PARLAMENT EUROPEJSKI ORAZ RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, a w szczególności jego art. 57 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji(¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno – Społecznego(²),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189b Traktatu(³),

a także mając na uwadze co następuje:

1) pierwsza dyrektywa Rady 73/239/EWG, z dnia 24 lipca 1973 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w dziedzinie ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie(⁴), a także pierwsza dyrektywa Rady 79/267/EWG, z dnia 5 marca 1979 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie bezpośrednich ubezpieczeń na życie(⁵), nakładają na zakłady ubezpieczeniowe wymóg rozporządzania marginesem wypłacalności;

2) na mocy przepisów dyrektywy Rady 92/49/EWG, z dnia 18 czerwca 1992 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnychodnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie, zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG (⁶), a także na mocy przepisów dyrektywy Rady 92/96/EWG, z dnia 10 listopada 1992 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych administracyjnychodnoszących się do bezpośrednich ubezpieczeń na życie, zmieniającej dyrektywy 79/267/EWG i 90/619/EWG (⁷), podejmowanie i prowadzenie działalności w zakresie ubezpieczeń wymagają udzielenia jednolitego zezwolenia administracyjnego, wydawanego przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym towarzystwo ubezpieczeniowe posiada swoją siedzibę statutową (Państwo Członkowskie pochodzenia); zezwolenie to pozwala towarzystwu na prowadzenie działalności na terenie całej Wspólnoty, bądź na mocy prawa do swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej i zakładania przedsiębiorstw, bądź na mocy prawa do swobodnego świadczenia usług; właściwe organy Państw Członkowskich pochodzenia odpowiedzialne są za monitorowanie stanu finansowego towarzystw ubezpieczeniowych, w tym ich wypłacalności;

3) środki w zakresie dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń w grupach ubezpieczeniowych powinny umożliwić organom nadzoru nad zakładem ubezpieczeń ocenę jego sytuacji finansowej w oparciu o lepiej uzasadnione kryteria; ten dodatkowy nadzór powinien uwzględniać niektóre zakłady, które nie stanowią w danej chwili przedmiotu nadzoru na mocy dyrektyw wspólnotowych; niniejsza dyrektywa nie pociąga za sobą w żadnym razie obowiązku Państw Członkowskich sprawowania nadzoru nad zakładami ubezpieczeń rozpatrywanymi indywidualnie;

4) na wspólnym rynku ubezpieczeń, zakłady ubezpieczeń są ze sobą w bezpośredniej konkurencji, w konsekwencji, przepisy dotyczące wymagań w stosunku do kapitału powinny być równoważne; w tym celu, wybór kryteriów stosowanych do określenia dodatkowego nadzoru nie powinien pozostawać jedynie w gestii Państw Członkowskich; przyjęcie wspólnych przepisów podstawowych będzie służyło jak najlepiej interesowi Wspólnoty, z racji tego, że pozwoli uniknąć zakłóceń w dziedzinie konkurencji; należy wyeliminować niektóre rozbieżności istniejące między prawodawstwami krajowymi w dziedzinie reguł ostrożnościowych, którym podlegają zakłady ubezpieczeniowe stanowiące część grupy ubezpieczeniowej;

5) przyjęte podejście polega na dokonywaniu harmonizacji, zasadniczej, koniecznej i wystarczającej, dla osiągnięcia wspólnego uznawania systemów kontroli ostrożnościowej w tej dziedzinie; przedmiotem niniejszej dyrektywy jest, w szczególności, ochrona interesów osób ubezpieczonych;

6) niektóre przepisy niniejszej dyrektywy określają normy minimalne; Państwo Członkowskie pochodzenia może ustanowić bardziej rygorystyczne przepisy wobec zakładów ubezpieczeń, dla których zostały wydane zezwolenia przez właściwe organy tego Państwa;

7) niniejsza dyrektywa przewiduje dodatkowy nadzór każdego zakładu ubezpieczeń, posiadającego udziały kapitałowe w co najmniej jednym zakładzie ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji lub w zakładzie ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim, jak też dodatkowy, nadzór według innych zasad, każdego zakładu ubezpieczeń, którego zakład macierzysty jest ubezpieczeniową grupą kapitałową, zakładem reasekuracji, zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim, lub też ubezpieczeniową grupą kapitałową prowadzącą działalność mieszaną; nadzór nad zakładem ubezpieczeń, na podstawie indywidualnej, przez właściwe organy pozostaje podstawową zasadą nadzoru ubezpieczeniowego;

8) należy ustalić poziom wypłacalności, skorygowany dla zakładów ubezpieczeń będących częścią grupy ubezpieczeniowej; właściwe organy we Wspólnocie stosują różne metody, uwzględniające skutki, jakie dla sytuacji finansowej zakładów ubezpieczeń, ma ich przynależność do grupy ubezpieczeniowej; niniejsza dyrektywa wprowadza trzy metody do celów ustalenia tego poziomu; przyjęto założenie, że pod względem ostrożności metody te są równoważne;

9) na wypłacalność zakładu ubezpieczeń będącego podmiotem zależnym kapitałowej grupy ubezpieczeniowej powiązanym z zakładem ubezpieczeniowym, zakładem reasekuracji, lub zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim, mogą oddziaływać zasoby finansowe grupy, której jest częścią, oraz podział zasobów finansowych wewnątrz grupy; właściwe organy powinny być wyposażone w odpowiednie środki sprawowania dodatkowego nadzoru, oraz podejmowania właściwych kroków na poziomie zakładu ubezpieczeń, jeżeli wypłacalność tego zakładu jest lub może być zagrożona;

10) właściwe organy powinny mieć dostęp do wszelkich informacji, użytecznych do sprawowania dodatkowego nadzoru; należy ustanowić współpracę między organami nadzoru nad zakładami ubezpieczeń, jak też między tymi organami oraz organami i odpowiedzialnymi za nadzór nad innymi sektorami finansowymi;

