aby wymagania, o których mowa w art. 3c, zostały spełnione.

3. Gwarantowany czas samowystarczalności na początku misji nie może być krótszy niż:

a) 96 godzin; lub

b) czas określony w załączniku II dla poszczególnych modułów ochrony ludności.

Artykuł 3c

Państwa członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, iż spełnione zostaną następujące wymogi:

a) moduły ochrony ludności są zdolne do współpracy z innymi modułami ochrony ludności;

b) zespoły wsparcia technicznego są zdolne do współpracy z innymi zespołami wsparcia technicznego oraz z modułami ochrony ludności;

c) elementy modułu ochrony ludności są w stanie współdziałać jako jeden moduł ochrony ludności;

d) elementy zespołu wsparcia technicznego są w stanie współdziałać jako jeden zespół wsparcia technicznego;

e) moduły ochrony ludności oraz zespoły wsparcia technicznego, podejmujące działania poza terytorium UE, są zdolne do współpracy z międzynarodowymi siłami reagowania na katastrofy pomagającymi państwu dotkniętemu katastrofą;

f) kierownicy zespołów, zastępcy kierowników zespołów oraz oficerowie łącznikowi modułów ochrony ludności i zespołów wsparcia technicznego uczestniczą w odpowiednich kursach i ćwiczeniach organizowanych przez Komisję zgodnie z art. 5 ust. 5 decyzji 2007/779/WE, Euratom.

ROZDZIAŁ III

OŚRODEK MONITORINGU I INFORMACJI

Artykuł 4

Niniejszym tworzy się Ośrodek Monitoringu i Informacji dostępny i zdolny do niezwłocznego reagowania 24 godziny na dobę. Znajduje się on w pomieszczeniach Komisji.

Artykuł 5

Codzienne obowiązki Ośrodka Monitoringu i Informacji obejmują w szczególności:

1. regularne aktualizowanie danych przekazywanych przez państwa uczestniczące na temat zespołów interwencyjnych i ekspertów wskazanych i wybranych zgodnie z art. 3 lit. a) i b) decyzji 2001/792/WE, Euratom, jak również innego wsparcia interwencyjnego i zasobów medycznych, jakie mogą być dostępne dla interwencji;

2. zbieranie informacji przekazywanych na temat zdolności Państw uczestniczących w celu utrzymania produkcji serum i szczepionek lub innych niezbędnych zasobów medycznych oraz na temat zasobów, jakie mogą być dostępne dla interwencji w przypadku poważnych zagrożeń oraz kompilowanie powyższych informacji w systemy informacji zabezpieczonych na odpowiednim poziomie;

3. regularne aktualizowanie własnych procedur roboczych i kryzysowych;

4. kontaktowanie punktów kontaktowych Państw uczestniczących w celu przygotowania, o ile to konieczne, raportu na temat poważnych zagrożeń;

5. uczestniczenie w programach do oceny doświadczeń z interwencji oraz rozpowszechnianie ich wyników;

6. udział w przygotowaniu, organizacji oraz w kontynuowaniu kursów szkoleniowych;

7. udział w przygotowywaniu, organizacji oraz w kontynuowaniu ćwiczeń w terenie i teoretycznych.

Artykuł 6

W przypadku poważnej sytuacji krytycznej Ośrodek Monitoringu i Informacji działa zgodnie z postanowieniami określonymi w rozdziale VII.

ROZDZIAŁ IV

WSPÓLNY SYSTEM ŁĄCZNOŚCI I INFORMACJI DLA SYTUACJI KRYTYCZNYCH

Artykuł 7

Niniejszym tworzy się system łączności i informacji dla sytuacji krytycznych (CECIS).

