KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 93/43/EWG z dnia 14 czerwca 1993 r. w sprawie higieny środków spożywczych(¹), w szczególności jej art. 3 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

z otrzymanych danych wynika, iż stosowanie przepisów rozdziału IV ust. 2 akapit drugi Załącznika do dyrektywy 93/43/EWG odnoszącego się do transportu środków spożywczych luzem w formie ciekłej, granulatu lub proszku w pojemnikach i/lub kontenerach/zbiornikach przeznaczonych do transportu środków spożywczych nie jest łatwe i w przypadku transportu morskiego cukru surowego, który nie jest przeznaczony do wykorzystania jako żywność ani jako składnik żywności bez zastosowania pełnego i efektywnego procesu rafinacji stanowi duże obciążenie dla przemysłu spożywczego;

konieczne jest zagwarantowanie, aby mimo dopuszczenia odstępstwa poziom ochrony zdrowia publicznego nie uległ zmianie; należy to osiągnąć poprzez określenie warunków dopuszczalności odstępstwa;

dostęp do pojemników i/lub kontenerów/zbiorników przeznaczonych do transportu morskiego środków spożywczych jest zbyt mały, aby obsłużyć stałą wymianę handlową cukrem surowym, nieprzeznaczonym do wykorzystania jako żywność ani składnik żywności bez zastosowania pełnego i efektywnego procesu rafinacji;

doświadczenia zdobyte w ciągu ostatnich lat pokazują, że cukier rafinowany nie jest zanieczyszczony w przypadku gdy transport morski luzem cukru nierafinowanego odbywa się w pojemnikach i/lub kontenerach/zbiornikach nieprzeznaczonych wyłącznie do przewozu środków spożywczych; jednocześnie należy ustalić, że pojemniki i/lub kontenery/zbiorniki, których używano wcześniej do przewozu zostały dokładnie wyczyszczone i że procedura czyszczenia jest uważana za niezmiernie istotną dla bezpieczeństwa i wartości zdrowotnej cukru rafinowanego;

zgodnie z art. 8 dyrektywy 93/43/EWG Państwa Członkowskie mają obowiązek przeprowadzania kontroli w celu zapewnienia stosowania niniejszej dyrektywy;

niniejsze szczególne odstępstwo pozostaje bez uszczerbku dla przepisów ogólnych dyrektywy 93/43/EWG;

zasięgnięto opinii Naukowego Komitetu ds. żywności;

środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. środków spożywczych,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa wprowadza odstępstwo od przepisów rozdziału IV ust. 2 akapit drugi Załącznika do dyrektywy 93/43/EWG i ustanawia równoważne warunki mające na celu zapewnienie ochrony zdrowia publicznego oraz bezpieczeństwa i wartości zdrowotnej omawianych środków spożywczych.

Artykuł 2

1. Zezwala się na transport morski luzem cukru surowego, nieprzeznaczonego do wykorzystania jako żywność ani jako składnik żywności bez zastosowania pełnego i efektywnego procesu rafinacji, w pojemnikach i/lub kontenerach/zbiornikach, które nie są używane wyłącznie do transportu środków spożywczych.

2. Pojemniki i/lub kontenery/zbiorniki określone w ust. 1 spełniają następujące warunki:

— przed załadunkiem cukru surowego pojemnik i/lub kontener/zbiornik jest dokładnie czyszczony w celu usunięcia pozostałości poprzedniego towaru i innych zabrudzeń, a także sprawdzany w celu stwierdzenia, czy te pozostałości zostały dokładnie usunięte,

— ładunek znajdujący się tam bezpośrednio przed cukrem surowym nie był towarem w formie ciekłej przewożonym luzem.

Artykuł 3

1. Podmiot branży żywnościowej odpowiedzialny za transport morski cukru nierafinowanego zachowuje dokumentację dowodową, opisującą szczegółowo bezpośredni poprzedni ładunek przewożony w danym pojemniku i/lub kontenerze/zbiorniku, a także rodzaj i skuteczność procesu czyszczenia zastosowanego przed transportem cukru nierafinowanego.

2. Przesyłka jest zaopatrzona w stosowną dokumentację dowodową na wszystkich etapach transportu do rafinerii, a rafineria trzyma ich kopię. Wspomniana dokumentacja dowodowa jest oznaczona w sposób widoczny i nieusuwalny w jednym lub więcej spośród języków Wspólnoty: „Ten produkt musi zostać poddany rafinacji przed wykorzystaniem w celu spożycia przez ludzi”.

3. Podmiot branży żywnościowej odpowiedzialny za transport cukru nierafinowanego i/lub proces rafinacji dostarcza na żądanie właściwego organu urzędowej kontroli żywności dokumentację dowodową określoną w ust. 1 i 2.

Artykuł 4

1. Cukier nierafinowany, transportowany drogą morską w pojemnikach i/lub kontenerach/zbiornikach nieprzeznaczonych wyłącznie do transportu środków spożywczych, jest poddawany pełnemu i efektywnemu procesowi rafinacji przed uznaniem go za odpowiedni do wykorzystania jako żywność lub dodatek do żywności.

2. Podmiot branży żywnościowej odpowiedzialny za transport i proces rafinacji uznaje proces czyszczenia podjęty przed załadunkiem cukru nierafinowanego za moment krytyczny dla bezpieczeństwa i wartości zdrowotnej cukru rafinowanego w rozumieniu art. 3 ust. 2 dyrektywy 93/43/EWG, uwzględnia również rodzaj towaru przewożonego poprzednio w pojemniku i/lub kontenerze/zbiorniku.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 1 sierpnia 1998 r. Niezwłocznie informują o tym Komisję..

2. Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 7

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 kwietnia 1998 r.