11) operacje wewnątrz grupy mogą oddziaływać na sytuację finansową zakładu ubezpieczeń; właściwe organy powinny móc sprawować ogólny nadzór nad niektórymi rodzajami operacji wewnątrz grupy, oraz podejmować właściwe kroki, na poziomie zakładu ubezpieczeń, kiedy wypłacalność tego zakładu jest lub może być zagrożona,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ,

Artykuł 1

Definicje

[1] Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „ zakład ubezpieczeń” oznacza zakład, który otrzymał zezwolenie administracyjne zgodnie z art. 6 dyrektywy 73/239/EWG lub z art. 6 dyrektywy 79/267/EWG;

b) „ zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim” oznacza zakład, który musiałby otrzymać zezwolenie zgodnie z art. 6 dyrektywy 73/239/EWG, lub z art. 6 dyrektywy 79/267/EWG, gdyby miał swoją zarejestrowaną siedzibę na terenie Wspólnoty;

c) „zakład reasekuracji” oznacza zakład, który otrzymał urzędowe zezwolenie, zgodnie z art. 3 dyrektywy 2005/68/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2005 r. w sprawie reasekuracji (⁸);

d) „ zakład macierzysty” oznacza zakład macierzysty w rozumieniu art. 1 dyrektywy 83/349/EWG(⁹), jak też każdy zakład wywierający w sposób rzeczywisty, w opinii właściwych organów, dominujący wpływ na inny zakład;

e) „ zakład będący podmiotem zależnym ”oznacza zakład będący podmiotem zależnym w rozumieniu art. 1 dyrektywy 83/349/EWG, jak też każdy zakład, na który zakład macierzysty wywiera, w opinii właściwych organów, dominujący wpływ. Każdy podmiot zależny podmiotu zależnego jest również uważany za podmiot zależny zakładu macierzystego, który stoi na czele tych zakładów;

f) „udział kapitałowy” oznacza udział kapitałowy w rozumieniu art. 17, zdanie pierwsze, dyrektywy 78/660/EWG(¹⁰) lub fakt posiadania, bezpośrednio lub pośrednio, 20% lub więcej praw głosu lub kapitału zakładu ubezpieczeń;

g) „zakład posiadający udziały kapitałowe w innym zakładzie” oznacza zakład, który jest albo zakładem dominującym, albo innym zakładem, który posiada udziały kapitałowe lub zakład powiązany z innym zakładem według powiązania w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 83/349/EWG;

h) „zakład powiązany” oznacza zakład, który jest albo przedsiębiorstwem zależnym, albo zakładem, w którym inny zakład posiada udziały kapitałowe lub zakład powiązany z innym zakładem według powiązania w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 83/349/EWG;

i) „ubezpieczeniowa grupa kapitałowa” oznacza zakład macierzysty, którego główna działalność polega na nabywaniu i posiadaniu udziałów kapitałowych w zakładach zależnych, o ile zakłady te są wyłącznie lub głównie zakładami ubezpieczeń, zakładami reasekuracji lub zakładami ubezpieczeń mieszczącymi się w państwie trzecim lub zakładami reasekuracji mieszczącymi się w państwie trzecim, a co najmniej jeden z tych zakładów zależnych jest zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji oraz który nie jest finansową spółką holdingową o działalności mieszanej w rozumieniu dyrektywy 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego (¹¹);

j) [2] „ubezpieczeniowa grupa kapitałowa prowadząca działalność mieszaną„ oznacza zakład macierzysty inny niż zakład ubezpieczeń, zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim, zakład reasekuracji, zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim, ubezpieczeniową grupę kapitałową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, które wśród swoich zakładów zależnych posiadają co najmniej jeden zakład ubezpieczeń lub reasekuracji;

k) „właściwe organy” oznaczają organy krajowe upoważnione na mocy ustawy lub rozporządzenia do nadzorowania zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji;

l) „zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim” oznacza zakład, który musiałby otrzymać zezwolenie zgodnie z art. 3 dyrektywy 2005/68/WE, gdyby miał swoją główną siedzibę na terytorium Wspólnoty;

m) [3] „finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej” oznacza finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej zdefiniowaną w art. 2 pkt 15 dyrektywy 2002/87/WE.

Artykuł 2

Przypadki stosowania dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji

1. Poza przepisami dyrektywy 73/239/EWG, dyrektywy 2002/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącej ubezpieczeń na życie (¹²) oraz dyrektywy 2005/68/WE, które określają zasady nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji, Państwa Członkowskie przewidują nadzór dodatkowy nad każdym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, który jest zakładem posiadającym udziały kapitałowe w co najmniej jednym zakładzie ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji lub zakładzie ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładzie reasekuracji mieszącym się w państwie trzecim w sposób przewidziany w art. 5, 6, 8 i 9 niniejszej dyrektywy.

2. [4] Każdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego zakład macierzysty jest ubezpieczeniową grupą kapitałową, finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, podlega nadzorowi dodatkowemu w sposób przewidziany w art. 5 ust. 2 oraz w art. 6, 8 i 10.

3. Każdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, którego zakład macierzysty jest ubezpieczeniową grupą kapitałową wykonującą działalność mieszaną, podlega dodatkowemu nadzorowi w sposób przewidziany w art. 5 ust. 2, art. 6 i 8.

Artykuł 2a

Poziom stosowania w odniesieniu do finansowych spółek holdingowych o działalności mieszanej

[5] 1. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy oraz dyrektywy 2002/87/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego, po skonsultowaniu się z innymi zainteresowanymi właściwymi organami, może stosować w odniesieniu do tej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej jedynie stosowny przepis dyrektywy 2002/87/WE.

2. W przypadku gdy finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej podlega równoważnym przepisom na mocy niniejszej dyrektywy i dyrektywy 2006/48/WE, w szczególności w zakresie nadzoru opartego na ryzyku, właściwy organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego, w porozumieniu z organem odpowiedzialnym za nadzór skonsolidowany w sektorze bankowym i w sektorze usług inwestycyjnych, może stosować jedynie przepis dyrektywy dotyczący najbardziej istotnego sektora określonego zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 2002/87/WE.

