WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

zwana dalej „Wspólnotą”,

oraz

REPUBLIKA POŁUDNIOWEJ AFRYKI,

zwana dalej „Republiką Południowej Afryki”,

zwane dalej „Umawiającymi się Stronami”,

UWZGLĘDNIAJĄC, że Umowa w sprawie handlu, rozwoju i współpracy między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Południowej Afryki, z drugiej strony, zwana dalej „Umową HRW”, została podpisana dnia 11 października 1999 roku i weszła w życie tymczasowo dnia 1 stycznia 2000 roku,

PRAGNĄC stworzyć warunki sprzyjające harmonijnemu rozwojowi handlu i popierać współpracę handlową w sektorze wina na zasadzie równości, wzajemnych korzyści i obopólności,

UZNAJĄC, że Umawiające się Strony pragną ustanowić ściślejsze stosunki w tym sektorze, co umożliwi dalszy rozwój na późniejszym etapie,

UZNAJĄC, że ze względu na długotrwałe, historyczne związki istniejące między Republiką Południowej Afryki a wieloma Państwami Członkowskimi niektóre określenia, nazwy, odniesienia geograficzne i znaki towarowe do opisu wyrobów spirytusowych, gospodarstw i praktyk stosowane przez Republikę Południowej Afryki i Wspólnotę są podobne,

PRZYWOŁUJĄC swoje zobowiązania jako stron Porozumienia ustanawiającego Światową Organizację Handlu (zwanego dalej „Porozumieniem WTO” ), w szczególności do postanowień Porozumienia w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (zwanego dalej „Porozumieniem TRIPS” ),

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Cele

1. Umawiające się Strony, na zasadzie niedyskryminacji i wzajemności, ułatwiają i wspierają handel winem produkowanym w Republice Południowej Afryki i we Wspólnocie, na warunkach przewidzianych w niniejszej Umowie.

2. Umawiające się Strony podejmują wszelkie środki o charakterze ogólnym i szczególnym, niezbędne do zapewnienia wykonania zobowiązań ustanowionych w niniejszej Umowie i osiągnięcia celów określonych w niniejszej Umowie.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsza Umowa ma zastosowanie do win objętych pozycją 2204 Międzynarodowej Konwencji w prawie Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów („Systemu Zharmonizowanego”), sporządzonej w Brukseli dnia 14 czerwca 1983 roku, i produkowanych w sposób zgodny z mającymi zastosowanie aktami prawnymi regulującymi produkcję określonego rodzaju win na terytorium Umawiającej się Strony.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej Umowy, o ile w niniejszej Umowie nie postanowiono inaczej:

a) termin „ pochodzące”, użyty w odniesieniu do nazwy jednej z Umawiających się Stron, oznacza, że wino jest produkowane na terytorium Umawiającej się Strony wyłącznie z winogron, które zostały w całości zebrane na terytorium tej Umawiającej się Strony;

b) termin „oznaczenie geograficzne” oznacza oznaczenie, włącznie z „nazwą pochodzenia”, zgodne z definicją zawartą w artykule 22 ustęp 1 Porozumienia TRIPS, które jest uznawane przez przepisy ustawowe i wykonawcze Umawiającej się Strony do celów identyfikacji wina pochodzącego z terytorium tej Umawiającej się Strony;

c) termin „homonimiczne” oznacza to samo oznaczenie geograficzne lub oznaczenie na tyle podobne, że mogłoby ono powodować nieporozumienia w zakresie oznaczania różnych miejsc, procedur lub rzeczy;

d) termin „opis” oznacza wyrazy używane do opisu wina na etykiecie lub w dokumentach towarzyszących transportowi wina, w dokumentach handlowych, w szczególności na fakturach, w specyfikacjach wysyłkowych oraz w reklamie; podobne znaczenie ma termin „opisywać” ;

e) termin „etykietowanie” oznacza wszystkie rodzaje opisów i innych odniesień, znaki, wzory, oznaczenia geograficzne lub znaki towarowe, które odróżniają wyroby spirytusowe i znajdują się na pojemnikach, w tym na urządzeniu do korkowania lub przywieszce przymocowanej do pojemnika oraz otoczce pokrywającej szyjkę butelek;

f) termin „ Państwo Członkowskie” oznacza Państwo Członkowskie Wspólnoty;

g) termin „prezentacja” oznacza wyrazy lub znaki umieszczane na pojemnikach, włącznie z zamknięciem, na etykietach i opakowaniach;

