RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 2026/97 z dnia 6 października 1997 r. w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów nie będących członkami Wspólnoty Europejskiej(¹), w szczególności jego art. 14 i 15,

uwzględniając wniosek Komisji przedłożony po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. ŚRODKI TYMCZASOWE

(1) Na mocy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1411/2002(²), (zwanego dalej „tymczasowym rozporządzeniem”), na przywóz do Wspólnoty przędzy z teksturowanego włókna poliestrowego (zwanej dalej „TWP”) objętej kodem CN 5402 33 00 i pochodzącej z Indii nałożono tymczasowe cło wyrównawcze. Kwotę subsydiów dla Indonezji ustalono w wysokości de minimis i dlatego na kraj ten nie nałożono żadnego tymczasowego cła wyrównawczego.

(2) Równocześnie, Komisja, na mocy rozporządzenia (WE) nr 1412/2002(³), nałożyła także tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz TWP pochodzącej z Indii.

(3) Przypomina się, iż okresem badanym subsydiowania i szkód objęto okres od dnia 1 października 2000 r. do dnia 30 września 2001 r. Znaleziono błąd maszynowy w tymczasowym rozporządzeniu, potwierdzony w tabelach przedstawionych poniżej, iż badanie tendencji istotnych dla analizy szkód obejmowało okres od dnia 1 stycznia 1996 r. (a nie dnia 1 października 1997 r. zgodnie z treścią tymczasowego rozporządzenia) do końca IP (okresu objętego badaniem). Taki okres został wybrany w celu przeanalizowania ogólnego rozwoju sytuacji gospodarczej przemysłu wspólnotowego ze względu na wpływ nałożenia w 1996 r. środków antydumpingowych przeciwko Indonezji, Malezji, Taiwanowi i Tajlandii.

B. DALSZA PROCEDURA

(4) Po ujawnieniu zasadniczego stanu faktycznego i względów, na podstawie których podjęto decyzję o nałożeniu tymczasowych środków, kilka zainteresowanych stron przedłożyło uwagi na piśmie. Zgodnie z art. 11 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2026/97 (zwanego dalej „podstawowym rozporządzeniem”), wszystkie zainteresowane strony, które wnioskowały o przesłuchanie, uzyskały możliwość wysłuchania ich przez Komisję.

(5) Komisja kontynuowała poszukiwanie i weryfikowanie wszelkich informacji uznanych za niezbędne do poczynienia ostatecznych ustaleń.

(6) Wszystkie strony zostały poinformowane o zasadniczym stanie faktycznym i względach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznych ceł wyrównawczych i ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych poprzez tymczasowe cło. Przyznano im także okres czasu, w którym mogły przedstawić uwagi związane z powyższym ujawnieniem.

(7) Oprócz wizyt weryfikacyjnych, które zostały przeprowadzone przez Komisję na etapie tymczasowym, po nałożeniu środków tymczasowych, przeprowadzono wizytę w spółce Unifi Textured yarns Ltd - wspólnotowego producenta TWP z siedzibą w Irlandii.

(8) Rozważono argumenty przedstawione przez strony ustnie oraz w formie pisemnej i, gdzie właściwe, odpowiednio zmodyfikowano ustalenia tymczasowe.

C. PRODUKT OBJĘTY BADANIEM I PRODUKT PODOBNY

(9) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że w swojej analizie Komisja nie wzięła pod uwagę istnienia trzech różnych segmentów rynku TWP we Wspólnocie, na co dowodem jest, jak utrzymują, istnienie znacząco różnych poziomów cen sprzedaży TWP pochodzących z Indii, z innych państw trzecich i TWP produkowanych przez przemysł wspólnotowy. Jak twierdzą ci producenci eksportujący jest to potwierdzone faktem, iż średnie ceny przemysłu wspólnotowego podczas IP były o ponad 50% wyższe niż ceny przy przywozie z Indii, co ma stanowić wskaźnik, iż TWP produkowane we Wspólnocie różni się pod każdym względem od TWP pochodzących z Indii.

(10) Należy przypomnieć, że dokonano tymczasowego ustalenia, iż nie istnieją żadne znaczące różnice podstawowych cech i zastosowań różnych rodzajów i jakości TWP, i że w takiej sytuacji do celów niniejszego postępowania wszystkie rodzaje TWP powinny być traktowane jako jeden produkt. Przyjęto także tymczasowy wniosek, iż TWP produkowane w Indiach i wywożone do Wspólnoty mają podobne podstawowe cechy i zastosowania jak te wytworzone przez producentów wspólnotowych, które powinny być w związku z tym traktowane jako produkt podobny w rozumieniu art. 1 ust. 5 podstawowego rozporządzenia. W związku z tym różnice cen sprzedaży nie mogą same w sobie być traktowane jako kryterium ustalania produktu podobnego.

(11) Ponadto, w kwestii argumentu o segmentacji rynku, nie przedstawiono, ani nie znaleziono dowodów na istnienie wyraźnej linii podziału, opartej na obiektywnych kryteriach, które mogłyby wesprzeć wniosek, iż przywóz z Indii i produkty produkowane przez producentów wspólnotowych to różne produkty. Cena sprzedaży jako taka nie jest uważana za element wystarczający do uznania segmentacji rynku, w szczególności w sytuacji gdy stosowane są praktyki dumpingowe i subsydiowania. Ustalone między produktami różnice, które istotnie wiążą się ze zróżnicowaniem cen, brane są pod uwagę przy podcięciu i obliczaniu poziomu eliminującego szkody, przedstawionym w akapicie 46.

(12) Z powyższych powodów argument ten został odrzucony, a wnioski, iż TWP powinny być traktowane jako jeden produkt oraz iż ogólna analiza powinna zostać przeprowadzona na tym poziomie zostały odpowiednio potwierdzone.

(13) W przypadku braku dalszych uwag, definicje produktu objętego badaniem oraz produktu podobnego, wymienione akapitach 14-16 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

D. SUBSYDIA

I. INDIE

1. Pobieranie próbek

(14) Badanie subsydiowania w Indiach przeprowadzone zostało zgodnie z art. 27 podstawowego rozporządzenia. Po nałożeniu tymczasowego cła wyrównawczego, nie wpłynęły żadne uwagi dotyczące pobierania próbek od producentów eksportujących z Indii i w związku z tym wnioski wymienione w akapitach 17-23 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

2. System „paszportowy” uprawnienia celnego (DEPB) po dokonaniu wywozu

(15) Po ujawnieniu ustaleń tymczasowych, ze strony jednego producenta eksportującego i stowarzyszenia reprezentującego dany przemysł w Indiach wysunięty został argument, iż spółka przestała używać pozwoleń w ramach systemu DEPB podczas okresu objętego badaniem, dlatego dla tej spółki system nie stanowi podstawy do stosowania ceł wyrównawczych.

(16) Spółka nie poddała w wątpliwość ustalenia, iż wykorzystuje system DEPB po dokonaniu wywozu podczas IP ani tego, że system ten jest nadal dostępny w Indiach. Korzyści wynikające z systemu DEPB zostały obliczone na podstawie kredytu przyznanego w ramach pozwoleń, które zostały wykorzystane lub przekazane (sprzedane) podczas IP. Tak więc twierdzenie, iż spółka przestała otrzymywać pozwolenia w ramach systemu DEPB i w IP zaczęła korzystać z innego systemu nie zmienia faktu, iż taka spółka wykorzystywała i sprzedawała pozwolenia w ramach systemu DEPB podczas IP i że dany system był i jest dostępny dla spółki. Stwierdzono dlatego, że spółka odnosiła dodatkowe korzyści, wynikające z systemu DEPB podczas IP i że nie ma żadnego powodu aby wnioskować, iż spółka nie odniesie w przyszłości korzyści z takiego systemu.

(17) Dwóch producentów eksportujących wysunęło twierdzenie, iż wykorzystywali korzyści, wynikające ze stosowania systemu DEPB jedynie do celów nabycia surowców do produkcji rozpatrywanego produktu, co nie powinno być traktowane jako subsydium będące podstawą do nałożenia ceł wyrównawczych.