3. Organ odpowiedzialny za sprawowanie nadzoru dodatkowego informuje Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Bankowego) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (¹⁶) („EUNB”) oraz Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1094/2010 (¹⁷) („EUNUiPPE”) o decyzjach podjętych na mocy ust. 1 i 2. EUNB, EUNUiPPE i Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) ustanowiony na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (¹⁸) – poprzez Wspólny Komitet Europejskich Urzędów Nadzoru („Wspólny Komitet”) – opracowują wytyczne mające na celu konwergencję praktyk nadzorczych oraz opracowują projekt regulacyjnych norm technicznych, który przedstawią Komisji w ciągu trzech lat od przyjęcia tych wytycznych.

Komisji przyznaje się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych norm technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1093/2010, rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 3

Zasięg nadzoru dodatkowego

1. [6] Sprawowanie nadzoru dodatkowego zgodnie z art. 2 w żadnym wypadku nie wiąże się z obowiązkiem prowadzenia przez właściwe organy nadzoru nad zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim, nad zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, nad ubezpieczeniową grupą kapitałową, nad finansową spółką holdingową o działalności mieszanej ani nad ubezpieczeniową grupą kapitałową prowadzącą działalność mieszaną, rozpatrywanymi indywidualnie.

2. W dodatkowym nadzorze bierze się pod uwagę następujące przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 5, 6, 8, 9 i 10:

- przedsiębiorstwa powiązane z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji,

- przedsiębiorstwa mające udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji,

- przedsiębiorstwa powiązane z przedsiębiorstwem mającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji.

3. Państwa Członkowskie mogą zadecydować o nieuwzględnianiu w sprawowaniu nadzoru dodatkowego, o którym mowa w art. 2, zakładów mających siedzibę statutową w państwie trzecim, o ile istnieją przeszkody prawne w przekazywaniu niezbędnych informacji, bez uszczerbku dla przepisów załącznika I pkt 2.5 oraz załącznika II pkt 4.

Ponadto właściwe organy odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru dodatkowego mogą zadecydować, w poszczególnych przypadkach, o nieuwzględnianiu zakładu w sprawowaniu nadzoru dodatkowego, o którym mowa w art. 2, w następujących przypadkach:

- jeżeli zakład mający podlegać nadzorowi ma małe znaczenie w kontekście celów nadzoru dodatkowego nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji;

- jeżeli uwzględnienie sytuacji finansowej zakładu byłoby niewłaściwe lub wprowadzające w błąd w kontekście celów nadzoru dodatkowego nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji.

Artykuł 4

Właściwe organy odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru dodatkowego

1. Nadzór dodatkowy sprawowany jest przez właściwe organy Państwa Członkowskiego, w którym zakład ubezpieczeń otrzymał zezwolenie urzędowe, zgodnie z art. 6 dyrektywy 73/239/EWG lub art. 4 dyrektywy 2002/83/WE, lub art. 3 dyrektywy 2005/68/WE.

2. [7] W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji, które otrzymały zezwolenie w dwóch lub więcej państwach członkowskich, mają za zakład macierzysty tę samą ubezpieczeniową grupę kapitałową, zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim, zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej lub ubezpieczeniową grupę kapitałową prowadzącą działalność mieszaną, właściwe organy tych państw członkowskich mogą osiągnąć porozumienie co do wyboru tych spośród nich, które będą odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru dodatkowego.

3. Jeżeli Państwo Członkowskie posiada więcej niż jeden właściwy organ sprawowania nadzoru dodatkowego nad zakładami ubezpieczeń oraz zakładami reasekuracji, wówczas Państwo to podejmuje kroki niezbędne w celu zapewnienia koordynacji między tymi organami.

Artykuł 5

Dostępność oraz jakość informacji

1. Państwa Członkowskie postanawiają, że właściwe organy mają wymagać, aby każdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji podlegający dodatkowemu nadzorowi dysponował odpowiednimi procedurami kontroli wewnętrznej w celu przedstawiania wszelkich danych oraz informacji użytecznych do celów sprawowania nadzoru dodatkowego.

2. Państwa Członkowskie podejmą właściwe kroki w celu zapewnienia, iż żadna bariera natury prawnej w ich jurysdykcji, nie będzie dla zakładów, podlegających nadzorowi dodatkowemu, dla zakładów z nimi powiązanych lub posiadającym w nich udziały, przeszkodą w wymianie między sobą informacji użytecznych do celów sprawowania nadzoru dodatkowego.

Artykuł 6

Dostęp do informacji

1. Państwa Członkowskie przewidują, że ich właściwe organy odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru dodatkowego mają posiadać dostęp do każdej informacji użytecznej do celów sprawowania nadzoru nad zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym takiemu dodatkowemu nadzorowi. Właściwe organy mogą zwrócić się bezpośrednio do odpowiednich zakładów, o których mowa w art. 3 ust. 2, aby otrzymać konieczne informacje, o ile informacje te są wymagane od zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, a zakład ten ich nie dostarczył.

2. Państwa Członkowskie przewidują, że ich właściwe organy będą mogły dokonać na ich terytorium, same lub za pośrednictwem osób, które powołają w tym celu, weryfikacji na miejscu informacji, o których mowa w ust. 1, w:

- zakładzie ubezpieczeń podlegającym dodatkowemu nadzorowi,

- zakładzie reasekuracji podlegającym dodatkowemu nadzorowi,

- zakładach zależnych tego zakładu ubezpieczeń,

- zakładach zależnych tego zakładu reasekuracji,

- zakładzie macierzystym tego zakładu ubezpieczeń,

- zakładach macierzystych tego zakładu reasekuracji,

- zakładach zależnych zakładu macierzystego tego zakładu ubezpieczeń,

- zakładach zależnych zakładu macierzystego tego zakładu reasekuracji.