h) termin „opakowanie” oznacza ochronne opakowania takie jak papier, słoma wszelkiego rodzaju, kartony i skrzynki używane w transporcie jednego lub wielu pojemników lub do prezentacji wyrobów w celu sprzedaży konsumentowi końcowemu;

i) termin „wyprodukowane” oznacza całkowity proces wytwarzania wina;

j) termin „ znak towarowy” oznacza:

i) znak towarowy zarejestrowany w rozumieniu ustawodawstwa Umawiającej się Strony lub Państwa Członkowskiego,

ii) znak towarowy prawa zwyczajowego uznawany przez prawo Umawiającej się Strony lub Państwa Członkowskiego, oraz

iii) powszechnie znany znak towarowy określony w artykule 6a Konwencji paryskiej (1967 roku);

k) termin „odmiany winorośli” oznacza odmiany roślin Vitis, bez uszczerbku dla postanowień jakiegokolwiek bardziej restrykcyjnego ustawodawstwa, które może posiadać Umawiająca się Strona w odniesieniu do wina produkowanego na jej terytorium;

l) termin „identyfikacja” oznacza stosowanie oznaczenia geograficznego do celów opisu lub prezentacji wina, jeżeli jest stosowany w odniesieniu do oznaczenia geograficznego.

Artykuł 4

Ogólne zasady dotyczące przywozu i wprowadzania do obrotu

O ile niniejsza Umowa nie przewiduje inaczej, przywóz i wprowadzanie do obrotu są prowadzone zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi stosowanymi na terytorium danej Umawiającej się Strony.

TYTUŁ I

PRAKTYKI I PROCESY ENOLOGICZNE ORAZ SPECYFIKACJE PRODUKTÓW

Artykuł 5

Wzajemne uznawanie

1. Wspólnota zezwala na przywóz do Wspólnoty i wprowadzenie do obrotu na jej terytorium, z przeznaczeniem do bezpośredniego spożycia przez ludzi, wszelkich win pochodzących z Republiki Południowej Afryki i wyprodukowanych zgodnie z jedną lub wieloma praktykami lub procesami enologicznymi, specyfikacjami mieszania lub innymi specyfikacjami dotyczącymi produktu określonymi w punkcie 1 załącznika I oraz w Protokole.

2. Republika Południowej Afryki zezwala na przywóz do Republiki Południowej Afryki i wprowadzenie do obrotu na jej terytorium, z przeznaczeniem do bezpośredniego spożycia przez ludzi, wszelkich win pochodzących ze Wspólnoty i wyprodukowanych zgodnie z jedną lub wieloma praktykami lub procesami enologicznymi, specyfikacjami mieszania lub innymi specyfikacjami dotyczącymi produktu określonymi w punkcie 1 załącznika I oraz w Protokole.

Artykuł 6

Nowe praktyki enologiczne – postanowienia ochronne

1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron dopuszcza w odniesieniu do swoich win praktykę lub proces enologiczny, które nie są dozwolone przez drugą Umawiającą się Stronę na mocy artykułu 5, może ona wystąpić z wnioskiem do drugiej Umawiającej się Strony o wydanie zezwolenia. W takim przypadku Strona występująca z wnioskiem stawia do dyspozycji drugiej Umawiającej się Strony odpowiednią dokumentację zawierającą informacje niezbędne do oceny takiego wniosku.

2. Wniosek, przedstawiony zgodnie z ustępem 1, jest oceniany w szczególności z uwzględnieniem następujących kryteriów:

a) wymogów w zakresie ochrony zdrowia ludzi,

b) wymogów w zakresie ochrony konsumenta,

c) zasad dobrej praktyki enologicznej, w szczególności wymogu zakładającego, że dana praktyka lub proces enologiczny nie obejmuje niedopuszczalnej zmiany w składzie przetwarzanego produktu lub nie prowadzi do zepsucia organoleptycznych właściwości takiego produktu, oraz

d) adekwatności odpowiednich przepisów wewnętrznych Umawiającej się Strony występującej z wnioskiem.

3. W ciągu dwunastu miesięcy od złożenia dokumentacji określonej w ustępie 1 Umawiające się Strony wspólnie decydują, czy i pod jakimi warunkami przedmiotowa praktyka lub przedmiotowy proces enologiczny mogą zostać umieszczone w załączniku I lub czy niezbędne jest przyznanie dodatkowego okresu oceny.

4. W przypadku gdy Umawiające się Strony nie są w stanie osiągnąć porozumienia co do tego, co stanowi bezpieczną i dopuszczalną praktykę enologiczną, każda z Umawiających się Stron może wszcząć procedurę rozstrzygania sporów określoną w artykule 23.

