RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 28 ust. 1,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W ramach wzmocnienia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB) w szczególności wspólnej Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, określonej w art. 17 Traktatu o Unii Europejskiej, Rada Europejska, zebrana w Nicei w dniach 7–11 grudnia 2000 r., doszła do porozumienia w kwestii ustanowienia Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej, określając jego misję oraz funkcje.

(2) Po przedstawieniu wytycznych Rady Europejskiej Sztab Wojskowy powinien być gotów do podjęcia pracy,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Personel wojskowy będzie oddelegowany z Państw Członkowskich do Sekretariatu Generalnego Rady, aby utworzyć Sztab Wojskowy Unii Europejskiej (EUMS).

2. Sztab Wojskowy będzie częścią Sekretariatu Generalnego Rady.

Artykuł 2

Zakres uprawnień i organizacja Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej są określone w Załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 3

Wszyscy członkowie Sztabu Wojskowego są obywatelami Państw Członkowskich Unii Europejskiej.

Artykuł 4

[1] Członkowie Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej podlegają zasadom ustanowionym decyzją Rady 2007/829/WE z dnia 5 grudnia 2007 r. dotyczącą zasad mających zastosowanie do ekspertów krajowych i krajowego personelu wojskowego oddelegowanych do Sekretariatu Generalnego Rady (¹).

Artykuł 5

Niniejsza decyzja staje się skuteczna od dnia jej przyjęcia.

Niniejsza decyzja ma zastosowanie od daty ustanowionej przez sekretarza generalnego/wysokiego przedstawiciela po konsultacjach z Komitetem Politycznym i Bezpieczeństwa oraz z iMB/Komitetem Wojskowym i w zasadzie przed końcem czerwca 2001 r.

Do momentu zastosowania niniejszej decyzji, dyrektor generalny Sztabu Wojskowego (DGEUMS), który podejmie swoje obowiązki od 1 marca 2001 r. (²), pełni funkcję zwierzchnika biegłych wojskowych oddelegowanych z Państw Członkowskich do Sekretariatu Rady (³).

Artykuł 6

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 stycznia 2001 r.

ZAŁĄCZNIK

ZAKRES UPRAWNIEŃ I ORGANIZACJA SZTABU WOJSKOWEGO UNII EUROPEJSKIEJ (SWUE) (^*) [2]

1. Wstęp

W Helsinkach państwa członkowskie UE podjęły decyzję o ustanowieniu w ramach Rady nowych stałych organów politycznych i wojskowych umożliwiających UE przyjęcie odpowiedzialności za pełen zakres zadań związanych z zapobieganiem konfliktom i zarządzaniem kryzysowym określonych w TUE. Jak przewiduje sprawozdanie z Helsinek, SWUE „w ramach struktur Rady służy fachową wiedzą o sprawach wojskowych i wspiera europejską politykę bezpieczeństwa i obrony, łącznie z prowadzeniem dowodzonych przez UE wojskowych operacji zarządzania kryzysowego”.

Rada Europejska na posiedzeniu w dniach 12 i 13 grudnia 2003 r. z zadowoleniem przyjęła dokument zatytułowany „Obrona europejska: konsultacje, planowanie i operacje NATO/UE”. W dniach 16 i 17 grudnia 2004 r. Rada Europejska zatwierdziła szczegółowe wnioski dotyczące wprowadzenia w życie tego dokumentu.

W dniu 19 listopada 2007 r. Rada z zadowoleniem przyjęła sprawozdanie Sekretarza Generalnego/Wysokiego Przedstawiciela (SG/WP) na temat zdolności Sztabu Wojskowego UE w zakresie wczesnego planowania na poziomie strategicznym operacji dowodzonych przez UE, zgodnie z wnioskiem Rady z maja 2007 r., i zatwierdziła zalecenia dotyczące realizacji - jako pakietu - czterech środków, wraz z działaniami określonymi w opinii wojskowej.

Określono następujący zakres uprawnień SWUE:

2. Misja

Sztab Wojskowy ma zajmować się wczesnym ostrzeganiem, oceną sytuacji i planowaniem strategicznym misji i zadań, o których mowa w art. 17 ust. 2 TUE, w tym misji i zadań określonych w europejskiej strategii bezpieczeństwa.

Uwzględnia się tu również określanie europejskich sił krajowych i wielonarodowych oraz wprowadzanie w życie polityk i decyzji zgodnie z zaleceniami EUMC.