3. W przypadku gdy w ramach stosowania przepisów niniejszego artykułu właściwe organy danego Państwa Członkowskiego domagają się, w określonych przypadkach, sprawdzenia ważnych informacji, dotyczących zakładu mieszczącego się w innym Państwie Członkowskim i który jest zakładem powiązanym z zakładem ubezpieczeń, zakładem powiązanym z zakładem reasekuracji, zakładem zależnym, zakładem macierzystym lub zakładem zależnym zakładu macierzystego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, podlegającym dodatkowemu nadzorowi, zobowiązane są złożyć u właściwych organów innego Państwa Członkowskiego wniosek o dokonanie tego sprawdzenia. Organy, które otrzymały wniosek, zobowiązane są w granicach swojej jurysdykcji do dokonania sprawdzenia lub wydania zezwolenia na sprawdzenie organom, które wystąpiły z wnioskiem, lub wydania zezwolenia na sprawdzenie przez biegłego rewidenta lub eksperta.

Właściwy organ składający wniosek może, jeżeli wyraża taką wolę, uczestniczyć w sprawdzeniu, jeżeli nie przeprowadza sprawdzenia we własnym zakresie.

Artykuł 7

Współpraca między właściwymi organami

1. W przypadku gdy zakłady ubezpieczeń lub zakłady reasekuracji mające siedziby w różnych Państwach Członkowskich są bezpośrednio lub pośrednio powiązane lub istnieje zakład posiadający w nich udziały kapitałowe, właściwe organy każdego Państwa Członkowskiego przekazują sobie nawzajem, na wniosek drugiej strony, wszystkie istotne informacje mogące umożliwić lub ułatwić sprawowanie nadzoru na mocy niniejszej dyrektywy oraz przekazują, z własnej inicjatywy, każdą informację, którą uznają za niezbędną dla innych właściwych organów.

2. W przypadku gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz instytucja kredytowa w rozumieniu przepisów dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnosząca się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (¹³) albo przedsiębiorstwo inwestycyjne w rozumieniu przepisów dyrektywy Rady 93/22/EWG z dnia 10 maja 1993 r. w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych (¹⁴), albo obie te instytucje są bezpośrednio lub pośrednio powiązane lub istnieje zakład posiadający w nich udziały kapitałowe, właściwe organy oraz organy publicznie odpowiedzialne za sprawowanie nadzoru nad tymi zakładami ściśle ze sobą współpracują. Bez uszczerbku dla swoich obowiązków, organy te dostarczają sobie wszystkie informacje, mogące ułatwić realizację ich zadań, w szczególności w ramach niniejszej dyrektywy.

3. Informacje otrzymane na mocy przepisów niniejszej dyrektywy, w szczególności wszelka wymiana informacji między właściwymi organami, przewidziane przez niniejszą dyrektywę, podlegają tajemnicy zawodowej określonej w art. 16 dyrektywy Rady 92/49/EWG z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie (trzecia dyrektywa dotycząca ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie) (¹⁵) oraz w art. 16 dyrektywy 2002/83/WE, oraz w art. 24–30 dyrektywy 2005/68/WE.

Artykuł 8

Transakcje w obrębie grupy

1. Państwa Członkowskie postanawiają, że właściwe organy sprawują ogólny nadzór nad transakcjami między:

a) zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i:

i) zakładem powiązanym z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji;

ii) przedsiębiorstwem mającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub w zakładzie reasekuracji;

iii) przedsiębiorstwem powiązanym z przedsiębiorstwem mającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub w zakładzie reasekuracji;

b) zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji a osobą fizyczną, która posiada udziały w:

i) zakładzie ubezpieczeń, zakładzie reasekuracji lub w jednym z powiązanych z nim zakładów;

ii) przedsiębiorstwem mającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub w zakładzie reasekuracji;

iii) przedsiębiorstwem powiązanym z przedsiębiorstwem mającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub w zakładzie reasekuracji.

Transakcje te dotyczą w szczególności:

- pożyczek,

- gwarancji oraz operacji pozabilansowych,

- pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności,

- inwestycji,

- operacji reasekuracji i retrocesji,

- umów odnoszących się do podziału kosztów.

2. Państwa Członkowskie wymagają od zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji wprowadzenia odpowiednich procesów zarządzania ryzykiem oraz mechanizmów kontroli wewnętrznej, w tym rzetelnych procedur dotyczących sprawozdawczości i rachunkowości, w celu ustalenia, zmierzenia, nadzorowania i kontrolowania transakcji przewidzianych odpowiednio w ust. 1. Państwa Członkowskie wymagają składania co najmniej raz w roku przez zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji stosownych sprawozdań dotyczących znaczących transakcji. Te procesy i mechanizmy podlegają kontroli właściwych organów.

Jeżeli z tych informacji wynika, że wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji jest lub może być zagrożona, właściwe organy podejmują stosowne kroki na poziomie zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Artykuł 9

Wymóg skorygowanej wypłacalności

1. W przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 1, Państwa Członkowskie wymagają ażeby obliczenie skorygowanej wypłacalności zostało wykonane zgodnie z załącznikiem I.

2. Zakłady powiązane, zakłady posiadające udziały kapitałowe w innych zakładach oraz zakłady powiązane z zakładami posiadającymi udziały kapitałowe w innych zakładach powinny zostać uwzględnione w obliczeniu, o którym mowa w ust. 1.

3. Jeżeli obliczenie, o którym mowa w ust. 1, pokazuje, że skorygowana wypłacalność jest ujemna, to właściwe organy podejmują stosowne kroki na poziomie danego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Artykuł 10

Ubezpieczeniowe grupy kapitałowe, finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, zakłady ubezpieczeń mieszczące się w państwie trzecim oraz zakłady reasekuracji mieszczące się w państwie trzecim

[8] 1. W odniesieniu do art. 2 ust. 2, państwa członkowskie wymagają zastosowania metody nadzoru dodatkowego zgodnie z załącznikiem II. Obliczenie uwzględnia wszystkie zakłady powiązane ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim.

