Akt prawny
obowiązujący
Wersja aktualna od 2009-11-19
Wersja aktualna od 2009-11-19
obowiązujący
Alerty
DECYZJA RADY
z dnia 28 listopada 2002 r.
ustanawiająca europejską sieć ochrony osób publicznych (2002/956/WSiSW)
(ostatnia zmiana: DUUEL. z 2009 r., Nr 283, poz. 62)
Alerty
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 30 ust. 1 lit. a) i c) oraz art. 34 ust. 2 lit. c),
uwzględniając inicjatywę Królestwa Hiszpanii(1),
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Oprócz zalecenia Rady z dnia 6 grudnia 2001 r. ustanawiającego wspólną skalę oceny zagrożeń w odniesieniu do osób publicznych, odwiedzających Unię Europejską(3), nie istnieją żadne przepisy, standardy ani podręczniki Unii o charakterze ogólnym, regulujące ochronę osób publicznych, bez względu na to, czy chodzi o krajowe osoby publiczne, pochodzące ze Wspólnoty lub spoza Wspólnoty.
(2) Nie można wykluczyć możliwości zamachów i ataków na te osoby.
(3) Ochrona osób publicznych należy do obowiązków przyjmującego Państwa Członkowskiego. Środki ochronne przyjmującego Państwa Członkowskiego oparte są wyłącznie na obowiązujących przepisach prawnych w danym Państwie Członkowskim i odpowiednich umowach międzynarodowych.
(4) Wzrastająca ilość podróży osób publicznych na terytorium Unii wymaga ustanowienia oficjalnego kanału komunikacyjnego i konsultacji między władzami krajowymi,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Artykuł 1
1. Tworzy się europejską sieć ochrony osób publicznych, zwaną dalej „siecią”.
2. Sieć składa się z krajowych służb policyjnych i innych służb, odpowiedzialnych za ochronę osób publicznych. Każde Państwo Członkowskie wyznacza jeden punkt kontaktowy. Informacje o wyznaczonych krajowych punktach kontaktowych, z późniejszymi zmianami, przekazywane są do Sekretariatu Generalnego Rady, który publikuje je w Dzienniku Urzędowym.
Artykuł 2
[1] Na użytek niniejszej decyzji określenie „osoba publiczna” oznacza każdą osobę, zarówno będącą urzędnikiem, jak i nim niebędącą, której przyznaje się ochronę przez służbę ochrony, zgodnie z ustawodawstwem krajowym państwa członkowskiego lub na podstawie przepisów organizacji lub instytucji o charakterze międzynarodowym lub ponadnarodowym.
Artykuł 3
1. Działalność sieci wspierana jest przez Państwo Członkowskie, sprawującego Prezydencję Rady.
2. Kraje kandydujące i Europol mogą również wyznaczyć punkt kontaktowy w celu uczestniczenia w sieci.
Prezydencja rozważa, na zasadzie jednostkowych przypadków, udział Komisji i Sekretariatu Generalnego Rady w działaniach sieci, określonych w art. 4 lit. a)-d).
Artykuł 4
Sieć ma następujące cele:
a) wspieranie wymiany informacji między departamentami, biorącymi udział w sieci, w szczególności:
- informacji i doświadczeń ogólnych i technicznych, dotyczących ochrony osób publicznych,
- informacji dotyczących najwłaściwszych kryteriów wyboru i szkolenia odpowiednich pracowników służb odpowiedzialnych za ochronę osób publicznych;
b) wspieranie rozwoju szeregu wspólnych najlepszych praktyk, w odniesieniu do działalności operacyjnej, podejmowanej przez departamenty uczestniczące w sieci;
c) wspieranie wzajemnego oddelegowywania urzędników departamentów, uczestniczących w sieci;
d) zezwalanie departamentom, uczestniczącym w sieci, na wymianę informacji, komunikowanie się i rozwijanie wspólnych stanowisk w zakresie:
- procedur i wniosków o zatwierdzenie, wnoszonych przez przyjmujące Państwo Członkowskie, dotyczących obecności na jego terytorium służb ochrony Państwa wnioskujacego, towarzyszących osobie publicznej,
- metod wspólnego działania w celu zapobiegania zamachom i atakom, włączając sposób, w jaki urzędnicy i zasoby mogą być wykorzystywane,
- protokołów w sprawie przyznania statusu priorytetowego chronionym osobom publicznym podczas podróży służbowych,
- współpracy z odpowiednimi służbami ścigania i innymi departamentami publicznymi,
- zaleceń dotyczących mediów;
e) sprzyjanie wymianie, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, informacji operacyjnych, za pośrednictwem punktów kontaktowych lub poprzez kontakty bezpośrednie między odpowiednimi służbami, informowanymi przez punkty kontaktowe, dotyczących zastosowania ochrony w przypadkach, w których ochrona osoby publicznej musi zostać zapewniona w dwóch lub więcej Państwach Członkowskich;
f) [2] sprzyjanie kontaktom między odnośnymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za zapewnianie służb ochrony w sprawie ochrony w przypadkach, w których osobom publicznym należy zapewnić ochronę w dwóch państwach członkowskich lub większej ich liczbie; kontakty te odbywają się za pośrednictwem punktów kontaktowych lub bezpośrednio między danymi służbami, zgodnie z informacjami pochodzącymi z punktów kontaktowych.
Artykuł 5
Sieć przedkłada roczne sprawozdanie do Rady w sprawie rozwoju jej działalności. Rada oceni działalność sieci co trzy lata.
Artykuł 6
Niniejsza decyzja staje się skuteczna od pierwszego dnia po jej przyjęciu przez Radę.
Sporządzono w Brukseli, dnia 28 listopada 2002 r.
(1) Dz.U. C 42 z 15.2.2002, str. 14.
(2) Opinia wydana dnia 30 maja 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(3) Dz.U. C 356 z 14.12.2001, str. 1.
[1] Art. 2 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 decyzji Rady 2009/796/WSiSW z dnia 4 czerwca 2009 r. zmieniającej decyzję 2002/956/WSiSW ustanawiającą europejską sieć ochrony osób publicznych (Dz.Urz.UE L 283 z 30.10.2009, str. 62). Zmiana weszła w życie 19 listopada 2009 r.
[2] Art. 4 lit. f) dodana przez art. 1 pkt 2 decyzji Rady 2009/796/WSiSW z dnia 4 czerwca 2009 r. zmieniającej decyzję 2002/956/WSiSW ustanawiającą europejską sieć ochrony osób publicznych (Dz.Urz.UE L 283 z 30.10.2009, str. 62). Zmiana weszła w życie 19 listopada 2009 r.