(18) Jak zostało to już wcześniej stwierdzone w ustaleniach tymczasowych, system DEPB nie jest dozwolonym systemem ceł zwrotnych w rozumieniu załączników I, II i III podstawowego rozporządzenia. Eksporter nie jest zobowiązany w do rzeczywistego wykorzystania przywożonych towarów wolnych od cła w procesie produkcji a wysokość kredytu nie jest obliczana w związku z faktycznie wykorzystanymi środkami inwestycyjnymi i produkcyjnymi. Towary, które są przywożone na warunkach takich kredytów, mogą zostać sprzedane na rynku krajowym lub wykorzystane w inny sposób. Ponadto pozwolenia mogą być sprzedawane bez ograniczeń. Badanie wykazało, iż te spółki sprzedały, odpowiednio, więcej niż 90% i 60% swoich pozwoleń w ramach systemu DEPB podczas IP. Ustala się dlatego, iż korzyści wynikające ze stosowania systemu DEPB, jakie uzyskały te spółki stanowią subsydium będące podstawą do nałożenia ceł wyrównawczych.

(19) Jeden producent eksportujący utrzymywał, że korzyści, uzyskiwane w ramach systemu DEPB powinny być ograniczone do liczby pozwoleń na wywóz rozpatrywanych produktów, tj. TWP, przyznanych w ramach systemu DEPB.

(20) Fakt, iż takie pozwolenia mogą być wykorzystywane do wszelkiego rodzaju przywozu lub nawet podlegać sprzedaży, nie pozwalał na przenoszenie całkowitych korzyści na inne produkty. Pozwolenia przyznawane na produkty inne niż rozpatrywany produkt mogą być wykorzystywane na przywożone środki inwestycyjne i produkcyjne, które wykorzystywane są bezpośrednio lub pośrednio w produkcji TWP. Rozciągnięcie korzyści w ramach systemu DEPB po dokonaniu wywozu na obrót eksportowy w IP powinno dlatego zostać potwierdzone (akapity 40 i 41 tymczasowego rozporządzenia).

(21) Jeden producent eksportujący stwierdził, że szereg odliczeń związanych z hipotetycznymi kosztami, zniżką podatkową, oprocentowaniem odsetek oraz stratami na różnicach kursowych.

(22) W rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. a) podstawowego rozporządzenia, tylko niezbędne koszty poniesione w celu zakwalifikowania się do lub otrzymania subsydium mogą być odejmowane od całkowitego subsydium. W związku z tym takie hipotetyczne ulgi, o które wystąpił eksporter nie podlegają odjęciu od ustalonej wysokości subsydium będącego podstawą do nałożenia ceł wyrównawczych.

(23) W związku z powyższym podtrzymuje się ustalenia wymienione w akapitach 31-41 tymczasowego rozporządzenia.

3. System promocji wywozu dóbr inwestycyjnych (EPCGS)

(24) Jeden producent eksportujący stwierdził, iż korzyści w ramach EPCG powinny być rozciągnięte na podstawie całkowitego obrotu (eksportowego i krajowego) biorąc pod uwagę fakt, iż dobra inwestycyjne uzyskane w ramach takiego systemu zostały wykorzystane zarówno w produkcji krajowej jak i eksportowej.

(25) Stwierdza się, iż EPCG jest wyraźnie systemem subsydiowania uwarunkowanym prawnie od wyników wywozu w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) podstawowego rozporządzenia. Pozwolenie nie może zostać otrzymane bez zobowiązania się do wywozu towarów. Powyższe ustalenie nie zostało podważone.

(26) Dlatego subsydium wywozowe, tzn. zwolnienie z cła dla dóbr inwestycyjnych uzyskane w ramach takiego systemu powinno zostać rozciągnięte na obrót eksportowy.

(27) Ten sam producent eksportujący stwierdził, iż przy obliczaniu korzyści wynikających z systemu EPCG należy brać pod uwagę tylko inwestycje wykorzystane przy wytwarzaniu rozpatrywanego produktu, tj. TWP.

(28) Pozwolenia EPCG zostały uzyskane przez tego producenta eksportującego nie tylko na produkcję rozpatrywanego produktu (TWP), ale także na produkcję innych produktów takich jak przędza zbliżona do poliestru (PZP), który jest głównym nakładem w produkcji TWP. PZP produkowano w trzech różnych zakładach i sprzedawano jako produkt gotowy lub wykorzystywano do wytwarzania innych produktów.

(29) Na podstawie sprawozdań finansowych spółki nie można było ustalić, które dobra inwestycyjne, ani też jaka ich część została wykorzystana do produkcji TWP. Stwierdzono dlatego, że porównanie całkowitych korzyści wynikających z pozwoleń EPCG z całkowitym obrotem eksportowym stanowi najwłaściwszy sposób ustalenia wysokości subsydium.

(30) W związku z tym potwierdza się ustalenia, wymienione w akapitach 42-49 tymczasowego rozporządzenia.

4. Wysokość subsydiów będących podstawą do nałożenia ceł wyrównawczych

(31) Po nałożeniu tymczasowego cła wyrównawczego, wykryto błąd maszynowy w całkowitej wysokości subsydium ustalonej dla współpracujących spółek nieujętych w próbie. W szczególności wysokość subsydium ad valorem ustalonej w akapicie 69 tymczasowego rozporządzenia określona na 5,0%, dla współpracujących spółek nieujętych w próbie powinna wynosić 5,2%.

(32) Stowarzyszenie reprezentujące przemysł Indii stwierdziło, że rzeczywista średnia ważona wysokość dla trzech spółek poddanych badaniu znajdowała się poniżej progu de minimis i w związku z tym „postępowanie powinno zostać zakończone zgodnie ze spójnym orzecznictwem WE.”

(33) Jak określono w akapicie 69 tymczasowego rozporządzenia, dla wszystkich producentów eksportujących z Indii wysokość subsydium została ustalona w wysokości od 1,0% do 9,1%. Tylko dla jednej spółki wysokość subsydium okazała się niższa niż 3% próg de minimis obowiązujący dla Indii.

(34) Krajowa średnia ważona wysokości subsydium, przy uwzględnieniu wszystkich wysokości subsydium ustanowionych w akapicie 69 tymczasowego rozporządzenia, wynosi 3,9%, tj. znajduje się powyżej progu de minimis. Dlatego nie ma powodu aby zakończyć postępowanie przeciwko Indii.

(35) Żadne inne zmiany wysokości subsydium ustanowionych akapitach 68 i 69 tymczasowego rozporządzenia nie okazały się konieczne. Dlatego potwierdza się ustalenia w sposób następujący:

Rodzaj subsydium	EOU/EPZ	DEPB po dokonaniu wywozu	EPCGS	ITES	Pozwolenie zaliczkowe	Razem
IndoRama Synthetics Limited		2,9%	1,2%			4,1%
Reliance Industries Limited		0,4%		0,6%		1,0% de minimis
Welspun Syntex Limited		9,1%				9,1%
Współpracujący producenci eksportujący nieujęci w próbie						5,2%
Wszystkie inne spółki						9,1%

II. INDONEZJA

(36) Po nałożeniu środków tymczasowych, nie otrzymano żadnych uwag na temat ustalenia wysokości de minimis subsydium dla Indonezji. Dlatego potwierdza się ustalenia zawarte w akapitach 70-74 tymczasowego rozporządzenia i postępowanie wobec Indonezji powinno zostać zakończone.

E. DEFINICJA PRZEMYSŁU WSPÓLNOTOWEGO

(37) Wkrótce to po nałożeniu środków tymczasowych, spółka Dupont SA, będąca jednym ze współpracujących producentów wspólnotowych, określonych w definicji przemysłu wspólnotowego, na etapie tymczasowym całkowicie zaprzestała produkcji TWP w ramach Wspólnoty, utrzymując, iż wynika to z niskich cen importowych na rynku wspólnotowym. W związku z ostatecznym charakterem takiego wydarzenia uznano za właściwe zaprzestać traktowania firmy Dupont SA jako należącej do przemysłu wspólnotowego. W związku z tym przy formułowaniu ostatecznych ustaleń, uznano, iż definicja przemysłu wspólnotowego mieści w sobie dwóch pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych, tzn. UNIFI Textured yarns Ltd oraz Sinterama Spa.