3. Rola

– Jest źródłem fachowej wiedzy o sprawach wojskowych UE.

– Zapewnia powiązanie między EUMC, z jednej strony, a zasobami wojskowymi dostępnymi dla UE, z drugiej strony, oraz służy organom UE fachową wiedzą w sprawach wojskowych zgodnie z zaleceniami EUMC.

– Pełni trzy główne funkcje operacyjne: wczesnego ostrzegania, oceny sytuacji i planowania strategicznego.

– Prowadzi wystarczająco szczegółowe wczesne planowanie, m.in. aby umożliwić państwom członkowskim oszacowanie ewentualnych wkładów sił wojskowych oraz aby dostarczyć SWUE odpowiednią wiedzę fachową w trakcie całego procesu podejmowania decyzji.

– Zapewnia zdolność wczesnego ostrzegania. Planuje, ocenia i wydaje zalecenia dotyczące koncepcji zarządzania kryzysowego oraz ogólnej strategii wojskowej i wprowadza w życie decyzje i wytyczne EUMC.

– Wspiera EUMC w zakresie oceny sytuacji oraz wojskowych aspektów planowania strategicznego (¹) w pełnym zakresie misji i zadań przewidzianych w art. 17 ust. 2 TUE, w tym misji i zadań określonych w europejskiej strategii bezpieczeństwa, we wszelkich operacjach dowodzonych przez UE niezależnie od tego, czy UE korzysta z zasobów i zdolności NATO.

– Wspiera (na wniosek SG/WP lub KPiB) tymczasowe misje w państwach trzecich lub przy organizacjach międzynarodowych służące, w zależności od potrzeby, radą lub pomocą w wojskowych aspektach zapobiegania konfliktom, zarządzania kryzysowego oraz stabilizacji sytuacji po konflikcie.

– Wnosi wkład w proces szczegółowego opracowania, oceny i przeglądu celów dotyczących zdolności, uwzględniając potrzebę zapewnienia przez zainteresowane państwa członkowskie spójności z DPP NATO i z PARP w ramach PdP zgodnie z ustalonymi procedurami.

– Ściśle koordynuje swoje prace z Europejską Agencją Obrony.

– Odpowiada za monitorowanie, ocenę i opracowywanie zaleceń dotyczących szkoleń, ćwiczeń i interoperacyjności; w powiązaniu z siłami wojskowymi i zdolnościami udostępnianymi UE przez państwa członkowskie.

– Utrzymuje zdolność wzmocnienia krajowej kwatery głównej wyznaczonej do prowadzenia autonomicznej operacji UE.

– Odpowiada za uzyskiwanie zdolności do planowania i prowadzenia autonomicznej operacji UE oraz utrzymuje w ramach SWUE zdolność do szybkiego ustanowienia centrum operacji dla danej operacji, w szczególności w takich przypadkach, kiedy konieczna jest wspólna reakcja cywilno-wojskowa oraz kiedy nie określono żadnej krajowej kwatery głównej, po podjęciu decyzji dotyczącej takiej operacji przez Radę na podstawie doradztwa EUMC.

4. Zadania

– Pod kierownictwem EUMC służy fachową wiedzą w sprawach wojskowych SG/WP oraz organom UE.

– Monitoruje potencjalne kryzysy polegając na odnośnych krajowych i wielonarodowych zdolnościach wywiadowczych.

– Współpracuje ze Wspólnym Centrum Sytuacyjnym w dziedzinie wymiany informacji zgodnie z ustaleniami w sprawie jednolitych zdolności w zakresie analizy danych wywiadowczych.

– Przeprowadza wyprzedzające planowanie wojskowe na szczeblu strategicznym.

– Prowadzi wystarczająco szczegółowe wczesne planowanie, m.in. aby umożliwić państwom członkowskim oszacowanie ewentualnych wkładów sił wojskowych oraz aby dostarczyć SWUE odpowiednią wiedzę fachową w trakcie całego procesu podejmowania decyzji.

– Określa i sporządza wykaz europejskich sił krajowych i wielonarodowych przeznaczonych do prowadzenia operacji dowodzonych przez UE we współpracy z NATO.

– Przyczynia się do rozwoju i przygotowywania (łącznie ze szkoleniami i ćwiczeniami) krajowych i wielonarodowych sił udostępnionych UE przez państwa członkowskie. Zasady regulujące stosunki z NATO określają odpowiednie dokumenty.