5. Umawiająca się Strona, do której wystąpiono z wnioskiem o zezwolenie, po spełnieniu wymagań proceduralnych określonych w ustępach 3 i 4, może odmówić zezwolenia, jeżeli organ właściwy do rozstrzygania sporów, określony w artykule 23, wyda orzeczenie, że praktyka lub proces enologiczny nie są zgodne z wymogami określonymi w ustępie 2.

6. Ustępy 1–5 stosuje się również w przypadkach, gdy jedna z Umawiających się Stron:

a) występuje z wnioskiem do drugiej Umawiającej się Strony o złagodzenie przepisów w odniesieniu do praktyki lub procesu enologicznego, wymienionych w załączniku I, lub

b) zamierza, z powodów innych niż zdrowotne, zabronić stosowania określonej praktyki lub procesu enologicznego lub zaostrzyć przepisy dotyczące praktyki lub procesu enologicznego, wymienione w załączniku I.

7. Jeżeli Umawiająca się Strona, w wyniku pozyskania nowych informacji lub ponownej analizy już istniejących informacji, ma konkretne powody do stwierdzenia, że zatwierdzona praktyka lub zatwierdzony proces enologiczny albo specyfikacja składu lub inna specyfikacja produktu określone w artykule 5, zagraża ludzkiemu zdrowiu, może ona czasowo zawiesić zezwolenie lub zaostrzyć przepisy dotyczące praktyki lub procesu, wymienionych w załączniku I lub w Protokole. Druga z Umawiających się Stron jest powiadamiana o tym co najmniej cztery tygodnie przed wejściem w życie zawieszenia zezwolenia lub zaostrzenia przepisów wraz z podaniem powodów uzasadniających taką decyzję. Jeżeli uzasadnia to stopień występującego zagrożenia, decyzja o zawieszeniu zezwolenia lub zaostrzeniu przepisów może zostać podjęta ze skutkiem natychmiastowym. W takim przypadku druga z Umawiających się Stron zostanie o tym niezwłocznie powiadomiona ze wskazaniem powodów takiego stanu rzeczy.

8. W przypadku gdy ma miejsce odwołanie do ustępu 7, Umawiające się Strony podejmują konsultacje jak najszybciej, a w każdym przypadku w ciągu dwóch miesięcy, w celu podjęcia stosownych środków zgodnych ze wspólnie podjętą decyzją. Środki te mogą mieć formę zmian załącznika I lub Protokołu. W przypadku gdy Umawiające się Strony nie są w stanie osiągnąć porozumienia co do takiej decyzji, każda z Umawiających się Stron może powołać się na procedurę rozstrzygania sporów określoną w artykule 23.

9. Postanowienia ustępu 4 są stosowane bez uszczerbku dla praw Umawiających się Stron wynikających z porozumienia WTO. Jednakże w okresie dokonywania oceny określonej w ustępie 3 lub w okresie trwania procedury rozstrzygania sporów określonej w artykule 23, Strony odstępują od swoich praw do powoływania się na odpowiednie postanowienia porozumienia WTO w sprawie konsultacji i rozstrzygania sporów.

TYTUŁ II

WZAJEMNA OCHRONA NAZW WIN ORAZ POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE OPISU I PREZENTACJI

Artykuł 7

Zasady

1. Zgodnie z niniejszą Umową Umawiające się Strony zapewniają wzajemną ochronę nazw wymienionych w artykule 8, które są używane w celu identyfikacji win na terytoriach Umawiających się Stron. W tym celu każda z Umawiających się Stron wprowadzi właściwe środki prawne do zapewnienia skutecznej ochrony.

2. Nazwy chronione:

a) w odniesieniu do nazw używanych we Wspólnocie:

i) są zastrzeżone na zasadach wyłączności w Republice Południowej Afryki dla win pochodzących ze Wspólnoty, do których się odnoszą, oraz

ii) nie mogą być używane w sposób inny, niż na warunkach ustanowionych w przepisach ustawowych i wykonawczych Wspólnoty;

b) w odniesieniu do nazw używanych w Republice Południowej Afryki:

i) są zastrzeżone na zasadach wyłączności we Wspólnocie dla win pochodzących z Południowej Afryki, do których się odnoszą, oraz

ii) nie mogą być używane w sposób inny, niż na warunkach określonych w przepisach ustawowych i wykonawczych Republiki Południowej Afryki.

