KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 79/112/EWG z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do etykietowania, prezentacji i reklamowania środków spożywczych przeznaczonych na sprzedaż konsumentowi końcowemu(¹), ostatnio zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 97/4/WE(²), w szczególności jej art. 7 ust. 3 lit. d) i ust. 4,

a także mając na uwadze, co następuje:

art. 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG przewiduje, że ilość składnika, którego nazwa wchodzi w skład nazwy środka spożywczego lub jest wyodrębniona na etykiecie, musi być wskazana na etykiecie danego środka spożywczego;

dyrektywa Komisji 94/54/WE(³), zmieniona dyrektywą Rady 96/21/WE(⁴), nakłada obowiązek umieszczania danych szczegółowych dotyczących składu: „z substancją(-ami) słodzącą(-ymi)” lub „z cukrem(-ami) i substancją(-ami) słodzącą(-ymi)” na etykietach produktów zawierających takie składniki; dane te muszą towarzyszyć nazwie, pod którą produkt jest sprzedawany;

umieszczanie tych danych, wymagane przez dyrektywę 94/54/WE, sprawia, że podanie ilości tego składnika lub tych składników jest obowiązkowe zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a) i/lub b) dyrektywy 79/112/EWG;

jednakże, podawanie ilości substancji słodzącej nie decyduje prawdopodobnie o wyborze konsumenta przy zakupie produktu;

z drugiej strony, ujęcie danych szczegółowych odnoszących się do witamin i minerałów nakłada obowiązek określania wartości odżywczych na etykiecie zgodnie z dyrektywą Rady 90/496/EWG(⁵);

te dane szczegółowe są uznawane za integralną część nazwy, pod którą produkt jest sprzedawany, albo jako wyodrębnienie składnika w rozumieniu art. 7 ust. 2 lit. a) i/lub b) dyrektywy 79/112/EWG, nakładając tym samym obowiązek podania ilości witamin i minerałów;

dublowanie informacji tego rodzaju nie jest przydatne konsumentom, a może nawet wprowadzać w błąd, jako że zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG ilość podaje się w procentach, a wartość odżywczą - w miligramach;

w tych okolicznościach wskazane jest ustanowienie dalszych wyjątków od zasady podawania ilości składników;

art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG stanowi, że ilość wyrażona w procentach musi odpowiadać ilości składnika lub składników w czasie ich lub jego użycia; niemniej jednak ustęp ten wprowadza odstępstwa od tej zasady;

co więcej, skład niektórych środków spożywczych znacznie się zmienia na skutek gotowania lub innych procesów powodujących odwadnianie składników;

odstępstwa od metody wyliczania ilości składników ustanowionej w art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG, są konieczne w celu bardziej prawidłowego odzwierciedlania składu środka spożywczego i uniknięcia tym samym wprowadzania konsumentów w błąd;

art. 6 ust. 5 lit. a) dyrektywy 79/112/EWG stosuje tę samą zasadę co do kolejności składników w wykazie;

jednakże, art. 6 ustanawia odstępstwa w stosunku do niektórych środków spożywczych lub ich składników; konsekwentnie należy ustanowić te same odstępstwa od metod wyliczania ilości;

zgodnie z zasadami pomocniczości i proporcjonalności określonymi w art. 3b Traktatu, Państwa Członkowskie nie mogą osiągnąć odpowiedniego stopnia realizacji celu proponowanych działań, jakim jest zapewnienie efektywnego wdrażania zasady podawania ilości składników, umożliwiającego ujęcie podstawowych przepisów prawodawstwa wspólnotowego; niniejsza dyrektywa nie wykracza poza minimum konieczne do osiągnięcia tych celów;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Środków Spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Art. 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG nie ma zastosowania w przypadkach, gdy dane szczegółowe dotyczące składu: „z substancją(-ami) słodzącą(-ymi)” lub „z cukrem(-ami) i substancją(-ami) słodzącą(-ymi)” towarzyszą nazwie, pod którą sprzedaje się dany produkt, jak przewidziano w dyrektywie 94/54/WE.

2. Art. 7 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 79/112/EWG nie ma zastosowania do danych szczegółowych odnoszących się do dodawanych witamin i minerałów w przypadkach, gdy na etykiecie produktu muszą być określone ich wartości odżywcze.

Artykuł 2

1. W drodze odstępstwa od zasady ustanowionej w art. 7 ust. 4 dyrektywy 79/112/EWG, przepisy ust. 2 i 3 niniejszego artykułu stosuje się do podawania ilości składników.

2. Dla środków spożywczych, które w związku z obróbką cieplną lub innego rodzaju zostały pozbawione wody, ilość odpowiada ilości użytego składnika lub składników w stosunku do produktu gotowego. Ilość tę należy wyrazić procentowo.

Jednakże, w przypadku, gdy ilość składnika, lub całkowita ilość wszystkich składników, podana na etykiecie przekracza 100%, wskaźnik procentowy zastępuje się wagą składnika(-ów) użytego(-ych) do przygotowania 100g produktu gotowego.

3. Ilość składników lotnych podaje się na podstawie wagowej proporcji w produkcie gotowym.

Ilość składników użytych w postaci koncentratu lub formie odwodnionej, odtworzonych podczas produkcji, można podać na podstawie ich wagowej proporcji określonej przed koncentracją lub odwodnieniem.

W przypadku żywności w postaci koncentratu lub formie odwodnionej, która zostanie odtworzona po dodaniu wody, ilość składników można podać w oparciu o ich wagowe proporcje w produkcie odtworzonym.

Artykuł 3

Najpóźniej do dnia 31 sierpnia 1999 r. Państwa Członkowskie, w miarę potrzeb, wprowadzą w życie niezbędne przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, aby:

— umożliwić handel produktami, które odpowiadają wymogom niniejszej dyrektywy najpóźniej od dnia 1 września 1999 r.,

— zakazać handlu produktami niezgodnymi z niniejszą dyrektywą najpóźniej od dnia 14 lutego 2000 r. Jednakże, produkty wprowadzone na rynek lub opatrzone etykietą przed tą datą i niespełniające wymogów niniejszej dyrektywy mogą sprzedawane aż do wyczerpania zapasów.

Państwa Członkowskie bezzwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Przepisy przyjęte prze Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 4

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 8 marca 1999 r.