2. Jeżeli na podstawie obliczenia, o którym mowa w ust. 1, właściwe organy dojdą do wniosku, że wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będących podmiotami zależnymi ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim jest lub może być zagrożona, podejmują one odpowiednie kroki na poziomie tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Artykuł 10a

Współpraca z właściwymi organami państw trzecich

1. Na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy Komisja może przedkładać Radzie wnioski dotyczące negocjowania umów zawieranych z jednym lub większą liczbą państw trzecich dotyczących sprawowania dodatkowego nadzoru nad:

a) zakładami ubezpieczeń, w których zakłady posiadające udziały kapitałowe są zakładami w rozumieniu art. 2, posiadającymi siedzibę zarządu znajdującą się w państwie trzecim; oraz

b) zakładami reasekuracji, w których zakłady posiadające udziały kapitałowe są zakładami w rozumieniu art. 2, posiadającymi siedzibę główną znajdującą się w państwie trzecim;

c) zakładami ubezpieczeń mieszczącymi się w państwach trzecich lub zakładami reasekuracji mieszczącymi się w państwach trzecich, w których zakładami posiadającymi udziały kapitałowe są zakłady w rozumieniu art. 2, posiadające siedzibę główną znajdującą się we Wspólnocie.

2. Umowy określone w ust. 1 dążą w szczególności do zagwarantowania, że:

a) właściwe organy Państw Członkowskich mają możliwość uzyskania informacji koniecznych do dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji posiadającymi siedzibę główną we Wspólnocie oraz takimi, które posiadają przedsiębiorstwa zależne lub udziały kapitałowe w zakładach spoza Wspólnoty; oraz

b) właściwe organy państw trzecich mają możliwość uzyskania informacji koniecznych do dodatkowego nadzoru nad zakładami ubezpieczeń i zakładami reasekuracji posiadającymi siedzibę główną na swoich terytoriach, oraz takimi, które posiadają przedsiębiorstwa zależne lub posiadają udziały kapitałowe w zakładach jednego lub większej liczby Państw Członkowskich.

3. Bez uszczerbku dla art. 300 ust.1 i 2 Traktatu, Komisja, wspierana przez Europejski Komitet ds. Ubezpieczeń i Emerytur Pracowniczych bada wynik rokowań, o których mowa w ust. 1 oraz wynikającą z tego sytuację.

Artykuł 10b

Organ zarządzający ubezpieczeniowej grupy kapitałowej

Państwa Członkowskie wymagają, aby osoby skutecznie kierujące działalnością ubezpieczeniowej grupy kapitałowej 06/t. 4 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 357 posiadały wystarczająco nieposzlakowaną opinię i wystarczające doświadczenie do wykonywania tych obowiązków.

Artykuł 11

Wdrażanie

1. Państwa Członkowskie ustanowią nie później niż dnia 5 czerwca 2000 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Poinformują o tym bezzwłocznie Komisję.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że przepisy, o których mowa w ust. 1 znajdą w pierwszej kolejności zastosowanie w odniesieniu do nadzoru rachunków w roku obrachunkowym biegnącym od dnia 1 stycznia 2001 r. lub w trakcie tego roku kalendarzowego.

3. Jeżeli Państwa Członkowskie ustanowią przepisy, o których mowa w ust. 1, przepisy te powinny zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub takie odniesienie powinno towarzyszyć ich oficjalnej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określone są przez Państwa Członkowskie.

4. Państwa Członkowskie przekażą Komisji tekst istotnych przepisów prawa krajowego, które wprowadzają w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

5. Najpóźniej do dnia 1 stycznia 2006 r. Komisja sporządzi sprawozdanie dotyczące wykonania przepisów niniejszej dyrektywy, oraz, o ile to konieczne, sprawozdanie dotyczące konieczności dalszej harmonizacji.

Artykuł 12

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 13

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 października 1998 r.

ZAŁĄCZNIK I

OBLICZANIE SKORYGOWANEJ WYPŁACALNOŚCI ZAKŁADÓW UBEZPIECZEŃ I ZAKŁADÓW REASEKURACJI [9]

1. WYBÓR METODY OBLICZANIA ORAZ ZASADY OGÓLNE

A. Państwa Członkowskie gwarantują, że obliczenie skorygowanej wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 2 ust. 1, jest prowadzone według jednej z metod opisanych w pkt 3. Państwo Członkowskie może jednak przewidzieć, aby właściwe organy zezwoliły lub narzuciły zastosowanie metody przedstawionej w pkt 3 innej niż wybrana przez Państwo Członkowskie.

B. Proporcjonalność

W obliczaniu skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji uwzględnia się proporcjonalną część będącą w posiadaniu zakładu posiadającego udziały kapitałowe w swoich zakładach powiązanych.

Przez „proporcjonalną część” rozumie się, w przypadku zastosowania metody 1 lub 2 opisanej w pkt 3, część kapitału zakładowego będącego w posiadaniu, bezpośrednio lub pośrednio, zakładu posiadającego udziały kapitałowe w tym zakładzie albo, w przypadku zastosowania metody 3 opisanej w pkt 3, stopy procentowe stosowane do prowadzenia rachunków skonsolidowanych.

Jednakże niezależnie od użytej metody, jeżeli zakład powiązany stanowi podmiot zależny i jeżeli ma on deficyt wypłacalności, uwzględniony powinien zostać całkowity deficyt wypłacalności podmiotu zależnego.

Jednakże w przypadku gdy w opinii właściwych organów odpowiedzialność zakładu macierzystego posiadającego udział w kapitale jest ściśle i jednoznacznie ograniczona do tego udziału w kapitale, właściwe organy mogą pozwolić na uwzględnienie deficytu wypłacalności podmiotu zależnego na zasadzie proporcjonalności.

Jeżeli nie istnieją powiązania kapitałowe między niektórymi zakładami grupy ubezpieczeniowej lub grupy reasekuracyjnej, właściwy organ ustala, jaki proporcjonalny udział zostanie uwzględniony.

C. Zniesienie podwójnego stosowania pozycji marginesu wypłacalności

C. 1. Ogólne podejście do pozycji marginesu wypłacalności

Niezależnie od metody używanej do obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, należy znieść podwójne stosowanie pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności pomiędzy różnymi zakładami ubezpieczeń lub zakładami reasekuracji rozpatrywanymi w obliczaniu.