(38) Dlatego sprawdzono, czy dwie takie spółki wciąż są odpowiedzialne za większą część produkcji wspólnotowej zgodnie z art. 10 ust. 8 podstawowego rozporządzenia. Stwierdzono, iż łączna produkcja dwóch pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych wynosi 30% całkowitej produkcji wspólnotowej podobnych produktów we Wspólnocie podczas IP. Przekracza to próg 25% wymieniony w wyżej wymienionym artykule. Dlatego uznaje się, że te dwie spółki stanowią przemysł wspólnotowy w całkowitej zgodności z art. 9 ust. 1 podstawowego rozporządzenia.

(39) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że tymczasowa analiza szkód przeprowadzona została z uwzględnieniem mniejszości producentów wspólnotowych. Opierali swój zarzut na fakcie, iż skarżący producenci wspólnotowi, którzy faktycznie brali udział w badaniu nie reprezentowali większości produkcji wspólnotowej.

(40) Argument ten jest nieprawidłowy i zostało odrzucony ze względu na to, iż dwie pozostałe spółki reprezentują ponad 25% całkowitej produkcji wspólnotowej. Dlatego potwierdza się, że dwaj współpracujący producenci wspólnotowi stanowią przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 podstawowego rozporządzenia.

F. SZKODY

1. Konsumpcja Wspólnoty

(41) W przypadku braku nowych informacji potwierdza się tymczasowe ustalenia, dotyczące konsumpcji we Wspólnocie przedstawione w akapitach 84-85 tymczasowego rozporządzenia. W okresie objętym badaniem konsumpcja Wspólnoty przebiegała jak następuje:

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Konsumpcja Wspólnoty	285 640	341 660	369 031	353 376	360 176	339 352
1996 = 100	100	120	129	124	126	119

2. Przywóz subsydiowany z Indii

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Przywóz z Indii	7 583	16 992	17 210	7 696	12 886	22 683
1996 = 100	100	224	238	156	247	299
Udział w rynku	2,7%	5,0%	4,9%	3,3%	5,2%	6,7%
Ceny	1,9	2,0	1,7	1,4	1,8	1,7
1996 = 100	100	107	91	75	95	93

(42) W kategoriach bezwzględnych wielkość przywozu z Indii prawie się potroiła w okresie objętym badaniem, wzrastając z 7 583 ton w 1996 r. do 22 683 ton w IP. Należy zauważyć, że w okresie od 1999 r do IP, w czasie, gdy całkowita konsumpcja Wspólnoty zmniejszyła się, wielkość przywozu z Indii uległa niemal podwojeniu.

(43) Przywóz z Indii zwiększył swój udział w rynku wspólnotowym z 2,7% w 1996 r. do 6,7% w IP. Równocześnie z szybkim wzrostem wielkości przywozu między 1999 r. a IP, jego udział w rynku wzrósł z 3,3% do 6,7%, podczas gdy ogólna konsumpcja Wspólnoty uległa zmniejszeniu.

(44) Jeśli chodzi o średnią cenę importową, to z początku wzrosła ona w okresie od 1996 r. do 1997 r. a następnie zmniejszyła się. Najniższy poziom cen został osiągnięty w 1999 r.

(45) W przypadku braku uwag dotyczących ilości i cen przy przywozie z Indii, tymczasowe ustalenia przedstawione w akapitach 86-88 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

(46) Biorąc pod uwagę podcięcie cenowe, wyżej wymienione zmiany dotyczące składu przemysłu wspólnotowego, dokonano przeglądu obliczeń. Metody obliczania marginesów podcięcia cenowego, przedstawionych w akapitach 89 i 92 tymczasowego rozporządzenia, pozostają jednakże bez zmian. Przypomina się, iż do celów analizy podcięcia cenowego, ceny różnych rodzajów TWP pochodzących z Indii były porównywane z cenami podobnych rodzajów produktów produkowanych i sprzedawanych przez przemysł wspólnotowy. Porównanie ogólnych średnich cen, proponowane przez indyjskich producentów eksportujących, nie brałoby pod uwagę istnienia różnych rodzajów produktu i prowadziłoby do wprowadzających w błąd wyników.

(47) Na tej podstawie, po skorygowaniu marginesów podcięcia cenowego wyrażonych jako udział procentowy cen przemysłu wspólnotowego, wynosiły od 23% do 28% dla producentów eksportujących, którzy brali udział w badaniu.

(48) Ze względu na fakt, iż wysokość subsydium ustalona dla jednego indyjskiego producenta eksportującego okazała się znajdować poniżej progu de minimis, Komisja zbadała, czy wyłączenie tego przywozu niesubsydiowanego zmieni w sposób znaczący powyższe wnioski. Na tej podstawie stwierdzono, że poziom wzrostu przywozu subsydiowanego z Indii jest porównywalny, zarówno co do jego wielkości bezwzględnej jak i w kategoriach względnych, tzn. uległ on podwojeniu między 1996 r. a IP, a dokładniej, po spadku w 1999 r., również podwoił się między tym rokiem a IP. Jeśli chodzi o średnie ceny importowe, nawet jeśli w okresie objętym badaniem istniała tendencja wzrostowa, ceny przy przywozie z Indii wciąż były niższe niż ceny przemysłu wspólnotowego w okresie objętym badaniem, tzn. o 23% do 28%. Dlatego wnioskuje się, że nawet jeśli wykluczy się do celów powyższej analizy przywóz ze spółki, dla której ustalono wysokość szkód poniżej poziomu de minimis, wnioski takiej analizy pozostaną podobne.

3. Sytuacja w przemyśle wspólnotowym

(49) Po wyżej wymienionym wyłączeniu jednego współpracującego producenta wspólnotowego z definicji przemysłu wspólnotowego, tymczasowo ustalone wskaźniki szkód zostały odpowiednio zmienione. Poniższe dane przedstawiają zmiany wskaźników szkód w okresie objętym badaniem w odniesieniu do dwóch pozostałych współpracujących producentów wspólnotowych. Ze względu na poufny charakter informacji, wynikający z faktu, iż przemysł wspólnotowy składa się tylko z dwóch producentów wspólnotowych, dane liczbowe zostały zaindeksowane.

Produkcja, zdolność produkcyjna i wykorzystanie zdolności produkcyjnych (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Wielkość produkcji	100	112	117	112	122	118
Zdolność produkcyjna	100	110	116	118	130	135
Wykorzystanie zdolności produkcyjnej	100	101	101	95	94	88

(50) Wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosła o 18% w okresie objętym badaniem. Należy zauważyć, że główny wzrost nastąpił w okresie między 1996 r. i 1998 r., W okresie późniejszym wielkość produkcji nie była stała i osiągnęła w IP poziom porównywalny do poziomu, który osiągnęła w 1998 r.

(51) Zdolność produkcyjna ustalona została na podstawie teoretycznej maksymalnej produkcji na godzinę wykonywanej przez istniejące maszyny pomnożona przez teoretyczne roczne godziny pracy, biorąc pod uwagę przerwy na konserwację i inne podobne przerwy w produkcji.

(52) Wzrost zdolności produkcyjnej nastąpił w dwóch etapach. Pierwszy wzrost miał miejsce w okresie między 1996 r. i 1998 r., przy czym wzrost wyniósł 16%. Należy zauważyć, że wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosła także w porównywalnym stopniu w tym okresie, co dało w efekcie stabilny i wysoki poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych. Drugi wzrost nastąpił w okresie między 1999 r. i końcem IP, kiedy zdolność produkcyjna wzrosła o około 14%. W tym okresie poziom produkcji pozostawał względnie stały, co wyjaśnia zmniejszenie stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnych.

Zapasy (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Zapasy	100	62	10	5	25	72

(53) Zmniejszenie poziomu zapasów w okresie od 1996 r. do 1999 r. wyjaśnione jest znaczącym wzrostem wielkości sprzedaży, w porównaniu z wielkością produkcji w tym samym okresie. W okresie późniejszym, poziom zapasów wzrósł ze względu na znaczące obniżenie wielkości sprzedaży przy niewielkim wzroście produkcji.

