PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 100a,

uwzględniając wniosek Komisji(¹) ,

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego(²),

stanowiąc zgodnie z procedurą, przewidzianą w art. 189b Traktatu(³),

a także mając na uwadze, co następuje:

1) ważną rzeczą jest wspieranie środków mających na celu właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego;

2) Rada, w swej uchwale z dnia 15 stycznia 1985 r. w sprawie polepszania programów oszczędzania energii w Państwach Członkowskich(⁴), zachęcała Państwa Członkowskie do kontynuowania i, gdzie konieczne, do zwiększenia wysiłków na rzecz wspierania bardziej racjonalnego wykorzystania energii dzięki dalszemu rozwijaniu zintegrowanej polityki oszczędności energii;

3) energia elektryczna, zużywana przez domowe urządzenia chłodnicze, ma znaczny udział w zużywanej we Wspólnocie domowej energii elektrycznej, stąd i w całościowym zużyciu energii elektrycznej; różne modele urządzeń chłodzących dostępne na rynku wspólnotowym mają bardzo różne zużycie przy tej samej objętości i zbliżonych cechach, czyli nadzwyczaj zmienną efektywność energetyczną;

4) niektóre Państwa Członkowskie zamierzają właśnie przyjąć przepisy dotyczące walorów domowych chłodziarek i zamrażarek, które mogą wywołać utrudnienia w handlu tymi produktami wewnątrz Wspólnoty;

5) w propozycjach dotyczących zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich, odnoszących się do zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony środowiska naturalnego i ochrony konsumentów, należy przyjąć za podstawę wysoki poziom ochrony; niniejsza dyrektywa zapewnia wysoki poziom ochrony środowiska i konsumentów, dążąc równocześnie do znacznej poprawy efektywności energetycznej tych urządzeń;

6) podjęcie tego rodzaju kroków należy do kompetencji wspólnotowych; wymogi niniejszej dyrektywy pozostają w granicach jej celów, zgodnie z przepisami art. 3b Traktatu;

7) ponadto art. 130r Traktatu przewiduje, wśród celów polityki Wspólnoty w dziedzinie środowiska naturalnego, ochronę i poprawę stanu środowiska naturalnego, a także ostrożne i racjonalne użytkowanie z zasobów naturalnych; produkcja i zużycie energii elektrycznej przyczyniają się do około 30% emisji dwutlenku węgla (CO₂) pochodzenia ludzkiego i odpowiadają za około 35% wspólnotowego zużycia energii pierwotnej; udziały te wzrastają;

8) ponadto decyzja Rady 89/364/EWG z dnia 5 czerwca 1989 r., w sprawie wspólnotowego programu działania dla poprawy efektywności wykorzystania energii elektrycznej(⁵) stawia sobie podwójny cel: zachęcać konsumentów do preferowania urządzeń i sprzętu o dużej efektywności elektrycznej i poprawić efektywność urządzeń i sprzętu;

9) Rada nakreśliła w swych wnioskach z dnia 29 października 1990 r. cel ustabilizowania we Wspólnocie, w okresie do 2000 r., emisji dwutlenku węgla (CO₂) na poziomie 1990 r., a dla osiągnięcia tego celu konieczne są bardziej energiczne środki mające doprowadzić do ustabilizowania emisji CO₂ we Wspólnocie;

10) decyzja 91/565/EWG(⁶) ustanowiła program mający za zadanie wspierać efektywność energetyczną we Wspólnocie (program SAVE);

11) środki przyjęte dla poprawy efektywności energetycznej, zastosowane w najnowszych dostępnych modelach urządzeń chłodniczych, nie podnoszą kosztów ich produkcji w nadmiernym stopniu i mogą zamortyzować się poprzez oszczędności energii w ciągu kilku lat, lub nawet szybciej; rachunek ten nie uwzględnia dodatkowych korzyści, jakie stanowi uniknięcie kosztów zewnętrznych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, w zakresie na przykład emisji dwutlenku węgla (CO₂) i innych czynników zanieczyszczających środowisko;

12) zysk w efektywności energetycznej wynikający w „naturalny” sposób z nacisku rynku i poprawy procesów produkcyjnych, szacowany na około 2% rocznie, przyczyni się do wysiłków mających na celu ustalenie bardziej rygorystycznych norm zużycia energii;

13) dyrektywa 92/75/EWG(⁷) (dyrektywa ramowa) i dyrektywa Komisji 94/2/WE(⁸) (dyrektywa wykonawcza do dyrektywy 92/75/EWG) uznając za obowiązkowe etykietowanie urządzeń i oznaczanie w innej formie zużycia energii bardziej uczulą konsumentów na problem efektywności energetycznej domowych urządzeń chłodniczych; środek ten skłoni, więc także różnych producentów do proponowania wyższej efektywności energetycznej swych urządzeń niż stanowią normy przewidziane przez niniejszą dyrektywę; aby dostarczenie konsumentom informacji stało się w pełni korzystne i doprowadziło do rzeczywistej poprawy ogólnej średniej sprawności sprzedawanych urządzeń, powinno mu jednak towarzyszyć wskazanie norm;

