KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury(¹), w szczególności jego art. 23 ust. 5,

a także mając na uwadze, co następuje:

1) Rozporządzenie (WE) nr 104/2000 uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3759/92(²) z mocą od dnia 1 stycznia 2001 r., przewiduje przyznawanie prolongowanej pomocy pod pewnymi warunkami w celu stabilizacji, przetwarzania i składowania produktów określonych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 104/2000, które zostały wycofane z obrotu. Rola mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy w organizacji wspólnego rynku, przewidziana w rozporządzeniu (EWG) nr 3759/92 i w rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 3901/92 z dnia 23 grudnia 1992 r. wprowadzającym szczegółowe zasady przyznawania prolongowanej pomocy dla niektórych produktów rybołówstwa(³), ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1337/95(⁴), została ponownie oceniona. Spowodowało to wzrost ilości produktów kwalifikujących się do tej pomocy. Z tego powodu właściwym jest uproszczenie procedur wymaganych przy stosowaniu mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy, oraz zastąpienie rozporządzenia (EWG) nr 3901/92 niniejszym rozporządzeniem.

2) Art. 6 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2406/96 z dnia 26 listopada 1996 r. ustanawiającego wspólne normy handlowe w odniesieniu do niektórych produktów rybołówstwa(⁵), ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) 2578/2000(⁶), przewiduje, że niektóre produkty, które zostały sklasyfikowane jako kategoria B nie kwalifikują się do pomocy finansowej przyznawanej w ramach instrumentów interwencyjnych wspólnej organizacji rynku. Biorąc pod uwagę, że tylko produkty należące do klasy Extra, „E” i „A” kwalifikują się do prolongowanej pomocy określonej w art. 23 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, obliczenie ilości podlegających tej pomocy powinno być oparte jedynie na tych kategoriach produktów.

3) W celu zapewnienia maksymalnego poparcia dla działań stabilizujących rynek, organizacje producentów nieprzestrzegające wspólnotowych cen wycofywania w ciągu roku połowowego, powinny zostać wykluczone z możliwości otrzymywania rekompensaty finansowej w odniesieniu do prolongowanej pomocy.

4) Systematyczna zgodność ze wspólnymi normami handlowymi, określonymi w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, jest czynnikiem determinującym tworzenie cen i przyczynia się do stabilizacji rynku. Przyznawanie rekompensat w zakresie prolongowanej pomocy w odniesieniu do kwalifikujących się ilości, powinno być uzależnione od zapewnienia zgodności z normami wszystkich ilości danych produktów przeznaczonych do sprzedaży przez organizacje producentów lub ich członków w ciągu roku połowowego.

5) Mechanizmy przyznawania prolongowanej pomocy i rekompensat finansowych za wycofanie są równoległe i uzupełniające się z uwagi na to, że ich działania i cele są takie same, oraz że ich zadaniem jest stabilizowanie rynku danych produktów. Warunki związane z ilościami, które mogą kwalifikować się do prolongowanej pomocy oraz z użyciem marginesu tolerancji i dokumentami poświadczającymi używanymi w stosunku do wycofywanych produktów w innym Państwie Członkowskim, powinny być takie same jak określone w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 2509/2000 z dnia 15 listopada 2000 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 w zakresie przyznawania rekompensat finansowych za wycofywanie niektórych produktów rybołówstwa7.

6) W celu zapewnienia odpowiedniej jakości produktu oraz w celu ułatwienia sprzedaży produktów na rynku, powinny zostać określone minimalne wymagania, jakie powinny zostać spełnione w procesie kwalifikowania do udzielenia pomocy, wraz z wymaganiami związanymi ze składowaniem i przywracaniem danych produktów na rynek.

7) Organizacje producentów powinny mieć udział w kosztach związanych ze stosowaniem mechanizmu przyznawania prolongowanej pomocy, oraz z tego powodu kwota pomocy powinna być określana na podstawie rzeczywistych kosztów technicznych i kosztów finansowych stabilizacji oraz kosztów związanych ze składowaniem. Koszty techniczne powinny być określane na podstawie bezpośrednich kosztów ponoszonych w ramach tego mechanizmu. W celu uniknięcia uciążliwych wymogów, aby sektor dostarczał informacji i skomplikowanych rocznych kalkulacji, koszty finansowe powinny być stawką ryczałtową, określoną na podstawie stopy procentowej wyznaczanej zgodnie z art. 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1883/78 z dnia 2 sierpnia 1978 r. ustanawiającego ogólne reguły finansowania interwencji przez Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej, Sekcja Gwarancji8, ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1259/969.