3. Ochrona określona w niniejszej Umowie zabrania w szczególności jakiegokolwiek używania oznaczeń chronionych na mocy niniejszej Umowy w stosunku do win, które nie pochodzą z oznaczonego obszaru geograficznego, nawet jeżeli:

a) podane jest prawdziwe pochodzenie wina;

b) oznaczenie geograficzne jest użyte w tłumaczeniu;

c) oznaczeniom towarzyszą wyrazy takie jak: „rodzaj”, „typ”, „styl” , „imitacja”, „metoda” lub podobne.

4. W przypadku homonimicznych oznaczeń geograficznych:

a) jeśli takie oznaczenia chronione na mocy niniejszej Umowy są homonimiczne, ochrona jest przyznawana każdemu z oznaczeń pod warunkiem, że jest ono stosowane w sposób tradycyjny i stały a konsument nie jest wprowadzany w błąd co do prawdziwego pochodzenia wyrobów spirytusowych;

b) jeśli takie oznaczenia chronione na mocy niniejszej umowy i nazwa obszaru geograficznego leżącego poza terytorium Stron są homonimiczne, nazwa ta może być stosowana w opisie i prezentacji wyrobów spirytusowych produkowanych w danym obszarze geograficznym, do którego się odnosi pod warunkiem, że nazwa ta jest stosowana w sposób tradycyjny i stały a jej stosowanie w tym celu przez kraj pochodzenia jest regulowane, zaś konsumenci nie są wprowadzani w błąd uznając, że wyrób spirytusowy pochodzi z terytorium danej Strony.

5. Umawiające się Strony mogą określać warunki praktyczne stosowania nazw, według których nazwy homonimiczne określone w ustępie 4 będą rozróżniane między sobą, uwzględniając konieczność zapewnienia równorzędnego traktowania zainteresowanych producentów oraz niewprowadzania konsumentów w błąd.

6. Postanowienia niniejszej Umowy nie naruszają w jakikolwiek sposób praw jakichkolwiek osób do używania w działalności handlowej swoich nazwisk lub nazwisk swoich poprzedników, z wyjątkiem przypadków, gdy nazwisko takie jest stosowane w sposób wprowadzający w błąd konsumentów.

7. Żadne z postanowień niniejszej umowy nie zobowiązuje Umawiającej się Strony do ochrony nazwy drugiej z Umawiających się Stron, która to nazwa nie jest lub przestaje być chroniona w kraju pochodzenia lub która wyszła z użycia w tym kraju.

8. Na wniosek którejkolwiek z Umawiających się Stron Wspólny Komitet określony w artykule 19 zbada sprawy wymagające uzgodnienia na podstawie rejestrów wymienionych między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą i Państwami Członkowskimi.

Na podstawie badania Strony uzgodnią, najpóźniej do dnia 30 września 2002 roku, że:

a) decyzja o rozstrzygnięciu zostanie podjęta w odniesieniu do sprawy, jeżeli:

i) znak towarowy produktu jednej ze Stron jest identyczny z oznaczeniem geograficznym lub podobny do oznaczenia geograficznego albo innej nazwy drugiej ze Stron, chronionej niniejszą Umową, oraz

ii) stosowanie takich znaków towarowych produktu jest mylące dla opinii publicznej co do rzeczywistego miejsca pochodzenia tego produktu;

lub

b) sprawa nie jest uznawana za wywołującą konflikt.

W przypadku gdy ma zastosowanie litera a), Strony zgadzają się na zniesienie i dopuszczają rozsądny okres przejściowy, w którym możliwe jest jednoczesne używanie znaków.

Artykuł 8

Nazwy chronione

Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 9 i Protokołu, chronione są następujące nazwy w odniesieniu do win:

a) pochodzących ze Wspólnoty:

i) odniesienia do nazwy Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi wino,

ii) oznaczenia geograficzne określone w załączniku II;

b) pochodzących z Republiki Południowej Afryki:

i) nazwa „Republika Południowej Afryki” lub inne nazwy stosowane do określenia tego kraju,

ii) oznaczenia geograficzne określone w załączniku II.

Artykuł 9

Postanowienia przejściowe dotyczące porto i sherry oraz związanych z nimi znaków towarowych

Bez uszczerbku dla ochrony przewidzianej w artykułach 7 i 8 Umawiające się Strony uzgadniają, że wprowadzą postanowienia dotyczące porto i sherry określone w załączniku X do Umowy HRW obejmującej wszystkie produkty, w stosunku do których używane są nazwy „porto” i „sherry”.

