RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r., w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹), w szczególności jego art. 11 ust. 2 i 3,

uwzględniając wniosek przedłożony przez Komisję po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze co następuje:

A. OBOWIĄZUJĄCE ŚRODKI

1. W 1997 r. na mocy rozporządzenia (WE) nr 2398/97 (²), Rada nałożyła ostateczne cła antydumpingowe w wysokości od 2,6% do 24,7% na wwóz bielizny pościelowej z bawełny pochodzącej m.in. z Indii. W wyniku przyjęcia przez Organ ds. Rozstrzygania Sporów Światowej Organizacji Handlu (WTO) w marcu 2001 r. sprawozdania Panelu w sprawie „ceł antydumpingowych WE na wwóz bielizny pościelowej z bawełny z Indii” w ujęciu zmienionym sprawozdaniem Organu Apelacyjnego, Rada w sierpniu 2001 r. w drodze rozporządzenia (WE) nr 1644/2001 (³), zmieniła rozporządzenie (WE) nr 2398/97 zmniejszając stawkę celną dla Indii i określonych spółek indyjskich do poziomu 0-9,8% i zawieszając ich stosowanie. W kwietniu 2002 r. Rada w drodze rozporządzenia (WE) nr 696/2002 (⁴) potwierdziła ostateczne cło antydumpingowe nałożone na wwóz bielizny pościelowej z bawełny pochodzącej z Indii na mocy rozporządzenia (WE) nr 2398/97, zmienionego i zawieszonego rozporządzeniem (WE) nr 1644/2001.

B. WNISEK O DOKONANIE PRZEGLĄDÓW

2. W styczniu 2002 r. do Komisji wpłynął wniosek o przeprowadzenie przeglądu tymczasowego rozporządzenia (WE) nr 2398/97 zgodnie z art. 11 ust. 3 podstawowego rozporządzenia. Wniosek został złożony przez Komitet ds. Przemysłu Bawełniarskiego i Pokrewnych Przemysłów Tekstylnych Unii Europejskiej (dalej “Eurocoton” lub “wnioskodawca”), w imieniu producentów wytwarzających przeważającą część całkowitej produkcji bielizny pościelowej z bawełny we Wspólnocie. Wniosek uzasadniono faktem, iż w opinii wnioskodawcy doszło do istotnej zmiany w okolicznościach dotyczących stosowania dumpingu.

3. We wrześniu 2002 r. po opublikowaniu zawiadomienia o zbliżającym się terminie wygaśnięcia (⁵) obowiązujących ceł antydumpingowych do Komisji wpłynął wniosek Eurocotonu, reprezentującego przeważającą część całkowitej produkcji bielizny pościelowej z bawełny we Wspólnocie, o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia. Wniosek uzasadniono twierdzeniem, iż wygaśnięcie zastosowanych środków z dużym prawdopodobieństwem doprowadziłoby do kontynuacji lub nawrotu dumpingu i wyrządziłoby szkodę przemysłowi wspólnotowemu.

C. POSTĘPOWANIE

1. PROCEDURA

4. Komisja zbadała dowody przedstawione przez wnioskodawcę uznając je za wystarczające dla uzasadnienia rozpoczęcia przeglądu tymczasowego i przeglądu związanego z wygaśnięciem środków zgodnie z postanowieniami art. 11 ust. 2 i 3 podstawowego rozporządzenia. Po konsultacji z Komitetem Doradczym, Komisja wszczęła dwa postępowania poprzez opublikowanie obwieszczeń o ich rozpoczęciu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich (⁶). Zakres przeglądu tymczasowego ograniczono do zbadania działań dumpingowych.

5. Komisja oficjalnie poinformowała wnioskodawcę, producentów w kraju eksportującym i ich przedstawicieli o rozpoczęciu przeglądu tymczasowego i przeglądu związanego z wygaśnięciem środków, stwarzając wszystkim bezpośrednio zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie lub złożenia wniosku o przesłuchanie.