Artykuł 8

CECIS składa się z poniższych trzech elementów:

a) elementu sieciowego, składającego się z fizycznej sieci obejmującej właściwe organy oraz punkty kontaktowe w Państwach uczestniczących i Ośrodka Monitoringu i Informacji;

b) elementu realizacji, składającego się baz danych i innych systemów informacyjnych niezbędnych dla funkcjonowania interwencji wspierających ochronę ludności oraz w szczególności niezbędnych dla:

i) przekazywania notyfikacji,

ii) zapewnienia komunikacji i wymiany informacji między Ośrodkiem Monitoringu i Informacji a właściwymi organami i punktami kontaktowymi,

iii) kompilowania informacji na temat serum i szczepionek lub innych zasobów medycznych oraz na temat zasobów magazynowych,

iv) rozpowszechniania doświadczeń z interwencji;

c) elementu zabezpieczenia, składającego się z szeregu systemów, zasad i procedur niezbędnych dla zapewnienia poufności danych przechowywanych i wymienianych poprzez CECIS.

Artykuł 9

1. CECIS tworzy się i działa zgodnie z decyzją nr 1719/1999/WE i decyzją nr 1720/1999/WE.

2. Element sieciowy działa z wykorzystaniem transeuropejskich usług telematycznych między administracjami (TESTA), które są usługą własną IDA, zgodnie z art. 4 decyzji nr 1720/1999/WE.

3. Element realizacji jest sieciową wielojęzyczną bazą danych, dostępną z TESTA oraz powiązaną z wykorzystaniem normalnych aplikacji mailowych SMTP.

4. Element zabezpieczenia jest oparty na wykorzystaniu publicznej kluczowej infrastruktury dla zamkniętych grup użytkowników (IDA PKI-CUG), usługi własnej IDA zgodnie z art. 4 decyzji nr 1720/1999/WE.

Artykuł 10

Postępowanie z dokumentami, bazami danych i systemami informatycznymi zaklasyfikowanymi do klauzuli „DO UŻYTKU WEWNĘTRZNEGO UE” w ramach CECIS jest zgodne z przepisami określonymi w decyzji Rady 2001/264/WE(¹⁰) oraz decyzji Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom(¹¹).

Dokumenty i informacje zaklasyfikowane jako „POUFNE UE” lub z wyższą klauzulą są przekazywane zgodnie ze szczegółowymi uregulowaniami między twórcą dokumentu lub informacji a ich odbiorcą(ami).

Klasyfikacja bezpieczeństwa CECIS podlega aktualizacji, o ile to właściwe.

Artykuł 11

1. Państwa uczestniczące przekażą Komisji stosowne informacje z wykorzystaniem „ wzoru karty państwa” określonej w Załączniku I.

2. Państwa uczestniczące przekażą informacje na temat punktów kontaktowych w kontekście ochrony ludności oraz, tam gdzie to stosowne, innych służb zajmujących się katastrofami naturalnymi, technologicznymi, radiologicznymi lub ekologicznymi, w tym przypadkowym zanieczyszczeniem morza.

3. Państwa uczestniczące poinformują niezwłocznie Komisję o wszelkich zmianach w informacjach, o których mowa w ust. 1 i 2.

Artykuł 12

Tworzy się grupę użytkowników składającą się z przedstawicieli wyznaczonych przez Państwa uczestniczące. Będzie ona wspomagać Komisję w dokonywaniu oceny i testowaniu CECIS.

Artykuł 13

1. Niniejszym tworzy się ogólny plan wdrażania (GIP) CECIS. Zgodnie z GIP Komisja:

a) stworzy szczegółowe uregulowania w kontekście odpowiednich kontraktów ramowych IDA dla wdrażania elementów sieciowego i zabezpieczenia;

b) na podstawie otwartych przetargów, zawrze porozumienia dla celów rozwoju i oceny elementu realizacji, jak również studiów wykonalności;

c) zapewni, aby osoby biorące udział w fazach rozwoju i oceny, jak również dalszych studiach wykonalności były odpowiednio dopuszczone do postępowania z dokumentami zaklasyfikowanymi co najmniej jako „ POUFNE UE” zgodnie z decyzją 2001/264/WE oraz decyzją Komisji 2001/844/WE, EWWiS, Euratom;

d) zapewni zarządzanie projektem w celu ostatecznej instalacji CECIS. W związku z powyższym, Komisja przekaże i dokona aktualizacji ogólnego planu oraz będzie koordynować rozwój, ocenę i wdrażanie z Państwami uczestniczącymi oraz wybranymi kontrahentami. Komisja weźmie również pod uwagę potrzeby i wymagania państw uczestniczących.