Artykuł 10

Wywóz

Bez uszczerbku dla ochrony przewidzianej w artykule 9 Umawiające się Strony podejmą środki niezbędne do zapewnienia, że nazwy chronione w jednej z Umawiających się Stron, określone w artykule 8, nie są używane do opisu i prezentacji wina pochodzącego z terytorium drugiej Umawiającej się Strony, w przypadku gdy wino pochodzące z Umawiających się Stron jest wywożone i wprowadzane do obrotu poza ich terytoriami

Artykuł 11

Rozszerzenie ochrony

W zakresie, na jaki pozwala odpowiednie ustawodawstwo każdej z Umawiających się Stron, korzyść z ochrony, jaką daje niniejsza Umowa, rozciąga się na osoby fizyczne i prawne, przedsiębiorstwa i federacje, stowarzyszenia i organizacje producentów, podmioty gospodarcze lub konsumentów, których siedziby główne znajdują się na terytorium drugiej z Umawiających się Stron.

Artykuł 12

Stosowanie

1. Jeżeli właściwy organ, wyznaczony zgodnie z artykułem 16, uzna, że opis lub prezentacja win, w szczególności na etykietach lub w dokumentach urzędowych lub handlowych albo w reklamie, łamie niniejszą umowę, Umawiające się Strony stosują niezbędne środki administracyjne i/lub wszczynają postępowanie sądowe właściwe w zakresie zwalczania nieuczciwej konkurencji lub zapobiegające w każdy sposób niewłaściwemu stosowaniu nazwy chronionej.

2. Środki i działania ustanowione w ustępie 1 są podejmowane w szczególności w następujących przypadkach:

a) jeżeli tłumaczenie opisu przewidziane w prawodawstwie Wspólnoty lub ustawodawstwie Republiki Południowej Afryki na język lub języki drugiej z Umawiających się Stron powoduje pojawienie się słowa mogącego wprowadzać w błąd co do pochodzenia, właściwości lub jakości opisywanego lub prezentowanego wina;

b) jeżeli opisy, znaki towarowe, nazwy handlowe, napisy lub ilustracje, które w sposób bezpośredni lub pośredni podają fałszywe lub wprowadzające w błąd informacje co do miejsca wytworzenia, pochodzenia, rodzaju, odmiany winorośli lub istotnych właściwości wina znajdują się na pojemnikach lub opakowaniach, w reklamie, czy też w dokumentach urzędowych lub handlowych dotyczących win, których nazwy są chronione na mocy niniejszej Umowy;

c) jeżeli do pakowania używane są pojemniki wprowadzające w błąd co do pochodzenia win.

3. Ustępy 1 i 2 nie naruszają możliwości podjęcia właściwych działań na terenie Umawiających się Stron, włącznie z wstąpieniem na drogę sądową, przez osoby i podmioty określone w artykule 11.

Artykuł 13

Pozostałe ustawodawstwo wewnętrzne i umowy międzynarodowe

O ile Umawiające się Strony nie postanowią inaczej, niniejsza Umowa nie wyklucza ochrony udzielanej w szerszym zakresie, obecnie lub w przyszłości, nazwom chronionym niniejszą Umową, przez Umawiające się Strony na mocy ich wewnętrznego ustawodawstwa lub innych umów międzynarodowych.

TYTUŁ III

WYMOGI DOTYCZĄCE CERTYFIKACJI PRZEWOZOWEJ

Artykuł 14

Dokumenty certyfikacyjne i sprawozdanie z analizy

1. Umawiające się Strony zezwalają na przewóz, odpowiednio na swoje terytoria, win zgodnie z zasadami obowiązującymi w stosunku do przewozowych dokumentów certyfikacyjnych i sprawozdań z analiz przewidzianych w Protokole.

2. Z zastrzeżeniem artykułu 15 każda z Umawiających się Stron zgadza się nie poddawać przywozu wina pochodzącego z terytorium drugiej Umawiającej się Strony bardziej restrykcyjnym wymogom w zakresie certyfikacji przewozowej, niż te, które przewidziano w niniejszej Umowie.

Artykuł 15

Postanowienia dotyczące bezpieczeństwa

1. Umawiające się Strony zachowują prawo do tymczasowego wprowadzenia dodatkowych wymogów w zakresie certyfikacji przywozowej w odpowiedzi na uzasadnione zagrożenie porządku publicznego, zagrożenie dotyczące zdrowia lub ochrony konsumentów lub w celu przeciwdziałania oszustwom. W takim przypadku druga z Umawiających się Stron jest odpowiednio powiadamiana z wyprzedzeniem pozwalającym na spełnienie dodatkowych wymogów.