6. Grupa producentów eksportujących z Indii, jak również wspólnotowych producentów, wspólnotowych użytkowników oraz importerwó/handlowców wyraziła swoje opinie na piśmie. Wszystkie strony, o których mowa w akapicie 4, które w terminie określonym w obwieszczeniach o rozpoczęciu postępowania wnioskowały o przyznanie im możliwości wyrażenia swej opinii w przesłuchaniu, uzyskały taką możliwość pod warunkiem przedstawienia konkretnych powodów uzasadniających ich wniosek.

1.1. Okres postępowania

7. Postępowanie w sprawie dumpingu obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2001 r. (dalej “okres postępowania” lub „OP”).

1.2. Wybór próby statystycznej

8. Ze względu na dużą liczbę producentów eksportujących w stanowiącym przedmiot postępowania kraju eksportującym i zgodnie z art. 17 podstawowego rozporządzenia uznano za słuszne skorzystanie z metody próby statystycznej. W celu dokonania wyboru próby zgodnie z art. 17 ust. 2 podstawowego rpodstawowego rozporządzenia, do producentów eksportujących skierowano wezwanie do zgłoszenia się i dostarczenia w ciągu 15 dni od daty rozpoczęcia postępowania podstawowych informacji dotyczących wywozu do Wspólnoty w okresie postępowania, obrotów na rynku krajowym, oraz nazw wszystkich powiązanych spółek w sektorze odnośnego produktu i podejmowanych przez nich działań. Komisja zwróciła się w tej sprawie również do władz indyjskich.

9. Dziewięćdziesięciu czterech producentów eksportujących wyraziło zgodę na włączenie ich do próby statystycznej, dostarczając w wyznaczonym terminie wymagane informacje. Ośmiu z nich zostało włączonych do próby statystycznej. Kryteriami, jakie wzięto pod uwagę przy dokonywaniu wyboru próby statystycznej były: wielkość spółki w odniesieniu do sprzedaży eksportowej do Wspólnoty i fakt czy dana spółka prowadziła sprzedaż na rynku krajowym. Producentów eksportujących, którzy nie zostali ostatecznie włączeni do próby poinformowano, że wszelkie cła antydumpingowe nakładane na przywożone przez nich towary zostaną obliczone zgodnie z postanowieniami art. 9 ust. 6 podstawowego rozporządzenia, tzn. bez przekraczania średniego ważonego marginesu dumpingu ustalonego dla spółek w próbie statystycznej. Wyboru próby dokonano we współpracy z przedstawicielami producentów eksportujących i rządem Indii. We wnioskach Sprawozdania Organu Apelacyjnego, o którym mowa w akapicie 1 stwierdzono, że metoda obliczania kosztów administracji i sprzedaży oraz kosztów ogólnych i zysków w oparciu o średnią ważoną faktycznych kwot wydatkowanych i uzyskanych przez eksporterów lub producentów może być zastosowana wyłącznie wówczas gdy dysponuje się danymi dotyczącymi więcej niż jednego eksportera lub producenta. Z tego względu za kwestię pierwszorzędną uznano włączenie do próby statystycznej dwóch spółek prowadzących sprzedaż na rynku krajowym. Należy również nadmienić, że spośród 94 producentów, którzy się zgłosili jedynie dwóch mogło wykazać się sprzedażą na rynku krajowym. Jednakże, jedna ze spółek, która uprzednio zgodziła się uczestniczyć w postępowaniu wycofała się ze współpracy. Z tego względu zaistniała konieczność dokonania odpowiednich modyfikacji próby statystycznej, do której ostatecznie włączono siedem spółek, spośród których sześć prowadziło wyłącznie sprzedaż eksportową, a jedna zarówno eksportowała jak i sprzedawała na rynku krajowym produkty podobne.