– Organizuje i koordynuje procedury z krajowymi i wielonarodowymi kwaterami głównymi, łącznie z kwaterami głównymi NATO udostępnianymi UE, zapewniając, w miarę możności, zgodność z procedurami NATO.

– Wnosi wkład w wojskowe aspekty walki z terroryzmem w ramach EPBiO.

– Przyczynia się do opracowywania koncepcji, doktryn, planów i procedur wykorzystywania wojskowych zasobów i zdolności w prowadzeniu operacji zarządzania konsekwencjami klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka.

– Programuje, planuje, stosuje i ocenia procedury dotyczące aspektów wojskowych zarządzania kryzysowego UE, łącznie ze stosowaniem procedur UE/NATO.

– Uczestniczy w szacunkowej ocenie kosztów operacji i ćwiczeń.

– Działa w porozumieniu z krajowymi kwaterami głównymi i wielonarodowymi kwaterami sił wielonarodowych.

– Ustanawia stałe stosunki z NATO zgodnie ze „Stałymi uzgodnieniami między UE a NATO”.

– Gości zespół łącznikowy NATO przy SWUE oraz utrzymuje komórkę UE przy SHAPE zgodnie ze sprawozdaniem prezydencji na temat EPBiO przyjętym przez Radę dnia 13 grudnia 2004 r.

– Nawiązuje odpowiednie stosunki z określonymi odpowiednikami w ONZ oraz innych organizacjach międzynarodowych, łącznie z OBWE i UA, pod warunkiem zawarcia porozumień z tymi organizacjami.

– Przyczynia się do koniecznego wszechstronnego procesu nabywania doświadczeń.

– Przeprowadza strategiczne planowanie interwencyjne z inicjatywy SG/WP lub KPiB.

– Dokonuje wkładu w opracowywanie zbioru doktryn/koncepcji, nabywając doświadczenia w cywilno-wojskowych operacjach i ćwiczeniach.

– Przygotowuje koncepcje i procedury dla Centrum Operacji UE oraz zapewnia dostępność i gotowość personelu, urządzeń i sprzętu centrum operacji do przeprowadzania operacji, ćwiczeń i szkoleń.

– Utrzymuje, unowocześnia i wymienia urządzenia i sprzęt Centrum Operacji UE oraz dba o siedzibę i teren tego centrum.

a) Dodatkowe zadania w sytuacjach związanych z zarządzaniem kryzysowym

– Występuje do organizacji wywiadowczych o określone informacje i przetwarza je, podobnie jak inne istotne informacje ze wszystkich dostępnych źródeł.

– Wspiera Komitet Wojskowy Unii Europejskiej (EUMC) w jego wkładzie we wstępne wytyczne planowania i dyrektywy planowania KPiB.

– Opracowuje i szereguje pod względem ważności wojskowe opcje strategiczne stanowiące podstawę doradztwa w sprawach wojskowych, jakiego EUMC udziela KPiB, przez:

– określanie wstępnych szerokich opcji,

– korzystanie w stosownych przypadkach ze wsparcia w planowaniu udzielanego przez źródła zewnętrzne, które następnie będą służyć analizie i dalszemu opracowaniu tych opcji w sposób bardziej szczegółowy,

– ocenę rezultatów tych bardziej szczegółowych prac i zlecanie wszelkich dalszych prac, które mogą okazać się konieczne,

– przedstawianie oceny ogólnej, ze wskazaniem w stosownych przypadkach priorytetów i zaleceń dla EUMC.

– Określa siły, które mogą uczestniczyć w ewentualnych operacjach dowodzonych przez UE, koordynując swoje działanie z krajowym personelem ds. planowania i, w stosownych przypadkach, z NATO.

– Wspiera dowódcę operacji w wymianach technicznych z państwami trzecimi oferującymi wkład wojskowy w operację dowodzoną przez UE, jak również w przygotowaniu konferencji w sprawie formowania sił.

– Kontynuuje monitorowanie sytuacji kryzysowych.

– Na wniosek skierowany przez DG E do DGSWUE pomaga w polityczno-wojskowym planowaniu strategicznym reagowania kryzysowego opracowywanym w zakresie odpowiedzialności DG E (przygotowywanie koncepcji zarządzania kryzysowego (CMC), wspólne działanie itp.).