e) będzie nadzorować kontynuację, ocenę oraz testy oddzielnych elementów i całkowitego CECIS z pomocą grupy użytkowników;

f) zapewni szkolenie osób prowadzących szkolenia oraz to, aby Państwa uczestniczące były regularnie informowane o postępach realizacji projektu;

g) zapewni bezpieczeństwo projektu, głównie poprzez zakazanie nieupoważnionego upowszechniania informacji wrażliwych;

h) zapewni, poprzez Ośrodek Danych Komisji, aby serwer był odpowiednio podłączony do TESTA oraz był dostępny na co najmniej tym samym poziomie usług jak pozostała część sieci;

i) zapewni wdrożenie PKI poprzez Ośrodek Telekomunikacji;

j) zapewni niezbędne wsparcie dla wdrażania projektu oraz zapewni niezbędną konserwację i wsparcie.

2. Państwa uczestniczące zapewnią wykonanie zobowiązań podjętych w kontekście wzoru karty państwa, do których należą podłączenie do sieci TESTA II, dostępność odpowiednich przeglądarek sieciowych oraz klientów poczty elektronicznej i wdrażanie procedur PKI, wraz z zatwierdzonym planowaniem.

ROZDZIAŁ V

ZESPOŁY OCENIAJĄCE I/LUB KOORDYNACYJNE, W TYM KRYTERIA WYBORU EKSPERTÓW

Artykuł 14

Państwa uczestniczące przekażą i będą regularnie aktualizować informacje na temat ekspertów wybranych zgodnie z art. 3 lit. b) decyzji 2001/792/WE, Euratom.

Artykuł 15

Eksperci zostaną zaklasyfikowani do następujących kategorii:

a) ekspertów technicznych;

b) ekspertów ds. oceny;

c) ekspertów do zespołów koordynacyjnych;

d) szefów ds. koordynacji.

Artykuł 16

1. Eksperci techniczni powinni być zdolni do zapewnienia doradztwa na temat szczegółowych, wysoce specjalistycznych zagadnień i na temat ryzyk, jak również powinni być dostępni dla misji.

2. Eksperci ds. oceny powinni być zdolni do zapewnienia oceny sytuacji oraz doradztwa na temat stosownych działań, jak również być dostępni dla misji.

3. Do członków zespołów koordynacyjnych mogą należeć zastępcy szefa ds. koordynacji, osoby odpowiedzialne za logistykę oraz komunikację, jak również inne osoby, o ile to konieczne. Jeśli zaistnieje taka potrzeba, eksperci techniczni oraz eksperci ds. oceny mogą zostać włączeni do zespołu koordynacyjnego w celu udzielenia pomocy szefowi ds. koordynacji w trakcie trwania misji.

4. Szef ds. koordynacji odpowiada za kierowanie oceną i zespołem koordynacyjnym podczas interwencji. Osoba ta odpowiada za odpowiednie kontakty z właściwymi organami danego państwa, z Ośrodkiem Monitoringu i Informacji, z innymi organizacjami międzynarodowymi oraz, w przypadku wszelkich interwencji wspierających ochronę ludności podejmowanych poza Państwami uczestniczącymi, także z Państwami Członkowskimi sprawującymi przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej lub z ich przedstawicielem oraz z przedstawicielstwem Komisji w danym państwie, jak również z urzędem lub oficjalnym przedstawicielem Urzędu Wspólnoty Europejskiej ds. Pomocy Humanitarnej (ECHO) w danym państwie.

Artykuł 17

Informacje na temat ekspertów są zbierane przez Komisję w bazie danych na temat ekspertów oraz udostępniane poprzez CECIS.

Artykuł 18

Tam gdzie to konieczne, eksperci zostają poddani programowi szkoleniowemu ustanowionemu zgodnie z art. 21.

Artykuł 19

W przypadku wniosku o pomoc, Państwa uczestniczące odpowiadają za uruchomienie odpowiednich ekspertów oraz skontaktowanie ich z Ośrodkiem Monitoringu i Informacji.