10. Wnioskodawca twierdził, iż rezygnacja ze współpracy jednej ze spółek prowadzących sprzedaż na rynku krajowym powinna skutkować zastosowaniem postanowień zawartych w art. 18 podstawowego rozporządzenia. W związku z tym należy zaznaczyć, iż art. 18 podstawowego rozporządzenia został faktycznie zastosowany w odniesieniu do tejże spółki (zob. akapit 30). Ponadto, próba statystyczna nie straciła charakteru reprezentatywnego z tego względu, iż udział spółki, która odstąpiła od współpracy w łącznym wywozie towarów był niewielki. Nawet bez udziału tej spółki, wybrana próba składała się ze spółek realizujących 43% łącznego wywozu produktu stanowiącego przedmiot postępowania do Wspólnoty w okresie postępowania. Ponadto, brak współpracy ze strony tej spółki nie miał wpływu na ustalenie stosowania dumpingu przez spółki włączone do próby. Z tego względu roszczenie oddalono.

1.3. Indywidualne badanie spółek nie włączonych do próby statystycznej

11. Jedna ze spółek współpracujących, której nie włączono do próby statystycznej zwróciła się z wnioskiem o obliczenie dla niej indywidualnego marginesu dumpingu zgodnie z art. 17(3) podstawowego rozporządzenia, jednocześnie przedkładając w wyznaczonym terminie, odpowiedzi na przesłany kwestionariusz. Wniosek uznano za możliwy do przyjęcia w bieżącym postępowaniu.

1.4. Zainteresowane strony i wizyty weryfikacyjne

12. Komisja wysłała kwestionariusz do spółek włączonych do próby statystycznej, otrzymując w wyznaczonym terminie kompletne odpowiedzi. Komisja poddała weryfikacji te spośród uzyskanych informacji, które uznała za niezbędne dla stwierdzenia dumpingu i przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących spółek włączonych do próby:

— The Bombay Dyeing & Manufacturing C. Ltd, Bombaj

— Nowrosjee Wadia & Sons, Bombaj

— Prakash Cotton Mills Pvt. Ltd, Bombaj

— Texcellence Overseas, Bombaj

— Vigneshwara Exports Limited, Bombaj.

13. Na skutek sytuacji politycznej panującej w Indiach weryfikacje przeprowadzane na miejscu w siedzibach Jindal Worldwide Ltd, Ahmedabad i Mahalaxmi Exports, Ahmedabad zostały odwołane. Jednakże informacje dostarczone przez te spółki zostały wykorzystane pomimo braku weryfikacji. W tej kwestii należy zauważyć, iż ceny eksportowe stosowane przez te spółki ustalono na poziomie podobnym do cen innych poddanych badaniu spółek indyjskich o identycznej strukturze (tzn. głównie spółek produkujących wyłącznie na eksport). Ponadto dokonano sprawdzenia za pośrednictwem kilku unijnych importerów (poprzez porównanie faktur) i nie stwierdzono żadnych niezgodności w odniesieniu do cen eksportowych Jindal Worldwide Ltd, Ahmedabad i Mahalaxmi Exports, Ahmedabad.

14. Komisja przeprowadziła także wizytę weryfikacyjną w siedzibie Divya Textiles, Bombaj, która to spółka zwróciła się o indywidualne badanie, jak wspomniano w akapicie 11 powyżej.

2. BADANY PRODUKT

15. Postępowanie dotyczy tego samego produktu co postępowanie pierwotne, tzn. określonych rodzajów bielizny pościelowej z włókien bawełnianych, czystych lub z domieszką włókna sztucznego lub lnu (len nie może stanowić składnika dominującego), bielonej, farbowanej lub z nadrukiem, pochodzącej z Indii, objętej kodami CN ex 6302 21 00 (kody TARIC 6302 21 00 81, 6302 21 00 89), ex 6302 22 90 (kod TARIC 6302 22 90 19), ex 6302 31 10 (kod TARIC 6302 31 10 90), ex 6302 31 90 (kod TARIC 6302 31 90 90) i ex 6302 32 90 (kod TARIC 6302 32 90 19).

3. PRODUKT PODOBNY

16. Stwierdzono że bielizna pościelowa z włókna bawełnianego sprzedawana na rynku krajowym w Indiach i bielizna pościelowa z włókna bawełnianego przywożona do Wspólnoty z Indii są identyczne, lub bardzo do siebie zbliżone pod względem cech fizycznych i zastosowania końcowego. Dlatego też te rodzaje bielizny pościelowej z bawełny zostały uznane za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 podstawowego rozporządzenia.