8) W celu zwiększenia efektywności kontroli, beneficjenci pomocy powinni być zobowiązani do przechowywania ewidencji towarowej oraz muszą przekazywać dane Państwom Członkowskim. W celu dobrego zarządzania mechanizmem wystarczający jest wymóg ewidencji towarowej podczas minimalnych okresów składowania.

9) Powinna zostać określona procedura składania wniosków o wypłatę prolongowanej pomocy i procedura przyznawania zaliczek, oraz wielkość odpowiednich zabezpieczeń.

10) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. produktów rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ilość produktów kwalifikujących się do prolongowanej pomocy zgodnie z art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, oblicza się na podstawie ilości zaklasyfikowanych jedynie jako jakość Ekstra „E” i „A” w ramach norm handlowych określonych w art. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 2

1. Polongowana pomoc jest wypłacana jedynie organizacjom producentów, określonym w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

2. Wypłacanie prolongowanej pomocy w odniesieniu do kwalifikujących się ilości produktów podlega warunkowi, że dla danego produktu lub danej grupy produktów wszystkie ilości wystawione na sprzedaż podczas roku połowowego przez organizacje producentów lub ich członków, zostały uprzednio sklasyfikowane zgodnie z normami handlowymi określonymi w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

3. Wymagania określone w art. 23 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 104/2000 są spełnione w przypadku, gdy produkty zostały sklasyfikowane według norm handlowych określonych w art. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 3

1. W celu zakwalifikowania się do prolongowanej pomocy produkty muszą być poddane przetwarzaniu przy użyciu co najmniej jednej z metod wymienionych w art. 23 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, w ciągu 48 godzin od momentu ich wycofania z rynku. Przetwarzanie może być wykonane przez daną organizację producentów lub przez przedsiębiorstwo, do którego organizacja producentów wysyła produkty.

Przed przetworzeniem produkty muszą być składowane w sposób gwarantujący utrzymanie ich początkowej kategorii świeżości.

2. Bez uszczerbku dla bardziej restrykcyjnych wymagań krajowych lub norm handlowych stosowanych w Państwach Członkowskich, różne metody przetwarzania spełniają następujące minimalne wymagania:

a) zamrażanie jest przeprowadzane w odpowiednich urządzeniach gwarantujących między innymi, że temperatura minus 18ºC zostanie szybko osiągnięta w środku produktu;

b) solenie gwarantuje zawartość soli w produkcie końcowym nie mniejszą niż 16%;

c) suszenie jest przeprowadzane w sposób zapewniający, że zawartość wody w przetworzonym produkcie nie przekracza 50%;

d) marynowanie prowadzi, przy zastosowaniu octu lub kwasku, soli i przypraw aromatycznych, bez podgrzewania takiego produktu, do pH produktu mniejszego niż 4,8;

e) pasteryzacja jest przeprowadzana w taki sposób, aby temperatura wnętrza produktu była utrzymana przez co najmniej 15 minut na poziomie co najmniej 75ºC.

3. Przechowywanie żywych jadalnych krabów w stałych zbiornikach lub w klatkach z wodą morską lub słoną i zatwierdzonych do tego celu przez Państwa Członkowskie, jest kwalifikowane jako konserwacja do celów wypłacenia prolongowanej pomocy.

Artykuł 4

1. Produkty zostaną zakwalifikowane do prolongowanej pomocy tylko w przypadku, gdy po ich nieodwracalnym przetworzeniu spełnią minimalne warunki składowania i przywrócenia na rynek określone w ust. 2 i 3.

2. W przypadku produktów mrożonych, okres składowania jest nie krótszy niż pięć dni od daty skończenia przetwarzania, a temperatura składowania nie może być wyższa niż minus 18ºC.

W przypadku solenia, marynowania, gotowania czy pasteryzowania produktów, okres składowania nie może być krótszy niż pięć dni od daty ukończenia przetwarzania.

W przypadku produktów suszonych okres składowania nie może być krótszy niż pięć dni od daty ukończenia przetwarzania, temperatura składowania nie może przekraczać 4ºC oraz powinny zostać zachowane warunki w zakresie odpowiedniej wilgotności.

W przypadku wszystkich produktów przechowywanych w zbiornikach lub klatkach okres składowania nie może być krótszy niż pięć dni.