2. Umawiające się Strony są zgodne co do tego, że okres obowiązywania takich wymogów nie będzie wykraczał poza czas niezbędny do odpowiedniego uwzględnienia szczególnego porządku publicznego, będącego powodem ich wprowadzenia.

TYTUŁ IV

WZAJEMNA POMOC ORGANÓW WYKONAWCZYCH

Artykuł 16

Organy wykonawcze

1. Każda z Umawiających się Stron wyznacza organy odpowiedzialne za wprowadzenie w życie niniejszej Umowy. W przypadku gdy Umawiająca się Strona wyznacza więcej niż jedną właściwą jednostkę, zapewnia ona koordynację prac tych jednostek. W tym celu ustanawiany jest jeden organ łącznikowy.

2. Umawiające się Strony wymienią między sobą informacje o nazwach i adresach jednostek i organów określonych w ustępie 1 nie później niż dwa miesiące po wejściu w życie niniejszej Umowy. Między tymi organami i jednostkami istnieje ścisła i bezpośrednia współpraca.

3. Jednostki i organy określone w ustępie 1 poszukują sposobów poprawy wzajemnej pomocy we wprowadzaniu w życie niniejszej Umowy w celu zwalczania praktyk oszukańczych.

Artykuł 17

Naruszanie

1. W przypadku gdy jeden z organów lub jedna z jednostek wyznaczonych zgodnie z artykułem 16 ma powody, aby przypuszczać, że:

a) wino, które podlegało lub podlega wymianie handlowej między Republiką Południowej Afryki a Wspólnotą, nie spełnia warunków niniejszej Umowy lub przepisów ustawowych i wykonawczych Umawiającej się Strony, oraz

b) taka niezgodność leży w szczególnym interesie drugiej Umawiającej się Strony i mogłaby skutkować podjęciem środków administracyjnych lub postępowania sądowego,

niezwłocznie powiadamia właściwe jednostki i organ łącznikowy drugiej Umawiającej się Strony.

2. Informacji udzielonej zgodnie z ustępem 1 towarzyszą dokumenty urzędowe, handlowe lub inne właściwe dokumenty. Powinna się tam również znajdować wskazówka co do tego, jakie środki administracyjne lub postępowania sądowe mogą zostać podjęte w razie konieczności. Informacja taka zawiera w szczególności następujące dane dotyczące przedmiotowego wina:

a) nazwę producenta lub nazwisko osoby uprawnionej do dysponowania winem;

b) skład i właściwości organoleptyczne wina;

c) opis i prezentację wina; oraz

d) szczegóły na temat braku zgodności z przepisami dotyczącymi produkcji i obrotu.

TYTUŁ V

ZARZĄDZANIE UMOWĄ

Artykuł 18

Zadania Umawiających się Stron

1. Umawiające się Strony utrzymują kontakty bezpośrednio lub przez Wspólny Komitet ustanowiony na podstawie artykułu 19, we wszystkich kwestiach związanych z wprowadzeniem w życie niniejszej Umowy oraz jej funkcjonowaniem.

2. W szczególności Umawiające się Strony:

a) na mocy obopólnej decyzji zmieniają załączniki i Protokół w celu uwzględnienia wszelkich zmian w przepisach ustawowych i wykonawczych Umawiających się Stron;

b) wspólnie ustalają praktyczne warunki określone w artykule 7 ustęp 5;

c) wspólnie decydują o zmianie załącznika I lub Protokołu, zgodnie z tytułem I;

d) wspólnie ustalają w Protokole szczegółowe rozwiązania określone w artykule 14 ustęp 1;

e) wspólnie decydują o zmianach w Protokole dokonywanych w celu określania wymogów w zakresie składu i innych wymogów dotyczących produktów określonych w artykule 5;

f) powiadamiają się wzajemnie o zamiarze przyjęcia nowych przepisów wykonawczych lub zmiany istniejących przepisów wykonawczych odnoszących się do zagrożeń porządku publicznego dotyczących zdrowia lub ochrony konsumentów, pociągających za sobą zmiany w sektorze wina;

g) powiadamiają się wzajemnie o środkach legislacyjnych, administracyjnych i orzeczeniach sądu odnoszących się do stosowania niniejszej Umowy oraz powiadamiają się wzajemnie o środkach przyjętych na podstawie takich orzeczeń.