D. WYNIKI POSTĘPOWANIA ODNOSZĄCEGO SIĘ DO PRZEGLĄDU TYMCZASOWEGO

1. WARTOŚĆ NORMALNA

1.1. Spółki włączone do próby statystycznej

17. Należy przypomnieć, że spośród siedmiu spółek włączonych do próby statystycznej, tylko jedna prowadziła sprzedaż na rynku krajowym. Spośród sześciu pozostałych spółek w próbie, jedna sprzedawała na rynku krajowym produkty zaliczające się do tej samej kategorii produktowej (innego rodzaju produkty z bawełny).

18. W przypadku jedynej spółki prowadzącej sprzedaż bielizny pościelowej na rynku krajowym stwierdzono, że żaden z rodzajów bielizny pościelowej z bawełny sprzedawanej na rynku krajowym nie był bezpośrednio porównywalny z towarem wywożonym do Wspólnoty w związku z różnicami jakościowymi między poszczególnymi produktami. Ponadto, wszelkie dostosowania niezbędne w celu zapewnienia porównywalności miałyby charakter szacunkowy. W konsekwencji, wartość normalną trzeba było określić na podstawie kosztów produkcji powiększonych o koszty administracyjne, ogólne i sprzedaży oraz zysk ze sprzedaży w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 6 podstawowego rozporządzenia.

19. Dla pozostałych spółek, nie prowadzących sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym, początkowo przewidywano ustalenie wartości normalnej, zgodnie z art. 2 ust.1 podstawowego rozporządzenia, w oparciu o ceny krajowe uzyskiwane przez spółkę prowadzącą sprzedaż na rynku krajowym. Jednakże niemożliwe było dokonanie porównania między produktami sprzedawanymi na rynku krajowym a produktami wywożonymi do Unii Europejskiej przez inne spółki. Z tego względu, dla wszystkich innych spółek współpracujących, w sytuacji braku sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym, należało także wyliczyć konstruowaną wartość normalną.

20. W świetle powyższych stwierdzeń, zgodnie z art. 2 ust.3 podstawowego rozporządzenia, w celu określenia konstruowanej wartości normalnej dla każdej spółki włączonej do próby statystycznej posłużono się kosztami produkcji omawianego produktu. W odniesieniu do kosztów administracyjnych, ogólnych i sprzedaży oraz zysków, nie można było skorzystać z możliwości przewidzianej w art. 2 ust. 6 lit. a) podstawowego rozporządzenia, czyli z dokonania obliczenia w oparciu o średnią ważoną faktycznych ilości określonych dla innych eksporterów lub producentów dla produkcji i sprzedaży produktu podobnego na rynku krajowym kraju pochodzenia, ponieważ występowała tylko jedna spółka prowadząca krajową sprzedaż produktu podobnego.

21. Dla pozostałych producentów eksportujących, w tym spółki prowadzącej sprzedaż na rynku krajowym produktów tej samej kategorii ogólnej, koszty administracji i sprzedaży oraz koszty ogólne ustalono zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) podstawowego rozporządzenia, biorąc pod uwagę wnioski ze sprawozdań przyjętych przez Organ ds. Rozstrzygania Sporów Światowej Organizacji Handlu. W konsekwencji, koszty administracji i sprzedaży oraz koszty ogólne określono na podstawie średniej ważonej kosztów administracji i sprzedaży oraz kosztów ogólnych jedynej spółki prowadzącej na rynku krajowym sprzedaż produktu podobnego i kosztów administracji i sprzedaży oraz kosztów ogólnych jedynej spółki prowadzącej sprzedaż produktów tej samej kategorii ogólnej (inne produkty z bawełny) na rynku krajowym.

22. Przy ustalaniu kwot zysku w przypadku spółki prowadzącej sprzedaż na rynku krajowym produktów tej samej kategorii ogólnej zastosowano kilka różnych sposobów w celu ustalenia godziwego zysku przy konstruowaniu wartości normalnej. Pierwszym sposobem było oparcie się na zyskach własnych spółki. Metody tej nie można było jednak zostać zastosować, ponieważ spółka generowała straty.