Artykuł 20

1. Ośrodek Monitoringu i Informacji powinien być zdolny do niezwłocznej mobilizacji i wysłania wyznaczonych ekspertów po ich uruchomieniu przez Państwa uczestniczące.

2. Ośrodek Monitoringu i Informacji stosuje procedurę wysłania opartą na potwierdzeniu dla celów misji wykorzystywaną przez Komisję dla delegowania ekspertów w sytuacjach zagrożeń, która obejmuje następujące elementy:

a) pisemne zawiadomienie o misji;

b) cele misji;

c) przewidywany okres trwania misji;

d) informację o miejscowej osobie kontaktowej;

e) zakres ubezpieczenia;

f) dzienną dietę w celu pokrycia wydatków;

g) szczegółowe warunki wynagradzania;

h) wskazówki dla ekspertów technicznych, ekspertów ds. oceny, ekspertów ds. koordynacji oraz szefów.

ROZDZIAŁ VI

PROGRAM SZKOLENIOWY

Artykuł 21

1. Tworzy się program szkoleniowy obejmujący interwencje wspierające ochronę ludności. Program obejmuje ogólne i szczegółowe kursy, ćwiczenia oraz wymianę ekspertów. Program jest skierowany do grup docelowych, o których mowa w art. 22.

2. Komisja odpowiada za koordynację i organizację programu szkoleniowego oraz za określenie treści i harmonogramu programu szkoleniowego.

Artykuł 22

Grupami docelowymi programu szkoleniowego są:

a) zespoły interwencyjne Państw uczestniczących;

b) liderzy zespołów interwencyjnych Państw uczestniczących, ich zastępcy oraz oficerowie łącznikowi;

c) eksperci Państw uczestniczących, zgodnie z art. 15;

d) krajowe kluczowe osoby kontaktowe;

e) urzędnicy instytucji wspólnotowych.

Artykuł 23

Kursy ogólne i szczegółowe są skierowane do różnych grup docelowych, określonych w art. 22 lit. b) – e).

Artykuł 24

Ćwiczenia, w szczególności w odniesieniu do grupy docelowej określonej w art. 22 lit. a) mają na celu:

a) ulepszenie zdolności reakcji oraz zapewnienie niezbędnej praktyki dla zespołów spełniających kryteria dla udziału w interwencjach pomocowych w ramach ochrony cywilnej;

b) ulepszenie i weryfikację procedur oraz ustanowienie wspólnego języka dla koordynacji interwencji wspierających ochronę ludności oraz skrócenie czasu na reakcję w przypadku poważnych sytuacji krytycznych;

c) wzmocnienie współpracy operacyjnej między służbami ochrony cywilnej Państw uczestniczących;

d) dzielenie się doświadczeniami;

e) wzmocnienie interoperacyjności modułów ochrony ludności.

Artykuł 25

System wymiany obejmuje wymianę ekspertów między Państwami uczestniczącymi i/lub Komisją w celu umożliwienia ekspertom:

1. zyskania doświadczenia w innych dziedzinach;

2. zaznajomienia się z różnymi technikami i procedurami operacyjnymi;

3. studiowania podejścia stosowanego przez inne uczestniczące służby i instytucje.

Artykuł 26

Tam gdzie to stosowne, zapewnione zostaną dodatkowe możliwości szkoleniowe w celu sprostania określonym wymogom dla niezakłóconego i efektywnego działania interwencji wspierających ochronę ludności.

Artykuł 27

1. Komisja zapewni zgodność poziomu szkolenia i jego treści.

2. Państwa uczestniczące i Komisja wyznaczają osoby do udziału w każdej sesji szkoleniowej.

3. Komisja zorganizuje odpowiedni system oceny szkoleń.

ROZDZIAŁ VII

INTERWENCJE WEWNĘTRZ I POZA WSPÓLNOTĄ

Artykuł 28

Alarm

1. W przypadku poważnej sytuacji krytycznej wewnątrz Państw uczestniczących lub bezpośredniego nią zagrożenia, które powoduje lub może spowodować efekt transgraniczny lub którego wynikiem może być wniosek o pomoc za pośrednictwem Ośrodka Monitoringu i Informacji ze strony jednego lub więcej państw, właściwy organ i/lub punkty kontaktowe Państwa, w którym grozi nastąpienie lub nastąpiła sytuacja krytyczna, niezwłocznie poinformuje Ośrodek Monitoringu i Informacji poprzez ustanowione kanały informacji.

