KOMITET WYKONAWCZY,

uwzględniając art. 132 Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen,

uwzględniając art. 6 wymienionej Konwencji,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

W związku z nasileniem napływu na obszar Schengen cudzoziemców, w szczególności obywateli Iraku i innych państw, staje się konieczne, w ramach zaleceń już sformułowanych lub jeszcze dyskutowanych w Unii Europejskiej, wzmocnienie kontroli na granicach zewnętrznych oraz podjęcie konkretnych działań w celu podniesienia skuteczności takich kontroli zgodnie ze wspólnym planem.

Zgodnie z zasadami szczególnych uprawnień, możliwe jest skoncentrowanie uwagi w granicach Schengen przede wszystkim na czynnikach sprzyjających napływowi nielegalnych imigrantów, z uwzględnieniem faktu, że inne organy mają za zadanie zajmować się przyczynami tego zjawiska w regionach ich powstawania i w regionach tranzytu.

Komitet Wykonawczy wnioskuje, aby Państwa Schengen niezwłocznie rozpoczęły wprowadzanie w życie następujących środków kontroli na granicach zewnętrznych biorąc pod uwagę zalecenia projektowane w ramach Unii Europejskiej w innych dziedzinach, podkreślając konieczność podejmowania odpowiednich działań także w ramach wykonania postanowień Konwencji dublińskiej:

— wzmocnienie kontroli przy wjeździe na granicach zewnętrznych, przez zatrudnienie dodatkowego personelu i zastosowanie nowoczesnej technologii,

— zabezpieczenie w portach lotniczych obszarów wyłączonych z powszechnego dostępu lotach odniesieniu do lotów spoza obszaru Schengen i pasażerów w tranzycie; równoległe działania w portach morskich w odniesieniu do ruchu międzynarodowego,

— przepisy dotyczące wzajemnej pomocy przy kształceniu i podnoszeniu kwalifikacji służb kontroli w portach lotniczych i morskich oraz personelu linii lotniczych, na przykład w ramach bilateralnych programów wymiany; zwiększenie wykorzystania i wzajemne udostępnianie nowoczesnej technologii i wzmocnienie liczby personelu,

— kontrola promów już podczas załadunku i wyjścia w morze,

— wspieranie i przeprowadzenie harmonizacji sposobu traktowania oraz stosowania sankcji wobec przewoźników przewożących nielegalnych imigrantów na obszar Schengen,

— prowadzenie wstępnej kontroli w wymagających bliższego zdefiniowania punktach wysokiego ryzyka przy wyjeździe,

— wymiana informacji dotyczących tras i metod przerzutu, intensyfikacja praktycznej współpracy służb policji i ochrony granic, wzmocnienie współpracy między tymi organami a oficerami łącznikowymi państw Schengen działającymi na terytorium państw trzecich; uzgodnienie wzajemnego oddelegowywania funkcjonariuszy Umawiających się Stron do obserwacji skuteczności działań zmierzających do powstrzymania nielegalnej imigracji,

— pobieranie, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym, odcisków palców każdego nielegalnie cudzoziemca wjeżdżającego na obszar Schengen, którego tożsamości nie można jednoznacznie określić na podstawie ważnych dokumentów; przechowywanie tych odcisków w celu przekazywania informacji władzom innych państw Schengen; zasady prawa o ochronie danych osobowych obowiązujące w Unii Europejskiej muszą być przestrzegane,

— zapobieganie, zgodnie z ustawodawstwem wewnętrznym, ucieczce obcokrajowców, którzy nielegalnie przekroczyli granicę obszaru Schengen i których tożsamość nie może być ustalona z całą pewnością, na czas wyjaśnienia ich tożsamości lub do czasu zarządzenia i wykonania właściwych środków przez policję właściwą dla spraw cudzoziemców,

— natychmiastowe wydalenie cudzoziemców nielegalnie wjeżdżających na terytorium Umawiających się Stron, o ile nie przysługuje im prawo do pozostania,

— wspieranie negocjacji w sprawie umów o readmisji między państwami Schengen a Turcją, Republiką Czeską, Słowacją, Węgrami i Słowenią,

— poprawa praktycznej współpracy państw Schengen przy stosowaniu postanowień Konwencji dublińskiej.

Działania te realizowane są:

— z poszanowaniem suwerenności państwowej każdego z państw,

— zgodnie z prawem wewnętrznym Umawiających się Stron, tzn. gdy są dopuszczalne w myśl prawa krajowego,

— bez uszczerbku dla przepisów obowiązujących umów dwustronnych,

— zgodnie z postanowieniami Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen, jej art. 134 i 142, w szczególności w odniesieniu do Konwencji dublińskiej.

W związku z koniecznością kierowania działaniami i ich dalszym rozwojem, powierza się Prezydencji zadanie powołania grupy roboczej, skupiającej przedstawicieli co najmniej sześciu państw najbardziej dotkniętych problemem. Grupa Robocza powinna zbierać się w krótkich odstępach czasowych i złożyć sprawozdanie na najbliższym posiedzeniu Komitetu Wykonawczego.

Niniejsza decyzja wprowadzana jest w życie jako uzupełnienie planu działania UE. Niezbędne uzgodnienia w tym zakresie należy podejmowane są na szczeblu Komitetu K4 i Grupy Centralnej.

Bruksela, dnia 21 kwietnia 1998 r.