23. Indyjscy producenci eksportujący argumentowali, ż3 zgodnie z art. 2 ust.6 lit. c) podstawowego rozporządzenia, podstawę wyliczeń powinien stanowić górny pułap zysku spółki prowadzącej sprzedaż na rynku krajowym i spółki sprzedającej produkty należące do tej samej kategorii ogólnej. Biorąc pod uwagę fakt, iż spółki te generowały straty, indyjscy producenci eksportujący argumentowali, iż górnym pułapem zysku był z tego względu zysk zerowy.

24. Zgodnie z art. 2 ust. 3) podstawowego rozporządzenia, przy ustalaniu wartości normalnej należy uwzględnić określoną kwotę jako godziwy zysk. Z tego względu zysk zerowy nie może zostać uznany za górny pułap zysku.

25. Ostatecznie, w sytuacji braku jakiegokolwiek innego źródła dla pozyskania danych dotyczących uzyskiwanych zysków, dla wszystkich producentów eksportujących z Indii marżę zysku ustalono na poziomie 5%, czyli identycznym z poziomem przyjętym w pierwotnym postępowaniu, równym docelowemu zyskowi przemysłu Wspólnoty. W opinii wnioskodawcy ustalona marża zysku była zbyt niska.

26. Jednakże, wnioskodawca nie przedstawił żadnych powodów, dla których zysk w wysokości 5% miałby być zbyt niski a marża zysku w innej wysokości byłaby bardziej odpowiednia czy reprezentatywna. Ponadto nie dysponowano żadnymi informacjami na temat zysków uzyskiwanych ze sprzedaży omawianego produktu lub produktu zaliczanego do tej samej kategorii ogólnej na rynku krajowym, które można byłoby wykorzystać. Z tego względu, zgodnie z art. 2 ust. 6 lit. c) podstawowego rozporządzenia, uznano za słuszne przyjęcie marży zysku na poziomie ustalonym w pierwotnym postępowaniu, reprezentującej zysk, jaki wspólnotowy przemysł mógłby uzyskać na krajowym rynku w sytuacji braku szkodliwego dumpingu.

1.2. Spółka podlegająca indywidualnemu badaniu

27. Dla tej spółki, wartość normalną określono z wykorzystaniem metod opisanych w akapitach 19, 20, 21 i 25.

2. CENA EKSPORTOWA

28. Ponieważ cała sprzedaż eksportowa omawianego produktu odbywała się bezpośrednio do niezależnych klientów we Wspólnocie, cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 podstawowego rozporządzenia, czyli na podstawie ceny zapłaconej lub należnej do zapłaty za omawiany produkt sprzedawany w celu wywozu z Indii do Wspólnoty.

3. PORÓWNANIE

29. W celu przeprowadzenia uczciwego porównania, dokonano stosownych potrąceń w postaci korekt w stosunku do różnic w czynnikach, które, zgodnie z twierdzeniami wnioskodawców mogły mieć wpływ na ceny i ich porównywalność. Korekt tych dokonano zgodnie z art. 2 ust. 10 podstawowego rozporządzenia w stosunku do frachtu, obsługi i załadunku, transportu, kosztów uzyskania kredytu, kosztów ubezpieczenia, prowizji i pakowania.

4. MARGINES DUMPINGU

30. Wnioskodawca argumentował, iż wyjątek przewidziany w art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, zezwalający na dokonanie porównania między średnią ważoną wartością normalną i cenami wszystkich poszczególnych transakcji wywozowych do Wspólnoty powinien mieć zastosowanie dla niektórych spośród spółek włączonych do próby. Jednakże ustalono, iż warunki zezwalające na zastosowanie tej metody, w szczególności istnienie takiej struktury cen eksportowych, w której ceny w sposób istotny różniłyby się między poszczególnymi nabywcami, regionami lub okresami czasu, nie zostały spełnione. Z tego względu, zgodnie z art. 2 ust. 11 podstawowego rozporządzenia, margines dumpingu ustalono porównując średnią ważoną wartość zwykłą ze średnią ważoną cen wszystkich transakcji wywozowych do Wspólnoty.