W tym celu podczas obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, o ile metody opisane w pkt 3 tego nie przewidują, następujące sumy zostają zniesione:

- wartość wszystkich aktywów tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, która pokrywa finansowanie pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności jednego ze swoich powiązanych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji,

- wartość wszystkich aktywów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powiązanych z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, która pokrywa finansowanie pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności tego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,

- wartość wszystkich aktywów zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powiązanych z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, która pokrywa finansowanie pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powiązanych z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.

C.2. Traktowanie niektórych elementów

Bez uszczerbku dla przepisów sekcji C.1:

- rezerwy zysków oraz przyszłe zyski zakładu ubezpieczeń na życie lub zakładu reasekuracji ubezpieczeń na życie powiązanego z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, dla którego skorygowana wypłacalność jest obliczana, oraz

- należne wpłaty na kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń lub kapitału zakładu reasekuracji powiązanego z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, dla którego skorygowana wypłacalność jest obliczana,

mogą być uwzględnione w obliczeniu tylko, o ile kwalifikują się one do pokrycia marginesu wypłacalności tego powiązanego zakładu. Jednakże każda należna wpłata na kapitał zakładowy stanowiąca potencjalne zobowiązanie przypadające na zakład, który posiada udziały kapitałowe w innym zakładzie, jest całkowicie pomijana w obliczeniu.

Należne wpłaty na kapitał zakładowy zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, które stanowią potencjalne zobowiązanie przypadające na powiązany zakład ubezpieczeń lub powiązany zakład reasekuracji, są także pomijane w obliczeniu.

Należne wpłaty na kapitał zakładowy powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, które stanowią potencjalne zobowiązanie przypadające na inny zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji powiązany z tym samym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji posiadającym udziały kapitałowe, są także pomijane w obliczeniu.

C.3. Możliwość dokonania transferu

Jeżeli właściwe organy uznają, że niektóre pozycje kwalifikujące się do marginesu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, inne niż te, o których mowa w sekcji C.2, nie mogą w rzeczywistości stać się rozporządzalne, aby pokryć wymóg marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe, dla którego skorygowana wypłacalność jest obliczana, wówczas te pozycje mogą być włączone do obliczenia tylko, o ile kwalifikują się one do pokrycia wymogu marginesu wypłacalności zakładu powiązanego.

C.4. Suma pozycji, o których mowa w sekcjach C.2 oraz C.3, nie może przekraczać wymogu marginesu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji.

D. Zakaz tworzenia kapitału wewnątrz grupy

Podczas obliczania skorygowanej wypłacalności nie bierze się pod uwagę żadnej z pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności pochodzącego z finansowania wzajemnego między L 323/44 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 9.12.2005 zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji i:

- zakładem powiązanym,

- zakładem posiadającym udziały w zakładzie,

- innym zakładem powiązanym z jakimkolwiek z zakładów posiadających udziały w zakładzie.

Ponadto nie bierze się pod uwagę żadnej z pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji powiązanego z zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, dla którego skorygowana wypłacalność jest obliczana, o ile dana pozycja pochodzi z finansowania wzajemnego z innym zakładem powiązanym z tym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji.

W szczególności mamy do czynienia z finansowaniem wzajemnym, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji lub jakikolwiek z jego zakładów powiązanych posiada udziały w jakimś innym zakładzie, który, bezpośrednio lub pośrednio, jest w posiadaniu pozycji kwalifikującej się do marginesu wypłacalności pierwszego zakładu lub jeżeli udziela mu on pożyczek.

E. Właściwe organy zapewniają, aby skorygowana wypłacalność była obliczana z taką samą częstotliwością jak ta, którą określono w dyrektywach 73/239/EWG, 91/674/EWG, 2002/83/WE i 2005/68/WE do obliczenia marginesu wypłacalności zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji. Wartość aktywów oraz zobowiązań obliczana jest zgodnie z odpowiednimi przepisami dyrektyw 73/239/EWG, 91/674/EWG, 2002/83/WE i 2005/68/WE.

2. ZASTOSOWANIE METOD OBLICZANIA

2.1. Powiązane zakłady ubezpieczeń i powiązane zakłady reasekuracji.

Obliczanie skorygowanej wypłacalności dokonywane jest na podstawie ogólnych zasad i metod ustanowionych w niniejszym załączniku.

W przypadku wszystkich metod, jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji posiada więcej niż jeden powiązany zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, skorygowana wypłacalność obliczana jest przez włączenie każdego z tych powiązanych zakładów ubezpieczeń lub powiązanych zakładów reasekuracji.

W przypadkach udziałów sukcesywnych (na przykład gdy zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest zakładem posiadającym udziały kapitałowe w innym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji, który sam jest zakładem posiadającym udziały kapitałowe w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji), obliczanie skorygowanej wypłacalności dokonywane jest na poziomie każdego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w innym zakładzie, który ma co najmniej jeden powiązany zakład ubezpieczeń lub powiązany zakład reasekuracji.

Państwa Członkowskie mogą odstąpić od obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji:

- jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest zakładem powiązanym z innym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji, który otrzymał zezwolenie w tym samym Państwie Członkowskim, oraz jeżeli ten zakład powiązany uwzględniony jest w obliczaniu skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe, lub

- jeżeli zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest powiązany z ubezpieczeniową grupą kapitałową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, która ma swoją siedzibę w tym samym państwie członkowskim co zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, a zarówno ubezpieczeniowa grupa kapitałowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej, jak i powiązany zakład ubezpieczeń lub powiązany zakład reasekuracji uwzględnione są w dokonywanym obliczeniu.

Państwa członkowskie mogą także odstąpić od obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, jeżeli jest nim zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji powiązany z innym zakładem ubezpieczeń, innym zakładem reasekuracji lub ubezpieczeniową grupą kapitałową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, które mają swoją siedzibę w innym państwie członkowskim, oraz jeżeli właściwe organy tych państw porozumiały się co do przekazania funkcji nadzoru dodatkowego właściwym organom drugiej strony.