Wielkość sprzedaży, udział w rynku i wzrost (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Wielkość sprzedaży	100	116	121	116	116	106
Udział w rynku	100	98	94	94	92	89

(54) Wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego wzrosła w okresie objętym badaniem o 6%. Osiągnęła szczyt w 1998 r. (wzrost o 21% w porównaniu z 1996 r.) a potem spadła o 13% w następnym okresie.

(55) W okresie od 1996 r. do 1998 r., wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego cechowała się mniej znaczącym wzrostem w porównaniu do całkowitej konsumpcji we Wspólnocie. W związku z tym jej spadek zaznaczył się bardziej, niż spadek całkowitego popytu na TWP zaobserwowany we Wspólnocie od 1998 r. do IP. To wyjaśnia dlaczego udział w rynku stale się zmniejsza.

(56) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że Komisja powinna była wziąć pod uwagę zachodzące w okresie objętym badaniem zmiany udziału w rynku wszystkich producentów wspólnotowych, a nie tylko zmiany udziału w rynku przemysłu wspólnotowego. To pokazałoby ogólny wzrost udziału w rynku.

(57) Należy zauważyć, że zgodnie z art. 8 ust. 1 podstawowego rozporządzenia, określenie szkód należy rozumieć jako istotne szkody przemysłu wspólnotowego. Wynika z tego, iż określenie szkody ograniczone jest do ogólnej sytuacji gospodarczej współpracujących producentów wspólnotowych stanowiących przemysł wspólnotowy określony w akapicie 40. Ponadto, tabela w akapicie 86 wykazuje, że udział w rynku innych producentów wspólnotowych w okresie objętym badaniem również się w znacznym stopniu zmniejszył. Rola innych producentów wspólnotowych została skądinąd oceniona w przy rozważaniu związku przyczynowego. Dlatego argument powyższy został odrzucony.

Ceny sprzedaży (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Średnia cena sprzedaży	100	100	100	93	90	95

(58) Średnie ceny sprzedaży przemysłu wspólnotowego pozostawały stałe w okresie od 1996 r. do 1998 r i zmniejszyły się o 5% w okresie następnym. Przypomina się, iż takie porównanie cen dla porównywalnych rodzajów produktów sprzedawanych na rynku wspólnotowym w IP pozwoliło ustalić marginesy podcięcia cenowego wynoszące 23-25%.

Rentowność (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Rentowność	100	125	106	40	— 223	— 254

(59) Rentowność przemysłu wspólnotowego wyrażona w kategoriach zysku ze sprzedaży netto na rynku wspólnotowym spadła znacząco w okresie objętym badaniem z poziomu dodatniego w 1996 r. do znacząco ujemnego poziomu w IP.

Inwestycje i zdolność do podwyższania kapitału (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Inwestycje	100	59	183	90	69	18

(60) Poziom inwestycji był szczególnie wysoki w latach 1996 i 1998 i należy go wiązać ze wzrostem zdolności produkcyjnej. W IP, inwestycje były znacznie ograniczone w porównaniu do wyżej wymienionych lat.

(61) Zdolność do podwyższania kapitału przemysłu wspólnotowego zarówno od zewnętrznych dostawców oraz od spółek dominujących na początku okresu objętego badaniem nie uległa poważniejszym zmianom. Jednakże, uwzględniając poziom strat w IP, zdolność do podważania kapitału została poważnie zagrożona w IP.

Zwrot z inwestycji (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Zwrot z aktywów	100	170	130	25	—5	— 45

(62) Zwrot z aktywów netto (wyrażający rentowność jako procent sumy aktywów przemysłu wspólnotowego) został w tym przypadku uznany za wystarczający wskaźnik.

(63) Zmiany wysokości zwrotu z aktywów netto były zgodne z wartościami rentowności i wykazywały wyraźny upadek sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego, w szczególności po 1998 r.

(64) Indyjscy producenci eksportujący zakwestionowali poziom zwrotu z aktywów netto na podstawie odpowiednich zmian cen TWP i głównych surowców użytkowanych w produkcji TWP (tzn. PZP). Argumentowano, że średnia cena sprzedaży TWP wzrosła znacznie więcej niż cena nabycia PZP i to powinno dać pozytywne zmiany zwrotu z aktywów netto.

(65) Należy po pierwsze zauważyć, że w okresie od 1999 r. do IP średnie ceny TWP i PZP zmieniały się w podobny sposób. Po drugie, należy wziąć pod uwagę inne elementy kosztów, tj. inne wykorzystywane materiały, a także koszty produkcji. Wszystkie te elementy zostały zweryfikowane i wzięte pod uwagę przy obliczaniu rentowności i zwrotu z inwestycji w okresie objętym badaniem. W tej kwestii należy również wziąć pod uwagę zmiany wartości aktywów. W związku z tym, wyżej wymieniony argument został odrzucony.

Przepływ środków pieniężnych (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Przepływ środków pieniężnych	100	163	67	195	72	43

(66) Wartości liczbowe dotyczące przepływu gotówki potwierdziły pogorszenie się sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego. Pozostały one jednak dodatnie podczas całego okresu objętego badaniem i osiągnęły najwyższy poziom w 1999 r. Ten najwyższy poziom wynikał głównie z przypływu gotówki w 1999 r. dzięki znaczącej liczbie transakcji sprzedaży zanotowanych w 1998 r., które to wpłynęły faktycznie w 1999 r.

Zatrudnienie, płace i wydajność (1996 = 100)

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Pracownicy	100	106	120	129	131	123
Płace	100	117	125	142	141	145
Wydajność	100	105	98	87	93	95

(67) Liczba pracowników wzrosła w okresie objętym badaniem o 23%. Koszty zatrudnienia w tym samym okresie wzrosły o 45%.

(68) Wydajność w okresie objętym badaniem zmalała o 5%.

Uzdrowienie sytuacji po uprzednim dumpingu

(69) W okresie od 1996 r. do 1998 r., wyniki finansowe przemysłu wspólnotowego były zadawalające, wykazując, iż nastąpiła przynajmniej częściowa poprawa po okresie przywozu dumpingowego pochodzącego z państw trzecich, na który nałożono środki antydumpingowe w 1996 r. W okresie późniejszym, między 1999 r. a IP, w związku ze wzrostem przywozu subsydiowanego z Indii sytuacja przemysłu wspólnotowego stała się znowu zagrożona.

Rzeczywiste marginesy subsydium

(70) Ostateczne marginesy subsydium są wyraźnie znaczące. Biorąc pod uwagę ilość i ceny przywozu subsydiowanego, wpływ tych marginesów subsydium powinna być uważana za znaczną.

4. Wnioski w sprawie szkody

(71) Tymczasowy wniosek, że przemysł wspólnotowy poniósł istotną szkodę w IP w rozumieniu art. 8 podstawowego rozporządzenia zostaje potwierdzony. Niekorzystna sytuacja przemysłu wspólnotowego stała się widoczna w okresie po 1998 r. W okresie między 1996 r. i 1998 r. wielkość produkcji przemysłu wspólnotowego wzrosła (+17%), a stopień wykorzystania zdolności produkcyjnej był wysoki, wielkość sprzedaży również wzrosła (+21%) podczas gdy ceny sprzedaży pozostawały stabilne i produkcja nadal przynosiła zyski (w kategoriach zwrotu z obrotu netto, zwrotu ze sumy aktywów i przepływu środków pieniężnych). W związku z tym przemysł wspólnotowy mógł zwiększać swoje inwestycje, liczbę pracowników, a przepływ środków pieniężnych był w tym okresie korzystny. Tę dobrą sytuację rozwojową wyjaśnia połączenie pozytywnych skutków wprowadzenia środków antydumpingowych przeciwko Indonezji, Tajlandii, Tajwanowi i Malezji, przywracając uczciwy handel w na rynku wspólnotowym i zwiększając konsumpcję TWP Wspólnoty.

