RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. b) (ii) i art. 63 ust. 3 lit. a),

uwzględniając inicjatywę Republiki Francuskiej(¹),

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego(²),

a także mając na uwadze, co następuje:

1) Może nastąpić różnica w czasie między przybyciem na terytorium Państwa Członkowskiego osoby posiadającej narodową wizę długoterminową wystawioną przez to Państwo Członkowskie i chwilą, gdy osoba ta otrzymuje dokument pobytowy, umożliwiający jej swobodne poruszanie się po terytorium innych Państw Członkowskich.

2) Należy przedsięwziąć kroki w celu ułatwienia swobodnego przemieszczania się posiadaczom narodowych wiz długoterminowych do czasu wystawienia ich dokumentów pobytowych w drodze zastrzeżenia, że takie wizy, które obecnie umożliwiają ich posiadaczom tylko jednorazowy przejazd przez terytoria innych Państw Członkowskich w celu dotarcia do terytorium Państwa, które wystawiło wizę, są jednocześnie ważne jako wizy krótkoterminowe, pod warunkiem, że wnioskodawcy spełniają warunki wjazdu i stałego miejsca zamieszkania ustanowione w Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r., podpisanej w Schengen dnia 19 czerwca 1990 r.

3) Środek ten jest pierwszym krokiem w harmonizacji warunków wystawiania narodowych wiz długoterminowych.

4) Konwencja wykonawcza do Układu z Schengen i Wspólne Instrukcje Konsularne w sprawie wiz dla placówek dyplomatycznych i konsularnych(³) powinny być odpowiednio zmienione.

5) Niniejszy instrument stanowi rozwinięcie dorobku Schengen, zgodnie z Protokołem włączającym dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej, jak przewidziano w załączniku A do decyzji Rady 1999/435/WE dotyczącej definicji dorobku Schengen do celów określenia

, zgodnie ze stosownymi postanowieniami Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i Traktatu o Unii Europejskiej, podstawy prawnej dla każdego z postanowień lub decyzji, stanowiących dorobek Schengen(⁴).

6) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego instrumentu i stosownie do tego nie podlega zobowiązaniom wynikającym ze stosowania instrumentu, ani nie jest objęta jego zastosowaniem. Mając na uwadze, że niniejszy instrument ma na celu rozwijanie dorobku Schengen według przepisów tytułu IV Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania zdecyduje, zgodnie z art. 5 Protokołu, o wdrożeniu do swego prawa krajowego niniejszego instrumentu, w okresie sześciu miesięcy od dnia przyjęcia tego instrumentu przez Radę.

7) W stosunku do Republiki Islandii i Królestwa Norwegii, niniejszy instrument konstytuuje rozwój dorobku Schengen w rozumieniu Układu zawartego dnia 18 maja 1999 r. między Radą Unii Europejskiej a tymi dwoma Państwami(⁵).

8) Na podstawie art. 1 Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Irlandia i Zjednoczone Królestwo nie uczestniczą w przyjęciu niniejszej decyzji. W konsekwencji, bez uszczerbku dla art. 4 niniejszego Protokołu, przepisów niniejszego instrumentu nie stosuje się ani w stosunku do Irlandii, ani w stosunku do Zjednoczonego Królestwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Art. 18 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 18

Wizy na pobyt przekraczający trzy miesiące są narodowymi wizami wystawionymi przez jedno z Państw Członkowskich zgodnie z jego ustawodawstwem krajowym. W okresie nie dłuższym niż trzy miesiące od pierwszego dnia ważności wizy, wizy takie są jednocześnie ważne jako wizy krótkoterminowe, pod warunkiem, że zostały wydane zgodnie ze wspólnymi warunkami i kryteriami przyjętymi według lub na mocy odpowiednich przepisów rozdziału 3, sekcja 1, a posiadacze wiz spełniają warunki wjazdu określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e). W przeciwnym razie, takie wizy umożliwiają jedynie ich posiadaczom przejazd przez terytoria innych Państw Członkowskich w celu dotarcia do terytorium Państwa, które wystawiło wizę, o ile posiadacze wiz nie spełniają warunków wjazdu określonych w art. 5 ust. 1 lit. a), d) i e) lub nie są na krajowej liście ostrzegawczej Państwa Członkowskiego, przez którego terytorium usiłują dokonać przejazdu.”

Artykuł 2

W części I sekcja 2.2 Wspólnych Instrukcji Konsularnych dotyczących wiz otrzymuje brzmienie:

„2.2. Wizy długoterminowe

Wizy na pobyt przekraczające trzy miesiące są narodowymi wizami wystawionymi przez jedno z Państw Członkowskich zgodnie z jego ustawodawstwem krajowym.

Jednakże takie wizy, przez okres nie dłuższy niż trzy miesiące od pierwszego dnia ważności wizy, są jednocześnie ważne jako zwykłe wizy krótkoterminowe, pod warunkiem, że zostały wydane zgodnie ze wspólnymi warunkami i kryteriami przyjętymi według lub na mocy odpowiednich przepisów rozdziału 3 sekcja 1 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen, a ich posiadacze spełniają warunki wjazdu określone w art. 5 ust. 1 lit. a), c), d) i e) Konwencji i odtworzone w części IV niniejszych instrukcji. W przeciwnym razie, takie wizy umożliwiają jedynie ich posiadaczom przejazd przez terytoria innych Umawiających się Stron w celu dotarcia do terytorium Państwa Członkowskiego, które wystawiło wizę, o ile posiadacze wiz nie spełniają warunków wjazdu określonych w art. 5 ust. 1 lit. a), d) i e) Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen lub nie są na krajowej liście wpisów do celów odmowy wjazdu Państwa Członkowskiego, przez którego terytorium usiłują dokonać przejazdu.”

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską.

Sporządzono w Brukseli, dnia 28 maja 2001 r.