ZAŁĄCZNIK

POZIOMY I CZĘSTOTLIWOŚĆ POBIERANIA PRÓBEK [1]

ROZDZIAŁ 1

MLEKO

1. Mleko krowie

A. Wymogi pobierania próbek

– Każda oficjalna próbka musi zostać pobrana przez urzędowo właściwe organy w taki sposób, aby zawsze była możliwa identyfikacja gospodarstwa, z którego mleko pochodzi.

– Próbki do wyboru przez Państwa Członkowskie mogą być pobierane:

a) albo na poziomie gospodarstwa ze zbiornika ze zgromadzonym mlekiem,

b) albo na poziomie przemysłu mleczarskiego przed opróżnieniem zbiornika mleka.

– Odstępstwo od powyższej zasady identyfikacji gospodarstwa pochodzenia może zostać dopuszczone dla substancji lub pozostałości wskazanych w grupie B 3 lit. a), b) i c) załącznika I do dyrektywy Rady 96/23/WE.

– Próbki muszą być pobierane tylko z surowego mleka.

Rozmiar próbki jest uzależniony od stosowanych metod analitycznych.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba próbek wynosi 1 na 15000 ton rocznej produkcji mleka, minimalnie 300 próbek.

Należy przestrzegać następujących proporcji podziału próbek:

a) 70 % próbek musi zostać poddanych badaniu na występowanie pozostałości środków weterynaryjnych. W tym przypadku każda próbka musi być testowana przynajmniej pod kątem czterech różnych składników przynajmniej w trzech grupach spośród grup A 6, B 1, B 2 lit. a) i B 2 lit. e) załącznika I do dyrektywy Rady 96/23/WE.

b) 15 % próbek musi zostać poddanych badaniu na występowanie pozostałości wskazanych w grupie B 3 załącznika I do dyrektywy 96/23/WE.

c) Pozostałość (15 %) musi zostać rozdzielona w zależności od sytuacji w danym Państwie Członkowskim.

2. Mleko innych gatunków zwierząt (owcze, kozie, końskie)

Liczba próbek w przypadku tych gatunków musi zostać ustalona przez każde Państwo Członkowskie w odniesieniu do poziomu produkcji i występujących problemów. Mleko tych gatunków zwierząt musi zostać włączone do planu pobierania próbek w postaci dodatkowych próbek uzupełniających próbki z mleka krowiego.

ROZDZIAŁ 2

JAJA

1. Jaja kurze

A. Wymogi pobierania próbek

– Każda oficjalna próbka musi zostać pobrana przez urzędowo właściwy organ w taki sposób, aby zawsze była możliwa identyfikacja gospodarstwa, z którego jaja pochodzą.

– Próbki, do wyboru przez Państwa Członkowskie, mogą być pobierane:

a) na poziomie gospodarstwa;

b) na poziomie punktów pakowania jaj.

– Wielkość próbki wynosi 12 jaj lub więcej, w zależności od stosowanych metod analitycznych.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba pobieranych próbek musi wynieść przynajmniej 1 na 1000 ton rocznej produkcji jaj przeznaczonych do spożycia, minimalnie 200 próbek. O podziale próbek decyzje może podejmować każde Państwo Członkowskie na podstawie struktury własnego przemysłu, w szczególności, jeśli chodzi o poziomy integracji w jego obrębie.

Przynajmniej 30 % próbek musi zostać zebranych w punktach pakowania jaj, co stanowi najbardziej znaczącą część jaj przeznaczonych do spożycia przez ludzi.

Należy przestrzegać następujących proporcji podziału próbek:

– 70 % próbek musi zostać poddanych badaniu na występowanie przynajmniej jednego składnika z wymienionych grup: A 6, B 1, B 2 lit. b) załącznika II do dyrektywy 96/23/WE.

– 30 % próbek musi zostać rozdysponowane, biorąc pod uwagę sytuację każdego Państwa Członkowskiego, lecz musi ono obejmować kilka analiz dla substancji z grupy B 3 lit. a) załącznika I do dyrektywy 96/23/WE.

2. Jaja innych gatunków drobiu

Liczba próbek w przypadku tych gatunków jest ustalona przez każde Państwo Członkowskie w odniesieniu do poziomu produkcji i występujących problemów. Jaja tych gatunków drobiu muszą zostać włączone do planu pobierania próbek w postaci dodatkowych próbek uzupełniających próbki z jaj kurzych.

ROZDZIAŁ 3

MIĘSO KRÓLICZE, DZICZYZNA I MIĘSO DZIKICH ZWIERZĄT UTRZYMYWANYCH PRZEZ CZŁOWIEKA

1. Mięso królicze

A. Wymogi pobierania próbek

Jedna próbka składa się z jednego lub większej ilości zwierząt pochodzących od tego samego producenta, zgodnie z wymogami metod analitycznych.