Artykuł 19

Wspólny Komitet

1. Ustanawia się Wspólny Komitet, w którego skład wchodzą przedstawiciele Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki. Zbiera się on na wniosek jednej z Umawiających się Stron oraz zgodnie z wymogami wprowadzającymi w życie niniejszą Umowę, na zmianę na terenie Wspólnoty i Republiki Południowej Afryki, a czas i miejsce takiego spotkania są ustalane wspólnie przez Umawiające się Strony.

2. Wspólny Komitet przestrzega prawidłowego funkcjonowania niniejszej Umowy i bada wszelkie kwestie, które mogą wyniknąć w trakcie jej realizacji.

W szczególności Wspólny Komitet może wydawać zalecenia, które mogłyby przyczynić się do osiągnięcia celów niniejszej Umowy.

3. Wspólny Komitet ułatwia kontakty i wymianę informacji mające na celu optymalizację funkcjonowania niniejszej Umowy.

4. Wspólny Komitet przedstawia propozycje dotyczące zagadnień będących przedmiotem wspólnych interesów w sektorze wina.

TYTUŁ VI

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 20

Tranzyt – niewielkie ilości

Tytuły I, II i III niniejszej Umowy nie mają zastosowania do win, które:

a) są przewożone tranzytem przez terytorium jednej z Umawiających się Stron; lub

b) pochodzą z terytorium jednej z Umawiających się Stron i są przesyłane w małych ilościach między Umawiającymi się Stronami na warunkach i zgodnie z procedurami przewidzianymi w Protokole.

Artykuł 21

Terytorialny zakres stosowania

Niniejsza Umowa obowiązuje, z jednej strony, na terytoriach, na których obowiązuje Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską oraz na warunkach określonych w tym Traktacie, a z drugiej strony, w odniesieniu do Republiki Południowej Afryki, na terytoriach określonych w Konstytucji Republiki Południowej Afryki.

Artykuł 22

Nieprzestrzeganie Umowy

1. Jeżeli jedna z Umawiających się Stron uważa, że druga z Umawiających się Stron nie wypełniła zobowiązania wypływającego z niniejszej Umowy, przesyła drugiej Stronie pisemne zawiadomienie o takim fakcie. Zawiadomienie takie może zawierać wniosek do Strony, do której zostało wysłane, o przystąpienie do konsultacji w określonym terminie.

2. Umawiająca się Strona, która występuje z wnioskiem o konsultacje, dostarcza drugiej z Umawiających się Stron wszystkie informacje niezbędne do szczegółowego zbadania przedmiotowej sprawy.

3. W przypadkach, w których jakakolwiek zwłoka mogłaby stanowić zagrożenie dla życia ludzkiego lub osłabić skuteczność środków zwalczania oszustw, mogą zostać zastosowane właściwe tymczasowe środki ochronne bez wcześniejszych konsultacji, pod warunkiem że takie konsultacje odbędą się jak najszybciej po zastosowaniu tych środków.

4. Jeżeli po konsultacjach przewidzianych w ustępach 1 i 3 Umawiające się Strony nie osiągną porozumienia:

a) Umawiająca się Strona, która wystąpiła z wnioskiem o konsultacje lub podjęła środki określone w ustępie 3, może podjąć właściwe środki ochronne umożliwiające właściwe zastosowanie niniejszej Umowy;

b) każda ze Stron ma prawo wszcząć procedurę rozstrzygania sporu określoną w artykule 23.

Artykuł 23

Procedura rozstrzygania sporów

1. Umawiająca się Strona ma prawo przekazać każdy spór wynikający ze stosowania lub interpretacji niniejszej Umowy organowi, który zbierze się za zgodą drugiej Umawiającej się Strony.

2. Organ określony w ustępie 1 ma prawo rozstrzygania sporu w drodze orzeczenia.

3. Każda z Umawiających się Stron jest zobowiązana podjąć środki umożliwiające wykonanie orzeczenia określonego w ustępie 2.

4. W przypadku gdy rozstrzygnięcie sporu nie jest możliwe zgodnie z ustępem 2, każda z Umawiających się Stron ma prawo powiadomić drugą ze Stron o wyznaczeniu arbitra, po którym to powiadomieniu druga z Umawiających się Stron musi wyznaczyć drugiego arbitra w terminie dwóch miesięcy od otrzymania powiadomienia.

5. Arbitrzy wyznaczeni zgodnie z ustępem 4 wyznaczają trzeciego arbitra, aby wspólnie rozstrzygnąć spór.

6. Trzej arbitrzy wydają orzeczenie w sprawie przy zastosowaniu zasady większości w terminie nieprzekraczającym dwunastu miesięcy.