(72) Po 1998 r., sytuacja przemysłu wspólnotowego zaczęła się znacząco pogarszać. Nawet jeśli wielkość produkcji pozostała taka sama, wykorzystanie zdolności produkcyjnej zmniejszyło się o siedem punktów procentowych, wielkość sprzedaży zmniejszyła się o 13%, a ceny sprzedaży zmniejszyły się 5%. W rezultacie przemysł wspólnotowy zaczął ponosić poważne straty, a istniejąca sytuacja wywarła także niekorzystny wpływ na poziom inwestycji.

(73) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że niektóre z wyżej wyszczególnionych wskaźników szkód zmniejszały się w okresie objętym badaniem i odpowiednio nie wskazywały na zaistnienie szkód.

(74) Należy, po pierwsze, zauważyć, że zgodnie z art. 8 ust. 5 podstawowego rozporządzenia, żaden z czynników ekonomicznych wymienionych w niniejszym artykule nie stanowi decydującej wytycznej co do tego, czy przemysł wspólnotowy ponosi istotne szkody. Co jednak ważniejsze, o ile sytuacja gospodarcza przemysłu wspólnotowego uległa poprawie w okresie od 1996 r. do 1998 r., wartości liczbowe i powyższe wnioski wskazują wyraźnie, iż w okresie następnym miało miejsce silne pogorszenie sytuacji przemysłu wspólnotowego i że w IP przemysł wspólnotowy poniósł istotne szkody. Dlatego argument został odrzucony i powyższy wniosek, tj. że przemysł wspólnotowy poniósł istotne szkody, zostaje potwierdzony.

G. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Wstęp

(75) Zgodnie z art. 8 ust. 6 podstawowego rozporządzenia, zbadano, czy istotne szkody poniesione przez przemysł wspólnotowy, określony w akapicie 40, zostały spowodowane przez przywóz subsydiowany z Indii. Zgodnie z art. 8 ust. 7 podstawowego rozporządzenia, Komisja zbadała inne znane czynniki, które mogły przysporzyć szkód przemysłowi wspólnotowemu w celu upewnienia się, czy jakaś szkoda spowodowana przez te czynniki nie została niewłaściwie przypisana przywozowi subsydiowanemu.

2. Wpływ przywozu subsydiowanego

(76) Między 1996 r. a IP, wielkość przywozu pochodzącego z Indii potroiła się z 7 583 ton do 22 683 ton. Przywóz ten wzrósł w dwóch etapach: po raz pierwszy w okresie między 1996 r. a 1998 r., zwiększając się o 138%, oraz w okresie od 1999 r. do IP, zwiększając się o 92%, z 11 824 ton do 22 683 ton, tzn. wzrost wyniósł około 10 800 ton. Należy zauważyć, że, o ile pierwszy wzrost miał miejsce w okresie, gdy rynek wspólnotowy wciąż się zwiększał, drugi z nich nastąpił w czasie, gdy konsumpcja Wspólnoty uległa znaczącemu zmniejszeniu (-14 000 ton). W tym samym okresie, tj. od 1999 r. do IP, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się o około 13%.

(77) To samo widać w kategoriach względnych. Udział w rynku produkcji indyjskiej wzrósł z 2,7% w 1996 r. do 6,7% w IP. Ten wzrost miał miejsce w dwóch etapach: między 1996 r. i 1998 r., z 2,7% do 4,9%, i między 1999 r. i IP, z 3,3% do 6,7%.

(78) W roku 1999 r., ceny przy przywozie z Indii osiągnęły niski poziom przeciętnie 1,4 EUR za tonę, co stanowiło spadek o około 17% w porównaniu z rokiem poprzednim i o 26% w porównaniu z 1996 r. Przy pomocy tej polityki niskich cen producenci indyjscy mogli podnieść wielkość sprzedaży i odzyskać utracone udziały w rynku w 2000 r. i w IP. Ceny osiągnęły wtedy swój poziom z 1998 r., ale wciąż pozostały średnio niższe od poziomu z lat 1996 i 1997.

(79) Należy przypomnieć, że w IP, powstały znaczące marginesy podcięcia cenowego, wahające się od 23% do 28%. To wskazuje wyraźnie na silny nacisk cenowy wywierany przez przywóz z Indii w IP. Istotnie przy udziale w rynku wynoszącym w IP 6,7%, taki poziom podcięcia cenowego miał niewątpliwie znaczący negatywny wpływ na przejrzysty i znajdujący się w depresji rynek wspólnotowy i na produkt, który jest szczególnie wrażliwy na ceny.

(80) Równocześnie udział przemysłu wspólnotowego zmniejszył się o około jeden punkt procentowy między 1996 r. i 1998 r., i o następny punkt procentowy między 1999 r. i IP. Zmniejszenie to należy rozpatrywać w świetle zmian cen w przemyśle wspólnotowym. Przemysł wspólnotowy musiał obniżyć swoje ceny o 7% w 1999 r. w porównaniu z 1998 r., w celu zachowania swej pozycji na rynku. Należy przypomnieć, że w tym samym roku ceny przy przywozie z Indii zmniejszyły się o 17%. W okresie późniejszym ceny przemysłu wspólnotowego pozostały względnie stabilne, utrzymując się jednakże na poziomie niewystarczającym do zachowania pozytywnej sytuacji finansowej. W odróżnieniu od przemysłu indyjskiego, przemysł wspólnotowy był w stanie poprawić swojej średniej ceny sprzedaży w okresie od 2000 r. do IP.

(81) W okresie od 1996 r. do 1998 r., pomimo wzrostu przywozu z Indii przemysł wspólnotowy rozwijał się pomyślnie, ponieważ na rosnącym rynku wspólnotowym przywrócony został uczciwy handel po nałożeniu ceł antydumpingowych na przywóz TWP pochodzących z różnych krajów (patrz niżej). Od 1999 r., jednakże, sytuacja finansowa przemysłu wspólnotowego pogorszyła się znacznie. Jak to wyjaśniono powyżej, wielkość sprzedaży i ceny zaczęły spadać, co wywarło poważny wpływ na rentowność, zwrot z inwestycji oraz przepływ środków pieniężnych. Nastąpiło to w okresie, gdy ceny produktów indyjskich znacznie zmalały, a wielkość przywozu zaczęła znacznie wzrastać, tzn. wielkość przywozu produktów indyjskich podwoiła się w okresie od 1999 r. do IP.

3. Wpływ wszelkich innych znanych czynników

Przywóz pochodzący z innych państw trzecich

(82) Ponieważ żadna z zainteresowanych stron nie zgłosiła żadnych dodatkowych uwag, wniosek zawarty w akapicie 121 tymczasowego rozporządzenia, że przywóz pochodzący z Indonezji i Tajwanu mógł również przyczynić się do szkód poniesionych przez przemysł wspólnotowy w IP zostaje niniejszym potwierdzony.

(83) Na tym bardzo przejrzystym rynku, znaczący przywóz po niskich cenach TWP z jakiegokolwiek kraju pochodzenia może spowodować szkody w przemyśle wspólnotowym osiągające stopień, który można określić jako istotny. Jeśli wpływ przywozu z Indii zostałby określony jako porównywalny z wpływem przywozu z Indonezji i Tajwanu, należałoby uznać znaczący wzrost przywozu z Indii w okresie od 1999 r. do IP, zarówno w kategoriach bezwzględnych jak i względnych, jak również średnią cenę przy przywozie z Indii w IP, która była przeciętnie niższa niż ceny przy przywozie z Indonezji i Tajwanu, dlatego uwzględniając, że przywóz częściowo podlega cłu antydumpingowemu. W takich okolicznościach można stwierdzić, że wpływ przywozu z Indii był z pewnością nie mniej istotny niż wpływ przywozu z Indonezji i Tajwanu i że istnieje w związku z tym rzeczywisty i znaczący związek między przywozem z Indii a niekorzystną sytuacją przemysłu wspólnotowego.

(84) Jeśli chodzi o przywóz z pozostałych państw trzecich, w przypadku braku jakichkolwiek uwag, tymczasowy wniosek, że nie można uznać przywozu z tych krajów za przynoszący szkody przemysłowi wspólnotowemu, zostaje również potwierdzony.