3. Wszystkie produkty zostaną ponownie wprowadzane do obrotu w jednolitych partiach według gatunków, zgodnie z obowiązującymi przepisami w każdym Państwie Członkowskim w zakresie wprowadzania do obrotu produktów przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Produkty przechowywane w zbiornikach lub klatkach są ponownie wprowadzane do obrotu, w celu sprzedaży w sposób zgodny z normalnym wprowadzaniem do obrotu danych produktów.

4. Po wprowadzeniu do obrotu w celu sprzedaży produkty nie mogą być ponownie składowane w celu zakwalifikowania się do pomocy.

Artykuł 5

1. Poziom prolongowanej pomocy jest ustalany przed rozpoczęciem każdego roku połowowego, zgodnie z procedurą określoną w art. 38 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

Prolongowana pomoc jest określona w stosunku do jednostki wagi i stosowana do wagi netto produktów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

2. Kwota pomocy jest obliczana na podstawie rzeczywistych technicznych i finansowych kosztów działań niezbędnych do stabilizacji i przechowywania danych produktów, udokumentowanych we Wspólnocie podczas poprzednich roku połowowego.

3. Za koszty techniczne uznawane są:

a) koszty energii;

b) koszty pracy związane z przechowywaniem i wydawaniem towaru;

c) koszty materiałów zużytych do opakowań zbiorczych;

d) koszty przetwarzania (składniki);

e) koszty transportu z miejsca wyładunku do miejsca przetwarzania.

4. Koszty finansowe stanowią stawkę ryczałtową w wysokości 10 euro na tonę za rok 2001. Następnie stawka ryczałtowa jest dostosowywana każdego roku, przy użyciu stopy procentowej ustalanej corocznie zgodnie z art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 1883/78.

5. Poziom prolongowanej pomocy ustalony na dany rok połowowy stosuje się do produktów włączonych do przechowania w ciągu danego roku, bez względu na koniec okresu przechowania.

6. Art. 2 ust. 1-3, art. 3, art. 4 ust. 1 lit. c) oraz art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2509/2000 stosuje się mutatis mutandis do ustaleń dotyczących prolongowanej pomocy przewidziany w art. 23 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 104/2000.

Artykuł 6

1. Państwa Członkowskie ustanowią system monitorowania zapewniający, że produkty, w odniesieniu do których zastosowano prolongowaną pomoc kwalifikują się do niej.

2. Dla przestrzegania minimalnego okresu przechowywania określonego w art. 4 ust. 2, organizacje producentów zapewnią prowadzenie przez beneficjentów pomocy ewidencji towarowej dla każdej kategorii produktów, które włączono do składowania.

3. Organizacje producentów każdego miesiąca informują dane Państwo Członkowskie o dacie, gatunku, kategorii i ilości produktów włączonych do składowania.

Artykuł 7

1. Prolongowana pomoc zostanie wypłacona na rzecz danych organizacji producentów tylko wtedy, gdy właściwe władze danego Państwa Członkowskiego upewnią się, że ilości w odniesieniu do których zastosowana jest pomoc nieprzekraczają limitów określonych w art. 23 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 104/2000, oraz że zostały bądź przetworzone, składowane bądź konserwowane, a później ponownie wprowadzone do obrotu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2. Wnioski o prolongowaną pomoc są przedkładane przez zainteresowane organizacje producentów właściwym władzom Państwa Członkowskiego, w ciągu czterech miesięcy od końca danego roku połowowego. Dane szczegółowe, które mają być podane we wnioskach, zostaną określone przez Państwa Członkowskie.

3. Władze krajowe wypłacą prolongowaną pomoc w ciągu trzech miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku o wypłatę od zainteresowanej organizacji producentów.

Artykuł 8

Na wniosek zainteresowanej organizacji producentów Państwo Członkowskie przyzna miesięczną zaliczkę na należną prolongowaną pomoc odnośnie ilości, dla których występuje się z wnioskiem o pomoc w tym miesiącu, pod warunkiem, że organizacja producentów wniesie zabezpieczenie równe 105% kwoty zaliczki.

Zaliczki są obliczane zgodnie z metodą określoną w Załączniku.

Artykuł 9

1. Każde Państwo Członkowskie poinformuje pozostałe Państwa Członkowskie oraz Komisję o nazwie i adresie organu wyznaczonego do wypłacenia prolongowanej pomocy.

2. Każde Państwo Członkowskie poinformuje Komisję, nie później niż do dnia 31 stycznia 2001 r., o środkach podjętych w celu wykonania art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 2 oraz o każdym przypadku zmiany tych środków.

Artykuł 10

Rozporządzenie (EWG) nr 3901/92 traci moc.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Urzędowym Dzienniku Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2001 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 21 grudnia 2000 r.