(a) Producenci współpracujący włączeni do próby statystycznej

Ostateczne marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny przywozu cif na granicy Wspólnoty ustalono na następujących poziomach:

— The Bombay Dyeing & Manufacturing Co. and Nowrosjee Wadia & Sons

(spółka powiązana) 26,2%

— Mahalaxmi Exports 0%

— Prakash Cotton Mills Pvt. Ltd 0%

— Texcellence Overseas and Jindal Worldwide Ltd (spółka powiązana) 0%

— Vigneshwara Exports Limited 0%

(b) Inni producenci współpracujący nie włączeni do próby statystycznej

Jak objaśniono w akapicie 34, dla wszystkich innych producentów współpracujących nie włączonych do próby statystycznej margines dumpingu ustalono na poziomie 0%.

(c) Spółka współpracująca poddana indywidualnemu badaniu

— Divya Textiles 0%

(d) Spółki niewspółpracujące

Jak już nadmieniono w akapicie 9, jedna spółka odmówiła współpracy. Ponieważ nic nie wskazywało, że spółka ta nie stosowała dumpingu, a także aby nie premiować odmowy współpracy, margines dumpingu ustalono w oparciu o towary najczęściej eksportowane spośród towarów o najbardziej dumpingowych cenach wywożonych do Wspólnoty przez Bombay Dyeing & Manufacturing Co., tzn. na poziomie 31,4%.

E. POWODY ZAKOŃCZENIA PRZEGLĄDU TYMCZASOWEGO BEZ WPROWADZENIA ŚRODKÓW ANTYDUMPINGOWYCH

31. Obecny przegląd tymczasowy powinien zostać zakończony bez nakładania środków antydumpingowych ponieważ tylko niewielka część przywozu omawianych produktów pochodzących z Indii była przywozem dumpingowym i nie wydaje się prawdopodobne, aby ten nieznaczny wolumen przywozu dumpingowego mógł zdecydowanie wzrosnąć w przyszłości, przez co nie może on wyrządzić szkody . Wynika to z poniższej analizy.

1. ZDECYDOWANA WIĘKSZOŚĆ WYWOZU OMAWIANEGO TOWARU POCHODZĄCEGO Z INDII NIE BYŁA WYWOZEM DUMPINGOWYM

32. W odniesieniu do spółek włączonych do próby statystycznej, postępowanie dowiodło występowania dumpingu wyłącznie w przypadku jednej z nich (Bombay Dyeing), co stanowiło niecałe 8% łącznego wywozu omawianego produktu pochodzącego z Indii do Wspólnoty w okresie postępowania. Ponadto, jak już stwierdzono powyżej, jedna spółka odmówiła współpracy w postępowaniu, a wywożone przez nią towary zostały uznane za wywóz dumpingowy (zob. akapit 30 lit.d)). Jednakże, wywóz towarów do Wspólnoty zrealizowany przez tę spółkę w okresie postępowania stanowił tylko 0,4% łącznej ilości całkowitego wywozu pochodzącego z Indii.

33. Wnioski dotyczące dwóch wyżej wymienionych spółek kontrastują z sytuacją pozostałych czterech spółek w próbie statystycznej jak i sytuacją producenta eksportującego, wobec którego prowadzono indywidualne postępowanie. Żadna z tych pięciu spółek nie stosowała dumpingu. Ponadto, ich sytuacja była diametralnie różna od sytuacji Bombay Dyeing i spółki niewspółpracującej, ponieważ wytwarzały one produkt wyłącznie z przeznaczeniem na wywóz. Niepodlegający dumpingowi przywóz towarów w ramach próby statystycznej stanowił ok. 30% łącznej wielkości wywozu towarów pochodzenia indyjskiego.

34. Ponadto, współpracujący eksporterzy, których nie włączono do próby statystycznej i w stosunku do których nie prowadzonego indywidualnego postępowania, produkowali wyłącznie na wywóz (w oparciu o informacje uzyskane w odpowiedziach na pytania dotyczące próby zawarte w obwieszczeniu o rozpoczęciu postępowania). Innymi słowy, struktura ich spółek odpowiada strukturze spółek, o których mowa w akapicie 33, co w sposób przekonywający zdaje się świadczyć, że spółki te także nie stosowały dumpingu w wywozie.