Przywóz niesubsydiowany

(85) Biorąc pod uwagę fakt, iż stwierdzono, że w przypadku jednego z indyjskich producentów eksportujących wysokość subsydium znajdowała się poniżej progu de-minimis, Komisja zbadała, czy przywóz ten również spowodował szkody dla przemysłu wspólnotowego. W równoległym postępowaniu antydumpingowym, dotyczącym przywozu TWP pochodzącej z Indii, stwierdzono ostatecznie (odniesienie do ostatecznego rozporządzenia antydumpingowego), że przywóz, między innymi, tego konkretnego producenta indyjskiego stanowił również dumping i spowodował szkody dla przemysłu wspólnotowego. Jednakże, nie ma to wpływu na wniosek, że przywóz subsydiowany z Indii spowodował szkody dla przemysłu wspólnotowego.

Inni producenci wspólnotowi

(86) Poniżej zamieszczona tabela, oparta na informacjach otrzymanych z niektórych spółek i zamieszczona z zażaleniu przedstawia rozwój wielkości sprzedaży i udział w rynku innych producentów wspólnotowych.

	1996	1997	1998	1999	2000	IP
Wielkość sprzedaży (w tonach)	134 366	144 831	150 544	136 097	142 797	131 924
Udział w rynku	47,0%	42,4%	40,8%	38,5%	39,6%	38,9%

(87) Powyższe dane wskazują, że wielkość sprzedaży TWP innych producentów wspólnotowych w okresie od 1996 r. do IP znacznie zmniejszyła się zarówno w kategoriach bezwzględnych jak i względnych. Ponadto należy przypomnieć, że znacząca część tych innych producentów wspólnotowych w rzeczywistości wymieniona została w pierwotnym zażaleniu. Spółki te nie mogły w pełni brać udziału w bieżącym badaniu ze względu na brak środków, ale okazywały pełne poparcie dla postępowania i brały częściowo udział w innych podobnych postępowaniach mających ostatnio miejsce.

(88) W związku z powyższym uznaje się, iż inni producenci wspólnotowi nie przyczynili się do powstania szkód dla przemysłu wspólnotowego w IP.

Inwestycje przemysłu wspólnotowego

(89) Niektóre zainteresowane strony stwierdziły, iż przyczyną pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego są dokonane w nim wysokie inwestycje podczas okresu objętego badaniem.

(90) Jak wyjaśniono powyżej, inwestycje dokonane przez przemysł wspólnotowy związane były z podnoszeniem jego zdolności produkcyjnej. Pierwszy wzrost zdolności produkcyjnej miał miejsce w okresie, gdy konsumpcja Wspólnoty wzrastała, tj. 1996 r. i 1998 r. Tak więc, przemysł wspólnotowy zwiększał rozmiary swojej produkcji i mógł również zwiększyć wielkość sprzedaży, w związku z rozszerzaniem się rynku wspólnotowego. Biorąc pod uwagę te pozytywne tendencje rozwojowe, przemysł wspólnotowy powiększył swoja zdolność produkcyjną po raz drugi między 1999 r. i IP. Zwiększenie to wynosiło około 10 000 ton. Tym razem, jednakże, przemysł wspólnotowy nie mógł zwiększyć produkcji oraz wielkości sprzedaży w celu wykorzystania swoich nowych mocy przerobowych i w związku z tym wykorzystanie zdolności produkcyjnej znacznie zmalało. Ponieważ produkcja TWP jest kapitałochłonna i w związku z tym koszty stałe są odpowiednio wysokie, zmniejszenie produkcji i wielkości sprzedaży w okresie od 1999 r. do IP miało bezpośredni negatywny wpływ na sytuacją finansową przemysłu wspólnotowego. Należy zauważyć, że ceny głównego surowca w tym samym okresie pozostały niezmienione.

(91) Zwiększenie zdolności produkcyjnej w okresie od 1999 r. do IP miało istotnie dlatego negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu wspólnotowego. Wynikało to z faktu, iż nastąpiło równocześnie ze zmniejszeniem produkcji i wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego. Drugie z wyżej wymienionych obniżeń spowodowane było jednakże naciskiem na rynek wspólnotowy przywozu TWP z Indii. Chociaż konsumpcja Wspólnoty zmniejszyła się o około 14 000 ton w okresie od 1999 r. do IP, wielkość przywozu TWP z Indii zwiększyła się o około 10 000 ton w tym samym okresie, z powodu agresywnego zachowania cen. Ceny przy przywozie TWP z Indii były znacząco niższe wobec cen przemysłu wspólnotowego w IP, a odpowiadająca im wielkość przywozu została powiększona w takim stopniu, że przemysł wspólnotowy nie był w stanie zwiększyć, ani też nawet utrzymać spadającej sprzedaży i wielkości produkcji, a w rezultacie ograniczyć negatywny wpływ swojej zwiększonej zdolności produkcyjnej.

(92) Uważa się, że o ile koszty związane z inwestycjami, a zatem zwiększona zdolność produkcyjna, rzeczywiście miały negatywny wpływ na sytuację finansową przemysłu wspólnotowego w okresie od 1999 r. do IP, wpływ ten został jednakże pogorszony koniecznością obniżenia przez przemysł wspólnotowy sprzedaży, wielkości produkcji i cen sprzedaży. To natomiast wynikało z nacisku wywieranego przez niskie ceny oraz wielkość przywozu z Indii, który w tym samym okresie zwiększył się ponad dwukrotnie, przy równoczesnym zmniejszeniu konsumpcji Wspólnoty.

(93) Dlatego jest jasnym, iż przy nieobecności przywozu subsydiowanego z Indii, przemysł wspólnotowy byłby w stanie utrzymać ceny sprzedaży na poziomie z 1998 r. i podnieść wielkość produkcji oraz sprzedaży. To doprowadziłoby również do zrównoważenia gospodarki i, w warunkach uczciwego handlu, przemysł wspólnotowy byłby w stanie wchłonąć większość, jeśli nie wszystkie dodatkowe koszty stałe związane ze swoimi inwestycjami.

Zmniejszenie popytu

(94) O ile konsumpcja Wspólnoty ogólnie wzrosła w okresie objętym badaniem, to w okresie od 1999 r. do IP miał miejsce jej spadek. Chociaż ta tendencja spadkowa nastąpiła równocześnie ze zmniejszeniem wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego, należy po pierwsze zauważyć, że wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się proporcjonalnie mniej niż konsumpcja Wspólnoty. Po drugie, w tym samym okresie, przywóz pochodzący z Indii zwiększył się prawie dwukrotnie. Dlatego, chociaż nie należy wykluczać, iż zmniejszenie popytu miało szkodliwy wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego, jego wpływ należy uznać za drugorzędny w porównaniu z wpływem przywozu subsydiowanego

Globalne pogorszenie się sytuacji gospodarczej

(95) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że przemysł wspólnotowy poniósł szkody z powodu pogorszenia się światowej sytuacji gospodarczej od końca 2000 r. i że powinno to zostać wzięte pod uwagę i przeliczone do celów analizy związku przyczynowego.

(96) Należy po pierwsze zauważyć, że powyższa analiza wykazała, że sytuacja gospodarcza przemysłu wspólnotowego zaczęła się pogarszać przed końcem 2000 r. Po drugie, w sytuacji światowego kryzysu gospodarczego należałoby oczekiwać, iż stanie się to udziałem wszystkich podmiotów gospodarczych we Wspólnocie. Jednakże, w czasach gdy na rynku istniała sytuacja zniżkowa, indyjscy producenci eksportujący zdołali znacznie podnieść wielkość sprzedaży we Wspólnocie. Jak to zostało wyjaśnione powyżej, wielkość sprzedaży przemysłu wspólnotowego zmniejszyła się proporcjonalnie mniej niż konsumpcja Wspólnoty. Ponadto, wpływ światowego kryzysu został wzięty pod uwagę w wyżej wymienionym zmniejszeniu popytu.