7. Każda z Umawiających się Stron jest zobowiązana podjąć środki umożliwiające wykonanie orzeczenia określonego w ustępie 6.

Artykuł 24

Dalszy rozwój

1. Umawiające się Strony mogą w każdej chwili dokonywać zmian w niniejszej Umowie w celu wzmocnienia poziomu współpracy w sektorze wina.

2. W ramach niniejszej Umowy każda z Umawiających się Stron może przedstawiać sugestie w celu rozszerzenia zakresu współpracy, uwzględniając doświadczenia zgromadzone podczas stosowania Umowy.

3. Republika Południowej Afryki uznaje znaczenie przywiązywane przez Wspólnotę do systemu ochrony „określeń tradycyjnych”. Wspólnota uznaje głębokie zainteresowanie Republiki Południowej Afryki charakterem, zakresem oraz stosowaniem tego systemu. Umawiające się Strony postanawiają kontynuować współpracę w tym kierunku w kontekście umów w sprawie wina i wyrobów spirytusowych, mając na uwadze przyszły wynik negocjacji wielostronnych w tej dziedzinie. Umawiające się Strony postanawiają zbadać, w niektórych szczególnych przypadkach, cel, zasady i stosowanie systemu, który miałby zastosowanie dla Stron. Jakakolwiek umowa wynikająca z takich postanowień zostanie włączona do niniejszej Umowy.

Artykuł 25

Obrót istniejącymi wcześniej zapasami

1. Wina, które w momencie wejścia w życie niniejszej Umowy lub przed jej wejściem w życie, zostały wyprodukowane, opisane i zaprezentowane zgodnie z wewnętrznymi przepisami ustawowymi i wykonawczymi danej Umawiającej się Strony, ale w sposób zabroniony przez niniejszą Umowę, mogą być wprowadzane do obrotu pod następującymi warunkami:

a) w przypadku gdy wino zostało wyprodukowane przy zastosowaniu jednej lub kilku praktyk lub procesów enologicznych niewymienionych w załączniku I lub w Protokole, wina mogą być wprowadzone do obrotu do wyczerpania zapasów;

b) w przypadku gdy produkty są opisane i posiadają etykiety stosujące oznaczenia geograficzne chronione niniejszą Umową, mogą pozostawać w obrocie prowadzonym:

i) przez hurtowników lub producentów, przez okres trzech lat,

ii) przez detalistów, do wyczerpania zapasów.

2. Bez uszczerbku dla postanowień artykułu 6 ustęp 7 wina wyprodukowane, opisane i zaprezentowane zgodnie z niniejszą Umową w momencie wprowadzenia do obrotu, a których opis lub prezentacja przestają być zgodne z niniejszą Umową w związku z wprowadzonymi do niej zmianami, mogą być wprowadzane do obrotu do wyczerpania zapasów, chyba że Umawiające się Strony podejmą odmienne uzgodnienia w tej sprawie.

3. Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku produktów objętych kompromisem w sprawie porto i sherry określonych w artykule 9.

Artykuł 26

Załączniki i Protokół

Załączniki i Protokół do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 27

Języki autentyczne

Niniejsza Umowa została sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach duńskim, niderlandzkim, angielskim, fińskim, francuskim, niemieckim, greckim, włoskim, portugalskim, hiszpańskim oraz szwedzkim i w językach urzędowych Republiki Południowej Afryki, innych niż język angielski, a mianowicie w językach Sepedi, Sesotho, Setswana, siSwati, Tshivenda, Xitsonga, Afrikaans, isiNdebele, isiXhosa i isiZulu, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Artykuł 28

Wejście w życie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym Umawiające się Strony notyfikowały sobie wzajemnie zakończenie niezbędnych procedur.

2. Jeśli w oczekiwaniu na wejście w życie niniejszej Umowy, Umawiające się Strony zdecydują o jej tymczasowym zastosowaniu, wszystkie odniesienia do daty wejścia w życie, z wyjątkiem odniesień określonych w ustępie 3, uważa się za odnoszące się do daty tymczasowego zastosowania.

3. Każda z Umawiających się Stron ma prawo rozwiązać niniejszą Umowę w dowolnym czasie po jej wejściu w życie zgodnie z ustępem 1, powiadamiając drugą Umawiającą się stronę na piśmie z jednorocznym wyprzedzeniem.

Sporządzono w Paarl, dnia 28 stycznia 2002 roku.

ZAŁĄCZNIK I

(określony w artykule 5)

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK II

określony w artykule 8

Dokument w formacie PDF