RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. K.3 ust. 2 lit. b),

uwzględniając inicjatywę Irlandii,

uwzględniając sprawozdanie Grupy Ekspertów ds. Narkotyków, zatwierdzone przez Radę Europejską w Madrycie w 1995 r.,

dostrzegając, że obiekty i usługi prawnie uzasadnionych organizacji biznesowych mogą być wykorzystywane przez handlarzy narkotyków,

a także mając na uwadze, co następuje:

istotny jest wysoki poziom współpracy między organami celnymi a organizacjami biznesowymi w zwalczaniu handlu narkotykami;

w czasie spotkań na szczycie w Londynie (1991 r.) i w Monachium (1992 r.) Grupa G7 wyraziła poparcie dla wzmocnienia współpracy między organami celnymi a organizacjami biznesowymi w walce z handlem narkotykami;

rezolucje Rady Społeczno - Gospodarczej ONZ nr 1993/41 z dnia 27 lipca 1993 r. i nr 1995/18 z dnia 24 lipca 1995 r. zatwierdziły wykorzystanie protokołów ustaleń jako praktycznego sposobu uzyskiwania wymiernych wyników w walce z narkotykami, przy utrzymaniu tempa ułatwień w handlu;

Światowa Organizacja Celna (WCO) przyjęła plan działania w celu systematycznego opracowywania protokołów ustaleń w dziedzinie ceł;

stwierdzając, że program protokołów ustaleń, zapoczątkowany przez WCO, odniósł sukces na całym świecie w utrwalaniu współpracy między organami celnymi a organizacjami biznesowymi;

stwierdzając ponadto, że niektóre Państwa Członkowskie Unii Europejskiej już rozpoczęły krajowe programy protokołów ustaleń z organizacjami biznesowymi, zarówno w odniesieniu do handlu narkotykami jak i innych wykroczeń celnych;

mając świadomość, że rozszerzanie tych programów na wszystkie Państwa Członkowskie i na większą liczbę organizacji biznesowych może przynieść dalsze korzyści płynące z egzekwowania tych programów,

PRZYJMUJE NINIEJSZE WSPÓLNE DZIAŁANIE:

Artykuł 1

W celu wzmocnienia istniejących już relacji w ramach współpracy między organami celnymi Państw Członkowskich a organizacjami biznesowymi działającymi w Unii Europejskiej, w zakresie zwalczania handlu narkotykami, Państwa Członkowskie ustanowią lub dalej rozwiną programy protokołów ustaleń na poziomie krajowym, w ramach wytycznych ustanowionych w niniejszym wspólnym działaniu i zachęcą do udziału w tego rodzaju programach.

Artykuł 2

Protokoły ustaleń między organami celnymi a organizacjami biznesowymi mogą zawierać, lecz nie muszą się tylko do tego ograniczać, zapisy dotyczące poniższych kwestii:

— wymianę nazwisk osób, z którymi można się kontaktować w organach celnych i w organizacji będącej sygnatariuszem,

— informacje wstępne przekazywane organom celnym, przez sygnatariusza, dotyczące danych odnoszących się do ładunku lub podróżnych, w zależności od przypadku,

— dostępu organów celnych do systemów informacyjnych sygnatariusza,

— oceny przez organy celne procedur zabezpieczeń sygnatariusza,

— opracowania i wdrożenia planów mających na celu poprawę omawianych zabezpieczeń,

— kontroli nowo zatrudnionego personelu przez sygnatariusza,

— zapewnienia przez organy celne szkolenia personelu sygnatariusza.

Artykuł 3

Organy celne okresowo dokonują przeglądu działania krajowych protokołów ustaleń, a także przeglądu wdrożenia poszczególnych protokołów ustaleń oraz, w uzgodnieniu z sygnatariuszami, dostosowują je w sposób zapewniający ich maksymalną skuteczność.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie powiadamiają Sekretariat Rady o środkach podjętych w celu wdrożenia przepisów niniejszego wspólnego działania, po upływie jednego roku od jego wejścia w życie, a w okresie późniejszym stosownie do wymagań Prezydencji.

Artykuł 5

Państwa Członkowskie mogą według własnego uznania rozszerzyć zakres protokołów ustaleń ustanowionych w ramach programów określonych w art. 1 i objąć nimi inne wykroczenia, oprócz handlu narkotykami, mieszczące się w granicach kompetencji organów celnych.

Artykuł 6

Niniejsze wspólne działanie zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym.

Niniejsze wspólne działanie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania.

Sporządzono w Brukseli, dnia 29 listopada 1996 r.