– Na wniosek skierowany przez DG E do DGSWUE pomaga w polityczno-wojskowym planowaniu strategicznym reagowania kryzysowego opracowywanym w zakresie odpowiedzialności DG E (przygotowanie Koncepcji Zarządzania Kryzysami - CMC, wspólne działanie itp.).

– Wnosi wkład w cywilne planowanie strategiczne reagowania kryzysowego dla wspólnych operacji cywilno-wojskowych, opracowując opcje strategiczne, jak to przewidują procedury zarządzania kryzysowego. Bezpośrednią odpowiedzialność za to planowanie ponosi DGSWUE i dyrektor CPCC, zaś ogólne zwierzchnictwo sprawuje SG/WP.

– Na wniosek skierowany przez DCPCC do DGSWUE pomaga w planowaniu w reakcji na kryzys na poziomie strategicznym i operacyjnym w przypadku misji cywilnych prowadzonych pod zwierzchnictwem DCPCC.

b) Dodatkowe zadania podczas prowadzenia operacji

– Dzięki „komórce monitorującej” SWUE zapewnia całodobową zdolność do monitorowania wszystkich misji i operacji prowadzonych w ramach EPBiO, aby zapewnić systematyczne przekazywanie informacji dotyczących konkretnych operacji.

– SWUE, działając pod kierownictwem EUMC, nieustannie monitoruje wszystkie wojskowe aspekty operacji. Prowadzi strategiczną analizę we współpracy z wyznaczonym dowódcą operacji, aby wspierać EUMC w pełnieniu roli doradczej wobec KPiB odpowiedzialnego za kierownictwo strategiczne.

– W świetle politycznego i operacyjnego rozwoju sytuacji przedstawia EUMC nowe opcje stanowiące podstawę doradztwa wojskowego udzielanego KPiB.

– Wnosi wkład we wzmocnione kluczowe jądro oraz, w razie potrzeby, w centrum operacyjne UE.

– Stanowi stałe kluczowe jądro centrum operacyjnego UE.

– Pomaga w koordynowaniu operacji cywilnych. Operacje takie są planowane i prowadzone pod zwierzchnictwem DCPCC. Pomaga w planowaniu, wspieraniu (łącznie z ewentualnym użyciem środków wojskowych) oraz prowadzeniu operacji cywilnych (poziom strategiczny pozostaje w gestii DG E IX).

5. Organizacja

– SWUE działa pod wojskowym kierownictwem EUMC, któremu podlega.

– Jest to departament Sekretariatu Rady przyporządkowany bezpośrednio SG/WP i ściśle współpracujący z innymi departamentami Sekretariatu Generalnego Rady.

– Jest kierowany przez DGSWUE, oficera w stopniu generała broni lub w równorzędnym stopniu.

– W jego skład wchodzi personel oddelegowany z państw członkowskich, działający jako podmiot prawa międzynarodowego zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do ekspertów krajowych i krajowego personelu wojskowego oddelegowanego do Sekretariatu Generalnego Rady, jak również urzędników zatrudnionych w Sekretariacie Generalnym Rady i urzędników oddelegowanych z Komisji. W celu poprawy procesu doboru SWUE zachęca się państwa członkowskie do typowania więcej niż jednego kandydata na każde stanowisko.

– Aby sprostać pełnemu zakresowi misji i zadań, SWUE jest zorganizowany w sposób przedstawiony w dodatku A.

– W sytuacjach wymagających zarządzania kryzysowego lub w trakcie ćwiczeń z zarządzania kryzysowego SWUE może ustanowić zespoły planowania i zarządzania, korzystając ze swej własnej wiedzy fachowej, kadry i infrastruktury. Dodatkowo, w razie konieczności, może wystąpić do państw członkowskich UE za pośrednictwem EUMC o udostępnienie kadry w celu czasowego wzmocnienia.

– EUMC będzie dostarczać za pośrednictwem DGSWUE wytycznych dotyczących działań wojskowych podejmowanych przez SWUE w ramach cywilnego zarządzania kryzysowego. DG E IX ponosi funkcjonalną odpowiedzialność za wkłady SWUE na rzecz aspektów cywilnych zarządzania kryzysowego we wszystkich działaniach (planowanie, misje wywiadowcze itd.), aż po opracowanie koncepcji zarządzania kryzysowego (CMC) oraz, w odpowiednich przypadkach, cywilnych opcji strategicznych/policyjnych opcji strategicznych (CSO/PSO). Po podjęciu decyzji o uruchomieniu misji kierownictwo funkcjonalne nad tymi wkładami zaczyna sprawować DCPCC. Składanie sprawozdań z tych działań Komitetowi ds. Aspektów Cywilnych Zarządzania Kryzysowego (CIVCOM) będzie zgodne z ustanowionymi procedurami dotyczącymi aspektów cywilnych zarządzania kryzysowego.