14) niniejsza dyrektywa mająca na celu wyeliminowanie przeszkód natury technicznej w zakresie poprawy sprawności energetycznej domowych urządzeń chłodniczych, powinna być zgodna z „nowym podejściem” ustanowionym przez przepisy Rady z dnia 7 maja 1985 r., dotyczące nowego podejścia do Harmonizacji Technicznej i Normalizacji(⁹), które dobitnie stwierdza, że legislacyjna harmonizacja jest ograniczona do przyjęcia, za pomocą dyrektyw, zasadniczych wymogów, jakim powinny odpowiadać produkty wprowadzane na rynek;

15) ważne jest, aby zostały ustanowione skuteczne przepisy wykonawcze dla zapewnienia prawidłowego zastosowania dyrektywy, dla zagwarantowania producentom warunków konkurencji i dla ochrony praw konsumentów;

16) należy wziąć pod uwagę decyzję Rady 93/465/EWG z dnia 22 lipca 1993 r., dotyczącą wskaźników odnoszących się do różnych faz procedur oceny zgodności oraz zasad umieszczania i stosowania oznakowania zgodności „CE”(¹⁰), przeznaczonych do wykorzystania w ramach dyrektyw dotyczących harmonizacji technicznej;

17) należy, gdy jest to właściwe, w interesie handlu międzynarodowego, używać norm międzynarodowych; zużycie energii elektrycznej przez urządzenia chłodnicze zostało określone przez normę EN 153, ogłoszoną w lipcu 1995 r. przez Europejski Komitet Normalizacyjny na podstawie normy międzynarodowej;

18) domowe urządzenia chłodnicze zgodne z wymaganiami efektywności energetycznej niniejszej dyrektywy, w celu swobodnego przepływu na terenie Wspólnoty, powinny posiadać znak „CE” i zawierać związane z tym informacje;

19) niniejsza dyrektywa dotyczy jedynie domowych urządzeń chłodniczych przeznaczonych do przechowywania środków spożywczych, działających na prąd, z wyjątkiem urządzeń produkowanych według szczególnych warunków technicznych; urządzenia chłodnicze stosowane komercyjnie są o wiele bardziej zróżnicowane i w związku z tym nie mogą być włączone do niniejszej dyrektywy,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa stosuje się do nowych chłodziarek, urządzeń przechowalniczych i zamrażarek do użytku domowego i ich zestawów, zdefiniowanych w załączniku I i dalej zwanych „urządzeniami chłodniczymi”. Urządzenia, które mogą być również zasilane przez inne źródła energii, w szczególności przez akumulatory, a także urządzenia chłodnicze do użytku domowego wykorzystujące zasadę absorpcji i urządzenia produkowane według szczególnych warunków technicznych, są wyłączone spod niniejszej dyrektywy.

Artykuł 2

1. Państwa Członkowskie podejmą wszystkie środki konieczne do zapewnienia, że urządzenia chłodnicze objęte niniejszą dyrektywą będą mogły być wprowadzone na rynek wspólnotowy tylko wtedy, kiedy zużycie energii elektrycznej przez takie urządzenie jest niższe lub równe dopuszczonemu dla jego kategorii maksymalnemu zużyciu energii elektrycznej, którego wartość jest wyliczana zgodnie z procedurami określonymi w załączniku I.

2. Producent urządzenia chłodniczego, którego dotyczy niniejsza dyrektywa, jego upoważniony przedstawiciel prowadzący działalność gospodarcza na terytorium Wspólnoty lub osoba odpowiedzialna za wprowadzenie na rynek wspólnotowy takiego urządzenia - powinni czuwać, aby każde urządzenie wprowadzone na rynek było zgodne z wymaganiem, określonymi w ust. 1.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie nie mogą zakazać, ograniczyć lub utrudniać wprowadzanie na rynek na swoim terytorium urządzeń chłodniczych, które posiadają znak „CE” zaświadczający o ich zgodności ze wszystkimi przepisami niniejszej dyrektywy.

2. Państwa Członkowskie uznają za zgodne ze wszystkimi przepisami niniejszej dyrektywy urządzenia zaopatrzone zgodnie z art. 5 w znak „CE” chyba, że mają przeciwne dowody.