2. Jeżeli Komisja została poinformowana o poważnej sytuacji krytycznej mającej miejsce w państwie trzecim, które może wymagać wsparcie ochrony ludności Ośrodek Monitoringu i Informacji skontaktuje się z właściwymi organami Państwa Członkowskiego sprawującego przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej oraz z innymi stosownymi służbami Komisji w celu poinformowania ich o sytuacji.

3. Ośrodek Monitoringu i Informacji zbierze niezbędne informacje w sprawie wczesnego ostrzegania oraz przekaże je poprzez ustanowione kanały informacji i siei właściwym organom w zakresie ochrony cywilnej wszystkich Państw uczestniczących i/lub ich punktom kontaktowym.

4. Państwo uczestniczące dotknięte poważną sytuacją krytyczną informuje na bieżąco Ośrodek Monitoringu i Informacji o rozwoju sytuacji w przypadku pojawienia się jakiegokolwiek ryzyka nastąpienia transgranicznych skutków. Ośrodek Monitoringu i Informacji następnie poinformuje inne Państwa uczestniczące oraz stosowne służby Komisji i będzie regularnie aktualizował informacje o jakimkolwiek rozwoju sytuacji.

Artykuł 29

Wnioski o pomoc

1. Jeżeli pomoc jest konieczna poprzez mechanizm wspólnotowy, państwo uczestniczące lub państwo trzecie dotknięte poważną sytuacją krytyczną skieruje formalny wniosek o pomoc w ramach ochrony cywilnej do Ośrodka Monitoringu i Informacji.

2. W przypadku poważnej sytuacji krytycznej mającej miejsce w państwie trzecim, które może wymagać pomocy w ramach ochrony cywilnej, Komisja może zadecydować z własnej inicjatywy o poinformowaniu państwa trzeciego o potencjalnej pomocy Wspólnoty, o ile jest ona konieczna. Ośrodek Monitoringu i Informacji regularnie informuje Państwo Członkowskie sprawujące przewodnictwo Rady Unii Europejskiej o rozwoju sytuacji.

3. Państwo wnioskujące o pomoc przekaże Ośrodkowi Monitoringu i Informacji wszelkie stosowne informacje dotyczące sytuacji, a w szczególności, na temat szczegółowych potrzeb, wnioskowanej pomocy oraz lokalizacji.

Jeżeli konieczna jest pomoc ekspertów i/lub zespołów interwencyjnych i środków, państwo wnioskujące o pomoc poinformuje Ośrodek Monitoringu i Informacji o harmonogramie i miejscu nadejścia pomocy oraz o miejscowym operacyjnym punkcie kontaktowym kierującym akcją.

4. Po uzgodnieniu między Ośrodkiem Monitoringu i Informacji oraz państwem wnioskującym o pomoc, Ośrodek wyśle wniosek o pomoc do państw uczestniczących oraz, tam gdzie to stosowne skonsultuje bazy danych dotyczące zasobów i poinformuje stosowne służby Komisji. Wszelkie zmiany w pierwotnym wniosku o pomoc dokonywane przez państwo wnioskujące powinny być niezwłocznie przekazane wszystkim państwom uczestniczącym.

5. Po formalnym wniosku państwa uczestniczące niezwłocznie poinformują Ośrodek Monitoringu i Informacji o ich aktualnych zdolnościach w zakresie niesienia pomocy, wskazując jej zakres i warunki.

6. Informacje, o których mowa w ust. 5 powinny być niezwłocznie skompilowane oraz przekazane przez Ośrodek Monitoringu i Informacji państwu wnioskującemu oraz innym Państwom uczestniczącym.