(97) W związku z powyższym, nawet jeśli nie można wykluczyć, iż słaba koniunktura gospodarcza miała również wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego, stwierdza się, iż odegrała ona znikomą rolę w porównaniu z wpływem przywozu subsydiowanego na obniżenie cen.

Wyniki dotyczące wywozu przemysłu wspólnotowego

(98) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, iż utrata udziału w rynku przemysłu wspólnotowego spowodowana jest faktem, iż skoncentrowano się na sprzedaży na wywóz a nie sprzedaży krajowej. Wzrost wielkości wywozu przemysłu wspólnotowego świadczy o tym, że jest on konkurencyjny na rynkach, na których dominuje uczciwy handel. Należy również przypomnieć, że o ile istotnie w okresie objętym badaniem wywóz zwiększył się czterokrotnie, jego rozmiary pozostały znikome w porównaniu z całkowitą sprzedażą przemysłu wspólnotowego. Ponadto, zauważa się, iż rentowność przemysłu wspólnotowego ustalana jest przez odniesienie do sprzedaży wyłącznie na rynku wspólnotowym. W przypadku braku innych uwag na powyższe tematy, wnioski zawarte w akapitach 126-127 tymczasowego rozporządzenia zostają potwierdzone.

Cena surowca

(99) Nie otrzymano żadnych uwag na ten temat, dlatego wniosek zawarty w akapitach 123-125 tymczasowego rozporządzenia, tj. że ceny surowców przemysłu wspólnotowego nie są odpowiedzialne za szkody, jakie poniósł przemysł wspólnotowy zostaje potwierdzony.

Inne argumenty wysunięte przez zainteresowane strony

(100) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, iż zmniejszenie wielkości produkcji w IP należy przypisać celowemu zamknięciu zakładu jednego z dwóch producentów wspólnotowych stanowiących przemysł wspólnotowy. Badanie wykazało jednakże, iż w IP nie nastąpiło zamknięcie żadnego zakładu. Producent, o którym mowa potwierdził, iż nie nastąpiło zamknięcie żadnego zakładu i stwierdził, że wszelkie zmniejszenia wielkości produkcji jego spółki w IP było wynikiem pojawienia się TWP o niskich cenach na rynku wspólnotowym. Dlatego argument został odrzucony.

4. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(101) W związku z powyższym, podtrzymuje się ustalenie, iż przywóz subsydiowany miał szkodliwy wpływ na przemysł wspólnotowy, w szczególności w okresie od 1999 r. do IP, którego sytuacja charakteryzowała się zmniejszającą się wielkością sprzedaży, zaniżonymi cenami sprzedaży, utratą udziału w rynku oraz znaczącym pogorszeniem się sytuacji finansowej, szczególnie jeśli chodzi o rentowność i zwroty z inwestycji. W tym samym okresie wielkość przywozu z Indii po cenach, które uznane zostały za ceny podcięte w stosunku do cen przemysłu wspólnotowego, znacznie wzrosły zarówno w kategoriach bezwzględnych jak i względnych.

(102) Zbadano następujące inne znane kwestie: przywóz pochodzący z innych państw trzecich, sprzedaż innych producentów wspólnotowych, inwestycje przemysłu wspólnotowego, zmniejszenie się popytu, światowa koniunktura gospodarcza, ceny surowca oraz wyniki dotyczące wywozu przemysłu wspólnotowego. Stwierdzono, iż niektóre z tych czynników również miały szkodliwy wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego. Wpływ tych czynników pogorszył znaczący negatywny wpływ, jaki na sytuację przemysłu wspólnotowego miał gwałtowny przywóz pochodzący z Indii, który rozpatrzony osobno, także spowodował istotne szkody przemysłu wspólnotowego.

(103) W świetle powyższej analizy, która należycie wyróżnia i wyodrębniła wpływy wszystkich znanych czynników od siebie nawzajem oraz ich wpływ na sytuację przemysłu wspólnotowego od szkodliwego wpływu przywozu subsydiowanego, a po upewnieniu się, iż szkody spowodowane przez inne czynniki nie są przypisywane przywozowi subsydiowanemu, niniejszym podtrzymuje się, iż wpływ tych innych czynników nie wystarczył, by zmienić fakt, iż istnieje rzeczywisty i znaczący związek przyczynowy między przywozem subsydiowanym a istotnymi szkodami poniesionymi przez przemysł wspólnotowy.

H. INTERES WSPÓLNOTY

(104) W związku z wydarzeniami, które miały miejsce przed dokonaniem tymczasowych ustaleń, tj. z zamknięciem zakładu Dupont SA, sprawdzono ponownie czy, mimo wniosku o szkodliwym subsydiowaniu istnieją ważkie przyczyny, które mógłyby doprowadzić do wniosku, iż w interesie Wspólnoty nie leży nałożenie ostatecznych środków wyrównawczych.

1. Przemysł wspólnotowy i inni producenci wspólnotowi

(105) Jak to zostało wyjaśnione w tymczasowym rozporządzeniu, nie ma powodu wątpić w rentowność i konkurencyjność przemysłu wspólnotowego w normalnych warunkach rynkowych. Fakty wskazują, jednakże, iż w przypadku braku warunków uczciwego handlu, istnienie przemysłu wspólnotowego jest poważnie zagrożone. Nieuczciwy handel, jaki zaistniał na rynku wspólnotowym spowodował już zamknięcie spółki Dupont SA, która nie była w stanie przetrwać w obecnej osłabionej sytuacji na rynku. W przypadku nienałożenia odpowiednich środków nie można wykluczyć, iż podobne doświadczenie może stać się udziałem innych producentów wspólnotowych.

(106) Należy przypomnieć, że pomimo faktu, iż tylko dwaj producenci wspólnotowi mogli brać udział w badaniu, postępowanie zostało w pełni wsparte przez producentów wspólnotowych, reprezentujących około 75% produkcji wspólnotowej. Jak to zostało wyjaśnione powyżej, inni producenci wspólnotowi również zauważyli drastyczne zmniejszenie swoich udziałów w rynku wspólnotowym oraz wielkości sprzedaży.

(107) Tymczasowy wniosek, iż w interesie przemysłu wspólnotowego oraz innych producentów wspólnotowych należy wprowadzić środki, zostaje dlatego potwierdzony.

2. Importerzy

(108) Na etapie tymczasowym nie otrzymano żadnej odpowiedzi od któregokolwiek z importerów lub podmiotów gospodarczych. W tymczasowym rozporządzeniu stwierdzono, iż nałożenie środków nie zmieni ich sytuacji w sposób znaczący.

(109) W przypadku braku jakichkolwiek dalszych uwag od zainteresowanych stron po nałożeniu środków tymczasowych, powyższe wnioski zostają potwierdzone.

3. Dostawcy surowca

(110) W przypadku braku jakichkolwiek uwag, potwierdza się wstępny wniosek, że w interesie dostawców surowców leży nałożenie środków.

4. Użytkownicy

(111) Na etapie tymczasowym tylko jeden użytkownik podjął współpracę. W przypadku braku jakichkolwiek uwag lub reakcji wynikających z nałożenia środków tymczasowych, potwierdza się wniosek, że nałożenie środków nie zmniejszy rentowności i konkurencyjności użytkowników.

5. Wnioski

(112) Nienałożenie środków wyrównawczych poważnie zagroziłoby istnieniu przemysłu wspólnotowego i innych producentów wspólnotowych. Dodatkowo wniosek ten wspiera fakt, iż w wyniku nieuczciwego handlu, jaki zdominował rynek wspólnotowy, jeden producent musiał zamknąć swój zakład znajdujący się na terenie Wspólnoty.

(113) W przeciwnym wypadku, czyli jeśli nie zostaną nałożone ostateczne środki, trwający spadek rentowności przemysłu wspólnotowego zaobserwowany w okresie objętym badaniem wywoła dalsze ryzyko zamykania kolejnych zakładów produkujących TWP na terenie Wspólnoty.

(114) W związku z powyższym, Komisja stanęła na stanowisku, że nie ma żadnych nieodpartych powodów, dla których należałoby nie nakładać środków wyrównawczych.