W każdym przypadku odstąpienie to może mieć miejsce jedynie wtedy, gdy pozycje kwalifikujące się do marginesu wypłacalności zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji branych pod uwagę w obliczeniu są, zgodnie z opinią właściwych organów, odpowiednio podzielone między dane zakłady.

Państwa Członkowskie mogą przewidzieć, w sytuacji gdy powiązany zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji ma swoją siedzibę statutową w innym Państwie Członkowskim niż zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji, dla którego dokonywane jest obliczanie skorygowanej wypłacalności, że obliczenie to uwzględni w odniesieniu do zakładu powiązanego poziom wypłacalności wyceniony przez właściwe organy innego Państwa Członkowskiego.

2.2. Pośredniczące ubezpieczeniowe grupy kapitałowe i pośredniczące finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej

Obliczając skorygowaną wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, które posiadają udział kapitałowy w powiązanym zakładzie ubezpieczeń, w powiązanym zakładzie reasekuracji, w zakładzie ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub w zakładzie reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, poprzez ubezpieczeniową grupę kapitałową lub finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, uwzględnia się sytuację pośredniczącej ubezpieczeniowej grupy kapitałowej lub pośredniczącej finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej. Jedynie na potrzeby tego obliczenia, dokonywanego zgodnie z ogólnymi przepisami i metodami opisanymi w niniejszym załączniku, ta ubezpieczeniowa grupa kapitałowa lub finansowa spółka holdingowa o działalności mieszanej jest traktowana tak, jakby była zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym wymogowi wypłacalności równej zero oraz podlegającym tym samym warunkom co warunki określone w art. 16 dyrektywy 73/239/EWG, w art. 27 dyrektywy 2002/83/WE lub w art. 36 dyrektywy 2005/68/WE w odniesieniu do pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności.

2.3. Powiązane zakłady ubezpieczeń mieszczące się w państwie trzecim oraz powiązane zakłady reasekuracji mieszczące się w państwie trzecim

W przypadku obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który posiada udziały w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, ten ostatni zakład jest traktowany, jedynie dla potrzeb tego obliczenia, w sposób analogiczny do powiązanego zakładu ubezpieczeń lub powiązanego zakładu reasekuracji, przy zastosowaniu ogólnych przepisów i metod opisanych w niniejszym załączniku.

Jednakże jeżeli państwo trzecie, w którym ten zakład posiada swoją siedzibę statutową, poddaje zakład obowiązkowi posiadania zezwolenia oraz narzuca mu wymóg wypłacalności co najmniej porównywalnej do tej, jaka jest przewidziana przez dyrektywy 73/239/EWG, 2002/83/WE lub 2005/68/WE, przy uwzględnieniu pozycji pokrycia tego wymogu, Państwa Członkowskie mogą przewidzieć, aby w obliczaniu wzięto pod uwagę, w odniesieniu do tego zakładu, wymóg wypłacalności oraz pozycje kwalifikujące się do pokrycia tego wymogu, przewidziane przez rozpatrywane państwo trzecie.

2.4. Powiązane instytucje kredytowe, przedsiębiorstwa inwestycyjne i instytucje finansowe

Podczas obliczania skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji, który jest zakładem posiadającym udziały kapitałowe w instytucji kredytowej, przedsiębiorstwie inwestycyjnym lub instytucji finansowej, zasady ustanowione w art. 16 dyrektywy 73/239/EWG, w art. 27 dyrektywy 2002/83/WE oraz w art. 36 dyrektywy 2005/68/WE w sprawie potrącania takich udziałów kapitałowych, stosuje się mutatis mutandis, podobnie jak przepisy w sprawie zdolności Państw Członkowskich, w określonych warunkach, do stosowania metod alternatywnych oraz do umożliwienia niepotrącania takich udziałów kapitałowych.

2.5. Niedostępność niezbędnych informacji

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu informacje niezbędne do obliczenia skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji oraz odnoszące się do zakładu powiązanego mającego swoją siedzibę statutową w danym Państwie Członkowskim lub w danym państwie trzecim są niedostępne dla właściwych organów, wartość księgowa tego zakładu w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji posiadającym udziały kapitałowe jest potrącana od pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności. W tym przypadku niezrealizowane zyski związane z tymi udziałami nie mogą być uznawane za pozycję kwalifikującą się do marginesu wypłacalności.

3. METODY OBLICZANIA

Metoda 1: Metoda potrącania i agregacji

Skorygowana wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe jest różnicą między:

i) sumą:

a) pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe; oraz

b) proporcjonalnego udziału zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe w pozycjach kwalifikujących się do marginesu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji,

oraz

ii) sumą:

a) wartości księgowej powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji w zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji posiadającym udziały kapitałowe; oraz

b) wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe; oraz

c) proporcjonalnego udziału wymogu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Jeżeli udziały w powiązanym zakładzie ubezpieczeń lub zakładzie reasekuracji stanowią, w całości lub w części, własność pośrednią, wówczas wartość pozycji ppkt ii) lit. a) obejmuje wartość własności pośredniej, przy uwzględnieniu odpowiednich sukcesywnych odsetek, a wartość pozycji ppkt i) lit. b) oraz ppkt ii) lit. c) obejmuje odpowiednio proporcjonalne udziały pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Metoda 2: Metoda wymaganych odpisów

Skorygowana wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe jest różnicą między:

i) sumą pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe;

oraz

ii) sumą:

a) wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe; oraz

b) proporcjonalnego udziału wymogu wypłacalności powiązanego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji.

Aby wycenić pozycje kwalifikujące się do marginesu wypłacalności, udziały w rozumieniu niniejszej dyrektywy są szacowane za pomocą metody praw własności, zgodnie z opcją przewidzianą w art. 59 ust. 2 lit. b) dyrektywy 78/660/EWG.