7. Państwo wnioskujące poinformuje Ośrodek Monitoringu i Informacji o wybranych zespołach interwencyjnych i środkach.

8. W odniesieniu do wniosków o wysłanie zespołów interwencyjnych oraz środków Ośrodek Monitoringu i Informacji poinformuje państwa uczestniczące o wyborze dokonanym przez państwo wnioskujące. Państwa uczestniczące niosące pomoc będą regularnie informować Ośrodek Monitoringu i Informacji o wysłaniu zespołów interwencyjnych i środków.

9. W zakresie wniosków o ekspertów, Ośrodek Monitoringu i Informacji:

a) skontaktuje się z Państwami uczestniczącymi, wykorzystując „bazę danych ekspertów” utworzoną zgodnie z art. 17 oraz zbada dostępność ekspertów gotowych do wyjazdu, tam gdzie to niezbędne w ciągu trzech godzin od ich wyznaczenia;

b) po konsultacji z państwem wnioskującym dokona wyboru spośród dostępnych ekspertów oraz poinformuje o powyższym państwa uczestniczące;

c) niezwłocznie skontaktuje się z ekspertami oraz wyśle ich zgodnie z procedurą wysyłania określoną w art. 20 ust. 2;

d) na podstawie zaktualizowanego raportu przygotowanego przez państwo wnioskujące, przygotuje instrukcje dla ekspertów oraz liderów zespołów interwencyjnych przed ich wyjazdem.

10. W przypadku poważnego zagrożenia mającego miejsce w państwie trzecim Ośrodek Monitoringu i Informacji działa w ścisłym porozumieniu z Państwem Członkowskim sprawującym przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej oraz ze stosownymi służbami Komisji.

11. Państwo wnioskujące uruchomi swoje własne regulacje pozwalające na koordynację wysłanej pomocy na poziomach krajowym i regionalnym. Państwo wnioskujące ułatwi przekroczenie granicy przez zespoły interwencyjne oraz zapewni pomoc logistyczną.

Artykuł 30

Kierowanie interwencjami

1. W przypadku poważnej sytuacji krytycznej mającej miejsce w ramach Wspólnoty, państwo wnioskujące kieruje pomocą interwencyjną zgodnie z art. 5 ust. 3 i 4 decyzji 2001/792/WE, Euratom.

2. W przypadku poważnej sytuacji krytycznej mającej miejsce poza Wspólnotą zespoły oceniające i koordynacyjne wykonują swoje zadania zgodnie z art. 16. Koordynacja jest zapewniana przez Państwo Członkowskie sprawujące przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej lub jego wyznaczonego przedstawiciela.

Artykuł 31

Interwencje w państwach trzecich

W państwach trzecich interwencja wspierająca Wspólnoty może być prowadzona jako operacja autonomiczna między dotkniętym państwem trzecim a Ośrodkiem Monitoringu i Informacji oraz przedstawicielem Państwa Członkowskiego sprawującego przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej lub jako wkład do interwencji prowadzonej przez UE lub przez organizację międzynarodową.

Artykuł 32

Misje ekspertów

1. Wysłani eksperci wykonują swoje zadania określone w art. 16. Składają oni regularne raporty władzom państwa wnioskującego oraz Ośrodkowi Monitoringu i Informacji.

2. Ośrodek Monitoringu i Informacji informuje na bieżąco państwa uczestniczące o postępie misji ekspertów.

3. Jeśli chodzi o postępy misji ekspertów w państwach trzecich Ośrodek Monitoringu i Informacji informuje na bieżąco przedstawicielstwo Komisji w danym państwie oraz przedstawiciela Państwa Członkowskiego sprawującego przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej, jak również wszelkie stosowne służby Komisji.

4. Państwo wnioskujące informuje na bieżąco Ośrodek Monitoringu i Informacji o rozwoju akcji na miejscu wystąpienia zagrożenia.

5. W przypadku interwencji w państwach trzecich szef ds. koordynacji informuje na bieżąco Ośrodek Monitoringu i Informacji o rozwoju akcji na miejscu wystąpienia sytuacji krytycznej.

6. Ośrodek Monitoringu i Informacji zbiera wszelkie otrzymane informacje i przesyła je do punktów kontaktowych i właściwych organów państw uczestniczących.