3. a) Jeśli urządzenia chłodnicze stanowią przedmiot innych dyrektyw odnoszących się do innych aspektów i również przewidujących umieszczenie znaku „CE”, to oznacza on, że domniemywa się także, aż do udowodnienia czegoś przeciwnego, iż urządzenia chłodnicze są zgodne z tymi innymi dyrektywami.

b) Jednakże, w przypadku gdy jedna lub więcej z tych dyrektyw pozostawia producentowi, w okresie przejściowym, wybór zastosowanego systemu, znak „CE” wskazuje jedynie na zgodność z przepisami dyrektyw wdrożonych przez tego producenta. W takim przypadku, numery zastosowanych dyrektyw, pod którymi zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich, powinny zostać podane w dokumentach, notach lub instrukcjach towarzyszących urządzeniom chłodniczym.

Artykuł 4

Procedury oceny zgodności i obowiązki dotyczące znaku „CE” na urządzeniach chłodniczych są podane w załączniku II.

Artykuł 5

1. Jeśli urządzenia zostały wprowadzone na rynek, powinny posiadać znak „CE”. Składa się on z inicjałów „CE”. Sposób znakowania podany jest w załączniku III. Znak „CE” umieszcza się na urządzeniu chłodniczym, a gdzie konieczne na opakowaniu, w sposób widoczny, czytelny i nieusuwalny.

2. Zakazuje się umieszczania na urządzeniach chłodniczych jakichkolwiek znaków mogących wprowadzić osoby trzecie w błąd, co do znaczenia i formy znaku „CE”. Każde inne oznakowanie może być umieszczane na urządzeniach, na ich opakowaniu, w ich instrukcji użytkowania lub innych dokumentach pod warunkiem nieograniczania widoczności i czytelności znaku „CE”.

Artykuł 6

1. Każde stwierdzenie przez Państwo Członkowskie nieodpowiedniego umieszczenia znaku „CE” powoduje po stronie producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela we Wspólnocie powstanie obowiązku doprowadzenia produktu do zgodności i spowodowania ustania naruszenia na warunkach ustalonych przez Państwo Członkowskie. W przypadku, gdy ani producent, ani jego upoważniony przedstawiciel nie prowadzą działalności gospodarczej na terenie Wspólnoty, obowiązek ten spada na osobę odpowiedzialną za wprowadzenie urządzenia chłodniczego na wspólnotowy rynek.

2. Jeśli produkt dalej jest niezgodny z założeniami, Państwo Członkowskie podejmuje, na podstawie art. 7, wszelkie niezbędne środki dla ograniczenia lub zakazu wprowadzania na rynek danego produktu lub też zapewnienia jego wycofania z rynku.

Artykuł 7

1. Każda decyzja podjęta na mocy niniejszej dyrektywy, która zawiera ograniczenia we wprowadzaniu na rynek urządzeń chłodniczych, musi dokładnie podać podstawy, na których jest oparta. Zainteresowana strona otrzymuje bezzwłocznie powiadomienie o tej decyzji i równocześnie informowana jest o możliwościach i terminach odwołania do sądu na mocy ustawodawstwa obowiązującego w danym Państwie Członkowskim.

2. Państwo Członkowskie niezwłocznie powiadamia Komisję o takim kroku i uzasadnia swą decyzję. Komisja powiadamia o takiej informacji pozostałe Państwa Członkowskie.

Artykuł 8

Przed upływem czteroletniego okresu od przyjęcia niniejszej dyrektywy Komisja oceni wyniki uzyskane w stosunku do oczekiwanych. W perspektywie przejścia do drugiego etapu poprawy efektywności energetycznej, rozpatruje ona następnie, po konsultacji z zainteresowanymi stronami, konieczność wprowadzenia drugiej serii środków właściwych dla osiągnięcia znaczącej poprawy efektywności energetycznej domowych urządzeń chłodniczych. W takim przypadku każdy środek efektywności energetycznej i data jego wejścia w życie zostaną uzasadnione poziomami efektywności energetycznej usprawiedliwionymi z ekonomicznego i technicznego punktu widzenia w świetle bieżących okoliczności. Każda inna wartość uznana za odpowiednią dla poprawy efektywności domowych urządzeń chłodniczych również zostanie wzięta pod uwagę.

Artykuł 9

1. W terminie jednego roku od przyjęcia niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do jej wykonania. Powiadamiają o tym niezwłocznie Komisję.

Państwa Członkowskie wprowadzają te przepisy w życie po upływie trzech lat od daty przyjęcia niniejszej dyrektywy.

Przyjmując te przepisy Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub też takie odniesienie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Państwa Członkowskie określają metody dokonywania takiego odniesienia.

2. Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy.

3. W ciągu trzyletniego okresu następującego po przyjęciu niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie zezwolą na wprowadzenie na rynek urządzeń chłodniczych, które spełniają warunki obowiązujące na ich terytorium w chwili przyjęcia niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 11

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 września 1996 r.