Metoda 3: Metoda opierająca się na konsolidacji księgowej

Obliczenia skorygowanej wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe dokonuje się za pomocą rachunków skonsolidowanych. Skorygowana wypłacalność zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe jest różnicą między pozycjami kwalifikującymi się do marginesu wypłacalności, obliczanymi na podstawie danych skonsolidowanych, oraz:

a) sumą wymogu wypłacalności zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji posiadającego udziały kapitałowe oraz proporcjonalnych udziałów wymogów wypłacalności powiązanych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, na podstawie stóp procentowych stosowanych do prowadzenia rachunków skonsolidowanych; albo

b) wymogiem wypłacalności obliczanej na podstawie danych skonsolidowanych.

Przepisy dyrektyw 73/239/EWG, 91/674/EWG, 2002/83/WE i 2005/68/WE stosują się do obliczania pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności oraz do obliczania wymogu wypłacalności na podstawie danych skonsolidowanych.

ZAŁĄCZNIK II

DODATKOWY NADZÓR NAD ZAKŁADAMI UBEZPIECZEŃ I ZAKŁADAMI REASEKURACJI BĘDĄCYMI PODMIOTAMI ZALEŻNYMI UBEZPIECZENIOWEJ GRUPY KAPITAŁOWEJ, FINANSOWEJ SPÓŁKI HOLDINGOWEJ O DZIAŁALNOŚCI MIESZANEJ, ZAKŁADU UBEZPIECZEŃ MIESZCZĄCEGO SIĘ W PAŃSTWIE TRZECIM LUB ZAKŁADU REASEKURACJI MIESZCZĄCEGO SIĘ W PAŃSTWIE TRZECIM [10]

1. W przypadku dwóch lub większej liczby zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, o których mowa w art. 2 ust. 2, będących podmiotami zależnymi ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim oraz mających siedziby w różnych państwach członkowskich, właściwe organy zapewniają spójne stosowanie metody opisanej w niniejszym załączniku.

Właściwe organy sprawują dodatkowy nadzór z taką samą częstotliwością, jaką przewidziano w dyrektywach 73/239/EWG, 91/674/EWG, 2002/83/WE oraz 2005/68/WE do obliczenia marginesu wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji.

2. Państwa Członkowskie mogą odstąpić od obliczenia przewidzianego w niniejszym załączniku względem zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji:

- jeżeli ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest zakładem powiązanym z innym zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji oraz jeżeli jest on uwzględniony w obliczaniu przewidzianym w niniejszym załączniku, wykonywanym dla innego zakładu,

- jeżeli ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz jeden lub większa liczba innych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, dla których zostały wydane zezwolenia w tym samym państwie członkowskim, mają za zakład macierzysty tę samą ubezpieczeniową grupę kapitałową, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim lub zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim oraz zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji jest uwzględniony w przewidzianych w niniejszym załączniku obliczeniach dokonywanych dla jednego z tych innych zakładów,

– jeżeli ten zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz jeden lub większa liczba innych zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, dla których zostały wydane zezwolenia w innych państwach członkowskich, mają za zakład macierzysty tę samą ubezpieczeniową grupę kapitałową, finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej, zakład ubezpieczeń mieszczący się w państwie trzecim lub zakład reasekuracji mieszczący się w państwie trzecim oraz umowa przyznająca sprawowanie dodatkowego nadzoru objętego zakresem niniejszego załącznika organom nadzoru innego państwa członkowskiego została zawarta zgodnie z art. 4 ust. 2.

W przypadku gdy ubezpieczeniowe grupy kapitałowe, finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej lub zakłady ubezpieczeń mieszczące się w państwie trzecim lub zakłady reasekuracji mieszczące się w państwie trzecim posiadają udziały kapitałowe sukcesywne w ubezpieczeniowej grupie kapitałowej, finansowych spółkach holdingowych o działalności mieszanej lub w zakładzie ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładzie reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim, państwa członkowskie mogą stosować obliczenia przewidziane w niniejszym załączniku jedynie na poziomie ostatniego zakładu macierzystego zakładu ubezpieczeń lub zakładu reasekuracji będącego ubezpieczeniową grupą kapitałową, finansową spółką holdingową o działalności mieszanej, zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim.

3. Właściwe organy zapewniają, aby na poziomie ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim zostały dokonane obliczenia analogiczne do opisanych w załączniku I.

Analogiczność ta polega na stosowaniu ogólnych zasad i metod opisanych w załączniku I na poziomie ubezpieczeniowej grupy kapitałowej, finansowej spółki holdingowej o działalności mieszanej, zakładu ubezpieczeń mieszczącego się w państwie trzecim lub zakładu reasekuracji mieszczącego się w państwie trzecim.

Jedynie do potrzeb obliczenia zakład macierzysty traktowany jest w taki sposób, jakby był zakładem ubezpieczeń lub zakładem reasekuracji podlegającym następującym warunkom:

– wymogowi wypłacalności równej zero, w przypadku gdy jest on ubezpieczeniową grupą kapitałową lub finansową spółką holdingową o działalności mieszanej,

– wymogowi wypłacalności określonemu zgodnie z zasadami zawartymi w pkt 2.3 załącznika I, w przypadku gdy jest on zakładem ubezpieczeń mieszczącym się w państwie trzecim lub zakładem reasekuracji mieszczącym się w państwie trzecim,

– takim samym warunkom jak warunki określone w art. 16 ust. 1 dyrektywy 73/239/EWG lub w art. 18 dyrektywy 79/267/EWG w odniesieniu do pozycji kwalifikujących się do marginesu wypłacalności.

4. Niedostępność niezbędnych informacji

Jeżeli z jakiegokolwiek powodu informacje niezbędne do obliczenia przewidzianego w niniejszym załączniku oraz odnoszące się do zakładu powiązanego mającego swoją siedzibę statutową w danym Państwie Członkowskim lub w państwie trzecim nie są dostępne dla właściwych organów, wówczas wartość księgowa tego zakładu w zakładzie posiadającym udziały kapitałowe jest potrącana od pozycji kwalifikujących się do tego obliczenia, przewidzianego w niniejszym załączniku. W tym przypadku niezrealizowane zyski związane z tymi udziałami nie mogą być uznawane za pozycję kwalifikującą się do obliczenia.