Artykuł 33

Zakończenie zdolności operacyjnej

1. Państwo wnioskujące lub jakiekolwiek państwo uczestniczące udzielające pomocy poinformuje Ośrodek Monitoringu i Informacji oraz wysłanych ekspertów Komisji i zespoły interwencyjne w przypadku, kiedy ich pomoc nie będzie już wymagana lub nie będzie mogła być już zapewniona. Efektywne zakończenie zdolności będzie zorganizowane we właściwy sposób przez państwo wnioskujące oraz państwa uczestniczące. Ośrodek Monitoringu i Informacji będzie na bieżąco informowany o powyższym.

2. W państwach trzecich szef ds. koordynacji poinformuje Ośrodek Monitoringu i Informacji w przypadku, gdy pomoc nie jest już konieczna lub nie może być już zapewniona. Ośrodek Monitoringu i Informacji przekaże powyższą informację przedstawicielstwu Komisji w danym państwie oraz przedstawicielowi Państwa Członkowskiego sprawującego przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej, jak również stosownym służbom Komisji. Ośrodek Monitoringu i Informacji w porozumieniu z Państwem Członkowskim sprawującym przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej oraz z państwem wnioskującym zapewni efektywne zakończenie zdolności.

Artykuł 34

Sprawozdawczość i zdobyte doświadczenia

1. Właściwe organy państwa wnioskującego i państw uczestniczących, które udzieliły pomocy, jak również wysłani eksperci Komisji, przedstawią Ośrodkowi Monitoringu i Informacji swoje wnioski na temat wszelkich aspektów interwencji. Następnie zostanie przygotowany przez Ośrodek Monitoringu i Informacji ogólny raport na temat udzielonej pomocy.

2. Ośrodek Monitoringu i Informacji upowszechni wnioski z wyciągniętych lekcji w celu dokonania oceny oraz ulepszenia interwencji wspierających w ramach ochrony cywilnej.

Artykuł 35

Koszty

1. O ile nie zostanie uzgodnione inaczej państwo wnioskujące o pomoc ponosi koszty pomocy udzielonej przez państwa uczestniczące.

2. Państwo uczestniczące udzielające pomocy może, biorąc pod uwagę w szczególności charakter sytuacji krytycznej oraz zakres szkody, zaoferować swoją pomoc całkowicie lub częściowo za darmo. Państwo powyższe może także w każdym czasie zrzec się całości lub części zwrotu swoich kosztów.

3. O ile nie zostanie uzgodnione inaczej, w okresie trwania interwencji, państwo wnioskujące o pomoc zapewni zakwaterowanie i wyżywienie dla zespołów z państw uczestniczących oraz, w przypadku wyczerpania ich zapasów, uzupełni je na koszt własny. Niezależnie od powyższego zespoły udzielające pomocy będą zazwyczaj logistycznie niezależne oraz samowystarczalne przez rozsądny okres czasu, w zależności od wykorzystywanych środków, o czym poinformują Ośrodek Monitoringu i Informacji.

4. Koszty wysłania ekspertów Wspólnoty będą traktowane zgodnie z art. 20. Komisja poniesie te koszty.

Artykuł 36

Odszkodowania z tytułu szkód

1. Państwo wnioskujące powstrzyma się od formułowania wniosków o odszkodowania ze strony państw uczestniczących z tytułu szkód spowodowanych w ich majątku lub personelu, jeżeli taka szkoda wynika z interwencji wspierającej udzielonej na mocy niniejszej decyzji, o ile nie zostanie udowodnione, że jest ona spowodowana oszustwem lub poważnym naruszeniem.

2. W przypadku szkody wyrządzonej państwu trzeciemu w wyniku interwencji wspierającej, państwo wnioskujące oraz państwa uczestniczące udzielające pomocy będą współpracować w celu ułatwienia wypłacenia odszkodowania za taką szkodę.

Artykuł 37

Niniejsza decyzja jest skierowana do Państw Członkowskich.

ZAŁĄCZNIK III

Ogólne wymagania dotyczące zespołów wsparcia technicznego

Treść załącznika w formacie PDF