– Każda oficjalna próbka musi zostać pobrana przez urzędowo właściwy organ w taki sposób, aby zawsze była możliwa identyfikacja gospodarstwa, z którego pochodzą króliki.

– Próbki, zgodnie ze strukturą hodowli królików w każdym Państwie Członkowskim, mogą być pobierane:

a) na poziomie gospodarstwa,

b) na poziomie zatwierdzonych ubojni (w rozumieniu dyrektywy Rady 91/495/EWG (¹)).

Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/23/WE na poziomie gospodarstwa można pobrać kilka dodatkowych próbek wody pitnej i paszy w celu kontroli zawartości substancji niedopuszczalnych.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba pobieranych próbek musi wynieść 10 na 300 ton rocznej produkcji (wg wagi martwej) pierwszych 3000 ton produkcji i 1 próbkę na 300 każdych dodatkowych ton.

Należy przestrzegać następujących proporcji podziału próbek (odniesienie do załącznika I do dyrektywy 96/23/WE):

– grupa A: 30 % ogólnej liczby próbek,

70 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy A 6,

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji innych podgrup grupy A,

– grupa B: 70 % ogólnej liczby próbek:

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 1,

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 2,

10 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 3.

Pozostała liczba musi zostać rozdzielona w zależności od sytuacji w danym Państwie Członkowskim.

Powyższe kwoty zostaną poddane rewizji w okresie dwóch lat od przyjęcia niniejszej decyzji.

2. Mięso dzikich zwierząt utrzymywanych przez człowieka

A. Wymogi pobierania próbek

Wielkość próbki będzie uzależniona od stosowanej metody analitycznej.

Próbki muszą być pobierane na poziomie przetwarzania mięsa. Należy zachować możliwość identyfikacji gospodarstwa, z którego pochodzą zwierzęta lub ich mięso.

Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/23/WE w gospodarstwie można pobrać kilka dodatkowych próbek wody pitnej i paszy w celu kontroli zawartości substancji niedopuszczalnych.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba pobieranych próbek musi wynieść przynajmniej 100.

Należy przestrzegać następujących proporcji podziału próbek:

– grupa A: 20 % ogólnej liczby próbek,

Większość próbek musi zostać poddana badaniu na występowanie składników grupy A 5 i grupy A 6.

– grupa B: 70 % ogólnej liczby próbek.

Podział powinien wyglądać następująco:

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 1,

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 2 lit a) i b),

10 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 2 lit. c) i e),

30 % musi zostać poddanych badaniu na występowanie substancji grupy B 3.

Pozostałość (10 %) zostanie rozdzielona zgodnie z posiadanym doświadczeniem Państwa Członkowskiego.

Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji wyniki liczbowe odpowiadające ich produkcji krajowej dzikich zwierząt utrzymywanych przez człowieka, przeznaczonych do spożycia. W świetle tych informacji powyższe liczby zostaną poddane rewizji w okresie jednego roku od przyjęcia niniejszej decyzji.

3. Dziczyzna

A. Wymogi pobierania próbek

Wielkość próbki będzie uzależniona od stosowanej metody analitycznej.

Próbki muszą być pobierane na poziomie przetwarzania mięsa lub na miejscu polowania.

Należy zachować możliwość identyfikacji regionu, w którym zwierzęta zostały upolowane.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba pobieranych próbek musi wynieść przynajmniej 100.

Próbki muszą zostać poddane analizie na pozostałości pierwiastków chemicznych.

Państwa Członkowskie przedstawiają Komisji wyniki liczbowe odpowiadające ich produkcji krajowej dzikich zwierząt przeznaczonych do spożycia przez ludzi. W świetle tych informacji powyższe liczby zostaną poddane rewizji w okresie jednego roku od przyjęcia niniejszej decyzji.

ROZDZIAŁ 4

MIÓD

A. Wymogi pobierania próbek

Wielkość próbki będzie uzależniona od stosowanej metody analitycznej.

Próbki mogą zostać pobrane na każdym poziomie łańcucha produkcyjnego, pod warunkiem że jest możliwa identyfikacja oryginalnego producenta miodu.

B. Poziom i częstotliwość pobierania próbek

Roczna liczba pobieranych próbek musi wynieść przynajmniej 10 na 300 ton rocznej produkcji pierwszych 3000 ton produkcji i 1 próbkę na 300 każdych dodatkowych ton.

Należy przestrzegać następujących proporcji podziału próbek:

– grupa B 1 i grupa B 2 lit. c): 50 % ogólnej liczby próbek,

– grupa B 3 lit. a), b) i c): 40 % ogólnej liczby próbek.

Pozostałość (10 %) zostanie rozdzielona zgodnie z posiadanym doświadczeniem Państwa Członkowskiego. W szczególności należy zwrócić uwagę na mikotoksyny.

(¹) Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 41.