35. Z powyższych informacji wynika, że ponad 90% wywozu z Indii do Wspólnoty w okresie postępowania nie było wywozem dumpingowym.

2. NIEWIELKA ILOŚĆ PRZYWOZU DUMPINGOWEGO NIE MOGŁA WYRZĄDZIĆ ŻADNEJ SZKODY

36. Istotna różnica między praktykami dumpingowymi wykrytymi w pierwotnym postępowaniu oraz w bieżącym postępowaniu nasuwa pytanie, czy związek przyczynowy ustalony w pierwotnym postępowaniu można uznać za obecny na podstawie wniosków z bieżącego postępowania.

37. Po pierwsze, dowiedziono, że w OP wwóz dumpingowy stanowił poniżej 8% wwozu odnośnego produktu pochodzącego z Indii. Pod względem udziału w rynku w OP wwóz dumpingowy stanowił niecały 1%, zaś pod względem udziału w łącznej wielkości wwozu ze wszystkich źródeł stanowił mniej niż 3%. Innymi słowy, wielkość wwozu dumpingowego jest nieistotna, biorąc pod uwagę normalnie stosowane wielkości progowe określone w rozporządzeniu podstawowym i Porozumieniu Antydumpingowym WTO. Po drugie, w wyniku postępowania wykazano, że z powodów wymienionych w akapitach 32-34, ponad 90% wwozu z Indii było wolne od dumpingu. W tych okolicznościach bardzo mało prawdopodobne jest powstanie jakiejkolwiek istotnej szkody w wyniku tego wwozu w OP. Ponadto, mając na względzie fakt, że przez większą część OP nie obowiązywały żadne cła, a wolumen wwozu wolnego od dumpingu był zawsze znaczący nie można w uzasadniony sposób zakładać, że sytuacja ta uległaby zmianie w przypadku niewprowadzenia środków.

38. Dlatego też w oparciu o ustalenia dokonane w trakcie niniejszego przeglądu, nie można zakładać, iż związek przyczynowy ustalony między stosowaniem dumpingu a szkodą zaistniałą w pierwotnym postępowaniu zachodzi również w bieżącym postępowaniu, jakkolwiek, bieżący, częściowy przegląd tymczasowy nie obejmował formalnie przeglądu związków przyczynowych stwierdzonych w pierwotnym postępowaniu.

39. Ponadto, środki, które wynikałyby z tego postępowania (zob. akapit 30) byłyby nieskuteczne, ponieważ nie obejmowałyby głównej części przywozu towarów z Indii.

3. WNIOSKI

40. W związku z powyższym zachodzi konieczność zakończenia przeglądu tymczasowego dotyczącego przywozu bielizny pościelowej z bawełny pochodzącej z Indii bez nakładania ceł antydumpingowych.

F. KONSEKWENCJE PRZEGLĄDU ZWIĄZANEGO Z WYGAŚNIĘCIEM ŚRODKÓW

41. W świetle wyników przeglądu tymczasowego, prowadzących do wygaśnięcia środków antydumpingowych nałożonych rozporządzeniem (WE) nr 2398/97, należy również zakończyć procedurę dotyczącą przeglądu związanego z wygaśnięciem środków.

G. UJAWNIENIE

42. Zainteresowane strony poinformowano o faktach i okolicznościach, na podstawie których zalecono zakończenie obecnego częściowego przeglądu tymczasowego i przeglądu związanego z wygaśnięciem środków bez wprowadzania środków , dając im możliwość wyrażenia swojej opinii. Ich opinie wzięto pod uwagę i w stosownych przypadkach odpowiednio zmieniono wnioski.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przegląd tymczasowy na podstawie art. 11 ust. 3 oraz przegląd związany z wygaśnięciem środków na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 dotyczącego przywozu bielizny pościelowej z bawełny pochodzącej z Indii zostają niniejszym zakończone bez wprowadzania środków antydumpingowych.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 17 grudnia 2003 r.