I. OSTATECZNY TRYB POSTĘPOWANIA

(115) W świetle wniosków odnoszących się do subsydiów, szkód, związku przyczynowego, oraz interesu Wspólnoty potwierdza się, iż ostateczne środki wyrównawcze powinny zostać zastosowane w celu zapobieżenia dalszym szkodom, jakie przywóz subsydiowany z Indii może spowodować w przemyśle wspólnotowym.

1. Poziom zniesienia szkód

(116) Do celów ustanawiania wysokości środków, które mają zostać ostatecznie nałożone, potwierdza się niniejszym, że ceny przy przywozie subsydiowanym powinny zostać podniesione do poziomu nieszkodliwego.

(117) Indyjscy producenci eksportujący stwierdzili, że poziom zysku stosowany do wyliczania cen nieszkodliwych został ustalony arbitralnie, ponieważ został oparty na najwyższej marży zysku zanotowanej w okresie objętym badaniem.

(118) Należy przypomnieć, iż poziom zysku brany pod uwagę przy obliczaniu ceny nieszkodliwej powinien odpowiadać poziomowi, jaki przemysł wspólnotowy mógł spodziewać się osiągnąć na rozsądnych zasadach w przypadku braku szkodliwego dumpingu. Rok 1998 został uznany za właściwy punkt odniesienia ponieważ uznano, iż w tym roku przywóz z Indii nie wywierał jeszcze osłabiającego wpływu na ceny przemysłu wspólnotowego i że przywóz z krajów objętych środkami znajdował się już na poziomie podobnym do poziomu dominującego w IP. Fakt, że jeden producent wspólnotowy musiał zostać wyłączony z definicji przemysłu wspólnotowego, a w wyniku czego należało określić nową wysokość rentowności dla okresu objętego badaniem nie zmienia tymczasowego ustalenia, iż w warunkach uczciwego handlu, w stosunku do takiego przemysłu można było oczekiwać, w rozsądnym wymiarze, osiągnięcia poziomu zysków w wysokości 8% w przypadku braku przywozu subsydiowanego i dumpingowego.

(119) Biorąc powyższe pod uwagę, metody użyte do ustanawiania poziomu zniesienia szkód przedstawione w akapitach 155-157 tymczasowego rozporządzenia zostały potwierdzone.

(120) Tak jak w przypadku marginesów podcięcia cenowego powyżej, wysokość szkód została również ponownie przeanalizowana i poprawiona.

2. Forma i wysokość cła

(121) Ponieważ wielkość subsydium okazała się niższa niż margines zniesienia szkód, stawka ostatecznych ceł wyrównawczych powinna być proporcjonalna do wielkości subsydium ustalonych zgodnie z art. 15 ust. 1 podstawowego rozporządzenia.

Indo Rama Synthetics Limited	4,1%,
Reliance Industries Limited	0%,
Welspun Syntex Limited	9,1%,
Współpracujący producenci eksportujący nieuwzględnieni w próbie	5,2%,
Wszystkie inne spółki	9,1%.

(122) Stawka ceł wyrównawczych dla poszczególnych spółek wyszczególnionych w niniejszym rozporządzeniu została określona na podstawie ustaleń niniejszego badania. Dlatego odzwierciedlają sytuację ustaloną podczas badania w odniesieniu do tych spółek. Powyższe stawki celne (w odróżnieniu od ceł ogólnokrajowych odnoszących się do „wszystkich innych spółek”) dotyczą zatem wyłącznie przywozu produktów pochodzących z zainteresowanego kraju, wyprodukowanych przez spółki, przez konkretne, wymienione osoby prawne. Produkty przywożone wyprodukowane przez jakąkolwiek inną spółkę niewymienioną z nazwy i adresu w części działającej niniejszego rozporządzenia, w tym osoby prawne powiązane z wymienionymi spółkami nie mogą korzystać z ceł o wyżej ustalonej stawce lecz z ceł stosowanych wobec „wszystkich innych spółek”.

(123) Wszelkie żądania zastosowania tych indywidualnych stawek ceł wyrównawczych (np. w wyniku zmiany nazwy osoby prawnej lub utworzenia nowych jednostek produkcyjnych lub handlowych) powinny być bezzwłocznie skierowane do Komisji(⁴) z załączeniem wszelkich odpowiednich informacji, w szczególności dotyczących zmian działalności spółki związanej z produkcją, sprzedażą na rynku krajowym oraz sprzedażą na wywóz, związanych np. z tą zmianą nazwy lub zmianą jednostek produkcyjnych lub handlowych. Po konsultacji z Komitetem Doradczym, Komisja, jeśli właściwe, uzupełnia stosownie rozporządzenie uaktualniając wykaz spółek korzystających z indywidualnych stawek celnych.

J. POBIERANIE CEŁ TYMCZASOWYCH

(124) Ze względu na wielkość subsydiów będących podstawą do nałożenia ceł wyrównawczych ustalonych dla producentów eksportujących i w świetle wielkości szkód poniesionych przez przemysł wspólnotowy, uważa się za słuszne by wielkości pozyskane dzięki stosowaniu tymczasowych ceł wyrównawczych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1411/2002 były ostatecznie pobierane w wysokości ostatecznie nałożonego cła lub wysokości cła tymczasowego, jeśli to ostatnie było niższe,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Nakłada się niniejszym ostateczne cło wyrównawcze na przywóz przędzy teksturowanej z poliestrów (TWP) objętej kodem CN 5402 33 00 i pochodzącej z Indii.

2. Stawka ostatecznego cła wyrównawczego stosowana do ceny przed zapłaceniem cła, netto na granicy Wspólnoty, na produkty wytworzone przez następujące spółki ustala się następująco:

Spółka	Stawka celna (%)	Dodatkowy kod Taric
Chhabria Polyester Corporation Mehta House, 1st Floor, 91, Bombay Samachar Marg, Mumbai 400 023, Indie	5,2%	A 388
Indo Rama Synthetics Limited 51-A, strefa przemysłowa, sektor III, Pithampur, 453 001, Distt. Dhar, Madhya Pradesh, Indie	4,1%	A 389
Microsynth Fabrics Limited 6, Jai Tirath Mansion, Barrack Road, Behind Metro Cinema, Mumbai 400 020, Indie	5,2%	A 390
Modern Petrofils NH No 8, Baman Gam, Taluka: Karjan, Distt: Baroda 391 210, Indie	5,2%	A 391
Nova Petrochemicals Limited 402, Trividh Chambers, Ring Road, Surat, Indie	5,2%	A 392
Parasrampuria Industries Limited 208, Nariman Point, Mumbai 400 021, Indie	5,2%	A 393
Reliance Industries Limited Maker Chambers IV, Nariman Point, Mumbai, 400 021, Indie	0,0%	A 394
Sarla Polyester Limited 304, Arcadia, 195 Nariman Point, Mumbai 400 021, Indie	5,2%	A 395
Supertex Industries Limited Balkrishna Krupa, 2nd Floor, 45/49, Babu Genu Road, Princess Stree, Mumbai 400 002, Indie	5,2%	A 396
Welspun Syntex Limited Kamani Wadi, 1st Floor, 542, Jaganath Shankar Sheth Road, Chira Bazar, Mumbai 400 002, Indie	9,1%	A 397
Wszystkie inne spółki	9,1%	A 999

3. O ile nie ustalono inaczej, stosuje się obowiązujące przepisy dotyczące opłat celnych.

Artykuł 2

Kwoty zabezpieczone tymczasowych ceł wyrównawczych nałożonych na przywóz TWP pochodzącej z Indii w zastosowaniu rozporządzenia (WE) nr 1411/2002 pobierane są zgodnie z wysokością ostatecznie nałożonych ceł lub wysokością ceł tymczasowych, jeśli to ostatnie jest niższe. Kwoty zabezpieczone pobrane powyżej stawek ostatecznych ceł wyrównawczych zostają zwrócone.

Artykuł 3

Postępowanie antysubsydyjne dotyczące przywozu TWP pochodzącej z Indonezji zostaje niniejszym zakończone.

Artykuł 4

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 listopada 2002 r.