6. Stosunki z państwami trzecimi

Stosunki między SWUE a europejskimi członkami NATO nienależącymi do UE, innymi państwami trzecimi oraz państwami kandydującymi do UE są określone w odpowiednich dokumentach dotyczących stosunków UE z państwami trzecimi.

(*) Objaśnienia występujących w tekście skrótów znajdują się w dodatku B.

(¹) Definicje:

Planowanie strategiczne: działania związane z planowaniem, które rozpoczynają się natychmiast po zidentyfikowaniu potencjalnego kryzysu lub jego wystąpieniu i kończą się, gdy organy polityczne UE zatwierdzą opcję wojskowo-strategiczną lub pakiet opcji wojskowo-strategicznych. Proces strategiczny obejmuje ocenę sytuacji wojskowej, definicję ram polityczno-wojskowych (POL/MIL) oraz opracowanie opcji wojskowo-strategicznych.

Opcja wojskowo-strategiczna: ewentualne działanie wojskowe ukierunkowane na osiągnięcie celów POL/MIL nakreślonych w ramach POL/MIL. Opcja wojskowo-strategiczna opisuje zarys rozwiązania wojskowego, wymagane zasoby i ograniczenia oraz zalecenia odnośnie do wyboru dowódcy operacji i kwatery głównej operacji (OHQ).

Dodatek A

ZARYS STRUKTURY SWUE

Dodatek B

SKRÓTY

A

ADMIN - oddział administracji

C

CESDP - wspólna europejska polityka bezpieczeństwa i obrony

CEUMC - przewodniczący Komitetu Wojskowego Unii Europejskiej

CIS - wydział systemów łączności i informacji

CIS POL/REQ - polityka i potrzeby w zakresie systemów łączności i informacji

CIV/MIL CELL - komórka cywilno-wojskowa

CIV/MIL STRAT PLAN - oddział cywilno-wojskowego planowania strategicznego

CIVCOM - Komitet ds. Aspektów Cywilnych Zarządzania Kryzysowego

CMC - koncepcja zarządzania kryzysowego

CMC SPT - wsparcie przewodniczącego Komitetu Wojskowego Unii Europejskiej

COMMS & IS - Dyrekcja ds. Systemów Łączności i Informacji

CONOPS - koncepcja operacji

CPCC - cywilne zdolności planowania i prowadzenia operacji

CRISIS RESP/CURRENT OPS - oddział reagowania kryzysowego i operacji bieżących

CSO - cywilna opcja strategiczna

D

DCPCC - dyrektor ds. cywilnych zdolności planowania i prowadzenia operacji

DDG - zastępca dyrektora generalnego

DGEUMS - dyrektor generalny Sztabu Wojskowego Unii Europejskiej

DPP - proces planowania obrony

E

EPBiO - europejska polityka bezpieczeństwa i obrony

EU CELL (SHAPE) - komórka Unii Europejskiej w SHAPE EUMC - Komitet Wojskowy Unii Europejskiej EX/TRN/ANL - oddział analizy ćwiczeń i szkoleń

I

INT POLICY - oddział polityki wywiadowczej

INT PRODUCTION - oddział gromadzenia danych wywiadowczych

INT REQ - określanie potrzeb wywiadu

IT SUPPORT - oddział wsparcia informatycznego

K

KPiB - Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa

L

LEGAL - doradca prawny

LOG POLICY - oddział polityki logistycznej

M

MAP - oddział wojskowej oceny i planowania

O

OBWE - Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie

OCPS - stały personel Centrum Operacji

OHQ - kwatera główna operacji

OP CENTRE PERM STAFF - stały personel Centrum Operacji

OPLAN - plan operacji

OPSCEN - Centrum Operacji

P

PARP - proces planowania i przeglądu

PdP - partnerstwo dla pokoju

POL - oddział ds. polityki

PSO - policyjna opcja strategiczna

S

SWUE - Sztab Wojskowy Unii Europejskiej

T

TUE - Traktat o Unii Europejskiej

U

UA - Unia Afrykańska